Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

strīdor

  • 1 stridor

    strīdor, ōris, m. [strideo], any harsh, shrill, hissing, grating, or creaking sound; a creaking, hissing, rattling, buzzing, whizzing, whistling, etc. (class.; esp. freq. in the poets; cf.:

    strepitus, clangor): serpentis,

    Ov. M. 9, 65; cf. id. ib. 8, 287: elephantorum, Hirt. B. Afr. 72, 5; 84, 1; Liv. 30, 18; 44, 5:

    stellionis,

    id. 29, 4:

    simiae,

    Ov. M. 14, 100:

    volant pinnarum stridore (locustae),

    Plin. 11, 29, 35, § 104:

    Troglodytis stridor, non vox,

    Plin. 5, 8, 8, § 45: horrifer Aquiloni' stridor, Att. ap. Cic. Tusc. 1, 28, 68 (Trag. Rel. v. 567 Rib.):

    ne stridorem quidem serrae, cum acuitur (audiunt),

    Cic. Tusc. 5, 40, 116;

    id. poët. Div. 1, 7, 13: procellae,

    Prop. 3, 7 (4, 6), 47:

    rudentum,

    Verg. A. 1, 87; Ov. M. 11, 495:

    januae,

    id. ib. 11, 608:

    dentium,

    Cels. 2, 7; Plin. 11, 51, 112, § 267:

    pinnarum,

    id. 11, 29, 35, § 104:

    lituum,

    Luc. 1, 237:

    catenae,

    Juv. 14, 23:

    harena, quae manu confricata fecerit stridorem,

    Vitr. 2, 4 et saep.:

    tribuni plebis stridor,

    Cic. Agr. 2, 26, 70:

    stridor acutus,

    Hor. C. 1, 34, 15; Sil. 6, 179; Petr. 122:

    consonantium tristior stridor,

    Quint. 9, 4, 37.— Plur.:

    stridores aurium,

    Plin. 20, 6, 21, § 45.

    Lewis & Short latin dictionary > stridor

  • 2 strīdor

        strīdor ōris, m    [strido], a harsh noise, shrill sound, creak, grating, hiss, rattle, buzz: (serpentis), O.: (elephantorum), L.: Aquilonis: rudentum, V.: ianuae, O.: catenae, Iu.: acutus, H.: indignatum magnis stridoribus aequor, V.
    * * *
    hissing, buzzing, rattling, whistling; high-pitched sound

    Latin-English dictionary > strīdor

  • 3 acuō

        acuō uī, ūtus, ere    [2 AC-], to sharpen, whet, point, make sharp: stridor serrae, cum acuitur: ferrum in me, V.: sagittas cote cruentā, H. — Fig., of the tongue, to sharpen, exercise, practise: linguam causis, H. — Of the intellect, to sharpen, quicken, arouse, discipline, improve: multa quae acuant mentem: illos sat aetas acuet, will make them keen, T.—To stimulate, spur on, stir, arouse, incite, encourage, kindle: illum: ad crudelitatem te: alqm verbis, V.—To increase, embitter, strengthen, exasperate: iram hosti, L.: stridoribus iras, V.
    * * *
    acuere, acui, acutus V TRANS
    whet, sharpen, cut to a point; spur on, provoke, incite; come to a head (PASS)

    Latin-English dictionary > acuō

  • 4 acūtus

        acūtus adj. with comp. and sup.    [P. of acuo], sharpened, pointed, sharp, cutting: sudes, Cs.: ferrum, H.: aures, pointed, H.: acuta leto Saxa (i. e. ad letum dandum), H.—Fig., to the senses, sharp, pungent, shrill: sonus acutissimus, highest treble: aera, shrill, H.: stridor, H.: sol, oppressive, H.: morbus, violent, H. — Subst: acuta belli, violent calamities, H.— Adv: resonare acutum, shrilly, H. —Of the senses, keen, sharp: oculi: nares, i. e. rigid censoriousness, H.—Of the mind, keen, acute, discerning, penetrating, intelligent, sagacious, cunning: si qui acutiores in contione steterunt: hominum genus: studia, i. e. requiring a keen mind: homo ad fraudem, N.— Adv: acutum cernis, keenly, H.
    * * *
    I
    acuta -um, acutior -or -us, acutissimus -a -um ADJ
    sharp, sharpened, pointed/tapering; severe; glaring; acute, wise; high-pitched
    II
    acuta, acutum ADJ
    of small radius; acute (angle)

    Latin-English dictionary > acūtus

  • 5 adaugēscō

        adaugēscō —, —, ere, inch.    [adaugeo], to grow, increase: stridor scopulorum.
    * * *
    adaugescere, -, - V INTRANS
    become greater/more numerous, increase

    Latin-English dictionary > adaugēscō

  • 6 catēna

        catēna ae, f    [CAT-], a chain, fetter, shackle: ferrea, Cs.: catenā vinctus, Ta.: collo inserta catena, Cu.: firma, L.: stridor tractae catenae, V. donasse catenam Laribus, i. e. to have been a slave, H.—Usu. plur: alqm vincire catenis, O.: in catenas conicere alqm, Cs.: catenas inicere alcui: alqm in catenis Romam mittere, L.: catenas alcui exsolvere, Ta.: rumpere catenas, H.—Fig., a constraint, fetter, barrier, bond: belua constricta legum sacratarum catenis: validā teneamur catenā, Tb.: mille adde catenas, clauses of obligation (in a bond), H.
    * * *
    chain; series; fetter, bond, restraint; imprisonment, captivity; (chain mail)

    Latin-English dictionary > catēna

  • 7 ferrum

        ferrum ī, n     iron, C., Cs., H.—Poet.: gerere ferrum in pectore, i. e. cruelty, O.: durior ferro, O.: de duro est ultima (aetas) ferro, O.: ferro duravit saecula, H.—An iron, tool of iron, iron implement: ferro proscindere campum, ploughshare, O.: ferro scindimus aequor, V.: ferro mitiget agrum, axe, H.: Petita ferro belua, dart, H.: aduncum, arrow-head, O.: hastae brevi ferro, head, Ta.: Dextra tenet ferrum, stylus, O.: longos ferro resecare capillos, shears, O.: foedare crinīs Vibratos calido ferro, curling-irons, V.: stridor ferri tractaeque catenae, iron chain, V.—A sword: ferro iter aperiundum est, S.: aut ferro aut fame interire, Cs.: uri virgis ferroque necari, H.: ferro inter se comminus decertare: cernere ferro, V.: ferro regna lacessere, with war, V.: huic urbi ferro ignique minitantur, i. e. with fire and sword: ferunt ferrumque ignemque In Danaas classes, O.: igni ferroque.—Fig., the age of iron: ad ferrum venistis ab auro, O.
    * * *
    iron; any tool of iron; weapon, sword

    Latin-English dictionary > ferrum

  • 8 horrifer

        horrifer fera, ferum, adj.    [horror+1 FER-], that causes trembling, exciting terror, terrible, dreadful, horrible: Aquilonis stridor, Att. ap. C.: Boreas, O.: aegis, V.
    * * *
    horrifera, horriferum ADJ
    awful, horrible, dreadful; frightening, chilling, exciting terror

    Latin-English dictionary > horrifer

  • 9 serra

        serra ae, f    [2 SAC-], a saw: stridor serrae: arguta, V.
    * * *

    Latin-English dictionary > serra

  • 10 Aquilo

    ăquĭlo, ōnis, m. [perh. from aqua, as bringing wet weather, or aquilus, dark, as bringing lowering and stormy weather].
    I.
    A.. Lit., the north wind; Gr. Boreas; plur., Cic. N. D. 2, 10, 26; Ov. M. 2, 132; 5, 285; 10, 77 al.; acc. to accurate nautical designation, north-one-third-east wind, between the septentrio and vulturnus, opp. to Auster Africanus or Libonotus, Sen. Q. N. 5, 16; Plin. 2, 47, 46, § 119 sq.: horrifer Aquilonis stridor gelidas molitur nives, Att. ap. Cic. Tusc. 1, 28, 68:

    cum ille vento Aquilone venisset Lemnum,

    Nep. Milt. 1, 5:

    Aquilo frigidus,

    Verg. G. 2, 404:

    densus,

    id. ib. 3, 196:

    stridens Aquilone procella,

    id. A. 1, 102:

    hiems aquilonibus asperat undas,

    id. ib. 3, 285:

    impotens,

    Hor. C. 3, 30, 3:

    clarus,

    Verg. G. 1, 460:

    Threïcius,

    Hor. Epod. 13, 3:

    ad aquilonem et ad austrum,

    Vulg. 1 Par. 9, 24; ib. Luc. 13, 29:

    ad aquilonem et meridiem,

    ib. Gen. 13, 14 et persaepe (in the Vulg. only in sing.).— Plur.:

    Africum Decertantem aquilonibus,

    Hor. C. 1, 3, 13:

    Neptunus classes aquilonibus arcet,

    id. A. P. 64 al. persaepe.—
    B.
    Meton. for the north:

    spelunca conversa ad aquilonem,

    Cic. Verr. 2, 4, 48.—
    II.
    Ăquĭlo, ōnis, m.; in mythology, the husband of Orithyia and father of Calais and Zetes, who dwelt in a cave of Hæmus, Cic. Leg. 1, 1, 3; Ov. M. 7, 3; Mel. 3, 5, 1; Val. Fl. 4, 432; Hyg. Fab. 14.

    Lewis & Short latin dictionary > Aquilo

  • 11 aquilo

    ăquĭlo, ōnis, m. [perh. from aqua, as bringing wet weather, or aquilus, dark, as bringing lowering and stormy weather].
    I.
    A.. Lit., the north wind; Gr. Boreas; plur., Cic. N. D. 2, 10, 26; Ov. M. 2, 132; 5, 285; 10, 77 al.; acc. to accurate nautical designation, north-one-third-east wind, between the septentrio and vulturnus, opp. to Auster Africanus or Libonotus, Sen. Q. N. 5, 16; Plin. 2, 47, 46, § 119 sq.: horrifer Aquilonis stridor gelidas molitur nives, Att. ap. Cic. Tusc. 1, 28, 68:

    cum ille vento Aquilone venisset Lemnum,

    Nep. Milt. 1, 5:

    Aquilo frigidus,

    Verg. G. 2, 404:

    densus,

    id. ib. 3, 196:

    stridens Aquilone procella,

    id. A. 1, 102:

    hiems aquilonibus asperat undas,

    id. ib. 3, 285:

    impotens,

    Hor. C. 3, 30, 3:

    clarus,

    Verg. G. 1, 460:

    Threïcius,

    Hor. Epod. 13, 3:

    ad aquilonem et ad austrum,

    Vulg. 1 Par. 9, 24; ib. Luc. 13, 29:

    ad aquilonem et meridiem,

    ib. Gen. 13, 14 et persaepe (in the Vulg. only in sing.).— Plur.:

    Africum Decertantem aquilonibus,

    Hor. C. 1, 3, 13:

    Neptunus classes aquilonibus arcet,

    id. A. P. 64 al. persaepe.—
    B.
    Meton. for the north:

    spelunca conversa ad aquilonem,

    Cic. Verr. 2, 4, 48.—
    II.
    Ăquĭlo, ōnis, m.; in mythology, the husband of Orithyia and father of Calais and Zetes, who dwelt in a cave of Hæmus, Cic. Leg. 1, 1, 3; Ov. M. 7, 3; Mel. 3, 5, 1; Val. Fl. 4, 432; Hyg. Fab. 14.

    Lewis & Short latin dictionary > aquilo

  • 12 armamenta

    armāmenta, ōrum, n. [arma, III.], implements or utensils for any purpose.
    I.
    In gen.:

    armamenta vinearum,

    props, Plin. 17, 21, 35, § 152:

    armamenta ad inclusos cantus,

    reeds, pipes, id. 16, 36, 66, § 170: Excussis inde tunicis iterum iisdem armamentis nudata conciditur medulla, i.e. with mortar and pestle = pilā ligneā, which he had used just before, id. 18, 11, 29, § 112.—
    II.
    Esp., the tackle of a ship ( sails, ropes, cables, etc.): armamentūm stridor, Pac. ap. Serv. ad Verg. A. 1, 87: Ac. Salvast navis: ne time. Cha. Quid alia armamenta? Ac. Salva et sana sunt, Plaut. Merc. 1, 2, 62; 1, 2, 80: omnia caute armamenta locans, * Cic. Arat. 197:

    hic tormenta, armamenta, arma, omnis apparatus belli est,

    Liv. 26, 43: armamenta navis projecerunt, * Vulg. Act. 27, 19:

    aptarique suis pinum jubet armamentis,

    Ov. M. 11, 456; Col. 4, 3, 1; Suet. Aug. 17.—Sometimes the sails are excepted:

    cum omnis Gallicis navibus spes in velis armamentisque consisteret,

    Caes. B. G. 3, 14; Liv. 36, 44; Sen. Ben. 6, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > armamenta

  • 13 concino

    con-cĭno, cĭnŭi, no sup., 3, v. n. and a. [cano].
    I.
    Neutr., to sing, play, or sound together, in concert or harmoniously (class.).
    A.
    Prop.:

    ubi (chorus) certis numeris ac pedibus velut facta conspiratione consensit atque concinuit,

    Col. 12, 2, 4:

    concinere tragoedo pronuntianti,

    to accompany, Suet. Calig. 54:

    cornua ac tubae concinuere,

    Tac. A. 1, 68; cf.:

    concinunt tubae,

    Liv. 9, 32, 6; and:

    ubi signa concinuissent,

    id. 30, 5, 2.—

    Also without the idea of concert: concinit albus olor,

    Ov. H. 7, 2.—
    B.
    Trop., to agree together, harmonize, accord, sunaidô:

    omnibus inter se concinentibus mundi partibus,

    Cic. N. D. 2, 7, 19:

    videsne ut haec concinant?

    id. Fin. 5, 28, 83:

    faxo, ne juvet vox ista veto, quā nunc concinentes collegas nostros tam laeti auditis,

    Liv. 6, 35, 9:

    ita fit ut nulli duo concinant,

    Plin. 3, 1, 3, § 16:

    Stoici cum Peripateticis re concinere videntur, verbis discrepare,

    Cic. N. D. 1, 7, 16 Orell. N. cr.
    II.
    Act., to cause to sound together, in concert or harmoniously, to make concordant sounds, to sound, sing of, celebrate in song, magnify, etc.
    A.
    In gen.:

    haec cum pressis et flebilibus modis, qui totis theatris maestitiam inferant, concinuntur,

    Cic. Tusc. 1, 44, 106:

    ite, concinite in modum: Io Hymen, etc.,

    Cat. 61, 123; Suet. Calig. 6:

    carmina nuptialia,

    Cat. 61, 12:

    carmina,

    id. 65, 13:

    laudes Iovi,

    Tib. 2, 5, 10:

    aelinon,

    Ov. Am. 3, 9, 24: sua festa Palilia, Tib. 2, 5, 88:

    laetos dies,

    Hor. C. 4, 2, 41:

    majore plectro Caesarem,

    id. ib. 33:

    stridor lituum clangorque tubarum Non pia concinuit cum rauco classica cornu,

    Luc. 1, 238.—
    B.
    Esp. (acc. to cano, II. C.), to sing prophetically, prophesy (very rare):

    nigraque funestum concinit omen avis,

    Prop. 2 (3), 28, 38:

    tristia omina,

    Ov. Am. 3, 12, 2. —Hence, concĭnens, entis, P. a., harmonizing, harmonious, Arn. 3, 123.— Comp., Claud. Mam. Stat. Anim. 2, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > concino

  • 14 flictus

    flictus, ūs, m. [fligo], a striking, dashing together, collision ( poet.): armamentūm stridor, flictus navium, Pac. ap. Serv. Verg. A. 9, 667 (Trag. Rel. v. 335 ed. Rib.): tum scuta cavaeque Dant sonitum flictu galeae, Verg. l. l.; Sil. 9, 322.

    Lewis & Short latin dictionary > flictus

  • 15 fremitus

    frĕmĭtus, ūs, m. [id.], a dull, roaring sound, a rushing, resounding, murmuring, humming, snorting, loud noise (class.; syn.: crepitus, fremor, strepitus, stridor): omne sonabat Arbustum fremitu silvaï frondosaï, Enn. ap. Macr. S. 6, 2 (Ann. v. 197 ed. Vahl.); cf. imbrium, id. ap. Serv. Verg. G. 1, 12 (Trag. v. 147 ib.):

    ad fluctum aiunt declamare solitum Demosthenem, ut fremitum assuesceret voce vincere,

    Cic. Fin. 5, 2, 5:

    murmurantis maris,

    id. Tusc. 5, 40, 116:

    aequoris,

    Hor. C. 3, 27, 23; cf.:

    perfurit acri Cum fremitu, saevitque minaci murmure pontus,

    Lucr. 1, 276:

    terrae,

    Cic. Div. 1, 18, 35:

    simul eorum qui cum impedimentis veniebant, clamor fremitusque oriebatur,

    Caes. B. G. 2, 24, 3; cf. id. ib. 4, 14, 3:

    ex nocturno fremitu,

    id. ib. 5, 22, 1:

    fremitus egentium et motus quidam temerarius Graeculae contionis,

    Cic. Fl. 10, 23; cf.:

    si displicuit sententia, fremitu aspernantur,

    Tac. G. 11:

    dein fremitus increbruit,

    Liv. 45, 1, 3:

    nos ab Carthagine fremitum castrorum Romanorum exaudimus,

    id. 30, 30, 8:

    plausu fremituque virūm Consonat omne nemus,

    Verg. A. 5, 148:

    victor plausuque volat fremituque secundo,

    id. ib. 5, 338; cf.:

    boat caelum fremitu virūm,

    Plaut. Am. 1, 1, 78:

    canentūm (with sonus and plausus),

    Ov. Tr. 4, 2, 53:

    equorum,

    neighing, Caes. B. C. 3, 38, 3; Verg. A. 11, 607; Tac. G. 10; cf.:

    hinnitusque equorum,

    Liv. 2, 64, 11 fin.:

    (equus) fremitum patulis ubi naribus edit (corresp. to hinnitus and hinnire),

    Lucr. 5, 1076:

    canis,

    growling, Col. 7, 12, 3:

    leonum,

    Val. Fl. 3, 237:

    tigris,

    Plin. 8, 18, 25, § 66:

    inconditus vituli marini,

    id. 9, 13, 15, § 41:

    (apum),

    Verg. G. 4, 216.—In plur.:

    rapidi,

    Lucr. 5, 1193; so id. 6, 199; 270; 289;

    410: fremitus iraeque leonum,

    Val. Fl. 3, 237:

    virorum,

    id. 6, 232:

    Demosthenes... consuescebat contionum fremitus non expavescere,

    Quint. 10, 3, 30.

    Lewis & Short latin dictionary > fremitus

  • 16 fundalis

    fundālis, e, adj. [funda], of or belonging to a sling (post-class.):

    stridor,

    Prud. Psych. 293.

    Lewis & Short latin dictionary > fundalis

  • 17 horrifer

    horrĭfer, ĕra, ĕrum (archaic gen. plur. horriferum, Pac. ap. Cic. Or. 46, 155), adj. [horror-fero], that brings trembling or terror, terrible, dreadful, horrible, horrific ( poet.): unde horrifer Aquiloni' stridor gelidas molitur nives, Att. ap. Cic. Tusc. 1, 28, 68:

    Boreas,

    Ov. M. 1, 65; 15, 471:

    axis,

    Val. Fl. 5, 518:

    nix,

    id. 5, 307: prodigium horriferum, Pac. ap. Cic. Or. 46, 155:

    aestus (Tartari),

    Lucr. 3, 1012: Aegis (= deinê, Hom.), Verg. A. 8, 435:

    Erinys,

    Ov. M. 1, 725:

    voces,

    Lucr. 5, 996.

    Lewis & Short latin dictionary > horrifer

  • 18 levis

    1.
    lĕvis, e, adj. [for leg-vis; Sanscr. laghu-s, little; cf. O. H. Germ. ring-i; Germ. gering; Gr. elachus], light in weight, not heavy (opp. gravis).
    I.
    Lit.:

    leviora corpora (opp. graviora),

    Lucr. 2, 227:

    aether,

    id. 5, 459:

    aura,

    id. 3, 196:

    levior quam pluma,

    Plaut. Men. 3, 2, 23:

    stipulae,

    Verg. G. 1, 289: armatura, light armor:

    levis armaturae Numidae,

    the light-armed Numidians, Caes. B. G. 2, 10; also, by metonymy, lightarmed troops; v. armatura, and cf.:

    sed haec fuerit nobis tamquam levis armaturae prima orationis excursio,

    Cic. Div. 2, 10 fin.; so,

    miles,

    a light-armed soldier, Liv. 8, 8; cf.

    of clothing: nudi, aut sagulo leves,

    Tac. G. 6:

    flebis in solo levis angiportu,

    Hor. C. 1, 25, 10.—Of the earth upon the dead:

    terraque securae sit super ossa levis,

    Tib. 2, 4, 50;

    esp. freq. on tombstones: sit tibi terra levis (abbreviated, S. T. T. L.): per leves populos,

    the shades, bodiless persons, Ov. M. 10, 14:

    virgaque levem coerces aurea turbam,

    Hor. C. 1, 10, 18.— Poet. with inf.: fessis leviora tolli Pergama Grais, a lighter burden, i. e. easier to be destroyed, Hor. C. 2, 4, 11.—
    B.
    Transf.
    1.
    Light of digestion, easy to digest (mostly poet. and post-Aug.):

    quae in aqua degunt, leviorem cibum praestant. Inter domesticas quadrupedes levissima suilla est, gravissima bubula,

    lightest of digestion, Cels. 1, 18:

    leves malvae,

    Hor. C. 1, 31, 16 (cf.:

    gravi Malvae salubres corpori,

    id. Epod. 2, 57).—
    2.
    Light in motion, swift, quick, fleet, nimble, rapid (syn.:

    agilis, alacer, pernix): ipsa (diva) levi fecit volitantem flamine currum (i. e. Argo),

    a quick, favorable wind, Cat. 64, 9; cf.:

    leves venti,

    Ov. M. 15, 346:

    flatus,

    Sil. 15, 162:

    currus,

    light, swift, Ov. M. 2, 150:

    levi deducens pollice filum,

    light, nimble, id. ib. 4, 36; so,

    pollex,

    id. ib. 6, 22:

    saltus,

    id. ib. 7, 767;

    3, 599: peltam pro parma fecit, ut ad motus concursusque essent leviores,

    Nep. Iphicr. 1:

    Messapus levis cursu,

    Verg. A. 12, 489:

    leves Parthi,

    id. G. 4, 314:

    equus,

    Val. Fl. 1, 389:

    Nympharumque leves cum Satyris chori,

    Hor. C. 1, 1, 31:

    quaere modos leviore plectro,

    nimbler, gayer, id. ib. 2, 1, 40:

    et levis erecta consurgit ad oscula plantā,

    Juv. 6, 507.—With inf. ( poet.):

    omnes ire leves,

    Sil. 16, 488:

    exsultare levis,

    id. 10, 605:

    levior discurrere,

    id. 4, 549:

    nullo levis terrore moveri,

    Claud. IV. Cons. Hon. 514:

    hora,

    fleeting, Ov. M. 15, 181:

    terra,

    light, thin soil, Verg. G. 2, 92:

    et ubi montana (loca) quod leviora et ideo salubriora,

    Varr. R. R. 1, 6, 3;

    so (opp graviora),

    id. ib. —
    3.
    Slight, trifling, small (mostly poet.): ignis, Ov. M. 3, 488:

    tactus,

    a slight, gentle touch, id. ib. 4, 180:

    strepitus,

    id. ib. 7, 840:

    stridor,

    id. ib. 4, 413.
    II.
    Trop.
    A.
    Without weight, i. e. of no consequence; hence, in gen., light, trifling, unimportant, inconsiderable, trivial, slight, little, petty, easy (class.):

    nunquam erit alienis gravis qui suis se concinnat levem,

    Plaut. Trin. 3, 2, 58:

    grave est nomen imperii atque id etiam in levi persona pertimescitur,

    Cic. Agr. 2, 17, 45:

    leve et infirmum,

    id. Rosc. Com. 2, 6: quae mihi ad spem obtinendae veritatis gravissima sunt;

    ad motum animi... leviora,

    id. Deiot. 2, 5:

    quod alia quaedam inania et levia conquiras,

    id. Planc. 26, 63:

    auditio,

    a light, unfounded report, Caes. B. G. 7, 42:

    cui res et pecunia levissima et existimatio sanctissima fuit semper,

    something very insignificant, Cic. Rosc. Com. 5, 15:

    dolor,

    id. Fin. 1, 12, 40:

    proelium,

    Caes. B. G. 7, 36:

    periculum,

    id. B. C. 3, 26:

    in aliquem merita,

    id. ib. 2, 32, 10:

    leviore de causa,

    id. B. G. 7, 4 fin.:

    praecordia levibus flagrantia causis,

    Juv. 13, 182:

    effutire leves indigna tragoedia versus,

    Hor. A. P. 231.—As subst.:

    in levi habitum,

    was made little of, was regarded as a trifle, Tac. H. 2, 21; id. A. 3, 54:

    levia sed nimium queror,

    Sen. Herc. Fur. 63:

    quid leviora loquor? Petr. poët. 134, 12: non est leve tot puerorum observare manus,

    no easy matter, Juv. 7, 240:

    quidquid levius putaris,

    easier, id. 10, 344.—
    (β).
    With gen. ( poet.):

    opum levior,

    Sil. 2, 102.—
    B.
    In disposition or character.
    1.
    Light, light-minded, capricious, fickle, inconstant, unreliable, false:

    homo levior quam pluma,

    Plaut. Men. 3, 2, 23:

    ne me leviorem erga te putes,

    id. Trin. 5, 2, 34:

    tu levior cortice,

    Hor. C. 3, 9, 22:

    vitium levium hominum atque fallacium,

    Cic. Lael. 25, 91:

    quidam saepe in parva pecunia perspiciuntur quam sint leves,

    id. ib. 17, 63:

    leves ac nummarii judices,

    id. Clu. 28, 75:

    sit precor illa levis,

    Tib. 1, 6, 56:

    levi brachio aliquid agere,

    Cic. Att. 4, 16, 6:

    quid levius aut turpius,

    Caes. B. G. 5, 28 fin.:

    auctor,

    Liv. 5, 15:

    leves amicitiae,

    Cic. Lael. 26, 100:

    spes,

    vain, empty, Hor. Ep. 1, 5, 8:

    leviores mores,

    Ulp. Fragm. 6, 12.—
    2.
    Mild, gentle, pleasant (rare):

    quos qui leviore nomine appellant, percussores vocant,

    Cic. Rosc. Am. 33, 93; and:

    levior reprehensio,

    id. Ac. 2, 32, 102:

    tandem eo, quod levissimum videbatur, decursum est,

    the gentlest, mildest, Liv. 5, 23 fin.:

    nec leves somnos timor aut cupido Sordidus aufert,

    Hor. C. 2, 16, 15; id. Epod. 2, 28:

    exsilium,

    mild, tolerable, Suet. Aug. 51.—Hence, adv.: lĕ-vĭter, lightly, not heavily.
    1.
    Lit. (rare):

    armati,

    light-armed, Curt. 4, 13.—Of the blow of a weapon:

    levius casura pila sperabat,

    Caes. B. C. 3, 92, 2.—
    2.
    Trop.
    a.
    Slightly, a little, not much, somewhat:

    leviter densae nubes,

    Lucr. 6, 248:

    inflexum bacillum,

    Cic. Div. 1, 17, 30:

    genae leviter eminentes (al. leniter),

    id. N. D. 2, 57, 143:

    qui (medici) leviter aegrotantes leniter curant, gravioribus autem morbis, etc.,

    id. Off. 1, 24, 83:

    saucius,

    id. Inv. 2, 51, 154:

    non leviter lucra liguriens,

    id. Verr. 2, 3, 76, § 177:

    agnoscere aliquid,

    id. Fin. 2, 11, 33:

    eruditus,

    id. de Or. 3, 6, 24.— Comp.:

    quanto constantior idem In vitiis, tanto levius miser,

    so much less, Hor. S. 2, 7, 18:

    dolere,

    Ov. P. 1, 9, 30.— Sup.:

    ut levissime dicam,

    to express it in the mildest manner, Cic. Cat. 3, 7 fin.
    b.
    Easily, lightly, without difficulty, with equanimity:

    id eo levius ferendum est, quod, etc.,

    Cic. Fam. 4, 3, 2; cf.:

    sed levissime feram, si, etc.,

    id. Prov. Cons. 20, 47; Liv. 29, 9.— Comp.:

    levius torquetis Arachne,

    more dexterously, Juv. 2, 56.
    2.
    lēvis (erroneously laevis), e, adj. [Gr. leios, leuros], smooth, smoothed, not rough, opp. asper (class.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    corpuscula quaedam levia, alia aspera, etc.,

    Cic. N. D. 1, 24, 66:

    in locis (spectatur): leves an asperi,

    id. Part. Or. 10, 36:

    Deus levem eum (mundum) fecit et undique aequabilem,

    id. Univ. 6:

    pocula,

    smooth, shining, Verg. A. 5, 91:

    pharetrae,

    id. ib. 5, 558:

    brassica,

    Cato, R. R. 15, 7:

    levissima corpora,

    Lucr. 4, 659:

    coma pectine levis,

    Ov. M. 12, 409:

    nascunturque leves per digitos umerosque plumae,

    Hor. C. 2, 20, 11:

    levior assiduo detritis aequore conchis,

    Ov. M. 13, 792: inimicus pumice levis, rubbed (cf. pumicatus), Juv. 9, 95.— Poet.: levi cum sanguine Nisus labitur infelix, slippery, [p. 1055] Verg. A. 5, 328:

    levis Juventas ( = imberbis),

    smooth, without hair, beardless, Hor. C. 2, 11, 6; so,

    ora,

    Tib. 1, 9 (8), 31:

    crura,

    Juv. 8, 115:

    sponsus,

    id. 3, 111:

    caput,

    id. 10, 199; 2, 12; hence, also, poet. for youthful, delicate, beautiful:

    pectus,

    Verg. A. 11, 40:

    frons,

    id. E. 6, 51:

    umeri,

    id. A. 7, 815:

    colla,

    Ov. M. 10, 698.—Also, finely dressed, spruce, effeminate:

    vir,

    Ov. A. A. 3, 437; Pers. 1, 82: argentum, smooth, not engraved or chased, Juv. 14, 62.—In neutr. absol.:

    externi ne quid valeat per leve morari,

    smoothness, Hor. S. 2, 7, 87; so,

    per leve,

    Pers. 1, 64:

    per levia,

    Aus. Idyll. 16, 4.—
    B.
    Transf., rubbed smooth, ground down, softened, soft (rare), Scrib. Comp. 228; Cels. 2, 8.—
    II.
    Trop., of speech, smooth, flowing (rare but class.):

    oratio (opp. aspera),

    Cic. Or. 5 fin.; so,

    levis verborum concursus (opp. asper),

    id. de Or. 3, 43, 171:

    levis et aspera (vox),

    Quint. 11, 3, 15:

    levis et quadrata compositio,

    id. 2, 5, 9:

    levia ac nitida,

    id. 5, 12, 18:

    (aures) fragosis offenduntur et levibus mulcentur,

    id. 9, 4, 116.— Adv. does not occur.

    Lewis & Short latin dictionary > levis

  • 19 lituus

    lĭtŭus, i ( gen. plur. lituum, Luc. 1, 237; Val. Fl. 6, 166; Sil. 13, 146), m. [prob. Etruscan; prim. signif. crooked].
    I.
    Lit.
    A.
    The crooked staff borne by the augurs, an augur's crook or crosier, augural wand:

    dextra manu baculum sine nodo aduncum tenens, quem lituum appellaverunt,

    Liv. 1, 18, 7; cf.:

    lituus iste vester, quod clarissimum est insigne auguratus,

    Cic. Div. 1, 17. [p. 1073] 30;

    Geh. 5, 7, 8: Quirinalis,

    Verg. A. 7, 187:

    lituo pulcher trabeaque Quirinus,

    Ov. F. 6, 375.—
    B.
    A crooked wind-instrument (used to give signals in war), a curved trumpet, cornet, clarion: lituus sonitus effudit acutos, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 116 Müll. (Ann. v. 522 Vahl.); Verg. A. 6, 167:

    jam lituus pugnae signa daturus erat,

    Ov. F. 3, 216:

    lituo tubae Permixtus sonitus,

    Hor. C. 1, 1, 23:

    stridor lituum clangorque tubarum,

    Luc. 1, 237:

    cornua cum lituis audita,

    Juv. 14, 200.—
    II.
    Transf., a signal: de lituis, boôpidos, Cic. Att. 2, 12, 2.—
    III.
    Trop., an instigator, author:

    lituus meae profectionis,

    Cic. Att. 11, 12, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > lituus

  • 20 murmur

    murmur, ŭris, n. (m.: murmur fit verus, Varr. ap. Non. 214, 14) [Sanscr. marmara, susurrus, murmur, and the Greek mormurô and murmurô], a murmur, murmuring; a humming, roaring, growling, grumbling; a rushing, crashing, etc. (class.;

    syn.: fremitus, strepitus, fragor, stridor, susurrus): murmur populi,

    Liv. 45, 1: serpitque per agmina murmur. Verg. A. 12, 239:

    quanto porrexit murmure panem,

    Juv. 5, 67.—Of prayer, a low, indistinct tone:

    quos ubi placavit precibus et murmure longo,

    Ov. M. 7, 251; Juv. 10, 290.—Of the humming of bees:

    strepit omnis murmure campus,

    Verg. A. 6, 709.—Of the roar of a lion, Mart. 8, 55, 1;

    of the tiger: tigridis Hyrcanae jejunum murmur,

    Stat. Th. 12, 170.—Of inanimate things, a murmur, roar, rushing, crashing, crash, rumbling:

    nam et odor urbanitatis, et mollitudo humanitatis, et murmur maris, et dulcedo orationis sunt ducta a ceteris sensibus,

    Cic. de Or. 3, 40, 161:

    dare,

    to roar, Lucr. 6, 142:

    magno misceri murmure caelum,

    Verg. A. 4, 160:

    ventosum,

    the rushing wind, id. E. 9, 58.—Of thunder:

    exanimes primo murmure caeli,

    Juv. 13, 224.—Of a volcanic mountain:

    Aetnaei verticis,

    Suet. Calig. 51.—Of an earthquake, a roaring, rumbling:

    praecedit sonus, alias murmuri similis, alias mugitibus, aut clamori humano, armorumve pulsantium fragori,

    Plin. 2, 80, 82, § 193.—Of wind-instruments:

    cornuum,

    the sound, Hor. C. 2, 1, 17: inflati buxi, of the tibia, Ov. M. 14, 537:

    aurium,

    a singing in the ears, Plin. 28, 7, 21, § 75 (Jahn, animalia).— Trop.:

    contemnere murmura famae,

    Prop. 2, 5, 29; of a muttering, rebellious murmur:

    contra Dominum,

    Vulg. Exod. 16, 7; id. Act. 6, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > murmur

См. также в других словарях:

  • Stridor — ICD 10 R06.1 ICD 9 786.1 Stridor is a high pitched wheezing sound resulting from turbulent air flow in the upper airway. Stridor is a physical sign which is produced by narrow or obstructed airway path. It can be inspiratory, expiratory or… …   Wikipedia

  • stridor — [ stridɔr ] n. m. • 1914; mot lat. « sifflement » ♦ Méd. Bruit strident lors de l inspiration, parfois provoqué par une obstruction partielle du larynx ou de la trachée. ⇒ stridulation. ● stridor nom masculin (latin stridor, son aigu) Stridor… …   Encyclopédie Universelle

  • stridor — STRIDÓR s.n. (med.) Zgomot şuierător al respiraţiei, specific în cazuri de spasm sau de obstrucţie a laringelui. – Din lat., fr. stridor. Trimis de claudia, 13.09.2007. Sursa: DEX 98  stridór s. n. Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar… …   Dicționar Român

  • Stridor —   [lateinisch »Zischen«, »Schwirren«] der, s, pfeifendes Atemgeräusch beim Aus und/oder Einatmen, das durch Verengungen im Bereich der oberen Luftwege hervorgerufen wird; zu den Ursachen eines meist inspiratorischen Stridors gehören… …   Universal-Lexikon

  • stridor — (n.) 1630s, from L. stridor, from stridere (see STRIDENT (Cf. strident)) …   Etymology dictionary

  • stridor — strȉdor m DEFINICIJA term. šištavo, zviždukavo disanje kao znak respiracijskih smetnji u dušniku; može biti prirođeni i kompresijski ETIMOLOGIJA lat. stridor …   Hrvatski jezični portal

  • Stridor — Stri dor, n. [L., from stridere to make any harsh, grating, or creaking sound.] A harsh, shrill, or creaking noise. Dryden. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Stridor — (lat.), Geräusch; S. cordis, Herzgeräusch, s.u. Auscultation. S. dentĭum, so v.w. Zähneknirschen, auch Zähneklappern …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Strīdor — (lat.), das zischende, pfeifende Atmungsgeräusch, das bei Kehlkopfverengerung entsteht …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Stridor — Strīdor (lat.), das pfeifende Atmungsgeräusch bei Kehlkopfverengerung …   Kleines Konversations-Lexikon

  • stridor — [strī′dər, strī′dôr΄] n. [L < stridere: see STRIDENT] 1. a strident sound 2. Med. a harsh, high pitched whistling sound, produced in breathing by an obstruction in the bronchi, trachea, or larynx …   English World dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»