-
1 stribiligo
striblīgo and stribĭlīgo, ĭnis, f. [perh. kindr. with streblos, twisted, awry], an impropriety in language, a solecism (ante- and post-class.): soloecismus Latino [p. 1766] vocabulo a Sinnio Capitone ejusdemque aetatis aliis imparilitas appellatus, vetustioribus Latinis stribligo dicebatur, a versurā videlicet et pravitate tortuosae orationis, tamquam strobiligo quaedam, Gell. 5, 20, 1; Arn. 1, 36. -
2 stribligo
striblīgo and stribĭlīgo, ĭnis, f. [perh. kindr. with streblos, twisted, awry], an impropriety in language, a solecism (ante- and post-class.): soloecismus Latino [p. 1766] vocabulo a Sinnio Capitone ejusdemque aetatis aliis imparilitas appellatus, vetustioribus Latinis stribligo dicebatur, a versurā videlicet et pravitate tortuosae orationis, tamquam strobiligo quaedam, Gell. 5, 20, 1; Arn. 1, 36.