Перевод: с исландского на английский

с английского на исландский

sinus

  • 1 ennishola

    Íslensk-ensk orðabók > ennishola

  • 2 ANGR

    I)
    (gen. -rs), m. grief, sorrow; gera e-m angr, to do one harm; vera e-m at angri = angra e-n.
    (gen. -rs), m. in Norse local names, bay, firth.
    * * *
    m. (now always n., Pass. 1. 4, and so Bs. i. 195); gen. rs, [cp. Engl. anger, Lat. angor.]
    I. grief, sorrow; þann angr, Bær. 12; upp á minn a. ok skaða, Stj. 215; minn harm ok a., Bær. 14; með margskonar angri, Fms.x.401; sorg eðr a., Háv. 51; ekki angr(s), Hkv. Hjörv. 10.
    II. in Norse local names freq. = bay, firth, e. g. Staf-angr, Harð-angr, etc. etc. (never in Icel.): all these local names are better derived from vangr (q. v., p. 678); kaupangr in Norway means a town, village, sinus mercatorius, [cp. the English ‘Chipping’ in Chipping Norton, Chipping Ongar, etc., and in London, ‘Cheapside,’] these places being situated at the bottom of the firths: fjörðr hardly ever occurs in local names in Norway, but always angr; cp. the pun on angr, moeror, and angr, sinus, Fas. ii. 91. The word is obsolete in the historical age and scarcely appears as a pure appellative, Edda (Gl.), Fms. xii, Munch’s Map and Geogr. of Norway. [Root probably Lat. ang- in ango, angustus, angiportus.]

    Íslensk-ensk orðabók > ANGR

  • 3 BAÐMR

    m.
    1) tree;
    2) bosom.
    * * *
    m. [Goth. bagms; A. S. beam, cp. Engl. hornbeam; Germ. baum], a tree, only used in poetry, v. Lex. Poët., never in prose or common language, and alien to all Scandin. idioms: it seems prop. to be used of the branches of a tree (in flower); hár b., the high tree, Vsp. 18; á berki skal þær rista ok á baðmi viðar, Sdm. 11 (referring to the lim-rúnar). Even used metaph. = gremium, sinus; er þá Véa ok Vilja | létztu þér Viðris kvæn | báða í baðm um tekið, when thou tookest both of them into thy arms, embraced them both, Ls. 26; vaxi þér á baðmi ( bosom) barr, Hkv. Hjörv. 16. Cp. hróðrbaðmr (barmr is a bad reading), Vtkv. 8, a fatal twig.

    Íslensk-ensk orðabók > BAÐMR

  • 4 HAF

    * * *
    I)
    n. the sea, esp. the high sea, ocean; sigla (láta) í haf, sigla á haf út, to put to sea; hann dó í hafi, he died at sea.
    n. lifting (úlíkligr til hafs).
    * * *
    n. [Swed. haf; Dan. hav; formed from hefja, to lift; a Scandin. word, which seems not to occur in Saxon or Germ.]:—the sea, Hdl. 38; esp. the high sea, the ocean; sigla í (á) haf, láta í haf, to put to sea, Eg. 69, Nj. 4; fimm (sex) dægra haf, five ( six) days’ sail, Landn. 26; koma af hafi, to come off the sea, i. e. to land, Eg. 392; en haf svá mikit millum landanna, at eigi er fært langskipum, Hkr. i. 229; harm sigldi norðr í haf um haustið, ok fengu ofviðri mikit í hafi, Ó. H. 26; sigldi Þórarinn þá á haf út, 125; sigldu síðan á haf út þegar byr gaf, Eg. 125; en byrr bar þá í haf út, id.; en er sóttisk hafit, 126; liggja til hafs, to lie to and wait for a wind, Bs. i. 16; hann dó í hafi, he died at sea, Landn. 264; þeir vissusk jafnan til í hafinu, 56; veita e-m far um hafit, Eb. 196; tyrir austan mitt haf, beyond the sea (i. e. between Iceland and Scandinavia); en er inn sækir í fjörðinn þá er þar svá vítt sem mikit haf, Fms. vi. 296 (for the explanation of this passage see Aarböger for Nord. Oldk. 1868); útí fjarðar-kjapta þar til er haf tekr við, Bs. i. 482: in plur., ganga höf stór ór útsjánum inn í jörðina, Hkr. (begin.); út-haf, regin-haf, the ocean; Íslands-haf, the sea between Iceland and Norway, Fms. vi. 107, Band. 9; Grænlands-haf, the sea between Greenland and America, Fms. iv. 177; Englands-haf, the English Sea, i. e. the North Sea, between England and Norway, 329, x. 272, 398, xi. 201, Fær. 88; Írlands-haf, the Irish Sea, i. e. the Atlantic, Þorf. Karl. 390; Álanz-haf, the gulf of Bothnia, Orkn. (begin.); Sólundar-haf, the sea of the Sulin Island (Norway), Fms. x. 34, 122; Grikklands-haf, the Grecian Archipelago, vi. 134, 161, vii. 85, passim; Svarta-haf, the Black Sea, Hkr. i. 5, Fms. vi. 169; Jótlands-haf, the Cattegat, 264; Jórsala-haf, the sea of Jerusalem, i. e. the Mediterranean, x. 85, Fb. iii; Rauða-haf or Hafið Rauða, the ‘Red Sea,’ i. e. the Ocean (mythol.), nú heldr jörð griðum upp, en himininn varðar fyrir ofan, en Hafit Rauða fyrir utan, er liggr um lönd öll þau er vér höfum tíðendi af, Grág. i. 166; in mod. usage the Red Sea = Sinus Arabicus; Dumbs-haf, the Polar Sea, Landn.; Miðjarðar-haf, the Mediterranean; Atlants-haf, the Atlantic; Kyrra-haf, the Pacific (these three in mod. writers only).
    COMPDS: hafsafl, hafsauga, hafsbotn, hafsbrún, hafsflóð, hafsgeil, hafsgeimr, hafsmegin, hafalda, hafatt, hafbára, hafbylgja, haffugl, haffærr, hafför, hafgall, hafgerðingar, Hafgerðingadrápa, hafgjálfr, hafgola, hafgúfa, hafhallt, hafhrútr, hafíss, hafkaldr, hafkóngr, haflauðr, hafleið, hafleiði, hafleiðis, Hafliði, hafligr, hafnest, hafnýra, hafreið, hafrek, hafreka, hafrekinn, hafrekinn, hafrekstr, hafræðr, hafrœna, hafrœnn, hafsigling, hafsiglingarmaðr, hafskip, hafskíð, hafskrimsl, hafsleipnir, hafstormr, hafstrambr, hafstraumr, hafsúla, haftyrðill, hafvelktr, hafviðri, hafvillr, hafvillur, hafþrunginn.
    B. Lifting; hann hnykkir upp steininum, sýndisk flestum mönnum úlíkligr til hafs fyrir vaxtar sakir, Finnb. 324; cp. Grettis-haf, the lift of Grettir, of a heavy stone.
    II. beginning; upp-haf, principium.

    Íslensk-ensk orðabók > HAF

  • 5 SKAUT

    I) n.
    1) corner of a square cloth (hann var borinn í fjórum skautum til búðar);
    feldr fimm alna í s., a cloak five ells square;
    of the heaven (þeir gerðu þar af himin ok settu hann upp yfir jörðina með fjórum skautum);
    byrr beggja skauta, a fair wind (right astern);
    fig., hann mun verða yðr þungr í skauti, hard to deal with;
    3) flap, skirt of a cloak (hón hafði yfir sik skallats-skikkju hlaðbúna í s. niðr);
    4) lap (sitja, liggja í skauti e-s);
    5) a square piece of cloth, kerchief (menn báru þá hluti sína í s., ok tók jarlinn upp);
    6) a lady’s hood.
    II) from skjóta.
    * * *
    n. [Ulf. skauts = κράσπεδον, Matth. ix. 20, Mark vi. 56, Luke viii. 44; A. S. sceât; Engl. sheet; O. H. G. skoza; Germ. schoss; Dan. sköd]:—the sheet, i. e. the corner of a square cloth or other object; hann sá niðr síga dúk mikinn af himni með fjórum skautum, 656 C. 8 (Acts xi. 5); hann var borinn í fjórum skautum til búðar, Glúm. 395, Fbr. 95 new Ed.; var hann fluttr heim í fjórum skautum, Vígl. 24; feldr fimm álna í skaut, a cloak of five ells square, Korm. 86: of the heaven, þeir görðu þar af himinn ok settu hann yfir jörðina með fjórum skautum, with four ‘sheets,’ i. e. corners (east, west, north, south), Edda; whence himin-skaut, the airts, four quarters of the heavens; or heims-skaut, the poles, norðr-skaut or norðr-heims-skaut, the north pole; jarðar-skaut, the earth’s corner, outskirt of the earth, Edda (in a verse).
    2. the sheet, i. e. the rope fastened to the corner of a sail, by which it is let out or hauled close, N. G. L. ii. 283; þeir létu landit á bakborða ok létu skaut horfa á land, Fb. i. 431; skautin ok líkin, Hem. (Gr. H. Mind. ii. 662): the phrase, beggja skauta byrr, a fair wind (right astern), Bs. ii. 48, freq. in mod. usage.
    3. the skirt or sleeve of a garment; of a cloak, hann hafði rauða skikkju ok drepit upp skautunum, Fms. vii. 297, cp. Eb. 226; skikkju hlaðbúna í skaut niðr, Nj. 48, 169; hence, bera hlut í skaut, to throw the lot into the skirt of the cloak, Grág. i. 37, Eg. 347 (see hlutr; or is skaut here = a kerchief (skauti) tied together to make a purse?); ef fé liggr í skauti, Karl. 170: hann hafði und skauti sér leyniliga handöxi, Fms. x. 397: whence the phrases, hafa brögð undir skauti, of a cunning person (cp. hafa ráð undir hverju rifi), Bs. i. 730; hafa ráð und skauti, Sturl. i. 35 (in a verse); hann mun verða yðr þungr í skauti, heavy in the flap, hard to deal with, Fb. ii. 130: hence the bosom, Dan. skjöd (cp. Lat. sinus), hvern dag sitr hann ok liggr í hennar skauti, ok leikr sér, Mar.; Abrahams-skaut, Bible. A new-born infant used to be taken into the ‘skaut’ of his parents, and was thenceforth counted as legitimate; hence the phrases, sá maðr er borinn er skauta á meðal, skal taka slíkan rétt sem faðir hans hafði, N. G. L. i. 212: the same ceremony was also a token of adoption, þann mann skal leiða á rekks skaut ok rýgiar, 209; möttul-skaut, q. v.
    4. of a head-dress, a hood, thrown round the head with the ends hanging down; klæði með hettu ok mjófu skauti bak ok fyrir, Mar.; skaut eða húfu, Karl. 60; síðfaldin skaut á höfði … lyptir hón skautinu brott ór höfðinu, id.; haf þat þér fyrir skaut ok höfuð-dúk, Stj. 127; kasta af höfði þér skautum ok höfuð-dúk, 208; krúsat skaut, D. N. iv. 359, 363; skaut, höfuð-dúkr, 217; kvenna-skaut, Bs. ii. 358; hálsa-skaut, a ‘neck-sheet,’ the flap of the hood, Vtkv. 12 (in a riddle); Ránar skaut, poët. of the waves, Edda (in a verse).
    COMPDS: skautafaldr, skautasegl, skautasigling.

    Íslensk-ensk orðabók > SKAUT

См. также в других словарях:

  • sinus — 1. (si nus ) s. m. 1°   En géométrie, le sinus d un arc ou d un angle est la perpendiculaire abaissée d une extrémité de l arc sur le diamètre qui passe par l autre extrémité. •   Il est indubitable, et en cela Descartes mérite un coup d… …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • Sinus — may refer to:In anatomy, where a sinus is a sac or cavity in any organ or tissue: *Sinus (anatomy), description of the general term *Anal sinuses, the furrows which separate the columns in the rectum *Paranasal sinuses, air cavities in the… …   Wikipedia

  • SINUS — Veteribus quod inter brachia ad summum pectus intercipitur, dictum est i vide supra Gremium, unde et recessus littorum, in quos se mare insinuat, Sinus; et Sinum vestium vocavêre, quodcumque partem illam corporis regeret, Tunicae, Togae,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Sinus — Sm (eine trigonometrische Funktion) per. Wortschatz fach. (19. Jh.) Entlehnung. Entlehnt aus l. sinus Krümmung ; dieses übersetzt arab. ǧaib, das aber in der mathematischen Bedeutung auf ein anderes Wort zurückgeht (ai. jīvā Bogensehne ).… …   Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache

  • Sinus — Si nus, n.; pl. L. {Sinus}, E. {Sinuses}. [L., a bent surface, a curve, the folds or bosom of a garment, etc., a bay. Cf. {Sine}, n.] 1. An opening; a hollow; a bending. [1913 Webster] 2. A bay of the sea; a recess in the shore. [1913 Webster] 3 …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Sinus — Si nus, n.; pl. L. {Sinus}, E. {Sinuses}. [L., a bent surface, a curve, the folds or bosom of a garment, etc., a bay. Cf. {Sine}, n.] 1. An opening; a hollow; a bending. [1913 Webster] 2. A bay of the sea; a recess in the shore. [1913 Webster] 3 …   The Collaborative International Dictionary of English

  • sinus — 1590s, abscess, sore, from M.L. sinus, from L. sinus bend, fold, curve. Meaning hollow curve or cavity in the body is attested from 1670s. Sinusitis inflammation of a sinus is recorded from 1896 …   Etymology dictionary

  • Sinus — eines Winkels φ ist in einem rechtwinkligen Dreieck, das den Winkel φ besitzt, das Verhältnis der gegenüberliegenden Kathete zur Hypotenuse. Die Sinusfunktion ist die Umkehrung des Integrals Dieselbe hat die Periode 2π, und… …   Lexikon der gesamten Technik

  • sinus — sínus m DEFINICIJA 1. anat. a. polukružna koštana šupljina prevučena sluznicom [paranazalni sinusi; upala sinusa] b. izbočenja ili proširenja šupljih organa c. (mn) vezivni kanali smješteni između dva lista tvrde moždine 2. mat. trigonometrijska… …   Hrvatski jezični portal

  • sinus — m. anat. Seno. Medical Dictionary. 2011 …   Diccionario médico

  • sinus — has the plural form sinuses. In Latin the plural is sinus, not sini …   Modern English usage

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»