-
21 wi|ara
f 1. (religia, wyznanie) faith- akt/dogmaty wiary an act/dogmas of faith- głęboka/niezachwiana/słaba wiara a deep/an unshakable/a weak faith- wiara chrześcijańska/katolicka/mahometańska/protestancka/żydowska the Christian/Catholic/Muslim/Protestant/Jewish faith- wiara w Boga belief in God- wyznawcy wiary believers- nawrócić się na/przyjąć jakąś wiarę to convert to/to adopt a faith- oddać życie za wiarę to give a. lay down one’s life for one’s faith- odstąpić od wiary to abjure a. to renounce one’s faith- stracić a. utracić wiarę to lose one’s faith- trwać/utwierdzać się w wierze to adhere to/to reaffirm one’s faith- wyznawać jakąś wiarę to practice a faith2. sgt (przeświadczenie, ufność) belief, faith- głęboka/niezachwiana/ślepa wiara w coś a deep/an unshakable a. unwavering/a blind belief a. faith in sth- podważyć czyjąś wiarę to challenge sb’s belief a. faith- wiara w człowieka belief a. faith in humanity- wiara w siebie self-confidence3. sgt (pewność) belief- wiara w tajemną moc ziół a belief in the secret power of herbs- dozgonna/wzajemna wiara an undying/a mutual faith- nie był godzien takiej wiary, jaką go obdarzyła he was not worthy of the faith she bestowed upon him- stara, żołnierska wiara old comrades- zeszła się cała wiara all the lads got together- wyznanie wiary the Creed- dać a. dawać wiarę czemuś/komuś książk. to give a. to lend credence to sth/sb, to have a. to put faith in sth/sb- dotrzymać a. dochować komuś wiary to remain faithful to sb, to keep faith with sb- nie do wiary pot. incredible, unbelievable- pokładać wiarę w czymś/kimś książk. to place a. to put one’s faith in sth/sb- działać w dobrej a. najlepszej/złej a. najgorszej wierze to act in good/bad faith- wiara czyni cuda faith can work miracles- wiara góry przenosi książk. faith can move mountains- żyć z kimś na wiarę pot. to shack up with sbThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wi|ara
-
22 zbrzyd|nąć
pf (zbrzydł a. zbrzydnął) vi 1. (stracić urodę) to lose one’s looks a. beauty, to grow ugly- była bardzo ładna, ale ostatnio trochę zbrzydła she used to be very pretty, but lately she’s lost her looks a bit2. pot. (sprzykrzyć się) to pall (komuś on sb)- zbrzydły jej codzienne obowiązki her daily chores began to pall on her, she was sick and tired of her daily chores- życie mi zbrzydło I’m fed up with a. tired of life ⇒ brzydnąćThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zbrzyd|nąć
-
23 byt
walka o \byt Daseinskampf m, Existenzkampf mracja \bytu Daseinsberechtigung fstracić rację \bytu seine Daseinsberechtigung verlierenzapewniać komuś \byt jds [Lebens]Unterhalt sichern
- 1
- 2
См. также в других словарях:
stracić — dk VIa, stracićcę, stracićcisz, strać, stracićcił, stracićcony 1. «przestać coś mieć, zostać bez kogoś lub bez czegoś; zostać pozbawionym kogoś lub czegoś» Stracić rodzinę. Stracić posadę. Drzewa straciły liście jesienią. Stracić czyjąś przyjaźń … Słownik języka polskiego
życie — n I, blm 1. «stan organizmu polegający na nieprzerwanym ciągu biochemicznych procesów przemiany materii i energii, związanych z wymianą materii i energii z otoczeniem, charakteryzujący się tym, że organizm odżywia się, oddycha, wydala zbędne… … Słownik języka polskiego
zapłacić — dk VIa, zapłacićcę, zapłacićcisz, zapłacićpłać, zapłacićcił, zapłacićcony 1. «dać pieniądze jako należność za pracę, za towar; wynagrodzić w pieniądzach (także w naturze); uiścić należność» Zapłacić cło, czynsz, rachunek. Zapłacić ratę za coś.… … Słownik języka polskiego
dać — dk I dam, dasz, dadzą, daj, dał, dany dawać ndk IX, daję, dajesz, dają, dawaj, dawał, dawany 1. «przekazać komuś rzecz, którą się posiada lub rozporządza; obdarzyć czym; podarować, ofiarować, oddać; poświęcić co» Dawać pieniądze na utrzymanie.… … Słownik języka polskiego
utopić — dk VIa, utopićpię, utopićpisz, utop, utopićpił, utopićpiony 1. «pozbawić życia przez zanurzenie w wodzie, wrzucenie do wody; spowodować, żeby coś znalazło się całkowicie pod wodą» Utopić mysz. ◊ Ktoś utopiłby kogoś, rad by utopić kogoś w łyżce… … Słownik języka polskiego
przypłacić — coś, zapłacić za coś głową, życiem, przestarz. gardłem «stracić życie, ponosząc konsekwencje czegoś»: Jeśli coś złego stanie się komuś z mojej załogi, piraci zapłacą swoim gardłem! A. Szklarski, Łowcy … Słownik frazeologiczny
przypłacać — Przypłacić coś, zapłacić za coś głową, życiem, przestarz. gardłem «stracić życie, ponosząc konsekwencje czegoś»: Jeśli coś złego stanie się komuś z mojej załogi, piraci zapłacą swoim gardłem! A. Szklarski, Łowcy … Słownik frazeologiczny
lec — a. legnąć dk Vc, legnę, legniesz, legnij, legł, ległszy 1. książk. «położyć się na czymś, zwłaszcza położyć się z ulgą, zwalić się ciężko na posłanie, na ziemię itp.; rozciągnąć się, wyciągnąć się na czymś» Lec na łóżku, na trawie, na ziemi. Ktoś … Słownik języka polskiego
poginąć — dk Vb, poginąćginie, poginąćgińcie, poginąćnął, poginąćnęła, poginąćnęli, poginąćnąwszy 1. «o wielu rzeczach: kolejno zgubić się, zapodziać się, przepaść, zostać utraconym» Bagaże poginęły w podróży. 2. «o wielu istotach żywych: stracić życie,… … Słownik języka polskiego
pozabijać — dk I, pozabijaćam, pozabijaćasz, pozabijaćają, pozabijaćaj, pozabijaćał, pozabijaćany 1. «zabić, uśmiercić wielu ludzi lub wiele zwierząt; pomordować» Na polu bitwy leżały pozabijane konie. 2. «przez zabicie czymś (przybicie czegoś) zatkać,… … Słownik języka polskiego
udusić — dk VIa, uduszę, udusićsisz, uduś, udusićsił, uduszony 1. «pozbawić życia ściskając za gardło, tłumiąc oddech, hamując oddychanie; zadusić» 2. «ugotować (mięso, jarzyny itp.) na wolnym ogniu pod przykryciem, w niewielkiej ilości wody lub tłuszczu» … Słownik języka polskiego