Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

swift-flying

  • 1 Lathamus discolor

    3. ENG swift parrot, swift lorikeet, swift(-flying) [red-shouldered, clink] parrakeet
    4. DEU Schwalbenlori m, Schwalbensittich m
    5. FRA perruche f discolore [de Latham]

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE — AVES > Lathamus discolor

  • 2 agilis

    agĭlis, e, adj. [ago].
    I.
    Pass., that can be easily moved, easily movable (mostly poet.;

    not in Cic.): qui restitissent agili classi naves tormenta machinasque portantes?

    Liv. 30, 10:

    haec querulas agili percurrit pollice chordas,

    Ov. Am. 2, 4, 27:

    factus inops agili peragit freta caerula remo,

    id. H. 15, 65; so,

    agilis rota,

    id. P. 2, 10, 34:

    aër agilior et tenuior,

    Sen. Q. N. 2, 10 al. —
    II.
    Act.
    A.
    That moves easily or quickly; nimble, agile, quick, rapid: sic tibi secretis agilis dea saltibus adsit, swift or fleet-footed Diana, Ov. H. 4, 169:

    sic super agilis Cyllenius,

    swift-flying, id. M. 2, 720.—Also of things, quick, sudden: agilem dari facilemque victoriam, Sisenn. ap. Non. 58, 1:

    argumentatio agilior et acrior et instantior,

    Quint. 11, 3, 164 al. —
    B.
    With the accessory idea of activity, quick, hasty, or precipitate in action; prompt, active, busy (with direct reference to the action, and hence used of inanimate things; while sedulus, diligent, assiduous, regards more the state of mind; both, however, refer to the simple idea of mobility, Doed. Syn. 1, 122; cf. Front. Differ. 2203 P.):

    Nunc agilis fio et mersor civilibus undis,

    Hor. Ep. 1, 1, 16 (= negotiosus, praktikos, Schol.):

    oderunt Sedatum celeres, agilem gnavumque remissi,

    id. ib. 1, 18, 90:

    ipse quid audes? Quae circumvolitas agilis thyma,

    busy, id. ib. 1, 3, 21:

    vir navus, agilis, providus,

    Vell. 2, 105; Ov. F. 2, 516 (opp. ignavus); id. Am. 1, 9, 45:

    animus agilis et pronus ad motus,

    Sen. Tranq. 2.— Comp., Sen. Ep. 74.— Sup., as given by Prisc. p. 606 P., and Charis. p. 89, is agillĭmus; but Charis. p. 162, agilissĭmus; both forms, however, are given without examples; cf. Rudd. I. p. 171, n. 12.— Adv.: ăgĭlĭter, Amm. 14, 2; 28, 2.— Comp., Col. 2, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > agilis

  • 3 citivolus

    citivola, citivolum ADJ
    swiftly flying, swift-flying

    Latin-English dictionary > citivolus

  • 4 cituvolus

    cituvola, cituvolum ADJ
    swiftly flying, swift-flying

    Latin-English dictionary > cituvolus

  • 5 volucer

        volucer ucris, ucre ( gen plur. -crum, rarely -crium, C.), adj.    [3 VOL-], flying, winged: bestiae: angues: dracones, O.: natus, i. e. Cupid, O.—As subst f. (sc. avis), a bird, flying creature: volucrīs videmus effingere nidos: Iunonis, i. e. the peacock, O.: inportunae, H.: pictae, V.: volucris parvula (of a fly), Ph.—Once masc.: teneros volucrīs peremit (sc. alites), C. poët.—In rapid motion, flying, winged, fleet, swift, rapid, soaring: nuntius: aurae, V.: nebulae, O.: harundo, V.: iam volucrem sequor Te, fleeing swiftly, H.—Fig., fleet, swift, rapid: nihil est tam volucre quam maledictum: spes: somnus, V.: fatum, H.—Passing quickly, fleeting, transient, transitory: fortuna: dies, H.: fama, O.
    * * *
    I
    bird, flying insect/creature
    II
    volucris, volucre ADJ
    winged, flying; in rapid motion, fleet; transient, fleeting

    Latin-English dictionary > volucer

  • 6 volucer

    vŏlŭcer, ūcris, ūcre ( gen. plur. volucrium, Cic. ap. Charis. p. 119 P.; masc. volucris, Tib. 4, 1, 209; Sil. 10, 471; fem. volucer fama, Petr. poët. 123, 210; cf. acer; on the quantity of the u in volucris, v. Quint. 1, 5, 28), adj. [cf. 2. volo], flying, winged (class.; syn.: ales, volatilis).
    I.
    Lit.
    1.
    Adj.:

    bestiae,

    Cic. Tusc. 5, 13, 38; id. Lael. 21, 81:

    angues,

    id. N. D. 1, 36, 101:

    dracones,

    Ov. M. 7, 218:

    Cupido,

    id. ib. 9, 482:

    natus,

    i. e. Cupid, id. ib. 5, 364:

    deus,

    i. e. Mercury, Stat. Th. 2, 55; cf.

    pes (Mercurii),

    Ov. F. 5, 88; and:

    o nuntium volucrem!

    Cic. Quint. 25, 80.—
    2.
    Subst.: vŏlū̆cris, is, f. (sc. avis, once masc., sc. ales:

    teneros volucres, Cic. poët. Div. 2, 30, 64),

    a bird, a flying creature, Lucr. 1, 12; 2, 145; 2, 344; Cic. de Or. 2, 6, 23; id. Ac. 2, 25, 81:

    marinae,

    Prop. 3, 7 (4, 6), 11; Ov. A. A. 3, 35; id. H. 10, 123:

    Junonis,

    i. e. the peacock, id. M. 15, 385; cf.

    Junonia,

    id. Med. Fac. 33; of the cock: volucres cecinere diem, Coripp. 1, 199; cf. Sil. 14, 22;

    the eagle,

    Luc. 6, 129:

    obscenae,

    Verg. A. 3, 241:

    Tityi volucres,

    vultures, Prop. 2, 20 (3, 13), 31; Hor. S. 1, 8, 6;

    of the sirens,

    Stat. S. 5, 3, 87; Quint. 10, 3, 24; 12, 11, 13; Suet. Aug. 13:

    pictae,

    Verg. A. 4, 525; Ov. M. 1, 308:

    volucris parvula,

    the fly, Phaedr. 5, 3, 3.—
    B.
    Transf., of any thing that moves rapidly, flying, winged, fleet, swift, rapid (mostly poet.;

    syn. velox): lumen,

    Lucr. 6, 173; cf.:

    ritu flammarum,

    id. 1, 1102:

    fumi,

    Verg. G. 2, 217:

    aurae,

    id. A. 11, 795; Ov. M. 13, 807:

    nebulae,

    id. ib. 1, 602:

    procellae,

    id. Am. 2, 11, 33:

    sagitta,

    Verg. A. 5, 242; Ov. M. 9, 102;

    called also ferrum,

    id. Tr. 3, 10, 64:

    harundo,

    Verg. A. 5, 544:

    equi,

    Ov. M. 2, 153; 2, 234; 4, 245:

    currus,

    Hor. C. 1, 34, 8:

    volucri freta classe pererrat,

    Ov. M. 7, 460:

    jam volucrem sequor Te per gramina Martii Campi,

    speeding, running, Hor. C. 4, 1, 38 et saep.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., fleet, swift, rapid:

    nihil est tam volucre quam maledictum,

    Cic. Planc. 23, 57:

    aliud genus (dicendi) est... verbis volucre atque incitatum,

    id. Brut. 95, 325:

    volucri spe et cogitatione rapiuntur a domo longius,

    id. Rep. 2, 4, 7:

    somnus,

    Verg. A. 2, 794:

    fatum,

    Hor. C. 2, 17, 24.—
    B.
    In partic., passing quickly by, fleeting, transient, transitory:

    o volucrem fortunam,

    Cic. Sull. 32, 91:

    dies,

    Hor. C. 3, 28, 6; 4, 13, 16:

    fama,

    Ov. H. 17, 207; Petr. 123:

    gaudium,

    Tac. Or. 9.— Adv.: vŏlŭcrĭter, swiftly, rapidly (post-class.):

    congregati,

    Amm. 17, 1, 12:

    perurgebat nocentes innocentesque,

    id. 29, 1, 18.

    Lewis & Short latin dictionary > volucer

  • 7 fuga

        fuga ae, f    [2 FVG-], a fleeing, flight, running away: adornare fugam, T.: ab urbe turpissima: desperata: exercitūs foeda, S.: dant sese in fugam milites: fugam capere, Cs.: parare: hostīs dare in fugam, put to flight, Cs.: in fugam conicere, Cs.: impellere in fugam: cum terrorem fugamque fecisset, caused a panic, L.: fugam ex ripā fecit, drove (the foe), L.: fugam faciunt, take flight, S.: neque hostium fugam reprimi posse, be checked, Cs.: opportunior fugae collis, S.: naves eius fugā se Adrumetum receperunt, after his flight, Cs.: quantae in periculis fugae proximorum: celeres fugae, H.— Expatriation, exile, banishment: se in fugam coniecisse: Aristidi: exsilia et fugae, Ta.— A flying, swift course, rapid motion, speed: Harpalyce volucrem fugā praevertitur Hebrum, V.: facilis, a swift voyage, V.: (Neptunus) fugam dedit, a swift passage, V.: fugam dant nubila caelo, flee away, V.: temporum, flight, H.: (equus) Clara ante alios, Iu.— A place of banishment, refuge: toto quaeret in orbe fugam, O.— A means of removal, remedy: morbi, H.—Fig., a fleeing, avoiding, avoidance, shunning, escape: laborum: turpitudinis: alia honoris, honorable way of escape, L.: leti, H.
    * * *
    flight, fleeing, escape; avoidance; exile; fugue (music)

    Latin-English dictionary > fuga

  • 8 fuga

    fŭga, ae (archaic gen. sing. fugaï, Lucr. 1, 1047; 4, 713), f. [Sanscr. bhug'-, bend; Gr. pheugô, phugê, flight, phuza, terror; Germ. biegen, bend. On fugere and flectere, AngloSax. būgan and fleon; Germ. biegen and fliehen, v. Grimm, Deutsch. Wörterb. 1, 1814], a fleeing, flight, a running away (cf.: effugium, exsilium).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.: quove nunc Auxilio aut exili aut fugae freta sim? Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44 (Trag. v. 113 Vahl.):

    mittam illa, fugam ab urbe turpissimam,

    Cic. Att. 7, 21, 1:

    desperata,

    id. Phil. 5, 11, 30:

    dant sese in fugam milites,

    take flight, id. Verr. 2, 4, 43, § 95; so,

    in fugam se conferre,

    id. Caecin. 8, 22:

    se conicere,

    id. Cael. 26, 63:

    fugam capere,

    Caes. B. G. 7, 26, 3:

    petere,

    id. ib. 2, 24, 1:

    parare,

    Cic. Att. 7, 26, 1:

    fugae sese mandare,

    Caes. B. G. 2, 24, 2:

    hostes dare in fugam,

    to put to flight, id. ib. 2, 23, 2; 5, 51 fin.;

    for which: convertere aciem in fugam,

    id. ib. 1, 52, 6:

    conicere hostes in fugam,

    id. ib. 6, 8, 6;

    7, 70, 3: impellere in fugam,

    Cic. Rab. Perd. 8, 22: facere fugam, to make or cause flight, put to flight, Liv. 1, 56, 4; 21, 5, 16 Drak.; 21, 52, 10; 22, 24, 8; 26, 4, 8; but also to take flight, to flee, Sall. J. 53, 3; 58, 4; Liv. 8, 9, 12; cf.

    in Verg., dare fugam, under B.: esse in fuga,

    Cic. Att. 7, 23, 2; 7, 24:

    reprimere fugam,

    to prevent, id. ib. 7, 26, 1; Caes. B. G. 3, 14, 1:

    spem fugae tollere,

    id. ib. 1, 25: exercitum fuga, formidine terroreque complere, Ser. Samm. ap. Macr. S. 3, 9, 9.— Plur. (mostly poet.):

    quantae in periculis fugae proximorum,

    Cic. Mil. 26, 69:

    celeres fugae,

    Hor. C. 4, 8, 15:

    notusque fugarum Vertit terga Has drubal,

    Sil. 17, 148; cf.:

    fugas servorum ri det,

    Hor. Ep. 2, 1, 121.—
    2.
    In partic., flight from one's native land, expatriation, exile, banishment:

    sibi exsilium et fugam deprecari,

    Cic. de Or. 3, 3, 9; id. Off. 2, 6, 20; cf. id. Rep. 1, 3; Ov. P. 2, 8, 68:

    latā fugā damnari,

    Amm. 19, 12, 9.—In plur.:

    quoties fugas et caedes jussit princeps,

    Tac. A. 14, 64:

    exsilia et fugae,

    id. Agr. 45.—
    B.
    Transf., in gen., a flying, swift course or motion, speed ( poet.):

    qualis equos Threissa fatigat Harpalyce volucremque fugā praevertitur Hebrum,

    Verg. A. 1, 317:

    cui cesserit incitus amnis: Tanta fuga est,

    Sil. 3, 307:

    latumque fuga superabitis amnem,

    Grat. Cyn. 378:

    exspectet facilemquo fugam ventosque ferentes,

    a swift voyage, Verg. A. 4, 430; cf.: (Neptunus) fugam dedit et praeter [p. 788] vada fervida vexit, gave a swift passage, id. ib. 7, 24;

    but different: fugam dant nubila caelo,

    hasten away, flee away, id. ib. 12, 367:

    fuga temporum,

    a fleeing away, flight, Hor. C. 3, 30, 5:

    quaere fugam morbi,

    seek the removal of the disorder, id. Ep. 1, 6, 29:

    nobilis hic (equus), cujus clara fuga ante alios,

    Juv. 8, 61.—
    2.
    In plur., they who flee, runaways:

    signa fugarum, Col. poët. 10, 125: plane fugae merae,

    Petr. 45 fin.
    3.
    A place of banishment or refuge, Ov. H. 6, 158; id. P. 1, 2, 130.—
    II.
    Trop., a fleeing from, avoiding, escape from an evil; disinclination, aversion (class.):

    simili sunt in culpa, qui officia deserunt mollitia animi, id est laborum et dolorum fuga,

    Cic. Fin. 1, 10, 33:

    fuga laboris desidiam coarguit,

    id. Mur. 4, 9:

    turpitudinis (opp. appetentia honestatis),

    id. Rep. 1, 2:

    hanc ignominiam, vel exsilio vel morte, si alia fuga honoris non esset, vitassem,

    Liv. 3, 67, 2:

    culpae,

    Hor. A. P. 31:

    leti,

    id. S. 2, 6, 95:

    paupertatis,

    id. Ep. 1, 18, 24:

    pericli,

    Verg. A. 8, 251:

    ipsius lucis (with taedium),

    Quint. 1, 3, 66:

    quomodo enim vester Axilla Ala factus est, nisi fugā litterae vastioris?

    Cic. Or. 45, 153.

    Lewis & Short latin dictionary > fuga

  • 9 ālipēs

        ālipēs edis, adj.    [ala + pes], with wings on the feet, wing-footed.—Of Mercury: alipedis de stirpe dei, O.: mactatur Alipedi vitulus, i. e. to Mercury, O.—Poet., swift, fleet, quick: equi, V.
    * * *
    I
    (gen.), alipedis ADJ
    wing-footed; swift, moving with speed of flight, "flying"; without grease/fat, greaseless, fatless
    II
    Mercury, the wing-footed god

    Latin-English dictionary > ālipēs

  • 10 fugāx

        fugāx ācis, adj. with comp. and sup.    [2 FVG-], apt to flee, fleeing, timid, shy: lynces, H.: Caprea, V.: vir, H.: Pholoë, coy, H.: fugacissimus hostis, L.— Fleeing, swift, fleet: Lympha, H.: ventis fugacior, O.—Fig., fleeting, transitory: haec omnia: Labuntur anni, H.—With gen, fleeing, shunning, avoiding: ambitionis, O.: rerum, O.
    * * *
    (gen.), fugacis ADJ
    flying swiftly; swift; avoiding, transitory

    Latin-English dictionary > fugāx

  • 11 volātilis

        volātilis e, adj.    [2 volo], winged, flying: bestiae: puer, i. e. Cupid, O.—Swift, rapid: telum, i. e. an arrow, O.: ferrum, V.—Fleeting, transitory: aetas, O.
    * * *
    volatilis, volatile ADJ
    equipped to fly, flying fleeing, fleeting transient

    Latin-English dictionary > volātilis

  • 12 praepes

        praepes petis, abl. pete or petī, gen plur. petum, adj.    [prae+PET-], outstripping ; hence, in augury, significant in flight, of good omen, favorable (of birds of good augury): praepes Laeva volavit avis, Enn. ap. C.: praepetis omina pinnae, V. — Fem. as subst, a bird of good omen: qui sibi praepetem misisset, L.— Winged, swift of flight, fleet, quick, rapid: quem praepes ab Idā rapuit Iovis armiger, V.: deus (i. e. Cupido), O.—As subst m. and f a bird, large bird: Iovis, i. e. aquila, O.: Medusaeus, i. e. Pegasus, O.
    * * *
    (gen.), praepetis ADJ
    flying straight ahead; nimble, fleet; winged

    Latin-English dictionary > praepes

  • 13 prōnus

        prōnus adj. with comp.    [PRO-], turned forward, bent over, inclined, leaning, hanging, stooping, bending: pecora, quae natura prona finxit, S.: pronus pendens in verbera, leaning forward to strike, V.: pronus magister Volvitur in caput, V.: carcere emicat, i. e. in swift flight, O.: leporem pronum catulo sectare sagaci, flying swiftly, O.: ilex paulum modo prona, dein flexa, S.: motus corporis.—As subst n.: montium prona, slopes, Cu.: amnis, rushing, V.: rivi, tumbling, H.: currus, headlong, O.— Sinking, reaching down: urbs in paludes, L.: via, steep, O.—As subst n.: nihil habent proni, no downward tendency.—Of heavenly bodies, setting, sinking, declining: Orion, H.: Titan, O.—Of time, hurrying, fleet: menses, H.: anni, H.—Fig., inclined, disposed, prone: rei p. genus ad perniciosissimum statum: anxitudo ad luctum: in obsequium, H.: pronior in vitia sua, L.: deterioribus, Ta.— Easy, without difficulty: omnia virtuti suae prona esse, S.: omnia victoribus, Ta.: facile et pronum est agere, Iu.: id pronius ad fidem est, is easier to believe, L.
    * * *
    prona, pronum ADJ
    leaning forward; prone

    Latin-English dictionary > prōnus

  • 14 volatilis

    wuged, flying / swift, rapid / fleeting, transitory.

    Latin-English dictionary of medieval > volatilis

  • 15 fugax

    fŭgax, ācis, adj. [fugio], apt to flee, flying swiftly, swift, fleet (mostly poet. and in post-Aug. prose; cf. fugitivus).
    I.
    Lit.:

    fugaces Lyncas et cervos cohibentis arcu,

    Hor. C. 4, 6, 33; so,

    caprea,

    Verg. A. 10, 724:

    ferae,

    id. ib. 9, 591:

    cervi,

    id. G. 3, 539:

    mors et fugacem persequitur virum,

    Hor. C. 3, 2, 14; cf.:

    comes atra (cura) premit sequiturque fugacem,

    id. S. 2, 7, 115:

    Pholoe,

    who flees from wooers, coy, id. C. 2, 5, 17:

    lympha,

    id. ib. 2, 3, 12.— Comp.:

    ventis, volucrique fugacior aurā,

    Ov. M. 13, 807.— Sup.:

    ignavissimus et fugacissimus hostis,

    Liv. 5, 28, 8.—As a term of vituperation, of a slave:

    lurco, edax, furax, fugax,

    runaway, Plaut. Pers. 3, 3, 16.—
    II.
    Trop.
    A.
    Fleeting, transitory: haec omnia quae habent speciem gloriae, contemne: brevia, fugacia, caduca existima; * Cic. Fam. 10, 12, 5:

    fugaces Labuntur anni,

    Hor. C. 2, 14, 1: blanditiae, Plin. poët. Ep. 7, 4, 7.— Comp.:

    non aliud pomum fugacius,

    that sooner spoils, Plin. 15, 12, 11, § 40.— Sup.:

    bona,

    Sen. Ep. 74 med.
    B.
    With gen., fleeing, shunning, avoiding a thing:

    sollicitaeque fugax ambitionis eram,

    Ov. Tr. 4, 10, 38:

    fugax rerum,

    id. ib. 3, 2, 9:

    fugacissimus gloriae,

    Sen. Ben. 4, 32.—Hence, adv.: fŭgācĭ-ter, in fleeing; only comp.:

    utrum a se audacius an fugacius ab hostibus geratur bellum,

    whether in prosecuting the war his own boldness or the enemy's disposition to flee was the greater, Liv. 28, 8, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > fugax

  • 16 incito

    in-cĭto, āvi, ātum, 1, v. a., to set in rapid motion, to hasten, urge forwards; and with se, to put one ' s self in rapid motion, to hasten, rush (freq. and class.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    vehementius equos incitare,

    Caes. B. C. 2, 41, 4:

    saxa per pronum,

    Sall. H. 3, 22 Dietsch:

    hastas,

    Val. Fl. 1, 409:

    stellarum motus tum incitantur, tum retardantur,

    Cic. N. D. 2, 40, 103:

    naves longas remis,

    Caes. B. G. 4, 25, 1; cf.:

    lintres magno sonitu remorum incitatae,

    id. ib. 7, 60, 4:

    navigio remis incitato,

    id. ib. 3, 14, 6:

    alii ex castris sese incitant,

    sally out, id. B. C. 2, 14, 3; cf.:

    cum ex alto se aestus incitavisset,

    had rushed in, id. B. G. 3, 12, 1; and:

    quo major vis aquae se incitavisset,

    id. ib. 4, 17, 7: duabus ex partibus sese (naves) in eam (navem) incitaverant, id. B. C. 2, 6, 4; cf. id. ib. 3, 24, 3.—Prov.: incitare currentem, to spur a willing horse, i. e. to urge a person who does not need urging, Cic. Phil. 3, 8, 19; cf. id. Q. Fr. 1, 1, 16; v. curro.—
    B.
    In partic., to cause to grow larger, i. e. to augment, increase, to promote the growth of (not ante-Aug.; cf.

    excito, I. B.): hibernis (Enipeus amnis) incitatus pluviis,

    swollen, Liv. 44, 8, 6:

    frequentibus fossuris terra permiscetur, ut incitari vitis possit,

    Col. 4, 22, 3; 4, 33. fin.; 3, 21, 7.—
    II. A.
    In gen.:

    aliquem imitandi cupiditate,

    Cic. Brut. 92, 317:

    quibus (causis) mentes aut incitantur aut reflectuntur,

    id. de Or. 1, 32, 53:

    animos, opp. sedare,

    id. Or. 19, 63:

    ipsum ingenium diligentia etiam ex tarditate incitat,

    id. ib. 2, 35, 147:

    quorum studio legendi meum scribendi studium in dies incitatur,

    id. Div. 2, 2, 5:

    quamquam ea incitatur in civitate ratio vivendi,

    id. de Or. 3, 60, 226:

    stultas cogitationes,

    Hirt. B. G. 8, 10, 4:

    quoniam ad hanc voluntatem ipsius naturae stimulis incitamur,

    Cic. Rep. 1, 2 fin.; cf.:

    juvenes ad studium et ad laborem,

    id. de Or. 1, 61, 262:

    aliquem ad servandum genus hominum,

    id. Fin. 3, 20, 66:

    multa Caesarem ad id bellum incitabant,

    Caes. B. G. 3, 10, 1:

    aliquem ad bellum atque arma,

    Liv. 1, 27, 3:

    aliquem ad amplissimam spem,

    Suet. Caes. 7:

    cujus voluptatis avidae libidines temere et effrenate ad potiundum incitarentur,

    Cic. de Sen. 12, 39:

    incitabant (animum ferocem) praeterea conrupti civitatis mores,

    Sall. C. 5, 8:

    cum tibia lumbos incitat,

    Juv. 6, 315. —
    B.
    In partic.
    1.
    To inspire. nam terrae vis Pythiam Delphis incitabat, naturae Sibyllam, Cic. Div. 1, 36, 79:

    mente incitati,

    id. Ac. 2, 5, 14; id. Cat. 63, 93.—
    2.
    In a bad sense, to excite, arouse, stir up:

    neque enim desunt, qui istos in me atque in optimum quemque incitent,

    Cic. Fl. 28, 66; cf. id. Fam. 12, 2, 1:

    et consules senatum in tribunum et tribunus populum in consules incitabat,

    Liv. 4, 2, 1:

    his vocibus cum in se magis incitarent dictatorem,

    id. 8, 33, 1:

    opifices facile contra vos incitabuntur,

    Cic. Ac. 2, 47, 144 (shortly before, concitentur); Hirt. B. G. 8, 35 fin.:

    milites nostri pristini diei perfidiā incitati,

    Caes. B. G. 4, 14, 3:

    civitas ob eam rem incitata,

    id. ib. 1, 4:

    judices,

    Quint. 6, 4, 10.—
    3.
    (Acc. to I. B.) To augment, increase, enhance:

    consuetudo exercitatioque et intellegendi prudentiam acuit et eloquendi celeritatem incitat,

    Cic. de Or. 1, 20, 90; so,

    caelibum poenas,

    Tac. A. 3, 25.—Hence, incĭtātus, a, um, P. a. (set in rapid motion; hence), swiftly running, flowing, sailing, flying, etc.; in gen., rapid, swift.
    A.
    Lit.:

    imperator equo incitato se in hostes immittens,

    at full speed, Cic. N. D. 3, 6, 15:

    equo incitato,

    Caes. B. G. 4, 12 fin. (for which: citato equo;

    v. cito): milites cursu incitato in summo colle ab hostibus conspiciebantur,

    advancing rapidly, id. ib. 2, 26, 3; cf.

    in the foll. B.: mundi incitatissima conversio,

    Cic. Rep. 6, 18 (shortly before: conversio concitatior).—
    B.
    Trop.:

    cursus in oratione incitatior,

    Cic. Or. 59, 201; cf.

    so of speech: Herodotus sine ullis salebris quasi sedatus amnis fluit: Thucydides incitatior fertur,

    id. ib. 12, 39.— Adv.: incĭtātē (acc. to B.), of speech, quickly, rapidly, violently:

    fluit incitatius,

    Cic. Or. 63, 212:

    quod incitatius feratur (locutio),

    id. ib. 20, 67.

    Lewis & Short latin dictionary > incito

  • 17 praepes

    praepĕs, ĕtis, adj. [prae-peto].
    I.
    Lit.
    A.
    Flying swiftly, swift of flight, nimble, fleet, quick, rapid, etc. ( poet.; syn.: velox, pernix, levis): praepes Laeva volavit avis, Enn. ap. Cic. Div. 1, 48, 108 (Ann. v. 94 Vahl.):

    praepetibus pinnis ausus se credere caelo,

    Verg. A. 6, 15:

    Boreas,

    Val. Fl. 1, 578:

    volatus,

    Plin. 7, prooem. 1, § 4: ferrum, Enn. ap. Macr. S. 6, 3 (Ann. 437 Vahl.): Victoria, Cn. Matius ap. Gell. 6, 6:

    praepeti evolare cursu,

    Sen. Hippol. 1061:

    dextra,

    Aus. Ep. 146, 20:

    notarum praepetum,

    id. ib. 146, 1:

    praepetes aves quidam dici aiunt, quia secundum auspicium faciant praetervolantes, alii quod aut ea, quae praepetamus, indicent, aut quod praetervolant: alii ex Graeco tractum putant, quod ante conspectum volent nostrum. Ceterum poëtae promiscue omnes aves ita appellant,

    Fest. p. 205 Müll. —
    2.
    In gen., winged:

    quem praepes ab Ida Sublimem pedibus rapuit Jovis armiger uncis,

    Verg. A. 5, 254:

    tela praepetis dei, i. e. Cupidinis,

    Ov. H. 8, 38.—
    B.
    Subst.: praepĕs, ĕtis.
    1.
    Fem., a bird, Ov. M. 13, 617:

    Jovis, i. e. aquila,

    id. ib. 4, 713;

    14, 576: quae (columba), super ingenti circumdata praepetis umbrā, i. e. accipitris,

    Val. Fl. 8, 32.—
    b.
    In partic., a prophetic bird, from whose flight something favorable was predicted (cf.:

    oscines, alites): praepetis omina pinnae,

    Verg. A. 3, 361; cf. Liv. 7, 26: hanc ubi praepetibus pinnis lapsuque volantem Conspexit Marius augur, Poët. ap. Cic. Div. 1, 47, 106: (praepetes sunt, quae secundo auspicio ante eum volant, qui auspicatur. Praepetes aut superiora tenent, et praepetes vocantur; aut inferiora, et dicuntur inferae. Praepetes autem ideo, quia omnes aves priora petunt volantes: vel a Graeco petomai, id est volo, Serv.; cf. supra the passage from Fest.). —
    2.
    Masc.:

    Medusaeus,

    Pegasus, Ov. M. 5, 257.—
    3.
    Masc., of Perseus himself, Luc. 9, 662 and 688.—
    II.
    Transf., lucky, propitious, fortunate (ante-class.): pulchrique loci, Enn. ap. Gell. 6, 6, 9 (Ann. v. 97 Vahl.):

    portus,

    id. 6, 6, 9, § 6 (Ann. v. 478 Vahl.).

    Lewis & Short latin dictionary > praepes

  • 18 volatile

    vŏlātĭlis, e, adj. [id.], flying, winged (class.; cf. ales).
    I.
    Lit.:

    bestiae,

    Cic. N. D. 2, 60, 151:

    puer,

    i. e. Cupid, Ov. Am. 2, 7, 27.— Subst.: vŏlātĭlĕ, is, n., a fowl (late Lat.):

    omnia volatilia caeli,

    Vulg. Ezek. 32, 4:

    omne volatile,

    id. Gen. 1, 21.—
    II.
    Transf.
    A.
    Swift, rapid:

    telum,

    i. e. an arrow, Lucr. 1, 970; Ov. A. A. 1, 169; id. M. 7, 841:

    ferrum,

    Verg. A. 4, 71: cervus, Varr. ap. Non. p. 559, 23, and 515, 20 (al. volabile).—
    B.
    Fleeting, transitory:

    aetas,

    Ov. M. 10, 519:

    gloria vanum et volatile quiddam est aurāque mobilius,

    Sen. Ep. 123, 15:

    lepra,

    changing from one part to another, Vulg. Lev. 13, 57.

    Lewis & Short latin dictionary > volatile

  • 19 volatilis

    vŏlātĭlis, e, adj. [id.], flying, winged (class.; cf. ales).
    I.
    Lit.:

    bestiae,

    Cic. N. D. 2, 60, 151:

    puer,

    i. e. Cupid, Ov. Am. 2, 7, 27.— Subst.: vŏlātĭlĕ, is, n., a fowl (late Lat.):

    omnia volatilia caeli,

    Vulg. Ezek. 32, 4:

    omne volatile,

    id. Gen. 1, 21.—
    II.
    Transf.
    A.
    Swift, rapid:

    telum,

    i. e. an arrow, Lucr. 1, 970; Ov. A. A. 1, 169; id. M. 7, 841:

    ferrum,

    Verg. A. 4, 71: cervus, Varr. ap. Non. p. 559, 23, and 515, 20 (al. volabile).—
    B.
    Fleeting, transitory:

    aetas,

    Ov. M. 10, 519:

    gloria vanum et volatile quiddam est aurāque mobilius,

    Sen. Ep. 123, 15:

    lepra,

    changing from one part to another, Vulg. Lev. 13, 57.

    Lewis & Short latin dictionary > volatilis

  • 20 volatus

    vŏlātus, ūs, m. [id.], a flying, flight.
    I.
    Lit. (used alike in sing. and plur.); sing.:

    aquilae admonitus volatu,

    Cic. Div. 1, 15, 26:

    puer audaci coepit gaudere volatu,

    Ov. M. 8, 223; cf. id. ib. 12, 527:

    non si Pegaseo ferar volatu,

    Cat. 55, 24.— Plur., Cic. N. D. 2, 39, 101; 2, 52, 129; id. Div. 1, 1, 2:

    dedit volatus avibus,

    the power of flight, App. Flor. 2, p. 348.—
    II.
    Transf., poet., of any swift motion, rapid course, swiftness, velocity, etc.:

    equi,

    Claud. Gigant. 47:

    celeris famae,

    id. Cons. Mall. Theod. 270:

    praeceps fatorum,

    Mart. 11, 91, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > volatus

См. также в других словарях:

  • swift — [swift] adj. [ME < OE < IE * sweip < base * swei , to bend, turn > SWATHE1, SWOOP] 1. moving or capable of moving with great speed; rapid; fast 2. coming, happening, or done quickly or suddenly 3. acting or responding quickly; prompt; …   English World dictionary

  • swift — adj., adv., & n. adj. 1 quick, rapid; soon coming or passing. 2 speedy, prompt (a swift response; was swift to act). adv. (archaic except in comb.) swiftly (swift moving). n. 1 any swift flying insect eating bird of the family Apodidae, with long …   Useful english dictionary

  • Swift — adj., adv., & n. adj. 1 quick, rapid; soon coming or passing. 2 speedy, prompt (a swift response; was swift to act). adv. (archaic except in comb.) swiftly (swift moving). n. 1 any swift flying insect eating bird of the family Apodidae, with long …   Useful english dictionary

  • swift´ness — swift «swihft», adjective, adverb, noun. –adj. 1. moving very fast; able to move very fast: »a swift horse, a swift automobile. SYNONYM(S): fleet, speedy, rapid. 2. made or done at high speed; quick: »a swift pace, the swift clicking of the… …   Useful english dictionary

  • swift´ly — swift «swihft», adjective, adverb, noun. –adj. 1. moving very fast; able to move very fast: »a swift horse, a swift automobile. SYNONYM(S): fleet, speedy, rapid. 2. made or done at high speed; quick: »a swift pace, the swift clicking of the… …   Useful english dictionary

  • Swift — /swift/, n. 1. Gustavus Franklin, 1839 1903, U.S. meat packer. 2. Jonathan ( Isaac Bickerstaff ), 1667 1745, English satirist and clergyman, born in Ireland. * * * Any of about 75 species (family Apodidae) of birds found almost worldwide. The… …   Universalium

  • swift — ► ADJECTIVE 1) happening quickly or promptly. 2) moving or capable of moving at high speed. ► NOUN ▪ a fast flying insect eating bird with long, slender wings, spending most of its life on the wing. DERIVATIVES swiftly adverb swiftness noun …   English terms dictionary

  • Flying Childers Stakes — Group 2 race Flying Childers Stakes Location Doncaster Racecourse Doncaster, England Inaugurated 1967 Race type Flat / Thoroughbred Sponsor Polypipe Website …   Wikipedia

  • swift — swiftly, adv. swiftness, n. /swift/, adj., swifter, swiftest, adv., n. adj. 1. moving or capable of moving with great speed or velocity; fleet; rapid: a swift ship. 2. coming, happening, or performed quickly or without delay: a swift decision. 3 …   Universalium

  • Flying and gliding animals — A number of animals have evolved aerial locomotion, either by powered flight or by gliding. Flying and gliding animals have evolved separately many times, without any single ancestor. Flight has evolved at least four times, in the insects,… …   Wikipedia

  • Swift Current Airport — Infobox Airport name = Swift Current Airport IATA = YYN ICAO = CYYN type = Public owner = operator = Swift Current Airport Ltd. city served = location = Swift Current, Saskatchewan elevation f = 2,680 elevation m = 817 coordinates =… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»