-
1 arvina
arvīna, ae, f. (wahrsch. zu griech. ὀρύα, Darm, entstanden aus *ἀρυα), I) Schmer, Fett, Speck vgl. Suet. fr. 170. p. 272 R.), Vulg. exod. 29, 22 u. Iob. 15, 27: pinguis, Verg. Aen. 7, 627. Ambros. in psalm. 98. serm. 17. § 15: arvinae tori, Cypr. ad Donat. 7: arv. iecoris, Vulg. levit. 3, 15. – II) übtr., die Feistigkeit eines Menschen, Prud. cath. 7, 9. Sidon. ep. 8, 14: uti carne ad arvinam corporis, Ambros. de Noë et arca 25, 90. – dah. als Beiname, A. Cornelius (Cossus) Arvina, Liv. 8, 38, 1.
-
2 laridum
lāridum u. (zsgz.) lārdum, ī, n. (verwandt mit λαρινός), eingepökeltes und getrocknetes Schweinefleisch, Pökelfleisch (während succidia = geräuchertes Schweinefleisch, Schinken od. Speck, nach Humelberg Apic. 7, 9. p. 201 sq. ed. List.), laridum, Plaut capt. 847 u. 903. Macr. sat. 7, 12, 2. Veget. mil. 4, 7. Edict. Diocl. 4, 7: lardum, Lucil. 79. Plin. 28, 158 u. 174; 29, 43. Mart. 5, 78, 10. Iuven. 11, 84. Apic. 7, 296: Plur. larda, Ov. fast. 6, 169. Vgl. laridus.
-
3 taeda
taeda (tēda), ae, f. (verw. m. δαΐς od. δᾴς, im Acc. δαΐδα od. δᾷδα), I) der Kien- od. Fichtenbaum, der am meisten Harz bei sich hat (Pinus Cembra, L.), Plin. 16, 44 u.a.: Plur. = Kiengehölz, Hor. carm. 4, 4, 43. – II) meton.: A) das fichtene Brett, latissima, Brett od. Boden des Schiffes, Iuven. 12, 59. – B) der Fichtenzweig, frondens, Calp. 2, 29. – C) das ( Stückchen) Kienholz, der Kien, 1) übh., Caes. u. Vitr.: taedae hastula, Plin. – 2) insbes.: a) eine Fackel aus Kienholz, taedae candentes, Cornif. rhet. (dort beim Fackellauf; vgl. lampas no. I): taedae ardentes, Cic.: taedae furiales, Cic.: ardentium taedarum iactatio, Lact.: dicitur inflammasse taedas iis ignibus, qui ex Aetnae vertice erumpunt; quas sibi cum ipse praeferret, orbem omnem peragrasse terrarum, Cic.: nec notis ignibus arsi, ardet ut ad magnos pinea taeda deos, beim Dienste der gr. G., Ov. – bes. die Hochzeitsfackel, Brautfackel, taeda iugalis, Ov.; u. bl. taeda, Catull. u. Prop.: dah. meton. = Hochzeit, Ehe, Catull., Verg. u. Ov.: foedera taedae, Lucan.; u. = Geliebte, Liebe, me non aliae poterunt corrumpere taedae, Prop. 1, 8, 21. – b) als Marterwerkzeug, um den Körper gelegte u. angebrannte Stückchen Kienholz, Plur., Lucr. 3, 1015, Sing. (als Stoff), Iuven. 1, 155. – D) ein Stückchen Speck, zu religiösen Zwecken benutzt, Arnob. 7, 24. – / arch. Genet. taedai, Lucr. 6, 897.
-
4 taxea
-
5 arvina
arvīna, ae, f. (wahrsch. zu griech. ὀρύα, Darm, entstanden aus *ἀρυα), I) Schmer, Fett, Speck vgl. Suet. fr. 170. p. 272 R.), Vulg. exod. 29, 22 u. Iob. 15, 27: pinguis, Verg. Aen. 7, 627. Ambros. in psalm. 98. serm. 17. § 15: arvinae tori, Cypr. ad Donat. 7: arv. iecoris, Vulg. levit. 3, 15. – II) übtr., die Feistigkeit eines Menschen, Prud. cath. 7, 9. Sidon. ep. 8, 14: uti carne ad arvinam corporis, Ambros. de Noë et arca 25, 90. – dah. als Beiname, A. Cornelius (Cossus) Arvina, Liv. 8, 38, 1. -
6 laridum
lāridum u. (zsgz.) lārdum, ī, n. (verwandt mit λαρινός), eingepökeltes und getrocknetes Schweinefleisch, Pökelfleisch (während succidia = geräuchertes Schweinefleisch, Schinken od. Speck, nach Humelberg Apic. 7, 9. p. 201 sq. ed. List.), laridum, Plaut capt. 847 u. 903. Macr. sat. 7, 12, 2. Veget. mil. 4, 7. Edict. Diocl. 4, 7: lardum, Lucil. 79. Plin. 28, 158 u. 174; 29, 43. Mart. 5, 78, 10. Iuven. 11, 84. Apic. 7, 296: Plur. larda, Ov. fast. 6, 169. Vgl. laridus. -
7 taeda
taeda (tēda), ae, f. (verw. m. δαΐς od. δᾴς, im Acc. δαΐδα od. δᾷδα), I) der Kien- od. Fichtenbaum, der am meisten Harz bei sich hat (Pinus Cembra, L.), Plin. 16, 44 u.a.: Plur. = Kiengehölz, Hor. carm. 4, 4, 43. – II) meton.: A) das fichtene Brett, latissima, Brett od. Boden des Schiffes, Iuven. 12, 59. – B) der Fichtenzweig, frondens, Calp. 2, 29. – C) das ( Stückchen) Kienholz, der Kien, 1) übh., Caes. u. Vitr.: taedae hastula, Plin. – 2) insbes.: a) eine Fackel aus Kienholz, taedae candentes, Cornif. rhet. (dort beim Fackellauf; vgl. lampas no. I): taedae ardentes, Cic.: taedae furiales, Cic.: ardentium taedarum iactatio, Lact.: dicitur inflammasse taedas iis ignibus, qui ex Aetnae vertice erumpunt; quas sibi cum ipse praeferret, orbem omnem peragrasse terrarum, Cic.: nec notis ignibus arsi, ardet ut ad magnos pinea taeda deos, beim Dienste der gr. G., Ov. – bes. die Hochzeitsfackel, Brautfackel, taeda iugalis, Ov.; u. bl. taeda, Catull. u. Prop.: dah. meton. = Hochzeit, Ehe, Catull., Verg. u. Ov.: foedera taedae, Lucan.; u. = Geliebte, Liebe, me non aliae poterunt corrumpere taedae, Prop. 1, 8, 21. – b) als Marterwerkzeug, um den Körper gelegte u. angebrannte Stückchen Kienholz, Plur., Lucr. 3, 1015, Sing. (als Stoff), Iuven. 1, 155. – D) ein Stückchen Speck, zu religiösen Zwecken benutzt, Arnob. 7, 24. – ⇒ arch. Genet. taedai,————Lucr. 6, 897. -
8 taxea
-
9 apex
apex icis, m [1 AP-], the extreme end, point, summit, top: lauri, V.: montis, O.: sublimis (of a headland), Iu.: levis, a tongue of flame, V.—A hat, helmet, crown: regum apices, H.: summus, the top of the helmet, V.: hinc apicem Fortuna Sustulit, the crown, H.: dialis, the flamen's hat, i. e. the priestly office, L. — Fig., the highest ornament: apex est senectutis auctoritas.* * *point, top, summit; cap, crown; conical priest cap; highest honor; long mark over vowel; outlines of letters, letter; least particle, speck -
10 gutta
gutta ae, f a drop: numerus in cadentibus guttis: guttae imbrium: liquuntur sanguine guttae, V.: Sanguinis in facie non haeret gutta, i. e. blush, Iu.—Prov.: Gutta cavat lapidem, O.— Spots, specks: Nigraque caeruleis variari corpora guttis, O.: (apium) paribus lita corpora guttis, V.* * *drop, spot, speck -
11 Eupithecia centaureata
1. LAT Eupithecia centaureata Hübner2. RUS пяденица f цветочная удлинённая3. ENG lime-speck pug4. DEU mondfleckiger Blütenspanner m5. FRA phalène f de la centauréeVOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Eupithecia centaureata
-
12 livor
līvor, ōris, m. [liveo], bluish color, leaden color, a black and blue spot.I.Lit.:II.jam livorem tute scapulis istoc concinnas tuis,
Plaut. Truc. 4, 3, 19:livore decoloratum corpus mortui,
Auct. Her. 2, 5, 8:ostendere nigram in facie tumidis livoribus offam,
Juv. 16, 11; Quint. 2, 21, 19; cf. id. 5, 9, 1; 11; 5, 10, 46:illinitur livoribus,
Plin. 20, 22, 87, § 240.—Of a speck or taint in fruit:uva conspectā livorem ducit ab uva,
Juv. 2, 81:tum sucos herbasque dedi queis livor abiret,
Tib. 1, 6, 13.—Trop., envy, spite, malice, ill-will (mostly poet. and post-Aug. for invidia): summā malevolentiā et livore impediuntur, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 10, 1:obtrectatio et livor,
Tac. H. 1, 1: pascitur in vivis livor;post fata quiescit,
Ov. Am. 1, 15, 39:ergo submotum patriā proscindere, livor, Desine,
id. P. 4, 16, 47:rumpere, livor edax,
id. R. Am. 389:cupidus,
Prop. 1, 8, 29:livor ac malignitas,
Suet. Calig. 34; Plin. Pan. 3, 4; 58, 5. -
13 sal
sal, sălis ( neutr. collat. form of the nom. sălĕ, Enn. ap. Gell. 2, 26, or Ann. v. 378 Vahl.; Varr. ap. Non. 223, 17; also, in the regular form sometimes neutr. in sing., v. infra, I.; but plur. always sales, m.; cf. Neue, Formenl. 1, 697 sq.; dat. plur.: infusis salis, Fabian. ap. Charis. p. 82 P.), m. [root sal-, to stream, flow; cf. hals; perh. also found in insula, salix].I.Lit., salt.a.Sing.(α).Masc.: ex sale, qui apud Carthaginienses fit, Cato ap. Prisc. p. 659 P.:(β).salem candidum sic facito,
id. R. R. 88; Varr. R. R. 1, 7, 8; Col. 6, 17, 7; 8, 6 Schneid. N. cr.; 12, 6, 2; 12, 21, 2 al.; Plin. 31, 7, 39, § 73; Plaut. Merc. 1, 2, 95; id. Curc. 4, 4, 6; id. Pers. 3, 3, 25; Sall. Fragm. ap. Charis. p. 82 P., and ap. Prisc. p. 644 ib.; Hor. S. 1, 5, 46 et saep.—Prov.:salem cum pane edit,
Plin. 31, 8, 41, § 89.—Neutr.: nunc vides in conviviis ita poni et sal et mel, Varr. ap. Charis. p. 82 P.; so, aliud, Fabian. ib. p. 82 P.;(γ).tritum,
Veg. 2, 24, 4 al.; v. also infra, II.—Doubtful gen.:b.multos modios salis,
Cic. Lael. 19, 67:(caseum) parco sale reponunt,
Verg. G. 3, 403; Caes. B. C. 2, 37:salis vendendi arbitrium,
Liv. 29, 6; 45, 29; Hor. S. 1, 3, 14; 2, 2, 17; 2, 4, 74; Col. 7, 8, 5; Cels. 2, 24; Plin. 31, 7, 42, § 91.—Plur.:B.quin aspergi solent sales: melior fossilis quam marinus,
Varr. R. R. 2, 11, 6; Col. 7, 4, 8; 8, 6, 1; Pall. 9, 2 Mai; id. Nov. 19; Fabian. ap. Charis. p. 82 P.; Ov. M. 15, 286.—Meton.1. a.Sing., Enn. 1. 1.:b.supra rorem salis edita pars est remorum,
Lucr. 4, 438:et sale tabentes artus in litore ponunt,
Verg. A. 1, 173; 1, 35; 3, 385; 5, 848; 5, 866; 6, 697; 10, 214; Ov. P. 1, 1, 70; Val. Fl. 4, 722.—Plur.:2.sales amari,
Ov. M. 15, 286:aequorei,
Luc. 10, 257.—A speck on precious stones shaped like a grain of salt. — Sing.:II.sal,
Plin. 37, 6, 22, § 83; 37, 8, 37, § 117; 37, 2, 10, § 28.— Plur.:sales,
Plin. 37, 2, 8, § 22.—Trop.A.Intellectual acuteness, good sense, shrewdness, cunning, wit, facetiousness, sarcasm, a witticism, witty saying (class. in sing. and plur.;a.syn.: lepos, facetiae, festivitas): (sal) adeo necessarium elementum est, ut transierit intellectus ad voluptates animi quoque. Nam ita sales appellantur, omnisque vitae lepos et summa hilaritas laborumque requies non alio magis vocabulo constat,
Plin. 31, 7, 41, § 88.Sing.:(β).qui habet salem, quod in te est,
Ter. Eun. 3, 1, 10; cf.:nulla venustas, Nulla in tam magno est corpore mica salis,
Cat. 86, 4:Caesar inusitatum nostris oratoribus leporem quendam et salem est consecutus,
Cic. de Or. 2, 23, 98; cf. id. N. D. 2, 29, 74:sale vero et facetiis Caesar vicit omnis,
id. Off. 1, 37, 133:(litterae) tum humanitatis sparsae sale,
id. Att. 1, 13, 1:qui (versus) dum denique habent salem ac leporem,
Cat. 16, 7:P. Scipio omnes sale facetiisque superabat,
Cic. Brut. 34, 128; cf.:argutiae facetissimi salis,
Plin. 35, 10, 37, § 117:salis satis est, sannionum parum, Cic Fam. 9, 16, 10: in quo mihi videtur specimen fuisse humanitatis, salis, suavitatis, leporis,
id. Tusc. 5, 19, 55:(Lucilius) sale multo Urbem defricuit,
Hor. S. 1, 10, 3; cf.of the same: acerbitas et abundantia salis,
Quint. 10, 1, 94:hic delectatur iambis, Ille Bioneïs sermonibus et sale nigro,
i. e. biting wit, sarcasm, Hor. Ep. 2, 2, 60; Cat. 13, 5:qui plurimum in scribendo et salis haberet et fellis nec candoris minus,
Plin. Ep. 3, 21, 1. —Neutr. (ante-class.): quicquid loquitur, sal merum est, Afran. ap. Prisc. p. 659 P.; so, (puella) Charitôn mia, tota merum sal, Lucr. 4, 1162.—b.Plur.:* B.Romani veteres atque urbani sales,
Cic. Fam. 9, 15, 2:vestri proavi Plautinos Laudavere sales,
Hor. A. P. 271; Sen. Vit. Beat. 27, 2:periculosi sales,
id. Tranq. 1, 4:libaboque tuos, scite Menandre, sales,
Prop. 3 (4), 21, 28:huic generi orationis aspergentur etiam sales, qui in dicendo minimum quantum valent: quorum duo genera sunt, unum facetiarum, alterum dicacitatis,
Cic. Or. 26, 87; cf. Quint. 6, 3, 15; 10, 1, 117:(Ciceronem) in salibus aliquando frigidum,
id. 12, 10, 12:a salibus suffusis felle refugi,
Ov. Tr. 2, 565:protervi sales,
Stat. S. 1, 6, 6:salibus vehemens intra pomoeria natis,
Juv. 9, 11.—(Borrowed from the use of salt as a relish.) Good taste, elegance:C.tectum antiquitus constitutum plus salis quam sumptūs habebat,
Nep. Att. 13, 2.—
См. также в других словарях:
Speck — is a distinctively juniper flavored prosciutto originally from Tyrol, a historical region that since 1918 partially lies in Austria and partially in Italy. Speck s origins at the intersection of two culinary worlds is reflected in its synthesis… … Wikipedia
Speck — Speck. El speck es un jamón con un distintivo sabor a enebro originario de la región histórica del Tirol, que se cura con sal y se ahúma. La primera mención histórica conocida es de principios de los años 1200, cuando algunas de las actuales… … Wikipedia Español
Speck — Speck, n. [Cf. Icel. spik blubber, AS. spic, D. spek, G. speck.] The blubber of whales or other marine mammals; also, the fat of the hippopotamus. [1913 Webster] {Speck falls} (Naut.), falls or ropes rove through blocks for hoisting the blubber… … The Collaborative International Dictionary of English
Speck — Speck, n. [OE. spekke, AS. specca; cf. LG. spaak.] 1. A small discolored place in or on anything, or a small place of a color different from that of the main substance; a spot; a stain; a blemish; as, a speck on paper or loth; specks of decay in… … The Collaborative International Dictionary of English
speck — [spek] n [: Old English; Origin: specca] a very small mark, spot, or piece of something speck of ▪ a speck of dust … Dictionary of contemporary English
Speck — Sm std. (10. Jh.), mhd. spec, ahd. spec, as. spekk Stammwort. Aus g. * spiku m. Speck , auch in anord. spik n. Seehundsspeck, Walspeck , ae. spic n. Außergermanisch vergleicht sich ohne anlautendes s und mit unklarer Nasalierung l. pinguis fett … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
speck|le — «SPEHK uhl», noun, verb, led, ling. –n. a small spot or mark; speck: »This hen is gray with white speckles. –v.t. to mark with or as if with speckles: »The dog is speckled with paint. That boy is speckled with freckles. ╂[probably < speck + le … Useful english dictionary
Speck — Speck, v. t. [imp. & p. p. {Specked}; p. pr. & vb. n. {Specking}.] To cause the presence of specks upon or in, especially specks regarded as defects or blemishes; to spot; to speckle; as, paper specked by impurities in the water used in its… … The Collaborative International Dictionary of English
Speck [2] — Speck, 1) Max S. Freiherr von Sternburg, geb. am 30. Juli 1778 in Gröba bei Riesa, erlernte seit 1796 in Leipzig den Handel, bereiste fast ganz Europa, führte zuerst durch eigne Etablissements England die seine sächsische Wolle zu u. beförderte… … Pierer's Universal-Lexikon
speck — s.m.inv. ES ted. {{wmetafile0}} prosciutto crudo affumicato di suino, specialità altoatesina, tirolese e bavarese {{line}} {{/line}} DATA: 1976. ETIMO: ted. Speck propr. lardo … Dizionario italiano
speck — [ spek ] noun count a very small spot or mark: a speck of dirt … Usage of the words and phrases in modern English