-
1 stwierdzić
глаг.• высказывать• гласить• говорить• констатировать• молвить• проговорить• сказать* * *stwierdz|ić\stwierdzićony сов. 1. констатировать, установить; отметить;\stwierdzić fakt констатировать факт; \stwierdzić prawdę установить истину;
2. подтвердить, удостоверить;\stwierdzić autentyczność подтвердить аутентичность (подлинность); \stwierdzić na piśmie подтвердить письменно; \stwierdzić tożsamość удостоверить личность;
3. найти, обнаружить;\stwierdzić chorobę обнаружить болезнь+1. skonstatować 2. poświadczyć
* * *stwierdzony сов.1) констати́ровать, установи́ть; отме́титьstwierdzić fakt — констати́ровать факт
stwierdzić prawdę — установи́ть и́стину
2) подтверди́ть, удостове́ритьstwierdzić autentyczność — подтверди́ть аутенти́чность (по́длинность)
stwierdzić na piśmie — подтверди́ть пи́сьменно
stwierdzić tożsamość — удостове́рить ли́чность
3) найти́, обнару́житьstwierdzić chorobę — обнару́жить боле́знь
Syn:skonstatować 1), poświadczyć 2)
См. также в других словарях:
autentyczny — autentycznyni, autentycznyniejszy «prawdziwy, zgodny z rzeczywistością, stwierdzony na podstawie dowodów, niewątpliwy, wiarygodny, będący oryginałem» Autentyczny książę, uczony. Autentyczna bieda. Autentyczna dokumentacja. ‹gr.› … Słownik języka polskiego
indywidualizm — m IV, D. u, Ms. indywidualizmzmie, blm 1. «poczucie niezależności i odrębności osobistej; postępowanie odbiegające od ogólnie przyjętych wzorów, rozpowszechnionych sądów, stosowanej praktyki (czasem nie liczące się z normami społecznymi)»… … Słownik języka polskiego
manko — n II, N. mankokiem; lm D. mank «brak towarów lub pieniędzy w sklepie, magazynie itp. stwierdzony przez porównanie stanu rzeczywistego z rachunkowością; niedobór» Zrobić, mieć, spowodować manko. Manko wynosi, przekracza jakąś sumę. ‹wł.› … Słownik języka polskiego
namacalnie — «w sposób namacalny, za pomocą dotyku (często w znaczeniu przenośnym: wyraziście, dobitnie, żywo)» Guz stwierdzony namacalnie. Przekonać się o czymś namacalnie … Słownik języka polskiego
niedobór — m IV, D. niedobórboru, Ms. niedobórborze; lm M. niedobórbory 1. «zbyt mała, niedostateczna ilość czegoś nie pokrywająca zapotrzebowania; brak, niedostatek czegoś» Niedobór witamin w organizmie. Niedobór tlenu w wodzie. Niedobór azotu w glebie.… … Słownik języka polskiego
protokolarny — «odnoszący się do protokołu, zapisany do protokołu, znajdujący się w protokole, stwierdzony protokołem» Dokument protokolarny. Objaśnienia protokolarne. Zeznania protokolarne … Słownik języka polskiego
fakt — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. faktkcie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} to, co się wydarzyło, nastąpiło, zostało zrobione; zdarzenie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Fakt historyczny, dokonany, stwierdzony.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
manko — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n IIa {{/stl 8}}{{stl 7}} niedobór pieniędzy lub towarów w sklepie, magazynie itp. stwierdzony przez porównanie stanu rzeczywistego ze stanem wynikającym z rachunku : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zrobić, stwierdzić, wykryć manko.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
protokolarny || protokólarny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} dotyczący protokołu, czynności prowadzących do jego sporządzenia, znajdujący się w protokole, stwierdzony protokołem, potwierdzony przez protokół : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zapis protokolarny.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
