-
1 szczękać
глаг.• болтать• брехать• лаять• тявкать* * *несов. 1. лаять, тявкать;2. разг. брехать, врать+l ujadać 2. szkalować;
kłamać* * *несов.ля́згать; бряца́ть; щёлкать; стуча́тьszczękać zębami — 1) ( o zwierzęciu) ля́згать ( щёлкать) зуба́ми; 2) ( о człowieku) стуча́ть зуба́ми
Syn: -
2 szczekać
глаг.• болтать• брехать• лаять• тявкать* * *несов. 1. лаять, тявкать;2. разг. брехать, врать+l ujadać 2. szkalować;
kłamać* * *несов.1) ла́ять, тя́вкать2) разг. бреха́ть, вратьSyn: -
3 kłapać
несов. 1. стучать, щёлкать (зубами);2. стучать; шлёпать (равномерно); хлюпать; \kłapać po błocie шлёпать по грязи+1. szczękać 2. klapać
* * *несов.1) стуча́ть, щёлкать ( зубами)2) стуча́ть; шлёпать ( равномерно); хлю́патьkłapać po błocie — шлёпать по гря́зи
Syn: -
4 ujadać
-
5 łajać
глаг.• бранить• браниться• брюзжать• журить• лаять• осудить• осуждать• порицать• распекать* * *ругать, бранитьszczekać, ujadać лаять* * *łaja|ć\łajaćny несов. бранить, ругать+besztać, wymyślać, ganić
* * *łajany несов.брани́ть, руга́тьSyn: -
6 szczęknąć
глаг.• лязгнуть* * *сои. однокр, пролаять, залаять, тявкнуть* * *сов.ля́згнуть; забряца́ть; щёлкнуть; сту́кнуть; ср. szczekaćSyn:
См. также в других словарях:
szczękać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, szczękaćam, szczękaća, szczękaćają {{/stl 8}}– szczęknąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, szczękaćnę, szczękaćnie, szczękaćnij, szczękaćnął, szczękaćnęli {{/stl 8}}{{stl 7}} poprzez gwałtowne stykanie ze sobą… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
szczekać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, szczekaćam, szczekaća, szczekaćają {{/stl 8}}– szczeknąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa szczekaćnę, szczekaćnie, szczekaćnij, szczekaćnął {{/stl 8}}{{stl 7}} o psie, lisie, szakalu: wydawać właściwy sobie głos,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
szczękać — zębami; zęby szczękają komuś zob. ząb 5 … Słownik frazeologiczny
szczękać — ndk I, szczękaćam, szczękaćasz, szczękaćają, szczękaćaj, szczękaćał szczęknąć dk Va, szczękaćnę, szczękaćniesz, szczękaćnij, szczękaćnął, szczękaćnęła, szczękaćnęli, szczękaćnąwszy «wydawać, powodować szczęk; brzękać, pobrzękiwać» Szczękają… … Słownik języka polskiego
szczekać — ndk I, szczekaćam, szczekaćasz, szczekaćają, szczekaćaj, szczekaćał szczeknąć dk Va, szczekaćnę, szczekaćniesz, szczekaćnij, szczekaćnął, szczekaćnęła, szczekaćnąwszy 1. «o psie, lisie, szakalu: wydawać krótki, urywany głos; ujadać» Pies szczekał … Słownik języka polskiego
dzwonić [szczękać] zębami — {{/stl 13}}{{stl 7}} poruszać mimowolnie (ze strachu lub zimna) dolną szczęką tak, że przy uderzaniu o górną szczękę powstaje charakterystyczny dźwięk : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dzwonić, szczękać zębami z zimna, ze strachu. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
szczeknąć — → szczekać … Słownik języka polskiego
szczęknąć — → szczękać … Słownik języka polskiego
dzwonić — ndk VIa, dzwonićnię, dzwonićnisz, dzwoń, dzwonićnił 1. «bić w dzwon, poruszać dzwonem lub dzwonkiem powodując wydawanie dźwięku, dźwięczenie; dawać znak dzwonem lub dzwonkiem; naciskać dzwonek» Dzwonić na mszę. Dzwonić na lekcję. Dzwoniono na… … Słownik języka polskiego
naszczekiwać — ndk VIIIb, naszczekiwaćkuje, naszczekiwaćkują, naszczekiwaćiwał «o psie: szczekać od czasu do czasu, szczekać z przerwami» We wsi naszczekiwały psy. Pies naszczekiwał na przechodniów … Słownik języka polskiego
щекатить — нагло браниться, ссориться, вздорить , арханг., вологодск. (Даль), щекатый зубастый, бойкий на язык; сварливый , арханг. (Подв.), олонецк. (Кулик.), щекарить злословить, сплетничать , арханг. (Подв.), щекать, щечить говорить громко и быстро,… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
