Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

singillatim

  • 1 singillatim

    singillātim or singŭlātim (in many MSS. also sigillātim; contr. collat. form singultim), adv. [singuli], one [p. 1707] by one, singly (class.): sic singillatim nostrum unusquisque movetur, Lucil. ap. Non. 176, 11:

    singillatim potius quam generatim atque universe loqui,

    Cic. Verr. 2, 5, 55, § 143:

    singillatim de uno quoque genere dicere,

    id. Inv. 1, 30, 49; Ter. Phorm. 5, 8 (9), 43; Lucr. 2, 153; 4, 105; Caecil. and Cael. ap. Non. 176, 8 sq.; Cic. Mil. 1, 52, 98 and 99; 1, 55, 107; id. Tusc. 5, 33, 94; id. Phil. 2, 36, 92; id. Div. in Caecil. 15, 50; 22, 72; Caes. B. G. 3, 2 Oud. N. cr.; 5, 4; 5, 52; Sall. C. 49, 4; Suet. Aug. 9; id. Claud. 29.

    Lewis & Short latin dictionary > singillatim

  • 2 singillatim

    singillātim u. singulātim, Adv. (singulus), einzeln (Ggstz. generatim atque universe), Ter., Cic. u.a.: non sing. et discretim, sed cunctim et coacervatim, Apul. – / Nach Fleckeisen fünfzig Artikel usw. S. 29 ist singillatim die handschriftlich am besten beglaubigte Form.

    lateinisch-deutsches > singillatim

  • 3 singillatim

    singillātim u. singulātim, Adv. (singulus), einzeln (Ggstz. generatim atque universe), Ter., Cic. u.a.: non sing. et discretim, sed cunctim et coacervatim, Apul. – Nach Fleckeisen fünfzig Artikel usw. S. 29 ist singillatim die handschriftlich am besten beglaubigte Form.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > singillatim

  • 4 singillatim

    Латинско-русский словарь > singillatim

  • 5 singillatim

    отдельно (§ 14 I. 3, 1. 1. 12 D. 1. 3); прямо (1. 16 § 6 C. 12, 38).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > singillatim

  • 6 singillatim

    one by one, singly, separately

    Latin-English dictionary > singillatim

  • 7 singillātim or singulātim

        singillātim or singulātim adv.    [singuli], one by one, singly, severally, individually: commemorare Singulatim, qualis ego, etc., T.: loqui: civitas non iam singillatim, sed provinciis totis dabatur, to individuals.

    Latin-English dictionary > singillātim or singulātim

  • 8 accido

       - voir l'article accido de Gaffiot. [st1]1 [-] accīdo, ĕre, cīdi, cīsum [ad + caedo]: - tr. - [abcl][b]a - commencer à couper, entailler, entamer, abattre. - [abcl]b - couper entièrement, couper à ras, tondre, élaguer. - [abcl]c - porter un coup, affaiblir, détruire, anéantir, exterminer, épuiser (vivres). - [abcl]d - ronger.[/b]    - accidunt arbores, tantum ut summa species earum stantium relinquatur, Caes. BG. 6: ils coupent les arbres, mais seulement de manière que la partie supérieure laisse l'impression d'arbres debout.    - ita proelio uno accidit Vestinorum res ut..., Liv. 8: en un seul combat il abattit les forces des Vestins si bien que... (en un seul combat il porta aux (forces des) Vestins un coup si rude que...).    - accisa ornus, Virg. En. 2, 626: orne abattu.    - fames accisis coget dapibus consumere mensas, Virg. En. 7: une fois les mets épuisés, la faim te forcera à consommer les tables.    - accisae res: situation désespérée, situation perdue, défaite.    - post accisas a Camillo Volscorum res, Liv. 6: après la défaite des Volsques, infligée par Camille. [st1]2 [-] accĭdo, ĕre, cĭdi [ad + cado]: - intr. - [abcl][b]a - tomber sur, tomber auprès. - [abcl]b - parvenir à, aboutir à, se rapporter à. - [abcl]c - arriver, survenir. - [abcl]d - tourner bien, tourner mal.[/b]    - part. prés. accadens Sen. Suas. 6, 3.    - accidere ad pedes: tomber aux pieds.    - ad genua accidere alicujus (alicui): tomber aux genoux de qqn.    - ad pedes omnium singillatim accidente Clodio, Cic. Att. 1: Clodius tombant aux pieds de chaque sénateur.    - tantum calumniarum metum injecit, ut ad genua sibi accideret, Suet.: avec ses calomnies, il jeta une telle crainte que l'autre se jeta à ses genoux.    - ut limen exirem, ad genua accidit, Ter. Hec.: comme j'allais franchir le seuil, elle tombe à mes genoux.    - avec dat. - genibus alicujus accidere: tomber aux genoux de qqn.    - accidere ad aures (avec dat. accidere auribus): arriver aux oreilles.    - accidere ad oculos: tomber sous les yeux.    - accidere ad terram: tomber à terre.    - si quid tibi accidat: s’il t’arrive quelque malheur.    - si res aliter acciderit, Cic. Verr. 5, 173: si l'affaire tourne autrement.    - sin aliter acciderit, humaniter feremus, Cic. Att. 1: s'il en est autrement, je le supporterai avec résignation.    - quorsum hoc accidat, incertum est? Ter.: on ne sait où cela aboutira.    - istuc verbum in te accidit, Ter.: ce mot s'applique à toi.    - cetera quae ei generi accidunt, Quint.: tout ce qui se rapporte à ce genre.    - timebam ne evenirent quae acciderunt, Cic.: je craignais de voir arriver les malheurs qui sont survenus.    - accidit ut: il arrive que.    - id aliquot de causis acciderat, ut subito Galli belli renovandi consilium caperent, Caes. BG. 3: plusieurs raisons avaient poussé subitement les Gaulois à prendre la décison de recommencer la guerre.    - magno accidit casu ut in ipsum incideret, Caes. BG. 6: ce fut un grand hasard de tomber sur lui.    - accidit casu ut legati apud Flamininum cenarent, Nep.: le hasard fit que les ambassadeurs dînèrent chez Flamininus.    - accidit ut una nocte omnes Hermae dejicerentur, Nep.: il arriva que tous les bustes de Mercure furent renversés dans une seule nuit.    - mihi accidit ut: il m’arrive de.    - accidit ut non: il arrive que... ne... pas.    - accidit quod (avec adv.): il arrive que.    - perincommode accidit quod: il arrive bien mal à propos que.    - accidit perincommode, quod eum nusquam vidisti, Cic. Att. 1: bien malheureusement, tu ne l'as pas rencontré.    - oportunissima res accidit, quod postridie ejus diei mane... ad eum in castra venerunt, Caes. BG. 4: une circonstance très favorable survint: le lendemain matin, ils vinrent le trouver dans son camp.    - percommode accidit quod: c’est une chance que.    - nec enim acciderat mihi opus esse, Cic.: et en effet le cas ne s'était pas présenté que j'eusse besoin (de lui).    - si quid mihi humanitus accidisset, Cic.: [si qqch m'arrivait selon la nature]= s'il m'arrivait quelque malheur (si la nature venait à disposer de moi).
    * * *
       - voir l'article accido de Gaffiot. [st1]1 [-] accīdo, ĕre, cīdi, cīsum [ad + caedo]: - tr. - [abcl][b]a - commencer à couper, entailler, entamer, abattre. - [abcl]b - couper entièrement, couper à ras, tondre, élaguer. - [abcl]c - porter un coup, affaiblir, détruire, anéantir, exterminer, épuiser (vivres). - [abcl]d - ronger.[/b]    - accidunt arbores, tantum ut summa species earum stantium relinquatur, Caes. BG. 6: ils coupent les arbres, mais seulement de manière que la partie supérieure laisse l'impression d'arbres debout.    - ita proelio uno accidit Vestinorum res ut..., Liv. 8: en un seul combat il abattit les forces des Vestins si bien que... (en un seul combat il porta aux (forces des) Vestins un coup si rude que...).    - accisa ornus, Virg. En. 2, 626: orne abattu.    - fames accisis coget dapibus consumere mensas, Virg. En. 7: une fois les mets épuisés, la faim te forcera à consommer les tables.    - accisae res: situation désespérée, situation perdue, défaite.    - post accisas a Camillo Volscorum res, Liv. 6: après la défaite des Volsques, infligée par Camille. [st1]2 [-] accĭdo, ĕre, cĭdi [ad + cado]: - intr. - [abcl][b]a - tomber sur, tomber auprès. - [abcl]b - parvenir à, aboutir à, se rapporter à. - [abcl]c - arriver, survenir. - [abcl]d - tourner bien, tourner mal.[/b]    - part. prés. accadens Sen. Suas. 6, 3.    - accidere ad pedes: tomber aux pieds.    - ad genua accidere alicujus (alicui): tomber aux genoux de qqn.    - ad pedes omnium singillatim accidente Clodio, Cic. Att. 1: Clodius tombant aux pieds de chaque sénateur.    - tantum calumniarum metum injecit, ut ad genua sibi accideret, Suet.: avec ses calomnies, il jeta une telle crainte que l'autre se jeta à ses genoux.    - ut limen exirem, ad genua accidit, Ter. Hec.: comme j'allais franchir le seuil, elle tombe à mes genoux.    - avec dat. - genibus alicujus accidere: tomber aux genoux de qqn.    - accidere ad aures (avec dat. accidere auribus): arriver aux oreilles.    - accidere ad oculos: tomber sous les yeux.    - accidere ad terram: tomber à terre.    - si quid tibi accidat: s’il t’arrive quelque malheur.    - si res aliter acciderit, Cic. Verr. 5, 173: si l'affaire tourne autrement.    - sin aliter acciderit, humaniter feremus, Cic. Att. 1: s'il en est autrement, je le supporterai avec résignation.    - quorsum hoc accidat, incertum est? Ter.: on ne sait où cela aboutira.    - istuc verbum in te accidit, Ter.: ce mot s'applique à toi.    - cetera quae ei generi accidunt, Quint.: tout ce qui se rapporte à ce genre.    - timebam ne evenirent quae acciderunt, Cic.: je craignais de voir arriver les malheurs qui sont survenus.    - accidit ut: il arrive que.    - id aliquot de causis acciderat, ut subito Galli belli renovandi consilium caperent, Caes. BG. 3: plusieurs raisons avaient poussé subitement les Gaulois à prendre la décison de recommencer la guerre.    - magno accidit casu ut in ipsum incideret, Caes. BG. 6: ce fut un grand hasard de tomber sur lui.    - accidit casu ut legati apud Flamininum cenarent, Nep.: le hasard fit que les ambassadeurs dînèrent chez Flamininus.    - accidit ut una nocte omnes Hermae dejicerentur, Nep.: il arriva que tous les bustes de Mercure furent renversés dans une seule nuit.    - mihi accidit ut: il m’arrive de.    - accidit ut non: il arrive que... ne... pas.    - accidit quod (avec adv.): il arrive que.    - perincommode accidit quod: il arrive bien mal à propos que.    - accidit perincommode, quod eum nusquam vidisti, Cic. Att. 1: bien malheureusement, tu ne l'as pas rencontré.    - oportunissima res accidit, quod postridie ejus diei mane... ad eum in castra venerunt, Caes. BG. 4: une circonstance très favorable survint: le lendemain matin, ils vinrent le trouver dans son camp.    - percommode accidit quod: c’est une chance que.    - nec enim acciderat mihi opus esse, Cic.: et en effet le cas ne s'était pas présenté que j'eusse besoin (de lui).    - si quid mihi humanitus accidisset, Cic.: [si qqch m'arrivait selon la nature]= s'il m'arrivait quelque malheur (si la nature venait à disposer de moi).
    * * *
    I.
        Accido, accidis, accidi, pe. breui, accidere. Se jecter aux pieds d'aucun, S'agenouiller devant luy, ou se prosterner.
    \
        Quos accidam? Sallust. A qui feray je la reverence? Qui iray je prier? Aux pieds de qui me jecteray je?
    \
        Accidere, pro cadere. Caes. Cheoir.
    \
        Accidit auribus nostris clamor. Plin. iunior. Il est parvenu à mes oreilles.
    \
        Accidere, pro Euenire, duntaxat in tertiis personis. sed proprie de malis dicitur, sicut Contingere de bonis. Ci. Siquid aduersi acciderit. Advenir, Escheoir, S'il luy meschet, ou mesadvient.
    \
        Casu accidere. Ouid. Advenir par fortune, par cas d'aventure.
    \
        Siquid illi accidat. Pomponius de Verb. signif. S'il luy advient autrement qu'à point, S'il se meurt.
    \
        Siquid mihi humanitus accidisset. Cic. Ci je fusse mort.
    \
        Dubitatio accidit. Cic. Il est advenu d'aventure une doubte.
    \
        Facultas accidit. Caes. L'occasion et opportunite se presenta.
    \
        Fama accidit. Liu. Le bruit surveint.
    \
        Nouum accidit. Cic. Il est advenu quelque chose de nouveau.
    \
        Tempus accidit. Cic. Le temps est venu.
    \
        Voluntas accidit. Cic. Le vouloir m'est venu, Il m'est prins fantasie.
    \
        Praeter opinionem accidit. Cic. Cela m'est advenu que je n'y pensoye pas, ou sans y penser.
    \
        Accidit praeter optatum. Cic. Il est advenu sans que je le desirasse.
    \
        Ad animum accidit. Cic. Il m'est venu en pensee, J'ay eu opinion et fantasie.
    \
        Accidit in te istuc verbum. Terent. Ceste parolle te convient.
    \
        Quorsum accidat timeo. Terent. Où tombera ceci, qu'il adviendra de ceci.
    \
        Accidit diuinitus. Ci. Ce est advenu par la permission de Dieu.
    \
        Accidit nec opinanti. Terent. Cela m'est advenu que je n'y pensoye pas, sans y penser.
    \
        Accidit vt illo itinere veniret. Cic. Il est advenu que, etc.
    \
        Accidit fortuitum, quod. Plin. iunior. Il est advenu par cas fortuit.
    \
        Nec enim acciderat mihi opus esse. Cic. Il ne m'estoit point advenu que j'en eusse besoing.
    II.
        Accido, accidis, pen. longa, accidi, accisum, accidere, Ex ad et caedo. Liu. Couper, Mettre au bas.

    Dictionarium latinogallicum > accido

  • 9 generatim

    gĕnĕrātim, adv. [genus]    - Lebaigue P. 540 et P. 541. [st1]1 [-] par races, par nations.    - Caes. BG. 1, 51, 2 ; 7, 19, 2 ; 7, 36, 2. [st1]2 [-] par genres, par espèces.    - Cic. de Or. 1, 186, etc. [st1]3 [-] par catégories, par classes, en classant.    - Cic. Verr. 2, 137 ; Cic. Pis. 86. [st1]4 [-] en général, généralement.    - quid... singillatim potius quam generatim atque universe loquar ? Cic. Verr. 5, 143: pourquoi vous parler en détail... plutôt que d'une façon générale et globale ?    - non nominatim, sed generatim, Cic. Att. 11, 6, 2: non pas nominativement, mais en masse.
    * * *
    gĕnĕrātim, adv. [genus]    - Lebaigue P. 540 et P. 541. [st1]1 [-] par races, par nations.    - Caes. BG. 1, 51, 2 ; 7, 19, 2 ; 7, 36, 2. [st1]2 [-] par genres, par espèces.    - Cic. de Or. 1, 186, etc. [st1]3 [-] par catégories, par classes, en classant.    - Cic. Verr. 2, 137 ; Cic. Pis. 86. [st1]4 [-] en général, généralement.    - quid... singillatim potius quam generatim atque universe loquar ? Cic. Verr. 5, 143: pourquoi vous parler en détail... plutôt que d'une façon générale et globale ?    - non nominatim, sed generatim, Cic. Att. 11, 6, 2: non pas nominativement, mais en masse.
    * * *
        Generatim, penul. prod. Aliud aduerbium. Virgil. Quand plusieurs choses diverses sont mises à part selon leurs genres.
    \
        Generatim. Cic. En general.

    Dictionarium latinogallicum > generatim

  • 10 articulus

    ī m. [demin. к artus II ]
    1) сочленение, сустав ( articulorum dolores C)
    caput alicujus acuto articulo percutere Pt — сильно стукнуть кого-л. по голове
    molli articulo tractare aliquem погов. Q — мягко (ласково) обращаться с кем-л.
    2) член тела, Lcr тж. рука (a. tremens O); преим. палец
    3) бот. узел, колено ( sarmentorum C)
    5) часть, раздел речи, тж. часть предложения
    continuatio verborum articulis membrisque distincta C — связная речь, расчленённая на большие и малые разделы
    6) артикль, грамматический член ( noster sermo articulos non desiderat Q)
    7) момент (подходящий, решающий или поворотный), тж. промежуток времени
    a. austrīnus PM — период, когда дует южный ветер
    in articulo CJ — тотчас же, немедленно
    8) часть, раздел, тж. стадия или ступень
    9) пункт, момент, (главное) обстоятельство ( difficiles necessitatum articuli Amm)
    10) юр. случай, положение (non possunt omnes articuli singillatim legibus comprehendi CJ)
    11) юр. артикул, статья, параграф Dig, CJ

    Латинско-русский словарь > articulus

  • 11 discretim

    отдельно, раздельно, порознь, врозь (singillatim ac d. Ap)

    Латинско-русский словарь > discretim

  • 12 sigillatim

    Латинско-русский словарь > sigillatim

  • 13 singulatim

    singulātim и singillātim [ singuli ]
    поодиночке, отдельно, порознь (s. effigies cernĕre Lcr; s. et discrētim Ap)
    s. potius, quam generatim atque universe, de aliquā re loqui C — предпочитать говорить о чём-л. в конкретных частностях, чем в общем и целом

    Латинско-русский словарь > singulatim

  • 14 ascriptio

    ascrīptio, ōnis, f. (ascribo), I) das Beischreiben, konkr. = die Beischrift, Cic. Caecin. 95. – II) das Einschreiben in die Bürgerliste, singillatim cunctorum hominum editā ascriptione, Oros. 6, 22, 7.

    lateinisch-deutsches > ascriptio

  • 15 attingo

    at-tingo (ad-tingo), tigī, tāctum, ere (ad u. tango), anrühren, berühren, I) eig.: A) im allg.: 1) übh.: mento summam aquam attingens, Cic. poët.: sustringebat caput loro altius, quam ut prioribus pedibus (iumentum) plane terram posset attingere, Nep.: att. alqm manu, Gell. (u. so cum hominum manu attingitur rupes, Mela): att. digito alqd, Porc. Licin. fr.: digito se caelum attigisse putare, fast im H. zu sein glauben (= heidenfroh, heilfroh sein), Cic.: alqd extremis, ut dicitur, digitis (im Bilde = mit etw. sich nur flüchtig befassen), Cic.: quae gignuntur attingere nefas et pro sacrilegio habent, Mela: u. im Bilde, invitus ea tamquam vulnera attingo, sed nisi tacta tractata que sanari possunt, Liv. 28, 27, 7: poet., att. solium Iovis, an Jupiters Thron reichen, den Weg zur Unsterblichkeit bahnen, Hor. ep. 1, 17, 34. – 2) insbes.: a) einen Ort berühren, d.i. α) v. Pers., ihn erreichen, ihn betreten, nach ihm hingelangen, Italiam, Cic.: Britanniam, Caes. u. Eutr.: arva, proram, Verg.: poet., arces igneas, zu göttlichen Ehren gelangen (v. Herkules), Hor.: lumina, zum Lebenslicht gelangen, Verg. – β) v. Örtl. u. Völkerschaften, an einen Ort angrenzen, anstoßen, stoßen, Cappadociae regio ea, quae Ciliciam attingit, Cic.: quā Hellespontum attingit Aeolis, Mela: Gallia altero (latere) Tuscum pelagus attingens, altero Oceanum, Mela: eorum fines Nervii attingebant, Caes.: hae gentes, quae Madenam attingunt, Eutr. – m. Dat., item collegia, quae attingunt eidem foro, Corp. inscr. Lat. 9, 5438: mit ad u. Akk., quā ad fluvium attingit, Mela 1, 4, 1 (1. § 20). – absol., cuius modi loci attingant, Cornif. rhet. 2, 7. – b) (poet.) jmd. berühren, d.i. antreffen, m. dopp. Acc., si te his attigerit terris Aurora morantem, Verg. Aen. 4, 568. – u. feindlich = auf jmd. treffen, -stoßen, Sulla, quem primum hostes attigerant, Sall. Iug. 101, 4. – B) mit versch. Nebenbegriffen: a) etw. anrühren = berührend von etw. nehmen, es sich aneignen, tetigin tui quidquam? C. si attigisses, ferres infortunium, Ter.: de praeda mea... teruncium nec attigit, nec tacturus est quisquam, Cic. – dah. b) ( wie ἅπτεσθαι) etw. anrühren = von etw. kosten, fressen, bestiae, quae tantum scelus (Scheusal) attigissent, Cic.: att. graminis herbam, Verg. – alqd ne primoribus quidem labris (im Bilde = mit etw. sich nicht einmal flüchtig befassen), Cic. (vgl. labrum). – c) als mediz. t. t., befühlen, pulsum venarum, Tac.: venam, Gell. – d) schlagend, stoßend usw. anrühren, berühren, schlagen, stoßen, Me. Nemo etiam tetigit; sanun (= sanusne) es? Li. At censebam attigisse, Plaut.: cavebis ne me attingas, Plaut.: si illam digito attigerit uno, Ter.: cave attigeris hominem, Varro: ne sis me uno digito attigeris, Plaut.: si digito quem attigisset, poenas dedisset, Cic.: v. Blitz = treffen, ictu fulminis arbores attactae, Act. fratr. Arval. (a. 224) im Corp. inscr. Lat. 6, 2107: attactum de caelo, Fest. 195, 5. – u. übh. feindlich anrühren, antasten = Hand legen an usw., angreifen ( wie εφάπτεσθαι), cubicularios eius, Suet. Ner. 38, 1: si Vestinus attingeretur, Liv. 8, 29, 4. – e) eine liebend od. unkeusch berühren, mit ihr verliebten Umgang pflegen, alqam, Ter. u.a.: u. so Venerem seram, sich später Liebe widmen, Ov.: ut quamque attigeris, fabula turpis erit, Ov. – II) übtr.: a) übh., berühren, treffen, von Nachrichten, quod ab illoc [me] attigisset nuntius, mich getroffen, Plaut. Bacch. 196: quem simulac Romam venisse mihi attigit aures nuntius, Varr. fr. b. Non. 263, 5. – v. Gemütszuständen, voluptas aut dolor alqm attingit, Cic.: invidia od. infamia alqm attingit, Cic.: si quid eam humanitus attigisset, wenn ihr etwas Menschliches begegnet wäre (= wenn sie gestorben wäre), Apul. – b) ein Alter erreichen, septuagenariam aetatem, Eutr. 8, 16. – c) mit etw. od. jmd. in Berührung od. Verbindung stehen, etwas zu tun haben, zu ihm gehören, ihn angehen, ihn betreffen, etw. od. jmd. erreichen, corporis similitudo attingit naturam animi, der Leib hat Ähnlichkeit mit der Seele, Cic.: labor non attingit deum, geht Gott nichts an, Cic.: non magis att. nomen legis, quam si etc., mit dem Namen Gesetz ebensowenig etwas zu tun haben, als wenn usw., Cic.: alqd ne suspicione quidem att., mutmaßlich erreichen, Cic. – dah. att. alqm cognatione, mit jmd. verwandt sein, att. alqm sanguine, mit jmd. blutsverwandt sein, Suet.: att. alqm necessitudine, mit jmd. in genauer Verbindung stehen, Cic. – m. ad u. Akk., quae nihil attingunt ad rem (was nicht zur Sache gehört) nec sunt usui, Plaut. merc. 32. – d) handelnd berühren = sich mit etw. befassen, sich an etw. machen od. wagen, sich in etw. versuchen, forum, rem publicam, Cic.: rem militarem, Caes.: sero ac leviter Graecas litteras, Cic.: studia non leviter, Suet.: Cimbricas res, Cic.: poëticen, Nep.: gaudia, genießen, Prop. – e) lesend nur berühren, librum strictim, nur flüchtig ansehen, Cic. ad Att. 2, 1, 1. – f) redend, schreibend berühren = auf etw. zu sprechen kommen, etw. besprechen, erwähnen, illam iniuriam non att., quae etc., Cic.: tantummodo summas (res) att., Nep.: alqd summatim att., Lucr., Quint. u. Pacat. pan.: singillatim unamquamque rem attingere et ita omnes transire breviter argumentationes, Cic.: alqd perquam breviter perstringere atque attingere, Cic.: alqd breviter att, Cornif. rhet., Ggstz. oratione complecti, Cic., od. Ggstz. exsequi, Suet.: alqd leviter in transitu att., Quint.: quos paucis attigi, Aur. Vict. – / Archaist. Fut. attinge, Paul. ex Fest. 26, 13 (u. dazu Otfr. Müller).

    lateinisch-deutsches > attingo

  • 16 commemoro

    com-memoro, āvī, ātum, āre, etw. »sich oder an dere bei sich gedenk sein lassen«, sich od. andern ins Gedächtnis zurückführen od. zurückrufen, vergegenwärtigen, I) sich = sich etw. ins Gedächtnis zurückrufen, vergegenwärtigen, einer Sache bei sich eingedenk sein, m. folg. Acc. u. Infin., cotidie commemorabam te unum in tanto exercitu mihi fuisse assensorem, Cic. ep. 6, 21, 1: vitandi rumoris causā, quo patrem Caesarem vulgo reprehensum commemorabat, Suet. Aug. 45, 1. – m. folg. indir. Fragesatz, exercendae memoriae gratiā, quid quoque die dixerim, audierim, egerim, commemoro vesperi, Cic. de sen. 38. – II) andern: a) jmdm. etwas ins Gedächtnis zurückrufen, vergegenwärtigen, bei jmd. etwas in Erinnerung bringen (vgl. Gronov Plaut. Pseud. 5, 1, 36), foedus, Plaut.: beneficia, Cic.: gratiam, amicitiam cognationemque, Cic.: m. dopp. Acc., alqm peccatum infantiae suae, Augustin. conf. 1, 7. – b) einer Sache gedenken machen = erwähnen, etw. darlegen, anführen, m. Acc., humanam societatem, Cic.: Xenophontis iucunditatem, Quint. – m. folg. Acc. u. Infin., Critolaus iste, quem cum Diogene venisse commemoras, Cic.: illa pars equitatus Usipetum, quam supra commemoravi praedandi frumentandique causā Mosam transisse, Caes.: eum induxit commemorantem se pernoctasse cum Socrate, Nep. – m. folg. indir. Fragesatz, cum dem, quam ob rem dem, commemorabo, Ter.: quid ego nunc commemorem singillatim, qualis ego in hunc fuerim? Ter.: quantam curam diligentiamque in valetudine mea tuenda hoc tempore adhibuerim, cum vos testes habeam, nihil necesse est pluribus verbis commemorare, Nep. – m. Ang. in betreff wessen? durch de u. Abl. = eines Ggstds. Erwähnung tun, illi, de quibus ante commemoravi, Cic.: de ea regione ut Thessaliā, Vell.: bes. lobend, prahlend, saepe de alqo, Cic.: de alcis virtute, integritate, humanitate, Cic.: plura de alcis pietate, Cic. – im Passiv mit Angabe an (bei) wem? od worunter? durch in u. Abl., quae si in privatis gloriosa sunt, multo magis commemorabuntur in regibus, Cic. Deiot. 40: u. so m. folg. Acc. u. Infin., cum legent in eius virtutibus commemorari saltasse eum commode, Nep. praef. § 1. – / Depon. Nbf. commemoror, Eccl.

    lateinisch-deutsches > commemoro

  • 17 exsequor

    ex-sequor, (exequor), secūtus sum, sequī, I) nachfolgen, einer Leiche das Geleit geben, funus, an einem Leichenbegängnis teilnehmen, Massur. Sabin. bei Gell. 10, 15, 25: uxorem, Plaut. Epid. 174 G.: hunc omni laude et laetitiā, Cic. poët. Tusc. 1, 115. – II) übtr.: A) im allg.: einer Sache nachgehen, etw. verfolgen, alcis aspectum, sich nach jmds. Anblick sehnen, Plaut.: suam quisque spem, sua consilia, communibus deploratis, exsequentes, indem jeder ging, wohin ihn seine eigene Hoffnung und seine persönlichen Entschlüsse führten, da es mit den gemeinsamen vorbei war, Liv. – B) insbes.: 1) einer Partei, Sekte folgen, anhängen, sectam meam exsecutae comites, Catull. 63, 15. – 2) etwas verfolgen = vollziehen, vollstrecken, a) übh. = ausführen, durchsetzen, aliquid (irgend ein Geschäft), Cic.: imperium, Ter.: imperium celeriter, Sil.: mandatum, Curt.: mandata vestra, Cic.: propositum, Val. Max.: non ducis magis quam militis munia, Curt.: officia, Cic.: scelus, Curt.: cum alqo neque in via neque in foro ullum sermonem, sich in ein Gespräch einlassen, Plaut.: aeternitatem, die ewige Idee ins Werk richten, Cic.: absol., fuisse eum in consultando temerarium, in exsequendo virum, Vell. 2, 24, 5. – b) etw. geltend machen, ius suum, ICt., ius suum armis, Caes. – insbes., gerichtl. verfolgen, geltend machen, formulam iuris exsequendi constituere, Liv. – litem, causam, ICt. – crimen, iniurias, ICt. – c) ein richterl. Urteil vollstrecken, sententiam, rem iudicatam, ICt.: decretum suum, ICt. – 3) rächend verfolgen, etwas rächen, strafen, ahnden, über etwas eine Strafe verhängen, iura violata, dolorem, Liv.: delicta, Suet. – gerichtl., rem tam atrocem, Liv.: iniurias hospitum accusationibius voluntariis, Plin. ep.: rem severe, acriter, ICt. – absol., caesus est; exsequar, er ist getötet worden, so will ich ihn rächen, Sen. de ira 1, 12, 2. Vgl. Walch Tac. Agr. 19. p. 291. – 4) etwas mit Worten (mündlich od. schriftlich) ausführen, ausführlich berichten, -beschreiben, auseinandersetzen, erörtern, durchgehen, näher besprechen, ea vix verbis exsequi posse, Cic.: haec pluribus, Phaedr.: ea in libro primo, Quint.: verum (aber) hoc exsequi mitto, Quint.: ne exsequar singula, Suet.: viam consilii scelerati, Liv.: aërii mellis caelestia dona, Verg.: alcis od. alcis rei laudes, sich verbreiten über jmds. od. einer Sache Lob, Liv. epit. u. Plin.: singillatim crudeliter facta eius, Suet.: pardos latius, Solin.: subtiliter numerum, die Zahl genau angeben, Liv. – m. folg. Relativ- od. indir. Fragesatz, exsequebatur inde, quae sollemnis derivatio esset, Liv.: non possum exsequi, singuli quae passi sumus, Liv.: mihi quoque exsequendum reor, quae tunc Romana copia in armis sit, Tac.: diligentissime est exsecutus, quid cuique rei et quid cuique homini soleret accĭdere, Quint. – absol., perge exsequi, Plaut. Amph. 801: in exsequendo suas vires adhibere, Quint. 5, 1, 3. – 5) etwas verfolgen = etwas fortsetzen, in etw. fortfahren, alqd usque ad extremum, Cic.: incepta, Liv.: m. folg. Infin., Plaut. asin. 160 u. merc. 911. – 6) etwas durch fortgesetztes Fragen, Forschen od. eigenes Nachdenken ermitteln od. zu ermitteln suchen, a) durch Fragen, gew. mit quaerendo, inquirendo, sciscitando, fort und fort etwas od. nach etwas fragen, Erkundigungen einziehen, Nachforschungen anstellen, oft b. Liv. (s. Fabri Liv. 22, 3, 2). – bl. exs. m. folg. indir. Fragesatz, Liv. 35, 28, 4. – b) durch Nachdenken, si vis veram rationem exsequi, Ter.: exs. si quidem omnia humanus animus queat, erforschen, Plin.: quem locum ipse capturus esset, cogitando aut quaerendo exsequebatur, suchte er durch eigenes Nachdenken oder durch Nachfragen bei andern zu ermitteln, Liv. – 7) einem Übel sich unterziehen, es über sich ergehen lassen, hinnehmen, erdulden, hanc aerumnam, Plaut.: lucri causā probrum, Plaut.: sororis causā egestatem, Plaut.: fatum alcis, Cic. ep.: cladem illam fugamque, sich jener unheilvollen Flucht unterziehen, Cic.: mortem, an sich vollziehen, Plaut. u. Tac. – / Passiv, an prioris iudicis sententia exsequi possit, geltend gemacht werden, Ulp. dig. 2, 1, 19: exsecuto regis imperio, vollzogen, Iustin. 7, 3, 2: u. so perraro intra statutum tempus sententiae exsequentur, Ulp. dig. 42, 1, 2. – Aktiver Infin. exsequere, Gregor. Turon. hist. Franc. 2, 34 in.

    lateinisch-deutsches > exsequor

  • 18 sancio

    sancio, sānxī, sancītum u. sānctum, īre (sacer), heiligen, d.i. durch relig. Weihe unverbrüchlich, unverletzlich machen, I) eig.: a) ein Gesetz, ein Bündnis u. dgl. als heilig und unverbrüchlich festsetzen, -verordnen, legem, Cic.: lex diligenter sancta, Liv.: in legibus eadem illa sancta sunt, Cic.: foedus sanguine alcis, Liv.: poenam, Stat.: poenam capitis alci, Curt.: silentium periculo vitae (unter Androhung des Todes), Curt.: veniam omnium factorum dictorumque, Suet.: omnes liberos esse sanxit, Suet.: radendumque (esse) nomen sanxere, Aur. Vict.: mortuum iustitio elogioque lugendum (esse) sanxere, Aur. Vict.: sanxit edicto, ne etc., Cic.: Solon capite sanxit, si qui etc., har die Todesstrafe darauf gesetzt, Cic.: neque, quominus id postea fieret, ulla lex sanxit, Cic.: Valerii lex sanxit, ne etc., Cic.: quā lege videmus satis sanctum, ut cives Romani sint ii, quos Cn. Pompeius de consilii sententia singillatim civitate donaverit, Cic.: habent legibus sanctum, si quis quid de re publica a finitimis rumore aut famā acceperit, uti ad magistratum deferat, Caes.: de iure praediorum sanctum apud nos non est iure civili, Cic. – b) durch ein Gesetz usw. unwiderruflich bekräftigen, besiegeln, bestätigen, genehmigen, anerkennen, acta Caesaris, Cic.: dignitatem alcis, Cic.: foedera fulmine, Verg.: dextrā datā fidem futurae amicitiae, Liv.: ius imperii morte, Curt.: iurando gratiam, Curt.: quae coniunctio necessitudinem eorum sanxit, Nep.: augurem, Cic. – II) übtr., etw. bei Strafe verbieten, verpönen, incestum supplicio, Cic.: lege sanciri aut iure civili, Cic.: honoris cupiditas ignominiā sancitur, Cic.: quod Athenis exsecrationibus publicis sanctum est, Cic. – / Archaist. Perfektform sancierat, Pompon. Sec. bei Diom. 371, 19 u. Prisc. 10, 49 (wo auch als archaist. sancivi ohne Beleg): ungew. Partiz. Perf. sancītus, Lucr. 1, 587. Cass. Sev. bei Diom. 371, 21. Vulg. Hebr. 8, 6.

    lateinisch-deutsches > sancio

  • 19 singulatim

    singulātim, s. singillātim.

    lateinisch-deutsches > singulatim

  • 20 summa

    summa, ae, f. (summus, a, um), das Oberste, Höchste, I) der oberste, höchste Platz, a) = der oberste Rang, solus summam habet hic apud nos, den ersten Platz (Rang) hat, obenan steht, Plaut. truc. 727: qui vobis summam ordinis consiliique concedunt, den Vorrang des Standes u. der Beratung, Cic. Cat. 4, 15. – b) der Höhepunkt der Vollendung, der Gipfel, huic studium et incrementum dederit utilitas, summam ratio et exercitatio, Quint. 3, 2, 1; u. so Quint. 5, 10, 72 u.a. – II) der Hauptpunkt, die Hauptsache, der Hauptgegenstand, A) im allg.: ipsae summae rerum atque sententiae, Cic.: lectis rerum summis, Liv.: summa iudicii, Quint.: universi belli, Liv.: postulatorum, die Hauptforderungen, Liv. – B) insbes.: 1) die Gesamtheit, das Ganze, der Inbegriff, exercitus, Caes.: belli u. totius belli, Gesamtleitung, Nep. u. Caes.: u. so imperii, Caes.: rerum od. omnium rerum, die Oberleitung aller Angelegenheiten, die höchste Gewalt, Cic. u. Tac. (s. Heräus Tac. hist. 3, 70, 19); od. die gesamte Lage, Caes., Liv. u. Tac. (s. Heräus Tac. hist. 2, 81, 10): discrimen summae rerum, des ganzen Staatswohles, Liv.: victoriae, die völlige Entscheidung, Caes.: potentiae, Tac. – summā tamen omnia constant, seiner Gesamtheit nach, Ov. – ad summam nihil proficere, im großen und ganzen, Cic.: u. so nihil in summam proficere, Tac.: nihil in summam pacis proficere, Tac.: in summam belli proficere, Liv. (vgl. Heräus Tac. hist. 2, 16, 3. Drak. Liv. 3, 61, 12). – ad summam, adv. = überhaupt, in einem Worte, kurz u. gut, Cic.: u. = am Ende, zuletzt, Pollio bei Suet. gramm. 10: so auch in summa, in der Hauptsache, im ganzen, überhaupt, kurz u. gut, Cic. u. Plin. ep.: dafür in summam, Tac. ann. 12, 28; u. spätlat. = am Ende, zuletzt, Iustin. 13, 8, 8 u.s. – 2) die Gesamtzahl der einzelnen Posten einer Berechnung, Aufzählung, die Hauptzahl, Summe, das Fazit, Py. quanta istaec hominum summa est? Ar. septem milia, Plaut.: equitum magnum numerum ex omni populi summa separare, Cic.: u. so im Bilde, omnem meorum maerorum atque amorum summam edictavi tibi, Plaut.: propositā vitae eius velut summā partes singillatim exsequar, Suet. – summam facere od. subducere, das Fazit ziehen, Cic.: summam facere cogitationum suarum omnium, Cic.: summam conficere ex his, Cic. fr. – summa summarum, die Summe aller Summen, das Hauptergebnis, das Ergebnis von allem diesem, Plaut., Lucr. u. Sen. – So nun bes.: a) die Summe Geldes, summa parvula, eine ganz kleine S., ein Sümmchen, Sen.: de summa nihil decedet, Ter.: summam pecuniae augere, zum Gebote zulegen, Liv.: hāc summā redempti, Liv. – b) die Summe = Masse, Menge, praedae, Cic.: copiarum, Liv. – / Archaist. Genet. Sing. summai, Lucr. 1, 984 u.a. – Über summa ducum, Ov. am. 1, 9, 37, s. summus( unter superus) a.E.

    lateinisch-deutsches > summa

См. также в других словарях:

  • singillatim — singly Latin Adverbs and Prepositions …   Phrontistery dictionary

  • singillatim —   adv. singly …   Dictionary of difficult words

  • Secrete et singillatim — Lit. secretly and one by one . These were the terms under which a bishop or his agent, e.g. archdeacon, conducted interviews during the *visitation of a monastery. The purpose was to ensure there was no exertion of pressure or collusion in the… …   Dictionary of Medieval Terms and Phrases

  • SINGIL — singillatim …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • SINGILLAIM — singillatim …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • SINGILN — singillatim nummos …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • Athanasianisches Glaubensbekenntnis — Das so genannte Athanasische Glaubensbekenntnis (lat: Symbolum Athanasianum) nach dem lateinischen Anfang (Quicumque vult salvus esse) auch Quicumque genannt, gehört zusammen mit dem Apostolischen Glaubensbekenntnis und dem Nicäno… …   Deutsch Wikipedia

  • Athanasianum — Das so genannte Athanasische Glaubensbekenntnis (lat: Symbolum Athanasianum) nach dem lateinischen Anfang (Quicumque vult salvus esse) auch Quicumque genannt, gehört zusammen mit dem Apostolischen Glaubensbekenntnis und dem Nicäno… …   Deutsch Wikipedia

  • Athanasisches Glaubensbekenntnis — Das so genannte Athanasische Glaubensbekenntnis (lateinisch Symbolum Athanasianum) nach dem lateinischen Anfang (Quicumque vult salvus esse) auch Quicumque genannt, gehört zusammen mit dem Apostolischen Glaubensbekenntnis und dem Nicäno… …   Deutsch Wikipedia

  • Quicumque — Das so genannte Athanasische Glaubensbekenntnis (lat: Symbolum Athanasianum) nach dem lateinischen Anfang (Quicumque vult salvus esse) auch Quicumque genannt, gehört zusammen mit dem Apostolischen Glaubensbekenntnis und dem Nicäno… …   Deutsch Wikipedia

  • Quicunque — Das so genannte Athanasische Glaubensbekenntnis (lat: Symbolum Athanasianum) nach dem lateinischen Anfang (Quicumque vult salvus esse) auch Quicumque genannt, gehört zusammen mit dem Apostolischen Glaubensbekenntnis und dem Nicäno… …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»