-
1 flātus
flātus ūs, m [flo], a blowing, breathing, snorting: complere sedilia flatu (sc. tibiae), H.: flatūs austri, Ct.: flatu secundo Carbasa mota sonant, O.: sui flatūs ne sonet aura, cavet, of his breath, O.— Fig., a breath, breeze: prospero flatu fortunae uti. — Plur, pride, haughtiness: flatūs remittat, V.* * *blowing; snorting; breath; breeze -
2 flatus
flātus, ūs, m. [flo], a blowing, breathing, snorting (mostly poet.; syn.: flamen, flabra, ventus, aura).I.Lit.:B.nondum spissa nimis complere sedilia flatu (sc. tibiae),
Hor. A. P. 205; Phaedr. 5, 7, 14:flatuque secundo, Carbasa mota sonant,
Ov. M. 13, 418;so of the wind,
id. ib. 14, 226; Hor. C. 4, 5, 10; also in plur., Ov. M. 15, 302; Verg. G. 2, 339:ipsa sui flatus ne sonet aura, cavet,
of his breath, Ov. F. 1, 428:(equi) humescunt spumis flatuque sequentum,
with the snorting, Verg. G. 3, 111; in plur.:aestiferi,
Cic. Arat. 111:ventris (with crepitus),
a breaking wind, Suet. Claud. 32:flatu figuratur vitrum,
Plin. 36, 26, 66, § 193.—Transf., concr., the breath of life, the soul, Prud. steph. 3, 168.—II.Trop.A.A breath, breeze (the fig. being taken from wind):B.cum prospero flatu fortunae utimur, ad exitus pervehimur optatos,
Cic. Off. 2, 6, 19:ad id, unde aliquis flatus ostenditur, vela do,
id. de Or. 2, 44, 187. —Pride, haughtiness (mostly in plur.):det libertatem fandi flatusque remittat,
Verg. A. 11, 346; Ov. A. A. 1, 715; Val. Fl. 3, 699; Stat. Th. 1, 321; 3, 192. -
3 fremitus
fremitus ūs, m [FREM-], a rushing, resounding, murmuring, humming, loud noise: Afrorum fremitu terrere me: maris: eorum, qui veniebant, Cs.: ex nocturno fremitu, Cs.: si displicuit sententia, fremitu aspernantur, Ta.: fremitu virūm Consonat nemus, V.: frementis Verba volgi, O.: equorum, neighing, L.: (apum), humming, V.* * *Ifremita, fremitum ADJroaring, noisy; shouting, raging, growling, snorting, howlingIIroar, loud noise; shouting; resounding; rushing, murmuring, humming; growl -
4 adflatus
breath, snorting; breeze, wind, draught, (hot) blast; stench; inspiration -
5 afflatus
breath, snorting; breeze, wind, draught, (hot) blast; stench; inspiration, flash -
6 fremebundus
frĕmĕbundus, a, um, adj. [fremo], making a low roaring, growling, snorting, muttering, murmuring ( poet.): tanta moles (Argo), Att. ap. Cic. N. D. 2, 35, 89:illapsu (elephantorum),
Sil. 3, 463:tum vero praeceps (Achilles) curru fremebundus ab alto Desilit,
Ov. M. 12, 128. -
7 fremitus
frĕmĭtus, ūs, m. [id.], a dull, roaring sound, a rushing, resounding, murmuring, humming, snorting, loud noise (class.; syn.: crepitus, fremor, strepitus, stridor): omne sonabat Arbustum fremitu silvaï frondosaï, Enn. ap. Macr. S. 6, 2 (Ann. v. 197 ed. Vahl.); cf. imbrium, id. ap. Serv. Verg. G. 1, 12 (Trag. v. 147 ib.):ad fluctum aiunt declamare solitum Demosthenem, ut fremitum assuesceret voce vincere,
Cic. Fin. 5, 2, 5:murmurantis maris,
id. Tusc. 5, 40, 116:aequoris,
Hor. C. 3, 27, 23; cf.:perfurit acri Cum fremitu, saevitque minaci murmure pontus,
Lucr. 1, 276:terrae,
Cic. Div. 1, 18, 35:simul eorum qui cum impedimentis veniebant, clamor fremitusque oriebatur,
Caes. B. G. 2, 24, 3; cf. id. ib. 4, 14, 3:ex nocturno fremitu,
id. ib. 5, 22, 1:fremitus egentium et motus quidam temerarius Graeculae contionis,
Cic. Fl. 10, 23; cf.:si displicuit sententia, fremitu aspernantur,
Tac. G. 11:dein fremitus increbruit,
Liv. 45, 1, 3:nos ab Carthagine fremitum castrorum Romanorum exaudimus,
id. 30, 30, 8:plausu fremituque virūm Consonat omne nemus,
Verg. A. 5, 148:victor plausuque volat fremituque secundo,
id. ib. 5, 338; cf.:boat caelum fremitu virūm,
Plaut. Am. 1, 1, 78:canentūm (with sonus and plausus),
Ov. Tr. 4, 2, 53:equorum,
neighing, Caes. B. C. 3, 38, 3; Verg. A. 11, 607; Tac. G. 10; cf.:hinnitusque equorum,
Liv. 2, 64, 11 fin.:(equus) fremitum patulis ubi naribus edit (corresp. to hinnitus and hinnire),
Lucr. 5, 1076:canis,
growling, Col. 7, 12, 3:leonum,
Val. Fl. 3, 237:tigris,
Plin. 8, 18, 25, § 66:inconditus vituli marini,
id. 9, 13, 15, § 41:(apum),
Verg. G. 4, 216.—In plur.:rapidi,
Lucr. 5, 1193; so id. 6, 199; 270; 289;410: fremitus iraeque leonum,
Val. Fl. 3, 237:virorum,
id. 6, 232:Demosthenes... consuescebat contionum fremitus non expavescere,
Quint. 10, 3, 30. -
8 rhonchisonus
rhonchĭ-sŏnus, a, um, adj. [rhonchus], snorting:rhinoceros,
Sid. Carm. 3, 8.
См. также в других словарях:
Snorting — Snort Snort, v. i. [imp. & p. p. {Snorted}; p. pr. & vb. n. {Snorting}.] [OE. snorten; akin to snoren. See {Snore}.] 1. To force the air with violence through the nose, so as to make a noise, as do high spirited horsed in prancing and play.… … The Collaborative International Dictionary of English
Snorting Anthrax — Album par Alice Cooper Sortie 25 août 1998 Enregistrement 1998 Genre(s) Hard rock, Rock garage … Wikipédia en Français
Snorting Maradonas — is a punk band from Borås and Ulricehamn, Sweden. The band has performed at Motståndsfestivalen, but really made international fame with a song mentioning king Carl XVI Gustaf and his family. [ [http://www.expressen.se/1.304289 Expressen: Nya… … Wikipedia
snorting — snÉ”rt /snÉ”Ët n. loud sound made by forcing air through the nostrils; sound similar to a snort; shot, quick drink of liquor (Slang); dose of cocaine or heroin that is inhaled (Slang) v. make a harsh grunting sound by forcing air through the… … English contemporary dictionary
snorting — n. using inhalants … English slang
snorting — noun an act of forcible exhalation • Syn: ↑puffing, ↑huffing • Derivationally related forms: ↑snort, ↑huff (for: ↑huffing), ↑puff (for … Useful english dictionary
rip-snorting mad — very angry, violent The bull got rip snorting mad when he missed the toreador … English idioms
Rip-snorting — incredibly good; excellent … Dictionary of Australian slang
rip-snorting — Australian Slang incredibly good; excellent … English dialects glossary
rip-snorting — adj Excellent, outstanding. Let me tell you, it was a rip snortingparty. 1930s … Historical dictionary of American slang
Nahor — Snorting. 1) The father of Terah, who was the father of Abraham (Gen. 11:22 25; Luke 3:34). 2) A son of Terah, and elder brother of Abraham (Gen. 11:26, 27; Josh. 24:2, R.V.). He married Milcah, the daughter of his brother Haran, and… … Easton's Bible Dictionary