-
1 skwierczeć
skwierczeć (3. Pers -czy) tłuszcz brutzeln, zischen -
2 skwierczeć
skwierczeć [skfjɛrʧ̑ɛʨ̑] <- y>vi skwarki: brutzeln -
3 strzelać
II. vi1) ( oddawać strzał)\strzelać do kogoś auf jdn schießen [ lub feuern]5) ( sięgać wysoko)\strzelać w górę iskry, ogień: [in die Höhe] schießen, hochschießen; korek: knallen; fontanna: Wasser hoch steigen lassen6) sport\strzelać do bramki ins Tor schießen7) (pot: wypalić)strzelić coś bez namysłu etw unüberlegt sagenco ci strzeliło do głowy? was ist [denn] in dich gefahren? -
4 brutzeln
-
5 zischen
См. также в других словарях:
skwierczeć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk VIa, skwierczećczy, skwierczećczał {{/stl 8}}{{stl 7}} o smażonym mięsie, tłuszczu: syczeć, trzeszczeć przy podgrzewaniu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mięso skwierczało w rondlu. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
skwierczeć — ndk VIIb, skwierczećczy, skwierczećczał «o smażących się skwarkach, tłuszczu, mięsie itp.: wydawać charakterystyczny, trzeszczący odgłos» Skwierczą skwarki na patelni. Skwierczy przypiekające się w rondlu mięso. Skwierczał dopalający się knot.… … Słownik języka polskiego
parskać — ndk I, parskaćam, parskaćasz, parskaćają, parskaćaj, parskaćał parsknąć dk Va, parskaćnę, parskaćniesz, parskaćnij, parskaćnął, parskaćnęła, parskaćnąwszy «gwałtownie wydmuchiwać powietrze nozdrzami wydając charakterystyczny dźwięk; prychać»… … Słownik języka polskiego
skwierczenie — n I rzecz. od skwierczeć … Słownik języka polskiego
zaskwierczeć — dk VIIb, zaskwierczećczy, zaskwierczećczał «wydać skwierczący odgłos, zacząć skwierczeć» Zaskwierczała słonina na patelni. Zaskwierczał dopalający się knot … Słownik języka polskiego
