skruszyć

См. также в других словарях:

• skruszyć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}skruszać {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• skruszyć — dk VIb, skruszyćszę, skruszyćszysz, skrusz, skruszyćszył, skruszyćszony rzad. skruszać ndk I, skruszyćam, skruszyćasz, skruszyćają, skruszyćaj, skruszyćał, skruszyćany 1. «zgnieść, rozbić coś na drobne kawałki; krusząc zniszczyć, zmiażdżyć»… …   Słownik języka polskiego

• skruszyć się — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}kruszyć się {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}skruszyć się II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIa, skruszyć sięszę się, skruszyć sięszy się {{/stl 8}}{{stl 7}} odczuwać i okazywać …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• kruszyć się – pokruszyć się, skruszyć się — {{/stl 13}}{{stl 33}} rozdrabniać się, rozpadać się na mniejsze kawałki :{{/stl 33}}{{stl 10}}Źle wypieczony chleb kruszy się przy krojeniu. Kruszące się stare schody. Ciastka pokruszyły się. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• skruszać — → skruszyć …   Słownik języka polskiego

• skruszać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. rzad. ndk VIIIa, skruszaćam, skruszaća, skruszaćają, skruszaćany {{/stl 8}}– skruszyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, skruszaćszę, skruszaćszy, skruszaćszony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• kajdany — blp, D. kajdan «żelazne łańcuchy do skuwania rąk i nóg więźniom» Brzęk kajdan. Dźwigać kajdany. Okuć, zakuć kogo w kajdany. Nałożyć, włożyć, założyć komu kajdany. Chodzić w kajdanach. przen. «okowy, pęta; niewola» Kajdany rodzinne. Kajdany życia …   Słownik języka polskiego

• okowa — ż IV, CMs. okowawie; lm D. oków zwykle w lm, podn. «łańcuchy, kajdany» Zakuć w okowy. przen. Rzeka w okowach lodu. Skruszyć okowy przesądów …   Słownik języka polskiego

• skruszony — imiesł. bierny czas. skruszyć (p.) skruszony w użyciu przym. «wyrażający skruchę, świadczący o czyjejś skrusze; odczuwający skruchę» Skruszona mina. Skruszony uśmiech, wzrok. Skruszony winowajca …   Słownik języka polskiego

• zdruzgotać — dk IX, zdruzgotaćoczę a. zdruzgotaćocę, zdruzgotaćoczesz a. zdruzgotaćocesz, zdruzgotaćocz, zdruzgotaćał, zdruzgotaćany «rozbić na drobne kawałki; skruszyć, strzaskać, zmiażdżyć, zgruchotać» Piorun zdruzgotał stare drzewo. Zdruzgotany pomnik.… …   Słownik języka polskiego

• zmiażdżyć — ndk VIb, zmiażdżyćdżę, zmiażdżyćdżysz, zmiażdż, zmiażdżyćdżył, zmiażdżyćdżony «zgnieść, skruszyć, stłuc coś na miazgę, na drobniutkie części» Zmiażdżyć w zębach orzech. Czołg zmiażdżył zasieki z drutu. Przęsło mostu zmiażdżone przez krę. przen.… …   Słownik języka polskiego