Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

strengr

  • 1 STRENGR

    (-jar or -s; pl. -ir, gen. -ja), m.
    1) string, cord, rope (strengir til at festa með hús); þeir ristu í strengi feldi sína, they cut their cloaks into strips;
    2) anchor-cable; drekinn flaut um strengi, rode at anchor; liggja um strengi, to lie at anchor;
    4) string of an instrument (glumðu strengir);
    5) narrow channel of water, swift current (slyðrur nökkurar rak ofan eptir strengnum).
    * * *
    m., gen. strengjar, pl. strengir, strengja, strengjum, strengi; [A. S. streng; Engl. string; O. H. G. strang; Dan. stræng]:—a string, cord, rope, with a notion of being hard-twisted; var strengr snaraðr at fótum þeim öllum, of an execution, Fms. i. 179; bundnir á einum streng, xi. 146; leysa menn ór strengnum, 147; strengir til at festa með hús, Nj. 115; þeir ristu í strengi feldi sína, they cut and twisted their cloaks into ropes, Ó. H. 152, Fms. xi. 3.
    2. naut. a cable(anchor-cable, mooring-rope); bera strengi á land, Nj. 273; þeir skutu út bryggjunum ok slógu strenginum, ok drógu út skipin, Eg. 75; drekinn flaut um strengi, rode at anchor, Fas. i. 395; liggja um strengi, to lie at anchor, Ld. 76; heimta skipin út undir strengina, Fms. viii. 202, 379; draga upp strengi sína, Ó. H. 136; ek fæ dreng til strengjar, Fs. (in a verse); til strengjar, Grág. ii. 399; gékk í sundr akkeris-strengrinn … hann kafaði eptir strengnum, Fs. 92; rann á blásandi byrr svá at stóð á hverjum streng, Fas. iii. 630; hann lét þekja sundit ok bera strengi á land, Nj. 273; at skip þeirra hafi eigi rúm, ok eigi liggi skip á strengjum þeirra, N. G. L. ii. 281; höfðu þeir þá strengja-raun mikla, Fms. ii. 16.
    3. spec. usages, a bow-string (boga-strengr); brast strengr, en ör sú er skotið var …, Fms. i. 182; boga ok streng á, N. G. L. ii. 41; boga-strengr, Nj. 115, 116: the string of an instrument, strengir gullu, Og. 30; glumdu strengir, Akv. 31; drepa strengi, Stj. 458; þann streng hafði hann ekki fyrr slegit, Fas. iii. 223; harpa strengja rúin, Núm. (fine): of a bell-rope, Hom. 69: buxna-strengr, the cord round the top of a pair of breeches.
    4. a narrow channel of water; áin rennr í streng, the river flows in a narrow channel.
    COMPDS: strengjaferja, strengjalauss.

    Íslensk-ensk orðabók > STRENGR

  • 2 akkeris-strengr

    m. an anchor-rope, cable, Fms. ii. 10.

    Íslensk-ensk orðabók > akkeris-strengr

  • 3 boga-strengr

    m. a bow-string, Nj. 115, 136.

    Íslensk-ensk orðabók > boga-strengr

  • 4 hörpu-strengr

    m. a harp-string, Eluc. 45, Skálda: that the harp was in olden times used in churches in Icel. is seen from Laur. S. ch. 59.

    Íslensk-ensk orðabók > hörpu-strengr

  • 5 línu-strengr

    m. a rope, cord, 623. 46.

    Íslensk-ensk orðabók > línu-strengr

  • 6 nafla-strengr

    m. the umbilical cord.

    Íslensk-ensk orðabók > nafla-strengr

  • 7 sin-strengr

    m. a cord or tendon, Stj. 416, Barl. 147.

    Íslensk-ensk orðabók > sin-strengr

  • 8 ull-strengr

    m. a nickname, Fms. vii.

    Íslensk-ensk orðabók > ull-strengr

  • 9 BRESTA

    * * *
    (brest; brast, brustum; brostinn), v.
    1) to burst, to be rent (steinninn brast);
    þá brast í sundr jörðin (the earth burst) undir hesti hans;
    2) to break, snap, with a noise (brast í sundr boginn);
    3) to crash, of the sound alone;
    þá brast strengr, they twanged the bowstring;
    4) to burst forth (skriða brast);
    eldr brestr upp, fire breaks out;
    blóð brestr út, blood bursts out;
    5) to rise, begin; flótti brestr, the ranks break in flight;
    bardagi brestr, the battle breaks out, begins;
    6) impers., e-n brestr e-t, one lacks, falls short of (eigi brestr mik áræði);
    ef oss brestr á borði, if we fall short, get the worst of it;
    þat mun aldri bresta (it will never fail), at.
    * * *
    pret. brast, pl. brustu; part. brostinn; pres. brest, [A. S. berstan, per metath.; Engl. to burst; Germ. bersten; Swed. brista; Dan. briste]:—to burst, be rent; jörðin brast ( the earth burst) undir hesti hans, Nj. 158; steinninn brast, the rock was rent, Bs. i. 5.
    β. to break with a crash; brast þú boginn í tvá hluti, Hkr. i. 342, Gísl. 81; brestr röng, the rib of a barrel creaks, Jb. 398: the hoops of a vessel bresta ( burst), Fs. 132; skulfu lönd, en brustu bönd (of a tub), Jón Þorl.
    2. to crash, of the sound alone; hófarnir brustu í veggjunum, the hoofs dashed against the wall, Grett. 25 new Ed.; hvat brast þar svá hátt, Hkr. i. 342; þá brast strengr á skipi, then twanged the bowstring on the ship, Fms. i. 182; brestandi bogi, the twanging bow, Hm. 84.
    β. to burst forth, of a stream, avalanche, or the like; brestr flóð, of an avalanche, Gísl. 33; skriða brast, id., Fms. v. 250; blóð brestr út, the blood bursts out, from a blow, N. G. L. i. 342.
    γ. a milit. term, flótti brestr, the ranks break in flight, when the host is seized by panic; þá brast flótti í liði Flosa, Nj. 246; er meginflóttinn brast, Fms. viii. 229; brast þá flótti á Vindum, xi. 233; bardagi brestr, the battle bursts out, begins, (rare and as it seems απ. λεγ.), Fas. i. 34.
    δ. b. or b. á, to burst or break out, a storm, gale, cp. Bs. i. 78 (vide however s. v. bera C. IV): b. or b. út, to ebb, but only of the first turning of the tide, Bb. 2. 15; augu b., the eyes break in death, v. auga; hence helbrostið auga.
    II. impers., e-n (acc.) brestr e-t (acc.), one lacks, falls short of; brast Sigríði (acc.) fimm tigi hundraða, Dipl. v. 3; ef oss brestr á borði, if we fall short, get the worst of it, Fms. ix. 507; eigi brestr mik árædi, Fs. 62; á mið þau er aldri mun fisk (Ed. wrongly fiskr) b., Bárð. 169; ef eitt orð (acc.) brysti, Fms. iv. 71; hann vissi þessa sína ætlan brostna ( frustrated), Bs. i. 289; þat mun aldri b., that will never fail, Grett. 24 new Ed.: hamingjuna brestr, Fms. vi. 155 (Ed. hamingjan).

    Íslensk-ensk orðabók > BRESTA

  • 10 GJALLA

    * * *
    (gell; gall, gullum; gollit), v. to scream, shriek (ernir gjalla hátt); strengr gellr, the bow-string twangs; impers. to resound, echo (kvað Þorsteinn svá hátt, at gall í múrnum).
    * * *
    pret. gall, pl. gullu; pres. gell, pl. gjalla; pret. subj. gylli; sup. gollit; mod. infin. gella; [A. S. giellan; Engl. yell; Dan. gjalde; Swed. gälla]:— to yell:—of birds of prey, to scream, shriek, hrafnar tveir ok gullu hátt, Fms. i. 131; ernir gjalla hátt, Sighvat; fuglar sýngja, gjalla eðr klaka, Skálda 170: of a bull, to bellow, Fb. i. 545: of things, as of a bow-string, to twang, strengr gellr, Fbr. 206; strengir gullu, Arnór; gjallandi geir, Eg. (in a verse): of a man, to yell, shout, hann stökk þá upp ok gall við, Fms. vii. 171: mod. to shout out (in reply), hún er gipt dóna fyrir austan, gall einhver við af Neðri-bekkingum, Piltr og Stúlka, p. 73: of an echo, to ring, svá gall í hverjum hamri, Fms. ix. 513, v. l.; so of a blacksmith’s hammer, Eg. (in a verse).

    Íslensk-ensk orðabók > GJALLA

  • 11 hnakk-mið

    m. a buoy fastened to an anchor (?); ef menn draga upp akkeri með sínu akkeri, ok fylgir hvártki strengr né hnakkmiði, Jb. 403; hnykkja hnakkmiða, to move the anchor, change a ship’s berth, Fs. 92 (in a verse of A. D. 996).

    Íslensk-ensk orðabók > hnakk-mið

  • 12 KLUKKA

    * * *
    (gen. pl. klukkna), f. bell; kvað við klukkan, the bell rang.
    * * *
    u, f., gen. pl. klukkna, older form klocka, Fms. vi. 147, Hom. 9, 68, 69, Bs. i. 38; [A. S. clucge; Engl. clock; Germ. glocke; Dan. klokke]:—a bell, Grág. i. 460, Bs. i. 65, K. Þ. K. passim.
    COMPDS: klukku-hljóð, klukkna-hljóð, or klokkna-hljóð, n. a peal of bells, Bs. i. 38, Fb. i. 417, Fms. vi. 63, xi. 341. klukku-hringr, m. a bell-ring, Pm. 103. klukkna-hús, n. a bell-chamber, belfry, Pm. 60, Sturl. ii. 119, Hom. 68, D. N. klukku-málmr, m. [Dan. klokke-malm], bell-metal, Ám. 29, Pm. 124. klukku-strengr, m. a bell-rope, Fb. i. 354, Jm. 32.
    II. metaph., botan. a bell; a short cloak.

    Íslensk-ensk orðabók > KLUKKA

  • 13 lína

    * * *
    (að), v.
    1) to soften, mitigate;
    2) to soothe, alleviate (linit harmi mínum); impers., e-u linar, it abates (við átak hans linat þegar sóttinni);
    3) l. til, to give way;
    4) refl., linast, to be softened, give way (þá linuðust hugir þeirra).
    * * *
    u, f. a line, and as a naut. term, the bowline, Edda (Gl.), cp. bóglína: a rope, hann tók glófana, beltið ok knífinn ok línu mjófa, … eptir þat fór hann í festina ok lét línuna draga sik af berginu undir fossinn, Gullþ. 8. Norsemen mostly used ropes of walrus skin (svörðr), but ropes of flax are also mentioned; meðan strengr ok lína brestr eigi, Orkn. (in a verse).
    2. mathem. a line, Rb. 472, 474; Miðjarðar-lína and Lína = the Line, Equator, mod.: a line in a book or writing (mod.), skrifa línu-skakkt, to write the lines unevenly.
    II. lín, a head-dress; Hlín línu, poët. a lady, Kormak; línu jörð, the earth of the lín = the head, Fms. v. 200 (in a verse); laut und línu, lysti at kyssa, Þkv. 27.
    COMPDS: línuakkeri, línustrengr.

    Íslensk-ensk orðabók > lína

  • 14 SILKI

    n. silk; in compds. silken, silk.
    * * *
    n. [from Lat. sericum], silk, Rm. 31; hárit fagrt sem silki, Nj. 2, Orkn. (in a verse); rautt s., Bær. 19: a nickname, silki-auga, silki-skegg, Nj., Fms.
    B. As adjective, made of silk, silken; silki-band, silki-dregill, a silk-ribbon, Fms. iv. 110, xi. 2, Edda 20; silki-blaka, a silken veil, Fas. iii. 336; silki-bleikr, ‘silk-bleak,’ light-coloured, flaxen; hárit silkibleikt, Fms. vii. 55; fjögur merhross silkibleik, Fas. iii. 39; silki-borða or -borði, a silken brim, D. N.; silki-dúkr, a silken napkin, Fms. i. 112, Orkn. 304: = altaris-dúkr, an altar-cloth, Vm. 80, Symb. 26; silki-dýna, a silk-pillow, Karl.; silki-júpr (hjúpr), a silken jacket, Fms. vii. 69, x. 415; silki-hlað, a silk-ribbon worn round the head, Nj. 184, Dipl. iii. 4; silki-húfa, a silk-cap, Fms. ii. 264; silki-hökull, a cope of silk, Vm. 117; silki-klútr, a silk-kerchief, Fas. iii. 266; silki-klæði, silk-cloth, Greg. 22, MS. 623. 20; silki-koddi, a silken pillow, cushion. Fms. ix. 477, Dipl. iii. 4, Vm. 58; silki-kult, a silken quilt, Eb. 258, Mar.; silki-kyrtill, a silken kirtle. Fms. ii. 309, Bær. 4; silki-merki, a banner cf silk, belonging to church furniture, Jm. 10; silki-möttull, a silk-mantle. Fms. x. 268; silki-parlak, mod. sparlak, a silken bed-cover, D. N.; silki-pell, a silken pall, Str. 3; silki-pungr, a silk-purse, Ám. 42, Dipl. iii. 4; silki-reifar, silken swaddling-clothes, Fagrsk.; silki-ræma, a silken, ribbon, Edda 19; a silken garter, Fms. iv. 110, Hkr. ii. 105, Bjarn. 64; süki-saumaðr, embroidered with silk, Dipl, vi. 440, Vm. 46, Pm. 12; silki-síma, a silken cord, Lex. Poët.; silki-serkr, a silken sark, Fms. iii. 125, ix. 477; silki-skaut, a ‘silken-sheet,’ napkin, D. N.; silki-skyrta, a silken shirt, Fms. x. 383, Fs. 6; silki-slæður, a silken gown, Fg. 702, silken scarf (?), Nj. 190; suki-strengr, a silken cord, Karl. 42; silki-sæng, a silken bed, Fas. i. 508; silki-treyja, a silken jacket, Fms. xi. 271, Nj. 125, Skíða R. 186; silki-þráðr, a silk-thread, Fas. i. 508, Stj. 191; silki-ver, a silken case, D. N., Mag.

    Íslensk-ensk orðabók > SILKI

  • 15 SNARA

    * * *
    I)
    (að), v.
    1) to turn quickly, twist, wring; K. snarar skjöldinn svá fast, at spjótit brotnaði, K. twists the shield so smartly that the spear broke; hann snarar af honum höfuðit, he wrings off his head;
    2) to translate (s. bók upp í norrœnu);
    3) s. atgönguna, to push or press the attack;
    4) to throw, fling, with dat. (Þ. snaraði hallinum ok broddinum);
    5) to make a quick turn, step quickly (hón snarar þegarinn hjá honum);
    6) refl., snarast, to turn oneself (pass) quickly (hann snarast fram hjá þeim); S. snarast þá út ór stofunni, then S. hastens out of the room; s. við e-m, to turn quickly towards one (M. snaraðist við honum ok mæIti); s. í karlföt, to dress in man’s clothes.
    f.
    1) snare; leggja snörur fyrir e-n, to lay or spread snares for one;
    2) halter (gáIginn var reistr ok snaran þar við fest).
    * * *
    að, [Engl. to snare], to turn quickly, twist, wring; hann snaraði skjöldinn, Nj. 43, 262, Valla L. 213; hann snarar ( wrings) af honum höfuðit, Finnb. 228; Bárðr snaraði glóvana sundr milli handa sér, Fms. ii. 148; strengr var snaraðr at fótum þeim. i. 179; hann snaraði, svá at fætr vissu upp, Eg. 508; Hrappr tekr báðum höndum um fal spjótsins, ok snarar af út, Ld. 98; snaraði hann hárit um hönd sér, Landn. 152; snaraði hann at sér klæði, Fms. iii. 77; snaraði Þorkell höttinn at höfði honum, Landn. 146; snaraðr ok snúinn, wrung and twisted, Bs. i. 560: to translate a book, snara bók upp í Norrænu, Stj. 1, 40; hér byrjar sögu OÓlafs konungs er Bergr ábóti snaraði, H. E. i. 591.
    2. to throw, fling; hann snaraði hallinum ok broddinum, Fms. iii. 193; þá var snarat út ór hólnum einum krókstaf, 176; snaraða ek síðan í lopt upp, Pr. 411; snarandi í lopt upp, of water, bubbling up. Mar.
    3. [A. S. snyrian], to make a quick turn, step out quick; hón snarar þegar inn hjá honum, Nj. 153; þeir snara þegar á þingit, Fms. xi. 85; eitt skip snarar fram hjá hólminum, Mar.; hann snaraði þá inn í stofuna, Fms. vi. 33; þessi maðr snaraði fram fyrir konung, 66.
    II. reflex. to turn oneself quickly; nema þar snarisk stærri menn í bragð, Fms. vi. 254; hann snarask (= snarar) fram hjá þeim, Háv. 52; Skjálgr snarask þá út ór stofunni, Fms. iv. 263; snörumk ór sem skjótask, ok göngum til skripta, Hom. 71; snaraðisk öxin ofan á herðarnar, the axe rebounded, Fms. vii. 325; þau vötn er snarask í lopt upp, that bubble up or gush into the air, Rb. 354.
    2. snarask í karlföt, to dress in man’s clothes, Ld. 276.

    Íslensk-ensk orðabók > SNARA

  • 16 strengja

    (-da, -dr), v. to fasten with a string, bind tight (hosan strengd at beini); hann strengdi alt í milli skipanna ok bryggnanna, he stretched cables between the ships and the bridges; s. or s. aptr dyrr, to fasten the door; s. e-n inni or úti, to shut one in or out; s. heit or s. e-s heit, to make a solemn vow.
    * * *
    ð, [strengr], to string, fasten with a string, to bind tight; hosan strengd at beini, Eg. 602; sterkliga saman strengt, Stj. 12; strengdr niðr í kistuna, Pr. 412; s. aptr dyr, kirkju, hlið, port, to fasten the door, Grett. 159, Bs. ii. 76, Mar.; s. e-n inni or úti, to shut one in or out, Karl. 152, Stj. 40; þeir létu búa um akkeri, ok strengja um viðu, Fms. viii. 113; hann strengdi allt í milli skipanna ok bryggnanna, stretched cables between the ships and the bridges, 121; steinninn á sleða settr ok ramliga strengdr, Mar.
    2. the phrase, strengja heit, or s. e-s heit, to ‘fasten a vow,’ make a solemn vow, Fs. 122, Hrafn. 5, Fms. i. 3, xi. 26, 109–112, Fb. ii. 353, Ísl. ii. 166; see heit, heit-strenging.

    Íslensk-ensk orðabók > strengja

  • 17 stygð

    f. dislike, aversion; hafa s. við e-n, to show dislike to; mæla af s., to speak disagreeably.
    * * *
    f. a ‘shunning,’ aversion, anger; með s., Stj. 268; hafa s. við e-n, to shew dislike to, Fms. x. 98; görði hann þá stygð mikla við frændr Arinbjarnar ok vini, Eg. 538; hann mælti fátt, en af stygð ( peevishly) þat er var, Eb. 270; stygðar strengr, Pass. 21. 12; and-stygð. stygðar-fullr, adj. froward, Mar.

    Íslensk-ensk orðabók > stygð

  • 18 sreang

    a string, Irish srang, srang, Early Irish sreng: *srengo-, strengo-, Gadelic root streg; immediately allied either to English string, Norse strengr, German strang (Indo-European stre $$Gh, Greek $$G stréfw, turn), or to Latin stringo, bind, German strick, string (Indo-European stre$$g). The Indo-European roots stre$$g and stre$$gh are allied ultimately. sraing, lie, embroidery (Hend.).

    Etymological dictionary of the Gaelic language > sreang

  • 19 στράγξ

    στράγξ, - γγός
    Grammatical information: f.
    Meaning: `squeezed out drop[ pouring out]' (Arist., Thphr., Men., AP a. o.).
    Derivatives: Beside it στραγγ-ός (also - γ-) `flowing drop by drop', also `tied together, entangled, by shocks, irregular' (medic. a.o.), - εῖον n. `drop-bottle' (medic.). - ίας ( πυρός) `kind of wheat' (Thphr.; cf. Strömberg Theophrastea 91). As 1. element in the compound στραγγ-ουρ-ία, Ion. - ίη f. = ἡ κατὰ στράγγα οὔρησις (Gal.), `strangury' (Hp., Att., hell. a. late) with - ικός, - ιώδης, - ιάω, - έω. Denominatives 1. στραγγ-ίζω, also w. κατα-, ἐκ-, ἀπο-, `to squeeze out drop by drop' (LXX, Dsc. a.o.); 2. - εύομαι (auch - γ-) `to hesitate, to linger, to dawdle' (Ar., Pl. hell. a. late; on the meaning below) with - εία f. `hesitation' (M. Ant.). -- With λ-sufflx: στραγγάλη f. `cord, rope, noose' (J., Plu., S. E.) wit - αλίς f. `entangled knot, induration' (com. Va, Arist. a.o.), - αλιά f. `id.' (LXX etc.; Scheller Oxytonierung 88), - αλιώδης `knotty, entangled' (LXX, Com. Adesp.), - αλάω `to choke, to strangle' (Men., LXX), - αλίζω, also w. ἀπο-, `id.' (D. S., Str. etc.), - αλισμός (gloss.), - αλόομαι `to become entangled, ensnared' (Ph. Bel. a.o.).
    Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]
    Etymology: With στράγξ cf. στρίγξ, λύγξ, κλαγγ-ί a.o.; στραγγ-άλη as σκυτ-άλη etc. -- Of στράγξ a. cogn. remind strongly of several words from other languages: Lat. stringō `string, tie together', if from * strengō with analog. i in strictus, Latv. stringu, stringt (zero grade) `become stiff', also `wither' (from `shrivel, contract'), MIr. srengim `draw, drag', NIr. sreang `strand, strick', Germ., e.g. OHG strang, OWNo. strengr (from * strang-i-) `id.', OWNo. strangr, OS strang, OHG strengi `stretched, stiff, unbendible, streng etc.' with Norw. strengja `draw stiff', NHG anstrengen etc., IE * streng(h)-, strong(h)-. But then στραγγ- must stand either as zero grade for στραγ- (= Latv. stringt; in στραγ-ός, - εύομαι beside στραγγ- still retained?) or have got the α-vowel secondarily, which would not surprise with the orig. popular character of this word group. As orig. meaning of this family we must posit `string, tie together', which had in Greek a quite special development. Thus the drop, στράγξ, as "which strings, ties together," resp. "which is strung togethet" (as opposed to free running liquidity) interpreted; cf. σύστρεμμα also `round drop of water'. (Prop. from washing? Thierfelder by letter.) The meaning `linger, hesitate' in στραγ-γεύομαι can be explained both from `draw together, congeal' as from `run by drops (= slowly)'. -- Further forms and combinations a. lit. in WP. 2, 650f., Pok. 1036f., W.-Hofmann s. stringō. Lat. LW [loanword] strangūria, strangulō. Cf. στρογγύλος. -- The word is no doubt Pre-Greek (cf. the variant without nasal, and the a-vocalism).
    Page in Frisk: 2,804-805

    Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > στράγξ

См. также в других словарях:

  • estrenque — (Del fr. ant. estrenc, cuerda de barco < escandinavo ant. strengr.) ► sustantivo masculino Maroma de esparto. TAMBIÉN estrinque * * * estrenque (del fr. antig. «estrenc», cabo de cuerda en los barcos) 1 m. Maroma o *cuerda gruesa de esparto. ≃ …   Enciclopedia Universal

  • String — (str[i^]ng), n. [OE. string, streng, AS. streng; akin to D. streng, G. strang, Icel. strengr, Sw. str[ a]ng, Dan. str[ae]ng; probably from the adj., E. strong (see {Strong}); or perhaps originally meaning, twisted, and akin to E. strangle.] 1. A… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • String band — String String (str[i^]ng), n. [OE. string, streng, AS. streng; akin to D. streng, G. strang, Icel. strengr, Sw. str[ a]ng, Dan. str[ae]ng; probably from the adj., E. strong (see {Strong}); or perhaps originally meaning, twisted, and akin to E.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • String beans — String String (str[i^]ng), n. [OE. string, streng, AS. streng; akin to D. streng, G. strang, Icel. strengr, Sw. str[ a]ng, Dan. str[ae]ng; probably from the adj., E. strong (see {Strong}); or perhaps originally meaning, twisted, and akin to E.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • string line — String String (str[i^]ng), n. [OE. string, streng, AS. streng; akin to D. streng, G. strang, Icel. strengr, Sw. str[ a]ng, Dan. str[ae]ng; probably from the adj., E. strong (see {Strong}); or perhaps originally meaning, twisted, and akin to E.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • To have two strings to one's bow — String String (str[i^]ng), n. [OE. string, streng, AS. streng; akin to D. streng, G. strang, Icel. strengr, Sw. str[ a]ng, Dan. str[ae]ng; probably from the adj., E. strong (see {Strong}); or perhaps originally meaning, twisted, and akin to E.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Strängnäs — Infobox Settlement official name = Strängnäs image caption = Seen from the south pushpin subdivision type = Country subdivision name = Sweden subdivision type1 = Municipality subdivision name1 = Strängnäs Municipality subdivision type2 = County… …   Wikipedia

  • estringa — (del lat. «stringĕre», apretar; ant.) f. *Cinta para atar. ≃ Agujeta. * * * estringa. (Del it. stringa, voz de or. germ.; cf. neerl. streng, nórd. strengr). f. desus. agujeta (ǁ correa o cinta para suje …   Enciclopedia Universal

  • Kettlesing — This curious surname, recorded in church registers of Yorkshire from the late 16th Century under the variant spellings Kettlestringe(s), Kettlesing, Kettlesting etc., is of locational origin from a place in the Yorkshire West Riding called… …   Surnames reference

  • Kettlesting — This curious surname, recorded in church registers of Yorkshire from the late 16th Century under the variant spellings Kettlestringe(s), Kettlesing, Kettlesting etc., is of locational origin from a place in the Yorkshire West Riding called… …   Surnames reference

  • Kettlestring — This curious surname, recorded in church registers of Yorkshire from the late 16th Century under the variant spellings Kettlestringe(s), Kettlesing, Kettlesting etc., is of locational origin from a place in the Yorkshire West Riding called… …   Surnames reference

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»