Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

stabulo

  • 1 stabulo

    stăbŭlo, āre - tr. - garder dans une étable, habiter, séjourner (en parl. des animaux).    - nec mos bellantis (= bellantes) unā stabulare, Virg. G. 3, 224: et les combattants n'ont plus l'habitude [de séjourner ensemble dans l'étable] = d'habiter dans la même étable.
    * * *
    stăbŭlo, āre - tr. - garder dans une étable, habiter, séjourner (en parl. des animaux).    - nec mos bellantis (= bellantes) unā stabulare, Virg. G. 3, 224: et les combattants n'ont plus l'habitude [de séjourner ensemble dans l'étable] = d'habiter dans la même étable.
    * * *
        Stabulo, stabulas, pen. corr. stabulare: et frequentius Stabulor, stabularis, stabulari, deponens. Virgil. Loger, Habiter.
    \
        Stabulare pecus. Varro. Loger et mettre en l'estable, Establer.

    Dictionarium latinogallicum > stabulo

  • 2 stabulo

    stabulo, āre (stabulum), I) tr. stallen, Stallung gewähren, Varro r.r. 1, 21 extr. Hieron. epist. 60, 16. – II) intr. stallen, im Stalle stehen, seinen Standort irgendwo haben, in foribus (Orci), Verg.: unā (beisammen), Verg.: sub Haemo, Stat.: circa dominae cubiculum, Apul.

    lateinisch-deutsches > stabulo

  • 3 stabulo

    stabulo, āre (stabulum), I) tr. stallen, Stallung gewähren, Varro r.r. 1, 21 extr. Hieron. epist. 60, 16. – II) intr. stallen, im Stalle stehen, seinen Standort irgendwo haben, in foribus (Orci), Verg.: unā (beisammen), Verg.: sub Haemo, Stat.: circa dominae cubiculum, Apul.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > stabulo

  • 4 stabulō

        stabulō —, —, āre    [stabulum], to have an abode, dwell, be stabled: Centauri in foribus stabulant, V.: (boves) unā, V.
    * * *
    stabulare, stabulavi, stabulatus V
    stable/house (domestic animals, poultry, etc); be housed, have stall/lair/den

    Latin-English dictionary > stabulō

  • 5 stabulo

    stăbŭlo, āre, v. stabulor, I. b, and II.

    Lewis & Short latin dictionary > stabulo

  • 6 stabulo

    —, —, āre
    1) помещаться, находиться в конюшне, в стойле, в хлеву или птичнике V, St
    2) помещать в стойло, в хлев (s. alienum pecus in suo fundo Vr)
    3) обитать, жить ( in foribus V)

    Латинско-русский словарь > stabulo

  • 7 stabulor

    ātus sum, ārī depon. Vr, Col, O etc. = stabulo 1.

    Латинско-русский словарь > stabulor

  • 8 egero

    ē-gero, gessī, gestum, ere, I) heraus-, fortführen, -tragen, -schaffen, -tun, A) eig.: 1) im allg.: tantum nivis, Liv.: immensa rudera, Inscr.: humum alte (aus großer Tiefe), Curt.: praedam, Tac.: stercora (v. Herkules), Min. Fel.: silices umeris, Plin.: lapides ex mari, Auct. b. Alex.: aurum e terrenis specubus, Pacat. pan.: fimum de stabulo, Lact.: humum de foveis, Hieron.: terram de fossis, Veget. mil.: humum scrobibus, Col. – v. Ätna, auswerfen, moles arenarum, Iustin. 4, 1, 6. – ebenso v. einem See, certo anni tempore bitumen, Tac. hist. 5, 6. – v. Gewässern, ausströmen, palus, leni quam fallens (Apsus) egerit undā, Lucan.: idem lacus in flumen egeritur, ergießt sich, Plin. ep. – 2) insbes.: a) gewaltsam fortführen, α) Dinge als Raub fortschaffen, fortschleppen, praedam ex tectis, pecuniam ex aerario, Liv.: opes a Veiis, Liv.: aurum (ex templis), Tac.: bona in tributa, als Tribut fortschleppen, Tac. – β) Personen fortscheuchen, forttreiben, sive gravitas caeli egesserit populos (die Bevölkerung der Städte), Sen. ep. 91, 12 (Haase liest eiecerit). b) aus dem Körper auswerfen, von sich geben, aquam vomitu, ausspeien, Plin.: u. so dapes, Ov.: urinam, Plin.: fimum, misten (v. Tieren), Solin. – multum vitalis spiritus egestum, es sei von ihren Lebensgeistern viel von ihr entwichen, Tac. – c) prägn.: α) leer machen, ausleeren, Dorica castra rogis, Prop.: tota (Aetna) cavernas egerit, Lucan.: eg. regium stabulum, ausmisten, Lact.: dass. Augeae κόπρον, Varro fr.: ventrem, kacken, Cael. Aur. – β) verwenden, vergeuden, verschwenden, in exsequias totos census, Ps. Quint. decl. 5, 17. – B) übtr.: 1) im allg.: expletur lacrimis egeriturque dolor, wird vertrieben, Ov. trist. 4, 3, 38. – 2) insbes.: a) mit dem Munde ausstoßen, querelas, Lucan. 2, 64. – b) aus dem Gedächtnisse hervorholend aufzeichnen, multi nobis sermones fuerunt, quos subinde egeram et ad te permittam, Sen. ep. 66, 4. – II) bis ans Ende hinausführen, übtr. eine Zeit verbringen, überstehen, totaque querelis egeritur fletuque dies, Val. Flacc.: numquam tanto paventibus ulla nox Minyis egesta metu, Val. Flacc. – III) emporführen, ad declarandum quantae altitudinis mons et locus tantis operibus sit egestus, Corp. inscr. Lat. 6, 960.

    lateinisch-deutsches > egero

  • 9 obtero

    ob-tero, trīvī, trītum, ere, I) zermalmen, zerbrechen, zertreten, zerquetschen, A) eig.: in stabulo infantes (v. den Rindern), Varro: ranas, Phaedr.: puerum, Suet.: obtriti sunt plures quam ferro necati, Liv.: non posse obtritos internoscere, Cic.: obtritae catenis manus, Sen. rhet. – B) übtr.: zunichte-, zuschanden machen, herabsetzen, herabwürdigen, calumniam, Cic.: omnia, iura populi, Liv.: aperte artem extispicum, Trag. inc. fr.: laudes eius, Curt.: Philippi res (Taten), Curt.: populi Romani senescentem cum viribus maiestatem, Liv.: alqm verbis, Liv.: invidiā laudem virtutis, Nep.: obteritur laus imperatoria criminibus invidiae, Cic. – II) abreiben, dentes carbone de rogo, Apul. apol. 8. – / Perf. obteruit, Fulgent. ed. Helm. p. 143, 1: Perf. Coniunctiv obteruerit, Apul. apol. 8. – Plusqu. synk. obtrisset, Liv. 3, 56, 8.

    lateinisch-deutsches > obtero

  • 10 egero

    ē-gero, gessī, gestum, ere, I) heraus-, fortführen, - tragen, -schaffen, -tun, A) eig.: 1) im allg.: tantum nivis, Liv.: immensa rudera, Inscr.: humum alte (aus großer Tiefe), Curt.: praedam, Tac.: stercora (v. Herkules), Min. Fel.: silices umeris, Plin.: lapides ex mari, Auct. b. Alex.: aurum e terrenis specubus, Pacat. pan.: fimum de stabulo, Lact.: humum de foveis, Hieron.: terram de fossis, Veget. mil.: humum scrobibus, Col. – v. Ätna, auswerfen, moles arenarum, Iustin. 4, 1, 6. – ebenso v. einem See, certo anni tempore bitumen, Tac. hist. 5, 6. – v. Gewässern, ausströmen, palus, leni quam fallens (Apsus) egerit undā, Lucan.: idem lacus in flumen egeritur, ergießt sich, Plin. ep. – 2) insbes.: a) gewaltsam fortführen, α) Dinge als Raub fortschaffen, fortschleppen, praedam ex tectis, pecuniam ex aerario, Liv.: opes a Veiis, Liv.: aurum (ex templis), Tac.: bona in tributa, als Tribut fortschleppen, Tac. – β) Personen fortscheuchen, forttreiben, sive gravitas caeli egesserit populos (die Bevölkerung der Städte), Sen. ep. 91, 12 (Haase liest eiecerit). b) aus dem Körper auswerfen, von sich geben, aquam vomitu, ausspeien, Plin.: u. so dapes, Ov.: urinam, Plin.: fimum, misten (v. Tieren), Solin. – multum vitalis spiritus egestum, es sei von ihren Lebensgeistern viel von ihr entwichen, Tac. – c) prägn.: α) leer machen, ausleeren, Dorica
    ————
    castra rogis, Prop.: tota (Aetna) cavernas egerit, Lucan.: eg. regium stabulum, ausmisten, Lact.: dass. Augeae κόπρον, Varro fr.: ventrem, kacken, Cael. Aur. – β) verwenden, vergeuden, verschwenden, in exsequias totos census, Ps. Quint. decl. 5, 17. – B) übtr.: 1) im allg.: expletur lacrimis egeriturque dolor, wird vertrieben, Ov. trist. 4, 3, 38. – 2) insbes.: a) mit dem Munde ausstoßen, querelas, Lucan. 2, 64. – b) aus dem Gedächtnisse hervorholend aufzeichnen, multi nobis sermones fuerunt, quos subinde egeram et ad te permittam, Sen. ep. 66, 4. – II) bis ans Ende hinausführen, übtr. eine Zeit verbringen, überstehen, totaque querelis egeritur fletuque dies, Val. Flacc.: numquam tanto paventibus ulla nox Minyis egesta metu, Val. Flacc. – III) emporführen, ad declarandum quantae altitudinis mons et locus tantis operibus sit egestus, Corp. inscr. Lat. 6, 960.
    ————————
    egero, ōnis, m., s. 2. gero.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > egero

  • 11 obtero

    ob-tero, trīvī, trītum, ere, I) zermalmen, zerbrechen, zertreten, zerquetschen, A) eig.: in stabulo infantes (v. den Rindern), Varro: ranas, Phaedr.: puerum, Suet.: obtriti sunt plures quam ferro necati, Liv.: non posse obtritos internoscere, Cic.: obtritae catenis manus, Sen. rhet. – B) übtr.: zunichte-, zuschanden machen, herabsetzen, herabwürdigen, calumniam, Cic.: omnia, iura populi, Liv.: aperte artem extispicum, Trag. inc. fr.: laudes eius, Curt.: Philippi res (Taten), Curt.: populi Romani senescentem cum viribus maiestatem, Liv.: alqm verbis, Liv.: invidiā laudem virtutis, Nep.: obteritur laus imperatoria criminibus invidiae, Cic. – II) abreiben, dentes carbone de rogo, Apul. apol. 8. – Perf. obteruit, Fulgent. ed. Helm. p. 143, 1: Perf. Coniunctiv obteruerit, Apul. apol. 8. – Plusqu. synk. obtrisset, Liv. 3, 56, 8.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > obtero

  • 12 meritoria

    mĕrĭtōrĭus, a, um, adj. [id.], of or belonging to the earning of money, by which money is earned, for which money is paid, that brings in money (class.).
    I.
    In gen.:

    vehicula,

    Suet. Calig. 39:

    balinea,

    Plin. Ep. 2, 17:

    cenaculum,

    Suet. Vit. 7:

    artificia,

    Sen. Ep. 88, 1:

    salutatio,

    by which one hopes to obtain money, interested, id. Brev. Vit. 14, 3:

    in meritorio stabulo,

    Paul. Sent. 2, 31, 16.—
    B.
    Subst.: mĕrĭtōria, ōrum, n., places or rooms which are let out for a short time, Juv. 3, 234: facere, to let out rooms for a short time (opp. locare, to rent by the year), Dig. 7, 1, 13.—
    II.
    In partic., of or belonging to the earning of money by prostitution, that earns money by prostitution:

    pueri,

    Cic. Phil. 2, 41, 105:

    scorta,

    Suet. Claud. 15.—
    B.
    Subst.: mĕrĭtōrium, ii, n., a bawdy-house, brothel (post-class.), Firm. Math. 6, 31.

    Lewis & Short latin dictionary > meritoria

  • 13 meritorium

    mĕrĭtōrĭus, a, um, adj. [id.], of or belonging to the earning of money, by which money is earned, for which money is paid, that brings in money (class.).
    I.
    In gen.:

    vehicula,

    Suet. Calig. 39:

    balinea,

    Plin. Ep. 2, 17:

    cenaculum,

    Suet. Vit. 7:

    artificia,

    Sen. Ep. 88, 1:

    salutatio,

    by which one hopes to obtain money, interested, id. Brev. Vit. 14, 3:

    in meritorio stabulo,

    Paul. Sent. 2, 31, 16.—
    B.
    Subst.: mĕrĭtōria, ōrum, n., places or rooms which are let out for a short time, Juv. 3, 234: facere, to let out rooms for a short time (opp. locare, to rent by the year), Dig. 7, 1, 13.—
    II.
    In partic., of or belonging to the earning of money by prostitution, that earns money by prostitution:

    pueri,

    Cic. Phil. 2, 41, 105:

    scorta,

    Suet. Claud. 15.—
    B.
    Subst.: mĕrĭtōrium, ii, n., a bawdy-house, brothel (post-class.), Firm. Math. 6, 31.

    Lewis & Short latin dictionary > meritorium

  • 14 meritorius

    mĕrĭtōrĭus, a, um, adj. [id.], of or belonging to the earning of money, by which money is earned, for which money is paid, that brings in money (class.).
    I.
    In gen.:

    vehicula,

    Suet. Calig. 39:

    balinea,

    Plin. Ep. 2, 17:

    cenaculum,

    Suet. Vit. 7:

    artificia,

    Sen. Ep. 88, 1:

    salutatio,

    by which one hopes to obtain money, interested, id. Brev. Vit. 14, 3:

    in meritorio stabulo,

    Paul. Sent. 2, 31, 16.—
    B.
    Subst.: mĕrĭtōria, ōrum, n., places or rooms which are let out for a short time, Juv. 3, 234: facere, to let out rooms for a short time (opp. locare, to rent by the year), Dig. 7, 1, 13.—
    II.
    In partic., of or belonging to the earning of money by prostitution, that earns money by prostitution:

    pueri,

    Cic. Phil. 2, 41, 105:

    scorta,

    Suet. Claud. 15.—
    B.
    Subst.: mĕrĭtōrium, ii, n., a bawdy-house, brothel (post-class.), Firm. Math. 6, 31.

    Lewis & Short latin dictionary > meritorius

  • 15 necubi

    nĕcŭbi, adv. [ne alicubi], that nowhere, lest anywhere (not in Cic.). itaque faciunt lapide stratā, ut urina necubi in stabulo consistat, Varr. R. R. 2, 2, 19; so,

    ut necubi,

    Col. 2, 18, 4:

    dispositis exploratoribus, necubi Romani copias transducerent,

    Caes. B. G. 7, 35; Liv. 22, 2, 3; 25, 33, 9; Suet. Aug. 46; 86; Luc. 9, 1059.

    Lewis & Short latin dictionary > necubi

  • 16 obtero

    ob-tĕro ( opt-), trīvi, trītum, 3 ( pluperf. subj. obtrisset for obtrivisset, Liv. 3, 56, 8 Drak. N. cr.; perf. obterii, App. Mag. 8, p. 278, 15), v. a.
    I.
    To bruise, crush, or break to pieces (syn. obtundo; class.).— Lit.:

    ne in stabulo infantes grex boum obtereret,

    Varr. R. R. 2, 5, 5:

    ranas,

    Phaedr. 1, 30, 1:

    puerum,

    Suet. Ner. 5:

    homines,

    Liv. 27, 41:

    caput saxo,

    Luc. 6, 276:

    locustarum ova,

    Plin. 11, 29, 35, § 105:

    crura,

    Col. 8, 8:

    in angustiis portarum obtriti sunt,

    crushed by the crowd, Liv. 30, 5.—
    II.
    Trop., to crush, trample on, degrade, disgrace, contemn, disparage, ravage, destroy:

    meaeque pugnae proeliares plurumae optritae jacent?

    Plaut. Curc. 4, 4, 17:

    calumniam,

    Cic. Caecin. 7, 18:

    laudem imperatoriam,

    id. Verr. 2, 5, 1, § 2:

    obtrectationes,

    id. Fam. 5, 9, 1:

    jura populi,

    Liv. 3, 56:

    legionarios,

    Tac. A. 15, 11:

    Graeciam,

    Just. 5, 2, 11:

    militem verbis,

    to degrade, Liv. 24, 15:

    Penates,

    Sen. Oed. 645:

    vulgi omne cadaver,

    Juv. 3, 260.—
    * III.
    To rub:

    dentes carbone,

    App. Mag. 8, p. 278, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > obtero

  • 17 optero

    ob-tĕro ( opt-), trīvi, trītum, 3 ( pluperf. subj. obtrisset for obtrivisset, Liv. 3, 56, 8 Drak. N. cr.; perf. obterii, App. Mag. 8, p. 278, 15), v. a.
    I.
    To bruise, crush, or break to pieces (syn. obtundo; class.).— Lit.:

    ne in stabulo infantes grex boum obtereret,

    Varr. R. R. 2, 5, 5:

    ranas,

    Phaedr. 1, 30, 1:

    puerum,

    Suet. Ner. 5:

    homines,

    Liv. 27, 41:

    caput saxo,

    Luc. 6, 276:

    locustarum ova,

    Plin. 11, 29, 35, § 105:

    crura,

    Col. 8, 8:

    in angustiis portarum obtriti sunt,

    crushed by the crowd, Liv. 30, 5.—
    II.
    Trop., to crush, trample on, degrade, disgrace, contemn, disparage, ravage, destroy:

    meaeque pugnae proeliares plurumae optritae jacent?

    Plaut. Curc. 4, 4, 17:

    calumniam,

    Cic. Caecin. 7, 18:

    laudem imperatoriam,

    id. Verr. 2, 5, 1, § 2:

    obtrectationes,

    id. Fam. 5, 9, 1:

    jura populi,

    Liv. 3, 56:

    legionarios,

    Tac. A. 15, 11:

    Graeciam,

    Just. 5, 2, 11:

    militem verbis,

    to degrade, Liv. 24, 15:

    Penates,

    Sen. Oed. 645:

    vulgi omne cadaver,

    Juv. 3, 260.—
    * III.
    To rub:

    dentes carbone,

    App. Mag. 8, p. 278, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > optero

  • 18 stabulor

    stăbŭlor, ātus, 1, v. dep. n. (collat. form stăbŭlo, āre; v. in the foll.) [stabulum] (mostly poet. and post-Aug.; not in Cic.).
    I.
    Neutr., to have an abode anywhere; to stable, kennel, harbor, roost, etc. (mostly of animals).
    (α).
    Dep. form:

    aviaria, in quibus stabulentur turdi ac pavones,

    Varr. R. R. 3, 3, 7:

    bos sicce,

    Col. 6, 12, 2:

    pecudes multae in antris,

    Ov. M. 13, 822:

    pisces in petris,

    Col. 8, 16, 8:

    serpens in illis locis,

    Gell. 6, 3, 1:

    ut permittat jumenta apud eum stabulari,

    Dig. 4, 9, 5.— Poet.: Tartessos stabulanti conscia Phoebo, i. e. setting (qs. returning to his lodging-place), Sil. 3, 399. —
    (β).
    Act. form:

    centauri in foribus stabulant,

    Verg. A. 6, 286:

    una stabulare,

    id. G. 3, 224:

    pecus sub Haemo,

    Stat. Th. 1, 275:

    pariter stabulare bimembres Centauros,

    id. ib. 1, 457.—
    * II.
    Act., to stable or house cattle:

    ut alienum pecus in suo fundo pascat ac stabulet,

    Varr. R. R. 1, 21.

    Lewis & Short latin dictionary > stabulor

См. также в других словарях:

  • CONSTABULARIUS — Munstero, l. 2. c. 15. Conestablius, Sigeberto, App. ad A. C. 1165. Conestalus, Germanis Rheni accolis Constafolarius, Gallis Connestable, Italis Conestabile et Contostabile, etc. a Latino Comite stabuli, qui stabulo superiorm Imperatorum… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Guilielmus Magnus, S. (3) — 3S. Guilielmus Magnus, Erem. (10. Febr. al. 1. Mai). Dieser hl. Wilhelm, nach Migne St Guillaume de Maleval, bei den Bollandisten (Febr. II. 433) »der Große« genannt, der Stifter des Ordens der Wilhelminer oder Gnilielmiten, lebte und starb im… …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • MARSCALCUS — alias Marescallus primo agasonem significat, i. e. qui equos curat, colit, pabulô donat, expedit et adornat. Maere enim Teutonice et Angl. equus, vel potius equa: Schalc, servus, minister est. Sic Marescalcus equorum minister, vel potius equarum …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PORTICUS — I. PORTICUS Romaeplures fuêre: in his Livia, et Octavia, ab Augusto aedificatae. Una in via sacra iuxta templum Pacis, cuius meminit Ovid. l. 6. Fast. v. 639. Disce tamen veniens aetas: ubi Livia nunc est Porticus, immensa tecta fuêre domus.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Hans vom Staal — (* 1419 vermutlich in Wangen im Allgäu; † 1499 in Solothurn) war Stadtschreiber von Solothurn, Schweiz. Er spielte eine wichtige Rolle in den diplomatischen Verhandlungen Solothurns und bei der Aufnahme des damaligen Zugewandten Orts in die… …   Deutsch Wikipedia

  • Liste lateinischer Phrasen/B — Lateinische Phrasen   A B C D E F G H I L M N O P …   Deutsch Wikipedia

  • Vom Staal — (auch vom Stall, de Stabulo, von Staal) ist der Name einer erloschenen Familie aus Solothurn, Schweiz. Sie brachte mehrere bedeutende Politiker hervor. Der erste solothurnische Bürger der Familie war Hans vom Staal, der wahrscheinlich aus Wangen… …   Deutsch Wikipedia

  • Von Staal — Vom Staal (auch vom Stall, de Stabulo, von Staal) ist der Name einer erloschenen Familie aus Solothurn, Schweiz. Sie brachte mehrere bedeutende Politiker hervor. Der erste solothurnische Bürger der Familie war Hans vom Staal, der wahrscheinlich… …   Deutsch Wikipedia

  • Winterreitschule — Die Winterreitschule hinter dem alten Burgtheater (Michaelerplatz). Die Winterreitschule ist ein Gebäudetrakt der Wiener Hofburg, der 1729 1735 zwischen dem Josefsplatz (an der Stelle des alten „Paradeisgartls“, unmittelbar rechts und in rechtem… …   Deutsch Wikipedia

  • Johannes a S. Guilielmo (720) — 720Johannes a S. Guilielmo, (14. Aug.), aus dem Orden der reformirten Augustiner Barfüßer, ist nach den Bollandisten am 14. Aug. 1621 gottselig gestorben, und es wurde nach 8 Jahren sein Canonisationsproceß einfahren konnten. Sie haben ihn auch… …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Personent hodie — in the 1582 edition of Piae Cantiones, image combined from two pages of the source text. Personent hodie is a Christmas carol originally published in the 1582 Finnish song book Piae Cantiones, a volume of 74 Medieval songs with Latin texts… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»