-
1 sprostać
глаг.• справить• справиться* * *сов. komu-czemu 1. справиться с кем-чем, одолеть кого-что;\sprostać trudnościom справиться с трудностями, преодолеть трудности;
2. сравняться с кем-чем+1. podołać, dać sobie radę 2. dorównać
* * *сов. komu-czemu1) спра́виться с кем-чем, одоле́ть кого-чтоsprostać trudnościom — спра́виться с тру́дностями, преодоле́ть тру́дности
2) сравня́ться с кем-чемSyn: -
2 sprostać śmierć
справиться смертьOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > sprostać śmierć
-
3 nadążyć
глаг.• поспеть• угнать• угнаться* * *nadąży|ćсов. 1. успеть, поспеть pot.;2. справиться (в срок); ledwie \nadążyćł z pracą он еле справился с работой+1. zdążyć, dotrzymać kroku 2. sprostać, dać radę
* * *сов.1) успе́ть, поспе́ть pot.2) спра́виться ( в срок)ledwie nadążył z pracą — он е́ле спра́вился с рабо́той
Syn: -
4 podołać
глаг.• справить• справиться* * *сов. komu-czemu справиться с кем-чем+sprostać, potrafić
* * *сов. komu-czemuспра́виться с кем-чемSyn: -
5 zdołać
глаг.• мочь• стащить• суметь• уметь• ухитриться* * *сов. книжн. суметь, смочь; справиться+potrafić, podołać, sprostać
* * *сов. книжн.суме́ть, смочь; спра́витьсяSyn:
См. также в других словарях:
sprostać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIIa, sprostaćam, sprostaća, sprostaćają {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dorównać komuś lub czemuś; zrównać się, doścignąć, dotrzymać kroku : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nie może sprostać mu w … Langenscheidt Polski wyjaśnień
sprostać — dk I, sprostaćam, sprostaćasz, sprostaćają, sprostaćaj, sprostaćał 1. «dorównać komuś lub czemuś» Sztuka nie sprosta arcydziełom przyrody. Nikt nie sprosta mu w odwadze. 2. «dać sobie radę z czymś, podołać czemuś» Sprostać obowiązkom, trudnościom … Słownik języka polskiego
wymóg — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. wymógmogu {{/stl 8}}{{stl 7}} to, co jest wymagane w jakimś zakresie, czemu należy sprostać; norma, do której trzeba się dostosować; postulat : {{/stl 7}}{{stl 10}}Odpowiadać, sprostać wymogom. Wyposażenie… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dwoić się — i troić «być niezwykle czynnym; uwijać się»: Kierownik świetlicy (...) dwoi się i troi, by sprostać wymaganiom swoich podopiecznych i w miarę, głównie finansowych, możliwości, urozmaicić nieco codzienną monotonię. Organizuje więc wycieczki… … Słownik frazeologiczny
igielny — książk. Przejść, przecisnąć się przez ucho igielne «spełnić niezwykle trudne warunki, sprostać niezwykle trudnym wymogom, poddać się trudnej próbie»: O przyjęciu decyduje komitet, przez głosowanie. Jeśli ktoś przeciśnie się już przez to ucho… … Słownik frazeologiczny
dać — dk I dam, dasz, dadzą, daj, dał, dany dawać ndk IX, daję, dajesz, dają, dawaj, dawał, dawany 1. «przekazać komuś rzecz, którą się posiada lub rozporządza; obdarzyć czym; podarować, ofiarować, oddać; poświęcić co» Dawać pieniądze na utrzymanie.… … Słownik języka polskiego
dorosnąć — + rzad. doróść dk Vc, dorosnąćrosnę, dorosnąćrośniesz, dorosnąćrośnij, dorosnąćrósł, dorosnąćrosła, dorosnąćrośli, dorosnąćrósłszy dorastać ndk I, dorosnąćam, dorosnąćasz, dorosnąćają, dorosnąćaj, dorosnąćał 1. «dorównać komuś albo czemuś… … Słownik języka polskiego
napór — m IV, D. napórporu, Ms. napórporze, blm 1. «gwałtowny, silny nacisk, silne parcie, napieranie na coś» Napór tłumu. Napór wiatru, fal. Stary most runął pod naporem pękających lodów. przen. Nie móc sprostać naporowi kłopotów, strapień. Bronić się… … Słownik języka polskiego
podołać — dk I, podołaćam, podołaćasz, podołaćają, podołaćaj, podołaćał «dać sobie radę, uporać się z czymś, potrafić coś zrobić; sprostać czemuś» Podołać kłopotom, nieszczęściu, trudom. Podołać obowiązkom, pracy, zadaniom … Słownik języka polskiego
poradzić — dk VIa, poradzićdzę, poradzićdzisz, poradzićradź, poradzićdził 1. «udzielić komuś rady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie, zalecić komuś środek na coś; doradzić» Poradził nam zaczekać. Poradzę ci, jak to zrobić. Poradziła mu, aby… … Słownik języka polskiego
sprostanie — n I rzecz. od sprostać … Słownik języka polskiego