Перевод: с исландского на английский

с английского на исландский

stamp+on

  • 1 frímerkja

    Íslensk-ensk orðabók > frímerkja

  • 2 stapp

    Íslensk-ensk orðabók > stapp

  • 3 stimpill, merki

    Íslensk-ensk orðabók > stimpill, merki

  • 4 bæla niîur

    Íslensk-ensk orðabók > bæla niîur

  • 5 slökkva, drepa í

    Íslensk-ensk orðabók > slökkva, drepa í

  • 6 stappa

    * * *
    (að), v.
    2) to bray, in a mortar (s. lauk).
    * * *
    að, [Germ. stampfen; Engl. stamp], to stamp; stappa fótum, to stamp with the feet, Grett. 130 A; s. niðr stafnum. Band. 16 new Ed.; stappa e-n til dauðs, MS. 4. 32: to stamp down, þeir stöppuðu snjóinn með spjót-sköptum sínum, Fms. ix. 234: phrases, stappa stáli í e-n, to put steel into, to encourage; það stappar nærri, it ‘stamps near one,’ is on the point. Fas. i. 420.
    II. to bray in a mortar; stappa lauk, Ó. H. 223, Pr. 471, 472.

    Íslensk-ensk orðabók > stappa

  • 7 MÓT

    * * *
    I)
    n.
    mæla mót með sér, to fix a meeting;
    2) town-meeting (var blásit til móts í bœnum ok sagt, at konungr vildi tala við bœjarmenn);
    3) joint, juncture (cf. ‘liðamót’);
    4) in prepositional and adverbial phrases;
    á mót, í mót e-m, to meet a person (ganga, ríða á or í mót e-m);
    against (mæla, standa á or í mót e-u);
    í mót, in return, in exchange;
    á móti, í móti, at móti (e-m) = í mót;
    snúa í móti e-m, to turn against one;
    rísa í móti e-u, to rise against, withstand;
    mikit er þat í móti erfðinni minni, that is much when set against what I shall leave behind me;
    til móts við e-n, to meet one;
    halda til móts við e-n, to march against one;
    miklir kappar eru til móts, there are great champions to contend with;
    eiga e-t til móts við e-n, to own a thing in common with another (= til jafns við e-n);
    gøra e-t til móts við e-n, to equal one in a thing (engan vissa ek þann, er þat léki til móts við mik).
    prep. with dat. to meet, towards, etc. = í mót ( see mót 4).
    n.
    1) image, stamp (mót á peningi);
    2) model (skaltu smíða hús eptir því móti, sem ek mun sýna þér);
    3) mark, sign (máttu sjá mót á, er hón hlær við hvert orð) cf. ambáttarmót, mannsmót, ættarmót, œskumót;
    4) manner, way;
    með kynligu (undarligu) móti, in a strange manner;
    mikill fjöldi dýra með öllu móti, of every shape and manner;
    með því móti, in that way;
    með því móti, at, in such a way that;
    með litlu (minna) móti, in a small (less) degree;
    með engu móti, by no means;
    frá móti, abnormal.
    * * *
    1.
    n. [A. S. gemot; Old Engl. mote or moot, in ward-mote, the Moot-ball at Newcastle; Dan. möde; Swed. mot and möte]:—a meeting; mæla mót með sér, to fix a meeting Eg. 564; þeir mæltu mót með sér ok hittusk í Elfinni, 444; manna-mót, a meeting; vinamót, a meeting of friends.
    2. as a Norse law term; in Norway a mót was a town meeting, and is opp. to þing, a county meeting; á þingi en eigi á móti, þvíat sökin veit til lands-laga en eigi til Bjarkeyjar-réttar, Hkr. iii. 257, N. G. L. ii. 190; á þingum ok á móti, Fagrsk. 145; var blásit til móts í bænum, Fms. vi. 202, 238, 270; á móti í kaupangi, vii. 130; móts-fjalir, a meeting-shed, N. G. L. i. 224.
    II. a joint, juncture; mót á hring, cp. mótlauss; ár-mót, a meeting of waters, also a local name, cp. Lat. Confluentia, Coblenlz; liða-mót, q. v.: of time, in pl., alda-mót, the end and beginning of two centuries; mánaða-mót, missera-mót, eykta-mót, and so on.
    B. As adverb, both in dat. móti, against, on the opposite side, with dat. as also with a prep., á móti, í móti; or in gen. móts or móts við, against, with acc. used as prep. and ellipt. or even as adverb:
    I. gen. móts; til móts við e-n, towards, against; fara til móts við e-n, to go to meet one, encounter, visit. Eg. 9; fara á móts við, Fas. i. 450; halda til móts við, to march against, Fms. ii. 217; snúa til móts við, Nj. 125; ganga til móts við e-n (= ganga til fundar við e-n), to go to meet a person, 100; koma til móts við, Eg. 63; eiga e-t til móts við e-n, to own in common with another, 101, Gþl. 506, Fms. ii. 91; vera til móts, to be on the opposite side, opposed, Nj. 274; miklir kappar eru til móts, there are mighty men to meet or contend with, 228; en þar allt er lögin skilr á, þá skulu öll hallask til móts við Uppsala-lög, they shall all lean towards the law of Upsala, i. e. in a controverted case the law of U. is to rule, Ó. H. 65.
    II. dat. móti, á móti, í móti, and more rarely at móti e-m (all these forms are used indiscriminately), as also an apocopated mót, qs. móti (á mót, í mót):—against, on the opposite side, towards, and the like; fara móti e-m, Fms. vi. 29; móti sólu, 439; snúa í móti e-m, Nj. 3, 43, 74, 118, 127, 177, Fms. i. 169, iii. 189, v. 181, vi. 3, ix. 348, 511, xi. 121, 126, Eg. 283, 284, 572, Landn. 317, Ld. 214; hann sagði at í móti vóru þeir Grjótgarðr, Nj. 125; rísa í móti, to rise against, withstand, Lv. 79, and so in countless instances:—denoting reception, göra veizlu móti e-m, Eg. 43, Nj. 162, passim:—towards, konungr leit móti honum, looked towards him, Fms. i. 41.
    III. metaph. in return, in exchange for; fór með honum sonr Guðbrands í gisling en konungr fékk þeim annan mann í móti, Ó. H. 108; Gunnarr bauð þá at móti Geiri goða at hlýða til eiðspjalls síns, in his turn, Nj. 87; ok mæla jamíllt at móti at ósekju, Grág. ii. 145; skolu trygðir koma hvervetna móti sakbótum, 187; þá kvað hann aðra vísu í móti, Fms. i. 48; hann hló mjök mót atfangi manna, vi. 203; hann gaf drottningu sæmiligar gjafir ok svá drottningin honum á móti, x. 95; sendi hann konungi vingjafir ok góð orð mót vináttu hans, i. 53; mikit er þat í mót (against, as compared with) erfðinni minni, Nj. 4; sagði at hann mundi eigi þiggja nema annat fé kæmi í mót, 133; hvat hefir þú í móti því er hann deildi kappi við Þorgrim goða, what hast thou to set against that as an equivalent? Ísl. ii. 215; engar skulu gagnsakir metask á mót þeim málum, Grág. i. 294.
    2. against, contrary to; móti Guðs lögum, Fms. x. 21:—with verbs, göra e-t móti e-m, to act against, Ld. 18; mæla móti, to contradict; standa mót, to withstand; ganga mót, to go against, as also to confess and the like.
    3. bera at móti, to happen, Fms. ii. 59 (see bera C. II. 2): whence
    4. temp. towards a time; mót Jólum, Páskum, passim; í mót vetri, towards the setting in of winter, Hkr. i. 13; móti sumri, towards the coming in of summer; móti degi, towards day, Fms. i. 71; hann sofnáði móti deginum, vi. 62; móti þingi, towards the opening of parliament, Rb. 530.
    2.
    n. [cp. Ulf. môta = τελωνιον; O. H. G. mûta]:—a stamp, mark; spurði hann hvers mót eðr mark var á þeim penningi, Th. 50; mót á silfri, 623. 6l; skaltú smíða hús eptir því móti sem nú mun ek sýna þér, Fb. i. 439.
    II. metaph. a mark; máttú sjá mót á er hón hlær við hvert orð, Nj. 18; æsku-mót, Fms. xi. 422; ættar-mót, a family likeness; manns-mót, the stamp, mark of a true man, Fb. i. 150; alla þá menn er nokkut manns mót var at, Hkr. i. 13; það er ekkert manns mót að honum, he is a small man, a mannikin; er eigi ambóttar mót á henni, she does not look like a bondwoman, Fas. i. 147.
    III. manner way, which may, with Dan. maade, Swed. måte, be borrowed from Lat. modus; með kynligu móti, in a strange manner, Fms. ix. 9; með undarligu móti, Nj. 62; mikill fjöldi dýra með öllu móti, of every shape and manner, Þorf. Karl. 420; með því móti, in that way, Fms. i. 48, Fær. 2; með litlu móti, in a small degree, Finnb. 328; með minna móti, in a less degree, Sturl. i. 214; með því móti at ( in such a way that) þeir sóru eiða, cp. Lat. hoc modo, Fms. vi. 27; með öngu móti, by no means, Lat. nullo modo, i. 9; frá móti, abnormally, Grett. 92 A.

    Íslensk-ensk orðabók > MÓT

  • 8 móta

    * * *
    (að), v.
    1) to form, shape;
    2) to stamp, coin (mótaðr peningr).
    * * *
    að, to stamp, coin; móta penning, passim in mod. usage; mótaðr ( stamped) pundari, mótaðr penningr, Rétt., Flóv.
    2. metaph. to mark; skyldim vér þannig móta oss mest sem Guð kenndi postulum sínum, ok kvað þá eigi ella mega komask í himinríki nema þeir væri þannig mótaðir, Hom. (St.), Fr.

    Íslensk-ensk orðabók > móta

  • 9 ÞÆFA

    i. e. þœfa, ð, [þóf, hence the mod. Dan. töve], to beat, stamp cloth; þau klæði vóru þæfð með sand ok tjöru, Fas. i. 346; and in mod. usage, þæfa sokka, vetlinga, peisu; þæfa í tunnu, to stamp in a tub, a curious custom still used in Icel. of two men lying on their backs and treading a tub open at both ends, so as to pack the cloth tightly.
    2. metaph. to do a thing in a slow or tedious manner; þæfði hón þá ofan til árinnar, she went lumbering down to the river, Grett. 140; nú bíðu vér búnir, ok þarf eigi at þæfa oss lengr í þessu, to keep us longer waiting, Sturl. i. 134; eigi mun ek þik lengi þæfa um liðs-beina, Lv. 105; förum heim, þæfum ekki Skíða, ok rannsökum bæinn, let us not belabour S. any longer, Sd. 168.
    II. reflex., skulum vér þæfask svá við, struggle and delay (cp. Dan. töve), Vápn. 16; ekki mun ek lengi þæfask til hvílunnar við þik, Gísl. 16.

    Íslensk-ensk orðabók > ÞÆFA

  • 10 ARÐR

    (gen. arðrs), m. a simple form plough.
    * * *
    rs, m. [Lat. aratrum; Gael. arad; cp. erja, Ulf. arjan, arare; A. S. erian; Old Engl. ear, etc.; in Norse ar or al is a small plough]
    1. a sort of plough, probably different in size and shape from plógr, which is a later word, of foreign stamp, as are all that have p for their initial letter. The poem Rm. distinguishes between both, göra arðr (acc.) and keyra plóg, 19. The first colonisers of Iceland used arðr, as shewn by Landn. 35 (relating events of the year 875); hann átti einn oxa, ok lét hann þrælana draga arðrinn; eykr fyrir plógi eðr arðri ( plough or ard), N. G. L. ii. 115; ef maðr stel jarni af arðri eðr plógi, id.; höggva má maðr sér til plógs eðr arðs (gen. dropping the radical r), id.; draga arðr, Al. 52; arðri (dat.), Karl. 471, Mar. (Fr.), Stj.: um allt þat er miklu varðar er betri sígandi arðr en svífandi (emend. of Dr. Hallgrim Scheving), a proverb, better a slow but deep trenching plough than a quick and shallow one, Bs. i. 139; the old arðr was probably bulky and heavy.
    2. metaph. in Icel. at present arðr (gen. arðs, arðar, Snót 90), as well as plógr, means gain, produce, profit: arðsamr, adj. profitable.
    COMPD: arðsgeldingr.

    Íslensk-ensk orðabók > ARÐR

  • 11 jötun-kuml

    n. the giant-badge, the stamp of the giant, Fas. iii. (in a verse).

    Íslensk-ensk orðabók > jötun-kuml

  • 12 mót-mark

    n. a stamp, Rétt. 39.

    Íslensk-ensk orðabók > mót-mark

  • 13 stampr

    * * *
    m. a large tub; trogum, stömpum, keröldum, skjólum, tunnum, Vm. 177. stamp-austr, m. a bucket for baling out, Grett. 51 A.

    Íslensk-ensk orðabók > stampr

  • 14 VÁLKA

    I)
    n. tossing to and fro, esp. at sea (fekk harm þá v. mikit).
    (að), v.
    1) to toss to and fro, drag with oneself (eigi hœfir svá gömlum karli at v. svá væna mey);
    2) v. e-t fyrir sér, v. e-t í hugnum, to ponder over;
    3) refl., válkast í e-u, to wallow in (þeir höfðu válkazt í róðru ok blóði).
    * * *
    ( volka), að, [A. S. wealcan; Engl. walk; Germ. walken]:—prop. to roll or stamp, but usually metaph.; Guð bölvi þér, at þú válkar mik svá lengi, MS. 4. 18; eigi hæfir gömlum karli at válka svá væna mey, Fas. iii. 62.
    2. metaph., váika sik, to hesitate, Str. 37; v. e-n í ástar bandinu, 55; hví þú válkar slíkt fyrir þér, hvert ráð þú skalt taka, Fas. iii. 48; válkaðu þeir mjök lengi ráðin fyrir sér, Ó. H. 169; válkaði hann þat í hugnum ok vissi eigi hvat hann skyldi upp taka, 195.
    II. reflex. to roll oneself, to wallow; þeir höfðu válkask í roðru ok blóði, they had been wallowing in gore and blood, Gísl. 67; veitask ok válkask í leirinu, Stj. 72; válkask í sauri, Hom. (St.): metaph., engi vandi, er herra hans þurfti í at válkask, Str. 24; þat er þú hefir lengi í válkask, 32.
    III. part., fljótt er þat er skjótt er, ‘válkat’ þat er ‘seint,’ Edda (Ht.) 126.

    Íslensk-ensk orðabók > VÁLKA

  • 15 háttaðr

    pp. fashioned, conditioned (hvernig var jörðin háttuð?); e-u er svá háttat, it is so made or conditioned of that nature or kind; yðr frændum er svá háttat, you kinsmen are of that stamp.

    Íslensk-ensk orðabók > háttaðr

  • 16 mótmark

    n. stamp.

    Íslensk-ensk orðabók > mótmark

  • 17 (gúmmí)stimpill

    Íslensk-ensk orðabók > (gúmmí)stimpill

  • 18 frímerki

    Íslensk-ensk orðabók > frímerki

См. также в других словарях:

  • Stamp — Stamp, n. 1. The act of stamping, as with the foot. [1913 Webster] 2. The which stamps; any instrument for making impressions on other bodies, as a die. [1913 Webster] T is gold so pure It can not bear the stamp without alloy. Dryden. [1913… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Stamp 4 — refers to the stamp number, or immigration status, given to an individual with permission to reside in Ireland. It indicates that the person is entitled to work without a work permit. It is issued to people on work visas/work authorisations, and… …   Wikipedia

  • stamp — [stamp] vt. [ME stampen, akin to OHG stampfon < Gmc * stampon, *stampjan, to press to pieces < IE * stembh , to crush < base * steb(h) , a post, pole > STAFF2, STEP, STUMP] 1. to bring (the foot) down forcibly on the ground, a floor,… …   English World dictionary

  • Stamp — (st[a^]mp) v. t. [imp. & p. p. {Stamped} (st[a^]mt; 215); p. pr. & vb. n. {Stamping}.] [OE. stampen; akin to LG. & D. stampen, G. stampfen, OHG. stampf[=o]n, Dan. stampe, Sw. stampa, Icel. stappa, G. stampf a pestle and E. step. See {Step}, v. i …   The Collaborative International Dictionary of English

  • stamp — ► VERB 1) bring down (one s foot) heavily on the ground or an object. 2) walk with heavy, forceful steps. 3) (stamp out) suppress or put an end to by taking decisive action. 4) impress with a device that leaves a mark or pattern. 5) impress (a… …   English terms dictionary

  • stamp — n: an official mark or seal set on something (as a deed) chargeable with a government or state duty or tax or on papers requiring execution under certain conditions to signify that the duty or tax has been paid or the condition fulfilled; esp:… …   Law dictionary

  • stamp — [n1] impression, symbol, seal brand, cast, earmark, emblem, hallmark, impress, imprint, indentation, mark, mold, print, signature, sticker; concepts 259,284 stamp [n2] character breed, cast, cut, description, fashion, form, ilk, kind, lot, mold,… …   New thesaurus

  • Stamp — Stamp, v. i. 1. To strike; to beat; to crush. [1913 Webster] These cooks how they stamp and strain and grind. Chaucer. [1913 Webster] 2. To strike the foot forcibly downward. [1913 Webster] But starts, exclaims, and stamps, and raves, and dies.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Stamp — ist der Familienname folgender Personen: Joachim Stamp (* 1970), deutscher Politiker (FDP) Terence Stamp (* 1939), britischer Schauspieler Diese Seite ist eine Begriffsklärung zur Unterscheidung mehrerer mit demselben Wort b …   Deutsch Wikipedia

  • stamp as — [phrasal verb] stamp (someone) as (something) : to show that (someone) is (a particular type of person) The decision stamped him as a man of honor. • • • Main Entry: ↑stamp …   Useful english dictionary

  • Stamp —   [stæmp], Sir (seit 1965) Laurence Dudley, britischer Geograph, * Bexley (heute zu London) 9. 3. 1898, ✝ Mexiko 8. 8. 1966; 1921 23 Erdölgeologe in Birma, 1923 26 Professor in Rangun, ab 1926 Dozent, 1945 66 Professor in London; Präs. der… …   Universal-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»