Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

stimulō

  • 21 stimulatio

    stimulātio, ōnis f. [ stimulo ]
    поощрение, побуждение, подстрекательство PM, T

    Латинско-русский словарь > stimulatio

  • 22 stimulator

    stimulātor, ōris m. [ stimulo ]

    Латинско-русский словарь > stimulator

  • 23 stimulatrix

    stimulātrīx, īcis f. [ stimulo ]

    Латинско-русский словарь > stimulatrix

  • 24 stimulus

    ī m. [одного корпя с instigo ]
    1) остроконечная палка, которой погоняли животных, стрекало ( stimulo increpare boves Tib)
    2) воен. рожон, кол, вбивавшийся в землю острым концом вверх для преграждения пути неприятельской коннице (род заостренной надолбы) Cs
    3) перен. жало, мучение, мука ( doloris C)
    amoris stimuli L — любовные терзания, ревность
    4) стимул, побуждение, поощрение ( aliquem stimulis gloriae concitare C)

    Латинско-русский словарь > stimulus

  • 25 destimulo

    dē-stimulo, āre, heftig anspornen, anreizen, Eccl.

    lateinisch-deutsches > destimulo

  • 26 domo

    domo, domuī, domitum, āre (altind. damāyáti, bezwingt, bewältigt, griech. δαμάω, ahd. zemmen, nhd. zähmen), zähmen, bändigen, I) eig.: a) Tiere u. (poet.) deren Glieder, beluas, Cic.: feras, Phaedr.: elephantos, Plin.: leones, Ov.: Lernaeam, Ov.: pecus, Sall.: equorum domiti greges, Curt.: iuvencos, Col. u. Porphyr.: vitulos, Verg.: non domito frenos ore momordit equus, Tibull.: aliis timendi dente premunt domito Cybeleia frena leones, Ov. – m. Abl. (durch) tauras aratro, Col. 6, 22, 1: equos stimulo et verbere, Ov. met. 2, 399. – m. ad (zu) u. Akk., utrumque animal (leones et tigres) ad mansuetudinem, Curt. 9, 8 (30), 2: asinos ad eas res, ad quas etc., Varro r.r. 2, 6, 4. – absol., ratio domandi, Col.: domandi peritus magister, tüchtiger Pferdebändiger, Sen.: viam insiste domandi, Verg.: ad domandum proni (boves), Varro. – prägn., domita mansuetudo, durch Zähmung hervorgebrachte S., Iustin. 15, 4, 9. – b) einzelne Menschen oder ganze Völker u. Länder, α) einzelne Menschen u. (poet.) deren Körper bändigen, bezwingen, niederwerfen, erlegen, Busirin, Ov.: Cygnum, Ov.: iuvenes (v. Mädchen), Prop.: sic domito saevum prostravit corpore Theseus, Catull. – m. Abl. (mit, durch), hastā pugnantem, Ov.: Acheloum iacturā decoris (des Horns), Ov.: virgineā (Dianae) domitus sagittā, Ov. – β) Völker, Länder, be zwingen, überwinden, untertänig (unterwürfig) machen, Allobroges, Cic.: Britannos, Ov. u. Tac.: gentes, Cic.: ceteras nationes, Cic.: ab oceano ad ortum solis omnia, Sall.: terrarum orbem, Vell.: Africam, Hor. u. Eutr.: Cretum opes, Ov. – mit Abl. (durch), finitimos omnes bello, Vell. (u. so homines domiti bello, Cic.): maximas nationes virtute, Cic.: fame domiti Samnites, Liv.: omnia circa se domita armis habere, Liv. – II) übtr.: 1) lebl. Objj.: a) konkr. Objj.: α) wilde Fluten bändigen, brechen, ipsius fluminis vim, Liv.: hiemes Ioniumque, Sil. – m. Abl. (mit, durch), surgentes fluctus ardentibus ulnis, Sil.: ingenti aequora velo, durchschneiden, Val. Flacc. – β) übh. alles Wilde, Rohe bändigen, impexos certo ordine crines, in gehörige Ordnung bringen, Sil. – ferrum, bearbeiten, Amm. – ulmum vi flexam in burim, gewaltsam zur Pfl. beugen, Verg. – arbores multā mercede, mit vielen Kosten emsig pflegen, Verg. – terram od. rura rastris, urbar machen, bebauen, Verg. u. Sil.: u. so extremis domitus cultoribus orbis, Verg. – Alpes, zugänglich machen, Sil.: u. so saxa magnā vi, Sil. – uvas prelo, keltern, Hor. – sectam de tergo partem ferventibus undis, weich kochen, Ov. – carnibus gallinaceorum venena serpentium, unschädlich machen, Plin.: u. so tactu venena, Sil. – v. lebl. Subjj., mella durum Bacchi domitura saporem, benehmen, Verg.: oleum, gerinnen machen, verdicken (v. einem Harz), Plin.: sulpur, quo domantur plurima, zerstört wird, Plin. – b) abstr. Objj.: α) physische Zustände: frigus famemque, mit K.u.H. kämpfen, Sil.: u. so labores, mit Mühen kämpfen, M. bestehen, Sil.: v. lebl. Subjj., cibus famem domat, potio sitim Sen.: virtus omnia domuerat, ihr Heldengeist war über alles (alle Mühen u. Gefahren) Herr geworden, Sall. – β) geistige Zustände: infernas carmine leges, ungültig machen, Manil. 1, 326: delicta od. leviora delicta, durch Buße ungeschehen machen, abbüßen lassen, bestrafen, Claud. cons. Mall. et Theod. 222. Sil. 13, 845. – bes. gemütl. Zustände, bezähmen, bändigen, avidum spiritum (Habgier), Hor.: invidiam, Hor.: domitas habere libidines, Cic.: impetus hominum et iracundias (v. Stein androdamas), Plin. – 2) pers. Objj.: hominem servom suos domitos habere oportet oculos et manus orationemque, im Zaume halten, Plaut. mil. 563 sqq. – v. lebl. Subjj., somno domitus, überwältigt, Tibull.: quibus unda pepercit, illos longa domant inopi ieiunia victu, zehrt der Hunger auf, Ov.: hanc quoque gentem idem fortunae impetus domuit, bezwang, Curt. – / Perf. im Vulgärlat. auch domavi, Porphyr. Hor. sat. 2, 6, 12 (wo domaverunt): Partiz. in der Vulgärspr. auch domatus, Petron. 74, 14. Vulg. (Amiat.) Iac. 3, 7 u. Gloss.

    lateinisch-deutsches > domo

  • 27 exstimulo

    ex-stimulo (extimulo), āvī, ātum, āre, aufstacheln, I) eig.: exstimulatae aculeo, Plin. 9, 132. – II) übtr.: hunc innata libido exstimulat, Ov.: illum ambiguum novus insuper nuntius contumeliae exstimulat, Tac.: exstimulate cessantia fata, Ov.: talis laudatio animos adulescentium exstimulat, Sen.: exstimulans animos nunc probris nunc prece mixtā, Prud.: exstimulata libido, Col.

    lateinisch-deutsches > exstimulo

  • 28 extimulo

    extimulo, s. ex-stimulo.

    lateinisch-deutsches > extimulo

  • 29 fodio

    fodio, fōdī, fossum, ere (vgl. griech. βόθρος, Grube, βοθρόω u. βοθρεύω, graben), I) intr. graben, in fundo fodere aut arare, Ter.: fodit; invenit auri aliquantum, Cic. – II) tr.: A) graben, d.i. 1) durch Graben bearbeiten, umgraben, a) übh.: argenti fodinas aut alia metalla, Varro: vineam, Cato u. Mart.: hortum, Plaut. u. Cato: humum, Verg. u. Boëth.: solum, Plin.: im obszönen Sinne, Ps. Mart. 7, 101, 4. – b) prägn., den Boden um etw. umgraben, vites, Quint. 9, 4, 5: vitem quotannis, Ambros. hexaëm. 4, 1, 1. – 2) aufgraben, aufwühlen, terram (v. Eber), Phaedr. 2, 4, 8: terras (v. Goldsucher), Flor. 4, 2, 11: poet., mersis aequora remis, Sil. 14, 359. – 3) = effodio, a) aufgraben, ausgraben, argentum, Liv.: gypsum et e lapide coquitur et e terra foditur, Plin. – b) graben = durch Graben machen, puteos, Caes.: fossam, Liv.: scrobes, Caes.: vallum, Tac.: cubilia, Verg.: specus, minieren, Vitr.: absol., fodientes, die Minierer, Liv. 38, 7, 8. – 4) = defodere, eingraben = begraben, mortuos, Mela 1, 9, 6 (1. § 57). – B) stechen, 1) eig.: a) durchstechen, durchbohren, alqm stimulis, Plaut.: multos pugionibus, Tac.: militem hastā, Tac.: spumantis equi fodere calcaribus armos, Verg.: pectora telis, Ov.: aversos (elephantos) sub caudis, Liv.: repugnantes, einhauen in usw., Curt.: resistentium adversa ora, fugientium terga, von vorn-, von hinten einhauen in usw., Curt.: noli fodere (sc. latus), nur nicht so derb zugestoßen, Ter. Hec. 467: im obszönen Sinne, Priap. 52, 8. – b) ausstechen, quid fodis immeritis, Phineu, sua lumina natis, Ov. art. am. 1, 339: et ecce inanes manibus infestis petit foditque vultus, Sen. Oedip. fr. (Phoeniss.) 42 sq. – 2) übtr.: a) v. Schmerz, pungit dolor, vel fodiat sane, es sticht der Schmerz, ja er mag sich sogar einwühlen, Cic. Tusc. 2, 33. – b) reizen, pectus in iras, Sil.: mentes invidiae stimulo, Sil. – / Vulg. Perf. fodiit, Itala Tob. 8, 11: fodivit, Fulgent. mythol. 3, 9. p. 73, 21 Helm. – Archaist. Infin. Pass. fodīrī, Cato r. r. 2, 4. Col. 11, 2, 35; arb. 30, 2. Amm. 24, 6, 1. – Archaist. Nbf. fodo, āre (s. Paul. ex Fest. 84, 7), sicis fodantes, *Enn. ann. 504. – Nbf. nach der 2. Konj. fodent = fodiunt, Ven. Fort. 9, 2, 14: fodentes, Enn. ann. 504 codd. (s. vorher).

    lateinisch-deutsches > fodio

  • 30 increpo

    in-crepo, āvī, ātum, u. klassisch u. gew. (bei Cic. immer) uī, itum, āre, I) intr.: A) rauschen, rasseln, klappern, prasseln, sausen, 1) eig.: α) übh.: clipeo, Verg.: malis (mit den Zähnen), Verg.: increpuere arma, Liv.: discus increpuit, Cic.: grandines increpant, Min. Fel.: increpui hibernum, ich habe Wintersturm erregt, Plaut. rud. prol. 69. – β) v. Tönen, ertönen, erschallen, cum lituo signum sollemniter increpasset, Iul. Val. 1, 12 (19). – 2) übtr., laut werden, sich verlauten lassen, verlauten, sich regen, simul atque increpuit suspicio tumultus, artes nostrae ilico conticescunt, Cic.: unde si quid increparet terroris, Liv.: si quid adversi increpuisset, Fronto: quidquid increpuisset, ad salutis suae dispendium existimans factum aut cogitatum (esse), Amm.: quidquid increpuerit, Catilinam timeri, Cic. – B) zuschreien, zurufen, increpat ultro, Verg. Aen. 9, 127 u.a. – C) m. in u. Akk., auf etw. losziehen, schmähen, in Fulvi similitudinem nominis, Liv. 27, 1, 9. – II) tr.: A) etw. erdröhnen lassen, nubes, Ov. met. 12, 52: increpuit quantis viribus unda latus! Ov. trist. 1, 4, 24. – dah. erschüttern, betäuben, pectus, Hor. epod. 17, 28. – B) etw. rauschen-, ertönen-, erschallen-, hören lassen, verlauten lassen, α) m. Acc. des Instruments usw.: lyram, Ov.: ter cruentatas manus, in die blutigen Hände klatschen, Ov. – β) m. Acc. des Tons usw.: tubā ingentem sonitum, Verg.: hymenaeum, Titin. fr.: minas, Prop.: haec in regem increpans, Liv. – C) anrauschen, 1) im allg.: totus timeo, ita me increpuit Iuppiter, hat angedonnert, Plaut. Amph. 1077. – 2) insbes.: a) jmd. laut anrufen, α) laut scheltend anrufen, anfahren, hart anlassen, ausschelten, verhöhnen, nimis ferociter legatos nostros, Plaut.: Tullium nomine, Liv.: equitem clarā voce, Liv.: alqm verbis, Liv.: alqm voce gravissimā, Suet.: maledictis omnes bonos, Sall.: valli angustias saltu, verhöhnend überspringen, Flor.: m. dopp. Acc., alqm desertorem proditoremque, Tac.: alqm tamquam emendatorem senatus et multis et vehementer, Plin. ep.: alqm graviter, quod (daß er) etc., Liv.: legatos tamquam m. Konj., Plin. ep.: alqm lyrā, ne etc., gleichs. antönen, d.i. die Laute rühren u. jmd. warnen, daß er nicht usw., Hor. – m. folg. Acc. u. Infin. = höhnisch zurufen, -nachrufen, simul increpante, qui vulneraverat, habere quaestorem, quae imperator esset militibus minatus, Liv. – m. folg. quod, Tac. hist. 1, 74. – m. folg. indir. Fragesatz, cum undique duces, victisne cessuri essent, increparent, Liv. 3, 60, 11. – m. Acc. od. Dat. pers. u. allg. Acc. pronom., num quid increpavit filium? Plaut.: hoc alicui nostrum sic increpet ipsa, Lucr.: haec excurrentibus in publicum pavidis increpat, Liv.: haec in regem Romanum increpans, Liv. – m. Genet., jmd. wegen etw.schelten, ihn einer Sache hart beschuldigen, alqm avaritiae, segnitiae, Suet.: ultro ipse levitatis et inconstantiae increpitus, Apul. – im Passiv m. Nom. u. Infin., beschuldigt werden, rescriptis minacibus acceptis, quibus increpabatur Maxentio favisse, Aur. Vict. epit. 39, 7. – β) ermuntern, boves stimulo, Tibull.: morantes aeris rauci canor increpat, Verg. – b) über etwas mit Unwillen klagen, sich beklagen, jammern, absumptum Itym, Prop. – m. folg. Acc. u. Infin., suā natā dignam vixisse sororem, Prop. – c) etw. vorwerfen, vorrücken, tadeln, perfidiam, Cic.: mollitiem ignaviamque, Liv.: scrobem ut humilem et angustam, Tac. – mit folg. Acc. u. Infin., victos timeri increpans hostes, Liv.: graviter increpuit tanti censorem habitare, Plin.: nostrā vereor ne fraude peremptum increpet, Val. Flacc. – / Dep. increpor, ātus sum, ārī, schmähen, Gloss. IV, 527, 14.

    lateinisch-deutsches > increpo

  • 31 instimulo

    īn-stimulo, āre, anstacheln, aufstacheln, anreizen, alqm, Ov.: Venerem verbis, Ov.: alqm voce, Sil.: falso instimulati parentes, durch einen falschen Grund veranlaßt, ICt.

    lateinisch-deutsches > instimulo

  • 32 perstimulo

    per-stimulo, āre, fort und fort aufreizen, pravis sermonibus tumidos spiritus, Tac. ann. 4, 12.

    lateinisch-deutsches > perstimulo

  • 33 stimulatio

    stimulātio, ōnis, f. (stimulo), die Reizung, der Sporn, Plin. 15, 7. Tac. hist. 1, 90.

    lateinisch-deutsches > stimulatio

  • 34 stimulator

    stimulātor, ōris, m. (stimulo), der Reizer, Claud. in Rufin. 2, 501. Claud. Mam. grat. act. 5, 2.

    lateinisch-deutsches > stimulator

  • 35 stimulatus

    stimulātus, Abl. ū, m. (stimulo), das Anspornen, Anstacheln, animante stimulatu domini, Ps. Cypr. de Iudaic. incred. 8. p. 129, 19 H.

    lateinisch-deutsches > stimulatus

  • 36 mens

    mens, mentis, f. [st2]1 [-] principe immatériel, esprit, âme. [st2]2 [-] principe pensant, esprit, intelligence, raison, sagesse, goût. [st2]3 [-] dispositions d'esprit, caractère, sentiments. [st2]4 [-] courage. [st2]5 [-] pensée, imagination, idée, mémoire. [st2]6 [-] courage. [st2]7 [-] idée, projet, intention, volonté, dessein. [st2]8 [-] la Raison (déesse).    - mihi venit in mentem (+ gén.): je me souviens de.    - venit mihi Catonis in mentem: je me souviens de Caton.    - mihi venit in mentem + inf.: il me vient à l'idée de.    - mihi venit in mentem + prop. inf.: il me vient à l’idée que.    - non mihi mens est (+ inf. ou gér. en -di): je n’ai pas l’intention de.    - ea mente ut: avec l’intention de.    - mente captus: qui a perdu la tête, fou.    - esse suae mentis: avoir sa raison.    - mentes alicui dare: donner du courage à qqn.    - eadem mente esse: persister dans la même résolution.    - mentis acies: vivacité d'esprit.
    * * *
    mens, mentis, f. [st2]1 [-] principe immatériel, esprit, âme. [st2]2 [-] principe pensant, esprit, intelligence, raison, sagesse, goût. [st2]3 [-] dispositions d'esprit, caractère, sentiments. [st2]4 [-] courage. [st2]5 [-] pensée, imagination, idée, mémoire. [st2]6 [-] courage. [st2]7 [-] idée, projet, intention, volonté, dessein. [st2]8 [-] la Raison (déesse).    - mihi venit in mentem (+ gén.): je me souviens de.    - venit mihi Catonis in mentem: je me souviens de Caton.    - mihi venit in mentem + inf.: il me vient à l'idée de.    - mihi venit in mentem + prop. inf.: il me vient à l’idée que.    - non mihi mens est (+ inf. ou gér. en -di): je n’ai pas l’intention de.    - ea mente ut: avec l’intention de.    - mente captus: qui a perdu la tête, fou.    - esse suae mentis: avoir sa raison.    - mentes alicui dare: donner du courage à qqn.    - eadem mente esse: persister dans la même résolution.    - mentis acies: vivacité d'esprit.
    * * *
        Mens, mentis, foem. gen. Cic. Sens et entendement, ou La memoire.
    \
        Mens. Virgil. Vouloir et intention.
    \
        Mala mens, malus animus. Terent. Un mauvais vouloir et courage.
    \
        Ego autem defenderem hac eum mente fuisse, etc. Cic. Qu'il avoit eu ce vouloir.
    \
        Nostram nunc accipe mentem. Virg. Nostre conseil et advis.
    \
        Mentis compos, Idem quod sanae mentis, vel suae mentis. Cic. Qui est en son bon sens, ou de sens rassis.
    \
        Discordia mentis. Ouid. Debat d'esprit.
    \
        Exul mentis. Ouid. Hors de son bon sens, Hors du sens.
    \
        Mentis inops. Ouid. Esperdu, Qui ne scait qu'il doibt faire.
    \
        Adultera mens. Ouid. Volunté de commettre adultere.
    \
        Altae mentis capax animal. Ouid. L'homme povant comprendre choses haultes et divines.
    \
        Antiqua mens. Ouid. L'affection et volunté ancienne, telle qu'elle souloit estre auparavant.
    \
        Caeca futuri mens hominum. Stat. Ignorant les choses futures.
    \
        Furtiua mens. Ouid. Secrete.
    \
        Ignea mens. Sil. Celeste, ou Ardant en vertus.
    \
        Laeua. Virgilius. Sot. ou Contraire.
    \
        Solida mens. Horat. Ferme, Constant.
    \
        Rudis mens. Quint. Esprit qui n'est encore apprins ou faconné.
    \
        Adiicere mentem dictis. Ouid. Escouter soingneusement, Appliquer son esprit à, etc.
    \
        Mente captus. Festus. Fol, Insensé, Hors du sens, Aliené de l'entendement.
    \
        Concipere aliquid mente. Tacit. Concevoir en son esprit et entendement.
    \
        Molem mentis corruere. Lucret. Precipiter, Ruiner et degaster.
    \
        Tota mente deficere. Ouid. Perdre tout sens et entendement.
    \
        Demittere mentem. Virgil. Perdre coeur et courage, Perdre toute esperance.
    \
        Mentem, mentumque in gremiis mimarum deponere. Cic. Mettre son entendement, etc.
    \
        Exuere mentem. Virgil. Oster, Se despouiller d'une volunté et affection.
    \
        Composita mente ferre aliquid. Ouid. Porter patiemment.
    \
        Fodere mentes stimulo inuidiae. Silius. Irriter et stimuler.
    \
        Dii illum in eam mentem impulerunt, Dii illi mentem dederunt, Dii illi mentem iniecerunt vt conaretur, etc. Cic. Ceste pensee et vouloir.
    \
        Mens intelligentiaque nostra infixa in eas imagines, etc. Cic. Nostre pensee.
    \
        Insertare mentem caelo. Stat. Appliquer son esprit à congnoistre les choses celestes.
    \
        Madet mens. Lucret. Est yvre.
    \
        Humanas oblimat copia mentes. Claud. Richesse aveugle, etc.
    \
        Superas recludere mentes. Sil. Declarer la volunté de Dieu.
    \
        Reponere mentem alicui. Valer. Flac. Rendre le courage.
    \
        Suae mentis esse. Cic. Estre en son bon sens.
    \
        Haec mihi fere in mentem veniebant. Cic. Me venoyent en memoire.
    \
        Nunquam ea res tibi tam belle in mentem venire potuisset. Cic. Tu ne t'eusses peu si bien adviser de cest affaire, Il ne te fust pas si bien venu en l'entendement.
    \
        Quum Dolabellae venit in mentem, paulum respiro. Cic. Quand il me souvient de Delabella.
    \
        Solet in mentem venire illius temporis. Cic. Il me souvient.
    \
        Haec mihi veniebant in mentem de duabus illis commotionibus, etc. Cicero. Me venoyent en memoire, Il me souvenoit de, etc.

    Dictionarium latinogallicum > mens

  • 37 stimulus

    stĭmŭlus, i, m. [st2]1 [-] aiguillon, pointe. [st2]2 [-] aiguillon, stimulant, ecitation, encouragement. [st2]3 [-] fouet (pour frapper les esclaves). [st2]4 [-] tourment, douleur, souffrance. [st2]5 [-] Plin. tige pointue, pointe. [st2]6 [-] au plur. chevaux de frise, chausse-trappe.    - stimulos doloris contemnere, Cic. Tusc. 2, 27, 66: mépriser les aiguillons de la souffrance.    - si stimulos pugnis caedis, manibus plus dolet, Plaut. Truc. 4, 2, 55: si on frappe des poings les aiguillons, ce sont les mains qui ont mal.    - stimulos admovere alicui: stimuler qqn, exciter qqn.
    * * *
    stĭmŭlus, i, m. [st2]1 [-] aiguillon, pointe. [st2]2 [-] aiguillon, stimulant, ecitation, encouragement. [st2]3 [-] fouet (pour frapper les esclaves). [st2]4 [-] tourment, douleur, souffrance. [st2]5 [-] Plin. tige pointue, pointe. [st2]6 [-] au plur. chevaux de frise, chausse-trappe.    - stimulos doloris contemnere, Cic. Tusc. 2, 27, 66: mépriser les aiguillons de la souffrance.    - si stimulos pugnis caedis, manibus plus dolet, Plaut. Truc. 4, 2, 55: si on frappe des poings les aiguillons, ce sont les mains qui ont mal.    - stimulos admovere alicui: stimuler qqn, exciter qqn.
    * * *
        Stimulus, stimuli, pen. corr. m. g. Plaut. Un aguillon de bouvier dequoy il picque les boeufs.
    \
        Stimulus, per translationem. Plautus. Toute chose qui nous poingt et incite à faire quelque chose, ou qui nous greve et blesse, Stimule.
    \
        Stimuli doloris. Cic. Les poinctures et aguillons, etc.
    \
        Veneris stimuli. Lucret. Les esmotions de, etc.
    \
        Admouere alicui stimulos. Cic. Piquer, Aguillonner, Esmouvoir, Stimuler.
    \
        Caecos stimulos condidit in pectore. Ouid. Une fureur occulte.
    \
        Dare stimulos laudum. Stat. Enhorter et inciter à acquerir loz et bruit.
    \
        Inuidiae stimulo mentes Patrum fodit Saturnia. Sil. Juno feit que les Senateurs conceurent une envie secrete à l'encontre de, etc.
    \
        Frangere stimulos nequitiae. Propert. Rompre la fantasie d'une femme, qui ha entreprins et deliberé de faire quelque mal.
    \
        Parce puer stimulis. Ouid. Garde toy de piquer les chevauls.
    \
        Suffigere nouos stimulos dolori. Senec. Causer nouvelle douleur et augmenter.
    \
        Vertere stimulos sub pectore alicui. Virgil. Le faire furier.

    Dictionarium latinogallicum > stimulus

  • 38 destimulo

    dē-stimulo, āre, heftig anspornen, anreizen, Eccl.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > destimulo

  • 39 domo

    domo, domuī, domitum, āre (altind. damāyáti, bezwingt, bewältigt, griech. δαμάω, ahd. zemmen, nhd. zähmen), zähmen, bändigen, I) eig.: a) Tiere u. (poet.) deren Glieder, beluas, Cic.: feras, Phaedr.: elephantos, Plin.: leones, Ov.: Lernaeam, Ov.: pecus, Sall.: equorum domiti greges, Curt.: iuvencos, Col. u. Porphyr.: vitulos, Verg.: non domito frenos ore momordit equus, Tibull.: aliis timendi dente premunt domito Cybeleia frena leones, Ov. – m. Abl. (durch) tauras aratro, Col. 6, 22, 1: equos stimulo et verbere, Ov. met. 2, 399. – m. ad (zu) u. Akk., utrumque animal (leones et tigres) ad mansuetudinem, Curt. 9, 8 (30), 2: asinos ad eas res, ad quas etc., Varro r.r. 2, 6, 4. – absol., ratio domandi, Col.: domandi peritus magister, tüchtiger Pferdebändiger, Sen.: viam insiste domandi, Verg.: ad domandum proni (boves), Varro. – prägn., domita mansuetudo, durch Zähmung hervorgebrachte S., Iustin. 15, 4, 9. – b) einzelne Menschen oder ganze Völker u. Länder, α) einzelne Menschen u. (poet.) deren Körper bändigen, bezwingen, niederwerfen, erlegen, Busirin, Ov.: Cygnum, Ov.: iuvenes (v. Mädchen), Prop.: sic domito saevum prostravit corpore Theseus, Catull. – m. Abl. (mit, durch), hastā pugnantem, Ov.: Acheloum iacturā decoris (des Horns), Ov.: virgineā (Dianae) domitus sagittā, Ov. – β) Völker, Länder, be-
    ————
    zwingen, überwinden, untertänig (unterwürfig) machen, Allobroges, Cic.: Britannos, Ov. u. Tac.: gentes, Cic.: ceteras nationes, Cic.: ab oceano ad ortum solis omnia, Sall.: terrarum orbem, Vell.: Africam, Hor. u. Eutr.: Cretum opes, Ov. – mit Abl. (durch), finitimos omnes bello, Vell. (u. so homines domiti bello, Cic.): maximas nationes virtute, Cic.: fame domiti Samnites, Liv.: omnia circa se domita armis habere, Liv. – II) übtr.: 1) lebl. Objj.: a) konkr. Objj.: α) wilde Fluten bändigen, brechen, ipsius fluminis vim, Liv.: hiemes Ioniumque, Sil. – m. Abl. (mit, durch), surgentes fluctus ardentibus ulnis, Sil.: ingenti aequora velo, durchschneiden, Val. Flacc. – β) übh. alles Wilde, Rohe bändigen, impexos certo ordine crines, in gehörige Ordnung bringen, Sil. – ferrum, bearbeiten, Amm. – ulmum vi flexam in burim, gewaltsam zur Pfl. beugen, Verg. – arbores multā mercede, mit vielen Kosten emsig pflegen, Verg. – terram od. rura rastris, urbar machen, bebauen, Verg. u. Sil.: u. so extremis domitus cultoribus orbis, Verg. – Alpes, zugänglich machen, Sil.: u. so saxa magnā vi, Sil. – uvas prelo, keltern, Hor. – sectam de tergo partem ferventibus undis, weich kochen, Ov. – carnibus gallinaceorum venena serpentium, unschädlich machen, Plin.: u. so tactu venena, Sil. – v. lebl. Subjj., mella durum Bacchi domitura saporem, benehmen, Verg.: oleum, gerinnen machen, verdic-
    ————
    ken (v. einem Harz), Plin.: sulpur, quo domantur plurima, zerstört wird, Plin. – b) abstr. Objj.: α) physische Zustände: frigus famemque, mit K.u.H. kämpfen, Sil.: u. so labores, mit Mühen kämpfen, M. bestehen, Sil.: v. lebl. Subjj., cibus famem domat, potio sitim Sen.: virtus omnia domuerat, ihr Heldengeist war über alles (alle Mühen u. Gefahren) Herr geworden, Sall. – β) geistige Zustände: infernas carmine leges, ungültig machen, Manil. 1, 326: delicta od. leviora delicta, durch Buße ungeschehen machen, abbüßen lassen, bestrafen, Claud. cons. Mall. et Theod. 222. Sil. 13, 845. – bes. gemütl. Zustände, bezähmen, bändigen, avidum spiritum (Habgier), Hor.: invidiam, Hor.: domitas habere libidines, Cic.: impetus hominum et iracundias (v. Stein androdamas), Plin. – 2) pers. Objj.: hominem servom suos domitos habere oportet oculos et manus orationemque, im Zaume halten, Plaut. mil. 563 sqq. – v. lebl. Subjj., somno domitus, überwältigt, Tibull.: quibus unda pepercit, illos longa domant inopi ieiunia victu, zehrt der Hunger auf, Ov.: hanc quoque gentem idem fortunae impetus domuit, bezwang, Curt. – Perf. im Vulgärlat. auch domavi, Porphyr. Hor. sat. 2, 6, 12 (wo domaverunt): Partiz. in der Vulgärspr. auch domatus, Petron. 74, 14. Vulg. (Amiat.) Iac. 3, 7 u. Gloss.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > domo

  • 40 exstimulo

    ex-stimulo (extimulo), āvī, ātum, āre, aufstacheln, I) eig.: exstimulatae aculeo, Plin. 9, 132. – II) übtr.: hunc innata libido exstimulat, Ov.: illum ambiguum novus insuper nuntius contumeliae exstimulat, Tac.: exstimulate cessantia fata, Ov.: talis laudatio animos adulescentium exstimulat, Sen.: exstimulans animos nunc probris nunc prece mixtā, Prud.: exstimulata libido, Col.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > exstimulo

См. также в других словарях:

  • stimulo — (лат.) побуждать, подгонять …   Словарь ботанических терминов

  • stimulo — stì·mu·lo s.m. OB var. → stimolo …   Dizionario italiano

  • SAMGAR — fil. Anath, Iudex in Israel, Iudic. c. 3. v. 31. Percussit ex Philistaeis 600. stimulô boum, A. M. 2720. Quod an solus fecerit, aut tumultuariâ rusticorum turmâ comite, Scriprura Sacra non desinit. Utut sit, hoc notabile, quod non aliô telô, quam …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Гормо́н — ( ы) (hormonum, a; греч. hormaō приводить в движение, побуждать) группа биологически активных веществ, выделяемых железами внутренней секреции; гормонами называют также некоторые вещества, секретируемые нежелезистыми тканями. Гормон… …   Медицинская энциклопедия

  • IFK Paris — Généralités Date de fondation 1989 Couleurs Jaune, Bleu, Blanc Siège Paris …   Wikipédia en Français

  • BUBULCI — iam Siracidis aetate contemptim habiti, vide Ecclesiastic. c. 38. v. 26. unde nihil mirum, quod in Theocriti Bucolisco Eunica puella bubulcum hôc sermone repellat, ἔῤῥ᾿ ἀπ᾿ ἐμεῖο. Βωκόλος ὢν ἐθέλεις με κύσαι, τάλαν: οὐ μεμάθηκα Α᾿γροίκως φιλέειν …   Hofmann J. Lexicon universale

  • STIMULUS — apud Terentium Phormione, Act. 1. sc. 2. v. 28. Nam quae inscitia est Adversum stimulos calces, supple iactare? κέντρον est Aeschylo, Agamemn. v. 1620. Πρὸς κέντρα μὴ λάκτιζε et Scriptori sacro Actorum c. 9. versu 5. et c. 26. v. 14. ubi eadem… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • stimolo — / stimolo/ (ant. stimulo)s.m. [dal lat. stimŭlus pungolo, incitamento, stimolo ]. 1. (lett., non com.) [bastone terminante in una punta di ferro per incitare i buoi e altri animali da lavoro: Gli andò facendo la persona rossa Con un stimulo… …   Enciclopedia Italiana

  • гормон меланоцитостимулирующий — (h. melanocytostimulans; меланоцит + лат. stimulo возбуждать, побуждать; син.: Г. меланоформный, Г. хроматотрофный, интермедии, мелатонин) Г. передней доли гипофиза, стимулирующий функцию меланоцитов и тем самым регулирующий пигментацию …   Большой медицинский словарь

  • гормон тиреостимулирующий — (анат. glandula thyreoidea щитовидная железа + лат. stimulo возбуждать, побуждать) см. Гормон тиреотропный …   Большой медицинский словарь

  • гормон фолликулостимулирующий — (h. folliculostimulans; фолликулы + лат. stimulo возбуждать, побуждать; син. пролан А) Г. передней доли гипофиза, стимулирующий развитие семенных канальцев и сперматогенез у мужчин и развитие фолликулов до момента овуляции у женщин …   Большой медицинский словарь

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»