Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

strāges

  • 1 strages

    strāges, is, f. [sterno, II. B.], a throwing down, throwing to the ground, overthrowing; an overthrow; confusion, confused heap or mass (cf.: acervus, strues; not freq. till after the Aug. per., esp. in Liv.; not in Cæs.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.
    (α).
    With gen.:

    strage armorum saepta via est,

    Liv. 35, 30:

    nemorum,

    Sil. 3, 205:

    ruinae,

    Liv. 42, 63:

    minarum,

    id. 37, 32:

    aedificiorum et hominum,

    Tac. A. 1, 76:

    obstantis molis,

    id. H. 1, 86:

    rerum in trepidatione nocturna passim relictarum,

    Liv. 10, 34:

    boum hominumque,

    id. 41, 21:

    canum volucrumque aviumque boumque,

    Ov. M. 7, 536:

    exercituum,

    Val. Max. 6, 6, ext. 1.—
    (β).
    Absol.:

    dabit ille (nimbus) ruinas Arboribus stragemque satis,

    Verg. A. 12, 454:

    atrox tempestas multis locis stragem fecit,

    Liv. 40, 2:

    strage ac ruinā fudere Gallos,

    id. 5, 43; cf. id. 4, 33.—
    B.
    Pregn., a mortal overthrow; a defeat, slaughter, massacre, butchery, carnage (syn.: caedes, clades): stragem horribilem caedemque vereri, Cic. poët. Div. 1, 12, 20; so (with caedes) Tac. A. 14, 36; Just. 10, 3, 1; Val. Max. 5, 6, 5; cf.:

    quantas acies stragemque ciebunt!

    Verg. A. 6, 829:

    confusae stragis acervus,

    id. ib. 6, 504:

    complere strage campos,

    Liv. 7, 24.—In plur.:

    strages facere,

    Cic. Phil. 3, 12, 31:

    strages edere,

    id. Leg. 3, 9, 22; id. Att. 1, 16, 1; Verg. A. 9, 526; 9, 784; Just. 33, 2, 2; cf.

    also II.: cruentae,

    Claud. Laud. Stil. 1, 132.—
    * II.
    Trop., overthrow, ruin, destruction:

    quas ego pugnas et quantas strages edidi!

    Cic. Att. 1, 16, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > strages

  • 2 strāgēs

        strāgēs is, f    [STRAG-], an overthrow, destruction, ruin, defeat, slaughter, massacre, butchery, carnage: strages efficere: horribilis, C. poët.: quantas acies stragemque ciebunt! V.: complere strage campos, L.: ferro strages edere, V.— A confused heap, disordered mass, waste, wreck: dabit ille (nimbus) ruinas Arboribus stragemque satis, V.: tempestas stragem fecit, L.: strage armorum saepta via est, L.: rerum relictarum, L.: canum volucrumque, O.
    * * *
    overthrow; massacre, slaughter, cutting down; havoc; confused heap

    Latin-English dictionary > strāgēs

  • 3 strages

    massacre, bloodbath, carnage / debris.

    Latin-English dictionary of medieval > strages

  • 4 FALL

    * * *
    n.
    1) fall; f. er fararheill a fall bodes a lucky journy; koma e-m til falls, to cause one to fall; föll berast á e-n, one begins to reel or stagger;
    2) fall, death in battle (í flótta er í. veist);
    3) carcase of a slaughtered animal (cf. nautsfall, ‘sauðarfall’);
    4) frequent deaths from plague (ef mýss gørðu mein á mat eða klæðum, þá kom f. í þær);
    5) heavy sea (reis f. mikit alit frá grunni);
    6) sin, transgression;
    7) downfall, ruin, decay; f. engla, the fall of angels; gózin eru at falli komin, the estates are dilapidated;
    8) quantity (of a vowel or syllable);
    9) gramm., case.
    * * *
    n., pl. föll, [common to all Teut. idioms except Goth.], a fall:—defined in law, þat er fall ef maðr styðr niðr kné eðr hendi, Grág. ii. 8, Ísl. ii. 246, Al. 76, Sd. 143: the proverb, fall er farar heill, a fall bodes a lucky journey, Fms. vi. 414 (of king Harold at Stamford-bridge), viii. 85, 403, Sverr. S.; sá er annarr orðs-kviðr at fall er farar heill, ok festir þú nú fætr í landi, Fb. i. 231, cp. Caesar’s ‘teneo te, Africa;’ falls er ván að fornu tré, Stj. 539; stirð eru gamalla manna föll; flas er falli næst, flurry is nigh falling: föll berask á e-n, one begins to reel, stagger. Fas. iii. 429; koma e-m til falls, to cause one to fall, Edda 34; reiddi hann til falls, he reeled, Eb. 220. 2. a fall, death in battle, Lat. caedes, Fms. i. 11, 43, 89, Nj. 280, Eg. 37, 106, Ó. H. 219, passim; the proverb, í flótta er fall vest, Fms. viii. 117; val-fall, Lat. strages; mann-fall, loss of men in battle.
    β. the ‘fall,’ a plague in cattle or beasts, murrain, 655. 2, Bs. i. 97, 245, 456.
    γ. the carcase of a slaughtered animal; baulu-fall, sauðar-fall, nauts-fall, hrúts-fall, Stj. 483.
    3. medic. in compds, brot-fall, the falling sickness, epilepsy; blóð-fall, klæða-föll, bloody flux; lima-fall, paresis.
    β. childbirth, in the phrase, vera komin að falli, to be in an advanced state, (komin að burði is used of sheep, cows.)
    4. the fall or rush of water; vatns-fall, a waterfall, large river; sjávar-föll, tides; að-fall, flood-tide; út-fall, ebb-tide; boða-fall, a breaker, cp. Bs. ii. 51.
    5. in gramm. a case, Lat. casus, Skálda 180, 206: quantity, 159, 160, Edda 126: a metric. fault, a defective verse, dropping of syllables, Fb. iii. 426.
    II. metaph. downfall, ruin, decay; fall engla, the fall of the angels, Rb. 80; til falls ok upprisu margra í Ísrael, Luke ii. 34; hafa sér e-t til falls, to run risk of ruin, Hrafn. 30; gózin eru at falli komin, the estates are dilapidated, Mar.; á-fall, a shock; frá-fall, death; ó-fall, mishap; jarð-fall, an earth-slip.
    2. eccl. a sin, transgression, Bs. i. 686, Mar. 77 (Fr.)
    3. a law term, breach, failure, non-fulfilment, in eið-fall, vegar-fall, Gþl. 416; messu-fall, orð-fall, veizlu-fall.
    4. mod. a case, occasion.

    Íslensk-ensk orðabók > FALL

  • 5 FELLA

    * * *
    I)
    (-da, -dr), v.
    1) to fell, make fall; fella víð, to fell timber; fella segl, to take down sails;
    2) to kill, slay (in battle); fella e-n frá landi, to slay or dethrone (a king); fella fénað sinn, to lose one’s sheep or cattle from cold or hunger;
    3) to cause to cease, abolish (fella blót ok blótdrykkjur); fella rœðu sína, to close one’s speech; fella niðr, to put an end to, abandon, give up (fella niðr þann átrúnað);
    4) fella heitstrenging á sik, to bring down on one’s head the curse of a broken vow;
    5) to tongue and groove, to fit; fella stokk á horn, to put a board on the horns of a savage bull;
    6) fig., fella ást (hug) til e-s, to turn one’s mind (love) towards one, to fall in love with; fella bœn at e-m, to address prayer to one, to beg of one; fella sik við e-t, to fit oneself to a thing: fella sik mjök við umrœðuna, to take a warm parl in the debate.
    f.
    1) framework, a framed board;
    * * *
    d, a weak causal verb, answering to the strong neuter form falla; [absent in Goth.; A. S. fellan; Engl. fell; Germ. fällen; O. H. G. fallian; Swed. fälla; Dan. fælde.]
    A. [Answering to falla A], to fell, make fall; fella við, to fell timber, Fms. ii. 84; fella mann, to fell a man, defined in the law, Grág. Vsl. ch. 3, cp. ch. 31; fella tár, to let tears fall, Sighvat; fella mel-dropa, to let the drops fall, Vþm. 14; fella segl, to take down sails, Bárð. 14; fella jörð undir e-m, to make the earth slip under one (by means of sorcery), Bs. i. 12; fella vatn í fornan farveg, to make the stream flow in its old bed, Grág. ii. 281.
    2. to fell or slay, in battle, Eg. 80, 296, 495; Bróðir felldi Brján, Nj. 275; fella e-n frá landi, to slay or dethrone a king; hann hafði fellt hinn helga Ólaf konung frá landi, Orkn. 82; var felldr frá landi Haraldr Gráfeldr, H. Graycloak was slain, Fær. 38; síðan felldu þeir frá landi Hákon bróður minn, Fms. viii. 241, v. l.; fella her, val, etc., to make havoc, slaughter, (val-fall, strages), Lex. Poët.
    β. to lose sheep or cattle from cold or hunger (v. fellir); var vetr mikill ok felldu menn mjök fé sitt, Sturl. iii. 297.
    II. to make to cease, abolish; hann felldi blót ok blótdrykkjur, Fms. x. 393; f. niðr, to drop, put an end to, abandon; var hans villa svá niðr felld, Anecd. 98; þat felldi hann allt niðr, Fms. vii. 158; ef þú fellir niðr ( gives up) þann átrúnað, ii. 88: to drop a prosecution, a law term, at konungr mundi þetta mál ekki niðr fella, vii. 127 (cp. niðr-fall at sökum); fella ræðu sína, to close one’s speech, ix. 331; þar skal niðr f. þrjá-tigi nátta, there shall [ they] let drop thirty nights, i. e. thirty nights shall not be counted, Rb. 57; fella boð, f. herör, to drop the message, not let the arrow pass, N. G. L. i. 55, Gþl. 83 (vide boð, p. 71); fella skjót, to fail in supplying a vehicle, K. Á. 22.
    2. to lower, diminish; fella rétt manns, fella konungs sakar-eyri, Gþl. 185; hann skal fella hálfri mörk, [ they] shall lower it, i. e. the value shall be lowered by half a mark, Grág. ii. 180.
    3. the phrases, fella heitstrenging (eið) á sik, to bring down on one’s head the curse for a breach of faith (vow, oath, etc.), Hrafn. 8.
    4. fella hold af, to starve so that the flesh falls away, K. Á. 200, K. Þ. K. 130; hence fella af, absol. ellipt. to become lean, starved; cp. af-feldr: the phrase, f. blótspán, q. v., p. 71; fella dóm, to pass sentence, is mod., borrowed from Germ.
    B. [Answering to falla B], to join, fit:
    I. a joiner’s term, to frame, tongue and groove; fella innan kofann allan ok þilja, Bs. i. 194; felld súð, a framed board, wainscot, Fms. vi. (in a verse), hence fellisúð; fella stokk á horn, to put a board on the horns of a savage bull, Eb. 324; eru fastir viðir saman negldir, þó eigi sé vel felldir, the boards are fast when nailed together, they are not tongued and grooved, Skálda 192 (felling); fella stein í skörð, to fit a stone to the crevice, Róm. 247: metaph., fella lok á e-t, to bring to an end, prop. to fit a cover to it, Grág. i. 67: also a blacksmith’s term, fella járn, to work iron into bars, Þiðr. 79.
    II. metaph. in the phrases, fella ást, hug, skilning, etc., til e-s, to turn one’s love, mind, etc., towards one; fellim várn skilning til einskis af öllum þeim, Stj. 4; Geirmundr felldi hug til Þuríðar, G. fell in love with Th., Ld. 114; Þórðr bar eigi auðnu til at fellasvá mikla ást til Helgu, sem vera átti, i. e. they did not agree, Sturl. i. 194; fella bæn at e-m, to apply prayer to one, beg of him, Ísl. ii. 481; fella sik við e-t, to fit oneself to a thing; ek hefi byrjað þitt erindi, ok allan mik við fellt, and have done my best, 655 xxxii. 13; felldi Þorkell sik mjök við umræðuna, Th. took a warm part in the debate, Ld. 322; hence such phrases as, fella sig (eigi) við e-t, to take pleasure (or not) in a thing; fella saman orð sín, to make one’s words agree, Grág. i. 53: to appropriate, fellir hann með því dalinn sér til vistar, Sd. 137.
    III. part. felldr, as adj. = fallinn; svá felldr, so fitted, such; með svá felldum máta, in such a way, Rb. 248; vera vel (illa etc.) felldr til e-s, to be well ( ill) fitted for a thing, Fms. xi. 76; gamall ok þó ekki til felldr, Bs. i. 472, Fms. iii. 70; Hallgerðr kvað hann sér vel felldan til verkstjóra, H. said he was well fitted to be her steward, Nj. 57, v. l.: neut., þér er ekki fellt ( it is not fit for thee) at ganga á greipr mönnum Haralds, Fms. vi. 210; svá lízt oss sem slíkum málum sé vel fellt at svara, such cases are well worth consideration, Ld. 90; ekki héldu þeir vel lög þau nema þat er þeim þótti fellt, they observed not the rules except what seemed them fit, Hkr. i. 169; þeirrar stundar er honum þótti til fellt, the time that seemed him fit, Bs. i. 161: in many compds, geð-felldr, skap-f., hug-f., pleasant, agreeable; hag-felldr, practical; sí-felldr, continuous.

    Íslensk-ensk orðabók > FELLA

  • 6 canō

        canō cecinī, —, ere (P. perf. supplied by canto)    [1 CAN-].    I. Intrans, to utter melodious notes, make music, sing, sound, play.—Of men: celebrare dapes canendo, O.: tibicen sine tibiis canere non possit: harundine, O.: imitari Pana canendo, V.: Movit Amphion lapides canendo, H.: ad tibicinem de virtutibus, etc.: ululanti voce more Asiatic<*> canere, to chant, use sing-song.—Prov.: non canimus surdis, preach to the deaf, V.—Of birds, etc.: galli victi silere solent, canere victores, to crow: gallina cecinit, interdixit hariolus (a bad omen), T.—Of the owl, to hoot, V.—Meton., of instruments or a piece of music, to sound, resound, be played: canentes tibiae: cum in conviviis symphonia caneret: maestae tubae, Pr.—Of signals, to sound, be sounded, resound: semel bisne signum canat in castris, L.: repente a tergo signa canere, S.: Signa canunt, V.: classicum apud eos cecinit, L.: receptui canere, to sound a retreat, Cs.: Hasdrubal receptui propere cecinit, L.: nisi receptui cecinisset, sounded a counter-march, L.—Fig.: revocante et receptui canente senatu.—    II. Trans. with cognate acc., to sing, play, rehearse, recite, compose: id carmen: in eum carmina incondita, L.: versūs: verba ad certos modos, O.: praecepta, H.: indoctum, H.: Haec super arvorum cultu, V. — Of frogs: veterem querellam, croaked, V. — Prov.: Cantilenam eandem canis, ever the old tune, T.—With definite obj, to sing, celebrate in song, sing of, praise: virorum laudes: suas laudes, L.: reges et proelia, V.: Quas strages Turnus Ediderit, V.: Herculem, Ta.: Liberum et Musas, H.: plectro graviore Gigantas, O.: arma virumque, V.: (fama) facta atque infecta canit, trumpets, V.—Prov.: vana surdis auribus, L.—Of oracles or diviners, to give response (in verse), prophesy, foretell, predict, utter: horrendas ambages, V.: fera fata, H.: Artificis scelus, V.: haec quae nunc fiunt: Sibylla quae senis fata canit pedibus, Tb.: te mater aucturum caelestium numerum cecinit, L.: quae nunc usu veniunt, N.: Hoc signum cecinit missuram creatrix (sc. se), V.: quaeque diu latuere, O.: cecinere vates, idque carmen pervenerat, etc., L. — Of signals, to blow, sound, give: tubicines signa canere, give the signal for battle, S.: classicum apud eum cani iubet, Cs.: bellicum, call to arms: Gallos adesse, signalled, V.—Poet.: (bucina) cecinit iussos receptūs, O.
    * * *
    I
    canere, cani, canitus V
    sing, celebrate, chant; crow; recite; play (music)/sound (horn); foretell
    II
    canere, cecini, cantus V
    sing, celebrate, chant; crow; recite; play (music)/sound (horn); foretell

    Latin-English dictionary > canō

  • 7 cōnfūsus

        cōnfūsus adj. with comp.    [P. of confundo], mingled, confused, perplexed, disorderly: strages, V.: oratio: verba, O.: suffragium, L.: clamor, of doubtful origin, L. — Disordered, confused: mens, V.: animo, L.: variā imagine rerum, V.: animi, L.: os, blushing, O.: confusior facies, Ta.: ex recenti morsu animi, L.
    * * *
    confusa -um, confusior -or -us, confusissimus -a -um ADJ
    mixed together/jumbled/disordered; in disorder; indistinct; inarticulate; confused/perplexed, troubled; vague/indefinite, obscure; embarrassed/blushing

    Latin-English dictionary > cōnfūsus

  • 8 concieo

    con-cĭĕo, cīvi, cĭtum, 2 (from the access. form concĭo, īre:

    concit,

    Lucr. 6, 410:

    concibant,

    Tac. H. 5, 19:

    conciret,

    id. A. 11, 19:

    concirent,

    id. ib. 3, 38 fin.:

    concire,

    id. ib. 3, 40;

    12, 15: conciri,

    Liv. 25, 27, 9:

    concīta,

    Lucr. 2, 267; Val. Fl. 2, 460; Luc. 5, 597; cf. cieo and the other compounds), [p. 399] v. a., to urge, bring, or assemble together, by exciting or rousing, to collect:

    cum perturbatione commovere,

    Non. p. 90, 7 (freq. in the ante-class. and post-Aug. per., esp. in Lucr. and Tac.; in Quint. and in Hor. perh. only once in part. perf.; v. under II. A.; not in Cic.).
    I.
    Prop.: populum, Pac. ap. Non. p. 90, 12 (Trag. Rel. v. 141 Rib.); cf.:

    homines miraculo rei novae,

    Liv. 1, 59, 3:

    exercitum ex totā insulā,

    id. 25, 27, 9:

    multitudinem ad se,

    id. 1, 8, 5:

    ad arma,

    Vell. 2, 74:

    donis auxilia concibant,

    Tac. H. 5, 19:

    remotos populos,

    id. A. 3, 38:

    propiores Gallos,

    id. ib. 3, 40:

    nunc concienda plebs,

    Liv. 4, 55, 3 al. —
    b.
    Of inanim. and abstr. objects, to move violently, to shake, stir up:

    cur (Juppiter) tenebras et fremitus et murmura concit?

    Lucr. 6, 410:

    quendam aestum,

    id. 6, 826:

    concitus imbribus amnis,

    Ov. M. 3, 79; cf.:

    (verba) quae mare turbatum, quae concita flumina sistant,

    id. ib. 7, 154:

    navis concita,

    id. ib. 4, 706:

    murali concita Tormento saxa,

    Verg. A. 12, 921:

    mors concita ob cruciatus,

    hastened, Plin. 25, 3, 7, § 23 (Sillig, conscita):

    fulmina et tonitrus,

    Sil. 12, 611.—
    II.
    Trop.
    A.
    To rouse, excite, stir up, provoke:

    hostem,

    Tac. A. 11, 19; cf.:

    Mela accusatorem concivit Fabium,

    id. ib. 16, 17.—Esp. in part. perf.:

    immani concitus irā,

    Verg. A. 9, 694; cf. Ov. M. 7, 413:

    Aonio concita Baccha deo,

    id. A. A. 1, 312; cf.: pulso Thyias concita tympano, * Hor. C. 3, 15, 10:

    divino concita motu,

    inspired, Ov. M. 6, 158; cf. id. ib. 3, 711:

    mater (corresp. with male sana),

    id. ib. 4, 519: (mater) fraude aliquorum concita (sc. in filium), * Quint. 11, 1, 65; cf.:

    concita dea,

    enraged, Sil. 2, 543:

    conciti per largitionem veterani,

    Tac. A. 1, 10.—
    B.
    To excite, produce, cause action, passion, disquiet, evil, etc. (the flg. taken from the agitated sea; cf. strages, Att. ap. Non. p. 90, 9; Trag. Rel. v. 399 Rib.; cf. also Plaut. Merc. 5, 2, 36, and id. Trin. 2, 3, 8):

    uxori turbas,

    Plaut. Am. 1, 2, 14; Ter. Heaut. 5, 2, 17:

    tantum mali,

    Plaut. Men. 5, 5, 4; Afran. ap. Non. p. 90, 10:

    hanc iram,

    Ter. Hec. 3, 1, 33:

    seditionem,

    Tac. A. 14, 17:

    varios motus animorum,

    id. H. 1, 4 et saep.

    Lewis & Short latin dictionary > concieo

  • 9 edo

    1.
    ĕdo, ēdi, ēsum, 3 ( sup.:

    esum,

    Plaut. Curc. 2, 1, 13; id. Men. 3, 1, 11; id. Stich. 1, 3, 28:

    esu,

    id. Ps. 3, 2, 35.—The contr. forms es, est, estis, etc., are very freq. in prose and poetry:

    est,

    Verg. A. 4, 66; 5, 683; Hor. S. 2, 2, 57:

    esset,

    id. ib. 2, 6, 89; Verg. G. 1, 151:

    esse,

    Quint. 11, 3, 136; Juv. 15, 102:

    esto,

    Cato R. R. 156, 1.—Hence, also in the pass.:

    estur,

    Plaut. Most. 1, 3, 78; id. Poen. 4, 2, 13; Cels. 27, 3; Ov. Pont. 1, 1, 69; and:

    essetur,

    Varr. L. L. 5, § 106 Müll.—Archaic forms of the subj. praes.:

    edim,

    Plaut. Aul. 3, 2, 16; id. Trin. 2, 4, 73; 74; Caecil. and Pompon. ap. Non. 507, 7:

    edis,

    Plaut. Poen. 4, 2, 45; id. Trin. 2, 4, 72:

    edit,

    Cato R. R. 1, 56, 6; 1, 57, 9 sq.; Plaut. Capt. 3, 1, 1; 3; id. Aul. 4, 6, 6; id. Poen. prol. 9; Hor. Epod. 3, 3; id. S. 2, 8, 90:

    edimus,

    Plaut. Poen. 3, 1, 34:

    editis, Nov. ap. Non. l. l.: edint,

    Cic. Fin. 2, 7, 22), v. a. [Sanscr. ad-mi, eat; Gr. ed-ô, esthiô; Lat. edax, esca, esurio, etc.; cf. also Gr. odous, odont- Aeol. plur. edontes, dens], to eat (for syn. cf.: comedo, vescor, pascor, devoro, haurio, mando, ceno, epulor).
    I.
    Lit.: ille ipse astat, quando edit, Naev. ap. Prisc. p. 893; cf.

    so uncontr.,

    Cic. Att. 13, 52:

    miserrimus est, qui cum esse cupit, quod edit non habet,

    Plaut. Capt. 3, 1, 3:

    ut de symbolis essemus,

    Ter. Eun. 3, 4, 2:

    mergi eos (sc. pullos) in aquam jussit, ut biberent, quoniam esse nollent,

    Cic. N. D. 2, 3, 7 et saep.—
    2.
    Prov.
    a.
    Multos modios salis simul edisse, to have eaten bushels of salt with another, i. e. to be old friends, Cic. Lael. 19.—
    b.
    De patella, i. e. to show contempt for religion (v. patella), Cic. Fin. 2, 7 fin.
    c.
    Pugnos, to taste one's fists, i. e. to get a good drubbing, Plaut. Am. 1, 1, 153.—
    B.
    Transf.
    1.
    Bona, to squander, dissipate, Plaut. Truc. 4, 2, 29.—
    2.
    Of inanimate subjects, qs. to eat up, i. e. to consume, destroy ( poet.):

    ut mala culmos Esset robigo,

    Verg. G. 1, 151:

    carinas lentus vapor (i. e. flamma),

    id. A. 5, 683:

    corpora virus,

    Ov. Ib. 608 al. —
    II.
    Trop., to corrode, consume, devour (almost exclusively poet.):

    si quid est animum,

    Hor. Ep. 1, 2, 39; cf.:

    nimium libenter edi sermonem tuum,

    have devoured, Plaut. Aul. 3, 6, 1:

    nec te tantus edat tacitam dolor,

    Verg. A. 12, 801:

    nec edunt oblivia laudem,

    Sil. 13, 665 et saep.
    2.
    ē-do, dĭdi, dĭtum, 3, v. a., to give out, put forth, bring forth (freq. and class.).
    I.
    In gen.:

    foras per os est editus aër,

    Lucr. 3, 122; cf.:

    sputa per fauces tussi,

    id. 6, 1189:

    urinam,

    Plin. 28, 4, 7, § 38; cf.

    stercus,

    Col. 2, 14: animam, to breathe out, i. e. to die, expire, Cic. Sest. 38, 83; Ov. H. 9, 62; cf.:

    extremum vitae spiritum,

    Cic. Phil. 12, 9:

    vitam,

    id. Fin. 5, 2, 4; id. Planc. 37, 90:

    clamorem,

    to send forth, utter, id. Div. 2, 23; cf.:

    miros risus,

    id. Q. Fr. 2, 10, 2:

    fremitum patulis sub naribus (equus),

    Lucr. 5, 1076:

    voces,

    Cic. Tusc. 2, 8:

    dulces modos,

    Ov. F. 1, 444:

    questus,

    id. M. 4, 588:

    hinnitus,

    id. ib. 2, 669:

    latratus,

    id. ib. 4, 451 et saep.:

    Maeander in sinum maris editur,

    discharges itself, Liv. 38, 13; 39, 53 fin.:

    clanculum ex aedibus me edidi foras,

    have slipped out, Plaut. Most. 3, 2, 9.
    II.
    In partic., to bring forth any thing new, to produce, beget, form, etc.
    A.
    Of what is born, begotten (mostly poet. and in post-Aug. prose):

    progeniem in oras luminis,

    Lucr. 2, 617:

    crocodilos dicunt, cum in terra partum ediderint, obruere ova, deinde discedere,

    Cic. N. D. 2, 52; so,

    partum,

    Liv. 1, 39; cf.:

    aliquem partu,

    Verg. A. 7, 660; Ov. M. 4, 210; 13, 487:

    aliquem maturis nisibus,

    id. F. 5, 172:

    geminos Latona,

    id. M. 6, 336:

    nepotem Atlantis (Pleïas),

    id. F. 5, 664 al.: (draconem) Qui luci ediderat genitor Saturnius, idem Abdidit, Cic. Poëta Div. 2, 30, 64; cf.:

    Electram maximus Atlas Edidit,

    Verg. A. 8, 137.—In the pass.:

    hebetes eduntur,

    Quint. 1, 1, 2. —More freq. in the part.: in lucem editus, Poëta ap. Cic. Tusc. 1, 48, 115 (a transl. of the Euripid. ton phunta); cf. Ov. M. 15, 221:

    editus partu,

    id. ib. 5, 517; 9, 678; id. F. 5, 26:

    Venus aquis,

    id. H. 7, 60; cf.:

    Limnate flumine Gange,

    id. M. 5, 48;

    for which: de flumine,

    id. H. 5, 10 (cf. Zumpt, Gramm. §

    451): ille hac,

    Ov. M. 10, 298; cf.:

    Maecenas atavis regibus,

    Hor. C. 1, 1, 1:

    infans ex nepte Julia,

    Suet. Aug. 65 et saep.—
    2.
    Transf.:

    (tellus) Edidit innumeras species,

    Ov. M. 1, 436; cf. Liv. 21, 41:

    frondem ulmus,

    puts forth, Col. 5, 6, 2:

    ea (sc. academia) praestantissimos in eloquentia viros edidit,

    Quint. 12, 2, 25.—
    B.
    Of literary productions, to put forth, to publish (class.):

    de republica libros,

    Cic. Brut. 5, 19; so,

    librum contra suum doctorem,

    id. Ac. 2, 4, 12:

    annales suos,

    id. Att. 2, 16, 4:

    orationem scriptam,

    Sall. C. 31, 6:

    aliquid,

    Cic. Leg. 1, 2, 7; Quint. 5, 10, 120; 3, 1, 18; 2, 1, 11; Hor. A. P. 390 et saep.—
    C.
    Transf., to set forth, publish, relate, tell, utter, announce, declare = exponere;

    esp. of the responses of priests and oracles, the decrees of authorities, etc.: apud eosdem (sc. censores) qui magistratu abierint edant et exponant, quid in magistratu gesserint,

    Cic. Leg. 3, 20, 47; cf. Hor. S. 2, 5, 61:

    ede illa, quae coeperas, et Bruto et mihi,

    Cic. Brut. 5, 20:

    nomen parentum,

    Ov. M. 3, 580; 9, 531; Hor. S. 2, 4, 10:

    veros ortus,

    Ov. M. 2, 43; cf.:

    auctor necis editus,

    id. ib. 8, 449:

    mea fata tibi,

    id. 11, 668 et saep. —With acc. and inf.:

    Apollo Pythius oraculum edidit, Spartam nulla re alia esse perituram, etc.,

    Cic. Off. 2, 22, 77; cf. Liv. 40, 45; 22, 10; 42, 2.—With dupl. acc.:

    auctorem doctrinae ejus falso Pythagoran edunt,

    id. 1, 18; cf. id. 1, 46; 27, 27 fin.:

    haec mihi, quae canerem Titio, deus edidit ore,

    Tib. 1, 4, 73:

    iis editis imperiis,

    id. 29, 25; cf.:

    edito alio tempore ac loco (with constitutum tempus et locus),

    Quint. 4, 2, 98:

    opinio in vulgus edita,

    spread abroad, Caes. B. C. 3, 29, 3; cf. Nep. Dat. 6, 4:

    consilia hostium,

    i. e. to divulge, betray, Liv. 10, 27 et saep.— Poet.:

    arma violentaque bella,

    i. e. to sing, celebrate in song, Ov. Am. 1, 1, 1.—Hence,
    2.
    Jurid. and polit. t. t., to give out, promulgate, proclaim, ordain:

    qua quisque actione agere volet, eam prius edere debet. Nam aequissimum videtur, eum, qui acturus est, edere actionem, etc.,

    Dig. 2, 13 (tit. De edendo), 1 sq.:

    verba,

    Cic. Quint. 20, 63; cf.

    judicium,

    id. ib. 21: tribus, said of the plaintiff in a causa sodaliciorum, to name the tribus (since he had the right, in order to choose the judges, to propose to the defendant four tribus, from which the latter could reject only one, and then to choose the judges according to his own pleasure out of the remaining three, Cic. Planc. 15, 36 sqq.:

    judices editi (= editicii),

    id. ib. 17, 41; cf.

    Wund. Cic. Planc. p. LXXVI. sq., and see editicius: socium tibi in hujus bonis edidisti Quintium,

    hast mentioned, Cic. Quint. 24 fin.:

    quantum Apronius edidisset deberi, tantum ex edicto dandum erat,

    id. Verr. 2, 3, 29; 2, 2, 42: mandata edita, Liv. 31, 19; cf. id. 34, 35:

    ederet (consul) quid fieri velit,

    to command, id. 40, 40; cf. id. 45, 34.—
    (β).
    Transf. beyond the jurid. sphere:

    postquam hanc rationem cordi ventrique edidi, etc.,

    Plaut. Aul. 2, 8, 12.—
    D.
    Of other objects, to produce, perform, bring about, cause (freq. and class.):

    oves nullum fructum edere ex se sine cultu hominum et curatione possent,

    Cic. N. D. 2, 63, 158:

    vitales motus,

    Lucr. 3, 560:

    proelia pugnasque,

    id. 2, 119; 4, 1010; Liv. 8, 9; 21, 43 al.; cf.

    caedem,

    id. 5, 13; 10, 45 al.:

    strages,

    Verg. A. 9, 785 and 527:

    aliquantum trepidationis,

    Liv. 21, 28; cf.

    tumultum,

    id. 36, 19:

    ruinas,

    Cic. Leg. 1, 13 fin.:

    scelus, facinus,

    to perpetrate, id. Phil. 13, 9 fin.:

    annuam operam,

    i. e. to perform, Liv. 5, 4; cf. id. 3, 63; Suet. Tib. 35:

    munus gladiatorium (with parare),

    to exhibit, Liv. 28, 21; Suet. Calig. 18; cf.

    ludos,

    Tac. A. 1, 15; 3, 64; Suet. Caes. 10 al.:

    spectaculum,

    Tac. A. 14, 17; id. H. 2, 67; Suet. Caes. 44 et saep.:

    gladiatores,

    Suet. Aug. 45 et saep.:

    exemplum severitatis,

    Cic. Q. Fr. 1, 2, 2, § 5;

    so more freq.: exempla in aliquem,

    Ter. Eun. 5, 6, 21; Caes. B. G. 1, 31, 12; Liv. 29, 9 fin. and 27; cf.:

    scelus in aliquem,

    Cic. Sest. 27.
    III.
    To raise up, lift, elevate:

    corpus celerem super equum,

    Tib. 4, 1, 114.—Hence,
    1.
    ēdĭtus, a, um, P. a. (set forth, heightened; hence, like excelsus).
    A.
    Prop., of places, elevated, high, lofty (cf.:

    altus, celsus, excelsus, sublimis, procerus, arduus, praeceps, profundus), opp. to flat, level (cf.: collis paululum ex planitie editus,

    Caes. B. G. 2, 8, 3; id. B. C. 1, 43, 2; Sall. J. 92, 5; Tac. A. 15, 27—very freq. and class.):

    Henna est loco perexcelso atque edito,

    Cic. Verr. 2, 4, 48; Caes. B. G. 3, 19, 1 (with acclivis); 7, 18, 3; id. B. C. 3, 37, 4; Sall. J. 92, 5; 98, 3; Liv. 2, 50 et saep.— Comp., Caes. B. C. 1, 7, 5; 1, 43, 2; Sen. N. Q. 7, 5. — Sup., Auct. B. Alex. 28; 31; 72; Just. 2, 1, 17 al.—
    * B.
    Trop.:

    viribus editior,

    stronger, Hor. S. 1, 3, 110.— Adv. does not occur.—
    2.
    ēdĭtum, i, n.
    A.
    A height:

    in edito,

    Suet. Aug. 72:

    ex edito,

    Plin. 31, 3, 27.— Plur.:

    edita montium,

    Tac. A. 4, 46; 12, 56: in editis, Treb. Trig. Tyr. 26.—
    B.
    Transf., a command, order, Ov. M. 11, 647; cf. Liv. 25, 12, 4.
    3.
    ĕdo, ōnis, m. [1. edo], a glutton, Varr. ap. Non. 48, 19.

    Lewis & Short latin dictionary > edo

  • 10 latus

    1.
    lātus, a, um, adj. [old Lat. stlātus, Paul. ex Fest. p. 313; Sanscr. root star-, strnāmi = sterno; Gr. stor- in stornumi, stratos; Lat. sterno, stratus, torus; cf. strāges, struo; not connected with platus, nor with 3. lātus = tlêtos], broad, wide.
    I.
    Lit.:

    fossa,

    Cic. Tusc. 5, 20, 59:

    mare,

    id. Verr. 2, 4, 46, § 103:

    via,

    id. ib. 2, 4, 53, §

    119: agri,

    id. Rep. 5, 2, 3:

    clavus,

    Quint. 11, 3, 138 (v. clavus):

    umeri,

    Verg. A. 9, 725; cf.:

    artus barbarorum,

    Tac. A. 2, 21:

    lati et lacertosi viri,

    broad-shouldered, Col. 1, 9, 4; Cic. Rep. 6, 20, 21:

    rana bove latior,

    Phaedr. 1, 24, 5:

    palus non latior pedibus quinquaginta,

    Caes. B. G. 7, 19:

    latissimum flumen,

    id. ib. 2, 27:

    latissimae solitudines,

    id. ib. 6, 22:

    comesse panem tris pedes latum,

    Plaut. Bacch. 4, 1, 8:

    fossae quindecim pedes latae,

    Caes. B. G. 7, 72:

    areas latas pedum denum facito,

    Col. 2, 10, 26:

    populi,

    Verg. A. 1, 225:

    moenia lata videt,

    id. ib. 6, 549:

    latis otia fundis,

    id. G. 2, 468: ne latos fines parare studeant. Caes. B. G. 6, 21:

    ager,

    Liv. 23, 46:

    orbis,

    Hor. C. 1, 12, 57:

    terrae,

    Ov. M. 2, 307:

    lata Polyphemi acies,

    wide eye, Juv. 9, 64.— Neutr. absol.:

    crescere in latum,

    to increase in width, widen, Ov. M. 1, 336.— Absol.:

    per latum,

    Vulg. Ezech. 46, 22:

    in lato pedum centum,

    Lampr. Alex. Sev. 26, 7.—
    B.
    Transf., poet., for proud, swelling (cf. Eng. vulg. spreading):

    latus ut in circo spatiere,

    that you may stalk along largely, proudly, Hor. S. 2, 3, 183:

    lati incesserunt et cothurnati (histriones),

    Sen. Ep. 76, 31. —
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., broad, wide, wide-spread, extended (mostly post-Aug.):

    vox,

    Quint. 11, 3, 82; cf.:

    verba,

    pronounced broadly, Cic. de Or. 3, 12, 46:

    gloria,

    widespread, Plin. Ep. 4, 12, 7:

    lato Murrus caligat in hoste,

    Sil. 1, 499:

    interpretatio,

    broad, not strict, lenient, Dig. 22, 1, 1:

    culpa,

    great, ib. 50, 16, 213; 11, 6, 1 fin.:

    fuga,

    a kind of banishment, whereby all places are forbidden to the exile but one, ib. 48, 22, 5.—
    B.
    In partic., of style, diffuse, detailed, copious, prolix:

    oratio Academicorum liberior et latior (opp. Stoicorum oratio astrictior et contractior),

    Cic. Brut. 31, 120:

    latum atque fusum,

    Quint. 11, 3, 50:

    latiore varioque tractatu,

    id. 7, 3, 16:

    latiore quadam comprehensione,

    id. 2, 5, 14:

    genus orandi latum et sonans,

    Tac. H. 1, 90:

    Aeschines his latior et audentior,

    Quint. 12, 10, 23.— Hence, adv.: lātē, broadly, widely, extensively; with longe, on all sides, far and wide, everywhere.
    1.
    Lit.:

    late longeque diffusus,

    Cic. Leg. 1, 12, 34:

    omnibus longe lateque aedificiis incensis,

    Caes. B. G. 4, 35:

    minus late vagari,

    id. ib. 1, 2:

    regnare,

    Just. 13, 7:

    populus late rex,

    Verg. A. 1, 21; cf.:

    diu Lateque victrix,

    Hor. C. 4, 4, 23:

    cladem inferre,

    Tac. H. 3, 23.— Comp.:

    latius demum operaest pretium ivisse,

    Plaut. Most. 3, 2, 156:

    itaque latius quam caedebatur ruebat (murus),

    Liv. 21, 11:

    possidere (agros),

    Ov. M. 5, 131:

    metui,

    Tac. A. 12, 43. — Sup.:

    ager latissime continuatus,

    Cic. Agr. 2, 26, 70:

    quam latissime possint, ignes faciant,

    Nep. Eum. 9, 3.—
    2.
    Trop.: ars late patet, widely. Cic. de Or. 1, 55, 235:

    Phrygiae late refer primordia gentis,

    Ov. H. 17, 57.— Comp.:

    latius loquuntur rhetores, dialectici compressius,

    Cic. Fin. 2, 6, 17: quod [p. 1042] pateat latius, of rather extensive application, Cic. Off. 3, 4, 19:

    latius perscribere,

    Caes. B. C. 2, 17:

    uti opibus,

    more lavishly, Hor. S. 2, 2, 113.— Sup.:

    fidei bonae nomen latissime manat,

    Cic. Off. 3, 17, 70:

    latissime patere,

    id. ib. 3, 17, 69.
    2.
    lătus, ĕris, n. [cf. Gr. platus; Lat. lăter, Latium, plautus or plotus], the side, flank of men or animals.
    I.
    Lit.:

    ego vostra faciam latera lorea,

    Plaut. Mil. 2, 1, 2: quid conminatu's mihi? Con. Istud male factum arbitror, quia non latus fodi, id. Aul. 3, 2, 4:

    occidisse ex equo dicitur, et latus offendisse vehementer,

    Cic. Clu. 62, 175:

    cujus latus ille mucro petebat,

    id. Lig. 3, 9:

    laterique accommodat ensem,

    Verg. A. 2, 393; Quint. 2, 13, 12; 11, 3, 69; 118:

    laterum inclinatione forti ac virili,

    id. 1, 11, 18: vellere latus digitis, to twitch one by the side (in order to attract attention), Ov. A. A. 1, 606; cf.:

    si tetigit latus acrior,

    Juv. 7, 109:

    tum latus ei dicenti condoluisse... dieque septimo est lateris dolore consumptus,

    pleurisy, Cic. de Or. 3, 2, 6; so,

    lateris dolor,

    Cato, R. R. 125; Cels. 2, 7; 8; Plin. 21, 21, 89, § 155:

    lateris vigili cum febre dolor,

    Juv. 13, 229; cf.:

    laterum dolor aut tussis,

    Hor. S. 1, 9, 32: artifices lateris, i. e. those who make skilful side movements or evolutions, ballet-dancers, Ov. A. A. 3, 351:

    latus tegere alicui,

    to walk by the side of one, Hor. S. 2, 5, 18:

    claudere alicui,

    Juv. 3, 131; and:

    mares inter se uxoresque contendunt, uter det latus illis (sc. pantomimis),

    Sen. Q. N. 7, 32, 3.—Of animals:

    equorum,

    Lucr. 5, 1324:

    cujus (equi aënei) in lateribus fores essent,

    Cic. Off. 3, 9, 38.—
    2.
    Of orators, the lungs:

    lateribus aut clamore contendere,

    Cic. de Or. 1, 60, 255:

    quae vox, quae latera, quae vires, etc.,

    id. Verr. 2, 4, 30, § 67:

    ut lateris conatus sit ille, non capitis,

    Quint. 1, 11, 8; cf.:

    lateris pectorisve firmitas an capitis etiam plus adjuvet,

    id. 11, 3, 16; so id. 11, 3, 40:

    dum vox ac latus praeparetur,

    id. 10, 7, 2; 11, 3, 13:

    voce, latere, firmitate (constat orator),

    id. 12, 11, 2:

    neque enim ex te umquam es nobilitatus, sed ex lateribus et lacertis tuis,

    Cic. de Sen. 9, 27:

    cum legem Voconiam voce magna et bonis lateribus suasissem,

    id. ib. 5, 14:

    illa adhuc audaciora et majorum, ut Cicero existimat, laterum,

    Quint. 9, 1, 29.—
    3.
    Poet., in mal. part., Lucil. ap. Non. 260, 30; Ov. H. 2, 58; 19, 138; Prop. 2, 2, 12:

    lateri parcere,

    Juv. 6, 37.—
    B.
    Transf., in gen.
    1.
    The side, flank, lateral surface of a thing (opp. frons and tergum;

    v. h. vv.): collis ex utraque parte lateris dejectus habebat et in frontem leniter fastigatus paulatim ad planiciem redibat,

    on each side, Caes. B. G. 2, 8; cf. Plin. 17, 23, 35, § 202:

    terra angusta verticibus, lateribus latior,

    Cic. Rep. 6, 20, 21:

    latus unum castrorum,

    Caes. B. G. 2, 5:

    insula, cujus unum latus est contra Galliam,

    id. ib. 5, 13:

    et (Fibrenus) divisus aequaliter in duas partis latera haec (insulae) adluit,

    Cic. Leg. 2, 3, 6.—Of a maritime country, the coast, seaboard:

    Illyricum,

    Juv. 8, 117:

    castelli,

    Sall. J. 93:

    tum prora avertit et undis Dat latus,

    the ship's side, Verg. A. 1, 105:

    ubi pulsarunt acres latera ardua fluctus,

    Ov. M. 11, 529:

    nudum remigio,

    Hor. C. 1, 14, 4; id. Epod. 10, 3:

    dextrum (domus),

    id. Ep. 1, 16, 6:

    mundi,

    id. C. 1, 22, 19:

    crystallus sexangulis nascitur lateribus,

    surfaces, Plin. 37, 2, 9, § 26.—Of an army, the flank, Tac. Agr. 35:

    reliquos equites ad latera disponit,

    Caes. B. G. 6, 7:

    ex itinere nostros latere aperto aggressi,

    id. ib. 1, 25; cf. id. ib. 2, 23 fin.:

    ad latus apertum hostium constitui,

    id. ib. 4, 25:

    ne simul in frontem, simul in latera, pugnaretur,

    Tac. Agr. 35.—So in fighting: latus dare, to expose one's side or flank to the adversary, Val. Fl. 4, 304 (v. II. A. infra).—
    b.
    Esp. freq.: a (ab) latere, on or at the side or flank; a or ab lateribus, on or at the sides or flanks (opp. a fronte, in front, before, and a tergo, at the back, behind):

    a tergo, a fronte, a lateribus tenebitur,

    Cic. Phil. 3, 13, 32:

    a fronte atque ab utroque latere cratibus ac pluteis protegebat,

    Caes. B. C. 1, 25 fin.; id. B. G. 2, 25:

    ab omni latere securus,

    Amm. 16, 9, 3:

    ab latere aggredi,

    Liv. 27, 48:

    disjectos ab tergo aut lateribus circumveniebant,

    Sall. J. 50 fin.:

    ne quis inermibus militibus ab latere impetus fieri posset,

    Caes. B. G. 3, 29:

    Sulla profligatis iis, quos advorsum ierat, rediens ab latere Mauris incurrit,

    Sall. J. 101, 8: si ex hac causa unda prorumperet, a lateribus undae circumfunderentur, Sen. Q. N. 6, 6, 4:

    a lateribus, a fronte, quasi tria maria prospectat,

    Plin. Ep. 2, 17, 5.—
    c.
    Less freq. with ex:

    latere ex utroque,

    Lucr. 2, 1049:

    ex lateribus aggredi aliquem,

    Sall. C. 60:

    tribus ex lateribus (locus) tegebatur,

    Hirt. B. Alex. 28, 4:

    ex alio latere cubiculum est politissimum,

    Plin. Ep. 2, 17, 10:

    omni ex latere armorum molibus urgeri,

    Amm. 19, 7, 7.—
    d.
    With de:

    de latere ire,

    Lucr. 6, 117.—Without prep.:

    alio latere,

    Tac. A. 3, 74.—
    2.
    Poet. (pars pro toto), the body:

    penna latus vestit, tenet,

    Ov. M. 2, 376:

    nunc latus in fulvis niveum deponit harenis,

    id. ib. 2, 865; cf. id. ib. 3, 23;

    14, 710: forte,

    Hor. Ep. 1, 7, 26:

    fessum longā militiā,

    id. C. 2, 7, 18:

    credidit tauro latus,

    id. ib. 3, 27, 26:

    liminis aut aquae Caelestis patiens latus,

    id. ib. 3, 10, 20.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen.: in latera atque in terga incurrere, to attack the sides, i. e. the unguarded points, Quint. 9, 1, 20:

    aliena negotia centum Per caput et circa saliunt latus,

    encompass on every side, Hor. S. 2, 6, 34:

    ut a sems latere numquam discederem,

    never left his side, Cic. Lael. 1, 1; cf.: aliquem lateri alicujus adjungere, to attach to his side, i. e. to give him for a companion, Quint. 1, 2, 5; so,

    alicui latus dare, of a client,

    Sen. Q. N. 7, 32, 3 (cf. B. 1. infra):

    lateri adhaerere gravem dominum,

    hung about them, threatened them, Liv. 39, 25:

    Illyriorum rex, lateri ejus haerens, assiduis precibus promissa exigebat,

    Just. 29, 4, 8; cf.:

    Agathocles regis lateri junctus, civitatem regebat,

    id. 30, 2, 5:

    circumfusa turba lateri meo,

    Liv. 6, 15.—Esp.:

    sacpe dabis nudum latus,

    expose, Tib. 1, 4, 52:

    la. tus imperii nudum,

    Flor. 3, 5, 4:

    nec adulatoribus latus praebeas,

    expose yourself, lay yourself open to, Sen. Q. N. 4 praef.: latere tecto abscedere, i. e safe, unharmed, Ter. Heaut. 4, 2, 5:

    hic fugit omnes Insidias nullique malo latus obdit apertum,

    Hor. S. 1, 3, 59:

    ex uno latere constat contractus,

    on one side, Dig. 19, 1, 13 fin.; so ib. 3, 5, 5:

    nulla ex utroque latere nascitur actio,

    ib. 3, 5, 6, § 4.—
    B.
    In partic.
    1.
    To express intimacy, attachment:

    latus alicui cingere,

    to cling to, Liv. 32, 39, 8; esp. in the phrase: ab latere, at the side of, i. e. in intimate association with (rare, and perh. not ante-Aug.):

    ab latere tyranni: addit eos ab latere tyranni,

    Liv. 24, 5, 13; Curt. 3, 5, 15; cf.:

    ille tuum, Castrice, dulce latus,

    your constant associate, Mart. 6, 68, 4.—
    2.
    Relationship, kindred, esp. collateral relationship (post-Aug.):

    quibus (liberis) videor a meo tuoque latere pronum ad honores iter relicturus,

    Plin. Ep. 8, 10, 3:

    sunt et ex lateribus cognati ut fratres sororesque,

    Dig. 38, 10, 10, § 8:

    ex latere uxorem ducere,

    ib. 23, 2, 68:

    latus omne divinae domus,

    Stat. S. 5 praef.: omnes personae cognatorum aut supra numerantur, aut infra, aut ex transverso, sive a latere... a latere, fratres et sorores, liberique eorum; item parentium fratres et sorores liberique eorum, (Ulp.) de Grad. Cogn. 2 ap. Huschke, Jurisp. Antejust. p. 530.
    3.
    lātus, a, um, Part., v. fero.

    Lewis & Short latin dictionary > latus

  • 11 occidio

    occīdĭo, ōnis, f. [1. occīdo], a massacre, utter destruction, extermination (rare before the Aug. period;

    syn.: clades, strages, caedes): orare ne in occidione victoriam poneret,

    Liv. 3, 28.—Esp. freq. in the phrase occidione occidere or caedere, to cut off completely, cut down with utter destruction:

    equitatus occidione occisus,

    Cic. Fam. 15, 4, 7; id. Phil. 14, 14, 36; Liv. 28, 43; 2, 51; 9, 38 et saep.:

    omnes occidione caesi,

    Just. 26, 2, 5; 28, 2, 1; so,

    occidione occumbere,

    to be wholly cut off, Tac. A. 12, 38:

    equi, viri, cuncta victa occidioni dantur,

    every thing captured was destroyed, id. ib. 13, 57:

    occidioni exempti,

    id. ib. 12, 56 fin. —Of animals and plants:

    nec ad occidionem gens interimenda est,

    Col. 9, 15, 3:

    occidionem gregis prohibens,

    id. 7, 5, 16:

    nec ad occidionem universum genus perduci patimur,

    id. 4, 17, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > occidio

  • 12 profero

    prō-fĕro, tŭli, lātum, ferre ( inf. pass. parag. proferrier, Lucr. 1, 207;

    proferis for profers,

    Firm. Mat. 22, 3), v. a.
    I.
    Lit.
    A.
    To carry or bring out, to bring forth (class.; cf.: prodo, produco, adduco): Al. Vin' proferri pateram? Am. Proferri volo. Al. Fiat:

    tu, Thessala, intus pateram proferto foras,

    Plaut. Am. 2, 2, 137:

    arma tormentaque ex oppido,

    Caes. B. C. 2, 22:

    (nummos) ex arcā,

    Cic. Rosc. Com. 11, 29.—
    2.
    To extend, stretch, or thrust out:

    linguam in tussiendo,

    Plaut. As. 4, 1, 50:

    manum,

    id. Ps. 3, 2, 72:

    digitum,

    Cic. Caecin. 25, 71.—
    3.
    Se proferre, to raise one's self, show one's self, appear (post-Aug.):

    draco e pulvino se proferens,

    Suet. Ner. 6.—
    4.
    To offer, proffer:

    alicui minas viginti argenti,

    Plaut. As. 3, 3, 60.—Esp.,
    5.
    Proferre gradum or pedem, to go on, proceed:

    gradum proferam, progredi properabo,

    Plaut. Men. 5, 2, 2: gradum pedum proferre, Enn ap Fest. p. 249:

    passus, Lucr 4, 874: longe pedem,

    Quint. 11, 3, 160; cf.: pedem, Hor A. P 135. —
    6.
    As milit. t. t.: signa proferre, to advance the standards, march on, Liv 4, 32, 10; so,

    proferre inde castra,

    id. 10, 33, 7:

    quidquid ab urbe longius proferrent arma,

    id. 7, 32, 6.—Also,
    7.
    Nautical t t.:

    pedibus profatis in contrarium navigare,

    to sail close to the wind, Plin. 2, 47, 48; cf.:

    prolato pede transversos captare notos,

    Sen. Med. 321.—
    B.
    Transf.
    1.
    To bring forth, produce, cause to grow, of plants (postAug.):

    caelum laurum patitur, atque etiam nitidissimam profert,

    Plin. Ep. 5, 6, 4:

    semen,

    Plin. 17, 13, 20, § 95 (al. perfert). —
    2.
    Of pronunciation, to utter, pronounce (post-Aug.):

    extremas syllabas,

    Quint. 11, 3, 33.—
    3.
    To extend, enlarge (class.):

    castra, Caes, B. C. 1, 81: et proferre libet fines,

    Juv. 14, 142:

    pomoerium,

    Gell. 13, 14, 2.—
    4.
    To put off, defer, adjourn, etc. (class.): rem aliquot dies, Cat. ap. Gell. 7, 3, 14:

    auctionis diem laxius proferre,

    Cic. Att. 13, 14, 1:

    aliquid in diem posterum,

    Gell. 1, 23, 5; cf. Liv. 3, 20, 6.—
    5.
    Of a painter, to bring out, to represent distinctly (post-Aug.);

    venas protulit,

    Plin. 35, 8, 34, § 56.—
    II.
    Trop.
    A.
    With se, to raise, elevate one's self (post-Aug.):

    qui se ipsi protulerunt,

    who have raised themselves from ignorance, Sen. Ep. 52, 3; Plin. Ep. 1, 13, 1.—
    B.
    To bring out, make known, produce in public, publish (class.):

    ejus (orationis) proferendae arbitrium tuum,

    Cic. Att. 15, 13, 1:

    artem,

    to exhibit publicly, Suet. Ner 25 —
    C.
    To bring forth, produce, invent, discover, make known, reveal (class.):

    artem,

    Cic. Ac. 2, 1, 2:

    palam proferre aliquid, Ter Ad. 3, 2, 41: cum illa indicia communis exitii indagavi, patefeci, protuli,

    Cic. Mil. 37, 102:

    aliquid foras,

    id. Cael. 23, 57:

    rem in medium,

    id. Fam. 15, 2, 6:

    secreta animi,

    Plin. 14, 22, 28, § 141:

    Montanum, quia protulerit ingenium, extorrem agi,

    displayed his genius, Tac. A. 16, 29 fin.
    D.
    To bring forward, quote, cite, mention (class.);

    libros,

    Cic. N. D. 1, 40, 113:

    testes, legatos,

    id. Balb. 18, 41:

    auctores,

    id. de Or 2, 71, 290:

    nominatim multos,

    id. Rosc. Am 16, 47;

    paucos belli duces praestantissimos,

    id. de Or 1, 2, 7:

    vinolentiam alicujus,

    id. Phil. 2, 39, 101:

    vim, potentiam, factiones, divitias, clientelas, affinitates adversariorum,

    Auct. Her. 1, 5, 8:

    aliquid in medium,

    Cic. Verr 2, 4, 52, § 115; id. Fin. 2, 23, 76; Plaut. Am. 2, 1, 41:

    memoriter Progeniem suam usque ab avo atque atavo, Ter Phorm. 2, 3, 48: exempla omnium nota,

    Cic. Div 1, 46, 103.—
    E.
    To extend, enlarge:

    fines officiorum,

    Cic. Mur. 31, 65:

    memoriam alicujus,

    to prolong, Plin. Ep. 5, 12, 2:

    ut vita ejus debuerit inmortalitate proferri,

    id. ib. 2, 7, 4; 3, 7, 14.—
    F.
    To impel:

    si paulo longius pietas Caecilium protulisset,

    Cic. Sull. 23, 64.—With se:

    cum se ad clarissimorum civium strages caedesque proferret,

    Plin. Pan. 48.—
    G.
    To lengthen out, prolong (class.):

    beatam vitam usque ad rogum proferre,

    Cic. Fin. 3, 22, 76:

    ut depositi proferret fata parentis,

    Verg. A. 12, 395.

    Lewis & Short latin dictionary > profero

  • 13 relabor

    rĕ-lābor, lapsus, 3, v. dep. n., to slide or glide back; to sink or fall back (mostly poet.).
    I.
    Lit.:

    vix oculos tollens iterumque relabens, etc.,

    sinking back upon the couch, Ov. M. 11, 619:

    (Orpheus) flexit amans oculos et protinus illa (Eurydice) relapsa est,

    id. ib. 10, 57:

    conscendere summas antennas prensoque rudente relabi,

    to slide down, id. ib. 3, 616:

    in sinus relabere nostros,

    return, id. H. 15, 95: retrahitque pedem simul unda relabens, flowing back, retreating, * Verg A. 10, 307; cf.:

    quis neget arduis Pronos relabi posse rivos Montibus,

    Hor. C. 1, 29, 11:

    flecte ratem, Theseu, versoque relabere vento,

    sail back, Ov. H. 10, 149:

    (mare) relabens terram naturae suae reddit,

    Curt. 6, 4, 19:

    (Tiberim) relabentem secuta est aedificiorum et hominum strages,

    Tac. A. 1, 76 init.:

    relabente aestu,

    id. ib. 2, 24.—
    II.
    Trop., to sink or fall back; to relapse; to return:

    nunc in Aristippi furtim praecepta relabor,

    Hor. Ep. 1, 1, 18:

    tunc mens et sonus Relapsus atque notus in vultus honor,

    id. Epod. 17, 18.

    Lewis & Short latin dictionary > relabor

  • 14 sterno

    sterno, strāvi, strātum, 3 ( pluperf. sync. strarat, Manil. 1, 774: strasset, Varr. ap. Non. 86, 8), v. a. [Gr. root STOR, storennumi, to spread; stratos, camp; Sanscr. star- strnāmi = sterno; cf.: strages, struo, torus, and lātus, adj., old Lat. stlatus], to spread out, spread abroad; to stretch out, extend.
    I.
    Lit. (mostly poet. and in postAug. prose; in Cic. only in the part. perf.; cf.:

    effundo, extendo, subicio, subdo): vestes,

    Ov. M. 8, 658:

    in duro vellus solo,

    id. F. 4, 654:

    bubulos utres ponte,

    Plin. 6, 29, 34, § 176:

    hic glarea dura Sternitur,

    Tib. 1, 7, 60:

    natas sub aequore virgas Sternit,

    i. e. scatters, strews, Ov. M. 4, 743:

    harenam,

    id. F. 3, 813; id. Am. 2, 14, 8:

    herbas,

    id. M. 7, 254:

    poma passim,

    Verg. E. 7, 54:

    spongeas ad lunam et pruinas,

    Plin. 31, 11. [p. 1758] 47, §

    123: arma per flores,

    Grat. Cyneg. 487:

    fessi sternunt corpora,

    stretch out their bodies, lie down, Liv. 27, 47, 9; cf.:

    sternunt se somno diversae in litore phocae,

    Verg. G. 4, 432.—Mid.:

    sternimur optatae gremio telluris,

    Verg. A. 3, 509; and:

    in Capitolinas certatim scanditur arces Sternunturque Jovi,

    Sil. 12, 340.— Part. perf.: strātus, a, um, stretched out, lying down, prostrate (syn. prostratus): strata terrae, Enn. ap. Non. 172, 20 (Trag. v. 370 Vahl.):

    nos humi strati,

    Cic. de Or. 3, 6, 22:

    quidam somno etiam strati,

    Liv. 37, 20, 5:

    ad pedes strati,

    Cic. Att. 10, 4, 3:

    stratum jacere et genua complecti,

    Quint. 6, 1, 34:

    nunc viridi membra sub arbuto Stratus,

    Hor. C. 1, 1, 21.—
    2.
    Of places, to extend:

    insulae Frisiorum, Chaucorum, etc.... sternuntur inter Helium ac Flevum,

    stretch out, extend, Plin. 4, 15, 29, § 101; 3, 5, 9, § 60;

    hence, vites stratae,

    spreading, Col. 5, 4, 2 (for Nep. Milt. 5, 3, v. under rarus, II. A.).—
    B.
    In partic., to spread a thing out flat, i. e. to smooth, level (mostly poet.):

    sternere aequor aquis,

    Verg. A. 8, 89; cf.:

    placidi straverunt aequora venti,

    id. ib. 5, 763:

    nunc omne tibi stratum silet aequor,

    id. E. 9, 57:

    pontum,

    Ov. M. 11, 501:

    mare,

    Plin. 2, 47, 47, § 125:

    stratoque super discumbitur ostro,

    Verg. A. 1, 700:

    viam per mare,

    smoothed, levelled, Lucr. 3, 1030 (acc. to the Gr. hodon storennumi):

    stratum militari labore iter,

    Quint. 2, 13, 16; so,

    hoc iter Alpes, Hoc Cannae stravere tibi,

    Sil. 12, 514;

    and trop.: praesens tibi fama benignum Stravit iter,

    Stat. Th. 12, 813.—
    * 2.
    Trop. (the figure borrowed from the sea), to calm, still, moderate:

    odia militum,

    Tac. H. 1, 58 (cf.:

    constrata ira,

    Stat. S. 2, 5, 1).—
    II.
    Transf.
    A.
    To cover, cover over (by spreading something out; the predom. class. signif. of the word; cf. obtendo).
    1.
    Of a couch, bed, etc., to spread, prepare, arrange, make:

    lectus vestimentis stratus est,

    Ter. Heaut. 5, 1, 30; cf.:

    strata cubilia sunt herbis,

    Lucr. 5, 1417:

    rogatus est a Maximo, ut triclinium sterneret... Atque ille stravit pelliculis haedinis lectulos Punicanos,

    Cic. Mur. 36, 75; so,

    lectum, lectos, biclinium, triclinia, etc.,

    Plaut. Stich. 2, 2, 33; id. Most. 1, 4, 14; id. Men. 2, 3, 3; id. Bacch. 4, 4, 70; id. Ps. 1, 2, 31; Ter. Heaut. 1, 1, 73; id. Ad. 2, 4, 21; Cic. Clu. 5, 14; id. Tusc. 5, 21, 61; Hirt. B. G. 8, 51:

    his foliis cubitus sternere,

    Plin. 24, 9, 38, § 59:

    torum frondibus,

    Juv. 6, 5:

    strata cathedra,

    cushioned, id. 9, 52; cf. also, ARCERAM NE STERNITO, Fragm. XII. Tab. ap. Gell. 20, 1, 25; and absol.:

    jubet sterni sibi in primā domus parte (sc. lectum),

    Plin. Ep. 7, 27, 7.—
    2.
    Esp., places, to cover; of a way, road, path, etc., to pave:

    aspreta erant strata saxis,

    Liv. 9, 35, 2:

    via strata,

    id. 8, 15, 8:

    semitam saxo quadrato straverunt,

    id. 10, 23 fin.; so,

    vias silice... clivum Capitolinum silice... emporium lapide,

    id. 41, 27, 5 sq.; and absol.:

    locum illum sternendum locare,

    Cic. Att. 14, 15, 2:

    pavimentum stratum lapide,

    Vulg. Ezech. 40, 17:

    viam lapide,

    Dig. 43, 11, 1.—
    3.
    To saddle:

    equos,

    Liv. 37, 20, 12; 37, 20, 4; Veg. 5, 77:

    asinum,

    Vulg. Gen. 22, 3.—
    4.
    In gen., to cover, spread:

    argento sternunt iter omne viarum,

    Lucr. 2, 626:

    foliis nemus Multis et algā litus inutili tempestas Sternet,

    will strew over, bestrew, Hor. C. 3, 17, 12:

    congeriem silvae vellere summam,

    Ov. M. 9, 236:

    litora nive,

    Val. Fl. 5, 175:

    harenam Circi chrysocolla,

    Plin. 33, 5, 27, § 90:

    solum telis,

    Verg. A. 9, 666:

    Tyrrhenas valles caedibus,

    Sil. 6, 602:

    strati bacis silvestribus agri,

    Verg. G. 2, 183:

    ante aras terram caesi stravere juvenci,

    covered, id. A. 8, 719.—
    B.
    To stretch out by flinging down, to throw down, stretch on the ground, throw to the ground, overthrow, prostrate (mostly poet., esp. in Verg.; in prose not before the Aug. period; in Cic. only once in the trop. sense; v. the foll.; cf.

    profligo): cujus casus prolapsi cum proximos sterneret,

    Liv. 5, 47:

    circa jacentem ducem sterne Gallorum catervas,

    id. 7, 26, 8:

    turbam invadite ac sternite omnia ferro,

    id. 24, 38, 7:

    alius sit fortis in armis, Sternat et adversos Marte favente duces,

    Tib. 1, 10, 30:

    caede viros,

    Verg. A. 10, 119:

    aliquem leto,

    id. ib. 8, 566:

    morte,

    id. ib. 11, 796; Liv. 31, 21, 15; Ov. M. 12, 604:

    adversā prensis a fronte capillis Stravit humi pronam,

    id. ib. 2, 477: primosque et extremos Stravit humum, Hor. C. 4, 14, 32:

    sternitur volnere,

    Verg. A. 10, 781:

    impetus per stratos caede hostes,

    Liv. 4, 29, 1:

    aliquem morti,

    Verg. A. 12, 464:

    irae Thyesten exitio gravi Stravere,

    Hor. C. 1, 16, 18:

    corpore toto Sternitur in vultus,

    Stat. Th. 12, 318:

    sternitur, et toto projectus corpore terrae,

    Verg. A. 11, 87:

    toto praecipitem sternit,

    Sil. 4, 182:

    hostes,

    Just. 2, 11, 13:

    Ajax stravit ferro pecus,

    Hor. S. 2, 3, 202:

    sternitur et procumbit humi bos,

    Verg. A. 5, 481:

    strata belua texit humum,

    Ov. H. 10, 106:

    rapidus torrens Sternit agros, sternit sata laeta,

    Verg. A. 2, 306:

    moenia,

    to overthrow, demolish, Ov. M. 12, 550; cf.:

    stratis ariete muris,

    Liv. 1, 29, 2:

    sternit a culmine Trojam,

    Verg. A. 2, 603; so,

    (elephanti) stabula Indorum dentibus sternunt,

    Plin. 8, 9, 9, § 27.—
    2.
    Trop. (rare):

    deorum plagā perculsi, afflictos se et stratos esse fatentur,

    cast down, prostrated, Cic. Tusc. 3, 29, 72:

    mortalia corda Per gentes humiles stravit pavor,

    Verg. G. 1, 331:

    virtus populi Romani haec omnia strata humi erexit ac sustulit,

    Liv. 26, 41, 12:

    stratā Germaniā,

    subdued, Amm. 16, 1, 5.—Hence, strātus, a, um, P. a.; as substt.
    A.
    strāta, ae, f. (sc. via), a paved road or way (post-class.), Eutr. 9, 15:

    amplas sternite jam stratas,

    Juvenc. 1, 315:

    in margine stratae,

    id. 3, 656.—
    B.
    strātum, i, n. (mostly poet. and in post-Aug. prose; not in Cic.; acc. to II. A.).—
    1.
    A bed-covering, a coverlet, quilt, blanket; a pillow, bolster:

    lecti mollia strata,

    Lucr. 4, 849:

    proripere se e strato,

    Suet. Calig. 51; Ov. M. 5, 34; 10, 267.—
    b.
    Meton. (pars pro toto), a bed, couch:

    haud segnis strato surgit Palinurus,

    Verg. A. 3, 513; cf. id. ib. 8, 415;

    3, 176: tale,

    Nep. Ages. 8:

    quies neque molli strato neque silentio arcessita,

    Liv. 21, 4, 7.— Plur.:

    strataque quae membris intepuere tuis,

    Ov. H. 10, 54:

    dura,

    id. Am. 1, 2, 2; Luc. 1, 239.—Once also (sc. lectus) in the masc., Favorin. ap. Gell. 15, 8, 2.—
    2.
    A horsecloth, housing, a saddle, Ov. M. 8, 33; Liv. 7, 14, 7; Sen. Ep. 80, 9; Plin. 7, 56, 57, § 202. —Prov.:

    qui asinum non potest, stratum caedit (v. asinum),

    Petr. 45, 8.—
    3.
    A pavement:

    saxea viarum,

    Lucr. 1, 315; 4, 415: extraneum, Petr. poët. 55, 6, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > sterno

  • 15 Trasimenicus

    Trăsŭmēnus (also Trăsymēnus, after Trasumenê limnê, in Strabo; and less correctly Trăsĭmēnus), Trasimenus lacus, or simply Trasimenus, Trasimenê limnê, a lake in Etruria, near Perusia, celebrated for Hannibal ' s victory over the Romans, now Lago Trasimeno or Lago di Perugia, Cic. Div. 2, 8, 21; id. N. D. 2, 3, 8; id. Rosc. Am. 32, 89; id. Brut. 14, 57; Liv. 22, 4 sq.; Flor. 2, 6, 13; Val. Max. 1, 6, 6; Sil. 4, 739; 5, 8; Stat. S. 1, 4, 86; Plin. 2, 84, 86, § 200; 2, 107, 111, § 241; 7, 28, 29, § 106.— As adj.:

    Trasimena litora,

    Ov. F. 6, 765.— Hence, Trăsĭmēnĭcus, a, um, adj., of or belonging to Trasimenus, Trasimenian:

    strages,

    Sid. Carm. 9, 247.

    Lewis & Short latin dictionary > Trasimenicus

  • 16 Trasimenus

    Trăsŭmēnus (also Trăsymēnus, after Trasumenê limnê, in Strabo; and less correctly Trăsĭmēnus), Trasimenus lacus, or simply Trasimenus, Trasimenê limnê, a lake in Etruria, near Perusia, celebrated for Hannibal ' s victory over the Romans, now Lago Trasimeno or Lago di Perugia, Cic. Div. 2, 8, 21; id. N. D. 2, 3, 8; id. Rosc. Am. 32, 89; id. Brut. 14, 57; Liv. 22, 4 sq.; Flor. 2, 6, 13; Val. Max. 1, 6, 6; Sil. 4, 739; 5, 8; Stat. S. 1, 4, 86; Plin. 2, 84, 86, § 200; 2, 107, 111, § 241; 7, 28, 29, § 106.— As adj.:

    Trasimena litora,

    Ov. F. 6, 765.— Hence, Trăsĭmēnĭcus, a, um, adj., of or belonging to Trasimenus, Trasimenian:

    strages,

    Sid. Carm. 9, 247.

    Lewis & Short latin dictionary > Trasimenus

  • 17 Trasumenus

    Trăsŭmēnus (also Trăsymēnus, after Trasumenê limnê, in Strabo; and less correctly Trăsĭmēnus), Trasimenus lacus, or simply Trasimenus, Trasimenê limnê, a lake in Etruria, near Perusia, celebrated for Hannibal ' s victory over the Romans, now Lago Trasimeno or Lago di Perugia, Cic. Div. 2, 8, 21; id. N. D. 2, 3, 8; id. Rosc. Am. 32, 89; id. Brut. 14, 57; Liv. 22, 4 sq.; Flor. 2, 6, 13; Val. Max. 1, 6, 6; Sil. 4, 739; 5, 8; Stat. S. 1, 4, 86; Plin. 2, 84, 86, § 200; 2, 107, 111, § 241; 7, 28, 29, § 106.— As adj.:

    Trasimena litora,

    Ov. F. 6, 765.— Hence, Trăsĭmēnĭcus, a, um, adj., of or belonging to Trasimenus, Trasimenian:

    strages,

    Sid. Carm. 9, 247.

    Lewis & Short latin dictionary > Trasumenus

  • 18 Trasymenus

    Trăsŭmēnus (also Trăsymēnus, after Trasumenê limnê, in Strabo; and less correctly Trăsĭmēnus), Trasimenus lacus, or simply Trasimenus, Trasimenê limnê, a lake in Etruria, near Perusia, celebrated for Hannibal ' s victory over the Romans, now Lago Trasimeno or Lago di Perugia, Cic. Div. 2, 8, 21; id. N. D. 2, 3, 8; id. Rosc. Am. 32, 89; id. Brut. 14, 57; Liv. 22, 4 sq.; Flor. 2, 6, 13; Val. Max. 1, 6, 6; Sil. 4, 739; 5, 8; Stat. S. 1, 4, 86; Plin. 2, 84, 86, § 200; 2, 107, 111, § 241; 7, 28, 29, § 106.— As adj.:

    Trasimena litora,

    Ov. F. 6, 765.— Hence, Trăsĭmēnĭcus, a, um, adj., of or belonging to Trasimenus, Trasimenian:

    strages,

    Sid. Carm. 9, 247.

    Lewis & Short latin dictionary > Trasymenus

См. также в других словарях:

  • strages — index havoc Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Strages Virorvm — STRAGES VIRORVM, Gr. Ἀνδροκτασίαι, ῶν, (⇒ Tab. I.) Töchter der Eris, oder Uneinigkeit. Hesiod. Theog. v. 278 …   Gründliches mythologisches Lexikon

  • strage — {{hw}}{{strage}}{{/hw}}s. f. 1 Uccisione violenta di un gran numero di persone o animali: la strage degli innocenti; SIN. Distruzione, massacro, sterminio. 2 (fig., est.) Esito rovinoso: agli esami c è stata una –s. 3 (pop.) Grande quantità: c… …   Enciclopedia di italiano

  • HYDRA — Primera aparición Strange Tales n.º 135 Creador(es) Stan Lee. Jack Kirby. Editorial Marvel Comics Base de ope …   Wikipedia Español

  • Saint Bartholomew's Day Massacre — • This massacre of which Protestants were the victims occurred in Paris on 24 August, 1572 (the feast of St. Bartholomew), and in the provinces of France during the ensuing weeks, and it has been the subject of knotty historical disputes Catholic …   Catholic encyclopedia

  • LEO — I. LEO Alabandensis orator, praeter artem de Statibus, composuit Caricorum libros 4. totidemque Lyciacorum, reste Suidâ, qui et scripsisse ait sacrum bellum Phocensium, et Boeotorum. Equidem id negare non ausim, sed tamen fieri poslet, ut eos… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • страх — род. п. а, укр. страх, род. и. у, др. русск. страхъ, ст. слав. страхъ φόβος (Супр.), болг. страх, сербохорв. стра̑х, род. п. стра̏ха, словен. strȃh, род. п. strȃha, strahȗ, чеш. strach, слвц. strach, польск. strach, в. луж. trach, н. луж.… …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

  • Pope Gregory XIII — Infobox pope English name=Gregory XIII|Latin name=Dude PP. XIII birth name=Ugo Boncompagni term start=May 13, 1572|term end=April 10, 1585 predecessor=Pius V|successor=Sixtus V birth date=January 7, 1502|birthplace=Bologna, Italy dead=dead death… …   Wikipedia

  • St. Bartholomew's Day massacre — Painting by François Dubois, a Huguenot painter born circa 1529 in Amiens, who settled in Switzerland. Although Dubois did not witness the massacre, he depicts Admiral Coligny s body hanging out of a window at the rear to the right. To the left… …   Wikipedia

  • Criticism of the Roman Catholic Church — subsumes critical observations made about the current or historical Roman Catholic Church, in its actions, teachings, omissions, structure, or nature; theological disagreements would be covered on a denominational basis. Criticisms may regard the …   Wikipedia

  • Kingdom of Navarre — Infobox Former Country native name = Reino de Navarra Nafarroako Erresuma Royaume de Navarre conventional long name = Kingdom of Navarre common name = Kingdom of Navarre national motto = continent = Europe region = Mediterranean country = Spain… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»