-
121 za|trzeć
pf — za|cierać impf Ⅰ vt 1. (zamazać) to erase- zatarty obraz a blurred image- zatrzeć napis na tablicy to efface a. wear away the inscription on the plate- zatrzeć ślady stóp to erase footprints- mgła zatarła kontury domów fog blurred the outlines of the buildings2. (ukryć) to cover up [ślady]; to blur [różnice]; to blot out [pamięć]- zatrzeć za sobą ślady to cover up one’s tracks- usiłowali zatrzeć pewne fakty they tried to cover up certain facts- próbował zatrzeć złe wrażenie he tried to cover over the bad impression he’d made- zatrzeć granicę między rzeczywistością a fantazją to blur the line between reality and fantasy- zatrzeć wspomnienie czegoś to efface the memory of sth- zatrzeć coś w pamięci to blot a. efface sth out of one’s memory3. (wypełnić nierówności) to fill [sth] in, to fill in- zatrzeć gipsem dziury w ścianie to fill in the holes in the wall with plaster4. (spowodować uszkodzenie) to seize [silnik, mechanizm] Ⅱ zatrzeć się — zacierać się 1. (stać się niewyraźnym) to fade away- zatarły się zdobienia na filiżankach the pattern on the cups wore off a. faded away- wspomnienia z dzieciństwa powoli się zacierały his/her childhood memories slowly dimmed- zatarła się pamięć o ich czynach the memory of their deeds faded away a. receded2. Techn. [mechanizm, silnik] to seize up■ zacierać ręce to rub one’s handsThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > za|trzeć
-
122 zawi|ać2
pf v imp. pot. 1. (spowodować dolegliwość) nie otwierał okna, bo bał się, że go zawieje he didn’t open the window as he was afraid of catching a chill 2. przen., żart. to drop in- zawiało mnie tam podczas wakacji I happened to drop in there while on holidayThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zawi|ać2
-
123 zburz|yć
pf Ⅰ vt 1. (spowodować rozpadnięcie się) to demolish, to knock a. pull a. tear [sth] down, to knock a. pull a. tear down- stary kościół zburzono the old church was demolished a. pulled down- nasz dom został zburzony podczas bombardowania our house was bombed out ⇒ burzyć2. przen. (zakłócić pozytywny stan) to destroy [szczęście]; to shatter, to disturb [spokój, ład społeczny]; to break [konwencje] 3. (skłębić) to churn (up) [morze, ciecz]; to ruffle [włosy, czuprynę]- wiatr zburzył wody jeziora the wind ruffled a. churned up the waters of the lake ⇒ burzyćⅡ zburzyć się (o włosach) to become ruffled; (o wodzie, cieczy) to become churned upThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zburz|yć
-
124 zdeklas|ować
pf Ⅰ vt 1. (spowodować obniżenie pozycji) to declass- to małżeństwo zdeklasowało go towarzysko this marriage has reduced his social standing ⇒ deklasować2. Sport to outclass- nasza drużyna zdeklasowała przeciwników, wygrywając 5:0 our team outclassed the rivals, winning 5-0 ⇒ deklasowaćⅡ zdeklasować się (stracić pozycję) to become declassed a. déclassé; to lose caste przen.- zdeklasował się przez małżeństwo z nią he lost his social standing by marrying her ⇒ deklasować sięThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zdeklas|ować
-
125 zderz|yć
pf — zderz|ać impf Ⅰ vt 1. (spowodować uderzanie o siebie) to induce collision of 2. książk. (zestawić) to confront- zderzyć historię ze współczesnością to confront history with the present dayⅡ zderzyć się — zderzać się 1. (wpaść na siebie) to collide, to crash- dwa samochody zderzyły się czołowo the two cars met head-on- zderzyli się z autobusem they crashed their car into a bus- zderzyliśmy się w korytarzu we collided (with each other) in the corridor- wkrótce kometa zderzy się z Jowiszem soon the comet will crash into the surface of Jupiter2. książk. (o dwóch skrajnościach) to meet head-on- ideały zderzają się z rzeczywistością ideals and reality meet head-onThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zderz|yć
-
126 zdeton|ować
pf Ⅰ vt 1. (spowodować eksplozję) to detonate, to set off [bombę, ładunek wybuchowy] ⇒ detonować 2. książk. (onieśmielić) to disconcert, to put [sb] out- był mocno zdetonowany he was rather disconcerted ⇒ detonowaćⅡ vi [materiał wybuchowy] to explode, to detonate ⇒ detonowaćThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zdeton|ować
-
127 zgn|oić
pf vt 1. (spowodować gnicie) to rot [zboże, siano] 2. posp. to grind [sb] down, to make [sb] a mental a. moral wreck- został zgnojony przez system he got ground down a. crushed by the systemThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zgn|oić
-
128 zmr|ozić
pf (zmrozi) vt 1. (przejąć chłodem) [wiatr, mróz] to chill [osobę] ⇒ mrozić 2. (spowodować przemarznięcie) [mróz, przymrozek] to freeze [rośliny] ⇒ mrozić 3. (obniżyć temperaturę) to chill; (poniżej zera) to freeze- zmrożony szampan chilled champagne ⇒ mrozić4. przen. to make [sb] freeze- zmrozić kogoś spojrzeniem to give sb a chilling look- jej słowa mnie zmroziły her words made me freeze ⇒ mrozićThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zmr|ozić
См. также в других словарях:
spowodować — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}powodować {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
spowodować — dk IV, spowodowaćduję, spowodowaćdujesz, spowodowaćduj, spowodowaćował, spowodowaćowany «stać się przyczyną czegoś, wywołać coś; pociągnąć coś za sobą» Spowodować wypadek. Topnienie lodu spowodowało powódź. Susza spowodowała nieurodzaj. Kalectwo… … Słownik języka polskiego
odpalić — dk VIa, odpalićlę, odpalićlisz, odpalićpal, odpalićlił, odpalićlony odpalać ndk I, odpalićam, odpalićasz, odpalićają, odpalićaj, odpalićał, odpalićany 1. «zapalić coś (zwykle papierosa) przez przytknięcie, przyłożenie do ognia; przypalić» Odpalić … Słownik języka polskiego
zapalić — dk VIa, zapalićlę, zapalićlisz, zapalićpal, zapalićlił, zapalićlony zapalać ndk I, zapalićam, zapalićasz, zapalićają, zapalićaj, zapalićał, zapalićany 1. «wzniecić ogień, sprawić, że coś się zajmie płomieniem, zacznie się palić, tlić» Zapalić gaz … Słownik języka polskiego
dać — dk I dam, dasz, dadzą, daj, dał, dany dawać ndk IX, daję, dajesz, dają, dawaj, dawał, dawany 1. «przekazać komuś rzecz, którą się posiada lub rozporządza; obdarzyć czym; podarować, ofiarować, oddać; poświęcić co» Dawać pieniądze na utrzymanie.… … Słownik języka polskiego
obalać — ndk I, obalaćam, obalaćasz, obalaćają, obalaćaj, obalaćał, obalaćany obalić dk VIa, obalaćlę, obalaćlisz, obal, obalaćlił, obalaćlony, częściej dk «silnym uderzeniem wytrącić kogoś lub coś z pozycji pionowej, spowodować upadek, przewrócić siłą;… … Słownik języka polskiego
odmrozić — dk VIa, odmrozićmrożę, odmrozićzisz, odmrozićmróź (odmrozićmroź), odmrozićził, odmrozićmrożony odmrażać ndk I, odmrozićam, odmrozićasz, odmrozićają, odmrozićaj, odmrozićał, odmrozićany 1. «spowodować uszkodzenie tkanek skórnych ciała wskutek… … Słownik języka polskiego
ogień — m I, D. ognia; lm M. ognie, D. ogni 1. «zjawisko wydzielania się ciepła i światła towarzyszące paleniu się ciał, postrzegane w postaci płomieni i żaru; płomień» Jasny, nikły, słaby, wielki ogień. Blask, żar ognia. Słup, strumień, ściana ognia.… … Słownik języka polskiego
położyć — dk VIb, położyćżę, położyćżysz, położyćłóż, położyćżył, położyćżony 1. «umieścić coś na czymś, zwykle poziomo, na płask; kładąc oprzeć coś na czymś» Położyć chleb na stole. Położyć dłonie na klawiszach. Położyć rękę na sercu, palec na ustach.… … Słownik języka polskiego
porazić — dk VIa, porazićrażę, porazićzisz, porazićraź, porazićził, porazićrażony porażać ndk I, porazićam, porazićasz, porazićają, porazićaj, porazićał, porazićany 1. «zahamować nagle działanie pewnych narządów, ośrodków, członków ciała, spowodować ich… … Słownik języka polskiego
potargać — dk I, potargaćam, potargaćasz, potargaćają, potargaćaj, potargaćał, potargaćany 1. «spowodować splątanie się, zwichrzenie czegoś (zwykle włosów); zburzyć komuś włosy na głowie» Wiatr potargał mi fryzurę. Mieć potargane włosy. Rozplątać potarganą… … Słownik języka polskiego