-
1 poświadczyć
глаг.• засвидетельствовать• констатировать• обеспечить• удостоверить• удостоверять* * *poświadcz|yć\poświadczyćony сов. удостоверить; засвидетельствовать;\poświadczyć podpis удостоверить подпись; \poświadczyć notarialnie засвидетельствовать нотариально (в нотариальной конторе, у нотариуса)
+ potwierdzić, zaświadczyć* * *poświadczony сов.удостове́рить; засвиде́тельствоватьpoświadczyć podpis — удостове́рить по́дпись
poświadczyć notarialnie — засвиде́тельствовать нотариа́льно (в нотариа́льной конто́ре, у нота́риуса)
Syn: -
2 poświadczać
глаг.• доказывать• засвидетельствовать• констатировать• обеспечить• подтверждать• свидетельствовать• удостоверить• удостоверять* * *poświadcza|ć\poświadczaćny несов. удостоверять; ср. poświadczyć+potwierdzać, zaświadczać
* * *poświadczany несов.удостоверя́ть; ср. poświadczyćSyn: -
3 przyświadczyć
глаг.• засвидетельствовать* * *сов. подтвердить; поддакнуть+poświadczyć, przytaknąć
* * *сов.подтверди́ть; подда́кнутьSyn: -
4 stwierdzić
глаг.• высказывать• гласить• говорить• констатировать• молвить• проговорить• сказать* * *stwierdz|ić\stwierdzićony сов. 1. констатировать, установить; отметить;\stwierdzić fakt констатировать факт; \stwierdzić prawdę установить истину;
2. подтвердить, удостоверить;\stwierdzić autentyczność подтвердить аутентичность (подлинность); \stwierdzić na piśmie подтвердить письменно; \stwierdzić tożsamość удостоверить личность;
3. найти, обнаружить;\stwierdzić chorobę обнаружить болезнь+1. skonstatować 2. poświadczyć
* * *stwierdzony сов.1) констати́ровать, установи́ть; отме́титьstwierdzić fakt — констати́ровать факт
stwierdzić prawdę — установи́ть и́стину
2) подтверди́ть, удостове́ритьstwierdzić autentyczność — подтверди́ть аутенти́чность (по́длинность)
stwierdzić na piśmie — подтверди́ть пи́сьменно
stwierdzić tożsamość — удостове́рить ли́чность
3) найти́, обнару́житьstwierdzić chorobę — обнару́жить боле́знь
Syn:skonstatować 1), poświadczyć 2)
См. также в других словарях:
poświadczyć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}poświadczać {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
poświadczyć — dk VIb, poświadczyćczę, poświadczyćczysz, poświadczyćświadcz, poświadczyćczył, poświadczyćczony poświadczać ndk I, poświadczyćam, poświadczyćasz, poświadczyćają, poświadczyćaj, poświadczyćał, poświadczyćany «stwierdzić, poręczyć prawdziwość,… … Słownik języka polskiego
poświadczać — → poświadczyć … Słownik języka polskiego
poświadczać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, poświadczaćam, poświadczaća, poświadczaćają, poświadczaćany {{/stl 8}}– poświadczyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, poświadczaćczę, poświadczaćczy, poświadczaćczony {{/stl 8}}{{stl 7}} stwierdzać prawdziwość,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
delegacja — ż I, DCMs. delegacjacji, lm D. delegacjacji (delegacjacyj) 1. «grupa osób (delegatów) reprezentujących jakąś zbiorowość, naród, państwo; deputacja» Delegacje krajowe, zagraniczne na kongres, zjazd. Delegacja chłopów i robotników na ogólnopolską… … Słownik języka polskiego
pokwitować — dk IV, pokwitowaćtuję, pokwitowaćtujesz, pokwitowaćtuj, pokwitowaćował, pokwitowaćowany «pisemnie poświadczyć coś; podpisać pokwitowanie, kwit» Pokwitować odbiór przesyłki. przen. «potwierdzić, zaakceptować coś, przyjąć do wiadomości»… … Słownik języka polskiego
poświadczenie — n I 1. rzecz. od poświadczyć. 2. lm D. poświadczenieczeń «dokument poświadczający, stwierdzający coś; świadectwo, pokwitowanie, zaświadczenie» Poświadczenie wysłania przesyłki. Podpisać poświadczenie odbioru zawiadomienia … Słownik języka polskiego
potwierdzić — dk VIa, potwierdzićdzę, potwierdzićdzisz, potwierdzićtwierdź, potwierdzićdził, potwierdzićdzony potwierdzać ndk I, potwierdzićam, potwierdzićasz, potwierdzićają, potwierdzićaj, potwierdzićał, potwierdzićany «stwierdzić, poświadczyć prawdziwość,… … Słownik języka polskiego
przyświadczyć — dk VIb, przyświadczyćczę, przyświadczyćczysz, przyświadczyćświadcz, przyświadczyćczył, przyświadczyćczony przyświadczać ndk I, przyświadczyćam, przyświadczyćasz, przyświadczyćają, przyświadczyćaj, przyświadczyćał, przyświadczyćany «potwierdzić… … Słownik języka polskiego
stwierdzić — dk VIa, stwierdzićdzę, stwierdzićdzisz, stwierdź, stwierdzićdził, stwierdzićdzony stwierdzać ndk I, stwierdzićam, stwierdzićasz, stwierdzićają, stwierdzićaj, stwierdzićał, stwierdzićany «dowiedziawszy się, przekonawszy się o czymś, uznać to za… … Słownik języka polskiego
poświadczenie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. poświadczenieeń {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od cz. poświadczyć. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} dokument poświadczający coś; świadectwo,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
