Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

stĭlus

  • 1 stilus

    stĭlus (not stylus), i, m. [for stiglus; Gr. stizô, to stick, puncture; stigma, mark, point; Sanscr. tig, to be sharp; tigmas, sharp; cf. Engl. stick, sting; Lat. stimulus; not connected with stulos].
    I.
    In gen., a stake, pale: extra vallum stili caeci, concealed stakes, Auct. B. Afr. 31, 5; cf. Sil. 10, 415 (for which stimuli, Caes. B. G. 7, 73 fin.):

    ligneus,

    Amm. 23, 4, 5; 15, 10, 5.—In agriculture, a pointed instrument for freeing plants from worms or from shoots which grow too rankly, etc., Col. 11, 3, 53; Pall. Mart. 10, 20.—Of the stem or stalk of many plants (e. g. of the asparagus), Col. 11, 3, 46; 11, 3, 58; 5, 10, 13; 5, 10, 21.—
    II.
    In partic.
    A.
    A style used by the Romans for writing on waxen tablets (pointed, and usually made of iron):

    effer cito stilum, ceram et tabellas et linum,

    Plaut. Bacch. 4, 4, 64; cf. id. ib. 4, 4, 76; 4, 9, 73; Quint. 1, 1, 27:

    cum otiosus stilum prehenderat, flaccebat oratio,

    Cic. Brut. 24, 93:

    orationes paene Attico stilo scriptae,

    with an Attic pen, id. ib. 45, 167; so,

    (comoediae quaedam) resipiant stilum Plautinum,

    Gell. 3, 3, 13.—And with reference to the ecenomical use, in a double sense, Cic. de Or. 2, 23, 96.—Writing on wax was erased with the broad upper end of the style; hence the phrase stilum vertere, for to erase what one has written, Cic. Verr. 2, 2, 41, § 101:

    saepe stilum vertas, iterum quae digna legi sint, Scripturus,

    Hor. S. 1, 10, 73.—But cf.:

    et mihi vertenti stilum in Gallias,

    i. e. turning to write of, Amm. 29, 3, 1.—Comically:

    stilis me totum usque ulmeis conscribito,

    i. e. with elm switches, Plaut. Ps. 1, 5, 131 (cf. conscribo).—
    B.
    Transf.
    1.
    = scriptio and scriptura, a setting down in writing, composing, composition; the practice of composing; manner of writing, mode of composition:

    stilus optimus et praestantissimus dicendi effector ac magister,

    Cic. de Or. 1, 33, 150; 1, 60, 257; cf. id. ib. 3, 49, 190; Quint. 1, 9, 2; cf.:

    multus stilus et assidua lectio,

    id. 10, 7, 4:

    stilus exercitatus,

    i. e. a practised pen, Cic. Or. 44, 150:

    tardior stilus cogitationem moratur,

    Quint. 1, 1, 28:

    neglegens,

    id. 2, 4, 13:

    multus,

    id. 10, 1, 1:

    tardus,

    id. 10, 3, 5:

    rudis et confusus,

    id. 1, 1, 28:

    fidelis,

    id. 10, 7, 7:

    stilo incumbere,

    Plin. Ep. 7, 29, 9:

    aliquid stilo prosequi,

    id. ib. 1, 8, 8;

    2, 3, 3: signare stilo,

    Vell. 1, 16, 1:

    non ita dissimili sunt argumento, sed tamen Dissimili oratione sunt factae ac stilo,

    in speech and writing, Ter. And. prol. 12 (for which:

    oratione et scripturā,

    id. Phorm. prol. 5); cf.:

    unus sonus est totius orationis et idem stilus,

    the same tone and the same style of composition run through the whole speech, Cic. Brut. 26, 100:

    artifex stilus,

    an artistic style, id. ib. 25, 96:

    familiares opes velut supremo distribuens stilo,

    i. e. by his last will, Amm. 25, 3, 21.—
    2.
    A manner of speaking, mode of expression, style in speaking (post-Aug. and very rare; not as early as Quint.;

    in class. Lat. sermo, oratio, dictio, dicendi modus, ars, genus or forma): stilus pressus demissusque,

    Plin. Ep. 1, 8, 5:

    pugnax et quasi bellatorins,

    id. ib. 7, 9, 7:

    laetior,

    id. ib. 3, 18, 10; cf.:

    diligentis stili anxietas,

    Tac. Or. 39:

    (Octavius) tragoediam magno impetu exorsus, non succedente stilo, abolevit,

    Suet. Aug. 85:

    affectatione obscurabat stilum,

    id. Tib. 70:

    stili dicendi duo sunt: unus est maturus et gravis, alter ardens erectus et infensus, etc.,

    Macr. S. 5, 1; 6, 3.—
    * 3.
    A decision, verdict, opinion, App. M. 10, p. 242, 20.

    Lewis & Short latin dictionary > stilus

  • 2 stilus

    stilus, ī, m. (vgl. īn-stīgo, eig. Stichel), jeder aufrechtstehende spitze Körper; dah. I) als milit. t.t., stili caeci, verdeckte spitze Pfähle, vorn mit eifernen Haken versehen, eine Art Fußangeln, Auct. b. Afr. 31, 7. Sil. 10, 415 (bei Caes. b. G. 7, 73, 9 stimulus gen.): eminentes lignei stili, Amm. 15, 10, 5. – II) ein spitzes, länglich rundes Werkzeug in der Land- u. Gartenwirtschaft, um die Gewächse auseinander zu machen, Colum.: und sie von Würmern zu reinigen, Pallad. – III) der Stiel, Stengel, Stamm, des Spargels, Colum.: des Nußbaumes, Colum. – IV) der (gew. eiferne) Griffel zum Schreiben, der oben breit wie ein Falzbein, unten spitz war, womit man in die wächsernen Tafeln schrieb, 1) eig.: erant in proximo stilus et pugillares, Plin. ep.: ecfer cito stilum ceram tabellas linum, Plaut.: poscit pugillares stilum lumen, Plin. ep. – Man bediente sich seiner besonders zur Übung im Schreiben (vgl. Hieron. epist. 107, 4 b cum vero coeperit [puella] trementi manu stilum in cera ducere) u. zum Konzipieren (s. vorh.); hatte man einen Schreibfehler gemacht, so kehrte man den Griffel um und verstrich das Geschriebene mit Wachs (vgl. Augustin. de ver. relig. 39 stilus ferreus aliā parte quā scribamus, aliā quā deleamus, affabre factus est); dah. stilum vertere = das Geschriebene ausstreichen, saepe stilum vertas, Hor.: vertit stilum in tabulis suis, Cic. – scherzh., stilis me totum usque ulmeis conscribito, Plaut. Pseud. 545; vgl. conscribo a.E.: doppelsinnig = Griffel u. = Dolch, Cic. Phil. 2, 34. Hor. sat. 2, 1, 39. – 2) meton.: a) das Schreiben, das schriftliche Abfassen, die Abfassung, Darstellung, stilus optimus et praestantissimus dicendi effector ac magister, das Schreiben, die Übung im Schreiben, -in der Komposition, Cic.: st. exercitatus, eine geübte Feder, Cic.: non ita dissimili sunt argumento, sed tamen dissimili oratione sunt factae ac stilo, Sprache u. Abfassung, Ter.: unus sonus est totius orationis et idem stilus, derselbe Klang, dieselbe Komposition, Cic.: orationes paene Attico stilo scriptae, mit attischer Feder, Cic.: ut geographici stili formarunt, nach der Darstellung in der Geographie, Amm. 23, 6, 13. – b) die Ausdrucksweise, Schreibart, der Stil, pressus demissusque, Plin. ep.: pugnax et quasi bellatorius, Plin. ep.: stilum obscurare, Suet.: reliqua stilo maiore dicenda sunt, Eutr.: cum cothurnatius stilus procederet lacrimosus, Amm. – c) das schriftlich Abgefaßte, α) das Schriftentum, die Literatur, Val. Max. 8, 13. ext. 4. Tert. de res. carn. 22. – β) die schriftliche Stimmenabgabe, die Stimme, Apul. met. 10, 8. – d) die Sprache, Graecus, Romanus stilus, Hieron. epist. 3, 4: transferre in Latinum stilum, Porphyr. Hor. ep. 2, 1, 164.

    lateinisch-deutsches > stilus

  • 3 stilus

    stilus, ī, m. (vgl. īn-stīgo, eig. Stichel), jeder aufrechtstehende spitze Körper; dah. I) als milit. t.t., stili caeci, verdeckte spitze Pfähle, vorn mit eifernen Haken versehen, eine Art Fußangeln, Auct. b. Afr. 31, 7. Sil. 10, 415 (bei Caes. b. G. 7, 73, 9 stimulus gen.): eminentes lignei stili, Amm. 15, 10, 5. – II) ein spitzes, länglich rundes Werkzeug in der Land- u. Gartenwirtschaft, um die Gewächse auseinander zu machen, Colum.: und sie von Würmern zu reinigen, Pallad. – III) der Stiel, Stengel, Stamm, des Spargels, Colum.: des Nußbaumes, Colum. – IV) der (gew. eiferne) Griffel zum Schreiben, der oben breit wie ein Falzbein, unten spitz war, womit man in die wächsernen Tafeln schrieb, 1) eig.: erant in proximo stilus et pugillares, Plin. ep.: ecfer cito stilum ceram tabellas linum, Plaut.: poscit pugillares stilum lumen, Plin. ep. – Man bediente sich seiner besonders zur Übung im Schreiben (vgl. Hieron. epist. 107, 4 b cum vero coeperit [puella] trementi manu stilum in cera ducere) u. zum Konzipieren (s. vorh.); hatte man einen Schreibfehler gemacht, so kehrte man den Griffel um und verstrich das Geschriebene mit Wachs (vgl. Augustin. de ver. relig. 39 stilus ferreus aliā parte quā scribamus, aliā quā deleamus, affabre factus est); dah. stilum vertere = das Geschriebene ausstreichen, saepe stilum vertas, Hor.: vertit stilum
    ————
    in tabulis suis, Cic. – scherzh., stilis me totum usque ulmeis conscribito, Plaut. Pseud. 545; vgl. conscribo a.E.: doppelsinnig = Griffel u. = Dolch, Cic. Phil. 2, 34. Hor. sat. 2, 1, 39. – 2) meton.: a) das Schreiben, das schriftliche Abfassen, die Abfassung, Darstellung, stilus optimus et praestantissimus dicendi effector ac magister, das Schreiben, die Übung im Schreiben, -in der Komposition, Cic.: st. exercitatus, eine geübte Feder, Cic.: non ita dissimili sunt argumento, sed tamen dissimili oratione sunt factae ac stilo, Sprache u. Abfassung, Ter.: unus sonus est totius orationis et idem stilus, derselbe Klang, dieselbe Komposition, Cic.: orationes paene Attico stilo scriptae, mit attischer Feder, Cic.: ut geographici stili formarunt, nach der Darstellung in der Geographie, Amm. 23, 6, 13. – b) die Ausdrucksweise, Schreibart, der Stil, pressus demissusque, Plin. ep.: pugnax et quasi bellatorius, Plin. ep.: stilum obscurare, Suet.: reliqua stilo maiore dicenda sunt, Eutr.: cum cothurnatius stilus procederet lacrimosus, Amm. – c) das schriftlich Abgefaßte, α) das Schriftentum, die Literatur, Val. Max. 8, 13. ext. 4. Tert. de res. carn. 22. – β) die schriftliche Stimmenabgabe, die Stimme, Apul. met. 10, 8. – d) die Sprache, Graecus, Romanus stilus, Hieron. epist. 3, 4: transferre in Latinum stilum, Porphyr. Hor. ep. 2, 1, 164.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > stilus

  • 4 stilus

        stilus (not stylus), ī, m    [STIG-], a pointed instrument ; hence, in a double sense: si meus stilus ille fuisset, ut dicitur, had that weapon been mine, had I been the author of that tragedy: hic stilus haud petet ultro Quemquam, my pe<*> will stab no one wantonly, H.—For writing on waxen tablets, an iron pencil, style: orationes paene Attico stilo scriptae, with an Attic pen: luxuries, quae stilo depascenda est, i. e. to be moderated by practice in writing: vertit stilum in tabulis suis, i. e. makes erasures (with the broad upper end of the style): Saepe stilum vertas, H.— A writing, composition, practice of composing: stilus optimus dicendi effector: exercitatus, a practised pen.—A manner of writing, mode of expression, style: Dissimili oratione sunt factae (fabulae) ac stilo, in language and style, T.: artifex stilus, an artistic style.
    * * *
    stylus, pencil, iron pen; column, pillar

    Latin-English dictionary > stilus

  • 5 stilus

    stilus stilus, i m стиль (палочка для письма по воску)

    Латинско-русский словарь > stilus

  • 6 stilus

    Персональный Сократ > stilus

  • 7 stílus

    stílus, -ok Stil m

    Magyar-német szótár > stílus

  • 8 stílus

    * * *
    формы: stílusa, stílusok, stílust
    * * *
    [\stílust, \stílusa, \stílusok] 1. (kifejezésmód) стиль h., rég. слог;

    cikornyás \stílus ld. virágos \stílus;

    cikornyás költői \stílus rég. — эвфуизм; вычурный поэтический стиль/слог; csiszolt \stílus — отточенный стиль; dagályos \stílus — напыщенный стиль; darabos/nehézkes \stílus — корявый стиль; суконный язык; egyenetlen \stílus — невыдержанный стиль; élénk/szemléletes \stílus — образный стиль; emelkedett \stílus — высокий/приподнятый стиль; fellengző \stílus — высокопарный слог/стиль; folyékony/gördülékeny \stílus — гладкий стиль; hanyag \stílus — размашистый стиль; hivatalos \stílus — деловой/официальный стиль; képekben gazdag \stílus — образный стиль; keresett/kinyalt \stílus — лакированный стиль; kiforrott \stílus — законченный стиль; könnyed \stílus — лёгкий слог/стиль; mesterkélt \stílus — манерный стиль; nehézkes \stílus — тяжёлый стиль; суконный язык; nemesveretű \stílus — чеканный стиль; nyelvi \stílus — языковой стиль; pongyola \stílus — необработанный/небрежный стиль; rideg \stílus — строгий стиль; szabatos \stílus — чеканный стиль; színes \stílus — красочный язык; пёстрый слог/стиль; színtelen/szürke \stílus — тусклый/обесцвеченный стиль; tömör \stílus — лапидарный/сжатый стиль; virágos \stílus — цветистый слог; кудрявый стиль; цветистость стиля; a \stílus nemes vereté — чеканность стиля; jó \stílusa van v. jó \stílusban ír — писать хорошим стилем/ слогом; egyszerűbb \stílusba csap át — снижать стиль; \stílusát csiszolja — шлифовать свой стиль; работать над стилем;

    2. ir. стиль h.:

    elbeszélő \stílus — повествовательный стиль;

    romantikus \stílus — романтический стиль (в литераторе); az újságírás \stílus — а газетный стиль; a \stílus leegyszerűsítése — снижение стиля; a \stílus szárazsága — сухость стиля;

    3. müv. стиль h., вкус, rég. пошиб;

    barokk \stílus ( — стиль) барокко;

    empire \stílus — стиль ампир; építészeti \stílus — архитектурный стиль; архитектура; festészeti \stílusok — стили в живописи; gót(ikus) \stílus — готический стиль; готическая архитектура; готика; a homlokzatot gót \stílusban képezi ki — стилизовать фасад под готику; klasszicizáló \stílus — подражание классическому стилю; классицизм; modern \stílus — современный стиль; ornamentális \stílus — орнаментальный стиль; reneszánsz \stílus ( — стиль) ренесанс; román \stílus — романский стиль; szeceszsziós \stílus — стиль «модерн»; vegyes \stílus — полистиль; zenei- \stílus — музыкальный стиль; XVI. Lajos korának \stílusa — стиль Людовика XVI.; a tizennyolcadik század \stílusában — во вкусе восемнадцатого столетия; különböző \stílusokból vett — разностилевый;

    4. átv. (pl. magatartásé, munkáé) стиль h.;

    vkinek — а \stílusа манера кого-л.;

    vezetési \stílus — стиль руководства; \stílust teremt — создать стиль; ez nem az én \stílusom — это не в моём стиле; van benne \stílus — он располагает вкусом

    Magyar-orosz szótár > stílus

  • 9 stilus

    /'stailəs/ Cách viết khác: (stilus) /'stailəs/ * danh từ - bút trâm (để viết trên sáp, ở thời cổ) - kim máy hát

    English-Vietnamese dictionary > stilus

  • 10 stilus

    1. иголка (головки матричного печатающего устройства)

     

    иголка (головки матричного печатающего устройства)

    [Е.С.Алексеев, А.А.Мячев. Англо-русский толковый словарь по системотехнике ЭВМ. Москва 1993]

    Тематики

    EN

    Англо-русский словарь нормативно-технической терминологии > stilus

  • 11 stilus

    Большой англо-русский и русско-английский словарь > stilus

  • 12 stilus

    ī m.
    1) воен. заострённый кол
    stili caeci bAfr, Sil, Ammзамаскированные железные острия (разбрасывавшиеся для того, чтобы препятствовать движению неприятельской конницы)
    3) стебель, черенок Col
    4) стиль (палочка с одним острым концом для письма по воску и с другим тупым для стирания написанного)
    stilum vertere C, H — поворачивать стиль, т. е. стирать или исправлять написанное
    stilis ulmeis aliquem conscribere шутл. Pl — расписать кого-л. вязовыми грифелями, т. е. розгами
    5) упражнение в письме, письмо, писание (s. est optimus dicendi effector C)
    6) склад речи, слог, стиль, способ изложения (s. paene Atticus C; s. totius orationis C)
    7) мнение, суждение, высказывание в письменной форме
    stili ad unum sermonem congruentes Ap — поданные заключения (декурионов), совпадающие друг с другом по содержанию
    8) письменность, литература ( Asinius Pollionon minima pars Romani stili VM)
    9) речь, язык (Graecus s. Hier)

    Латинско-русский словарь > stilus

  • 13 stilus

    мед.сущ. иголка

    Англо-русский медицинский словарь > stilus

  • 14 stilus

    stylus

    Indonesia-Inggris kamus > stilus

  • 15 stilus

    (s. stylus), 1) грифель для писания (1. 3 C. 10, 10. 1. 2 C. 9, 3); тк. способ выражения, слог (1. 1 C. 1, 2). 2) приговор (1. 15 C. 1, 4).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > stilus

  • 16 stilus

    (stylus)قلم‌ فولادي‌ حكاكي‌ وگراورسازي‌ ، سوزن‌

    English to Farsi dictionary > stilus

  • 17 stilus

    قليم
    * * *
    قُلَيْم (ج: قُلَيْمَات)

    English-Arabic Medical Dictionary > stilus

  • 18 stílus-

    müv., ir. стилевой

    Magyar-orosz szótár > stílus-

  • 19 stílus

    (DE) Ausdrucksweise {e}; Redensart {e}; Stil {r}; Ton {r}; Umgangston {r}; (EN) diction; get-up; idiom; locution; rotundious; style; sytle; unlaboured; well-refined

    Magyar-német-angol szótár > stílus

  • 20 stilus·o

    бот. столбик (цветочного пестика).

    Эсперанто-русский словарь > stilus·o

См. также в других словарях:

  • stilus — stȋlus m DEFINICIJA pov. pisaljka kojom se pisalo na povoštenim tablicama, oštra s jedne, plosnata s druge strane, od metala ili bjelokosti ETIMOLOGIJA lat. stilus …   Hrvatski jezični portal

  • Stilus — Stilus, s. Stylus …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Stilus — (lat., griech. stylos), bei den Griechen und Römern Stiel, spitzes Werkzeug, insbes. der an einem Ende spitze, am andern breite Griffel zum Schreiben auf Wachstafeln (vgl. Pugillares). Schon bei den Römern wurde S. übertragen für Schreibart,… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • STILUS — vide Graphium …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Stilus — Mädchen mit Wachstafelbuch und Stilus, Pompeji …   Deutsch Wikipedia

  • Stilus — Sti|lus 〈m.; , Sti|li〉 antikes Schreibgerät, Griffel zum Schreiben auf der Wachstafel [lat.] * * * Stilus   [lateinisch] der, /...li, Stylus, antikes Schreibgerät aus Knochen, Elfenbein, Holz oder Metall in der Länge etwa eines heutigen… …   Universal-Lexikon

  • stilus — See stylus. * * * stilus var of STYLUS * * * sti·lus (stiґləs) pl. stiґli [L.] stylus …   Medical dictionary

  • Stilus — Sti|lus [ʃt..., st...] der; , ...li <aus gleichbed. lat. stilus> antiker [Schreib]griffel …   Das große Fremdwörterbuch

  • stilus —    (s.m.) Originariamente il termine indica la variazione dell elocutio che caratterizza un autore, un gruppo di autori, o un epoca. In seguito è compresa nel significato di stilus anche la variazione dell elocutio a seconda dei generi. genus… …   Dizionario di retorica par stefano arduini & matteo damiani

  • stilus — variant of stylus * * * stilus variant of stylus …   Useful english dictionary

  • Stilus — Sti|lus 〈m.; Gen.: , Pl.: Sti|li〉 antikes Schreibgerät, Griffel zum Schreiben auf der Wachstafel [Etym.: lat.] …   Lexikalische Deutsches Wörterbuch

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»