-
21 spiculum
n. nållik kropp -
22 spiculum
شويكة* * *شُوَيْكَة -
23 spiculum
(n) вторичный колосок злаков; скелетная игла; спикула; щупальце; щупальцевидный придаток -
24 spiculum
교미침, 조각뼈 -
25 spiculum
Ceph. спикулюм
-
26 spiculum
sharp point, sting, spear, dart. -
27 spiculum
n зоол. щупальце; щупальцевидный придаток -
28 spicule
Spiculum n, kleine Knochenspitze f -
29 Жало
- spiculum (apium; scorpionis); aculeus; cuspis, idis f; -
30 spicula
-
31 spicula
I [ʹsp(a)ıkjʋlə] n (pl -lae)1. спикула ( кристаллография)2. = spiculeII [ʹsp(a)ıkjʋlə] pl от spiculum -
32 hamatilis
hāmātilis, e [ hamatus ]piscatus h. Pl — ужение рыбы2) крючковатый, загнутый ( spiculum scorpii Tert) -
33 peremptorius
a, um [ peremptor ]1) губительный, смертельный (venenum Ap; spiculum Tert)2) пресекающий все споры, т. е. решительный, окончательный ( edictum Dig) -
34 spiculo
spīculo, āvī, ātum, āre [ spiculum ]заострять, оттачивать ( telum PM); снабжать остриём ( cauda scorpionis spiculata Sol) -
35 avello
ā-vello, vellī, u. vulsī (volsī), vulsum (volsum), ere, gleichs. rupfweise ab-, losreißen, ausreißen, I) im allg.: A) eig.: avulsus ex arbore od. e palma termes cum fructu, Gell.: hoc iste simulacrum e signo Cereris avellendum asportandumque curavit, Cic.: e monte Taygeto extrema montis quasi puppis avolsa est, Cic.: sive secetur aliquid sive avellatur a corpore, Cic.: margarita viva ac spirantia saxis avelli, Tac.: ne margaritae conchis avelli queunt nisi limā, Plin.: avulsum umeris caput, Verg.: Euboea avulsa Boeotiae, Plin.: avulsus radicibus oculus, Lucr.: sibi avelli iubet spiculum, herausr., Cic.: membra avulserunt, Augustin.: urticam morsu avellere (abzubeißen) conantes, Plin. – B) übtr.: inhaeret in visceribus illud malum exsistitque morbus et aegrotatio, quae avelli inveterata non possunt, Cic. Tusc. 4, 24. – II) prägn., weg-, losreißen = gewaltsam trennen, -entfernen, A) eig.: a) eine Pers.: de matris complexu avellere atque abstrahere, Cic.: u. complexu matris avellere natam, Catull.: ex complexu avelli, Cic.: avulsus complexu Iuli, Verg.: avulsus a meis, aus dem Kreise der Meinigen gerissen (Ggstz. in sedes meas restitutus), Cic.: ut avellerentur castris, Tac. – b) Lebl.: sacrato templo Palladium, entwenden, Verg. Aen. 2, 165. – B) übtr.: a) eine Pers.: α) jmd. von einem Mädchen, d.i. von deren Umgang losreißen, trennen, alqm a puella, Ter.: u. so ab ea (puella) sese derepente, Ter. – β) jmd. von einem Zustande losreißen = aus einem Zustande reißen, pueros a lacte (die der M. entwöhnten K.) non subito a consuetudine, Varr. LL.: convicio alqm ab errore, Cic. – b) eine Sache: α) übh.: oriens incendium belli Punici secundi a portis huius urbis, ablenken, Cic. de rep. 1, 1. – β) einen Besitz = von jmd. od. einem etw. wegreißen = ihm entreißen, ihn um etwas bringen, rus ab alqo, Ter.: avulsum est enim praeter spem, quod erat spe devoratum lucrum, Cic.: alci fundum, nummum, ICt.: liberalitas (Geschenke, Belohnungen) Augusti avulsa, Tac. – / Perf., avelli, Curt. 5, 6 (20), 5: gew. avulsi, Sen. cons. ad Helv. 5, 4. Lucan. 9, 765. Augustin. ep. 134, 4. Vgl. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 3. S. 418 f. – Parag. Infin. Praes. Pass. avellier, Hor. sat. 1, 2, 104.
-
36 bipalmis
bipalmis, e (bis u. palmus), zwei Spannen lang od. breit, tabulae, Varr. r. r. 3, 7, 4: spiculum, Liv. 42, 65, 9. – Nbf. bipalmus, a, um, Ps. Apul. herb. 7.
-
37 crassitudo
crassitūdo, dinis, f. (crassus), I) das Dicksein, die Dicke, aëris, Cic.: mellis, Plin. – bes. zur Ang. der Ausdehnung (Ggstz. latitudo u. longitudo), quantā firmitate facti (postes) et quantā crassitudine, Plaut.: teretes stipites feminis crassitudine (von Schenkeldicke), Caes.: transtra confixa clavis ferreis digiti pollicis crassitudine, Caes.: patebat parietum crassitudo pedes quinque, Caes.: bipalme spiculum hastili semicubitali infixum erat crassitudine digiti, Liv.: Plur., crassitudines columnarum, Vitr. – II) meton., die dicke Materie, das Dicke, Cato u. Plin.
-
38 figo
fīgo, fīxī, fīxum, ere (verwandt mit griech. θήγω dorisch θάγω, ich schärfe), heften, stecken, I) befestigend usw. an od. auf etw. heften, schlagen, schmieden, an-, aufheften, an-, aufstecken, anschlagen, anschmieden, 1) eig.: a) übh.: arma, Verg.: mentum ad guttura, Verg.: corpus in crucem, Iustin.: alqm in cruce, Cic.: alqm od. corpus alcis cruci, Quint. u. Plin.: alto sub aethere fixae stellae, Ov.: medio est fixa palato (naris), Ov. – b) insbes., α) als Anschlag öffentl. anheften, anschlagen, leges, Cic.: tabulam immunitatis, Cic.: caput legis in poste curiae, Cic.: aere publico senatus consultum, Tac. – β) als Weihgeschenk, Trophäe aufhängen (vgl. Obbarius Hor. ep. 1, 1, 4 sq. Weißenb. Liv. 23, 23, 6. Drak. Liv. 38, 43, 11), arma, Verg.: spolia, Ov.: sacra ad fastigia dona, Verg.: arma ad postem, Hor.: clipeum postibus adversis, Verg.: spolia in postibus, Liv.: arma in parietibus, Cic.: ramum adverso in limine, Verg.: dona divo, weihen, Verg. – γ) einen Bau gleichs. aufschlagen, anlegen, erbauen, moenia, Ov.: domos, sich häuslich niederlassen, Tac.: sedem Cumis, sich niederlassen, Iuven. – δ) fig. oscula, K. aufdrücken, Verg.: fig. oscula dulcia, Verg.: peregrinae oscula terrae, Ov.: gelidis in vultibus oscula, Ov. – 2) übtr.: a) übh.: nequitiae modum suae, Maß u. Ziel setzen, Hor. carm. 3, 15, 2. – b) gleichs. festbannen, vestigia, seine Schritte hemmen, Verg.: fixus manebat, er rührte sich nicht von der Stelle, Verg. – c) etw. fest-, unumstößlich-, unabänderlich machen, illud maneat atque fixum sit, quod neque moveri (umgestoßen werden) neque mutari potest, Cic.: fixum et statutum est, es steht unabänderlich fest, Cic. – II) hineinschlagend, -stoßend in etwas heften, stecken, stechen, stoßen, einheften, einstoßen, einschlagen, 1) eig.: a) übh.: clavum, Liv.: terrae tela, Lucan.: ancora figitur (haftet) in viridi prato, Ov.: fig. dentes in acumine, Ov.: sagittam in medio crure, Curt.: mucronem in hoste, Cic.: spiculum inter aures equi, Liv.: sub pectore taedas, Verg.: aquilam humo, Tac.: plantas humo, Verg. – b) prägn.: α) errichtend einschlagen, errichten, alci crucem, Cic.: crucem illo in loco, Cic. – β) mit etw. beschlagen, caligas auro (mit goldenen Nägeln), Iustin. 39, 10, 3. – γ) mit etw. treffen, durchbohren, durchstechen, anschießen, verwunden, erlegen, alqm, Verg. u.a.: animalia, Curt.: columbam, Verg.: alqm sagittā, Tac. u. Ov.: alqm od. cervam telis, Auct. b. Afr. u. Verg.: alqm latus inter et ilia, Verg. – 2) übtr.: a) gleichs. durchbohren, adversarios, mit Witzreden treffen, Cic.: alqm maledictis, seine Schm. gegen jmd. richten, Cic. – b) wohin heften, senken, fest richten, α) die Blicke, oculos in terram, Liv. u. Sen.: oculos od. vultum in virgine, Verg. u. Ov.: lumen in humo, Ov.: oculos solo, Verg.: lumina terrā, Ov.: pupulas cibo (Dat.), Hor. – β) seine Neigung, seinen Sinn usw. auf etwas fest richten, omnia mea studia, omnem operam, curam, industriam, cogitationem, mentem denique omnem in Milonis consulatu fixi et locavi, Cic. ep. 2, 6, 3: fixus in silentium, in St. versunken, Tac. ann. 6, 50. – γ) etw. in das Herz einprägen, alqd perpetuo (Adv.) animo, Cic.: alqd penitus animo, Tac.: illud fixum in animis vestris tenetote (behaltet fest im Auge) m. folg. Acc. u. Infin., Cic.: im üblen Sinne, adeo penitus hoc se malum fixit, ut etc., hat sich das Ü. eingewurzelt, Sen. de tranqu. anim. 15, 6. – c) mit dem Blicke gleichs. beheften, = den Blick auf etw. heften, fixieren, lumine terram, Pers. 3, 80: torvo lumine domum, Stat. silv. 5, 1, 140. – d) prägn., durch Schießen, Hauen beibringen, alta iuvencorum vulnera figet ubi? Mart. 1, 60, 4: mortem fixit, Sen. Herc. Oet. 522. – / vulg. figarus = figaris, Corp. inscr. Lat. 4, 2082. – Infin. fivere = figere, Paul. ex Fest. 92, 8. – parag. Infin. figier, Corp. inscr. Lat. 1, 196. lin. 27. – ungew. Partiz. fictus, Lucr. 3, 4. Varro r. r. 3, 7, 4.
-
39 hamatilis
hāmātilis, e (hamo), I) mit Haken-, Angeln geschehend, piscatus, das Angeln, Plaut. rud. 299 (angef. bei Fronto de fer. Als. 3. p. 224, 18 N.). – II) = hamatus, hakig, spiculum scorpii, Tert. adv. Gnost. 1.
-
40 hastile
hastīle, is, n. (hasta), der Schaft, I) im allg. der Schaft, die Stange, der Pfahl, candelabri, Vulg. exod. 25, 31: arcus, Amm. 22, 8, 37: detorta hastilia, krumme Pfähle, Sen. de ira 1, 6, 1. – als Stütze der jungen Reben, Verg. georg. 2, 358. Col. 4, 12, 1. Plin. 17, 212: u. anderer Pflanzen, Hieron. in Augustin. epist. 75, 22. – als Treibstock, Calp. ecl. 3, 21. – II) insbes., der Schaft des Wurfspießes, A) eig.: bipalme spiculum hastili semicubitali infixum, Liv.: missile telum hastili abiegno, Liv.: ferrum, quod ex hastili in corpore remanserat, Nep.: hastili nixus, Cic. – poet. übtr., densis hastilibus horrida myrtus, v. den Zweigen, Verg. Aen. 3, 23 (vgl. Verg. georg. 2, 447. Gratt. cyn. 127 sqq.). – B) (poet.) meton., der ganze Wurfspieß, Speer, Verg. u.a.
См. также в других словарях:
Spiculum — (Latein, kleine Spitze), Plural Spicula, ist ein Ausdruck für: die Skelettelemente der Blumentiere und Schwämme, siehe Sklerit die äußeren Skelettelemente bei Wurmmollusken (Aplacophora) und die inneren Skelettelemente bei einigen… … Deutsch Wikipedia
SPICULUM — a spicae similitudine sic dictum, teli genus apud Romanos fuit, idem Dempstero cum hasta et sparo. Quod enim C. Nepoti in Epamin. c. 9. Sparum seu us, id Valerio Maximo l. 3. c. 2. ex. ext. 5. Hasta; Ciceroni vero l. 5. Famil. Ep. 12. Spiculum… … Hofmann J. Lexicon universale
Spiculum — Spic u*lum, n.; pl. {Spicula}. [L., a little point.] (Zo[ o]l.) Same as {Spicule}. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Spicŭlum — (röm. Ant.), 1) Nadel, womit die Frauen ihre zusammengebundenen Haare durchstachen, meist in Form eines Pfeiles; 2) Spieß, Speer. Daher Spiculatus (Bot.), pikenförmig … Pierer's Universal-Lexikon
spiculum — [spik′yə ləm] n. pl. spicula [spik′yələ] [L] a spicule; esp., any of several spinelike organs found in lower animals, as the starfish … English World dictionary
Spiculum — A spiculum is a late Roman spear that replaced the pilum at around 250AD as the infantryman s main throwing javelin. Scholars suppose that it could have resulted from the gradual combination of the pilum and two German spears, the angon and the… … Wikipedia
Spiculum — El spiculum era una lanza utilizada en la época tardía del Imperio romano y que sustituyó al pilum alrededor del año 250 d. C. como principal arma arrojadiza de la infantería. Los estudiosos suponen que podría haber sido el resultado de … Wikipedia Español
Spiculum — Le spiculum est une lance romaine apparue tardivement qui a remplacé le pilum comme principale arme de jet. Les spécialistes estiment qu il pourrait s agir d un croisement entre la combinaison d un pilum et d une arme similaire utilisée par les… … Wikipédia en Français
spiculum — /spik yeuh leuhm/, n., pl. spicula / leuh/. Zool. a small, needlelike body, part, process, or the like. [1740 50; < L spiculum; see SPICULE] * * * … Universalium
Spiculum (Waffe) — Angaben Waffenart: Speer … Deutsch Wikipedia
spiculum — n.; pl. spicula [L. spicula, small spike] Spicular structures, as the spines of echinoderms and dart of certain snails … Dictionary of invertebrate zoology