Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

stipulatio

  • 1 stipulatio

    stĭpŭlātĭo, ōnis, f. stipulation, obligation, promesse par contrat, engagement.
    * * *
    stĭpŭlātĭo, ōnis, f. stipulation, obligation, promesse par contrat, engagement.
    * * *
        Stipulatio, Verbale. Cic. Stipulation.

    Dictionarium latinogallicum > stipulatio

  • 2 stipulatio

    stĭpŭlātĭo, ōnis, f. [stipulor], jurid. t. t., a promise given on demand; an engagement, agreement, bargain, covenant, stipulation, obligation (syn. pactum), Gai. Inst. 2, 31:

    stipulatio est verborum conceptio, quibus is qui interrogatur, daturum facturumve se, quod interrogatus est, respondet,

    Dig. 45, 1, 5:

    stipulatio non potest confici, nisi utroque loquente, etc.,

    ib. 45, 1, 1 sq.:

    pacta, conventa, stipulationes,

    Cic. de Or. 2, 24, 100:

    ut ea pecunia ex stipulatione debeatur,

    id. Leg. 2, 21, 53:

    aliquem stipulatione alligare,

    id. Rosc. Com. 12, 36:

    nondum stipulationes legeram,

    id. Att. 16, 11, 7:

    stipulationum et judiciorum formulas conponere,

    id. Leg. 1, 4, 14; Nep. Att. 9, 5; Just. Inst. 3, 19 pr.; Paul. Sent. 5, 7, 1: is contractus stipulationum sponsionum sponsalia, Serv. Suip. ap. Gell. 4, 4, 2; Vulg. Jer. 32, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > stipulatio

  • 3 stipulatio

    stipulātio, ōnis f. [ stipulor ]
    1) формальное обещание, условие договора C, Dig
    2) договор, соглашение C, Nep, Sen, Dig

    Латинско-русский словарь > stipulatio

  • 4 stipulatio

    stipulātio, ōnis, f. (stipulor), die förmliche Anfrage bei jmd. ob er etw. förmlich angeloben wolle, die Stipulation, der Kontrakt, der dadurch entsteht, daß ich jmd. frage: »versprichst du das und das usw.?« und er antwortet »ich verspreche es (spondeo)«, die verlangte Angelobung, das Handgelöbnis, auch im Plur., Cic. u.a.: stip. argentaria, der zwischen dem Auktionsherrn u. dem Auktionator abgeschlossene Vertrag, der darauf hinausgeht, Wertgegenstände zu versilbern, Tab. Pompei., s. Mommsen im Hermes 12, 101 f.

    lateinisch-deutsches > stipulatio

  • 5 stipulatio

    stipulātio, ōnis, f. (stipulor), die förmliche Anfrage bei jmd. ob er etw. förmlich angeloben wolle, die Stipulation, der Kontrakt, der dadurch entsteht, daß ich jmd. frage: »versprichst du das und das usw.?« und er antwortet »ich verspreche es (spondeo)«, die verlangte Angelobung, das Handgelöbnis, auch im Plur., Cic. u.a.: stip. argentaria, der zwischen dem Auktionsherrn u. dem Auktionator abgeschlossene Vertrag, der darauf hinausgeht, Wertgegenstände zu versilbern, Tab. Pompei., s. Mommsen im Hermes 12, 101 f.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > stipulatio

  • 6 stipulātiō

        stipulātiō ōnis, f    [stipulor], a formal promise, engagement, agreement, bargain, covenant, stipulation: pacta, stipulationes: ut ea pecunia ex stipulatione debeatur: stipulationum formulae.
    * * *
    demanding of guarantee from debtor by formal question; contract created thereby; promise; bargain; (demanding spondesne from debtor/contract w/answer spondeo)

    Latin-English dictionary > stipulātiō

  • 7 stipulatio

    stipulatus, stipulator см. stipulari.

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > stipulatio

  • 8 aquiliana stipulatio

    особая стипуляционная формула, созданная Аквилием Галлом, посредством которой тяжущиеся могли свести в одно и затем погасить посредством одной акцептиляции разнообразные требования и обязательства, существовавшия между ними (§ 2. J. 3, 29. 1. 18 § 1. D. 46, 4).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > aquiliana stipulatio

  • 9 stipulari

    (stipulus), 1) договариваться о чем-нибудь в торжественной, устной форме, состоящей из вопроса и ответа, требовать торжественного обещния исполнить какое-нибудь обязательство;

    stipulatio s. stipulatus есть формальный словесный акт, состоящий из торжественного вопроса верителя и соответствующего ответа должника, с целью установления обязательственного отношения (tit. I. 3, 15-19. D. 45, 1-3. 1. 5 § I D. 45, 1. 1. 1 pr. cod.);

    stipulari прот. pacisci;

    stipulatio прот. pactio, pactum (см. pacisci s. b.);

    reus stipulandi, прот. reus promittendi (см. reus s. 1); (1. 83 D. cit.);

    stipulator - stipulans s. reus stipulandi, прот. promissor (см. promittere s. b. в);

    in stipulationem s. in stipulatum deduci (см. s. 2);

    stipulat. conventionales, iudiciales, praetoriae, aediliciae (1. 5 pr. D. cit. tit. D. 46, 5);

    stipul. de evictione (1. 39 pr. cf. 1. 31 D. 21, 2);

    stipul. Aquiliana (см.).

    2) тк. обещaние представить обеспечение (cautio) верителю; оно делалось исковым только в том случае, если оно облекалось в форму стипуляции (1. 26 § 13 D. 12, 6);

    stipulatio = sponsio, promissio, cautio s. 1, напр. iudicio sisti promittere, et stipulationi non obtemperare (1. 15 D. 2, 11. 1. 15 D. 3, 3. 1. 4 D. 2, 1);

    in ctipulationibus compensatio locum habet; - in ex stipulatu actione poterit obici compensatio (1. 10 § 3 D. 16, 2. § 29 I. 4, 6. 1. 1 § 3 C. 5, 13. 1. 1 § 15 D. 44, 7 - где вместе Indic. и coni.).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > stipulari

  • 10 cautio

    1) представление обеспечения посредством поручительства, залога или простого обещания (stipulatio);

    cautio quae propter legem Falc. interponitur, fidejussorum habet praestationem (1. 3 § 1 D. 35, 5);

    cum fidljussore cautionem duplae praestare (1. 72 pr. D. 18, 1);

    c. idonea (1. 59 § 6 D. 17, 1);

    nuda c., простое обещание исполннть обязательство (1. 2 § 6 D. 5, 1. 1. 63 § 4 D. 17, 2. 1. 3 C. 6, 38); отсюда cautionalis stipulatio, стипуляция, обеспечивающая верителя (1. 1 pr. § 2. 4. D. 46, 5); с. juratoria, adjuratoria, представление обеспечения под присягою (1. 1 pr. C. 1, 49. 1. 8 C. 12, 22); с. damni infecti, когда собственник строения или стены, грозящих рушением, обещает своему соседу вознаградить его за вред, который может произойти от подобного случая (1. 13 § 2 D. 39, 2); также обеспечение посредством передачи предмета, plus cautionis in re est (при залоге), quam in persona (1. 25 D. 50, 17);

    cautionem acquirere (1. 1 § 17 D. 43, 3).

    2) письменное удостоверение сделки, признание займа а) со стороны должника, долговая расписка (1. 47 § 1 D. 2, 14. 1. 15 § 1 D. 20, 1. 1. 64 D. 32); с. pollicitalionis (1. 9 § 3 D. 4, 2), с. depositionis, расписка в получении на сохранение денег (1. 18 § 1 D. 36, 3);

    dotalis, расписка в получении приданного (1. 89 § 5 D. 31);

    caut. hereditariae, документы, принадлежащие к наследственному имуществу (1. 5 D. 10, 2); с. domestica, частная долговая расписка (1. 103 D. 30); с surrrepta, corrupta, intercepta (1. 10 § 3 D. 2, 13); особ. долговая записка в получении занятой суммы (1. 40 pr. D. 12, 1. 1. 25 § 4 D. 22, 3); с. creditae pecuniae (1. 29 D. 44, 7); с. foeneraticia, в получении занятой, процентной суммы (1. 11 C. 5, 14. 1. 25 C. 5, 37);

    b) расписка верителя в получении денег (1. 15 D. 22, 3. 1. 32 § 1 D 26, 7. 1. 82 D. 35. 1. 1. 20. 9, 1).

    3) соглашение, договор (1. 15 § 1 D. 35, 2. 1. 16 D. 38, 16).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > cautio

  • 11 delegare

    1) отсылать, отправлять (1. 8 C. 10, 16). 2) препоручать (1. 5 C. 3, 1. 1. 5 § 8 D. 23, 3). 3) передать, вверять, поручать, publici iudicii exercitatio lege vel Scto delegata (1. 1 pr. D. 1, 21);

    delegatum munus (1. 12 § 4 D. 11, 7), publica pecunia delegata (1. 2 D. 48, 13); (1. 2 § 1 D. 11, 6);

    causam (процесс) delegare, delegatio causae (1. un. C. 3, 4); (1. 19 C. 7, 62).

    4) в тесном смысле: подставлять вместо себя другого должника кредитору;

    delegatio, такой переход долга, такая юридическая операция, на основании которой прежний должник (delegans) предлагает новому должнику (delegatus) взять на себя долг с согласия верителя (delegatarius), причем delegans освобождается от обязательства (tit. D. 46, 2. C. 8, 42. - 1. 11 pr. D. cit.); поручение (mandatum-iussus) прежнего должника считается здесь единственною формальностью, к которой также относится выражение delegare (1. 17 eod.: "Delegare scriptura vel nutu, ubi fari non potest, debitorem suum quis potest. "); с другой стороны, перемена обязательств основывалась на формальном соглашении (stipulatio) между delegatus и delegatarius, почему и в источниках stipulatio и одие раз litis contestatio считаются формами делегации (1. 11 § 1 eod.: "Fit autem delegatio vel per stipulationem vel per litis contestationem". 1. 1 C. eod.: Delegatio debiti, nisi consentiente et stipulanti promittente debitore, iure perfici non potest". Замена обязательства другим совершается ipso iure в момент litis contestationis, что новейшие юристы называют необходимым обновлением. Обязательство делегата относительно делегатария считается вполне новым, самостоятельным (1. 19 D. 46, 2. 1. 12. 13. 33. D. eod. 1. 21 § l. D. 39, 5. 1. 5 § 5. D. 44, 4), в том состоит различие между delegatio и novatio (cp. Salpius, Novation и Delegation. р. 118). Для делегации не требуется, чтобы новый должник (delegatus) был должником старого (delegans), таккак источники говорят о делегации в том случае, когда delegatus в качестве дарителя, вступает на место прежнего должника (1. 21 pr. D. 39, 5. 1. 33 § 3 eod. I. 41 pr. D. 42, 1. 1. 5 § 513. 44, 4); также не требуется, чтобы delegatarius был нообходимо верителем старого должника; цель делегации может состоять в том, чтобы, напр., установить дарение или назначить приданое в пользу верителя;

    deltgatio есть вообще форма для передвижения требования (debitum, nomen) от одного лица к другому, средство уплаты (numerare, solvere) не наличными деньгами, а требованием (1. 41 pr. D. 42, 1;-"si non creditori meo, sed ei, cui dare volebam, te delegavero". 1. 11 C. 8, 54. 1. 2 C. 4, 10). Если delegans был должником делегатария и верителем нового должника, то существующие обязательные отношения прекращаются вследствие заключения нового обязательства между delegatus и верителем; в этом случае delegatio равняется уплате долга (1. 8 § 3 D. 16,1: - "solvit et, qui reum delegat. " 1. 37 § 4 D. 38, 1:-"si crertitori suo libertum patronus delegaverit - solutionis vicem continet haec delegatio. " 1. 18 D. 46, 1. 1. 31 § 1 D. 46, 2). Выражение delegare относится не только к лицу нового должника, но также к самому предмету делегации, del. потеп (1. 9 D. 19, 5. 1. 1 § 12 D. 37, 6), legata (1. 41 D. 35, 1);

    delegatio debiti, nominis (см. выше). По отношению к delegatus: se delegare: подставлять себя в качестве должника (1. 4 § 1 D. 40, 1); ср. Gai. III. 130.

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > delegare

  • 12 duplus

    двойной, duplum (sc. pretium), dupla (sc. pecunia), двойная цена, actio legis Aquil. adversus negantem in duplum competit (l. 28 § 10 D. 9, 2); (1. 23 § 6 D. 6. 1. cf. 1. 6 D. 10, 4, 1, 1, pr. D. 47, 3);

    condemnatio (actionis arborum furtim caes) duplum continet (1. 7 § 7 D. 47, 7);

    in duplum iudicium dare (1. 1 pr. D. 11, 3);

    in duplum condemnari, tenei (1. 45 D. 21, 1. 1. 18 pr. D. 40 12);

    duplam cavere, promittere, stipulari, duplae cautio, stipulatio (1. 49 D. 10, 2. 1. 72 pr. D. 18, 1. 1. 31 § 20 D. 21, 1. 1. 2. 11 § 1. 1. 16 § 1. 2. 1. 18. 21. 27. 34 § 2 D. 21, 2);

    duplae stipulator promissor (1. 29 § 1 eod.), duplae actio (1. 47 pr. D. 21, 1); то же dupla = duplae stipulatio, напр. dupla servum emere (1. 58 § 2 eod.), deficiente dupla ex emto agere (1. 11 § 14 D. 19, 1).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > duplus

  • 13 conventionalis

    conventiōnālis, e [ conventio 3. \]

    Латинско-русский словарь > conventionalis

  • 14 fructuarius

    Латинско-русский словарь > fructuarius

  • 15 stipulatiuncula

    stipulātiuncula, ae f. [demin. к stipulatio ]
    маленькое обещание, незначительное соглашеньице C

    Латинско-русский словарь > stipulatiuncula

  • 16 Aquilius [2]

    2. Aquīlius (in Hdschrn. auch Aquillius), a, um, Name eines röm. Geschlechts, aus dem am bekanntesten: C. Aquilius Gallus, ein Freund Ciceros, mit diesem Prätor i. J. 66 v. Chr., als geschickter Redner vor Gericht u. gelehrter Jurist aus der Schule des O. Mucius Scävola Pontifex gerühmt, Cic. Brut. 154. – Aquilius Regulus, ein Stiefbruder des Redners Vipstanus Messala, ein nichtswürdiger Angeber der Kaiserzeit, s. Ruperti Tac. hist. 4, 42, 1. – eine Aquilia, Frau aus dem aquil. Geschlecht, Cic. ad. Att. 14, 13, 5 u. 17, 3. – Adi. aquilisch, lex Aqu., des gen. Aqu. Gallus, Cic. u. Gaius. – Dav. Aquīliānus, a, um, des Aquilius (Gallus), aquilianisch, defensio, Cic.: stipulatio, ICt.: Plur. subst., Aquīliānī, die Aquilianer, Varr. LL. 9, 71.

    lateinisch-deutsches > Aquilius [2]

  • 17 astipulator

    astipulātor (adstipulātor), ōris, m. (astipulor), I) als gerichtl. t. t., einer der bei einer stipulatio, d.h. bei einem feierlichen Vertrage (Bürgschaft, Kontrakt) von dem stipulator, der sich das Versprechen geben ließ, hinzugezogen wurde, um sich dasselbe Versprechen wiederholen zu lassen, damit er dann, wenn die Leistung verweigert wurde, vor Gericht als Zeuge oder Beistand des stipulator oder dessen Erben, wenn sie klagbar wurden, auftreten konnte, Gaius inst. 3, 110. 117. 126. 215. Cic. Quinct. 58 (u. dazu Klotz); Pis. 18. – II) übtr., ein unbedingter Beipflichter, tamquam idoneus ast., Sidon. ep. 6, 4: Stoici et eorum astipulator Antiochus, Cic. Acad. 2, 67: ast. vanae opinionis, Val. Max. 7, 1, 2 extr.: impositae devotionis ast., Sidon. ep. 1, 9. p. 65, 3 Sav.: ast. veritatis tuae, Hier. b. Augustin. ep. 75, 6: disertissimus eorum ast. Tertullianus, Augustin. de bono viduit. 7.

    lateinisch-deutsches > astipulator

  • 18 cautionalis

    cautiōnālis, e (cautio no. II), zur Kaution gehörig, stipulatio, Ulp. dig. 46, 5, 1. § 2.

    lateinisch-deutsches > cautionalis

  • 19 committo

    com-mitto, mīsī, missum, ere, zusammenlassen, zusammenbringen, I) eig.: a) mater. lebl. Objj. zusammenlassen, aneinanderlassen = zusammenfügen, aneinander- oder aufeinanderfügen, verbinden, vereinigen (Ggstz. dirimere), u. refl. se committere od. Passiv committi medial = zusammengehen, sich anschließen, dicht anstoßen, sich verbinden, sich vereinigen, malos (Balken, Ständer), Caes.: opera (Befestigungswerke), Liv.: maria, Curt.: duas noctes, Ov.: plagarum orae committuntur, Cels.: quia vehementer rursus se commiserunt (orae ossis), Cels. – influentem urbi Tiberinum (den Tiber) ponte, Flor. – m. Ang. wem? womit? durch Dat., durch cum u. Abl., durch inter se, zB. dextram dextrae, Ov.: manum Teucris, poet. = handgemein werden, Verg.: lacum flumini, Plin. ep.: urbem continenti (von einem Damm), Curt.: viam viae, Liv.: ubi se (Syria) Ciliciae committit, Mela: quā naris fronti committitur, Ov.: costae committuntur cum osse pectoris, Cels.: orae scroti suturis inter se committendae, Cels.: nondum commissa inter se munimenta, Liv.: v. der Wortfügung, res in ordinem digestae et inter se commissae, Quint.: vermiculate lexeis inter se c., Quint. – m. Ang. wohin? wozu? durch in u. Akk., donec se duo capita in priorem partem (nach vorn) committant, Cels.: commissa in unum crura, Ov.: ceterae suturae in unguem committuntur, vereinigen sich auss genauste, Cels. – b) leb. Wesen, α) zum Kampf u. Wettstreit aneinanderlassen, aneinanderhetzen, bei Ang. mit wem? konstr. mit cum u. Abl., mit bl. Dat., m. inter se, zum Kampfe, duos canes in conspectu populi, Frontin.: arietes vel boves, ICt. – u. acies commissas solvere, Prop. – bes. in den öffentl. Spielen, quingenos pedites, tricenos equites hinc inde, Suet.: pugiles Latinos cum Graecis, Suet. – zum Wortgezänk, omnes inter se, Suet. – zum Wettstreit mit Worten, aequales inter se, Suet. – β) zum Vergleich zusammenstellen, vates, Iuven. 6, 436: sua scripta antiquae Corinnae, Prop. 2, 3, 21.

    II) mehr übtr.: 1) etw. zu Werke-, zur Ausführung-, zur Anwendung bringen, a) im allg., beginnen, stattfinden lassen, abhalten, anstellen, veranstalten (Ggstz. finire), bei Ang. mit wem? mit cum u. Abl. od. m. inter se, zB. pugnam u. pugnam cum alqo, Cic.: proelium, Caes.: proelium a dextro cornu, Caes.: proelium cum hostium equitatu, Caes.: commissum erat proelium inter Macedones Ariosque, Curt.: modicum certamen, Liv.: leve certamen in alto, Liv.: bellum, Liv., verb. (im Ggstz.) bellum c. et profligare (seinem Ende nahe bringen), Liv. (s. Fabri Liv. 21, 40, 11): bellum ad Chalcidem, Liv.: bellum prospere, Liv., inconsultius, Iustin.: primo tempore commissum est Punicum bellum, profligatum secundo, tertio vero confectum est, Flor. – c. obsidionem, Curt.: c. rixam, Liv. – agona musicum, aufführen, Suet.: u. so spectaculum, Liv.: ludos, Cic. – cenam maturo ovo, Varr. fr. – tribuni sanguine commissa proscriptio, Ciceronis paene finita, Vell. – iudicium inter sicarios committitur, Cic.: fausto committitur omine sermo, Ov. – absol. = eine Schlacht liefern, kämpfen, parvā manu cum copiosissimo hoste, Eutr.: contra Sullam, Eutr.: priusquam committeretur, vor Beginn des Kampfes, Suet. – b) etw. Straffälliges ins Werk setzen, zur Ausführung kommen lassen, ausüben, begehen, verschulden, α) m. Ang. der Sache, die man begeht, αα) durch Acc., tantum facinus, Cic.: multa virilis audaciae facinora, Sall.: multa maleficia, Cic.: tantum scelus, Cic.: tantum nefas, Curt.: multas nefarias res, Cic.: delictum maius, Caes.: caedem, caedes, Ov. u. Curt.: parricidium, Quint.: incestum cum filia, Quint.: nihil commisisse, Cic.: si quae culpa commissa est, Cic.: ego etiam quae tu sine Verre commisisti, Verri crimini daturus sum, Cic. – m. Ang. gegen wen? durch in od. erga od. adversus u. Akk., multa et in deos et in homines impie nefarieque, Cic.: quod secus a me erga te commissum videretur, Cic.: quae Philippi bello adversus populum Romanum commisissent, Liv. – ββ) durch folg. Infin., es dahin kommen lassen, committit saepe repelli, Ov. met. 9, 632: hoc cum saepius bubulci fieri vident, non committunt scamna facere, Col. 2, 4, 3. – γγ) durch folg. ut u. Konj., es dahin kommen lassen, es verschulden, daß usw., id me commissurum, ut patiar fieri ne animum induxeris, Plaut.: sordidum ad famam (est) committere, ut accusator nominere, Cic. – oft m. vorhergeh. Negation, non committet hodie ut vapulet, Ter.: non committam posthac, ut me accusare de epistularum neglegentia possis, Cic.: quā re ne committeret, ut is locus, ubi constitissent, a populi Romani calamitate nomen caperet, Caes. – δδ) durch folg. quare od. cur, quod neque commissum a se intellegeret, quare timeret, neque etc., Caes. b. G. 1, 14, 2: Caedicius negare se commissurum, cur sibi quisquam imperium finiret, Liv. 5, 46, 6. – β) absol., etwas verüben, es versehen, fehlen, sündigen, cum verisimile erit, aliquem commisisse, Cic.: nemo enim committeret, Cic. – m. Ang. gegen was? durch contra od. in od. adversus u. Akk., contra legem, Cic.: contra leges, ICt.: in legem, ICt.: adversus testamentum, ICt. – m. Ang. nach welchem Gesetze? durch Abl., lege censoriā, Varr.: lege de sicariis, Quint. – c) machen, daß eine Vertrags- od. Rechtsbestimmung od. eine Strafe in Anwendung kommt, in Kraft tritt, d.i. α) eine Vertragsbestimmung in Erfüllung gehen-, vor sich gehen lassen, civitas obligata sponsione commissā, durch die bereits vor sich gegangene (verwirkte) Verbürgung, Liv. 9, 11, 10: hanc ego devotionem capitis mei... convictam esse et commissam putabo, als verwirkt erwiesen u. der Augenblick der Erfüllung eingetreten sei, Cic. de domo 145. – u. so bei den Juristen, c. edictum, stipulationem, die Erfüllung des Edikts usw. verwirken, ICt.: stipulatio committitur, tritt in Wirkung, ICt.: so auch cautio committitur, ICt.: dies committendi, Verfalltag, ICt. – β) eine Strafe zur Anwendung kommen lassen, verwirken, multam, Cic.: poenam octupli, Cic. – dah. γ) Partiz. Perf. commissus v. Strafobjekt, verfallen, hypothecae commissae, Cic.: hereditas Veneri Erycinae (der V.) commissa, Cic.: hanc fiduciam (Unterpfand, Hypothek) commissam tibi dicis, Cic.

    2) jmd. od. etw. in den Bereich, in den Schutz, in die Willkür usw. jmds. od. einer Sache hinlassen, d.i. in einen Ort usw. sich getrauen od. sich wagen lassen (dah. se committere oft = sich getrauen, sich wagen), jmdm. od. einem Ggstde. anheimgeben, überlassen, anvertrauen, aussetzen, preisgeben, m. Ang. wohin? wem? durch in u. Akk. od. durch bl. Dat., α) pers. Objj.: se longius a portibus, Caes.: se in conclave, Cic.: se in senatum, Cic.: se in populi Romani conspectum, Cic.: ne duae legiones sine Picentinis cohortibus in conspectum Caesaris committerentur, Cic.: c. duos filios in aleam eius, qui proponitur, casus, Liv.: se non c. in aciem, Liv.: se urbi, Cic.: se theatro populoque Romano, sich ins Th. u. vor die Augen des röm. Volkes wagen, Cic.: se ludis, bei den öffentlichen Spielen zu erscheinen wagen, Cic.: se publico non c., nicht wagen, sich öffentlich sehen zu lassen, Suet.: se non solum populo, sed etiam senatui, Cic.: se itineri tam infesto tamque periculoso, Cic.: se tam longae navigationi et viae, Cic.: se nusquam proelio, Liv.: persecutis hostibus nusquam se aequo certamine, Liv. – alci filiam, Ter., liberos suos, Ter.: ovem lupo (sprichw., griech. καταλείπειν οϊν εν λύκοισι), Ter. eun. 832: infirmas legiones hostibus committere non audere, Hirt. b. G.: mulierem alci primo partu, Ter.: alqm fidei alcis, Curt.: alqm fidei tutelaeque alcis, Curt.: alqm fidei potestatique alcis, Cic.: ut commissus sit fidei (vestrae), permissus potestati, Cic.: ego me tuae commendo et committo fide (= fidei), Ter.: se aut mortis aut servitutis periculo, Cic.: post cibum se neque frigori neque aestui neque labori, Cels. – mit Ang. als wen? durch Prädikatsakk., gnatam suam alci uxorem, Ter.: alci alqm alendum, Ov. – β) leblose Objj.: collum tonsori, Cic.: semen solo, Col.: non protinus aciem (Auge) infirmam improbo lumini, Sen.: c. alci epistulam, Cic.: c. alci alqd legendum, Fronto: alci litteras liberiores, Cic.: alci portam, (zur Bewachung) anvertrauen, Verg.: alci urbem, zur Verteidigung anvertrauen, Frontin.: alci bellum, den Kr. (= die Führung des Kr.), Cic.: u. so alci bellum contra Afros, Eutr.: iudici litem, Petr.: quaedam domestica litteris (einem Briefe) non c., Cic. (vgl. sed haec ipsa nescio rectene sit litteris commissa, Cic.): (alci) consilia, Cic.: alci fortunas suas, Ter.: summum imperium potestatemque alci, Nep.: (alci) custodiam pecuniae, Curt.: alci rem publicam, Liv. u.a. (s. Drak. Liv. 25, 7, 3): alci salutem suam, Curt.: salutem navibus, Iustin.: alci vitam, Cic.: rem proelio, es auf ein Tr. ankommen lassen, Caes.: ebenso rem in aciem, Liv.: rem in casum ancipitis eventus, Liv.: ne rem committeret eo, ubi duae acies timendae essent, Liv.: c. rem publicam in discrimen, die Sache des Staates dem Risiko preisgeben (auf die Spitze stellen), Liv. – γ) absol., alci comm., es jmdm. anheimgeben, jmdm. die Sache in die Hand geben, es auf jmd. ankommen lassen, auch jmdm. sich anvertrauen (s. Madvig Epist. crit. ad Orell. p. 26 sq. u. p. 184. Zumpt Cic. Verr. 4, 16), sanan es, quae isti committas, Plaut.: eis commisi et credidi, Ter.: commisi Heio, Cic.: cui denique commisit, Cic. – m. Ang. in betreff wessen? durch de u. Abl., alci de existimatione sua, Cic. Verr. 3, 137. – m. Ang. des Zweckes durch ut u. Konj., alci, ut videat, ne quid res publica detrimenti capiat, Cic. Mil. 70. – / Synkop. Perf. commisti, Ter. eun. 832 Fl.

    lateinisch-deutsches > committo

  • 20 conventionalis

    conventiōnālis, e (conventio), den Vertrag betreffend, Vertrags-, stipulatio, Pomp. u. Ulp. dig. 45, 1, 5 u. 52.

    lateinisch-deutsches > conventionalis

См. также в других словарях:

  • Stipulatio — was the basic form of contract in Roman law. It was made in the format of question and answer. The precise nature of the contract was disputed, as can be seen below.CapacityIn order to contract parties must have intellectus (understanding) and… …   Wikipedia

  • stipulatio — index stipulation Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 stipulatio …   Law dictionary

  • Stipulatĭo — (Bot.), die Lage u. der Bau der Afterblätter. Stipulatus, mit Blattansätzen versehen; Stipulōsus, mit sehr langen Afterblättern versehen, s. Stängel …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Stipulatio — (lat.), bei den Römern Bezeichnung für einen mündlichen Vertrag, bei dem die Beteiligten ohne Unterbrechung Frage und Antwort austauschten. Der Gläubiger (Stipulant) stellte die Frage, der Schuldner (Promittent) beantwortete sie. Die einfachste… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Stipulatio — Stipulatio, lat., feierliches Rechts , Vertragsversprechen in mündlicher solenn formulirter Anfrage (dari spondes?) u. Zusage (sponsio) vor Zeugen. Im alten röm. Recht waren Versprechen ohne s. nicht klagbar, später aber unter den Prätoren u. so… …   Herders Conversations-Lexikon

  • Stipulatio —    • Stipulatĭo          (этимоглогический договор о деньгах), юридический договор, заключенный в форме вопроса и ответа (т. е. в форме sponsionis, обещания; впрочем, впоследствии формы были свободнее). Вопрошающий назывался stipulator, т. к. он… …   Реальный словарь классических древностей

  • Stipulatio — Monarchie romaine 753 – 509 av. J. C. République romaine 509 – 27 av. J. C. Empire romain 27 av. J. C. – 476 Empire byzantin …   Wikipédia en Français

  • Stipulatio — Dieser Artikel oder Abschnitt ist nicht hinreichend mit Belegen (Literatur, Webseiten oder Einzelnachweisen) versehen. Die fraglichen Angaben werden daher möglicherweise demnächst gelöscht. Hilf Wikipedia, indem du die Angaben recherchierst und… …   Deutsch Wikipedia

  • stipulatio — ▪ legal history       in Roman law, a form of contract based upon a simple question and answer. It had no parallel in other legal systems. Stipulatio developed, at first, with very strict rules. Although no witnesses were required, both parties… …   Universalium

  • stipulatio — /stipyaleysh(iy)ow/ In the Roman law, stipulatio was the verbal contract (verbis obligatio), and was the most solemn and formal of all the contracts in that system of jurisprudence. It was entered into by question and corresponding answer thereto …   Black's law dictionary

  • stipulatio Aquiliana — /stipyaleysh(iy)ow akwiliyeyna/ A particular application of the stipulatio, which was used to collect together into one verbal contract all the liabilities of every kind and quality of the debtor, with a view to their being released or discharged …   Black's law dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»