-
1 sparzyć
سوخت ; سوزاندن -
2 спариться
-
3 выжигать
глаг.• gorzeć• napalić• opalać• oparzyć• osmalić• palić• parzyć• pałać• podpalać• przypalić• płonąć• rozpalać• spalać• spalić• sparzyć• spopieleć• wypalać• wypalić* * * -
4 гореть
глаг.• goreć• gorzeć• napalić• opalać• oparzyć• osmalić• palić• parzyć• pałać• podpalać• przypalić• płonąć• rozpalać• smażyć• spalać• spalić• sparzyć• spopieleć• wypalać• wypalić* * *gorzeć книжн., jaśnieć, palić się, pałać, płonąć -
5 жечь
глаг.• dymić• gorzeć• kopcić• napalić• opalać• oparzyć• osmalić• palić• parzyć• pałać• podpalać• prażyć• przypalić• płonąć• rozpalać• spalać• spalić• sparzyć• spopieleć• wypalać• wypalić• wędzić* * *parzyć, palić, (parzyć, palić) piec -
6 обжечься
oparzyć się, osmalić piórka, poparzyć się, sparzyć się -
7 обжигать
глаг.• gorzeć• napalić• opalać• opalić• oparzyć• osmalić• palić• parzyć• pałać• podpalać• prażyć• przypalać• przypalić• przypiekać• płonąć• rozpalać• spalać• spalić• sparzyć• spopieleć• wypalać• wypalić• wyparzać* * *parzyć, spalać -
8 палить
глаг.• gorzeć• napalić• opalać• opalić• oparzyć• osmalić• palić• parzyć• pałać• podpalać• przypalać• przypalić• przypiekać• płonąć• rozpalać• spalać• spalić• sparzyć• spopieleć• wypalać• wypalić* * *pukać, walić -
9 поджигать
глаг.• gorzeć• napalić• opalać• oparzyć• osmalić• palić• parzyć• pałać• podpalać• przypalić• płonąć• rozpalać• spalać• spalić• sparzyć• spopieleć• wypalać• wypalić• zapalać* * * -
10 пылать
глаг.• buzować• błyskać• gorzeć• napalić• opalać• oparzyć• osmalić• palić• parzyć• pałać• podpalać• przypalić• płonąć• rozpalać• spalać• spalić• sparzyć• spopieleć• wypalać• wypalić* * *gorzeć книжн., pałać, płonąć -
11 сгореть
глаг.• gorzeć• napalić• opalać• oparzyć• osmalić• palić• parzyć• pałać• podpalać• przypalić• płonąć• rozpalać• spalać• spalić• sparzyć• spopieleć• spłonąć• wypalać• wypalić• zgorzeć* * *paść pastwą płomieni, pójść z dymem, spalić się, spłonąć, wypalić się -
12 сжигать
глаг.• gorzeć• napalić• opalać• oparzyć• osmalić• palić• parzyć• pałać• podpalać• przypalić• płonąć• rozpalać• spalać• spalić• sparzyć• spopielać• spopieleć• spopielić• wypalać• wypalić* * * -
13 шпарить
глаг.• oparzyć• parzyć• sparzyć• wyparzać* * *gazować жарг., (strzelać itp.) kropić разг., (на свои́х двои́х) pedałować, pruć, rżnąć, szorować прост., zasuwać -
14 обварити
obwarytyдієсл. -
15 обшпарити
obszparytyдієсл. -
16 verbrühen
vr, sich -
17 burn
[bəːn] 1. pt, pp burned or burnt, vtpapers etc palić (spalić perf); fuel spalać (spalić perf); toast etc przypalać (przypalić perf); part of body parzyć (oparzyć perf or sparzyć perf)Phrasal Verbs:- burn out2. vihouse, wood palić się (spalić się perf); fuel spalać się (spalić się perf); toast etc przypalać się (przypalić się perf); blister etc piec3. noparzenie nt* * *[bə:n] 1. past tense, past participles - burned, burnt; verb1) (to destroy, damage or injure by fire, heat, acid etc: The fire burned all my papers; I've burnt the meat.) palić2) (to use as fuel.) spalać3) (to make (a hole etc) by fire, heat, acid etc: The acid burned a hole in my dress.) wypalić4) (to catch fire: Paper burns easily.) palić się2. noun(an injury or mark caused by fire etc: His burns will take a long time to heal; a burn in the carpet.) oparzenie, wypalona dziura- burner -
18 blanch
-
19 жечься
глаг.• gorzeć• napalić• opalać• oparzyć• osmalić• palić• parzyć• pałać• podpalać• przypalić• płonąć• rozpalać• spalać• spalić• sparzyć• spopieleć• wypalać• wypalić -
20 обварить
глаг.• obgotować• oparzyć• parzyć• sparzyć• wyparzać
См. также в других словарях:
sparzyć — I dk VIb, sparzyćrzę, sparzyćrzysz, sparz, sparzyćrzył, sparzyćrzony 1. «dotykając czymś gorącym, uszkodzić ciało, tkanki; oparzyć, przypiec» Sparzyć rękę, palec. Sparzyć usta, język herbatą, papierosem. 2. «wywołać podrażnienie skóry takie, jak… … Słownik języka polskiego
sparzyć się — III {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIa, sparzyć sięrzę się, sparzyć sięrzy się {{/stl 8}}{{stl 7}} doznać niepowodzenia, zajmując się czymś; zawieść się na kimś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Sparzyć się na wspólniku, na handlu nieruchomościami. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
sparzyć (się) — I {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. parzyć (się) I {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}sparzyć (się) II {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. parzyć (się) II {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
parzyć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, parzyćrzę, parzyćrzy, parzyćrzony {{/stl 8}}– sparzyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} poddawać powierzchnię czegoś działaniu wrzątku lub gorącej… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
parzyć się — I – sparzyć się {{/stl 13}}{{stl 7}} doznawać uczucia pieczenia, dotykając czegoś podrażniającego skórę : {{/stl 7}}{{stl 10}}Sparzyć się pokrzywami, żrącym płynem. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}parzyć się II – sparzyć… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
шпарить — ошпарить, шпаркий быстрый, проворный , зап., южн., смол. (Даль), укр. шпарити обваривать, бить , блр. шпарыць бить . По мнению Преобр. (Труды I, 104), заимств. из польск. sparzyc обварить , которое родственно пар (см.); см. также Горяев, ЭС 425;… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
шпарить — Заим. из польск. яз., в котором sparzyć «обдувать кипятком» преф. производное от parzyć (от para «пар»). См. пар … Этимологический словарь русского языка
popalić — dk VIa, popalićlę, popalićlisz, popalićpal, popalićlił, popalićlony 1. «spalić wiele, jedno po drugim, spalić w wielu miejscach» Wróg popalił wsie i miasta. Trawa, ziemia popalona przez słońce. ◊ Popalić za sobą mosty «uniemożliwić sobie… … Słownik języka polskiego
poparzyć — dk VIb, poparzyćrzę, poparzyćrzysz, poparzyćparz, poparzyćrzył, poparzyćrzony «spowodować oparzenie, sparzenie; oparzyć w wielu miejscach, sparzyć jedno po drugim» Poparzyć kogoś dotkliwie wrzątkiem. Poparzyć sobie ręce kwasem. poparzyć się «ulec … Słownik języka polskiego
przypiec — dk XI, przypiecpiekę, przypiecpieczesz, przypiecpiecz, przypiecpiekł, przypiecpieczony, przypiecpiekłszy przypiekać ndk I, przypiecam, przypiecasz, przypiecają, przypiecaj, przypiecał, przypiecany 1. «piekąc przyrumienić coś mocno po wierzchu»… … Słownik języka polskiego
ukrop — m IV, D. u, Ms. ukroppie, blm «wrząca lub bardzo gorąca ciecz; wrzątek, war» Oblać się, oparzyć się ukropem. Wyparzyć, sparzyć coś ukropem. Z kranu leciał po prostu ukrop. ◊ Zwijać, uwijać się jak (mucha) w ukropie «bardzo się spieszyć, wykonywać … Słownik języka polskiego