-
1 szarpnąć
szarpać k-o an jemandem zerren;szarpać sobie nerwy fam. sich stressen;szarpać się zappeln, sich winden;szarpać się fig sich plagen; sich aufreiben;szarpać się z zamkiem am Schloss rütteln, ein Schloss zu öffnen versuchen; -
2 szarpnąć
-
3 szarpać
I. vt\szarpać za coś an etw +dat reißen [ lub zerren]\szarpać kogoś za włosy/rękaw jdn an den Haaren/am Ärmel ziehenIII. vr\szarpać się za brodę sich +akk am Bart zerren3) ( dokuczać sobie nawzajem)mąż szarpie się z żoną der Mann und seine Frau quälen sich gegenseitig -
4 rütteln
rütteln ['rʏtəln]I. vtjdn/etw \rütteln potrząsać [ perf potrząść] kimś/czymśjdn am Arm \rütteln szarpać [ perf szarpnąć] kogoś za ramięII. vi1) ( heftig bewegen)an der Tür \rütteln szarpać [ perf szarpnąć] za klamkę2) ( infrage stellen)daran gibt es nichts zu \rütteln to niepodważalne -
5 szarpać
szarpać k-o an jemandem zerren;szarpać sobie nerwy fam. sich stressen;szarpać się zappeln, sich winden;szarpać się fig sich plagen; sich aufreiben;szarpać się z zamkiem am Schloss rütteln, ein Schloss zu öffnen versuchen; -
6 rucken
-
7 zerren
zerren ['ʦ̑ɛrən]jdn ins Zimmer \zerren wciągnąć kogoś do pokojuetw aus dem Schrank \zerren wyciągnąć coś z szafy
См. также в других словарях:
szarpnąć (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. szarpać (się) {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
szarpnąć — → szarpać … Słownik języka polskiego
szarpnąć się — (Pozwolić sobie) Kupić coś, zwłaszcza kosztownego lub ekstrawaganckiego Eng. To allow oneself to buy something expensive or extravagant; to squander … Słownik Polskiego slangu
szarpać się – szarpnąć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mocować się z czymś (z kimś) gwałtownie, zwykle w celu wydostania się, wyrwania się skądś; szamotać się, wyrywać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ryby szarpią się w sieci. Szarpnął się w … Langenscheidt Polski wyjaśnień
szarpać — ndk IX, szarpaćpię, szarpaćpiesz, szarp, szarpaćał, szarpaćany szarpnąć dk Va, szarpaćnę, szarpaćniesz, szarpaćnij, szarpaćnął, szarpaćnęła, szarpaćnęli, szarpaćnięty 1. «pociągać coś (kogoś) gwałtownymi ruchami; targać, tarmosić» Szarpać kogoś… … Słownik języka polskiego
dzwonek — m III, D. dzwoneknka, N. dzwoneknkiem; lm M. dzwoneknki 1. «mały dzwon; przyrząd, urządzenie sygnalizacyjne» Dzwonek alarmowy, sygnałowy. Dzwonek elektryczny. Pociągnąć, szarpnąć za dzwonek. Nacisnąć dzwonek. Dzwonek brzęczy, dzwoni, dźwięczy. ∆… … Słownik języka polskiego
mocno — mocnoniej 1. «z siłą, w sposób znamionujący siłę; silnie, energicznie, krzepko» Szarpnąć coś mocno. Ucałować, uścisnąć, uderzyć kogoś mocno. Ująć coś mocno w dłonie. ◊ Stanąć mocno (na nogach) «poczuć się pewnie w danej sytuacji życiowej, zdobyć… … Słownik języka polskiego
pociągnąć — dk Va, pociągnąćnę, pociągnąćniesz, pociągnąćnij, pociągnąćnął, pociągnąćnęła, pociągnąćnęli, pociągnąćnąwszy, pociągnąćnięty pociągać ndk I, pociągnąćam, pociągnąćasz, pociągnąćają, pociągnąćaj, pociągnąćał, pociągnąćany 1. «ciągnąc zbliżyć do… … Słownik języka polskiego
podszczypać — dk IX, podszczypaćpię, podszczypaćpiesz, podszczypaćszczyp, podszczypaćał, podszczypaćany podszczypywać ndk VIIIa, podszczypaćpuję, podszczypaćpujesz, podszczypaćpuj, podszczypaćywał, podszczypaćywany 1. pot. «lekko, ukradkiem uszczypnąć kogoś… … Słownik języka polskiego
silnie — silnieej 1. «z siłą, w sposób znamionujący siłę; mocno, energicznie, krzepko» Szarpnąć kogoś silnie za ramię. Wiatr dął silnie. 2. «z dużym nasileniem; intensywnie, bardzo» Silnie coś przeżywać. Silnie działająca trucizna … Słownik języka polskiego
szarpnięcie — ↨ szarpnięcie się n I rzecz. od szarpnąć (się) … Słownik języka polskiego