spennir

m. a grasper, compasser, Lex. Poët.

* * *

(-ta, -tr), v.

1) to span, clasp (s. sverð báðum höndum); hon spennti hringinn á hönd honum, she clasped the ring round his wrist; s. e-u um sik, s. sik e-u, to gird oneself with, buckle on (hann spennti sik megingjörðum); s. af sér beltinu, to unclasp the belt;

2) to clasp the hands round one’s neck, = s. höndum um háls e-m (þykki þér betra at s. karlsdóttur);

3) to clasp, catch, capture (prestr nökkurr gekk á land; Birkibeinar spenntu hann); harðliga spenntr, in hard straits;

4) to spend (eptir ár liðit skal ek segja þér, hvat þú spennir);

5) s. boga, to draw a bow.

f. inconvenience.

* * *

t, [A. S. spannan], to span, clasp; s. sverð báðum höndum, Fms. viii. 363; spenna árarnar fjórir hverja, 384; á langskipunum spenntu tveir eina ár, ix. 310; spenntu tveir hverja ár, 303, v. l.

2. to span; lín svá mikit at spennt fengi um mesta fingri, to span with the thumb and the middle finger, Ó. H.; hjálm á höfði enn ekki spennt ( clasped) kinnbjörgunum, Grett. 118; spennt gullhlaði at höfði sér, Fms. ii. 264; s. um sik beltinu, xi. 272; Egill spennti gullhring á hverja hönd honum, Eg. 300; ok er hann spennir þeim um sik, Edda 15; þeir spenntu næfrum at fötleggjum sér. Fms. vii. 320; hann hafði spennt af sér ( unclasped) beltinn, xi. 290; spenn af mér belti ok knífinn, iv. 27; s. höndum um háls e-m, to clasp the hands round one’s neck, Ísl. ii. 343; hann spennti um hann stúfunum, Gullþ. 59; s. karls dóttur, Fas. i. 50; prestr nokkurr gékk á land, Birkibeinar spenntu hann, clasped, caught him, Fms. viii. 358; harðliga spenntr, in hard straits, Grett. 158 A: spenna boga, to draw a bow, Þiðr. 39.

II. to spend, enjoy; meiri Sæmd en hann hefði fyrr því lika spennt, Th. 18; eptir ár liðit skal ek segja þér hvat þu spennir, Fms. xi. 423; upp spenna góz e-s, N. G. L. iii. 245.

III. = spenja, Fms. ix. 262, v. l.

f. hoard, treasure (poet.).

* * *

n. pl.,—the m. pl. hoddar, which occurs twice in verses of the 13th century (Sturl.), is a false and late form; [Ulf. huzd = θησαυρός; A. S. hord; Engl. hoard; O. H. G. hort]:—a hoard, treasure, only in poetry; hodd blóðrekin, Hkv. 1. 9; hodd Hniflunga, Germ. Niebelungen hort, Akv. 26; hodd (acc. pl.) ok rekna brodda, Fagrsk. (in a verse); góðum hoddum, Fas. ii. 312 (in a verse); granda hoddum, mæra e-n hoddum, Lex. Poët.; kveðja hodda (gen.), Eb. (in a verse); oddar roðnir hoddum, Arnór; halda hoddum fyrir e-m, Ísl. ii. 224 (in a verse).

2. poët. phrases, as hoddum haettr, hodda (gen.) brjótr, njótr, stökkvir, stríðir, þverrir, the breaker … of gold, a princely man: as also poët. cornpds, hodd-brjótr, -beiðandi, -finnandi, -geymir, -glötuðr, -lestir, -lógandi, -mildingr, -sendir, -skati, -spennir, -stiklandi, -stríðandi, -sveigir, -sviptir, -veitir, -vönuðr, all epithets of a lordly, princely man: so of women, hodd-gefn, -grund; the nouns, hodd-mildr, -örr, = liberal; hodd-dofi, a, m. stinginess; and the mythical pr. names Hodd-mímir, Hodd-dropnir, ‘gold-dripping,’ Sdm.

II. a holy place, temple, sanctuary, where the holy things are hoarded; of this sense, which occurs in Heliand (Schmeller), the Gm. 27 is the single instance left on record, see Bugge’s note to l. c. in his Edda, p. 81.

* * *

(-ta, -tr), v.

1) to span, clasp (s. sverð báðum höndum); hon spennti hringinn á hönd honum, she clasped the ring round his wrist; s. e-u um sik, s. sik e-u, to gird oneself with, buckle on (hann spennti sik megingjörðum); s. af sér beltinu, to unclasp the belt;

2) to clasp the hands round one’s neck, = s. höndum um háls e-m (þykki þér betra at s. karlsdóttur);

3) to clasp, catch, capture (prestr nökkurr gekk á land; Birkibeinar spenntu hann); harðliga spenntr, in hard straits;

4) to spend (eptir ár liðit skal ek segja þér, hvat þú spennir);

5) s. boga, to draw a bow.

f. inconvenience.

* * *

u, f. spasm; slikum spennum ok únáðum, Ísl. ii. 63: medic. a fit of vomiting, fá harðar spennur: a grasping, hrygg-spenna, q. v.

sever, divide, wean (a child); from Scottish spain, spane, wean, prevent, confused with Middle English spannen, stretch, span.

a hinge, hasp; from the English spang, a spangle, Anglo-Saxon spang, a hasp; or Anglo-Saxon spannan, to clasp, Norse spenna, spennir, grasper, Scottish spenn, to button.