-
1 execute
['ɛksɪkjuːt]vtperson wykonywać (wykonać perf) egzekucję na +loc, stracić ( perf) ( literary); order, movement, manouvre wykonywać (wykonać perf); plan przeprowadzać (przeprowadzić perf), wprowadzać (wprowadzić perf) w życie* * *['eksikju:t] 1. verb1) (to put to death by order of the law: After the war many traitors were executed.) stracić2) (to carry out (instructions etc).) wypełniać3) (to perform (a movement etc usually requiring skill).) wykonywać•- executioner
- executive 2. noun1) (the branch of the government that puts the laws into effect.) władza wykonawcza, organ2) (a person or body of people in an organization etc that has power to direct or manage: He is an executive in an insurance company.) pracownik na samodzielnym stanowisku•- executor
См. также в других словарях:
stracić — dk VIa, stracićcę, stracićcisz, strać, stracićcił, stracićcony 1. «przestać coś mieć, zostać bez kogoś lub bez czegoś; zostać pozbawionym kogoś lub czegoś» Stracić rodzinę. Stracić posadę. Drzewa straciły liście jesienią. Stracić czyjąś przyjaźń … Słownik języka polskiego
życie — n I, blm 1. «stan organizmu polegający na nieprzerwanym ciągu biochemicznych procesów przemiany materii i energii, związanych z wymianą materii i energii z otoczeniem, charakteryzujący się tym, że organizm odżywia się, oddycha, wydala zbędne… … Słownik języka polskiego
zapłacić — dk VIa, zapłacićcę, zapłacićcisz, zapłacićpłać, zapłacićcił, zapłacićcony 1. «dać pieniądze jako należność za pracę, za towar; wynagrodzić w pieniądzach (także w naturze); uiścić należność» Zapłacić cło, czynsz, rachunek. Zapłacić ratę za coś.… … Słownik języka polskiego
dać — dk I dam, dasz, dadzą, daj, dał, dany dawać ndk IX, daję, dajesz, dają, dawaj, dawał, dawany 1. «przekazać komuś rzecz, którą się posiada lub rozporządza; obdarzyć czym; podarować, ofiarować, oddać; poświęcić co» Dawać pieniądze na utrzymanie.… … Słownik języka polskiego
utopić — dk VIa, utopićpię, utopićpisz, utop, utopićpił, utopićpiony 1. «pozbawić życia przez zanurzenie w wodzie, wrzucenie do wody; spowodować, żeby coś znalazło się całkowicie pod wodą» Utopić mysz. ◊ Ktoś utopiłby kogoś, rad by utopić kogoś w łyżce… … Słownik języka polskiego
przypłacić — coś, zapłacić za coś głową, życiem, przestarz. gardłem «stracić życie, ponosząc konsekwencje czegoś»: Jeśli coś złego stanie się komuś z mojej załogi, piraci zapłacą swoim gardłem! A. Szklarski, Łowcy … Słownik frazeologiczny
przypłacać — Przypłacić coś, zapłacić za coś głową, życiem, przestarz. gardłem «stracić życie, ponosząc konsekwencje czegoś»: Jeśli coś złego stanie się komuś z mojej załogi, piraci zapłacą swoim gardłem! A. Szklarski, Łowcy … Słownik frazeologiczny
lec — a. legnąć dk Vc, legnę, legniesz, legnij, legł, ległszy 1. książk. «położyć się na czymś, zwłaszcza położyć się z ulgą, zwalić się ciężko na posłanie, na ziemię itp.; rozciągnąć się, wyciągnąć się na czymś» Lec na łóżku, na trawie, na ziemi. Ktoś … Słownik języka polskiego
poginąć — dk Vb, poginąćginie, poginąćgińcie, poginąćnął, poginąćnęła, poginąćnęli, poginąćnąwszy 1. «o wielu rzeczach: kolejno zgubić się, zapodziać się, przepaść, zostać utraconym» Bagaże poginęły w podróży. 2. «o wielu istotach żywych: stracić życie,… … Słownik języka polskiego
pozabijać — dk I, pozabijaćam, pozabijaćasz, pozabijaćają, pozabijaćaj, pozabijaćał, pozabijaćany 1. «zabić, uśmiercić wielu ludzi lub wiele zwierząt; pomordować» Na polu bitwy leżały pozabijane konie. 2. «przez zabicie czymś (przybicie czegoś) zatkać,… … Słownik języka polskiego
udusić — dk VIa, uduszę, udusićsisz, uduś, udusićsił, uduszony 1. «pozbawić życia ściskając za gardło, tłumiąc oddech, hamując oddychanie; zadusić» 2. «ugotować (mięso, jarzyny itp.) na wolnym ogniu pod przykryciem, w niewielkiej ilości wody lub tłuszczu» … Słownik języka polskiego
