Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

tăcĭturnĭtas

  • 1 taciturnitas

    tăcĭturnĭtas, ātis, f. [taciturnus], a being or keeping silent, silence, taciturnity (class.;

    opp. oratio),

    Cic. Sest. 18:

    taciturnitatem alicujus experiri,

    id. Brut. 65, 231:

    curiae taciturnitas annua,

    id. Pis. 14, 32:

    vocis exspectas contumeliam, cum sis gravissimo judicio taciturnitatis oppressus?

    id. Cat. 1, 7, 16:

    taciturnitas testium,

    id. Rosc. Com. 5, 14:

    taciturnitas imitatur confessionem,

    id. Inv. 1, 32, 54:

    suspitionem mihi majorem tua taciturnitas attulerat,

    id. Att. 7, 8, 1:

    taciturnitas pudorque,

    Suet. Ner. 23:

    quid foret Iliae Mavortisque puer, si taciturnitas Obstaret meritis invida Romuli,

    i. e. silence on the part of poets, Hor. C. 4, 8, 23 et saep.:

    opus est Fide et taciturnitate,

    Ter. And. 1, 1, 7:

    nosti hominis tarditatem et taciturnitatem,

    Cic. Fam. 1, 5, b, 2; Aur. Vict. Epit. 1 med.; cf.:

    desideravit Maecenatis taciturnitatem,

    Suet. Aug. 66. — Plur.:

    sed paucorum taciturnitatibus tradidisse sacrorum ritus,

    Arn. 5, 168.

    Lewis & Short latin dictionary > taciturnitas

  • 2 taciturnitās

        taciturnitās ātis, f    [taciturnus], a keeping silent, silence, taciturnity: me eorum taciturnitas movet: curiae annua: testium: si taciturnitas Obstaret meritis invida Romuli? i. e. a failure (of poets) to celebrate, H.: opus est Fide et taciturnitate, T.
    * * *

    Latin-English dictionary > taciturnitās

  • 3 invidus

    invĭdus, a, um, adj. [invideo], envious (class.):

    neque ambitiosus imperator neque invidus,

    Cic. Mur. 9, 20:

    invida me spatio natura coercuit,

    Ov. Tr. 2, 531:

    Lycus,

    Hor. C. 3, 9, 23.— Subst.: invĭdus, i, m., an envious person, a hater:

    invidus alterius macrescit rebus opimis,

    Hor. Ep. 1, 5, 27; Verg. Cul. 5.—Mostly plur.:

    mei,

    Cic. Fam. 7, 2, 3:

    istos invidos di perdant,

    Ter. Hec. 3, 5, 19; Tac. Dial. 34:

    invidi, malevoli et lividi,

    Cic. Tusc. 4, 12, 28:

    tui invidi,

    id. Fam. 1, 4, 2. — With dat.:

    o Fortuna viris invida fortibus,

    Sen. Herc. Fur. 524:

    aegris,

    Hor. Ep. 1, 15, 7.—With gen., envious of a thing:

    laudis invidus,

    Cic. Fl. 1, 2:

    ille Martini non invidus gloriarum,

    Sulp. Sev. Dial. 3, 17, 5.— Absol.:

    populus invidus etiam potentiae in crimen vocabantur—domum revocat,

    Nep. Timoth. 3, 5.—Also of inanim. and abstr. things:

    noxque fuit praeceps, et coeptis invida nostris,

    hostile, inimical, unfavorable, Ov. M. 9, 485:

    invida fata piis,

    Stat. Th. 10, 384:

    fatum,

    Phaedr. 5, 6, 5:

    fatorum series,

    Luc. 1, 70:

    cura,

    Hor. Ep. 1, 10, 18:

    et jam dente minus mordeor invido,

    id. C. 4, 3, 10:

    taciturnitas,

    id. ib. 4, 8, 24:

    aetas,

    id. ib. 1, 11, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > invidus

  • 4 silentium

    sĭlentĭum, ii, n. [sileo].
    I.
    Lit.
    A.
    In gen., a being still or silent, noiselessness, stillness, silence (freq. and class.; cf.

    taciturnitas): otium et silentium est, Ter. Hec. prol. alt. 35: et ipse conticuit et ceteris silentium fuit,

    Cic. de Or. 3, 35, 143; cf. id. ib. 1, 35, 160; id. Rep. 2, 38, 64:

    auditus est magno silentio,

    id. Q. Fr. 2, 1, 1:

    silentio auditus,

    Caes. B. C. 3, 19, 3:

    huic facietis Fabulae silentium,

    Plaut. Am. prol. 15:

    fac silentium,

    id. Pers. 4, 3, 50; cf. Cic. Div. 1, 28, 59:

    nec longa silentia feci,

    kept silence, Ov. F. 1, 183: silentio facto, silence being obtained, Quadrig. ap. Gell. 9, 13, 10; Liv. 24, 7 fin.; Petr. 14 fin.; Quint. 2, 5, 6 al.; also with the signif. to make or procure silence:

    Fabius cum silentium classico fecisset,

    Liv. 2, 45; Tac. H. 3, 20; Curt. 10, 6, 3; Phaedr. 5, 5, 15:

    facere silentia majestate manūs,

    Pers. 4, 7:

    tribuni plebis, cum inviti silentium tenuissent,

    Liv. 5, 9, 4; so,

    tenere silentium,

    id. 1, 16, 2; 1, 28, 8; 9, 38, 14:

    silentium obtinere,

    id. 1, 16, 2; cf.:

    obstinatum silentium obtinuit,

    id. 9, 38, 14:

    tenuere silentia cuncti,

    Ov. M. 1, 206:

    se silentium fieri jussisse,

    Cic. Div. 1, 28, 59; Luc. 1, 298:

    silentium imperare,

    Sen. Vit. Beat. 26, 7; Tac. G. 11:

    silentium significare,

    to give a signal for silence, Cic. Brut. 84, 290:

    cum silentio animadvertite,

    Ter. Eun. prol. 44:

    Athenienses cum silentio auditi sunt,

    Liv. 38, 10, 4:

    cum silentio ad aliquem convenire,

    id. 7, 35, 1; so,

    cum silentio,

    id. 25, 9, 15:

    agere per silentium,

    Ter. Heaut. prol. 36; cf. id. Hec. prol. alt. 21; id. Phorm. prol. 30:

    per silentium noctis,

    Liv. 3, 42, 3; Tac. A. 4, 53; id. Agr. 3:

    ego illas omnes res egi silentio,

    Cic. Prov. Cons. 12, 29; cf.:

    ut nulla fere pars orationis silentio praeteriretur,

    in silence, without applause, id. Brut. 22, 88;

    more freq.: praeterire silentio,

    to pass over in silence, to say nothing about, id. Sull. 21, 62; id. Part. Or. 23, 82; id. Phil. 13, 6 Orell. N. cr.; Plin. Ep. 5, 20, 6;

    for which: silentio transire,

    Cic. Att. 2, 19, 3; Quint. 2, 3, 1; 5, 12, 23:

    periculosissimum locum silentio sum praetervectus,

    Cic. Phil. 7, 3, 8:

    transmittere aliquem,

    Tac. A. 1, 13 fin. al.; cf.:

    cum M. Tullius de omnibus (oratoribus) aetatis suae silentium egerit,

    keeps silence, is silent, Quint. 10, 1, 38:

    tenere se intra silentium,

    Plin. Ep. 4, 17, 8; 7, 6, 6:

    de Partho silentium est,

    nothing is said, Cic. Att. 5, 16, 4:

    ut laudem eorum a silentio vindicarem,

    i. e. obscurity, id. de Or. 2, 2, 7; Sen. Ep. 21, 5; Plin. Ep. 9, 14, 1:

    gravissimas plagas ferre silentio,

    Cic. Tusc. 2, 20, 46:

    quam maximum silentium haberi jubet,

    Sall. J. 99, 1:

    lacrimae omnibus obortae, et diu maestum silentium tenuit,

    prevailed, Liv. 40, 8, 20.— Poet.: fer opem furtoque silentia deme, remove silence from, i. e. tell of, disclose, Ov. M. 2, 700.—Of the stillness, silence, dead of night:

    silentio noctis Caesar ex castris egressus,

    Caes. B. G. 7, 36:

    in silentio noctis,

    id. ib. 7, 26; cf.:

    se vocem noctis silentio audisse clariorem humanā,

    Liv. 5, 32:

    paulo ante mediam noctem silentio ex oppido egressi,

    Caes. B. G. 7, 11; cf. id. ib. 7, 18; 7, 60; Liv. 8, 23, 9, 38.— Poet., in plur.:

    silentia noctis,

    Lucr. 4, 461; Stat. Th. 1, 441:

    quid me alta silentia cogis Rumpere,

    Verg. A. 10, 63; Ov. M. 7, 184:

    taciturna silentia,

    Lucr. 4, 585:

    torquent illum furibunda silentia,

    Stat. Th. 10, 890.— The stillness, quietness of the fields:

    nactus silentia ruris,

    Ov. M. 1, 232; cf.:

    vidit desolatas agere alta silentia terras,

    id. ib. 1, 349.—Of wood that makes no noise, does not snap, Plin. 16, 16, 28, § 70.—
    B.
    In partic., in augural lang., freedom from disturbance; hence, faultlessness, perfectness in the taking of auspices:

    id silentium dicimus in auspiciis, quod omni vitio caret, etc.,

    Cic. Div. 2, 34, 71; cf. Fest. p. 348 Müll.; s. v. sinistrum, p. 351 ib.; and v. Becker, Antiq. vol. 2, pars 3, p. 76 sq.—
    II.
    Transf., a standstill (opp. to motion or activity); cessation, repose, inaction, tranquillity, etc. (rare but class.): mundus caeli vastus constitit silentio, Enn. ap. Macr. 6, 2 med.:

    silentium perpetuum judiciorum ac fori,

    Cic. Pis. 14, 32; cf. Tac. Agr. 39:

    vitam silentio transire,

    Sall. C. 1, 1:

    silentium otiumque inter armatos,

    Liv. 2, 45: biduum deinde silentium [p. 1699] fuit neutris transgredientibus amnem, id. 37, 38:

    idem praeturae tenor et silentium,

    Tac. Agr. 6:

    quantum distant a morte silentia vitae?

    Sil. 3, 145.

    Lewis & Short latin dictionary > silentium

  • 5 taciturnus

    tăcĭturnus, a, um, adj. [1. tacitus], not talkative, of few words, quiet, still, taciturn, silent, noiseless (mostly poet., but cf. taciturnitas): quia tristem semper, quia taciturnum videbant, * Cic. Sest. 9, 21:

    silentia,

    Lucr. 4, 583; Ov. A. A. 2, 505; id. M. 8, 84:

    obstinatio,

    Nep. Att. 22:

    deserta loca et taciturna,

    Prop. 1, 18, 1:

    ripa,

    Hor. C. 3, 29, 24: tineas pasces (liber) taciturnus inertes, silent, i. e. unread, id. Ep. 1, 20, 12:

    Liris taciturnus amnis,

    id. C. 1, 31, 8:

    vestigia,

    Ov. F. 1, 426.— Comp.:

    (ingenium) statuā taciturnius,

    Hor. Ep. 2, 2, 83.— Sup.: Pa. Valetne ostium? Ph. Bellissimum hercle vidi et taciturnissimum, Plaut. Curc. 1, 1, 20.— No adv.

    Lewis & Short latin dictionary > taciturnus

См. также в других словарях:

  • taciturnitas — index silence Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • taciturnité — [ tasityrnite ] n. f. • 1375; lat. taciturnitas ♦ Littér. Comportement, humeur ou caractère d une personne taciturne. « je me réfugiais dans une taciturnité profonde » (B. Constant). ● taciturnité nom féminin (latin taciturnitas) Littéraire.… …   Encyclopédie Universelle

  • Stillschweigen — 1. Med stilleswîgen verret seck nemmes. – Schambach, II, 300. 2. Mit stillschweygen verantworttet man vil. – Agricola I, 193; II, 54; Franck, I, 144a; Petri, II, 480; Gruter, I, 59; Egenolff, 111a. Lat.: Interpres est orationis obditus. (Seybold …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

  • Taciturnity — Tac i*tur ni*ty, n. [L. taciturnitas: cf. F. taciturnit[ e].] Habitual silence, or reserve in speaking. [1913 Webster] The cause of Addison s taciturnity was a natural diffidence in the company of strangers. V. Knox. [1913 Webster] The… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Adolph Knigge — Adolph Freiherr Knigge Freiherr Adolph Franz Friedrich Ludwig Knigge (* 16. Oktober 1752 in Bredenbeck bei Hannover; † 6. Mai 1796 in Bremen) war ein deutscher Schriftsteller und Aufklärer. Bekannt wurde er vor allem durch seine Schrift Über den… …   Deutsch Wikipedia

  • taciturnity — /tas i terr ni tee/, n. 1. the state or quality of being reserved or reticent in conversation. 2. Scots Law. the relinquishing of a legal right through an unduly long delay, as by the silence of the creditor. [1400 50; late ME < L taciturnitas,… …   Universalium

  • silence — si·lence n 1: the state of keeping or being silent; esp: forbearance from speech or comment 2: failure to make something known esp. in violation of a duty to do so acceptance by silence see also estoppel by silence at estoppel …   Law dictionary

  • taciturnidad — ► sustantivo femenino Calidad de taciturno. * * * taciturnidad f. Cualidad de taciturno. ⊚ Actitud taciturna. * * * taciturnidad. (Del lat. taciturnĭtas, ātis). f. Cualidad de taciturno. * * * ► femenino Calidad de taciturno …   Enciclopedia Universal

  • SYMBOLUM — I. SYMBOLUM latissime pater, cum sit nota et signum rei animô conceptae; Itaque tesserae hospitales, militares, theatrales dicuntur symbola; collatio quoque convivatum nomine σύμβολον censeri solet, sive annulus esset, aut nummus, sive cibus. Non …   Hofmann J. Lexicon universale

  • THESMOPHORIA — festum cui a Cetere θεσμοφόρῳ nomen. Huius enim beneficiô cum fruges inventae esent, quarum dein sationem Tripolemus docuit, decretô totius populi Atheniensis, sacra hae instiura sunt, quae a Cerere, ut dictum, Thesmophoria, et a partre… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Taciturnität — Ta|ci|tur|ni|tät die; <aus gleichbed. lat. taciturnitas, Gen. taciturnitatis> (veraltet) Schweigsamkeit, Wortkargheit …   Das große Fremdwörterbuch

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»