-
1 szpic
сущ.• верхушка• вершина• кончик• наконечник• острие• остриё• разгар• стрелка• шип* * *♂ 1. шпиль, острый конец;\szpic buta носок ботинка; w \szpic остроконечный;
2. (rasa psów} шпиц+1. czubek
* * *м1) шпиль, о́стрый коне́цszpic buta — носо́к боти́нка
w szpic — остроконе́чный
2) ( rasa psów) шпицSyn:czubek 1) -
2 ostry szpic
острый шпильOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > ostry szpic
-
3 srebrny szpic
серебряный шпильOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > srebrny szpic
-
4 szpicel
сущ.• доносчик• наушник• шпик• шпион• ябедник* * *szpic|el♂, Р. \szpicella, мн. Р. \szpicelli/\szpicellów разг. шпион, шпик, ищейка; сыщик+szpieg, agent, tajniak
* * *м, P szpicla, мн P szpicli / szpiclów разг.шпио́н, шпик, ище́йка; сы́щикSyn:
См. также в других словарях:
szpic — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. a; lm D. ów {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ostre zakończenie, wierzchołek czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Szpic gwoździa. Szpic noża. Kopnąć coś szpicem buta. {{/stl 10}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
szpic — I m II, D. a; lm M. e, D. ów «ostre zakończenie czegoś; czubek, wierzchołek» Szpic buta, noża. ◊ Wycięcie, bródka itp. w szpic «wycięcie, bródka itp. mające kształt ostrego trójkąta, ostro zakończone» ‹niem.› II m II, DB. a; lm M. e, D. ów «pies… … Słownik języka polskiego
Spitz loup — Keeshond Le Keeshond ou Spitz Loup … Wikipédia en Français
kozi — przym. od koza (tylko w zn. 1) Kozie mleko. Kozia skóra, wełna. ∆ Kozia nóżka «narzędzie kary cielesnej, któremu za rączkę służy nóżka kozy, sarny itp.» ∆ bot. Kozia bródka → goździeniec ◊ Kozia broda, bródka «krótka broda strzyżona w szpic» ◊… … Słownik języka polskiego
marlin — m IV, DB. a, Ms. marlinnie; lm M. y zool. «Makaira, ryba z rodziny żaglicowatych, mogąca osiągać długość 5 m, o górnej szczęce wydłużonej w zaokrąglony, długi szpic; występuje w wodach pelagicznych ciepłych mórz; łowiona ze względu na smaczne… … Słownik języka polskiego
przyciąć — dk Xc, przytnę, przytniesz, przytnij, przyciąćciął, przyciąćcięła, przyciąćcięli, przyciąćcięty, przyciąćciąwszy przycinać ndk I, przyciąćam, przyciąćasz, przyciąćają, przyciąćaj, przyciąćał, przyciąćany 1. «skrócić, uformować, ukształtować coś… … Słownik języka polskiego
spiczasty — «zwężający się na końcu w szpic; ostro zakończony» Spiczasty nos. Spiczasta wieża. Spiczaste pazury … Słownik języka polskiego
szpica — ż II, DCMs. szpicacy; lm D. szpic wojsk. «pododdział wojska wyznaczony do ubezpieczenia kolumny w marszu» Szpica zwiadowcza. Szpica czołowa, boczna, tylna. ‹niem.› … Słownik języka polskiego
sztych — m III, D. u; lm M. y 1. «ostry koniec broni białej; szpic» Sztych szabli, szpady. Pchnąć, uderzyć sztychem. Przyłożyć sztych do gardła. 2. «pchnięcie czymś ostrym, spiczastym, zwłaszcza bronią białą; raz, cios zadany szablą, szpadą, rapierem… … Słownik języka polskiego
wycięcie — n I 1. rzecz. od wyciąć. 2. lm D. wycięcieęć «miejsce wycięte, wykrajane, wyrobione w czymś» Wycięcie w murze, w desce. 3. lm D. wycięcieęć «dekolt u sukni, bluzki, kamizelki itp.» Owalne, kwadratowe wycięcie. Wycięcie w szpic. Bluzka z dużym… … Słownik języka polskiego
шпіц — Шпіц: вільне місце в кінці газетної сторінки [17] «під шпіц»: вільне місце на кінці газети [VI] Шпіц: під шпіц викладене як «вільне місце на кінці газети» (505). Насправді, значення під шпіц у Франка, як і взагалі в Галичині, ширше. Воно означає… … Толковый украинский словарь