-
1 succlamatio
succlāmātio, ōnis f. [ succlamo ](ответный) возглас, восклицание L, Su -
2 succlamatio
succlāmātio, ōnis, f. (succlamo), das Zurufen, Zuschreien, gew. Plur., succlamationes frequentes, Liv. 42, 28, 3: exsultationes succlamationesque populi, Suet. Ner. 24, 1: terrere succlamationibus, Liv. 28, 26, 12: si succlamationibus apud contionantem imperatorem significent, quid sentiant, Liv. 40, 36, 4.
-
3 succlamatio
succlāmātio, ōnis, f. (succlamo), das Zurufen, Zuschreien, gew. Plur., succlamationes frequentes, Liv. 42, 28, 3: exsultationes succlamationesque populi, Suet. Ner. 24, 1: terrere succlamationibus, Liv. 28, 26, 12: si succlamationibus apud contionantem imperatorem significent, quid sentiant, Liv. 40, 36, 4.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > succlamatio
-
4 succlamatio
succlāmātĭo, ōnis, f. [succlamo], a calling or crying out, a shouting, acclamation after any thing (rare; perh. not anteAug.); only plur.:ultro territuri succlamationibus,
Liv. 28, 26, 12; 40, 36, 4; 42, 28, 2; Suet. Ner. 24. -
5 succlamatio
1) крик (Vat. § 35). 2) прошение (1. 4 C. Th. 11, 7).Латинско-русский словарь к источникам римского права > succlamatio
-
6 succlamatio
-
7 (succlāmātiō, ōnis)
(succlāmātiō, ōnis) f [succlamo], a calling out, shout, outcry.—Only plur: ultro territ<*>ri succlamationibus, L.: succlamationibus significa<*>e, quid sentiant, L.
Перевод: с латинского на все языки
со всех языков на латинский- Со всех языков на:
- Латинский
- С латинского на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
- Русский