-
1 stribligo
striblīgo and stribĭlīgo, ĭnis, f. [perh. kindr. with streblos, twisted, awry], an impropriety in language, a solecism (ante- and post-class.): soloecismus Latino [p. 1766] vocabulo a Sinnio Capitone ejusdemque aetatis aliis imparilitas appellatus, vetustioribus Latinis stribligo dicebatur, a versurā videlicet et pravitate tortuosae orationis, tamquam strobiligo quaedam, Gell. 5, 20, 1; Arn. 1, 36. -
2 stribiligo
striblīgo and stribĭlīgo, ĭnis, f. [perh. kindr. with streblos, twisted, awry], an impropriety in language, a solecism (ante- and post-class.): soloecismus Latino [p. 1766] vocabulo a Sinnio Capitone ejusdemque aetatis aliis imparilitas appellatus, vetustioribus Latinis stribligo dicebatur, a versurā videlicet et pravitate tortuosae orationis, tamquam strobiligo quaedam, Gell. 5, 20, 1; Arn. 1, 36. -
3 solicismus
sŏloecismus ( sŏlĭcismus, Aus. Epigr. 138), i, m., = soloikismos.I.Lit., a grammatical fault in the construction of a sentence, a solecism (cf. stribligo):II.vitia in sermone, quo minus is Latinus sit, duo possunt esse: soloecismus et barbarismus. Soloecismus est, cum in verbis pluribus consequens verbum superiori non accommodatur. Barbarismus est, cum verbum aliquod vitiose effertur,
Auct. Her. 4, 12, 17; cf. Sinn. Capito ap. Gell. 5, 20, 1 (who called it, in pure Latin, imparilitas); Quint. 1, 5, 16; 1, 5, 36 sq.; Sen. Suas. 2, § 13; Gell. 1, 7, 3; Juv. 6, 452; Aus. Epigr. 138; Tert. adv. Nat. 1, 3.—Transf., a fault, in gen., Mart. 11, 19, 2:apud Christianos soloecismus est magnus et vitium, turpe quid vel narrare vel facere,
Hier. in Helv. 16. -
4 soloecismus
sŏloecismus ( sŏlĭcismus, Aus. Epigr. 138), i, m., = soloikismos.I.Lit., a grammatical fault in the construction of a sentence, a solecism (cf. stribligo):II.vitia in sermone, quo minus is Latinus sit, duo possunt esse: soloecismus et barbarismus. Soloecismus est, cum in verbis pluribus consequens verbum superiori non accommodatur. Barbarismus est, cum verbum aliquod vitiose effertur,
Auct. Her. 4, 12, 17; cf. Sinn. Capito ap. Gell. 5, 20, 1 (who called it, in pure Latin, imparilitas); Quint. 1, 5, 16; 1, 5, 36 sq.; Sen. Suas. 2, § 13; Gell. 1, 7, 3; Juv. 6, 452; Aus. Epigr. 138; Tert. adv. Nat. 1, 3.—Transf., a fault, in gen., Mart. 11, 19, 2:apud Christianos soloecismus est magnus et vitium, turpe quid vel narrare vel facere,
Hier. in Helv. 16.