Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

solus

  • 1 sōlus

        sōlus gen. sōlīus, dat. sōlī ( dat f. sōlae, T.), adj.    [3 SAL-], alone, only, single, sole: cum omnibus potius quam soli perire voluerunt: licebit eum solus ames: meā Solius solliciti causā, T.: quae sola divina sunt: se numquam minus solum esse, quam cum solus esset: De viginti Restabam solus, O.: cognitiones sine consiliis per se solus exercebat, L.—With unus, only, single, alone: Solum unum hoc vitium fert senectus hominibus, T.: unam solam scitote esse civitatem, quae, etc.: te unum solum suum depeculatorem venisse.— With other numerals, only, no more than: si decem soli essent in civitate viri boni: duas tribūs solas tulit: qui solos novem mensīs Asiae praefuit: crediderim quadraginta ea sola talenta fuisse, L.— Alone, lonely, solitary, forsaken, deserted: sola sum; habeo hic neminem, T.: solus atque omnium honestarum rerum egens, S.— Alone, preëminent, extraordinary: Nam sine controversiā ab dis solus diligēre, T.—Of places, lonely, solitary, unfrequented, desert: asportarier In solas terras, T.: in locis solis: proficiscitur in loca sola, S.: solā sub rupe, V.
    * * *
    sola, solum (gen -ius) ADJ
    only, single; lonely; alone, having no companion/friend/protector; unique

    Latin-English dictionary > sōlus

  • 2 solus

    solus solus, a, um единственный

    Латинско-русский словарь > solus

  • 3 solus

    solus solus, a, um одинокий

    Латинско-русский словарь > solus

  • 4 solus

    [st1]1 [-] sōlus (arch. sollus), a, um: - [abcl][b]a - seul, unique. - [abcl]b - seul, sans compagnie. - [abcl]c - isolé, délaissé, abandonné. - [abcl]d - solitaire, désert.[/b]    - la déclinaison    - solus ex omnibus, Cic.: seul entre tous.    - solus de viginti, Ov.: seul sur vingt.    - conveni solum solus: je me suis trouvé seul à seul avec lui.    - solus per se: seul et par soi-même.    - rem narrabit sola soli, Ter. Hec. 3, 2, 15: elle racontera l'affaire seule à seul (en tête à tête).    - solos novem menses Asiae praefuit, Cic. Att. 5, 17, 5: il gouverna l'Asie pendant neuf mois seulement.    - in solo esse sapiente, Cic.: appartenir seulement au sage.    - prendere aliquem solum, Ter.: prendre qqn à part.    - soli agri Libyae, Virg.: déserts de la Libye.    - sola insula, Cat.: île inhabitée.    - proficiscitur in loca sola, Sall. J. 103, 1: il s'en va dans le désert.    - voir solum. [st1]2 [-] Sŏlūs, untis, f.: Solonte (ville de Sicile).
    * * *
    [st1]1 [-] sōlus (arch. sollus), a, um: - [abcl][b]a - seul, unique. - [abcl]b - seul, sans compagnie. - [abcl]c - isolé, délaissé, abandonné. - [abcl]d - solitaire, désert.[/b]    - la déclinaison    - solus ex omnibus, Cic.: seul entre tous.    - solus de viginti, Ov.: seul sur vingt.    - conveni solum solus: je me suis trouvé seul à seul avec lui.    - solus per se: seul et par soi-même.    - rem narrabit sola soli, Ter. Hec. 3, 2, 15: elle racontera l'affaire seule à seul (en tête à tête).    - solos novem menses Asiae praefuit, Cic. Att. 5, 17, 5: il gouverna l'Asie pendant neuf mois seulement.    - in solo esse sapiente, Cic.: appartenir seulement au sage.    - prendere aliquem solum, Ter.: prendre qqn à part.    - soli agri Libyae, Virg.: déserts de la Libye.    - sola insula, Cat.: île inhabitée.    - proficiscitur in loca sola, Sall. J. 103, 1: il s'en va dans le désert.    - voir solum. [st1]2 [-] Sŏlūs, untis, f.: Solonte (ville de Sicile).
    * * *
        Solus, priore producta, Adiectiuum. Cic. Seul.
    \
        Solus, more superlatiuorum, genitiuum aliquando regit: vt Sola piscium. Plin. Elle seule entre les poissons, ou de touts les poissons.
    \
        Solae sumus. Terent. Nous sommes seulettes.
    \
        Soli agri. Virgil. Deserts.
    \
        Locus solus. Cicero. Un desert.
    \
        Scaeuola solos nouem menses Asiae praefuit. Cicero. Neuf mois seulement.

    Dictionarium latinogallicum > solus

  • 5 Solus

    1.
    sōlus, a, um ( gen. regular. solius; dat. soli; gen. m. soli, Cato ap. Prisc. p. 694 P.; dat. m. SOLO, Inscr. Orell. 2627; f. solae, Plaut. Mil. 4, 2, 28; Ter. Eun. 5, 6, 3), adj. [orig. the same with sollus, q. v.; cf. salus. By Pott referred to sui, Kühn. Zeitschr. 5, 242].
    I.
    Lit.
    A.
    In gen., alone, only, single, sole (syn.:

    unus, unicus, singularis): quod egomet solus feci, nec quisquam alius affuit,

    Plaut. Am. 1, 1, 269:

    cum omnibus potius quam soli perire voluerunt,

    Cic. Cat. 4, 7, 14:

    cum visum esset utilius solum quam cum altero regnare,

    id. Off. 3, 10, 41:

    licebit eum solus ames,

    id. Att. 6, 3, 7:

    tot mea Solius solliciti sint causa, ut, etc.,

    Ter. Heaut. 1, 1, 77:

    nec mihi soli versantur ante oculos... sed, etc.,

    Cic. Lael. 27, 102:

    non sibi se soli natum meminerit,

    id. Fin. 2, 14, 45 fin.:

    extra Peloponnesum Aenianes, etc.... soli absunt a mari,

    id. Rep. 2, 4, 8:

    quae sola divina sunt,

    id. Tusc. 1, 27, 66:

    ita sola errare videbar,

    Enn. Ann. 1, 45; cf. Plaut. Am. 1, 1, 2:

    Africanum solitum esse dicere, se numquam minus solum esse, quam cum solus esset,

    Cic. Rep. 1, 17, 27:

    rem narrabit sola soli,

    Ter. Hec. 3, 2, 15; 4, 1, 42; id. Eun. 3, 5, 31; Cato ap. Prisc. p. 694 P.:

    de viginti Restabam solus,

    Ov. M. 3, 688:

    solus ex plurimis servis,

    Plaut. Most. 4, 1, 23:

    solus ex toto illo collegio,

    Cic. Prov. Cons. 8, 18:

    Stoici soli ex omnibus,

    id. de Or. 3, 18, 65:

    tu ex omnibus,

    id. Fam. 2, 17, 6:

    ego meorum solus sum meus,

    Ter. Phorm. 4, 1, 21:

    coturnices solae animalium,

    Plin. 10, 23, 33, § 69:

    solus inter omnes,

    Mart. 4, 2, 1:

    quae (actio) sola per se ipsa quanta sit, histrionum ars declarat,

    Cic. de Or. 1, 5, 18; so,

    per se,

    id. Top. 15, 59; Liv. 1, 49; 10, 1 al.—With subj. inf.:

    nam solum habere velle summa dementia est,

    Cic. Tusc. 4, 26, 56.—Strengthened by unus: Ch. Quid, duasne is uxores habet? So. Obsecro:

    unam ille quidem hanc solam,

    Ter. Phorm. 5, 1, 27:

    solum unum hoc vitium affert senectus hominibus,

    id. Ad. 5, 3, 47:

    furta praetoris quae essent HS. duodecies, ex uno oppido solo exportata sunt,

    Cic. Verr. 2, 2, 75, § 185:

    unam solam scitote esse civitatem, quae, etc.,

    id. ib. 2, 2, 5, §

    13: te unum solum suum depeculatorem venisse,

    id. Pis. 40, 96.—With other numerals (freq. and class.), Plaut. Bacch. 4, 9, 51; Cic. Ac. 2, 45, 138; id. Att. 2, 1, 5; id. Phil. 11, 8, 18; id. Verr. 2, 2, 74, § 182: Ge. Quantum tibi opus est argenti? Ph. Solae triginta minae, Ter. Phorm. 3, 3, 24; Caes. B. G. 1, 40:

    qui solos novem menses Asiae praefuit,

    Cic. Att. 5, 17, 5; Liv. 1, 55, 8; 6, 36, 8; 37, 23, 10; and Suet. Aug. 97. —In voc.: felix lectule talibus sole amoribus, Attic. ap. Prisc. p. 673 P.—
    B.
    In partic., alone, lonely, solitary, forsaken, deserted; without relatives, friends, etc. (rare;

    syn. solitarius): sola sum: habeo hic neminem, Neque amicum neque cognatum,

    Ter. Eun. 1, 2, 67; cf. id. Ad. 3, 1, 4; id. And. 2, 3, 7:

    solus atque omnium honestarum rerum egens,

    Sall. J. 14, 17; id. H. 3, 61, 3 Dietsch:

    gaudet me vacuo solam tabescere lecto,

    Prop. 3, 5 (4, 6), 23.—
    II.
    Transf., of places, lonely, solitary, unfrequented, desert, = desertus (class.):

    hic solis locis composita sum, Hic saxa sunt, hic mare sonat, nec quisquam Homo mihi obviam venit,

    Plaut. Rud. 1, 3, 22; cf.:

    cum in locis solis moestus errares,

    Cic. Div. 1, 28, 59:

    loca,

    Lucr. 6, 396; Cic. Fragm. ap. Quint. 5, 13, 28; Nep. Eum. 8, 6 (for which shortly before: loca deserta); Sall. J. 103, 1:

    locus,

    Plaut. Aul. 4, 6, 7; Ter. And. 2, 4, 3:

    terrae,

    Plaut. Rud. 1, 4, 8; id. Most. 4, 3, 3; Ter. Phorm. 5, 7 (8), 86:

    Libyae agri,

    Verg. G. 3, 249:

    insula,

    Cat. 64, 184:

    in harena,

    id. 64, 57:

    solā sub rupe,

    Verg. E. 10, 14; Cat. 64, 154:

    in monte,

    Tib. 1, 2, 72 (Müll. solito) et saep.—Hence, adv.: sōlum, alone, only, merely, barely.
    A.
    Affirmatively (rare but class.; syn. tantum, but never with numerals, except unus; cf.

    solus, A. supra): de re unā solum dissident, de ceteris mirifice congruunt. Ain' tandem? unā de re solum est dissensio?

    Cic. Leg. 1, 20, 53: nos nuntiationem solum habemus:

    consules etiam spectionem,

    id. Phil. 2, 32, 81; id. Or. 48, 160:

    quasi vero atrā bili solum mens ac non saepe vel iracundia graviore vel timore moveatur,

    id. Tusc. 3, 5, 11:

    quae hominum solum auribus judicantur,

    id. N. D. 2, 58, 146:

    quasi vero perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit,

    id. Fin. 2, 6, 17.—
    2.
    Strengthened by modo, and joined with it in one word, sōlummŏdo (only late Lat., for the true reading, Plin. 34, 8, 19, § 92, is unam tantum, Jan. Detlef.;

    whereas tantummodo is class.): de exercitore solummodo Praetor sentit,

    Dig. 4, 9, 1, § 2:

    pretii solummodo fieri aestimationem,

    ib. 9, 2, 23, § 1; 11, 5, 1, § 3; 28, 5, 1, § 1; Quint. Decl. 247; Tert. Res. Carn. 26; Hier. Ep. 12.—
    B.
    Negatively: non solum, nec (neque) solum... sed (verum) etiam (et), etc., not only ( not merely, not barely)... but also, etc. (class. and freq.):

    non solum publicas, sed etiam privatas injurias ultus est,

    Caes. B. G. 1, 12 fin.:

    urbes non solum multis periculis oppositae, sed etiam caecis,

    Cic. Rep. 2, 3, 6:

    importantur non merces solum adventiciae, sed etiam mores,

    id. ib. 2, 4, 7:

    neque solum fictum, sed etiam imperite absurdeque fictum,

    id. ib. 2, 15, 28:

    te non solum naturā et moribus, verum etiam studio et doctrinā esse sapientem,

    id. Lael. 2, 6:

    non nobis solum nati sumus,

    id. Off. 1, 7, 22:

    ut sapiens solum contentus possit vivere,

    id. Fin. 1, 13, 44 Madv. ad loc.:

    bestiae sibi solum natae sunt,

    id. ib. 3, 19, 63:

    nec vero solum hanc libidinem laudant,

    id. Tusc. 4, 19, 44:

    servavit ab omni Non solum facto verum opprobrio quoque turpi,

    Hor. S. 1, 6, 84:

    non enim jus illud solum superbius populo, sed violentius videri necesse erat,

    Cic. Leg. 3, 7, 17; id. Cat. 3, 10, 24:

    non solum ortum novum populum, sed adultum jam, etc.,

    id. Rep. 2, 11, 21:

    quibus opibus ac nervis non solum ad minuendam gratiam, sed paene ad perniciem suam uteretur,

    Caes. B. G. 1, 20:

    quae non solum facta esse, sed ne fieri quidem potuisse cernimus,

    Cic. Rep. 2, 15, 28:

    bene meriti de rebus communibus, ut genere etiam putarentur non solum ingenio esse divino,

    id. ib. 2, 2, 4:

    neque solum civis, set cujusmodi genus hominum,

    Sall. C. 39, 6; v. non and sed.
    2.
    Sŏlūs, untis, f., = Solous, a town on the northern coast of Sicily, now Castello di Solanto, Plin. 3, 8, 14, § 90.—Hence, Sŏ-luntīni, ōrum, m., the inhabitants of Solus, Cic. Verr. 2, 3, 43, § 103; sing., id. ib. 2, 2, 42, § 102.
    3.
    sŏlus, ūs, m., v. solum init.

    Lewis & Short latin dictionary > Solus

  • 6 solus

    1.
    sōlus, a, um ( gen. regular. solius; dat. soli; gen. m. soli, Cato ap. Prisc. p. 694 P.; dat. m. SOLO, Inscr. Orell. 2627; f. solae, Plaut. Mil. 4, 2, 28; Ter. Eun. 5, 6, 3), adj. [orig. the same with sollus, q. v.; cf. salus. By Pott referred to sui, Kühn. Zeitschr. 5, 242].
    I.
    Lit.
    A.
    In gen., alone, only, single, sole (syn.:

    unus, unicus, singularis): quod egomet solus feci, nec quisquam alius affuit,

    Plaut. Am. 1, 1, 269:

    cum omnibus potius quam soli perire voluerunt,

    Cic. Cat. 4, 7, 14:

    cum visum esset utilius solum quam cum altero regnare,

    id. Off. 3, 10, 41:

    licebit eum solus ames,

    id. Att. 6, 3, 7:

    tot mea Solius solliciti sint causa, ut, etc.,

    Ter. Heaut. 1, 1, 77:

    nec mihi soli versantur ante oculos... sed, etc.,

    Cic. Lael. 27, 102:

    non sibi se soli natum meminerit,

    id. Fin. 2, 14, 45 fin.:

    extra Peloponnesum Aenianes, etc.... soli absunt a mari,

    id. Rep. 2, 4, 8:

    quae sola divina sunt,

    id. Tusc. 1, 27, 66:

    ita sola errare videbar,

    Enn. Ann. 1, 45; cf. Plaut. Am. 1, 1, 2:

    Africanum solitum esse dicere, se numquam minus solum esse, quam cum solus esset,

    Cic. Rep. 1, 17, 27:

    rem narrabit sola soli,

    Ter. Hec. 3, 2, 15; 4, 1, 42; id. Eun. 3, 5, 31; Cato ap. Prisc. p. 694 P.:

    de viginti Restabam solus,

    Ov. M. 3, 688:

    solus ex plurimis servis,

    Plaut. Most. 4, 1, 23:

    solus ex toto illo collegio,

    Cic. Prov. Cons. 8, 18:

    Stoici soli ex omnibus,

    id. de Or. 3, 18, 65:

    tu ex omnibus,

    id. Fam. 2, 17, 6:

    ego meorum solus sum meus,

    Ter. Phorm. 4, 1, 21:

    coturnices solae animalium,

    Plin. 10, 23, 33, § 69:

    solus inter omnes,

    Mart. 4, 2, 1:

    quae (actio) sola per se ipsa quanta sit, histrionum ars declarat,

    Cic. de Or. 1, 5, 18; so,

    per se,

    id. Top. 15, 59; Liv. 1, 49; 10, 1 al.—With subj. inf.:

    nam solum habere velle summa dementia est,

    Cic. Tusc. 4, 26, 56.—Strengthened by unus: Ch. Quid, duasne is uxores habet? So. Obsecro:

    unam ille quidem hanc solam,

    Ter. Phorm. 5, 1, 27:

    solum unum hoc vitium affert senectus hominibus,

    id. Ad. 5, 3, 47:

    furta praetoris quae essent HS. duodecies, ex uno oppido solo exportata sunt,

    Cic. Verr. 2, 2, 75, § 185:

    unam solam scitote esse civitatem, quae, etc.,

    id. ib. 2, 2, 5, §

    13: te unum solum suum depeculatorem venisse,

    id. Pis. 40, 96.—With other numerals (freq. and class.), Plaut. Bacch. 4, 9, 51; Cic. Ac. 2, 45, 138; id. Att. 2, 1, 5; id. Phil. 11, 8, 18; id. Verr. 2, 2, 74, § 182: Ge. Quantum tibi opus est argenti? Ph. Solae triginta minae, Ter. Phorm. 3, 3, 24; Caes. B. G. 1, 40:

    qui solos novem menses Asiae praefuit,

    Cic. Att. 5, 17, 5; Liv. 1, 55, 8; 6, 36, 8; 37, 23, 10; and Suet. Aug. 97. —In voc.: felix lectule talibus sole amoribus, Attic. ap. Prisc. p. 673 P.—
    B.
    In partic., alone, lonely, solitary, forsaken, deserted; without relatives, friends, etc. (rare;

    syn. solitarius): sola sum: habeo hic neminem, Neque amicum neque cognatum,

    Ter. Eun. 1, 2, 67; cf. id. Ad. 3, 1, 4; id. And. 2, 3, 7:

    solus atque omnium honestarum rerum egens,

    Sall. J. 14, 17; id. H. 3, 61, 3 Dietsch:

    gaudet me vacuo solam tabescere lecto,

    Prop. 3, 5 (4, 6), 23.—
    II.
    Transf., of places, lonely, solitary, unfrequented, desert, = desertus (class.):

    hic solis locis composita sum, Hic saxa sunt, hic mare sonat, nec quisquam Homo mihi obviam venit,

    Plaut. Rud. 1, 3, 22; cf.:

    cum in locis solis moestus errares,

    Cic. Div. 1, 28, 59:

    loca,

    Lucr. 6, 396; Cic. Fragm. ap. Quint. 5, 13, 28; Nep. Eum. 8, 6 (for which shortly before: loca deserta); Sall. J. 103, 1:

    locus,

    Plaut. Aul. 4, 6, 7; Ter. And. 2, 4, 3:

    terrae,

    Plaut. Rud. 1, 4, 8; id. Most. 4, 3, 3; Ter. Phorm. 5, 7 (8), 86:

    Libyae agri,

    Verg. G. 3, 249:

    insula,

    Cat. 64, 184:

    in harena,

    id. 64, 57:

    solā sub rupe,

    Verg. E. 10, 14; Cat. 64, 154:

    in monte,

    Tib. 1, 2, 72 (Müll. solito) et saep.—Hence, adv.: sōlum, alone, only, merely, barely.
    A.
    Affirmatively (rare but class.; syn. tantum, but never with numerals, except unus; cf.

    solus, A. supra): de re unā solum dissident, de ceteris mirifice congruunt. Ain' tandem? unā de re solum est dissensio?

    Cic. Leg. 1, 20, 53: nos nuntiationem solum habemus:

    consules etiam spectionem,

    id. Phil. 2, 32, 81; id. Or. 48, 160:

    quasi vero atrā bili solum mens ac non saepe vel iracundia graviore vel timore moveatur,

    id. Tusc. 3, 5, 11:

    quae hominum solum auribus judicantur,

    id. N. D. 2, 58, 146:

    quasi vero perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit,

    id. Fin. 2, 6, 17.—
    2.
    Strengthened by modo, and joined with it in one word, sōlummŏdo (only late Lat., for the true reading, Plin. 34, 8, 19, § 92, is unam tantum, Jan. Detlef.;

    whereas tantummodo is class.): de exercitore solummodo Praetor sentit,

    Dig. 4, 9, 1, § 2:

    pretii solummodo fieri aestimationem,

    ib. 9, 2, 23, § 1; 11, 5, 1, § 3; 28, 5, 1, § 1; Quint. Decl. 247; Tert. Res. Carn. 26; Hier. Ep. 12.—
    B.
    Negatively: non solum, nec (neque) solum... sed (verum) etiam (et), etc., not only ( not merely, not barely)... but also, etc. (class. and freq.):

    non solum publicas, sed etiam privatas injurias ultus est,

    Caes. B. G. 1, 12 fin.:

    urbes non solum multis periculis oppositae, sed etiam caecis,

    Cic. Rep. 2, 3, 6:

    importantur non merces solum adventiciae, sed etiam mores,

    id. ib. 2, 4, 7:

    neque solum fictum, sed etiam imperite absurdeque fictum,

    id. ib. 2, 15, 28:

    te non solum naturā et moribus, verum etiam studio et doctrinā esse sapientem,

    id. Lael. 2, 6:

    non nobis solum nati sumus,

    id. Off. 1, 7, 22:

    ut sapiens solum contentus possit vivere,

    id. Fin. 1, 13, 44 Madv. ad loc.:

    bestiae sibi solum natae sunt,

    id. ib. 3, 19, 63:

    nec vero solum hanc libidinem laudant,

    id. Tusc. 4, 19, 44:

    servavit ab omni Non solum facto verum opprobrio quoque turpi,

    Hor. S. 1, 6, 84:

    non enim jus illud solum superbius populo, sed violentius videri necesse erat,

    Cic. Leg. 3, 7, 17; id. Cat. 3, 10, 24:

    non solum ortum novum populum, sed adultum jam, etc.,

    id. Rep. 2, 11, 21:

    quibus opibus ac nervis non solum ad minuendam gratiam, sed paene ad perniciem suam uteretur,

    Caes. B. G. 1, 20:

    quae non solum facta esse, sed ne fieri quidem potuisse cernimus,

    Cic. Rep. 2, 15, 28:

    bene meriti de rebus communibus, ut genere etiam putarentur non solum ingenio esse divino,

    id. ib. 2, 2, 4:

    neque solum civis, set cujusmodi genus hominum,

    Sall. C. 39, 6; v. non and sed.
    2.
    Sŏlūs, untis, f., = Solous, a town on the northern coast of Sicily, now Castello di Solanto, Plin. 3, 8, 14, § 90.—Hence, Sŏ-luntīni, ōrum, m., the inhabitants of Solus, Cic. Verr. 2, 3, 43, § 103; sing., id. ib. 2, 2, 42, § 102.
    3.
    sŏlus, ūs, m., v. solum init.

    Lewis & Short latin dictionary > solus

  • 7 solus [1]

    1. sōlus, a, um, Genet. sōlīus, Dat. sōlī (se, mit dem Umlaut so, wie socors aus se u. cor), ganz allein, einzig, bloß, I) im allg.: solum regnare, Cic.: solum unum hoc vitium, Ter.: uno illo solo antistite, Cic.: solos novem menses, bloße neun M., Cic. – II) prägn.: A) allein = alleinstehend, verlassen (ohne Freunde, Verwandte usw.), sola sum, Ter. eun. 147; vgl. Ter. Andr. 381; adelph. 291. – B) einsam, menschenleer, öde (s. Spengel Ter. Andr. 406. Nipperd. Nep. Eum. 8, 6), locus, Komik.: loca, Cic. u. Nep.: terrae, Plaut.: neque magis solae terrae solae sunt quam haec loca atque hae regiones, Plaut.: sola sub rupe, Catull. – C) einzig = außerordentlich, ungemein, solum id est carum mihi, Ter. adelph. 49: solus est homo amico amicus, Ter. Phorm. 562: nam sine controversia ab dis solus diligere, ibid. 854. – / Genet. soli, Cato orig. 1. fr. 24: Genet. fem. solae, Auson. idyll. 13. praef. p. 140, 3 Schenckl: Dat. m. solo, Corp. inscr. Lat. 14, 2977: Dat. fem. solae, Plaut. mil. 356 u. 1019. Ter. eun. 1004: Voc. ungebr.

    lateinisch-deutsches > solus [1]

  • 8 solus

    1. sōlus, a, um, Genet. sōlīus, Dat. sōlī (se, mit dem Umlaut so, wie socors aus se u. cor), ganz allein, einzig, bloß, I) im allg.: solum regnare, Cic.: solum unum hoc vitium, Ter.: uno illo solo antistite, Cic.: solos novem menses, bloße neun M., Cic. – II) prägn.: A) allein = alleinstehend, verlassen (ohne Freunde, Verwandte usw.), sola sum, Ter. eun. 147; vgl. Ter. Andr. 381; adelph. 291. – B) einsam, menschenleer, öde (s. Spengel Ter. Andr. 406. Nipperd. Nep. Eum. 8, 6), locus, Komik.: loca, Cic. u. Nep.: terrae, Plaut.: neque magis solae terrae solae sunt quam haec loca atque hae regiones, Plaut.: sola sub rupe, Catull. – C) einzig = außerordentlich, ungemein, solum id est carum mihi, Ter. adelph. 49: solus est homo amico amicus, Ter. Phorm. 562: nam sine controversia ab dis solus diligere, ibid. 854. – ⇒ Genet. soli, Cato orig. 1. fr. 24: Genet. fem. solae, Auson. idyll. 13. praef. p. 140, 3 Schenckl: Dat. m. solo, Corp. inscr. Lat. 14, 2977: Dat. fem. solae, Plaut. mil. 356 u. 1019. Ter. eun. 1004: Voc. ungebr.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > solus

  • 9 solus

    I sōlus, a, um
    (gen. īus, dat. ī, редко по 2-му скл.)
    1)
    ex aliquo solo quaerere Cs — допрашивать кого-л. с глазу на глаз
    2) один, одинокий, покинутый (sola sum: habeo hic neminem Ter)
    3) уединённый, пустынный, безлюдный (loca Pl, Lcr, C etc.; insula Ctl)
    II Solūs, ūntis f.
    Солунт, город на сев. побережье Сицилии, между Панормом и Гимерой PM

    Латинско-русский словарь > solus

  • 10 Solus [2]

    2. Solūs, ūntis, s. (Σολοῦς), eine Stadt an der Nordküste Siziliens, östl. von Panormus, jetzt Castello di Solanto, Plin. 3, 90. – Dav. Solūntīnus, ī, m. (Σολουντῑνος), aus Solus, der Soluntiner, Cic. Verr. 2, 102: Plur. Solūntīnī, ōrum, m., die Soluntiner, Cic. Verr. 3, 103.

    lateinisch-deutsches > Solus [2]

  • 11 Solus

    2. Solūs, ūntis, s. (Σολοῦς), eine Stadt an der Nordküste Siziliens, östl. von Panormus, jetzt Castello di Solanto, Plin. 3, 90. – Dav. Solūntīnus, ī, m. (Σολουντῑνος), aus Solus, der Soluntiner, Cic. Verr. 2, 102: Plur. Solūntīnī, ōrum, m., die Soluntiner, Cic. Verr. 3, 103.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Solus

  • 12 solus

    -a/um adj A
    seul, unique, isolé

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > solus

  • 13 solus

    (adi.). один только (1. 162 pr. D. 50, 16. 1. 220 pr. eod. 1. 22 § 1 D. 1, 7. 1. 5 § 1 D. 3, 6);

    solum (adv.) solummodo, только (1. 1 § 1 D. 1, 1. 1. 3 § 9 D. 3, 5).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > solus

  • 14 solus

    alone, only, the only.

    Latin-English dictionary of medieval > solus

  • 15 solus

    ,a,um
    один только, одинокий

    Latin-Russian dictionary > solus

  • 16 solus

    , sola, solum (m,f,n) (gen. solius, dat. soli)
      только один, единственный; одинокий

    Dictionary Latin-Russian new > solus

  • 17 Solus cum sola, in loco remōto, non cogitabuntur orāre "Pater noster"

    О мужчине и женщине, встретившихся в уединенном месте, никто не подумает, что они читают "Отче наш".
    Архидьякон подпер подбородок рукой и на мгновение задумался. Внезапно он круто повернулся к Гренгуару. - И ты мне клянешься, что не прикасался к ней? - К кому? - спросил Гренгуар. - К козочке? - Нет, к этой женщине. - К моей жене? Клянусь вам, нет! - А ты часто бываешь с ней наедине? -Каждый вечер, не меньше часа. Отец Клод нахмурил брови. - О! О! Solus cum sola non cogitabuntur orare "Pater noster". - Клянусь душой, что я мог бы прочесть при ней и "Pater noster", и "Ave Maria", и "Credo in Deum patrem omnipotentem", и она обратила бы на меня столько же внимания, сколько курица на церковь. (Виктор Гюго, Собор Парижской богоматери.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Solus cum sola, in loco remōto, non cogitabuntur orāre "Pater noster"

  • 18 Cúm tot sústineás et tánta negótia sólus

    Cúm tot sústineás et tánta negótia sólus,
    Rés Italás armís tutéris, móribus órnes,
    Légibus émendés, in pública cómmoda péccem,
    Sí longó sermóne morér tua témpora, Cáesar.
    Рима державу оружьем хранишь, добронравием красишь,
    Лечишь законами ты: я принес бы народному благу
    Вред, если б время твое я занял беседою долгой.
    (Перевод Н. Гинцбурга)
    Гораций, "Послания", II, 1, 1-4.
    После выхода в свет первой книги "Посланий", Август попрекнул Горация тем, что тот не обратился к нему ни в одном из двадцати входящих в эту книгу стихотворений: "Уж не боишься ли ты, что в потомстве для тебя будет бесславием близкая дружба со мной?" (Светоний, "Биография Горация"). Ответом на это и явилось послание, начинающееся приведенными строками. Его тема - критика современных Горацию направлений в римской поэзии.
    Вместе с гимном Пречистой Деве писал он [ Мартин Матушевич ] стихи в честь князя-гетмана, в которых перечислял родственные связи дома Радзивиллов с королевскими фамилиями, оду в честь князя-канцлера литовского. Точно так он торопился однажды переделать с парафразами во славу Станислава-Августа послание Горация к Августу: "Cum tot sustineas et tanta negotia solus", и даже к гончей сучке, которую дарит, присоединяет стихи. (В. Д. Спасович, Мартин Матушевич и его мемуары.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Cúm tot sústineás et tánta negótia sólus

  • 19 Némo solus sátis sapit

    Один человек не может быть достаточно умным.
    Плавт, "Хвастливый воин", 885.
    Поговорочное выражение.
    ср. русск. Ум хорошо, а два лучше

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Némo solus sátis sapit

  • 20 Témpora sí fuerínt núbila, sólus erís

    Если наступят мрачные времена, ты останешься одинок.
    Овидий, "Печальные элегии", I, 9, 6.

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Témpora sí fuerínt núbila, sólus erís

Страницы

См. также в других словарях:

  • solus — Latin, “alone” (see SOLE (Cf. sole) (adj.)). Used in stage directions (1590s) and in phrases solus cum sola alone with an unchaperoned woman and solus cum solo all on one s own, both lit. alone with alone …   Etymology dictionary

  • SOLUS — untis, Siciliae oppid. inter Eleutherum amnem et Thermas Himerenses, teste Ptol. apud quem Ο᾿λουλὶς corrupte scribitur. Hodie Solanto. Graecis olim Σολόεις, et contracte Σολοῦς, Romanis Soluntum et Solentum; quemadmodum in Italiâ Γ῾δρόεις, sive… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Solus — So lus, masc. a., Sola So la, fem. a.[L.] Alone; chiefly used in stage directions, and the like. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Solus — (Soluntum), feste Stadt auf der Nordküste von Sicilien, mit Hafen; j. Castello di Solanto …   Pierer's Universal-Lexikon

  • solus — index apart, sole, solitary Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • solus — [sō′ləs] adj. [L, SOLE2] alone: a stage direction …   English World dictionary

  • Solus — Wann Solus mit Sola spaziert, kein Vatter Vnser betet wird; die Jungfrawschafft bleibt leicht im Stich, für solchem Spatzieren hüte dich. Lat.: Solus cum sola non praesumitur orare Pater noster. (Dietrich, I, 195.) …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

  • Solus — Ansicht von Solunto Solunto, griechisch Σολοῦς (transkribiert: Solus), lateinisch Soluntum, deutsch Solunt, war eine antike Stadt auf Sizilien in der heutigen Gemeinde Santa Flavia. Inhaltsverzeichnis 1 Lage und Daten …   Deutsch Wikipedia

  • Solus, S. — S. Solus (3. März), ein sonst unbekannter Martyrer in Africa. S. S. Gajola (I. 227.) …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Solus Christi Brothers — is a monastic community in the state of Wisconsin. The community is part of the Autonomous Ukrainian Orthodox Church in America.Ukrainian Orthodox monasticism and monastic spirituality can be summarized as the process of going from Gospel to life …   Wikipedia

  • Solus Christus — ist ein Grundsatz insbesondere der reformatorischen Theologie. Es bedeutet, dass allein Christus mit seinem Heilswerk die Erlösung des sündigen Menschen erwirkt. Dieses grundlegende reformatorische Prinzip spielt in der Auseinandersetzung mit der …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»