-
1 cavus
cavus adj. [2 CAV-], hollow, excavated, concave: concha, V.: bucina, O.: cavernae, V.: trunci, H.: saxa, H.: quā cava sunt (pocula), on the ínsíde, O.: tempora, arched, O.: lumina, sunken, O.: umbra, enveloping, V.: flumina, deep - channelled, V.: imago formae, unsubstantial, V. — As subst m., a hole. Tutus (of a mouse), H.— Plur: arti, Ph.—As subst n., an opening, hole: murum crebris cavis aperuit, per quae, etc., loop-holes, L.: Inventus cavis bufo, V.: nuces cavis abscondere, H.* * *Icava, cavum ADJhollow, excavated, hollowed out; concave; (of waning moon); enveloping; porous; sunken; deep, having deep channel; tubular; having cavity inside (concealing)IIhole, cavity, depression, pit, opening; cave, burrow; enclosed space; aperture -
2 inclīnātus
inclīnātus adj. with comp. [P. of inclino], inclined, disposed, prone: plebs inclinatior ad Poenos, L.: animus ad pacem inclinatior, L.: inclinatis ad suspicionem mentibus, Ta.—Depressed, sunken: vox, low.—Fig., sunken, fallen, broken, deteriorated: ab excitatā fortunā ad inclinatam: domus, V.: oppida, O.: copiae, N.: acies, Ta. -
3 inclino
in-clīno, āvi, ātum, 1, v. a. and n. [clino, clinatus].I. A.Lit.1.In gen. (mostly poet. and in post-Aug. prose):2.vela contrahit malosque inclinat,
Liv. 36, 44, 2:genua arenis,
Ov. M. 11, 356:(rector maris) omnes Inclinavit aquas ad avarae litora Trojae,
id. ib. 11, 209:inclinato in dextrum capite,
Quint. 11, 3, 119; id. ib. 69:inclinata utrolibet cervix,
id. 1, 11, 9:pollice intus inclinato,
id. 11, 3, 99:arbor Inclinat varias pondere nigra comas,
Mart. 1, 77, 8:sic super Actaeas agilis Cyllenius arces Inclinat cursus,
Ov. M. 2, 721:at mihi non oculos quisquam inclinavit euntes,
i. e. closed my sinking eyes, Prop. 4 (5), 7, 23 (Müll. inclamavit euntis):prius sol meridie se inclinavit, quam, etc.,
i. e. declined, Liv. 9, 32, 6; cf.:inclinato jam in postmeridianum tempus die,
Cic. Tusc. 3, 3, 7.—Mid.: inclinari ad judicem (opp. reclinari ad suos,
Quint. 11, 3, 132):(terra) inclinatur retroque recellit,
bends down, Lucr. 6, 573:saxa inclinatis per humum quaesita lacertis,
Juv. 15, 63.—In partic.a.In milit. lang., to cause to fall back or give way:b.ut Hostus cecidit, confestim Romana inclinatur acies,
i. e. loses ground, retreats, Liv. 1, 12, 3:tum inclinari rem in fugam apparuit,
id. 7, 33, 7:quasdam acies inclinatas jam et labantes,
Tac. G. 8; cf. under II. —In gen., to turn back, cause to move backward:c.septemtrio inclinatum stagnum eodem quo aestus ferebat,
Liv. 26, 45, 8:cum primum aestu fretum inclinatum est,
id. 29, 7, 2.—In mal. part., to lie down, stretch out:3.jam inclinabo me cum liberta tua,
Plaut. Pers. 4, 8, 7:quot discipulos inclinet Hamillus,
Juv. 10, 224:ipsos maritos,
id. 9, 26.—Transf., of color, to incline to:4. B.colore ad aurum inclinato,
Plin. 15, 11, 10, § 37:coloris in luteum inclinati,
id. 24, 15, 86, § 136.—Trop.1.In gen., to turn or incline a person or thing in any direction:2.se ad Stoicos,
Cic. Fin. 3, 3, 10:culpam in aliquem,
to lay the blame upon, Liv. 5, 8, 12:quo se fortuna, eodem etiam favor hominum inclinat,
Just. 5, 1 fin.:judicem inclinat miseratio,
moves, Quint. 4, 1, 14:haec animum inclinant, ut credam, etc.,
Liv. 29, 33, 10.—Mid.:quamquam inclinari opes ad Sabinos, rege inde sumpto videbantur,
Liv. 1, 18, 5.—In partic.a.To change, alter, and esp. for the worse, to bring down, abase, cause to decline:b.se fortuna inclinaverat,
Caes. B. C. 1, 52, 3:omnia simul inclinante fortuna,
Liv. 33, 18, 1:ut me paululum inclinari timore viderunt, sic impulerunt,
to give way, yield, Cic. Att. 3, 13, 2:eloquentiam,
Quint. 10, 1, 80.—To throw upon, remove, transfer:II. A.haec omnia in dites a pauperibus inclinata onera,
Liv. 1, 43, 9:omnia onera, quae communia quondam fuerint, inclinasse in primores civitatis,
id. 1, 47, 12.—In gram., to form or inflect a word by a change of termination (postclass.):(vinosus aut vitiosus) a vocabulis, non a verbo inclinata sunt,
Gell. 3, 12, 3; 4, 9, 12; 18, 5, 9:partim hoc in loco adverbium est, neque in casus inclinatur,
id. 10, 13, 1.—Lit. (rare, and not in Cic.):2.paulum inclinare necesse est corpora,
Lucr. 2, 243:sol inclinat,
Juv. 3, 316:inclinare meridiem sentis,
Hor. C. 3, 28, 5 (for which:sol se inclinavit,
Liv. 9, 32, 6;v. above I. A. 1.): in vesperam inclinabat dies,
Curt. 6, 11, 9.—In partic., in milit. lang., to yield, give way:3.ita conflixerunt, ut aliquamdin in neutram partem inclinarent acies,
Liv. 7, 33, 7:in fugam,
id. 34, 28 fin.:inclinantes jam legiones,
Tac. A. 1, 64; id. H. 3, 83.—To change for the worse, turn, fail:B.si fortuna belli inclinet,
Liv. 3, 61, 5:inde initia magistratuum nostrum meliora ferme, et finis inclinat,
Tac. A. 15, 21. —Trop., to incline to, be favorably disposed towards any thing (also in Cic.):2.si se dant et sua sponte quo impellimus, inclinant et propendent, etc.,
Cic. de Or. 2, 44, 187:ecquid inclinent ad meum consilium adjuvandum,
id. Att. 12, 29, 2:ad voluptatem audientium,
Quint. 2, 10, 10:in stirpem regiam studiis,
Curt. 10, 7, 12:amicus dulcis, Cum mea compenset vitiis bona, pluribus hisce... inclinet,
Hor. S. 1, 3, 71:cum sententia senatus inclinaret ad pacem cum Pyrrho foedusque faciendum,
Cic. de Sen. 6, 16:color ad crocum inclinans,
Plin. 27, 12, 105, § 128: omnia repente ad Romanos inclinaverunt. turned in favor of, Liv. 26, 40, 14. — With ut:ut belli causa dictatorem creatum arbitrer, inclinat animus,
Liv. 7, 9, 5:multorum eo inclinabant sententiae, ut tempus pugnae differretur,
id. 27, 46, 7:hos ut sequar inclinat animus,
id. 1, 24, 2. — With inf.:inclinavit sententia, suum in Thessaliam agmen demittere,
Liv. 32, 13, 5:inclinavit sententia universos ire,
id. 28, 25, 15; cf. id. 22, 57, 11.— Pass.:consules ad patrum causam inclinati,
Liv. 3, 65, 2; cf.:inclinatis ad suspicionem mentibus,
Tac. H. 1, 81:inclinatis ad credendum animis,
Liv. 1, 51, 7; Tac. H. 2, 1:ad paenitentiam,
id. ib. 2, 45. —In partic., to change, alter from its former condition (very rare):A.inclinant jam fata ducum,
change, Luc. 3, 752. — Hence, in-clīnātus, a, um, P. a.Bent down, sunken:B.senectus,
Calp. 5, 13; of the voice, low, deep:vox,
Cic. Or. 17, 56; cf.:inclinata ululantique voce more Asiatico canere,
id. ib. 8, 27. —Inclined, disposed, prone to any thing:C.plebs ante inclinatior ad Poenos fuerat,
Liv. 23, 46, 3:plebs ad regem Macedonasque,
id. 42, 30, 1:ipsius imperatoris animus ad pacem inclinatior erat,
id. 34, 33, 9; Tac. H. 1, 81.—Sunken, fallen, deteriorated:ab excitata fortuna ad inclinatam et prope jacentem desciscere,
Cic. Fam. 2, 16, 1:copiae,
Nep. Pelop. 5, 4.—In neutr. plur. subst.:rerum inclinata ferre,
i. e. troubles, misfortunes, Sil. 6, 119. -
4 cisterna
cisterna ae, f a cistern (for water), Ta.* * *cistern; underground/sunken tank/reservoir for water; (or wine L+S); ditch/pit -
5 conditus
conditus adj. [P. of condo], close, hidden, secret: praecordia, H.* * *Icondita -um, conditior -or -us, conditissimus -a -um ADJseasoned, spiced up, flavored, savory; polished, ornamented (discourse/style)IIcondita, conditum ADJpreserved, kept in store; hidden, concealed, secret; sunken (eyes)IIIfounding (of a city); establishment; preparing (L+S); preserving fruit; hiding -
6 condītus
condītus adj. with comp. [P. of condio], seasoned, savory: condītiora facit haec: pyxis, chest of drugs, Iu. — Fig., of discourse, polished, ornamented: sermo: oratio lepore condītior: nemo suavitate condītior.* * *Icondita -um, conditior -or -us, conditissimus -a -um ADJseasoned, spiced up, flavored, savory; polished, ornamented (discourse/style)IIcondita, conditum ADJpreserved, kept in store; hidden, concealed, secret; sunken (eyes)IIIfounding (of a city); establishment; preparing (L+S); preserving fruit; hiding -
7 dēiectus
dēiectus adj. [P. of deicio], thrown down ; hence, of places, low, sunken, depressed: loca, Cs. —Fig., cast down, dejected, dispirited: haud deiectus, V. -
8 dēmissus
dēmissus adj. with comp. [P. of demitto].— Of places, lowered, sunken, low-lying, low: loca, Cs. — Drooping, falling, hanging down, low: Demissis umeris esse, T.: labia, T.: si demissior ibis, fly too low, O.: demisso capite: demisso voltu. S.: demisso crine, O.: Dido voltum demissa, V.— Fig., downcast, dejected, dispirited, low: animus: demissā voce loqui, V.: nihilo demissiore animo, L.: videsne illum demissum? — Lowly, humble, unassuming, shy, retiring: multum demissus homo, H.: sit apud vos demissis hominibus perfugium.—Of style, modest, reserved: orator ornamentis demissior.— Humble, poor: qui demissi in obscuro vitam habent, S.* * *demissa -um, demissior -or -us, demississimus -a -um ADJlow/low-lying; of low altitude; keeping low (people); slanting/hanging/let down; lowly/degraded/abject; downhearted/low/downcast/dejected/discouraged/desponden -
9 dēpressus
dēpressus adj. with comp. and sup. [P. of deprimo], sunken, low: domus: convallis, V.: (libra) depressior orbe, Tb.: locus duodecim pedes humi depressus, S.: vox depressissima, Her.* * *depressa -um, depressior -or -us, depressissimus -a -um ADJlow/low-lying, deep down; at/having low elevation; low-pitched/subdued (sound); reaching/sloping down; base/mean, pedestrian, lacking moral/style; depressed -
10 dēscēnsiō
dēscēnsiō ōnis, f [descendo], a descending: Tiberina, the sail down the Tiber.* * *descent, action of going down; sailing down; (sunken) bath -
11 concavus
concava, concavum ADJhollow/hollowed out; concave/curving inward; arched; bent/curved; sunken (eyes) -
12 abigo
ăb-ĭgo, ēgi, actum, 3, v. a. [ago], to drive away.I.Lit.A.In gen.:B.abigam jam ego illum advenientem ab aedibus,
I will drive him away as soon as he comes, Plaut. Am. prol. 150:jam hic me abegerit suo odio,
he will soon drive me away, id. As. 2, 4, 40; so Ter. Ad. 3, 3, 47; Varr. R. R. 2, 1; Cic. de Or. 2, 60 al.:uxorem post divortium,
to remove from the house, Suet. Tib. 7.—In partic.1.To drive away cattle:2.familias abripuerunt, pecus abegerunt,
Cic. Pis. 34; so id. Verr. 2, 1, 10; 3, 23; Liv. 1, 7, 4; 4, 21; Curt. 5, 13 al.—Medic. t. t.a.To remove a disease:b.febres,
Plin. 25, 9, 59, § 106; 30, 11, 30 fin.:venenatorum morsus,
id. 20, 5, 19.—To force birth, procure abortion:II.partum medicamentis,
Cic. Clu. 11; so Plin. 14, 18, 22; Tac. A. 14, 63; Suet. Dom. 22 al. —Trop., to drive away an evil, get rid of a nuisance: pestem a me, Enn. ap. Cic. Ac. 2, 28, 89 (Trag. v. 50 Vahl.):A.lassitudinem abs te,
Plaut. Merc. 1, 2, 3:curas,
Hor. Ep. 1, 15, 19:pauperiem epulis regum,
id. S. 2, 2, 44 al. —Hence, ăbactus, a, um, P. a.Of magistrates, driven away, forced to resign their office, Paul. ex Fest. p. 23 Müll.—B. C. -
13 claustra
claustra ( clostra, Cato, R. R. 13, 3; 135, 2), ōrum, n. (in sing.: claustrum, i, rare, Caes. Germ. Arat. 197; Curt. 4, 5, 21; 7, 6, 13; Petr. 89, 2, 7; Gell. 14, 6, 3; Luc. 10, 509; App. M. 4, 10, p. 146 fin.; Amm. 23, 4, 6; 26, 8, 8: clostrum, Sen. Ben. 7, 21, 2) [clausum, claudo], that by which any thing is shut up or closed, a lock, bar, bolt.I.Prop.: claves, claustra, Varr. ap. Non. p. 545, 12:B.claustra revellere,
Cic. Verr. 2, 4, 23, § 52; Liv. 5, 21, 10: januae pandere, * Cat. 61, 76:laxare,
Verg. A. 2, 259:relaxare,
Ov. Am. 1, 6, 17:rumpere,
Verg. A. 9, 758:diu claustris retentae ferae,
Liv. 42, 59, 2:ferae claustris fractae,
Plin. Pan. 81, 3:claustra pati,
to submit to confinement, Col. 8, 17, 8:discutere,
Petr. 11, 2:reserare,
Sil. 7, 334:portarum ingentia claustra,
Verg. A. 7, 185; Val. Fl. 3, 53:ferrea,
Mart. 10, 28, 8:sub signo claustrisque rei publicae positum vectigal,
Cic. Agr. 1, 7, 21. —Trop., a bar, band, barrier, bounds:II.arta portarum naturae effringere,
i. e. to disclose its secrets, Lucr. 1, 72; cf.:tua claustra fregerunt tui versus,
i. e. have become known, public, Plin. Ep. 2, 10, 3:pudoris et reverentiae refringere,
id. ib. 2, 14, 4:vitaï claustra resolvere,
to loose the bands of life, Lucr. 1, 416; 3, 397; 6, 1152:temporum,
Vell. 1, 17, 4:(animus) amat spatiis obstantia rumpere claustra (the figure drawn from the bounds of a racecourse),
Hor. Ep. 1, 14, 9.—In a more extended sense, a door or gate that shuts up any place, a dam, dike; meton., a place that is shut up:B.urbis relinquant,
Ov. M. 4, 86; cf.Thebarum,
Stat. Th. 10, 474.—Of sunken ships, closing a port, Liv. 37, 14, 7; cf.:ubi demersis navibus frenassent claustra maris,
id. 37, 15, 1:maris,
i.e. a harbor, haven, Sil. 12, 442:undae,
a dam, id. 5, 44; cf.:Lucrino addita,
Verg. G. 2, 161; cf. id. A. 1, 56:Daedalea,
i. e. the Labyrinth, Sen. Hippol. 1166 al. —In milit. lang., a barricade, bulwark, key, defence, fortress, wall, bank, etc., for warding off an enemy:C.claustra loci,
Cic. Verr. 2, 5, 32, § 84:Corinthus in faucibus Graeciae, sic ut terra claustra locorum teneret,
id. Agr. 2, 32, 87:Sutrium, quae urbs socia Romanis velut claustra Etruriae erat,
Liv. 9, 32. 1:Aegypti,
id. 45, 11, 5; Tac. H. 2, 82; Suet. Vesp. 7:tutissima praebet,
Liv. 42. 67, 6; cf. id. 6, 9, 4; 44, 7, 9; Tac. A. 2, 61 al.:montium,
id. H. 3, 2:Caspiarum,
id. ib. 1, 6:maris,
id. ib. 3, 43; cf. Sil. 12, 442; Tac. A. 2, 59: suis claustris ( walls, intrenchments) impeditos turbant, id. ib. 12, 31; cf. id. ib. 4, 49:regni claustra Philae,
Luc. 10, 312:Africae,
Flor. 4, 2, 70.—Trop.:cum ego claustra ista nobilitatis refregissem, ut aditus ad consulatum pateret,
Cic. Mur. 8, 17:annonae Aegyptus,
Tac. H. 3, 8. -
14 clostra
claustra ( clostra, Cato, R. R. 13, 3; 135, 2), ōrum, n. (in sing.: claustrum, i, rare, Caes. Germ. Arat. 197; Curt. 4, 5, 21; 7, 6, 13; Petr. 89, 2, 7; Gell. 14, 6, 3; Luc. 10, 509; App. M. 4, 10, p. 146 fin.; Amm. 23, 4, 6; 26, 8, 8: clostrum, Sen. Ben. 7, 21, 2) [clausum, claudo], that by which any thing is shut up or closed, a lock, bar, bolt.I.Prop.: claves, claustra, Varr. ap. Non. p. 545, 12:B.claustra revellere,
Cic. Verr. 2, 4, 23, § 52; Liv. 5, 21, 10: januae pandere, * Cat. 61, 76:laxare,
Verg. A. 2, 259:relaxare,
Ov. Am. 1, 6, 17:rumpere,
Verg. A. 9, 758:diu claustris retentae ferae,
Liv. 42, 59, 2:ferae claustris fractae,
Plin. Pan. 81, 3:claustra pati,
to submit to confinement, Col. 8, 17, 8:discutere,
Petr. 11, 2:reserare,
Sil. 7, 334:portarum ingentia claustra,
Verg. A. 7, 185; Val. Fl. 3, 53:ferrea,
Mart. 10, 28, 8:sub signo claustrisque rei publicae positum vectigal,
Cic. Agr. 1, 7, 21. —Trop., a bar, band, barrier, bounds:II.arta portarum naturae effringere,
i. e. to disclose its secrets, Lucr. 1, 72; cf.:tua claustra fregerunt tui versus,
i. e. have become known, public, Plin. Ep. 2, 10, 3:pudoris et reverentiae refringere,
id. ib. 2, 14, 4:vitaï claustra resolvere,
to loose the bands of life, Lucr. 1, 416; 3, 397; 6, 1152:temporum,
Vell. 1, 17, 4:(animus) amat spatiis obstantia rumpere claustra (the figure drawn from the bounds of a racecourse),
Hor. Ep. 1, 14, 9.—In a more extended sense, a door or gate that shuts up any place, a dam, dike; meton., a place that is shut up:B.urbis relinquant,
Ov. M. 4, 86; cf.Thebarum,
Stat. Th. 10, 474.—Of sunken ships, closing a port, Liv. 37, 14, 7; cf.:ubi demersis navibus frenassent claustra maris,
id. 37, 15, 1:maris,
i.e. a harbor, haven, Sil. 12, 442:undae,
a dam, id. 5, 44; cf.:Lucrino addita,
Verg. G. 2, 161; cf. id. A. 1, 56:Daedalea,
i. e. the Labyrinth, Sen. Hippol. 1166 al. —In milit. lang., a barricade, bulwark, key, defence, fortress, wall, bank, etc., for warding off an enemy:C.claustra loci,
Cic. Verr. 2, 5, 32, § 84:Corinthus in faucibus Graeciae, sic ut terra claustra locorum teneret,
id. Agr. 2, 32, 87:Sutrium, quae urbs socia Romanis velut claustra Etruriae erat,
Liv. 9, 32. 1:Aegypti,
id. 45, 11, 5; Tac. H. 2, 82; Suet. Vesp. 7:tutissima praebet,
Liv. 42. 67, 6; cf. id. 6, 9, 4; 44, 7, 9; Tac. A. 2, 61 al.:montium,
id. H. 3, 2:Caspiarum,
id. ib. 1, 6:maris,
id. ib. 3, 43; cf. Sil. 12, 442; Tac. A. 2, 59: suis claustris ( walls, intrenchments) impeditos turbant, id. ib. 12, 31; cf. id. ib. 4, 49:regni claustra Philae,
Luc. 10, 312:Africae,
Flor. 4, 2, 70.—Trop.:cum ego claustra ista nobilitatis refregissem, ut aditus ad consulatum pateret,
Cic. Mur. 8, 17:annonae Aegyptus,
Tac. H. 3, 8. -
15 collabor
col-lābor ( conl-), lapsus (or labsus), 3, v. dep., to fall together, to fall in ruins; esp. of buildings, to fall in, fall from age (in the ante-Aug. period very rare; not in Cic., Hor., or Quint.).I.Prop., Liv. 35, 9, 3:B.moenia subito collapsa ruinā sunt,
id. 29, 18, 17; Suet. Aug. 30; id. Claud. 25; id. Calig. 21:fastigium domūs collabitur,
id. Caes. 81:qui collapsā jacuere ruinā,
Sil. 7, 727:succisis asseribus collapsus pons,
Liv. 44, 5, 6. postquam conlapsi cineres, Verg. A. 6, 226:eodem anno duodecim celebres Asiae urbes collapsae nocturno motu terrae,
Tac. A. 2, 47:AEDES VETVSTATE COLLAPSA,
Inscr. Orell. 26.—Of persons, to fall or sink down in a swoon or in death:suscipiunt famulae collapsaque membra Marmoreo referunt thalamo,
Verg. A. 4, 391; 8, 584; Ov. M. 7, 826; 5, 96; 6, 295; Tac. A. 2, 31; Suet. Ner. 42; Curt. 4, 10, 19; 7, 6, 22; 8, 2, 39; Petr. 94; Val. Fl. 7, 152; Stat. Achill. 1, 195; cf.:ferro collapsa,
Verg. A. 4, 664.—Transf.:II.ossa morbo collapsa,
Verg. G. 3, 485: collapsa tempora, oculi concavi, temples fallen in or sunken, Cels. 2, 6:iter urinae senectute collapsum,
id. 7, 26.—Trop. (very rare):in corruptelam suam,
Plaut. Truc. 3, 2, 3:ira in se ipsa collapsa,
Val. Max. 6, 2, 10:in fata,
Cod. Just. 5, 14, 9. -
16 conlabor
col-lābor ( conl-), lapsus (or labsus), 3, v. dep., to fall together, to fall in ruins; esp. of buildings, to fall in, fall from age (in the ante-Aug. period very rare; not in Cic., Hor., or Quint.).I.Prop., Liv. 35, 9, 3:B.moenia subito collapsa ruinā sunt,
id. 29, 18, 17; Suet. Aug. 30; id. Claud. 25; id. Calig. 21:fastigium domūs collabitur,
id. Caes. 81:qui collapsā jacuere ruinā,
Sil. 7, 727:succisis asseribus collapsus pons,
Liv. 44, 5, 6. postquam conlapsi cineres, Verg. A. 6, 226:eodem anno duodecim celebres Asiae urbes collapsae nocturno motu terrae,
Tac. A. 2, 47:AEDES VETVSTATE COLLAPSA,
Inscr. Orell. 26.—Of persons, to fall or sink down in a swoon or in death:suscipiunt famulae collapsaque membra Marmoreo referunt thalamo,
Verg. A. 4, 391; 8, 584; Ov. M. 7, 826; 5, 96; 6, 295; Tac. A. 2, 31; Suet. Ner. 42; Curt. 4, 10, 19; 7, 6, 22; 8, 2, 39; Petr. 94; Val. Fl. 7, 152; Stat. Achill. 1, 195; cf.:ferro collapsa,
Verg. A. 4, 664.—Transf.:II.ossa morbo collapsa,
Verg. G. 3, 485: collapsa tempora, oculi concavi, temples fallen in or sunken, Cels. 2, 6:iter urinae senectute collapsum,
id. 7, 26.—Trop. (very rare):in corruptelam suam,
Plaut. Truc. 3, 2, 3:ira in se ipsa collapsa,
Val. Max. 6, 2, 10:in fata,
Cod. Just. 5, 14, 9. -
17 demitto
dē-mitto, mīsi, missum, 3, v. a., to send down; to drop; to let, sink, or bring down; to cause to hang or fall down; to lower, put down, let fall (freq. and class.).I.Lit.A.In gen.:b.picis e caelo demissum flumen,
Lucr. 6, 257; cf.:caelo imbrem,
Verg. G. 1, 23:caelo ancilia,
Liv. 5, 54 et saep.:barbam malis,
Lucr. 5, 673:latum clavum pectore,
Hor. S. 1, 6, 28; cf.:monilia pectoribus,
Verg. A. 7, 278:laenam ex humeris,
id. ib. 4, 263: Maia genitum demittit ab alto, Verg. A. 1, 297; cf.:ab aethere currum, Ov M. 7, 219: e muro sporta,
Sall. Hist. 2, 53:aliquem in sporta per murum,
Vulg. 2 Cor. 11, 33:taleam (sc. in terram),
to put into the ground, plant, Cato R. R. 45, 2;arbores altius,
Plin. 17, 11, 16, § 81:puteum alte in solido,
i. e. to sink deep, Verg. G. 2, 231:triginta pedes in terram turrium fundamenta,
Curt. 5, 1, 31:arbusta certo demittunt tempore florem,
Lucr. 5, 670:demisit nardini amphoram cellarius (i. e. deprompsit),
Plaut. Mil. 3, 2, 12:fasces,
Cic. Rep. 2, 31; cf. id. ib. 1, 40:cibos (sc. in alvum),
Quint. 10, 1, 19; cf. Ov. M. 8, 835.—Naut. t. t., to lower, demittere antennas, Sall. Hist. 4, 41 Dietsch.;Auct. B. Alex. 45, 2: cornua (i.e. antennas),
Ov. M. 11, 482; cf.:effugit hibernas demissa antenna procellas,
id. Tr. 3, 4, 9:arma, classem, socios Rheno,
Tac. A. 1, 45 fin.; cf.: farinam doliis secundā aquā Volturni fluminis, Frontin. Strat. 3, 14, 2;and pecora secundā aquā,
id. ib. 3, 14, 4:manum artifices demitti infra pectus vetant,
Quint. 11, 3, 112; cf.brachia,
id. 2, 13, 9:frontem (opp. attolli),
id. 11, 3, 78:supercilia (opp. allevari), ib. § 79: aures,
Hor. Od. 2, 13, 34; cf.auriculas,
id. S. 1, 9, 20:caput,
Ov. M. 10, 192:crinem,
id. ib. 6, 289:demisso capite,
Vulg. Job 32, 6 al.:aliquos per funem,
Verg. A. 2, 262; Hor. A. P. 461:vestem,
id. S. 1, 2, 95; cf.tunicam,
id. ib. 25:stolam,
id. ib. 99 et saep.; often in a violent manner, to cast down, to cast, throw, thrust, plunge, drive, etc.:equum in flumen,
Cic. Div. 1, 33, 73; cf.:equos a campo in cavam viam,
Liv. 23, 47:aliquem in carcerem,
Liv. 34, 44 fin.; cf. Sall. C. 55, 4:aliquem ad imos Manes,
Verg. A. 12, 884:hostem in ovilia,
Hor. Od. 4, 4, 10:gladium in jugulum,
Plaut. Merc. 3, 4, 28; cf.:ferrum in ilia,
Ov. M. 4, 119:sublicas in terram,
Caes. B. G. 3, 49, 4; cf.:huc stipites,
id. ib. 7, 73, 3 and 6:huc caementa,
Hor. Od. 3, 1, 35:nummum in loculos,
to put, id. Ep. 2, 1, 175:calculum atrum in urnam,
Ov. M. 15, 44:milia sex nummum in arcam nummariam,
Nov. Com. v. 108 Rib.: caput ad fornicem Fabii, to bow, stoop, Crassus ap. Cic. de Or. 2, 66, 267: tunicam ad talos, Varr. ap. Non. 286, 19; cf. Cic. Clu. 40, 111; Quint. 5, 13, 39 et saep.:quove velim magis fessas demittere naves,
Verg. A. 5, 29; cf.:navem secundo amni Scodam,
Liv. 44, 31.— Poet. with dat.:corpora Stygiae nocti tormentis,
Ov. M. 3, 695; cf.:aliquem neci,
Verg. A. 2, 85:aliquem Orco,
id. ib. 2, 398; Hor. Od. 1, 28, 11:aliquem umbris,
Sil. 11, 142:ferrum jugulo,
Ov. H. 14, 5:ferrum lacubus,
id. M. 12, 278:offa demittitur faucibus boum,
Plin. 27, 11, 76, § 101.—Se, or in the pass. form with middle signif., to let one's self down, stoop, descend:B.(venti vortex) ubi se in terras demisit,
Lucr. 6, 446:se inguinibus tenus in aquam calidam,
Cels. 1, 3:se ad aurem alicujus,
Cic. Verr. 2, 2, 30; cf.:cum se demittit ob assem,
Hor. Ep. 1, 16, 64:concava vallis erat, qua se demittere rivi Assuerant,
Ov. M. 8, 334 al.:nonullae (matres familias) de muris per manus demissae,
Caes. B. G. 7, 47, 6.— Prov.: demitti de caelo, or simply caelo, to be sent down from heaven, i. e. to be of celestial origin, Liv. 10, 8, 10; Quint. 1, 6, 16.—Esp., milit. t. t.1.To send, bring, or lead down soldiers into a lower place:2.in loca plana agmen demittunt,
Liv. 9, 27; cf.:agmen in vallem infimam,
id. 7, 34:equites Numidas in inferiorem campum,
id. 27, 18:agmen in Thessaliam,
id. 32, 13; 38, 2: exercitum in planitiem, Frontin. Strat. 1, 2, 7 al.; and without in:agmen,
Liv. 9, 2:levem armaturam,
id. 22, 28 al.:cum se major pars agminis in magnam convallem demisisset,
had descended, Caes. B. G. 5, 32 fin.;so with se,
id. ib. 6, 40, 6; 7, 28, 2; id. B. C. 1, 79, 4; Cic. Fam. 15, 4, 4 al.—Arma demittere, in making a military salute: armis demissis salutationem more militari faciunt, with grounded arms, Auct. B. Afr. 85, 6. —II.Trop., to cast down, let sink, etc.:A.demisere oculos omnes gemitumque dedere,
Ov. M. 15, 612; cf.:vultu demisso,
Vulg. Isa. 49, 23:demissis in terram oculis,
Liv. 9, 38, 13;also in sleep: cadit inscia clavo Dextera, demittitque oculos,
Val. Fl. 3, 41:vultum,
Val. Max. 8, 14, 5; Curt. 6, 32, 1:vultum animumque metu,
Ov. M. 7, 133; cf.vultus,
id. ib. 10, 367; Liv. 2, 58. hoc in pectus tuum demitte, impress this deeply on your mind, Sall. J. 102 fin.; cf.:eas voces in pectora animosque,
Liv. 34, 50; and:dolor hoc altius demissus, quo minus profiteri licet,
Just. 8, 5, 11: cum in eum casum me fortuna demisisset, ut, etc., had reduced, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 8, 2:dignitatem in discrimen,
Liv. 3, 35:vim dicendi ad unum auditorem (opp. supra modum sermonis attolli),
Quint. 1, 2, 31; to engage in, enter upon, embark in, meddle with:me penitus in causam,
Cic. Att. 7, 12, 3; cf.:me in res turbulentissimas,
id. Fam. 9, 1, 2: cogita ne te eo demittas, unde, etc., Cael. ap. Cic. Fam. 8, 16 fin.:se in comparationem,
Suet. Rhet. 6:se in adulationem,
to descend to, Tac. A. 15, 73:se usque ad servilem patientiam,
id. ib. 14, 26:se ad minora illa,
Quint. 1 prooem. § 5: re in secunda tollere animos et in mala demittere, to let it sink, i. e. to be disheartened, Lucil. ap. Non. 286, 7; cf.:si vicerint, efferunt se laetitia: victi debilitantur animosque demittunt,
Cic. Fin. 5, 15, 42; so,animos (with contrahere),
id. Tusc. 4, 6 fin.; and:animum (with contrahere),
id. Q. Fr. 1, 1, § 4:mentes,
Verg. A. 12, 609 (desperant, sicut e contra sperantes aliquid erigunt mentes, Serv.); and with abl.:ne se admodum animo demitterent,
Caes. B. G. 7, 29.—In geom., t. t., to let fall a line, Vitr. 3, 5, 5.—Hence, dēmissus, a, um, P. a., brought down, lowered.Lit.1.Of localities, sunken, low-lying, low (cf. dejectus, P. a., no. I.):2.campestribus ac demissis locis,
Caes. B. G. 7, 72, 3; cf.:loca demissa ac palustria,
id. B. C. 3, 49, 5.—Of other things, drooping, falling, hanging down:B.demissis umeris esse,
Ter. Eun. 2, 3, 22 Ruhnk.:tremulus, labiis demissis,
with flabby lips, id. ib. 2, 3, 44:demisso capite discedere,
Cic. Clu. 21, 58; cf.:tristes, capite demisso,
Caes. B. G. 1, 32:demisso vultu,
with downcast looks, Sall. C. 31, 7.— Poet. in Gr. constr.:Dido vultum demissa,
Verg. A. 1, 561.—Also deep:demissa vulnera,
Sen. Ep. 67 fin. —Trop.1.Downcast, dejected, dispirited, low (freq.):2.erigebat animum jam demissum,
Cic. Clu. 21, 58:esse fracto animo et demisso,
id. Fam. 1, 9, 16:(homines) animo demisso atque humili,
id. Font. 11; cf. id. Tusc. 2, 21:demisso animo fuit,
Sall. J. 98 al.:demissa voce loqui,
Verg. A. 3, 320.—In the comp.:nihilo demissiore animo causa ipse pro se dicta,
Liv. 4, 44.— Transf. to the person:quis P. Sullam nisi moerentem, demissum afflictumque vidit?
Cic. Sull. 26 fin.:videsne illum demissum?
id. Mur. 21, 45; Quint. 1, 3, 10 al.— Comp.:orator in ornamentis et verborum et sententiarum demissior,
Cic. Or. 24, 81.—Lowly, humble, unassuming, shy, retiring (opp. elatus, lofty, proud):3.ea omnia, quae proborum, demissorum, non acrium sunt, valde benevolentiam conciliant,
Cic. de Or. 2, 43, 182; cf.:multum demissus homo,
Hor. S. 1, 3, 57:sit apud vos modestiae locus, sit demissis hominibus perfugium, sit auxilium pudori,
Cic. Mur. 40, 87.—Rarely of external condition, humble, poor:4.qui demissi in obscuro vitam habent (opp. qui magno imperio praediti in excelso aetatem habent),
Sall. C. 51, 12.—Poet., and in Tacitus, of genealogical descent, descended, derived, sprung:1.ab alto Demissum genus Aenea,
Hor. S. 2, 5, 63; so Verg. G. 3, 35: id. A. 1, 288; Stat. Th. 2, 613; Tac. A. 12, 58.— Sup. does not occur. — Adv.: dēmisse.Lit., low:2.hic alte, demissius ille volabat,
Ov. Tr. 3, 4, 23.—Trop., humbly, modestly, abjectly, meanly:non est ausus elate et ample loqui, cum humiliter demisseque sentiret,
Cic. Tusc. 5, 9, 24:suppliciter demisseque respondere,
id. Fl. 10, 21:se tueri,
id. Att. 2, 18, 3.— Sup.: haec quam potest demississime atque subjectissime exponit, * Caes. B. C. 1, 84 fin. -
18 lacunar
lăcūnar, āris (nom. lacūnārĭum, Isid. Orig. 15, 8, 6; gen. plur. lacunariorum for lacunarium, Vitr. 4, 3, 1 al.; dat. plur. lacunariis, id. 5, 2), n. [lacuna], a wainscoted and gilded ceiling of an unvaulted chamber, a panel-ceiling, a ceiling (so called from its sunken spaces;II.class.),
Vitr. 7, 2:non ebur neque aureum Mea renidet in domo lacunar,
Hor. C. 2, 18, 2:gladium e lacunari seta equina aptum demitti jussit,
Cic. Tusc. 5, 21, 62: primus lacunaria pingere instituit (Polygnotus), Plin. 35, 11, 40, § 124.—Prov.:spectare lacunar,
to gaze at the ceiling, to be wilfully blind, Juv. 1, 56.—Plur.: lăcūnārĭa, ōrum (-arium, App. Flor. 18, p. 83), n., panels of the under surface of a cornice, Vitr. 4, 3, 1; 7, 2, 2; 5, 2, 1; Plin. 35, 11, 40, § 124. -
19 lacunaria
lăcūnar, āris (nom. lacūnārĭum, Isid. Orig. 15, 8, 6; gen. plur. lacunariorum for lacunarium, Vitr. 4, 3, 1 al.; dat. plur. lacunariis, id. 5, 2), n. [lacuna], a wainscoted and gilded ceiling of an unvaulted chamber, a panel-ceiling, a ceiling (so called from its sunken spaces;II.class.),
Vitr. 7, 2:non ebur neque aureum Mea renidet in domo lacunar,
Hor. C. 2, 18, 2:gladium e lacunari seta equina aptum demitti jussit,
Cic. Tusc. 5, 21, 62: primus lacunaria pingere instituit (Polygnotus), Plin. 35, 11, 40, § 124.—Prov.:spectare lacunar,
to gaze at the ceiling, to be wilfully blind, Juv. 1, 56.—Plur.: lăcūnārĭa, ōrum (-arium, App. Flor. 18, p. 83), n., panels of the under surface of a cornice, Vitr. 4, 3, 1; 7, 2, 2; 5, 2, 1; Plin. 35, 11, 40, § 124.
См. также в других словарях:
sunken — [suŋ′kən] vi., vt. obs. pp. of SINK adj. 1. submerged [a sunken ship] 2. below the level of the surrounding or adjoining area [a sunken patio] 3. fallen in; hollow [sunken cheeks] 4. depressed; dejected … English World dictionary
Sunken — Sunk en, a. Lying on the bottom of a river or other water; sunk. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
sunken — [adj] depressed, hollowed; submerged buried, caved in, concave, fallen in, immersed, indented, recessed; concept 490 … New thesaurus
sunken — past participle of SINK(Cf. ↑sink). ► ADJECTIVE 1) having sunk. 2) at a lower level than the surrounding area. 3) (of a person s eyes or cheeks) deeply recessed … English terms dictionary
sunken — [[t]sʌ̱ŋkən[/t]] 1) ADJ: ADJ n Sunken ships have sunk to the bottom of a sea, ocean, or lake. The sunken sailing boat was a glimmer of white on the bottom... Try diving for sunken treasure. 2) ADJ: ADJ n Sunken gardens, roads, or other features… … English dictionary
sunken — sunk|en [ˈsʌŋkən] adj [Date: 1300 1400; Origin: From an old past participle of sink] 1.) [only before noun] having fallen to the bottom of the sea, a lake, or a river ▪ the wrecks of sunken ships ▪ sunken treasure 2.) sunken cheeks/eyes etc… … Dictionary of contemporary English
sunken — adjective 1 (only before noun) having fallen to the bottom of the sea: a sunken ship | sunken treasure 2 (only before noun) built or placed at a lower level than the surrounding floor, ground etc: a sunken bath | a sunken garden 3 sunken… … Longman dictionary of contemporary English
sunken — sunk|en [ sʌŋkən ] adjective only before noun 1. ) lying at the bottom of the ocean: sunken treasure sunken ships 2. ) lower than the level of the surrounding land or floor: a sunken bath/garden 3. ) sunken eyes or cheeks curve inward, often… … Usage of the words and phrases in modern English
sunken — UK [ˈsʌŋkən] / US adjective [only before noun] 1) lying at the bottom of the sea sunken ships sunken treasure 2) lower than the level of the surrounding land or floor a sunken bath/garden 3) sunken eyes or cheeks curve inwards, often showing that … English dictionary
sunken — adjective Etymology: Middle English sonkyn, past participle of sinken to sink Date: 14th century 1. submerged; especially lying at the bottom of a body of water 2. a. hollow, recessed < sunken cheeks > b. lying in a depression < a … New Collegiate Dictionary
sunken — /sung keuhn/, adj. 1. having sunk or been sunk beneath the surface; submerged. 2. having settled to a lower level, as walls. 3. situated or lying on a lower level: a sunken living room. 4. hollow; depressed: sunken cheeks. v. 5. Obs. a pp. of… … Universalium