Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

sufficiō

  • 1 sufficio

    suffĭcĭo, ĕre, fēci, fectum [sub + facio] - tr. et intr. - [st2]1 [-] mettre en dessous, mettre sous. [st2]2 [-] imprégner, teindre, colorer. [st2]3 [-] mettre à la place, substituer; renouveler. [st2]4 [-] produire, fournir, donner, offrir. [st2]5 [-] être en état de, satisfaire, pourvoir à, fournir à, donner, être suffisant, résister, tenir tête, suffire.    - sufficere opus, Curt. 5, 1, 29: asseoir des fondations.    - nubes sole suffecta est, Sen. Q. N. 1, 5, 11: un nuage est coloré par le soleil.    - aliam ex aliâ sufficere prolem, Virg. G. 3, 65: renouveler une race.    - censor in demortui locum sufficitur, Liv. 5, 31, 7: on nomme un censeur en remplacement de celui qui est mort.    - heredem sufficere, Phaedr. 3, 10, 12: substituer un héritier.    - (nebulae) sufficiunt nubes, Lucr. 6, 480: (les brouillards) forment des nuages.    - cibus aliam naturam sufficit ex se, Lucr. 3, 704: la nourriture se transforme en une autre substance.    - sufficere aliquid alicui: donner (procurer, fournir) qqch à qqn.    - Danais vires sufficere, Virg. En. 2, 618: donner des forces aux Grecs.    - Italiae cunctarum rerum abundantiam sufficere, Just. 44, 1, 4: procurer à l'Italie toutes choses en abondance.    - eos (milites) excursionibus sufficiendo, Liv. 3.61: en les faisant prendre part à des excursions.    - nec plebe ad tributum sufficiente, Liv. 29, 16: le peuple étant hors d'état de payer le tribut.    - sufficere sumptibus, Suet.: pourvoir aux dépenses.    - sufficiam reus in nova crimina semper? Ov. Am. 2, 7, 1: donnerai-je toujours matière à de nouvelles accusations?    - sufficiunt ad haec tradenda, Quint.: ils sont capables d'enseigner ces choses.    - nec sufficit umbo ictibus, Virg. En. 9, 810: le bouclier ne résiste plus aux coups.    - sufficere ad vellendum telum: avoir la force d'arracher le trait.    - sufficiens malis: qui résiste au malheur.    - sufficere hostibus (sufficere adversus hostes), Liv.: tenir tête à l'ennemi.    - nec nos obniti contra sufficimus, Virg. En. 5, 22: et nous ne sommes pas en état de résister.    - sufficit ut exorari te sinas, Plin. Ep. 9, 21, 3: il suffit que tu te laisses fléchir.    - sufficit ne ea quae sunt vera minuantur, Plin. Ep. 9, 33, 11: il suffit de ne pas atténuer la vérité.    - voir suffectus.
    * * *
    suffĭcĭo, ĕre, fēci, fectum [sub + facio] - tr. et intr. - [st2]1 [-] mettre en dessous, mettre sous. [st2]2 [-] imprégner, teindre, colorer. [st2]3 [-] mettre à la place, substituer; renouveler. [st2]4 [-] produire, fournir, donner, offrir. [st2]5 [-] être en état de, satisfaire, pourvoir à, fournir à, donner, être suffisant, résister, tenir tête, suffire.    - sufficere opus, Curt. 5, 1, 29: asseoir des fondations.    - nubes sole suffecta est, Sen. Q. N. 1, 5, 11: un nuage est coloré par le soleil.    - aliam ex aliâ sufficere prolem, Virg. G. 3, 65: renouveler une race.    - censor in demortui locum sufficitur, Liv. 5, 31, 7: on nomme un censeur en remplacement de celui qui est mort.    - heredem sufficere, Phaedr. 3, 10, 12: substituer un héritier.    - (nebulae) sufficiunt nubes, Lucr. 6, 480: (les brouillards) forment des nuages.    - cibus aliam naturam sufficit ex se, Lucr. 3, 704: la nourriture se transforme en une autre substance.    - sufficere aliquid alicui: donner (procurer, fournir) qqch à qqn.    - Danais vires sufficere, Virg. En. 2, 618: donner des forces aux Grecs.    - Italiae cunctarum rerum abundantiam sufficere, Just. 44, 1, 4: procurer à l'Italie toutes choses en abondance.    - eos (milites) excursionibus sufficiendo, Liv. 3.61: en les faisant prendre part à des excursions.    - nec plebe ad tributum sufficiente, Liv. 29, 16: le peuple étant hors d'état de payer le tribut.    - sufficere sumptibus, Suet.: pourvoir aux dépenses.    - sufficiam reus in nova crimina semper? Ov. Am. 2, 7, 1: donnerai-je toujours matière à de nouvelles accusations?    - sufficiunt ad haec tradenda, Quint.: ils sont capables d'enseigner ces choses.    - nec sufficit umbo ictibus, Virg. En. 9, 810: le bouclier ne résiste plus aux coups.    - sufficere ad vellendum telum: avoir la force d'arracher le trait.    - sufficiens malis: qui résiste au malheur.    - sufficere hostibus (sufficere adversus hostes), Liv.: tenir tête à l'ennemi.    - nec nos obniti contra sufficimus, Virg. En. 5, 22: et nous ne sommes pas en état de résister.    - sufficit ut exorari te sinas, Plin. Ep. 9, 21, 3: il suffit que tu te laisses fléchir.    - sufficit ne ea quae sunt vera minuantur, Plin. Ep. 9, 33, 11: il suffit de ne pas atténuer la vérité.    - voir suffectus.
    * * *
        Sufficio, sufficis, pen. cor. suffeci, pen. prod. suffectum, sufficere. Plin. iunior. Suffire.
    \
        Sufficere tibi debet, si exhaeredatus a matre, etc. Plin. iun. Il te doibt suffire.
    \
        Nec sufficit vmbo ictibus. Virgil. Il ne peult porter ny endurer les coups.
    \
        Sufficere paucorum cupiditati. Cic. Satisfaire et fournir.
    \
        Sufficit hic mons alimentis hominum. Liuius. Fournist à suffisance.
    \
        Large sufficiens praedium annuis victibus. Plin. Grandement suffisant à bailler les vivres pour chasque annee.
    \
        Nec obniti contra sufficimus. Virgil. Nous ne povons, Nous ne sommes point suffisants pour, etc.
    \
        Non sufficientibus iam viribus ad Consularia munera obeunda. Liu. La force defaillant.
    \
        Sufficere sibi non potest. Vlpian. Il ne se peult prouvoir, Il ne scauroit gouverner ses biens, Il n'entend pas son cas. Bud.
    \
        Ipse pater Danais animos sufficit. Virgil. Baille.
    \
        Ne sufficiatur Consul, non timent. Cicero. Qu'il ne soit mis en la place d'un autre, ou subrogué.
    \
        In eius locum M. Cornelius suffectus. Liu. Substitué.
    \
        Sufficere. Cic. Maculer, Teindre.
    \
        Ardentesque oculos suffecti sanguine et igni. Virg. Qui avoyent les yeulx rouges comme sang, et enflambez comme feu.
    \
        Sufficiens testis. Paulus. Tesmoing suffisant.

    Dictionarium latinogallicum > sufficio

  • 2 sufficio

    sufficio sufficio, feci, fectum, ere хватать, быть достаточным

    Латинско-русский словарь > sufficio

  • 3 sufficio

    sufficio sufficio, feci, fectum, ere давать, доставлять

    Латинско-русский словарь > sufficio

  • 4 sufficio

    sufficio sufficio, feci, fectum, ere достаточным быть

    Латинско-русский словарь > sufficio

  • 5 sufficio

    sufficio sufficio, feci, fectum, ere красить

    Латинско-русский словарь > sufficio

  • 6 sufficio

    sufficio, fēcī, fectum, ere (sub u. facio), I) tr.: A) gleichs. untermachen, d.i. 1) ein Gebäude unterbauen, zu einem G. den Grund legen, opus, Curt. 5, 1 (4), 29 Zumpt (Hedicke vix suffulciendo operi firmum solum, Vogel vix sufficiens operi firmo). – 2) mit einer Farbe usw. als Grund überziehen, unterlaufen lassen, lanam medicamentis quibusdam, Cic. fr.: oculos suffecti (angues) sanguine et igni, unterlaufen, Verg.: u. so maculis suffecta genas, Val. Flacc.: suffecta leto lumina, getrübt, Val. Flacc.: nubes sole suffecta, gleichs. unterlaufen, durchstrahlt, Sen.

    B) gleichs. nachfügen, nachwachsen lassen, 1) eig.: aliam ex alia generando suffice prolem, Verg.: septimo dentes decĭdere anno aliosque suffici (nachwachsen), Plin. – 2) übtr.: a) an jmds. Stelle (der vor Ablauf seiner Amtszeit verstorben od. verbannt ist od. der nicht genau nach der Vorschrift gewählt ist) wählen, nachwählen (v. Volke od. Kollegen, während subrogare v. Leiter der Komitien steht), collegam, Cic.: censorem in locum demortui, Liv. (u. so sacerdotes eo anno mortui atque in eorum locum suffecti m. folg. Namen, Liv.): collegam suffici censori, Liv.: ei suffectus est extemplo P. Manlius dictator (zum D.), Liv.: suffectus in locum Aulii C. Fabius magister equitum, Liv.: Conon Alcibiadi suffectus, Iustin.: filius patri suffectus, Tac.: heredem suffici se proximum, Phaedr.: Hasdrubale imperatore (zum F.) suffecto, Nep. – v. den Bienen, regem parvosque Quirites sufficiunt, Verg. – Insbes. suffectus consul, der nachgewählte Konsul (Ggstz. consul ordinarius, der zuerst gewählte), Liv. 41, 18, 16. Lampr. Alex. Sev. 43, 2: u. so consulatus suffectus, des nachgewählten Konsuls (Ggstz. cons. ordinarius), Auson. grat. act. V II. 32. p. 23 Schenkl.

    C) ( wie ὑπέχειν) an die Hand geben, darreichen, darbieten, (vgl. die Ausleg. zu Verg. georg. 2, 424), 1) eig.: nebulae sufficiunt nubes, Lucr.: ipsa satis tellus sufficit umorem et gravidas fruges, Verg.: ut (Hispania) Italiae cunctarum rerum abundantiam sufficiat, Iustin. – milites excursionibus, zuziehen zu usw., Liv. – 2) übtr., darreichen, geben, Danais animos viresque secundas, Verg. Aen. 2, 618: u. so 9, 803.

    D) = praeficere, einem Amte vorsetzen; dah. Partiz. suffectus subst. = der Statthalter, Vulg. 2. Mach. 4, 31.

    II) intr. hinlänglich sich darbieten, -zu Gebote stehen, hinreichen, der Menge, Größe, Stärke nach = ausreichen, genügen, vorhalten, genug sein, gewachsen sein, α) absol. (vgl. Fabri Liv. 21, 8, 4): quamquam nec scribae sufficere nec tabulae nomnia eorum capere poterant, Cic.: non sufficiebant muri, Liv.: per quadriduum Cremona suffecit, Tac.: imitatio per se ipsa non sufficit, Quint.: sed arma sumere non ante cuiquam moris quam civitas suffecturum probaverit, bevor der Staat ihn für waffenfähig erklärt hat, Tac. – β) mit Dat. (vgl. Mützell Curt. 3, 6, 19; 4, 1, 25): unde Volscis sufficerent milites, in hinlänglicher Menge sich darböten, Liv.: paucorum cupiditati tum, cum obsistere non poterant, tamen sufficere aliquo modo poterant, Cic.: sufficere omnes obsequio, zur Bezeugung des Gehorsams, (zur Huldigung) seien alle gut genug, Tac. – mons... sufficiebat alimentis, Liv.: nec umbo sufficit ictibus, hält nicht die Streiche aus, Verg.: vires, quae sufficiant laboribus certaminum, Quint. – γ) mit ad u. Akk. (s. Fabri Liv. 21, 8, 5): inopi aerario nec plebe ad tributum sufficiente, die Mittel habe zu usw., Liv.: quomodo nos ad patiendum sufficiamus, Liv. – δ) mit adversus u. Akk.: non suffecturum ducem unum et exercitum unum adversus quattuor populos, Liv. 10, 25, 13. – ε) m. in u. Akk.: nec locus in tumulos nec sufficit arbor in ignes, Ov.: ergo ego sufficiam reus in nova crimina semper, Ov. – ζ) mit Infin., αα) unpers. = es genügt, sufficit dicere E portu navigavi, Quint.: suffecerit haec rettulisse, Suet. – ββ) pers. = ich bin imstande, ich vermag, nec nos obniti contra nec tendere tantum sufficimus, Verg. Aen. 5, 22: nec vox antri complere capacis sufficiens spatium, Lucan. 5, 154: u. so sufficio mit Infin. auch Augustin. epist. 247, 1. – η) mit ut od. ne u. Konj.: interim sufficit, ut exorari te sinas, Plin. ep.: nec quisquam respondeat sufficere, ut ad tempus simplex quiddam et uniforme doceamur, Tac.: sufficit, ne ea, quae sunt vera, minuantur, Plin. ep. – θ) mit folg. si u. Konj., igitur sufficere tibi debet, si exheredatus a matre quartam partem ab heredibus eius accipias, Plin. ep. 5, 1, 9: sufficere iis credis si probi et frugi existimentur, Plin. pan. 88, 2.

    lateinisch-deutsches > sufficio

  • 7 sufficio

    sufficio, fēcī, fectum, ere (sub u. facio), I) tr.: A) gleichs. untermachen, d.i. 1) ein Gebäude unterbauen, zu einem G. den Grund legen, opus, Curt. 5, 1 (4), 29 Zumpt (Hedicke vix suffulciendo operi firmum solum, Vogel vix sufficiens operi firmo). – 2) mit einer Farbe usw. als Grund überziehen, unterlaufen lassen, lanam medicamentis quibusdam, Cic. fr.: oculos suffecti (angues) sanguine et igni, unterlaufen, Verg.: u. so maculis suffecta genas, Val. Flacc.: suffecta leto lumina, getrübt, Val. Flacc.: nubes sole suffecta, gleichs. unterlaufen, durchstrahlt, Sen.
    B) gleichs. nachfügen, nachwachsen lassen, 1) eig.: aliam ex alia generando suffice prolem, Verg.: septimo dentes decĭdere anno aliosque suffici (nachwachsen), Plin. – 2) übtr.: a) an jmds. Stelle (der vor Ablauf seiner Amtszeit verstorben od. verbannt ist od. der nicht genau nach der Vorschrift gewählt ist) wählen, nachwählen (v. Volke od. Kollegen, während subrogare v. Leiter der Komitien steht), collegam, Cic.: censorem in locum demortui, Liv. (u. so sacerdotes eo anno mortui atque in eorum locum suffecti m. folg. Namen, Liv.): collegam suffici censori, Liv.: ei suffectus est extemplo P. Manlius dictator (zum D.), Liv.: suffectus in locum Aulii C. Fabius magister equitum, Liv.: Conon Alcibiadi suffectus, Iustin.: fili-
    ————
    us patri suffectus, Tac.: heredem suffici se proximum, Phaedr.: Hasdrubale imperatore (zum F.) suffecto, Nep. – v. den Bienen, regem parvosque Quirites sufficiunt, Verg. – Insbes. suffectus consul, der nachgewählte Konsul (Ggstz. consul ordinarius, der zuerst gewählte), Liv. 41, 18, 16. Lampr. Alex. Sev. 43, 2: u. so consulatus suffectus, des nachgewählten Konsuls (Ggstz. cons. ordinarius), Auson. grat. act. V II. 32. p. 23 Schenkl.
    C) ( wie ὑπέχειν) an die Hand geben, darreichen, darbieten, (vgl. die Ausleg. zu Verg. georg. 2, 424), 1) eig.: nebulae sufficiunt nubes, Lucr.: ipsa satis tellus sufficit umorem et gravidas fruges, Verg.: ut (Hispania) Italiae cunctarum rerum abundantiam sufficiat, Iustin. – milites excursionibus, zuziehen zu usw., Liv. – 2) übtr., darreichen, geben, Danais animos viresque secundas, Verg. Aen. 2, 618: u. so 9, 803.
    D) = praeficere, einem Amte vorsetzen; dah. Partiz. suffectus subst. = der Statthalter, Vulg. 2. Mach. 4, 31.
    II) intr. hinlänglich sich darbieten, -zu Gebote stehen, hinreichen, der Menge, Größe, Stärke nach = ausreichen, genügen, vorhalten, genug sein, gewachsen sein, α) absol. (vgl. Fabri Liv. 21, 8, 4): quamquam nec scribae sufficere nec tabulae nomnia eorum capere poterant, Cic.: non sufficiebant muri, Liv.: per quadriduum Cremona suffecit, Tac.:
    ————
    imitatio per se ipsa non sufficit, Quint.: sed arma sumere non ante cuiquam moris quam civitas suffecturum probaverit, bevor der Staat ihn für waffenfähig erklärt hat, Tac. – β) mit Dat. (vgl. Mützell Curt. 3, 6, 19; 4, 1, 25): unde Volscis sufficerent milites, in hinlänglicher Menge sich darböten, Liv.: paucorum cupiditati tum, cum obsistere non poterant, tamen sufficere aliquo modo poterant, Cic.: sufficere omnes obsequio, zur Bezeugung des Gehorsams, (zur Huldigung) seien alle gut genug, Tac. – mons... sufficiebat alimentis, Liv.: nec umbo sufficit ictibus, hält nicht die Streiche aus, Verg.: vires, quae sufficiant laboribus certaminum, Quint. – γ) mit ad u. Akk. (s. Fabri Liv. 21, 8, 5): inopi aerario nec plebe ad tributum sufficiente, die Mittel habe zu usw., Liv.: quomodo nos ad patiendum sufficiamus, Liv. – δ) mit adversus u. Akk.: non suffecturum ducem unum et exercitum unum adversus quattuor populos, Liv. 10, 25, 13. – ε) m. in u. Akk.: nec locus in tumulos nec sufficit arbor in ignes, Ov.: ergo ego sufficiam reus in nova crimina semper, Ov. – ζ) mit Infin., αα) unpers. = es genügt, sufficit dicere E portu navigavi, Quint.: suffecerit haec rettulisse, Suet. – ββ) pers. = ich bin imstande, ich vermag, nec nos obniti contra nec tendere tantum sufficimus, Verg. Aen. 5, 22: nec vox antri complere capacis sufficiens spatium, Lucan. 5, 154: u. so sufficio mit Infin. auch Augustin. epist. 247, 1. – η) mit ut
    ————
    od. ne u. Konj.: interim sufficit, ut exorari te sinas, Plin. ep.: nec quisquam respondeat sufficere, ut ad tempus simplex quiddam et uniforme doceamur, Tac.: sufficit, ne ea, quae sunt vera, minuantur, Plin. ep. – θ) mit folg. si u. Konj., igitur sufficere tibi debet, si exheredatus a matre quartam partem ab heredibus eius accipias, Plin. ep. 5, 1, 9: sufficere iis credis si probi et frugi existimentur, Plin. pan. 88, 2.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > sufficio

  • 8 sufficiō

        sufficiō fēcī, fectus, ere    [sub+facio], to put under, lay a foundation for: opus, Cu.— To dip, dye, impregnate, tinge: lanam medicamentis: (angues) Ardentes oculos suffecti sanguine, suffused, V.—Of public officers, to appoint to a vacancy, choose as a substitute: suffectus in Lucreti locum Horatius, L.: in demortui locum censor sufficitur, L.: (apes) regem parvosque Quirites Sufficiunt, V.: quibus vitio creatis suffecti, L.: Sperante heredem suffici se proximum, Ph.: Atque aliam ex aliā generando suffice prolem, i. e. let one generation succeed another, V.— To give, yield, afford, supply: tellus Sufficit umorem, V.: eos excursionibus sufficiendo, i. e. by employing them in sallies, L.: Danais animos, to give courage and strength, V.: contra virīs, V.— Intrans, to be sufficient, suffice, avail, be adequate, satisfy: nec scribae sufficere nec tabulae nomina illorum capere potuerunt: Nec iam sufficiunt, V.: oppidani non sufficiebant, L.: nec iam vires sufficere cuiusquam, Cs.: mons hominum abunde sufficiebat alimentis, L.: hae manūs suffecere desiderio meo, Cu.: nec sufficit umbo Ictibus, V.: terra ingenito umore egens vix ad perennīs suffecit amnīs, L.: ad omnia tuenda, L.: non suffecturum ducem unum adversus quattuor populos, L.: Nec locus in tumulos sufficit, O.: Nec nos obniti contra nec tendere tantum Sufficimus, V.
    * * *
    sufficere, suffeci, suffectus V
    be sufficient, suffice; stand up to; be capable/qualified; provide, appoint

    Latin-English dictionary > sufficiō

  • 9 sufficio

    sufficio, 3, suffice, be sufficient.

    English-Latin new dictionary > sufficio

  • 10 sufficio

    fēcī, fectum, ere [ facio ]
    1) покрывать краской, красить, пропитывать ( lanam medicamentis C)
    oculos (acc. graec.) suffectus sanguine V — с глазами, налитыми кровью
    2)
    а) давать, доставлять (cunctarum rerum abundantiam alicui s. Just)
    salices umbram sufficiunt V — ивы дают, тень
    б) подавать, подносить ( pilas ludentibus Pt)
    3) избирать взамен, переизбирать (collēgam L; aliquem in locum alicujus или alicui L)
    4) заменять, восстанавливать ( prolem generando V)
    5) быть достаточным, хватать, (быть в состоянии) выдерживать
    non videntur tempora suffectura Q — времени, пожалуй, не хватит
    solum sufficiens operi firmo QC — участок, способный выдержать тяжёлую постройку
    s. cupiditati alicujus C — удовлетворить чью-л. жадность
    s. alicui rei Pt — быть пригодным для чего-л.
    suffĭcit, ut sinas PJ — достаточно, чтобы ты разрешил
    s. adversus aliquem L — быть в состоянии справиться с кем-л.
    s. tibi debet, si... PJ — хватит с тебя, если... — см. тж. suffectus

    Латинско-русский словарь > sufficio

  • 11 sufficio

    ,feci,fectum,ere
    быть достаточным

    Латинский для медиков > sufficio

  • 12 sufficio

    to be sufficient, suffice, be enough.

    Latin-English dictionary of medieval > sufficio

  • 13 sufficio

    suf-fĭcĭo ( subf-), fēci, fectum, 3, v. a. and n. [facio].
    I.
    Act.
    A.
    To put under or among.
    1.
    Of a building, to lay the foundation for: opus. Curt. 5, 1, 29 Zumpt. —
    2.
    Esp., to put into, dip in, dye, impregnate, imbue, tinge, lanam medicamentis, to impregnate, imbue, tinge, Cic. ap. Non. 386, 10, and 521, 19:

    (angues) ardentes oculos suffecti sanguine et igni,

    suffused, colored, Verg. A. 2, 210:

    maculis suffecta genas,

    Val. Fl. 2, 105:

    suffecta leto lumina,

    id. 1, 822; cf.:

    nubes sole suffecta,

    i. e. shone through, irradiated, Sen. Q. N. 1, 5, 11.—
    3.
    To give, affard, furnish, supply = suppeditare, hupechein (mostly poet.):

    (nebulae) sufficiunt nubes,

    Lucr. 6, 480:

    ut cibus aliam naturam sufficit ex se,

    id. 3, 704:

    haec aëra rarum Sufficiunt nobis,

    id. 2, 108:

    tellus Sufficit umorem,

    Verg. G. 2, 424:

    aut illae (salices) pecori frondem aut pastoribus umbras Sufficiunt saepemque satis et pabula melli,

    id. ib. 2, 435:

    ut (Hispania) Italiae cunctarum rerum abundantiam sufficiat,

    Just. 44, 1, 4:

    dux agmina sufficit unus turbanti terras,

    Sil. 1, 36; cf.:

    Horatius eos excursionibus sufficiendo adsuefacerat sibi fidere,

    by permitting to take part in, Liv. 3, 61, 12 Weissenb. ad loc.; Petr. 27.— Trop.:

    ipse pater Danais animos viresque secundas Sufficit,

    gives courage and strength, Verg. A. 2, 618; 9, 803.—
    4.
    To occupy with, employ in: Horatius eos (milites) excursionibus (dat.) sufficiendo proeliisque levibus experiundo assuefecerat sibi fidere, by employing them in sallies, etc., Liv. 3, 61.—
    B.
    To put in the place of, to substitute for another; and esp., to choose or elect in the place of any one (class.; esp. freq. of magistrates, e. g. of consuls;

    syn. subrogo): suffectus in Lucretii locum M. Horatius Pulvillus,

    Liv. 2, 8, 4: in Appii locum suffectus, Vatin. ap. Cic. Fam. 5, 10, 2:

    consul in sufficiendo collegā occupatus,

    Cic. Mur. 39, 85; cf.:

    ne consul sufficiatur,

    id. ib. 38, 82:

    censorem in demortui locum,

    Liv. 5, 31, 7:

    suffectis in loca eorum novis regibus,

    Just. 11, 10, 7:

    ipsae (apes) regem parvosque Quirites Sufficiunt,

    Verg. G. 4, 202:

    seu tribunos modo seu tribunis suffectos consules quoque habuit,

    Liv. 4, 8, 1:

    quia collegam suffici censori religio erat,

    id. 6, 27, 4; 6, 38, 10:

    quibus vitio creatis suffecti,

    id. 9, 7, 14; 10, 47, 1:

    filius patri suffectus,

    Tac. A. 4, 16:

    Conon Alcibiadi suffectus,

    Just. 5, 6, 1:

    sperante heredem suffici se proximum,

    Phaedr. 3, 10, 12.—Esp. in the phrase suffectus consul, a consul elected after the regular time, a vice-consul:

    quando duo ordinarii consules ejus anni alter morbo, alter ferro periisset, suffectum consulem negabant recte comitia habere posse,

    Liv. 41, 18, 16 Weissenb. ad loc.; Lampr. Alex. Sev. 43, 2; Tac. A. 3, 37 fin.; cf.:

    consulatus suffectus,

    Aus. Grat. Act. 14, 2, § 32.—
    2.
    Transf., to cause to take the place of, to supply instead of, to furnish as a substitute ( poet. and in post-Aug. prose):

    atque aliam ex aliā generando suffice prolem,

    Verg. G. 3, 65:

    septimo eosdem (dentes) decidere anno, aliosque suffici,

    Plin. 7, 16, 15, § 68:

    quattuor caeli partes in ternas dividunt et singulis ventos binos suffectos dant,

    Sen. Q. N. 5, 16, 2.—
    II.
    Neutr., to be sufficient, to suffice, avail for, meet the need of, satisfy (freq. and class.; syn. suppeto); constr. absol., with dat., ad, adversus, in, with inf., ut or ne; rarely with si.
    (α).
    Absol.:

    quamquam nec scribae sufficere nec tabulae nomina illorum capere potuerunt,

    Cic. Phil. 2, 7, 16:

    nec jam sufficiunt,

    Verg. A. 9, 515:

    idque (ferrum) diu Suffecit,

    id. ib. 12, 739:

    Romani quoad sufficere remiges potuerunt, satis pertinaciter secuti sunt,

    Liv. 36, 45, 2:

    non sufficiebant oppidani,

    id. 21, 8, 4:

    haec exempli gratiā sufficient,

    Quint. 9, 2, 56:

    non videntur tempora suffectura,

    id. 2, 5, 3:

    pro magistratibus, qui non sufficerent,

    Suet. Aug. 43:

    quīs non sufficientibus,

    Curt. 9, 4, 33.—With subject-clause:

    sufficit dicere, E portu navigavi,

    Quint. 4, 2, 41:

    non, quia sufficiat, non esse sacrilegium, sed quia, etc.,

    id. 7, 3, 9:

    suffecerit haec retulisse,

    Suet. Ner. 31; Mart. 9, 1, 8.—
    (β).
    With dat.: nec jam vires sufficere cuiquam, * Caes. B. G. 7, 20; cf.:

    vires concipit suffecturas oneri,

    Plin. 17, 22, 35, § 173:

    nec iis sufficiat imaginem virtutis effingere,

    Quint. 10, 2, 15:

    ac mihi quidem sufficeret hoc genus,

    id. 5, 10, 90:

    paucorum cupiditati cum obsistere non poterant, tamen sufficere aliquo modo poterant,

    Cic. Verr. 2, 5, 48, § 127:

    mons, hominum lacte et carne vescentium abunde sufficiebat alimentis,

    Liv. 29, 31, 9:

    hae manus suffecere desiderio meo,

    Curt. 4, 1, 25; 3, 6, 19:

    vires quae sufficiant labori certaminum,

    Quint. 10, 3, 3; cf.:

    summis operibus suffecturi vires,

    id. 2, 4, 33:

    pronuntiatio vel scenis suffectura,

    id. 10, 1, 119:

    quod opus cuicumque discendo sufficiet,

    id. 1, 9, 3:

    dominis sufficit tantum soli, ut relevare caput possint,

    Plin. Ep. 1, 24, 4.— Poet.:

    nec sufficit umbo Ictibus,

    Verg. A. 9, 810.—
    (γ).
    With ad: terra ingenito umore egens vix ad [p. 1792] perennes suffecit amnes, Liv. 4, 30:

    inopi aerario nec plebe ad tributum sufficiente,

    id. 29, 16:

    annus vix ad solacium unius anni,

    id. 10, 47:

    oppidani ad omnia tuenda non sufficiebant,

    id. 21, 8, 4:

    quomodo nos ad patiendum sufficiamus,

    id. 29, 17, 17; 21, 8, 4; 33, 10:

    ad quod si vires non suffecerint,

    Quint. 12, 1, 32.—
    (δ).
    With adversus:

    non suffecturum ducem unum et exercitum unum adversus quattuor populos,

    Liv. 10, 25.—
    (ε).
    With in:

    nec locus in tumulos nec sufficit arbor in ignes,

    Ov. M. 7, 613:

    ergo ego sufficiam reus in nova crimina semper?

    id. Am. 2, 7, 1.—
    (ζ).
    With inf.:

    nec nos obniti contra nec tendere tantum Sufficimus,

    Verg. A. 5, 22.—
    (η).
    With ut or ne:

    interim sufficit, ut exorari te sinas,

    Plin. Ep. 9, 21, 3:

    sufficit, ne ea, quae sunt vera, minuantur,

    id. ib. 9, 33, 11.—
    (θ).
    With si:

    sufficere tibi debet, si, etc.,

    Plin. Ep. 5, 1, 9:

    sufficere his credis, si probi existimentur,

    id. Pan. 88, 2.—Hence, P. a.: suffĭcĭens, entis, sufficient, adequate:

    aetas vix tantis matura rebus, sed abunde sufficiens,

    Curt. 3, 6, 19:

    testes,

    Dig. 29, 7, 8.— Sup.:

    unica et sufficientissima definitio,

    Tert. adv. Marc. 5, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > sufficio

  • 14 sufficio

    ,feci,fectum,ere
    быть достаточным

    Latin-Russian dictionary > sufficio

  • 15 sufficio

    , suffeci, suffectum, sufficere 3
      быть достаточным, хватать; подставлять; переизбирать

    Dictionary Latin-Russian new > sufficio

  • 16 suffeci

    Латинско-русский словарь > suffeci

  • 17 suffectio

    ōnis f. [ sufficio ]
    2) замещение, восполнение ( alicujus rei Tert)

    Латинско-русский словарь > suffectio

  • 18 suffectus

    a, um part. pf. к sufficio
    consul s. Lдополнительно (т. е. взамен выбывшего) избранный консул

    Латинско-русский словарь > suffectus

  • 19 sufficiens

    1. sufficiēns, entis
    part. praes. к sufficio
    2. adj.
    достаточный, подходящий, пригодный (vires L; aetas QC)

    Латинско-русский словарь > sufficiens

  • 20 insufficiens

    īnsufficiēns, entis (in u. sufficio), unzureichend, unzulänglich, Tert. adv. Herm. 15.

    lateinisch-deutsches > insufficiens

См. также в других словарях:

  • insufficiency — Lack of completeness of function or power. SEE ALSO: incompetence. [L. in , neg. + sufficientia, fr. sufficio to suffice] accommodative i. a lack of appropriate accommodation for near focus. acute adrenocortical i. severe adrenocortical i. when… …   Medical dictionary

  • SITARCHA — Graece Σιτάρχης, frumenti Praefectus, cuiusmodi officio Iosephus Patriarcha in Aegypto defunctus est, ut in Sacris legimus. Unde ςθιταρχία ipsum munus: inde horreum, ac apotheca ad condendum omne annonae genus, apud Chrysologum Serm. 8. Aliud… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ԲԱՒԵՄ — (եցի.) NBH 1 478 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 7c, 8c, 10c, 11c չ. եւ ն. χωρέω capio, contineo, ἰκανός εἱμι idoneus sum, δύναμαι possum, valeo Բաւական լինել. իբր կարօղ լինել տանել. Եւ Կարել առնել. կարել. զօրել. տոկալ …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՀԵՐԻՔԱՆԱՄ — ( ) NBH 2 0093 Chronological Sequence: 10c ՀԵՐԻՔԱՆԱԼ. Հերիք լինել. ἁρκέω sufficio. *Եւ այս ցայս վայր հերիքասցի. Յհ. կթ …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՅՂՓԱՆԱՄ — (ացայ.) NBH 2 0362 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 7c, 8c, 10c, 14c չ. (ʼի Յեղց, կամ ուղփ. ուղխ. իւղ. կամ թ. էօլէֆէ, ռոճիկ. պ. էլվան խորտէն , խճողել զորովայն.) ἁρκέω (հերիքանալ). sufficio, satior πλουτέω (ճոխանալ),… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՇԱՏԱՆԱՄ — (ացայ.) NBH 2 0467 Chronological Sequence: Unknown date, 10c, 12c, 13c չ. ἰκανοῦμαι, ἁρκέω, ἁρκοῦμαι contentus sum, adquiesco, sufficit mihi եւ sufficio, satis sum, vel est. եւ որ եւ ՇԱՏԻԼ. Շատ եւ հերիք համարել. բաւականանալ. շա՛տ է ասել. գոհ… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»