-
1 verkürzen
-
2 kurz
kurz [kʊrʦ̑] <-̈er, -̈este>I. adjin \kurzer Zeit wkrótceII. adv1) ( nicht lang)etw \kurz schneiden obciąć coś na krótkoein Kleid kürzer machen skracać [ perf skrócić] sukienkę\kurz gesagt, ... krótko mówiąc,...vor/bis vor \kurzem niedawno/do niedawnaseit \kurzem od niedawna3) ( wenig)es ist \kurz vor acht dochodzi ósma\kurz zuvor/danach niedługo przedtem/potem\kurz hintereinander w krótkich odstępach [czasu]\kurz bevor/nachdem sie angekommen ist tuż przed jej przyjściem/po jej przyjściu4) \kurz angebunden sein być mrukliwym\kurz und bündig krótko i zwięźle\kurz und gut reasumującüber \kurz oder lang prędzej czy późniejsich \kurz fassen streszczać się ( pot)jdn \kurz halten trzymać kogoś krótko ( pot)[bei etw] zu \kurz kommen wyjść źle [na czymś]es \kurz machen nie rozwodzić się\kurz treten (fam: sich einschränken) zaciskać [ perf zacisnąć] pasa ( przen sich schonen) oszczędzać się -
3 skracać
skracać (-am) < skrócić> (-ę) ubranie kürzen (lassen); artykuł kürzen; sznur (ver)kürzen; czas pracy, urlop verkürzen; drogę abkürzen, verkürzen;skracać sobie czas (I) sich die Zeit verkürzen (mit D);skracać ułamek MAT einen Bruch kürzen;skracaj się! fam. fass dich kurz! -
4 abkürzen
ab|kürzenvt1) ( verkürzt schreiben)„Doktor“ wird mit „Dr.“ abgekürzt dla słowa „doktor” używa się skrótu „dr”2) ( verkürzen)etw [um etw] \abkürzen skracać [ perf skrócić] coś [o coś]
См. также в других словарях:
skracać – skrócić — {{/stl 13}}{{stl 8}}{kogoś} {{/stl 8}}o głowę {{/stl 13}}{{stl 7}} wykonać na kimś wyrok śmierci, szczególnie przez ścięcie; zabić : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rotmistrz zapowiedział, że osobiście skróci o głowę każdego, kto się cofnie. Jadąc w tamte… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
skracać — ndk I, skracaćam, skracaćasz, skracaćają, skracaćaj, skracaćał, skracaćany skrócić dk VIa, skracaćcę, skracaćcisz, skróć, skracaćcił, skracaćcony «czynić coś krótszym» a) «zmniejszać długość czegoś» Skracać płaszcz. Skrócić rękawy. Skrócić sobie… … Słownik języka polskiego
skurczyć — dk VIb, skurczyćczę, skurczyćczysz, skurcz, skurczyćył, skurczyćczony «skrócić przez ściągnięcie, ściągnąć, skulić, zgiąć, zewrzeć (palce, ramiona)» Skurczyć ramiona z zimna. Spał ze skurczonymi nogami. Siedział skurczony na tapczanie. Twarz… … Słownik języka polskiego
głowa — 1. Alkohol, wino, piwo itp. szumi komuś w głowie «ktoś jest oszołomiony po wypiciu alkoholu, wina, piwa itp.»: Długo nie mogę zasnąć, w głowie szumi mi piwo, pocałunki puchną na wargach, a policzek pali ze wstydu. Z. Kruszyński, Na lądach. 2.… … Słownik frazeologiczny
skracać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, skracaćam, skracaća, skracaćają, skracaćany {{/stl 8}}– skrócić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, skracaćcę, skracaćci, skróć, skracaćcony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} czynić coś… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
głowa — ż IV, CMs. głowawie; lm D. głów 1. «część ciała zawierająca mózg i narządy zmysłów, u człowieka i niektórych małp wysunięta ku górze, u zwierząt ku przodowi» Mała, duża, kształtna głowa. Ludzka, rybia, psia głowa. Głowa ptaka, psa, ryby. Ból… … Słownik języka polskiego
urwać — dk IX, urwaćwę, urwaćwiesz, urwaćwij, urwaćał, urwaćany urywać ndk I, urwaćam, urwaćasz, urwaćają, urwaćaj, urwaćał, urwaćany 1. «ciągnąc lub szarpiąc odłączyć coś od czegoś, oderwać część czegoś; oberwać, oderwać» Urwać guzik, klamkę, kawałek… … Słownik języka polskiego
głowa — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. głowawie; lm D. głów {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} część ciała człowieka i większości zwierząt, mieszcząca mózg i narządy zmysłów : {{/stl 7}}{{stl 10}}Duża, okrągła głowa.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obciąć — dk Xc, obetnę, obetniesz, obetnij, obciąćciął, obciąćcięła, obciąćcięli, obciąćcięty obcinać ndk I, obciąćam, obciąćasz, obciąćają, obciąćaj, obciąćał, obciąćany 1. «tnąc oddzielić coś od czegoś, skrócić coś; uciąć» Obciąć materiał. Obciąć włosy … Słownik języka polskiego
ostrzyc — dk XI, ostrzygę, ostrzyżesz, ostrzygł, ostrzyż, ostrzyżony, ostrzygłszy «strzygąc nożyczkami, nożycami lub maszynką obciąć, skrócić, przyciąć coś, np. włosy, sierść, gałęzie drzew, krzewów» Ostrzyc żywopłot. Ostrzyc kogoś do samej skóry. Ostrzyc… … Słownik języka polskiego
uciąć — dk Xc, utnę, utniesz, utnij, uciął, ucięła, ucięli, ucięty, uciąwszy ucinać ndk I, uciąćam, uciąćasz, uciąćają, uciąćaj, uciąćał, uciąćany 1. «oddzielić coś od czegoś za pomocą ostrego przedmiotu, narzędzia, skrócić przez cięcie; odciąć, obciąć,… … Słownik języka polskiego