Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

snuit

  • 1 snuit

    [met betrekking tot dieren] snout
    [mond] slang trap
    [gezicht] mug
    voorbeelden:
    1   de snuit van een varken a pig's snout
    2   hou je snuit! shut your trap!
    3   een leuk snuitje a cute/sweet (little) face

    Van Dale Handwoordenboek Nederlands-Engels > snuit

  • 2 snuit

    n. snout, muzzle, proboscis

    Holandés-inglés dicionario > snuit

  • 3 snuit

    snout, nose, muzzle, trunk

    Afrikaans-English dictionary > snuit

  • 4 de snuit van een varken

    de snuit van een varken

    Van Dale Handwoordenboek Nederlands-Engels > de snuit van een varken

  • 5 een spitse snuit

    een spitse snuit
    a pointed nose/snout

    Van Dale Handwoordenboek Nederlands-Engels > een spitse snuit

  • 6 hou je snuit!

    hou je snuit!
    shut your trap!

    Van Dale Handwoordenboek Nederlands-Engels > hou je snuit!

  • 7 auð-snúit

    n. part. easily turned, Hkr. ii. 271.

    Íslensk-ensk orðabók > auð-snúit

  • 8 SNÚA

    * * *
    (sný; snøra or snera; snúinn), v.
    1) to turn, with dat.;
    snýr jarl þangat herinum, the earl turns his host thither;
    snúa úfriði á hendr e-m, to begin hostilities against one;
    snúa aptr ferð sinni, to turn back;
    2) to turn, go;
    sneru þeir þá yfir ána, then they went across the river;
    þeir snerú í móti þeim ok börðust við þá, they turned against them and fought with them;
    snúa aptr, to turn back;
    snúa brott, to go away (maðrinn sneri þá brott);
    3) to change, alter (hann sneri síðan nafni sínu);
    snúa skapi sínu, to change one’s mind;
    4) to turn, twist, twine (snúa vönd í hárit);
    5) to translate (snúa Látinu-bréfinu í norrœnu);
    6) impers., snýr e-u, it is turned (snøri þá mannfalli í lið Kirjala); it changes (brátt sneri fjáærhaginum fyrir Teiti, er G. var í brottu);
    7) with preps.,
    snúa at e-m, to turn on one;
    snúm vér nú at þeim, let us turn upon them;
    snúa at brúðhlaupi, to prepare for;
    halt svá hendi yfir honum, at øngri hefnd sé til hans snúit, protect him so that no vengeance may befall him;
    snúa e-u til leiðar, to bring about;
    skiptir mik miklu, hversu þú vilt til snúa, what turn thou wilt take;
    snúa e-u um, to turn upside down, upset (um snýr þú öllum, sætunum); to change completely (hón kvaðst hafa ætlat at snúa þar um lands-lagi öllu);
    snúa undan, draw back, retreat, flee (en er Baglar sá þat, þá sneru þeir undan);
    8) refl., snúast.
    * * *
    pres. sný, snýr (snýrðu), snýr; plur. snúm, snúit, snúa: pret. snöri, sneri (also spelt sneyri); subj. snöri and sneri: imperat. snú, snúðú: part. snúinn: [Ulf. sniwan; Dan. snoe.]
    A. To turn, with dat.; sný ek hennar öllum sefa, Hm. 162; ek fékk snúit mínum hesti, Fms. ix. 382; himininn snýr sólu frá austri til vestrs. Rb. 474; hón lét hann mala ok s. kvern, Fas. ii. 377; þeir snúa skipum sínum ok láta framstafna horfa frá landi, Fms. xi. 101; Baglar vildu snúa Rauðsúðinni, viii. 378; hann hafði snúit út skinnunum, vii. 34; snýr jarl þangat herinum, Nj. 127; komask fyrir þá ok snúa þeim aptr, Al. 30: snúa umb öllu því er í er húsinu, Greg. 33; um snýr þú ( to turn up and down) öllum sæmdunum, Ölk. 37; snúa sínu ráði áleiðis með sæmd, to proceed well, take a good turn, Fms. vii. 21; mikit (better miklu) þótti mér þeir þá hafa snúit til leiðar, Edda i. 52; s. máli til sættar, Fms. x. 413; þá snýrðu öllum vanda á hendr mér, Nj. 215; sný ek þessu niði á hönd Eiríki, Eg. 389; at öngri hefnd sé til hans snúit, Nj. 266; snúa vináttu sinni til e-s, Fms. x. 51; s. úfriði á hendr e-m, to turn upon a person, begin hostilities, ix. 436; s. e-m til samþykkis við sik, vii. 307; snúa at brullaupi, to prepare for, Ld. 70, Fms. x. 105; s. til seyðis, Edda; nú skiptir miklu hversu þú vilt til snúa, what turn wilt thon take? Gísl. 58; snúa aptr ferð sinni, to turn back, Fms. vi. 89.
    2. to turn on a journey; göra þá ráð sitt, hvert hann sneyri (subj.) þaðan, … snéri konungr þá með þat lið austr, Fms. v. 24: snúa aptr, to turn back; þeir snéru aptr til Kvenlands, Eg. 59, Fms. vii. 289, viii. 378; at þeir snöri (subj.) heimleiðis … vildu þeir við þetta heim snúa, Rb. 261; sneyru þau suðr, Landn. 77; skipin snéru hér ok hvar undir nesit, Fms. ix. 314; snöri hann þá frá, Stj. 401; þá snéru þeir undan, drew back, Fms. ix. 216; snúm at þeim, let us turn upon them, Nj. 245; snéri hann þá í móti honum, 8; hann snýr í móti honum, 125; sólin snýr um jörðina, turns (passes) round the earth, Rb. 488.
    3. to change, alter; hann snéri siðan namni sínu, Fms. ix. 272; nú skulu vit snúa vísum þeim er mest eru ákveðin orð, v. 173; s. skapi sínu, Fas. i. 339; snúa þingboði í herör, Hkr. i. 270: sneri hón því í villu er hann hafði mælt, Nj. 161; sneri hann manns-líki á sik, 623. 35: to turn, translate, snúa Látinu-bréfinu í Norrænu, Bs. i. (Laur. S.); Rodbert ábóti sneri ok Hakon konungr … lét snúa þessi Norrænu-bók, El; snúa þeim lögum í Norrænu. K. Á. 122; s. ór Franzeizu í Norrænu, Art.
    II. to turn, twist, absol.; fá, mér leppa tvá ór hári-þínu, ok snúit þit móðir mín saman til boga-strengs mér, Nj. 114: with, acc., lét hann snúa hinu ramligustu blýbönd, Fb. i. 564; vóru snúin þar fyrir speld, a shutter for the window, Nj. 114; var vöndr snúinn í hár þeim, Fms. xi. 147; snúa e-n undir, to throw down by a turn or twist, in wrestling, 656 B. 9: so also, snúa e-n niðr, to throw down, Stj. 346; harð-snúinn, hard-twisted; margsnúinn, many-twisted, cp. snúðr, snúðigr; snúa vélar ok svik, to twist, contrive, Sks. 349.
    III. impers. it is turned; þá. snéri um sæti því, it was upset, Sks. 110 B: acc., þá snéri um höll konungsins ok öll önnur hús, 648 B, less correct; henni snýr frá austri til vestrs, Rb. 480; snéri þá mannfalli í lið Kirjála, Eg. 59; sneri mannfalli á hendr Ribbungum, Fms. ix. 313; brátt sneri fjárhaginum fyrir Teiti, Sturl. i. 131 C; ef konur hengja klæði út … en ef um snýr, if they be turned up and down, N. G. L. i. 349.
    B. Reflex. to turn oneself; hafði Gunnarr snúizk í hauginum, Nj. 118; snerisk hann á hæli, 253; allir Þrændir snérusk til hans, Fms. i. 55.
    2. snérisk hann suðr aptr, he returned, Fms. xi. 417; snýsk Jörmungandr í jötunmóði, Vsp.: en þegar eptir snýsk fram Viðarr, W. comes forth, Edda i. 192; snerisk sá maðr fyrir honum inn í höllina, wheeled round into the hall, Edda 34; snúask undan, Nj. 129; snúask at e-m, í móti e-m, við e-m, to turn upon, face about, to meet an attack or the like, 84, 115, 129. Eg. 380, 583, passim: snúask um, to turn up and down; snýsk jörðin um fyrir sjónum þeirra. Fms. i. 9; snúask í hring, to spin round, rotate, Rb. 100; svá snerisk ( it turned out so) at þér kómusk í engan lífs-háska, Eg. 45; þá snýsk veðrátta á inn hægra veg, Rb. 100; vatnið snýsk til loptsins svá, sem þat þynnisk, Stj.; þó er líkast hann snúisk til várrar ættar um vinfengit, Nj. 38; snúask til leiðar, to turn towards the right, Fms. vii. 136; snúask til hlýðni við e-n, i. 232; þú neitaðir Guði ok snérisk aptr ( returnest to sin), … þú tókt við skírn ok snérisk til Guðs, Hom. 151: vér snörumk frá Skapara órum, turned away from our Maker, Greg. 38; at þeir snúisk ok fram heilsu anda sinna, 623. 26; snérisk allr lyðr í sút ok sorg, Stj.: pass., snúask um, s. niðr, he turned up and down, Sks. 110 B.
    II. part., for snúandi, Bs. i. 139, l. 28, read suiuandi, i. e. svífandi.
    2. past part. snúinn, turning to, bent on; snúinn til fégirni, Fms. v. 35; snúinn til vináttu við e-n, xi. 350; lýðr s. Guði til handa, 656 B. 8; konungr var mjök snúinn á þat at sigla til Írlands, enn menn hans löttu, Fms. x. 142, v. l.

    Íslensk-ensk orðabók > SNÚA

  • 9 ein-örð

    mod. einurð (Norse form einarð), f. [einarðr], frankness, boldness, fairness; vit ok e., Fms. ix. 333; ef þú vilt heldr trúa lygi … en e., rather to believe a lie than simple truth, Eg. 63; e. ok vinátta, frankness and friendship, Ísl. ii. 234; þá munu þér ætla, at sá muni eigi e. til hafa við at ganga, that he has not the fairness ( boldness) to confess, Ld. 172, Fms. ii. 32; nú vilju vér sýna e. várrar frásagnar, we will shew the fairness of our story, viii. 48.
    β. faith, fidelity; at engi skjoplisk í einurðinni ( fidelity) við annan, Ó. H. 61; að landfólkit mundi snúit frá einörðinni við konung, 177; fáir munu nú vera í Noregi þeir er einörð sinni haldi nú við mik, 194.
    γ. in mod. usage, einurð means frankness, as opp. to shyness; thus einarðar-lauss, adj. = shy: einarðar-leysi, n. shyness, einarðar-lítill, adj. rather shy, whereas in old writers these words mean faithless or irresolute; verða einarðar fátt, to fail in courage, Nj. 208; einarðar-lauss, wavering, Al. 71, Sks. 357, N. G. L. ii. 420: einarðar-maðr, m. a stedfast, trusty man, Sturl. ii. 64: einarðar-skortr, m. = einurðarleysi, Nj. 208, v. l.

    Íslensk-ensk orðabók > ein-örð

  • 10 FULL-

    * * *
    in compds. fully, quite, amply.
    * * *
    in COMPDS, fully, quite, enough; it may be used with almost any adjective or adverb, e. g. full-afla, adj. fully able to, Gþl. 265, 371. full-afli, a, m. a full mighty man, Lex. Poët. full-bakaðr, part. full-baked, Orkn. 112, Fas. i. 85. full-boðit, part. n. good enough for, fully a match for, Bjarn. 8. full-borða, adj. a ‘full-boarded’ ship, with bulwarks of full height, Fms. ii. 218. full-býli, n. full provisions for a house, Bs. ii. 145. full-djarfliga, adv. (-ligr, adj.), with full courage, Fms. viii. 138. full-drengiligr, adj. (-liga, adv.), full bold, Eg. 29, Lex. Poët. full-drukkinn, part. quite drunk, Edda, Fms. i. 291, Ó. H. 72. full-dýrr, adj. full dear, N. G. L. i. 37. full-elda, adj. full hot, Fas. ii. 361. full-eltr, part. pursued enough, Ísl. ii. 361. full-féa, adj. = fullfjáðr. full-fengi, n. a sufficient haul, Gullþ. 9, Bs. ii. 42. full-fengiligr, adj. quite good, Stj. 201. full-ferma, d, to load full, Ísl. ii. 77. full-fimr, adj. quite alert, Fas. iii. 485. full-fjáðr, part. full monied, Gþl. 514. full-frægt, n. adj. famous enough, Fs. 17. full-fúss, adj. quite ready, Fms. x. 402, Grett. 159. full-færa, ð, to prove fully, Stat. 296. full-gamall, adj. full old, Fas. i. 376, Orkn. 112. full-gildi, n. a full prize, Thom. 18. full-glaðr, adj. full glad, Fms. iii. 52. full-goldit, part. fully paid, Þorst. St. 54. full-góðr, adj. good enough, Fms. i. 289, vii. 272, Ó. H. 115, Sks. 219. full-göra, ð, to fulfil, complete, perform, Stj. 391, Hkr. ii. 396, Fms. i. 189, Fs. 42, Bjarn. 25: reflex., K. Á. 108, Str. 2. full-görð, performance, D. N. full-görla (full-görva, Ls. 30), adv. full clearly, Stj. 608, Hom. 159, Fms. i. 215. full-görliga, adv. fully, Str. 19. full-görr, part. fully done, Bárð. 165, Stj. 166 ( ripe): metaph. full, perfect, f. at afli, Fms. vi. 30. full-hefnt, part. fully avenged, Fas. ii. 410, Al. 34. full-heilagr, adj. full holy, Hom. 156. full-hugðr, part. full-bold, dauntless, El. 6; cp. Gh. 15, where full-hugða seems to be a verb pret. and to mean to love. full-hugi, a, m. a full gallant man, a hero without fear or blame, Eg. 505, Fms. ii. 120, vii. 150, viii. 158, Rd. 223, Ísl. ii. 360. full-indi, n. abundance, Fas. ii. 502. full-ílla, adv. (full-íllr, adj.), full ill, badly enough, Fas. i. 222, Am. 83. full-kaupa, adj. bought full dearly, Ó. H. 114. full-kátr, adj. gleeful, Fms. viii. 101. full-keyptr, part. bought full dearly, Nj. 75, Þórð. 65. full-koma, mod. full-komna, að, to fulfil, complete, Stj. 51, Bs. i. 694, K. Á. 22. full-kominn, part. perfect; f. at aldri, afli, etc., full-grown, Fms. vii. 199, xi. 182, Nj. 38, Eg. 146, 256; f. vin, 28, 64; f. ( ready) at göra e-t, Hkr. i. 330: freq. in mod. usage, perfect, N. T. full-komleikr (- leiki), m. perfectibility, Barl. fullkom-liga, adv. (-ligr, adj.), perfectly, Barl. full-kosta, adj. full-matched (of a wedding), Nj. 16, Fms. iii. 108, Fs. 31. full-kvæni, adj. well married, Skv. 1. 34. full-langt, n. adj. full long. full-launaðr, part. fully rewarded, Grett. 123. full-leiksa, adj. having a hard game ( hard job), Bjarn. 66. full-lengi, adv. full long, Fms. vi. 18, Sturl. i. 149. full-liða, adj. having men ( troops) enough, Ísl. ii. 347: quite able, Gþl. 265, v. l. full-liga, adv. fully, Fms. v. 226, ix. 257, Greg. 58. full-malit, part. having ground enough, Gs. 16. full-mikill, adj. full great, Fs. 16. full-mæli, n. a final, full agreement, Gþl. 211, v. l. full-mælt, part. spoken enough ( too much), Hkr. i. 232. full-mætr, adj. ‘full-meet,’ valid, Dipl. ii. 2. full-numi, full-numa (full-nomsi, Barl. 73), adj.; f. í e-u, or f. e-s, having learnt a thing fully, an adept in a thing, Bárð. 181, Fas. ii. 241, Sturl. iii. 173, Karl. 385. full-nægja, ð, to suffice, Fb. ii. 324; mod. Germ. genug-thun = to alone for. full-nægja, u, f. [Germ. genug-thuung], atonement. full-ofinn, part. full-woven, finished, El. 27. full-orðinn, part. full-grown, of age, Grett. 87 A. full-ráða, adj. fully resolved, Fms. viii. 422. full-reyndr, part. fully tried, Rd. 194, Fms. vii. 170. full-rétti, n. a law term, a gross insult for which full atonement is due, chiefly in the law of personal offence: phrases, mæla fullrétti við mann, of an affront in words, Grág. i. 156, ii. 144; göra fullrétti við e-n, to commit f. against one, i. 157; opp. to hálfrétti, a half, slight offence: fullrétti was liable to the lesser outlawry, Grág. l. c. fullréttis-orð, n. a verbal affront, defined as a gross insult in N. G. L. i. 70, but in a lighter sense in Grág. ii. 144, cp. Gþl. 195. fullréttis-skaði, a, m. scathe resulting from f., Gþl. 520, Jb. 411. fullréttis-verk, n. a deed of f., Gþl. 178. full-ríkr, adj. full rich, Fms. v. 273, viii. 361, Fas. iii. 552. full-roskinn, adj. full-grown, Magn. 448, Grett. 87. full-rýninn, adj. fully wise, Am. 11. full-ræði, n. full efficiency, Valla L. 202: full match = fullkosta, Fms. i. 3; fullræði fjár, efficient means, Ó. H. 134, cp. Fb. ii. 278: fullræða-samr, adj. efficient, active, Bs. i. 76. full-rætt, part. enough spoken of, Gh. 45. full-röskr, adj. in full strength, Vígl. 26, Grett. 107 A, 126. full-sekta, að, to make one a full outlaw, Ísl. ii. 166. full-skipat, part. n. fully engaged, taken up, Fas. iii. 542. full-skipta, t, to share out fully, Fms. xi. 442. full-skjótt, n. adj. full swiftly, Fms. viii. 210. full-snúit, part. n. fully, quite turned, Fms. viii. 222. full-sofit, sup. having slept enough, Dropl. 30. full-spakr, adj. full wise, Gs. 8; a pr. name, Landn. full-staðit, part. n. having stood full long, Gs. 23. full-steiktr, part. fully roasted, Fs. 24. full-strangr, adj. full strong, Mkv. full-svefta (full-sæfti, v. l.), adj. having slept enough, Sks. 496, Finnb. 346. full-sæfðr, part. quite dead, put to rest, Al. 41. full-sæla, u, f. wealth, bliss; f. fjár, great wealth, Fms. vii. 74, xi. 422, Fas. iii. 100, Band. 25; eilíf f., eternal bliss, 655 xiii. A. 2. full-sæll, adj. blissful, Fms. viii. 251, Band. 7. full-sæmdr, part. fully honoured, Fas. iii. 289. full-sæmiliga, adv. (-ligr, adj.), with full honour, Fas. iii. 124. full-sætti, n. full agreement, full settlement, Grág. ii. 183. full-tekinn, part.; f. karl, a full champion (ironic.), Grett. 208 A. new Ed. (slang). full-tíða ( full-tíði), adj. full-grown, of full age, Eg. 185, Js. 63, 73, Grág. ii. 112, Landn. 44 (v. l.), Gþl. 307, 434, K. Á. 58, Vígl. 18, Ísl. ii. 336: gen. pl. fulltíðra, Grág. ii. 113. full-trúi, a, m. a trustee, one in whom one puts full confidence, also a patron, Fms. iii. 100, xi. 134, Rd. 248, in all these passages used of a heathen god; frændi ok f., Bs. i. 117: vinr ok f., Fms. v. 20:—in mod. usage, a representative, e. g. in parliament, a trustee, commissary, or the like. full-tryggvi, f. full trust, Grett. 97 new Ed. full-týja, ð, to help, = fulltingja, Fm. 6. full-vandliga, adv. (-ligr, adj.), with full care, Fas. iii. 237. full-váxinn, part. full-grown, 655 xxx. 5, Al. 18, Stj. 255, Sks. 35. full-vaxta, adj. = fullvaxinn, Nj. 259 (v. l.), Sks. 35 ( increased). full-veðja, adj. one who is a full bail or security, H. E. i. 529, N. G. L. i. 215; in mod. usage, one who is fully able to act for oneself. full-vegit, part. n. having slain enough, Am. 50. full-vel, adv. full well, Skálda 161, Fms. viii. 162, Fas. i. 104. full-velgdr, part. quite warm, fully cooked, Fas. iii. 389. full-virði, n. a full prize, Grág. ii. 216. full-víss, adj. full wise, quite certain, Hom. 160. full-þroskaðr, part. full-grown, full strong, Fær. 97, Valla L. 196. full-þurr, adj. full dry, Eb. 260, Grett. 109. full-öruggr, adj. fully trusting.

    Íslensk-ensk orðabók > FULL-

  • 11 hí-býli

    n. pl., usually spelt thus or even híbíli (esp. in Cd. B. of Sks. 75, 96, 127 new Ed.); hýbýli, Fms. vii. 148, Fb. i. 254, ii. 238, 314, iii. 404; [the hí- answers to Germ. hei- in heirath; Ulf. heiv- in heivafrauja = a house-lady; A. S. hiwa; Engl. hive (in bee-hive); cp. O. H. G. hiwian and Hel. hiwa = a wife]:—a homestead, home; hús eru þrjú í hvers manns híbýlum, Grág. i. 459, ii. 196, 371; heima at híbýlum sínum, Js. 78; þar í hans híbýlum, Eg. 156, 194; ef þér eru hér kunnig híbýli, 236; í annarra manna híbýlum, Nj. 52; ganga um híbýli, to walk again, Landn. 107: allit., hús ok híbýli, house and home, Sks. 454: nú er par híbýlum á leið snúit, ok fara þeir til hvílu, Fb. iii. 404; þar vóru híbýli heldr dauflig eptir, Eb. 100 new Ed.
    COMPDS: híbýlabót, híbýlabragr, híbýlabrestr, híbýlaháttr, híbýlaprúðr.

    Íslensk-ensk orðabók > hí-býli

  • 12 KINGA

    f. brooch (kinga var á bringu).
    * * *
    u, f., also spelt qinga, [kengr; Shetl. keengs, a pewter brooch]:— a brooch worn on the breast by ladies, so called from the clasp (kengr) by which it was fastened; kinga var á bringu, Rm. 26; kross skal dóttir hafa eða kingu, hvárt sem hón vill, eða brjóst-búnað inn bezta, ef eigi er ór gulli görr, N. G. L. i. 211 (Js. 78); þar fannsk k. ok seiðstaðr mikill, Ld. 328. As foreign coins, or copies of them, were used as brooches (Worsaae, Nos. 398–409), δραχμή (Luke xv. 8), drachma of the Vulgate is rendered in an old version of the 12th century by kinga, ef kona nequer á tio qingor, … fagnið ér með mér, þvíat ek fann kingo mína; leita kingo, … en líkneski es merkð á kingo, … kinga fanzk es umb var snúit, Greg. Frump. 82, 83.

    Íslensk-ensk orðabók > KINGA

  • 13 VÆNA

    (-da, -dr), v.
    1) to give one hope of, væna e-m e-s or e-u (væna e-m miskunnar ok eilífrar dýrðar);
    2) to ween, think (í kveld væni ek, at ek heiti Úfeigr);
    impers., e-n vænir, at, one thinks that (vænir mik nú, at þeir hafi aptr snúit);
    3) væna e-n e-u, to charge one with a thing (væna e-n lygi);
    4) refl., vænast e-s or e-u, to hope for (vænist hann ok øngra manna liðveizlu);
    vænast e-u, to boast of.
    * * *
    d, [ván; Engl. to ween]: = vænta, to hope for, with gen.; vændi honum enn með því miskunnar ok eilifrar dýrðar, Fms. v. 218: væna e-m e-u, þess bið ek, at þú látir eigi gipta konu frá mér, því væni ek þér, I count on that from thee, Glúm. 358; þá var honum vænt af Augustus öllu Gyðinga-landi, all the Jews-land was promised him by A., Mar.; mun hér mörgum manni saklausum vænt gráti í þessi ferð, many will have cause to weep, Sturl. iii. 233, v. l.
    2. to ween, think; í kveld væni ek, at ek heiti Úfeigr, Fms. vii. 31; væni ek ok, at …, vi. 312.
    3. væna e-n e-u, to charge one with a thing, Hom. 109; væna e-n lygi, Nj. 134; tortrygð ok lygi vænd, Sks. 77; ef maðr vænir hana hóri ok kallar hana hóru, N. G. L. i. 70; nema maðr sé vændr konu þeirri, 30; sú er Guðrúnu (acc.) grandi vætti, Gkv. 3. 10; biskup hafði vænt sira Þorsteini, at …, given Th. to understand (cp. á-væningr), Ann. 1361.
    4. impers., vænir mik nú, at …, Fms. viii. 398.
    II. reflex., vænask e-s or e-n, to hope for; nú stendr maðr fé sitt í hendi öðrum manni, en hann vænisk heimildar-manni, N. G. L. i. 83; vænisk hann ok engra manna liðveizlu, Sturl. iii. 232.
    2. ef maðr vænisk því ( boasts of), at hann hafi legit með konu, Gþl. 203; nú vænisk sá maðr því, er drap, at hinum yrði á sýnt þar er eigi varð, Grág. ii. 15; nú vænisk hinn því, at hann hafi drepit hann, 19; venisk eigi góðr maðr því, þó vándr maðr vænisk góðum konum, Skálda (Thorodd).

    Íslensk-ensk orðabók > VÆNA

  • 14 einörð

    (gen. -arðar), f.
    1) franknes, boldness, fairness (hafa einörð til at ganga við e-u);
    einörð várrar frásagnar, the fairness of our story;
    2) fidelity, loyalty (at landsfólkit mundi snúit frá einörðinni við konung);
    3) firm conviction (þat er einörð mín, at þat er at engum kosti rétt).

    Íslensk-ensk orðabók > einörð

  • 15 graven

    [met graafwerktuig (een opening) delven] digop grote schaal excavate, figuurlijk, om iets te zoeken delve, naar delfstoffen onder de grond mine
    [met handen/snuit enz. (de grond) loswroeten] digvan dieren, insecten ook burrow
    voorbeelden:
    1   een kuil/put graven dig a hole, sink a well
         een tunnel graven dig a tunnel, tunnel
         figuurlijkin iemands verleden graven delve into someone's past

    Van Dale Handwoordenboek Nederlands-Engels > graven

  • 16 slurf

    [snuit; slurfachtige vorm] trunk
    [buigzame buis] hose
    [met betrekking tot vliegtuigen] Jetway

    Van Dale Handwoordenboek Nederlands-Engels > slurf

  • 17 snavel

    [bek van vogels] bill; groot, krom beakdierkunde rostrum
    [informeel] [mond] mouth
    [snuit] snout
    voorbeelden:
    2   hou je snavel! shut your mouth!

    Van Dale Handwoordenboek Nederlands-Engels > snavel

  • 18 snoet

    [snuit] snout
    [mond] mouth
    [gezicht] face mug
    voorbeelden:
    3   een aardig snoetje a pretty little face

    Van Dale Handwoordenboek Nederlands-Engels > snoet

  • 19 spits

    spits1
    I 〈de〉
    [piek] peak point
    [spitsuur] rush hour
    [voorhoede] sport forward line
    voorbeelden:
    1   de spits van een toren the spire
    3   in de spits spelen be in the forward line
    ¶   de/het spits afbijten go first
         iets op de spits drijven bring something to a head
    II de (mannelijk)
    [sport] [speler] striker
    ————————
    spits2
    [puntig] pointed sharp
    [vernuftig] sharp acute
    voorbeelden:
    1   een spitse gevel a pointed gable
         een spits mondje trekken purse one's lips
         een spitse snuit a pointed nose/snout
         een spitse toren a spire
         spits toelopen taper (off), end in a point
    2   een spits antwoord a clever answer

    Van Dale Handwoordenboek Nederlands-Engels > spits

См. также в других словарях:

  • Nase — 1. Aeingden der Nuos no durch däk uch dän. (Siebenbürg. sächs.) – Schuster, 1111. 2. An seiner Nase findet jeder Fleisch. Er ziehe sich also daran, und bekümmere sich nicht um die Nasen (Angelegenheiten) anderer. 3. Auch zwischen Nas und Lippe… …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

  • Schnute — 1. Thiar an grattan Snütj hea, mut an starken Romp hâ. – Johansen, 31. Wer eine grosse Schnute (Maul) hat, muss einen starken Rumpf kaben. Schnute, Schnauze, das vorhängende Maul einiger Thiere, in der gröbern Ausdrucksweise auch von Menschen.… …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

  • rostrum — Snout Snout (snout), n. [OE. snoute, probably of Scand, or Low German origin; cf. LG. snute, D. snuit, G. schnauze, Sw. snut, snyte, Dan. snude, Icel. sn?ta to blow the nose; probably akin to E. snuff, v.t. Cf. {Snite}, {Snot}, {Snuff}.] 1. The… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Snout — (snout), n. [OE. snoute, probably of Scand, or Low German origin; cf. LG. snute, D. snuit, G. schnauze, Sw. snut, snyte, Dan. snude, Icel. sn?ta to blow the nose; probably akin to E. snuff, v.t. Cf. {Snite}, {Snot}, {Snuff}.] 1. The long,… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Snout beetle — Snout Snout (snout), n. [OE. snoute, probably of Scand, or Low German origin; cf. LG. snute, D. snuit, G. schnauze, Sw. snut, snyte, Dan. snude, Icel. sn?ta to blow the nose; probably akin to E. snuff, v.t. Cf. {Snite}, {Snot}, {Snuff}.] 1. The… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Snout moth — Snout Snout (snout), n. [OE. snoute, probably of Scand, or Low German origin; cf. LG. snute, D. snuit, G. schnauze, Sw. snut, snyte, Dan. snude, Icel. sn?ta to blow the nose; probably akin to E. snuff, v.t. Cf. {Snite}, {Snot}, {Snuff}.] 1. The… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Schnauze — (auch als schnauße bezeugt, was die lautlich zu erwartende Form wäre) Sf std. stil. (16. Jh.), mndd. snūt, nndl. snuit Stammwort. me. snoute. Zu dem unter schnauben dargestellten Zusammenhang. Bedeutungsmäßig wird von Schnüffler (o.ä.) auszugehen …   Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache

  • Schnauze — Schnauze: Als frühnd. Form von ‹m›niederd. snūt‹e› »Schnauze« (nhd. ugs. Schnute; entsprechend gleichbed. niederl. snuit, engl. snout; vgl. ↑ schnauben) erscheint im 16. Jh. »Schnauße«, das seine Lautgestalt unter dem Einfluss des verwandten ↑… …   Das Herkunftswörterbuch

  • schnauzen — Schnauze: Als frühnd. Form von ‹m›niederd. snūt‹e› »Schnauze« (nhd. ugs. Schnute; entsprechend gleichbed. niederl. snuit, engl. snout; vgl. ↑ schnauben) erscheint im 16. Jh. »Schnauße«, das seine Lautgestalt unter dem Einfluss des verwandten ↑… …   Das Herkunftswörterbuch

  • Schnauzer — Schnauze: Als frühnd. Form von ‹m›niederd. snūt‹e› »Schnauze« (nhd. ugs. Schnute; entsprechend gleichbed. niederl. snuit, engl. snout; vgl. ↑ schnauben) erscheint im 16. Jh. »Schnauße«, das seine Lautgestalt unter dem Einfluss des verwandten ↑… …   Das Herkunftswörterbuch

  • Schnauzbart — Schnauze: Als frühnd. Form von ‹m›niederd. snūt‹e› »Schnauze« (nhd. ugs. Schnute; entsprechend gleichbed. niederl. snuit, engl. snout; vgl. ↑ schnauben) erscheint im 16. Jh. »Schnauße«, das seine Lautgestalt unter dem Einfluss des verwandten ↑… …   Das Herkunftswörterbuch

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»