-
1 figura
figura [figura] fznana \figura bekannte Persönlichkeit furzędowa \figura Amtsperson fpodejrzana \figura ein verdächtiger Typ ( fam)mieć zgrabną figurę eine schöne [ lub gute] Figur haben\figura stylistyczna stilistische Figur -
2 Stilebene
См. также в других словарях:
stylistyczny — «w języku, literaturze: dotyczący stylu, związany ze stylem» Analiza stylistyczna. Badanie, ćwiczenie stylistyczne. Środki stylistyczne. Figura stylistyczna. Chwyt, efekt stylistyczny. Błąd stylistyczny. Warianty stylistyczne. Robić poprawki styl … Słownik języka polskiego
amplifikacja — ż I, DCMs. amplifikacjacji; lm D. amplifikacjacji (amplifikacjacyj) 1. lit. «figura stylistyczna polegająca na zastąpieniu danego wyrazu innym bliskoznacznym, ale nadającym mu odmienną barwę emocjonalną; figura stylistyczna polegająca na… … Słownik języka polskiego
Стилистика — (лингвистическая, лингвостилистика, общая С.) – раздел языкознания, изучающий выразительные средства и возможности языка и закономерности функционирования (использования) последнего в различных сферах общественной деятельности и ситуациях… … Стилистический энциклопедический словарь русского языка
adiustacja — ż I, DCMs. adiustacjacji, blm «przygotowanie tekstu do druku pod względem stylistycznym, ortograficznym i graficznym» Adiustacja stylistyczna. Adiustacja tekstu. Wykonać adiustację. ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
anadiploza — ż IV, CMs. anadiplozazie; lm D. anadiplozaoz lit. «figura stylistyczna polegająca na zaczynaniu zdania, członu zdania lub wersu wyrazem, który znajdował się na końcu lub pod koniec poprzedniego» ‹z gr.› … Słownik języka polskiego
anafora — ż IV, CMs. anaforaorze; lm D. anaforaor lit. «figura stylistyczna polegająca na rozpoczynaniu tym samym wyrazem lub kilkoma wyrazami kolejnych zdań, części zdań, wersów, zwrotek itp.» ‹z gr.› … Słownik języka polskiego
analiza — ż IV, CMs. analizazie; lm D. analizaiz 1. «myślowe, pojęciowe wyodrębnienie cech, części lub składników badanego zjawiska lub przedmiotu; badanie cech elementów lub struktury czegoś oraz zachodzących między nimi związków» Drobiazgowa, szczegółowa … Słownik języka polskiego
annominacja — ż I, DCMs. annominacjacji; lm D. annominacjacji (annominacjacyj) lit. «figura stylistyczna polegająca na zestawianiu wyrazów o podobnym brzmieniu a innym znaczeniu; aluzja oparta na podobieństwie wyrazów, jednakowym brzmieniu wyrazu pospolitego i … Słownik języka polskiego
antonomazja — ż I, DCMs. antonomazjazji; lm D. antonomazjazji (antonomazjazyj) lit. «figura stylistyczna polegająca na zastępowaniu nazwy osobowej nazwą pospolitą lub odwrotnie, np. Warszawa zamiast stolica» ‹z gr.› … Słownik języka polskiego
antymetabola — ż I, DCMs. antymetabolali; lm D. antymetabolaol lit. «figura stylistyczna o konstrukcji symetrycznej polegająca na użyciu tych samych wyrazów w zmienionym porządku; może się łączyć ze zmianą sensu na przeciwny, często ma zabarwienie ironiczne lub … Słownik języka polskiego
biały — białyali, bielszy «mający barwę właściwą śniegowi, mleku» Oślepiająco biały śnieg. Biały obrus. Białe obłoki, kwiaty. Zęby białe jak ser. Ponad śnieg bielszym się stanę. (Żeromski) ∆ Biały człowiek «potocznie o człowieku należącym do białej… … Słownik języka polskiego