stronnik

См. также в других словарях:

• stronnik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIa, lm M. stronnikicy {{/stl 8}}{{stl 7}} osoba będąca zwolennikiem kogoś, czegoś; stojąca po czyjejś stronie; poplecznik, entuzjasta : {{/stl 7}}{{stl 10}}Stronnik polityczny. Być stronnikiem demokracji. Mieć swoich… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• stronnik — m III, DB. a, N. stronnikkiem; lm M. stronnikicy, DB. ów «człowiek stojący po czyjejś stronie, popierający kogoś, opowiadający się za kimś lub za czymś; zwolennik» Stronnik obozu reform. Stronnicy jakiejś idei. Być czyimś stronnikiem. Mieć wielu… …   Słownik języka polskiego

• adherent — m IV, DB. a, Ms. adherentncie; lm M. adherentnci, DB. ów książk. «zwolennik, stronnik; poplecznik» Adherenci partii demokratycznej. Mieć wielu adherentów. ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

• demokrata — m odm. jak ż IV, CMs. demokrataacie; lm M. demokrataaci, DB. demokratatów 1. «stronnik, zwolennik demokracji, człowiek o przekonaniach demokratycznych» Bezkompromisowy, żarliwy demokrata. ∆ Rewolucyjny demokrata «przedstawiciel ideologii i ruchów …   Słownik języka polskiego

• niepewny — niepewnyni a. niepewien (tylko w funkcji orzecznika w zn. 3) 1. «niezupełnie bezpieczny, zawierający ryzyko; trudny do przewidzenia» Niepewny los. Niepewne drogi. ◊ Niepewne jutro «nie zapewniona przyszłość» 2. «taki, na którym nie można polegać …   Słownik języka polskiego

• poplecznik — m III, DB. a, N. poplecznikkiem; lm M. poplecznikicy, DB. ów pogard. «ten, kto kogoś (stronniczo) popiera; zwolennik, zausznik, stronnik, sprzymierzeniec» Mieć swoich popleczników w jakimś środowisku. Pozyskiwać, szukać popleczników …   Słownik języka polskiego

• regalista — m odm. jak ż IV, CMs. regalistaiście; lm M. regalistaiści, DB. regalistatów daw. «zwolennik ustroju monarchicznego, stronnik króla; rojalista» ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego

• rojalista — m odm. jak ż IV, CMs. rojalistaiście; lm M. rojalistaiści, DB. rojalistatów «zwolennik ustroju monarchicznego, stronnik króla; monarchista» ‹fr.› …   Słownik języka polskiego

• stronniczka — ż III, CMs. stronniczkaczce; lm D. stronniczkaczek forma ż. od stronnik …   Słownik języka polskiego

• zwolennik — m III, DB. a, N. zwolennikkiem; lm M. zwolennikicy, DB. ów «człowiek popierający kogoś, coś, stojący po czyjejś stronie, oddany komuś, czemuś; stronnik (czyjś), wyznawca (czegoś)» Fanatyczny, namiętny, żarliwy zwolennik czegoś. Zwolennik cesarza …   Słownik języka polskiego

• adherent — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. adherentncie; lm M. adherentnci {{/stl 8}}{{stl 7}} człowiek popierający kogoś, opowiadający się za kimś; zwolennik, stronnik : {{/stl 7}}{{stl 10}}Adherenci obozu reform. <łac.> {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień