mûta

* * *

1) fee, gratuity; em ek eigi vanr at taka mútur á afli mínu, to exhibit my strength for money;

2) mæla e-t á mútur, to make a secret of, speak with reserve (ekki þarf þetta á mútur at mæla);

3) bribe.

* * *

u, f. [Ulf. môta = τελώνιον; O. H. G. mûta; Germ. maut (Schmeller); cp. Ulf. môtareis = τελώνης]:—a law term, a fee, gratuity, for transacting business, as also a pittance, whence afterwards it came to mean dishonest gain, a bribe, a fee given in stealth or under false pretences; gull er grams múta, gold is the king’s grant, Lex. Run.; rétt er at þeir gefi mútur af fénu, Grág. i. 207; ef maðr tekr dánar-fé austr, þá á hann at gefa mútu til fjár-tokunnar ef hann náir eigi ella, ok gefa sem hann má minnsta, 221; en þú munt eigi vilja selja mik fyrir mútur, Flóv. 37; sníkja til mútu, to go begging for a fee, Grág. (pref. clxviii); Austmaðrinn kvaðsk mundu hafa selt honum, ef hann hefði fyrr komit, með þvílíku verði sem Steingrimi, en segisk nú ekki mundu taka litla mútu ( a pittance) til at bregða þessu kaupi sínu, Rd. 251; hvat hefi ek slíkt heyrt, at taka á sér mútu sem pútur ( to take fees like harlots), þar sem þú sazt til járns ok tókt fé-mútu í bótina, Fb. ii. 197; þeir hafa tekit mútur af búöndum at taka fals slíkt er eigi þykkir gjaldgengt, Ó. H. 157; em ek eigi vanr at taka mútur á afli mínu, to exhibit my strength for money, Fms. iii. 179: the phrase, mæla á mmútur, to be silent, as if every word had to be extorted by a fee; eigi þarf þetta á mútur at mæla, let us make a clean breast, speak out at once, Nj. 180, 228: cp. also the old Swed. law phrase, jorþ ma eighi a muto taka, land must not be given into múta, Schlyter.

2. a bribe; en selt réttlætið í sínum dómum fyrir mútur ok manna mun, Al. 105,; eigi róði mútan þá svá miklu með ranglátum dómara, 115; elska sannindi en fyrir-smá mútur, Stj. 299; at þeir hafi tekit fé á gipting systur hans, … en ef einhverr verðr sannr at því, at hann hafi til þess mútu tekit, reiði slíkt upp sveininum sem hann tók mútuna ok heiti drengr at verri, N. G. L. i. 231 (Js. 63), freq. in mod. usage.

COMPDS: mútufé, mútugirni, mútugjarn, mútugjöf.

pp. that has moulted or mewed (gáshaukr fimm sinnum m.).

* * *

part. [from Old Fr. muter; Engl. to mute, moult; the Lat. mutatus is a hawk that has been in the muta (Fr. mue, Engl. mews), and has done moulting]:—of a hawk that has moulted; einn hinn fríðasti gáshaukr með fögrum fótum, svá sem hann væri fimm sinnum eða sex mútaðr, Str. 75, where the French original has mues; þúsund gáshauka mútaða, Karl. 485.

* * *

1) fee, gratuity; em ek eigi vanr at taka mútur á afli mínu, to exhibit my strength for money;

2) mæla e-t á mútur, to make a secret of, speak with reserve (ekki þarf þetta á mútur at mæla);

3) bribe.

* * *

að, to bribe, with dat. of the person and thing; múta e-m e-u.

(gen. fjár), n.

1) cattle, esp. sheep;

þeir ráku féit (the sheep) upp á geilarnar;

gæta fjár, to herd or tend sheep;

ganganda fé, live stock, opp. to ‘dautt fé’, or ‘liggjanda fé,’ valuables, money;

2) property, money (hvárt sem fé þat er land eðr annat fé);

fyrirgøra fé ok fjörvi, to forfeit property and life;

fé er fjörvi firr, life is dearer than money;

fé veldr frænda rógi, money makes foes of kinsmen;

afla sér fjár ok frægðar (frama), to gain wealth and fame;

hér er fé þat (the money), er Gunnarr greiddi;

þiggit þat, herra, fé er í því, there is value in it;

pl. fé (dat. fjám), property, means.

* * *

n., irreg. gen. fjár, dat. fé; pl. gen. fjá, dat. fjám; with the article, féit, féinu, féin, mod. féð, fénu, fén: [Lat. pecu; Goth. faihu; A. S. feoh; Engl. fee; Hel. fehu; O. H. G. fehu; Germ. vieh; Dan. fæ; Swed. få]

I. cattle, in Icel. chiefly sheep; fé né menn, Grett. 101; fjölda fjár, Ld. 210; gæta fjár, to mind sheep, 232; en ef þeir brenna húsin þó at fé manna sé inni, Grág. ii. 164; þeir ráku féit ( the sheep) upp á geilarnar, Ni. 119; kvik-fé, live-stock, q. v.: ganganda fé, id., opp. to dautt fé, dead property, Grág. passim.

COMPDS: fjárbeit, fjárborg, fjárbreiða, fjárdauði, fjárfellir, fjárfóðr, fjárfæði, fjárfæling, fjárganga, fjárgeymsla, fjárgæzla, fjárhagi, fjárheimtur, fjárhirðir, fjárknappr, fjárhundr, fjárhús, fjárkaup, fjárkláði, fjárnyt, fjárpest, fjárrekstr, fjárréttr, fjársauðr.

II. property, money; hvárt sem fé þat er land eðr annat fé, Grág. ii. 237: the allit. phrase, fé ok fjörvi, Sl. 1; hafa fyrir gört fé ok fjörvi, to forfeit property and life, Nj. 191: the proverbs, fé er fjörvi firr, life is dearer than money, 124; fé veldr frænda rógi, money makes foes of kinsmen, Mkv. 1. Common sayings, hafa fullar hendr fjár; afla fjár ok frægðar, to gain wealth and fame, Fms. i. 23 (a standing phrase); afla fjár ok frama, Fs. 7, fjár ok virðingar, id.; seint munu þín augu fylld verða á fénu, Gullþ. 7; þú munt ærit mjök elska féit áðr lýkr, id.; lát mík sjá hvárt fé þetta er svá mikit ok frítt, Gísl. 62; at Þorgils tæki við fjám sínum, Fs. 154; fagrt fé, fine money; at þeir næði féinu, Fms. x. 23; þegn af fé, liberal, Ísl. ii. 344; Auðr tekr nú féit, A. took the money, Gísl. 62; hér er fé þat ( the money) er Gunnarr greiddi mér, Nj. 55; fé þat allt er hann átti, Eg. 98; alvæpni en ekki fé annat, Fms. i. 47: skemman var full af varningi, þetta fé …, v. 255; Höskuldr færði fé allt til skips, Nj. 4; hversu mikit fé er þetta, id.; heimta fé sín, Grág. i. 87; þiggit þat herra, fé er í því, there is value in it, Fms. vii. 197.

COMPDS: fjárafhlutr, fjáraflan, fjárafli, fjárauðn, fjáragirnd, fjárbón, fjárburðr, fjárdráttr, fjárefni, fjáreigandi, fjáreign, fjáreyðsla, fjáreyðslumaðr, fjárfang, fjárfar, fjárforráð, fjárframlag, fjárfundr, fjárgjald, fjárgjöf, fjárgróði, fjárgæzla, fjárgæzlumaðr, fjárhagr, fjárhagamaðr, fjárhald, fjárhaldsmaðr, fjárheimt, fjárhirðsla, fjárhlutr, fjárkaup, fjárkostnaðr, fjárkostr, fjárkrafa, fjárlag, fjárlán, fjárlát, fjárleiga, fjármegin, fjármet, fjármissa, fjármunir, fjárnám, fjárorkumaðr, fjárpína, fjárrán, fjárreiða, fjárreita, fjársaknaðr, fjársekt, fjársjóðr, fjárskaði, fjárskakki, fjárskilorð, fjárskipti, fjárskuld, fjársóan, fjársókn, fjárstaðr, fjártak, fjártal, fjártapan, fjártilkall, fjártillag, fjártjón, fjárupptak, fjárútlát, fjárvarðveizla, fjárvarðveizlumaðr, fjárván, fjárverðr, fjárviðtaka, fjárvöxtr, fjárþarfnaðr, fjárþurð, fjárþurfi.

B. Fé- in COMPDS, usually in sense II, sometimes in sense I: fé-auðna, u, f. money luck. féauðnu-maðr, m. a man lucky in making money, Band. 4. fé-boð, n. an offer of money, Lv. 62, Fms. v. 26, 369, 656 A. 17; a bribe, Grág. i. 72. fébóta-laust, n. adj. without compensation, Glúm. 358. fé-brögð, n. pl. devices for making money, Fms. xi. 423, 623. 21. fé-bætr, f. pl. payments in compensation, esp. of weregild, opp. to mann-hefndir, Nj. 165, Eg. 106, Fs. 53, 74, Ísl. ii. 386. fé-bættr, part. paid for weregild, Gullþ. 12. fé-drengr, m. an open-handed man, Nj. 177. fé-drjúgr, adj. having a deep purse, Ld. 46. fé-fastr, adj. close-fisted, Ísl. ii. 392, Bs. i. 74. fé-fátt, n. adj. in want of money, Eg. 394, Fms. iii. 180, Hkr. iii. 422. fé-fellir, m. losing one’s sheep, Lv. 91. fé-festi, f. close-fistedness, Grett. 155 C. fé-fletta, tt, to strip one of money, cheat one, Fas. iii. 103, v. l. fé-frekr, adj. greedy for money, Rd. 314. fé-föng, n. pl. booty, plunder, spoil, Fms. iii. 18, vii. 78, Eg. 57, 236, Gullþ. 5, Sks. 183 B. fé-gefinn, part. given for (and to) gain, Band. 4, Valla L. 201. fé-girnd, f. avarice, Hom. 86, Al. 4, Pass. 16. 7, 10. fé-girni, f. = fégirnd, Sks. 358, Band. 11, Sturl. i. 47 C. fégjafa-guð, m. the god of wealth, Edda 55. fé-gjald, n. a payment, fine, Nj. 111, 120, Band. 11, Fms. vii. 248. fé-gjarn, adj. greedy, avaricious, Eg. 336, Fs. 133, Nj. 102, Fms. i. 52, vii. 238. fé-gjöf, f. a gift of money, Fs. 11, 21, Fms. i. 53, xi. 325, Ld. 52. fé-glöggr, f. close-handed, Eb. 158. fé-góðr, adj. good, i. e. current, money, D. N. fé-grið, n. pl. security for property, Grág. ii. 21. fé-gyrðill, m. [early Dan. fägürthil], a money bag, purse, worn on the belt, Gísl. 20, Fbr. 66, Þiðr. 35. fé-gætni, f. saving habits, Glúm. 358. fé-göfugr, adj. blessed with wealth, Ísl. ii. 322. fé-hirðir, m. a shepherd, Fas. i. 518, Fms. viii. 342, Gþl. 501: a treasurer, Hkr. i. 36, Eg. 202, Fms. x. 157, vi. 372, viii. 372. fé-hirzla, u, f. a treasury, Fms. vi. 171, vii. 174, Eg. 237, Hom. 9. féhirzlu-hús, n. a treasure-house, Stj. 154. féhirzlu-maðr, m. a treasurer, Karl. 498. fé-hús, n. = fjós, a stall, D. N. (Fr.): a treasury, Róm. 299. fé-kaup, n. a bargain, N. G. L. i. 9. fé-kátliga, adv., Thom. 403. fé-kátr, adj. proud of one’s wealth, Róm. 126. fé-kostnaðr, m. expenditure, expense, Stj. 512, Fms. iv. 215, xi. 202, Hkr. i. 148. fé-kostr, m. = fékostnaðr, Orkn. 40. fé-krókar, m. pl. money-angles, wrinkles about the eyes marking a greedy man (vide auga), Fms. ii. 84. fé-kvörn, f. a small gland in the maw of sheep, in popular superstition regarded, when found, as a talisman of wealth, vide Eggert Itin. ch. 323. fé-lag, n. fellowship, and fé-lagi, a, m. a fellow, vide p. 151. fé-lauss, adj. penniless, Fms. vi. 272, Fs. 79, Gullþ. 5, Landn. 324 (Mant.) fé-lát, n. loss of money, Landn. 195. fé-leysi, n. want of money, Fms. viii. 20. fé-ligr, adj. valuable, handsome, Fms. viii. 206. fé-lítill, adj. short of money, Eg. 691, Sturl. i. 127 C, Fms. v. 182, vi. 271: of little value, Vm. 74, Jm. 13; fé-minstr, yielding the least income, Bs. i. 432. fé-maðr, m. a monied man, Sturl. i. 171, iii. 97, Dropl. 3. fé-mál, n. money affairs, Nj. 5; a suit for money, Fms. viii. 130, Nj. 15, Grág. i. 83. fé-mikill, adj. rich, monied, Sks. 252, Sturl. i. 171 C: costly, Fms. v. 257, xi. 85, Bs. i. 295, Hkr. iii. 247, Eb. 256: expensive, Korm. 224 (in a verse). fé-mildr, adj. open-handed, Nj. 30. fé-missa, u, f. and fé-missir, m. loss of cattle, Jb. 362: loss of money, Grett. 150 C. fé-munir, m. pl. valuables, Hkr. i. 312, Grág. i. 172, Hrafn. 19, 21, Fms. vi. 298, viii. 342. fé-múta, u, f. a bribe in money, Nj. 215, 251, Gullþ. 7, Fms. v. 312, Bs. i. 839, Thom. 72. fé-mætr, adj. ‘money-worth,’ valuable, Fms. i. 105, Ísl. ii. 154, Orkn. 386. fé-neytr ( fé-nýtr), adj. money-worth, Fms. iv. 340, cp. Hkr. ii. 253. fé-nýta, tt, to turn to account, make use of, Bs. i. 760, Grág. ii. 155. fé-penningr, m. a penny-worth, Bs. i. 757. fé-pína, u, f. a fine, H. E. i. 511. fé-prettr, m. a money trick, N. G. L. i. 123. fé-pynd, f. extortion, Bs. i. 757. fé-ráð, n. pl. advice in money-matters, 656 C. 16. fé-rán, n. plunder, Fs. 9, Fms. vi. 263, Fb. i. 215 (in a verse):—execution, confiscation, in the law phrase, féráns-dómr, m. a court of execution or confiscation to be held within a fortnight after the sentence at the house of a person convicted in one of the two degrees of outlawry, vide Grág. Þ. Þ. ch. 29–33, and the Sagas passim, esp. Hrafn. 21, Sturl. i. 135; cp. also Dasent, Introd. to Burnt Njal. fé-ríkr, adj. rich, wealthy, Fms. ix. 272, Gullþ. 7, Ld. 102, Skálda 203. fé-samr, adj. lucrative, Sturl. i. 68 C. fé-sátt ( fé-sætt), f. an agreement as to payment, of weregild or the like, Grág. i. 136, Nj. 189, Ld. 308. fé-sekr, adj. fined, sentenced to a fine, Grág. i. 393. fé-sekt, f. a fine, Nj. 189, Finnb. 276. fé-sinki, f. niggardliness, Sks. 421, 699. fé-sinkr, adj. niggardly, Sturl. i. 162. fé-sjóðr, m., prop. a bag of money, Band. 6, Fbr. 35 new Ed., Nj. 55, Fas. iii. 194: mod. esp. in pl. a treasury, treasure, in Matth. vi. 20, Col. ii. 3, Heb. xi. 26. fé-skaði, a, m. loss in money, Bs. i, Fs. 4, Fms. iv. 327. fé-skipti, n. a sharing or division of property, Nj. 118, Ld. 134. fé-skjálgr, adj., féskjálg augu, eyes squinting for money, Band. 6. fé-skortr, m. shortness of money, Rd. 284. fé-skuld, f. a money debt, Finnb. 350. fé-skurðr, m. detriment, Ld. 44. fé-skygn, adj. covetous, Fms. v. 263. fé-skylft ( fé-skylmt), n. adj., in the phrase, e-n er f., one has many expenses to defray, Grett. 89, 159, Eb. 98. fé-snauðr, adj. poor in money, penniless, Bs. i. 335. fé-sníkja, u, f. ( fé-sníkni), begging, intruding as a parasite, Sks. 669, 451, 585. fé-snúðr, m. lucre, Band. 5, 655 xi. 4. fé-sparr, adj. sparing, close-handed, Band. 6, Fms. iii. 190. fé-spjöll, n. pl. an απ. λεγ. in Vsp. 23, fee-spells, i. e. spells wherewith to conjure hidden treasures out of the earth, where we propose to read,—valði hón (MS. henne, dat.) Herföðr (dat.) … f. spakleg, she (the Vala) endowed the father of hosts (Odin) with wise fee-spells; the passage in Yngl. S. ch. 7—Óðinn vissi of allt jarðfé hvar fólgit var—refers to this very word; Odin is truly represented as a pupil of the old Vala, receiving from her his supernatural gifts. fé-sterkr, adj. wealthy, Fms. iv. 231, Sks. 274. fé-stofn, m. stock. fé-sæla, u, f. wealth, Hkr. i. 15, Edda 16. fé-sæll, adj. wealthy, Edda 15. fé-sök, f. a suit, action for money, Nj. 15, Grág. i. 138. fé-útlega, u, f. a fine, outlay, N. G. L. i. 85. fé-vani, adj. short of money, Fms. iv. 27. fé-ván, f. expectancy of money, Gullþ. 7, Eg. 241, Fms. iv. 27, Orkn. 208. fé-veizla, u, f. contributions, help, Sks. 261, v. l. fé-vél, n. a trick, device against one’s property, N. G. L. i. 34. fé-víti, n. mulct, Grág. fé-vænliga, adv. in a manner promising profit, Fms. v. 257. fé-vænligr, adj. promising profit, profitable, Sturl. i. 138, Fms. v. 257. fé-vænn, adj. = févænligr, Sturl. i. 138. fé-vöxtr, m. increase in property, gain, Eg. 730. fé-þurfi, adj. in need of money, Eb. 164, Fms. ii. 80, Lv. 108, Fas. i. 392. fé-þúfa, u, f. a ‘money-mound,’ used in the Tales like Fortunatus’ purse; in the phrase, hafa e-n fyrir féþúfu, to use one as a milch cow, to squeeze money out of one. fé-þyrfi and fé-þörf, f. need of money, poverty, Rd. 236. fé-örk, f. a money-chest, 224.

* * *

1) meeting;

mæla mót með sér, to fix a meeting;

2) town-meeting (var blásit til móts í bœnum ok sagt, at konungr vildi tala við bœjarmenn);

3) joint, juncture (cf. ‘liðamót’);

4) in prepositional and adverbial phrases;

á mót, í mót e-m, to meet a person (ganga, ríða á or í mót e-m);

against (mæla, standa á or í mót e-u);

í mót, in return, in exchange;

á móti, í móti, at móti (e-m) = í mót;

snúa í móti e-m, to turn against one;

rísa í móti e-u, to rise against, withstand;

mikit er þat í móti erfðinni minni, that is much when set against what I shall leave behind me;

til móts við e-n, to meet one;

halda til móts við e-n, to march against one;

vera til móts, to be on the opposite side;

miklir kappar eru til móts, there are great champions to contend with;

eiga e-t til móts við e-n, to own a thing in common with another (= til jafns við e-n);

gøra e-t til móts við e-n, to equal one in a thing (engan vissa ek þann, er þat léki til móts við mik).

prep. with dat. to meet, towards, etc. = í mót ( see mót 4).

1) image, stamp (mót á peningi);

2) model (skaltu smíða hús eptir því móti, sem ek mun sýna þér);

3) mark, sign (máttu sjá mót á, er hón hlær við hvert orð) cf. ambáttarmót, mannsmót, ættarmót, œskumót;

4) manner, way;

með kynligu (undarligu) móti, in a strange manner;

mikill fjöldi dýra með öllu móti, of every shape and manner;

með því móti, in that way;

með því móti, at, in such a way that;

með litlu (minna) móti, in a small (less) degree;

með engu móti, by no means;

frá móti, abnormal.

* * *

n. [A. S. gemot; Old Engl. mote or moot, in ward-mote, the Moot-ball at Newcastle; Dan. möde; Swed. mot and möte]:—a meeting; mæla mót með sér, to fix a meeting Eg. 564; þeir mæltu mót með sér ok hittusk í Elfinni, 444; manna-mót, a meeting; vinamót, a meeting of friends.

2. as a Norse law term; in Norway a mót was a town meeting, and is opp. to þing, a county meeting; á þingi en eigi á móti, þvíat sökin veit til lands-laga en eigi til Bjarkeyjar-réttar, Hkr. iii. 257, N. G. L. ii. 190; á þingum ok á móti, Fagrsk. 145; var blásit til móts í bænum, Fms. vi. 202, 238, 270; á móti í kaupangi, vii. 130; móts-fjalir, a meeting-shed, N. G. L. i. 224.

II. a joint, juncture; mót á hring, cp. mótlauss; ár-mót, a meeting of waters, also a local name, cp. Lat. Confluentia, Coblenlz; liða-mót, q. v.: of time, in pl., alda-mót, the end and beginning of two centuries; mánaða-mót, missera-mót, eykta-mót, and so on.

B. As adverb, both in dat. móti, against, on the opposite side, with dat. as also with a prep., á móti, í móti; or in gen. móts or móts við, against, with acc. used as prep. and ellipt. or even as adverb:

I. gen. móts; til móts við e-n, towards, against; fara til móts við e-n, to go to meet one, encounter, visit. Eg. 9; fara á móts við, Fas. i. 450; halda til móts við, to march against, Fms. ii. 217; snúa til móts við, Nj. 125; ganga til móts við e-n (= ganga til fundar við e-n), to go to meet a person, 100; koma til móts við, Eg. 63; eiga e-t til móts við e-n, to own in common with another, 101, Gþl. 506, Fms. ii. 91; vera til móts, to be on the opposite side, opposed, Nj. 274; miklir kappar eru til móts, there are mighty men to meet or contend with, 228; en þar allt er lögin skilr á, þá skulu öll hallask til móts við Uppsala-lög, they shall all lean towards the law of Upsala, i. e. in a controverted case the law of U. is to rule, Ó. H. 65.

II. dat. móti, á móti, í móti, and more rarely at móti e-m (all these forms are used indiscriminately), as also an apocopated mót, qs. móti (á mót, í mót):—against, on the opposite side, towards, and the like; fara móti e-m, Fms. vi. 29; móti sólu, 439; snúa í móti e-m, Nj. 3, 43, 74, 118, 127, 177, Fms. i. 169, iii. 189, v. 181, vi. 3, ix. 348, 511, xi. 121, 126, Eg. 283, 284, 572, Landn. 317, Ld. 214; hann sagði at í móti vóru þeir Grjótgarðr, Nj. 125; rísa í móti, to rise against, withstand, Lv. 79, and so in countless instances:—denoting reception, göra veizlu móti e-m, Eg. 43, Nj. 162, passim:—towards, konungr leit móti honum, looked towards him, Fms. i. 41.

III. metaph. in return, in exchange for; fór með honum sonr Guðbrands í gisling en konungr fékk þeim annan mann í móti, Ó. H. 108; Gunnarr bauð þá at móti Geiri goða at hlýða til eiðspjalls síns, in his turn, Nj. 87; ok mæla jamíllt at móti at ósekju, Grág. ii. 145; skolu trygðir koma hvervetna móti sakbótum, 187; þá kvað hann aðra vísu í móti, Fms. i. 48; hann hló mjök mót atfangi manna, vi. 203; hann gaf drottningu sæmiligar gjafir ok svá drottningin honum á móti, x. 95; sendi hann konungi vingjafir ok góð orð mót vináttu hans, i. 53; mikit er þat í mót (against, as compared with) erfðinni minni, Nj. 4; sagði at hann mundi eigi þiggja nema annat fé kæmi í mót, 133; hvat hefir þú í móti því er hann deildi kappi við Þorgrim goða, what hast thou to set against that as an equivalent? Ísl. ii. 215; engar skulu gagnsakir metask á mót þeim málum, Grág. i. 294.

2. against, contrary to; móti Guðs lögum, Fms. x. 21:—with verbs, göra e-t móti e-m, to act against, Ld. 18; mæla móti, to contradict; standa mót, to withstand; ganga mót, to go against, as also to confess and the like.

3. bera at móti, to happen, Fms. ii. 59 (see bera C. II. 2): whence

4. temp. towards a time; mót Jólum, Páskum, passim; í mót vetri, towards the setting in of winter, Hkr. i. 13; móti sumri, towards the coming in of summer; móti degi, towards day, Fms. i. 71; hann sofnáði móti deginum, vi. 62; móti þingi, towards the opening of parliament, Rb. 530.

n. [cp. Ulf. môta = τελωνιον; O. H. G. mûta]:—a stamp, mark; spurði hann hvers mót eðr mark var á þeim penningi, Th. 50; mót á silfri, 623. 6l; skaltú smíða hús eptir því móti sem nú mun ek sýna þér, Fb. i. 439.

II. metaph. a mark; máttú sjá mót á er hón hlær við hvert orð, Nj. 18; æsku-mót, Fms. xi. 422; ættar-mót, a family likeness; manns-mót, the stamp, mark of a true man, Fb. i. 150; alla þá menn er nokkut manns mót var at, Hkr. i. 13; það er ekkert manns mót að honum, he is a small man, a mannikin; er eigi ambóttar mót á henni, she does not look like a bondwoman, Fas. i. 147.

III. manner way, which may, with Dan. maade, Swed. måte, be borrowed from Lat. modus; með kynligu móti, in a strange manner, Fms. ix. 9; með undarligu móti, Nj. 62; mikill fjöldi dýra með öllu móti, of every shape and manner, Þorf. Karl. 420; með því móti, in that way, Fms. i. 48, Fær. 2; með litlu móti, in a small degree, Finnb. 328; með minna móti, in a less degree, Sturl. i. 214; með því móti at ( in such a way that) þeir sóru eiða, cp. Lat. hoc modo, Fms. vi. 27; með öngu móti, by no means, Lat. nullo modo, i. 9; frá móti, abnormally, Grett. 92 A.

a, m. a hawk, Edda (Gl.), occurs in Sighvat, but is nevertheless a French word; see mútaðr.

* * *

(-ta, -tr), v.

1) to speak, with acc. and absol. (Flosi mælti ekki orð á meðan);

mæla mörgum orðum, to use many words;

mæla e-n orðum, to address one;

mæla máli, to speak a (foreign) language;

mæla æðru, to express fear, despondency;

mæla lög, to speak law, have law on one’s side in pleading;

mæla málum, to plead a cause;

mæla mælt mál, to speak what others say;

2) to stipulate, appoint, settle (var svá mælt, at S. jarl skyldi koma til Dyflinnar);

mæla mót með sér, to fix an interview;

mæla sér e-t, to claim for oneself (ef þú vilt þér mæla man);

3) with preps.:

mæla aptr, to retract (one’s words);

mæla á máli, to speak a language (mæla á Írsku);

mæla eptir e-n, to take up the prosecution in the case of a slain man (þú átt eptir hraustan mann at mæla);

mæla eptir e-m, to take one’s part;

mæla fyrir, to order, prescribe (sagði Jófríðr honum, ar barnit er út borit, sem hann hafði fyrir mælt);

mæla fyrir e-u, to claim;

allt þat silfr, er hann mælti fyrir, which he had bargained for;

mæla fyrir griðum, to declare a truce (by using the proper formula);

mæla vel fyrir e-m, to express a wish for a person’s good fortune (G. gaf sveininum gullsylgju ok mælti vel fyrir honum);

mæla fyrir skipi, to say the prayer when a ship puts to sea;

mæla fyrir minni, to propose a toast;

mæla í móti e-u, to gainsay, oppose, object to (allir heiðnir menn mæltu í móti);

mæla til e-s, to speak to one;

hón mælti til hans djarfliga, she spoke up to him boldly;

to speak of one (Gunnar hafði aldri illa mælt til Njálssona);

mæla til e-s, to express a wish for a thing (þeir mæltu til vináttu með sér at skilnaði);

mæla til friðar, to sue for peace;

mæla e-t til e-s, to claim, call for as payment (þeir fóru lengi undan ok mæltu til fé mikit at lyktum);

mæla um e-t, to say about a thing (G. spurði, hvat hann mælti um hrossin);

to utter, say solemnly (þat læt ek verða um mælt, at);

mæla e-n undan e-u, to beg one off from (mæla e-n undan dauða);

mæla við e-n, to speak to (G. mælti við Ögmund: fylg þú þeim til húsa minna);

mæla við e-u, to gainsay, refuse;

4) refl., mælast.

(-da, -dr), v. to measure.

* * *

t, [Ulf. maþlian = λαλειν; A. S. mæðlan, madelian; Germ. melden by way of metathesis; Old Engl. mele; the Dan. mæle as well as the Icel. are contracted forms, cp. nál from nadal]:—to speak, with acc. and absol.; mæli þarft eðr þegi, Hm. 18; mæla staðlausa stafi, id.; hví þegið ér, svá at mæla né meguð, Ls.; margir menn mæltu ílla við Skamkel, Nj. 80; eigi munt þú þat vilja mæla, 85; Gizurr hvíti (Njáll), … mælti, 90, 91, 220, 228; stafnbúar mæltu, at hann skyldi mæla allra hötðingja heilastr, Fms. vii. 290; mæl þú allra drengja heilastr, viii. 97; þat þætti mér mælanda (gerund.), that is a remarkable speech, Fb. ii. 196; mæla mörgum orðum, to use many words, Hm. 104; mæla þessum orðum, to use these words, Hkr. ii. 78; mæla e-n orðum, to address, Vþm. 4; mæla í hug sér, to speak to oneself, 623. 54; mæla máli, to speak a language; hann mælti allstaðar þeirra máli sem hann væri allstaðar þar barnfæddr sem þá kom hann, Bs. i. 80.

2. special usages; mæla áljót, to speak a libel, Grág. ii. 146; mæla æðru, to express fear, despondency, despair, Nj. 199; mæla tál, hégóma, to tell tales, falsehoods, 258; mæla lög, to speak law, to have the law on one’s side in pleading, Fms. vii. 142; mæla ljóst, to speak out, Nj. 102; mæla í mútur, to speak with reserve (see múta); hafa réttara at mæla, to speak true, have right on one’s side, Fms. iii. 22; mæla lögskil or lögskilum, to speak or perform public duties in court or in the assembly, Nj. 3, Ísl. ii. 255; mæia helgi e-s, to pronounce the inviolability of, Grág. i. 92; mæla nálum, to plead a cause, 2; en er höfðingjar höfðu þar mælt þeim málum sem þar stóðu lög til, Ld. 32; mæla e-s máli, Grág. i. 198; mæla mælt mál, to say what all the world says, Gísl. 11, Stj. 463: mod. to say a plain word, speak plainly; bréf harðlega mælt, worded, Bs. i. 554, Fms. ix. 389.

II. to stipulate; mæla e-t með sér, to fix, stipulate, appoint: fundusk þeir, sem mælt hafði verit með þeim, Nj. 256; mæla mót með sér, to fix an interview, Eg. 564; mæla sér man, to fix an interview with her, Hm. 97:—mæla sér e-t, to stipulate, bargain for; vér höfum fund várn mæltan ár hvert hér í Gula, N. G. L. i. 4; ek hefka fé mælt mér í dóm þenna ok monka ek mæla, Grág. i. 79; slíkan stað ok máldaga sem þeir áttu sér mæltan, 154; þeir mæltu til fé mikit at lyktum, Nj. 99; mælti hann þat til at eiga dóttur hans, 271; en hón mælti þat til við konung, at hann skyldi vinna allan Noreg, Fms. x. 181; hvat er til mælt, Fs. 92; ek mæli til kaupa við þik, Nj. 3; þeir mæltu til vináttu með sér at skilnaði, Eg. 691; þeir mæla til bardaga með sér um morguninn, Fb. i, 142; hygg þú at því vandliga at þú mæl til hvers-vetna ílla þess er þú beiðir hann, Fms. xi. 58; hús þau er til skaða-bóta eru mælt, for which compensation has been stipulated, Grág. i. 459; mæla til friðar, to sue for peace, Fas. ii. 121 (frið-mælask).

III. with prepp.; mæla á máli, to speak in a language; mæla á Irsku, Ld. 76:—mæla aptr, to retract, Sturl. i. 46:—mæla eptir e-m, to take one’s part, excuse him, Nj. 26, 53, Fms. vii. 120: to request, demand, ix. 52: but mæla eptir e-n, with acc., to lead the prosecution (eplir-mál) in the case of a slain man, Grág., Nj., Sagas passim:—mæla fyrir, to order, prescribe; sem biskup mælir fyrir, Grág. i. 377; sem Þórðr mælti fyrir, Ld. 44; allt þat silfr er hann mælti fyrir, which he had bargained, Fær. 6; þat bréf er konungr mælti svá fyrir, at …, Fms. ix. 447: to declare, Nj. 15: to cite a formulary, preamble, or the like, mæla fyrir skipi, to say the prayer when a ship first puts to sea; gékk Þorvaldr til siglu ok mælti fyrir skipi eptir sið, Bs. i. 774; thus, mæla fyrir griðum, to declare a truce, by using the proper formulary, Fms. ix. 53, Nj. 106; mæla fyrir minni, to propose a toast, Fms. i. 35:—mæla móti, to gainsay, speak against, Eg. 72, Nj. 129, 158, Fms. vii. 290:—mæla til e-s, see above:—mæla um e-t, to speak about a thing, Hom. 157; konungr varð styggr ok mælti um nokkurum orðum, Eg. 16: to use an expression, utter (in an emphatic sense), of spells or the like, mikit hefir Jökull um mælt, svá at mér er þat eigi þolanda, Fs. 54; læt ek þat um mælt, at þú munt …, Ísl. ii. 197, v. l.; þar mynda ek hafa gefit þér upp eina sök, ef ek hefða eigi svá mikit um mælt, Hrafn. 8; svá fór sem vér gátum at mikil-mannliga mundi verða um mælt af þinni hendi, Fms. xi. 111; læt ek þat verða um mælt (of a spell) at þú verðir at enni ljótustu trollkonu, Fas. ii. 152: cp. mæli eg um og legg eg aá in mod. tales of witches saying their spell:—mæla við e-n, to speak to a person, address, Nj. 3, Eg. 92, passim; mæla við e-u, to gainsay, Edda 39, Fms. vii. 123, Þiðr. 253, Hkr. ii. 198:—compds, á-mæla, to blame; for-mæla, to accuse; hall-mæla, to blame:—impers., mælir svá, it is said, Hom. 155.

IV. reflex. to speak, express oneself, esp. with prepp.; mælask fyrir, to ejaculate, say one’s say; finnrinn mæltisk innan fyrir, og sagði svá, he spoke from the inner part of the house. Fms. x. 262; hví þú, Gangráðr, mælisk af gólfi fyrir? Vþm. 9; hann biðsk fyrir ok mælisk nú fyrir sem honum þótti vænligast, Fms. xi. 134; Finnr andaðisk ór sótt þeirri ok mæltisk áðr vel fyrir, ii. 164; mælask vel, ílla fyrir, to be well (ill) spoken of, to make a good (bad) impression; görum vit góða hans ferð, hann hefir mikils misst, þat mun vel fyrir mælask, Nj. 29; víg Gunnars spurðisk, ok mæltisk ílla fyrir um allar sveitir, 117; mæltisk kvæðit vel fyrir, Fms. vii. 113; ílla mun þat fyrir mælask, at ganga ásættir við frændr sína, Ld. 238:—mælask undan, to excuse oneself, decline, Fms. ix. 227, Fb. i. 100:—mælask um, to utter, express; eigu vér þvi at vera úkvíðnir ok mælask eigi ílla um, Fms. xi. 389.

2. recipr., mælask við, to speak to one another, converse; ekki mæltusk þeir fleira þann dag við, Fms. vii. 127; mun hvat við höfum við mælsk, Nj. 111; ok munu vit þess þurfa at muna þat, at vit höfum vel við mælsk, 54; mælask ílla við, to bandy words, N. G. L. i. 333; mælask við einn saman, to talk to oneself ( soliloquize), Stj. 617; Þorvaldr mæltisk mjök einn við á Þinginu, því at engir gengu í berhögg við hann, i. e. Th. had alone the word, for none in the parliament opposed him, Sturl. ii. 61.

3. impers., e-m mælisk vel, to speak well; skal eigi marka reiðs manns mál, kann vera at okkr mælisk betr annat sinn, Sturl. ii. 178: to make a good speech, sögðu menn at honum mæltisk vel, Nj. 87; at lögbergi var görr mikill rómr, at Merði mæltisk vel ok sköruliga, 230.

4. part. mæltr (q. v.), spoken.

d, [mál], to measure, Clem. 33, Sks. 629, Grág. i. 462, Fms. ii. 230, K. Á. 206, N. G. L. i. 323, passim.

(þrjár, þrjú), card. numb. three.

* * *

þrjár, þrjú; gen. þriggja; dat. þrimr and þrim, later and mod. þremr, þrem; acc. þrjá, þrjár, þrjú: [Goth. þreis; A. S. þrî; Engl. three; O. H. G. drî; Germ. drei; Dan. tre; Lat.-Gr. tres, τρεις; etc.]:—three, Nj. 16, 23, 81, Grág. i. 82, ii. 392, Landn. 126, K. Þ. K. 164, Fms. v. 8, vii. 235, and passim; brjóta í þrjú (cp. í tvau), to break into three (mod. í þrennt), Hom. 141, Ísl. ii. 337.

B. COMPDS with þrí- = three-, thrice-: þrí-angaðr, adj. three-forked, Stj. 430, MS. 544. 15. þrí-boginn, part. thrice-bent, Bárð. 175. þrí-breiðr, adj. of triple breadth, of cloth, Rb. 120, D. N. i. 410. þrí-bryddr, part. with threefold mounting, Landn. 190. þrí-deila, u, f. the rule of three. þrí-deildr, part. divided into three parts, A.A. 283. þrí-deili, n. a third part (?), N. G. L. i. 356. þrí-delningr, m. a third part, B. K. 40. þrí-engdr, part. three-pronged, Stj. 430. þri-falda, að, to make threefold, Stj. 551. þrí-faldr, adj. threefold, = þrefaldr, Fb. i. 423. þrí-forn, adj. thrice-old, i. e. three years old; þrífornt smjör, Skíða R. 197. þrí-fættr, adj. three-legged, Vápn. 24; þrífættr piltr þrifinn ok vandstilltr, in a riddle of the distaff. þrí-gilda, d, to pay threefold, Fms. x. 172, Gþl. 359. þrí-gildr, part. of threefold value. þrí-greindr, part. three-branched, Stj. 57, 67. þrí-hendr, adj. a metrical term, each line having three rhyming syllables, Edda i. 648. þrí-heilagr, adj. lasting three days, of feasts, e. g. halda Jól þríheilagt, to keep Christmas three days. þrí-húsaðr, part. consisting of three houses, Stj. 57. þrí-hyrndr, part. [A. S. þryhyrned], three-horned, triangular, Fms. iii. 180. þrí-hyrningr, m. a triangle, Pr. 477, 478: a local name of a mountain, Landn., Nj. þrí-höfðaðr, adj. three-headed, Niðrst. 6, Skm. 31. þrí-kvíslaðr, part. three-branched, Stj. ch. 135, Al. 168, Karl. 299. þrí-liða, u, f. the rule of three, mathem. þrí-menningr, m. a third cousin, Fb. i. 287, Nj. 235, Gþl. 247; in K. Á. 140 even of a woman. þrí-merkingr, m. a ring weighing three ounces, Grág. ii. 171. þrí-mútaðr, thrice-moulted, of a falcon, Karl. 10. þrí-nættr, adj. three nights old, Edda 58; þing þrínætt, lasting three nights (days), Js. 37. þrí-skafinn, part. thrice-polished, Fas. ii. 326. þrí-skeptr, part. wadmal of three strands, cp. tvískeptr, Grág. (Kb.) ii. 246. þrí-skeyta, u, f. a triangle, Rb. (1812) 25. þrí-skipta, t, to divide into three parts, Stj. 451, N. G. L. i. 389. þrí-strendingr, m. a kind of shell, Eggert Itin. ch. 901. þrí-taka, tók, to repeat thrice. þrí-tíðungr, m. a bull three years old, N. G. L. i. 31, 99, Gþl. 111. þrí-tugandi, -undi (mod. þrí-tugasti), [A. S. þryttigoða], the thirtieth. Fms. x. 194, Rb. (1812) 3. þrítug-nátti, of thirty nights (days), of a month, Jb., Rb. 10, 56. þrí-tugr and þrí-tögr, adj. aged thirty, Fms. iv. 2, Hom. 55; þrítögr, Íb. 15: having thirty oars, þrítugt skip, Fms. vii. 234, N. G. L. i. 104: measuring thirty (fathoms, ells), Fas. i. 159, Landn. 51, Rb. 12 ( of thirty days). þrítugs-aldr, m. the age of thirty. þrítug-sessa, u, f. a thirty-oared ship, Nj. 42. þrítugs-morginn, m. the morning of the thirtieth day, N. G. L. i. 14. þrí-tugti, the thirtieth, D. N. iv. 343, 369. þrítög-náttr, adj. = þrítugnátti, of thirty nights, epithet of a month, Íb. 7. þrí-valdi, a, m. the name of a giant, Edda (in a verse). þrí-vegis, adv. thrice. þrí-vetr, adj. three winters old, = þrévetr, Eluc. 149, Stj. 111, O. H. L. ch. 77. þrí-vægr, adj. of triple weight, 732. 16. þrí-þættr, adj. three-twisted. þrí-æri, n. a period of three years, D. N. þrí-ærr, adj. three years old, Stj. 111.