-
1 siegreich
-
2 siegreich
победоносный; Partei, Pers.: победивший -
3 җиңүчән
siegreich -
4 pobjednički
siegreich, sieghaft; p. zanos Siegestaumel m; p-a slava Siegesfeier f, Siegesfest n -
5 pobjedonosan
siegreich, siegerisch -
6 victorious
adjectivebe victorious over somebody/something — über jemanden/etwas siegreich bleiben
be victorious in one's struggle — aus seinem Kampf siegreich hervorgehen
* * *[-'to:-]* * *vic·to·ri·ous[vɪkˈtɔ:riəs]adj siegreich\victorious team Siegermannschaft fto emerge \victorious als Sieger/Siegerin hervorgehen* * *[vIk'tɔːrɪəs]adjarmy, allies siegreich; smile triumphierend, siegesbewusst; battle, war, campaign erfolgreichto be victorious over sb/sth — jdn/etw besiegen
to be victorious in the struggle against... — siegen or den Sieg davontragen im Kampf gegen...
to emerge victorious from sth — als Sieger( in) m(f) aus etw hervorgehen
* * *be victorious siegen, den Sieg davontragen, als Sieger hervorgehen2. Sieges…, Sieger…3. siegverheißend* * *adjectivebe victorious over somebody/something — über jemanden/etwas siegreich bleiben
* * *adj.siegreich adj. -
7 winning
adjective1) attrib. siegreich2) attrib. (bringing victory) den Sieg bringendwinning number — Gewinnzahl, die
3) (charming) einnehmend; gewinnend [Lächeln]* * *1) (victorious or successful: the winning candidate.) Sieger-...2) (attractive or charming: a winning smile.) gewinnend* * *win·ning[ˈwɪnɪŋ]I. adjto play one's \winning card ( fig) sein Ass [o seinen Trumpf] ausspielenthe \winning entry die prämierte Einsendung\winning number Gewinnzahl fon the \winning side auf der Gewinnerseitethe \winning song der Siegertitelto be on a \winning streak eine Glückssträhne haben\winning team Siegermannschaft f\winning ticket Gewinnschein m2. (charming) gewinnend, einnehmendwith her \winning ways... mit ihrer gewinnenden Art...II. n▪ \winnings pl Gewinn m* * *['wInɪŋ]1. adj1) (= successful) person, entry der/die gewinnt; horse, team siegreich; goal Sieges-; point, stroke (das Spiel) entscheidend2) (= charming) smile, ways gewinnend, einnehmend2. n winnings3. plGewinn m* * *A s1. Gewinnen n, Sieg m2. meist pl Gewinn m (besonders beim Spiel)3. Bergbau:a) Grube fb) Abbau mB adj (adv winningly)winning lead uneinholbare Führung;winning numbers Gewinnzahlen;winning streak Gewinnserie f;winning urge Siegesdrang m2. entscheidend (Schlag etc)3. fig gewinnend, einnehmend:a winning smile ein gewinnendes Lächeln* * *adjective1) attrib. siegreichwinning team — siegreiche Mannschaft; Siegermannschaft, die
2) attrib. (bringing victory) den Sieg bringendwinning number — Gewinnzahl, die
3) (charming) einnehmend; gewinnend [Lächeln]* * *adj.gewinnend adj.siegend adj.siegreich adj. -
8 convinco
con-vinco, vīcī, victum, ere, gleichs. ersiegen, d.i. I) eine Pers. eines Irrtums od. einer Schuld siegreich überführen, so daß sie der Sache geständig wird, a) eines Irrtums überführen, siegreich widerlegen, verum enim invenire volumus, non tamquam adversarium aliquem convincere, Cic. de fin. 1, 13: Aristonis iam fracta et convicta secta, Cic. de legg. 1, 38. – b) einer Schuld (vor Gericht od. im Privatleben) überführen, überweisen (Ggstz. absolvere), alqm mores ipsius ac vita convincunt, Cic.: reprehensus, convictus fractusque discessit, Cic.: mox Corneliam maximam virginem absolutam olim, deinde longo intervallo repetitam (wieder angeklagt) atque convictam defodi iussit, Suet.: ad convincendum eum conisi, Tac. – mit Abl. (durch), quo teste me convincas? an chirographo? Cic.: quā lege multi semel accusati, semel dictā causā, semel auditis testibus condemnati sunt, nequaquam tam manifestis neque tantis criminibus, quantis tu convinceris, Cic.: convictus multis avaritiae criminibus, Cic.: nec ullo umquam crimine convictus, Val. Max.: conscientiā convictus, Cic.: convictus veris (durch die Wahrheit, d.i. durch Darlegung, Nachweisung der W.), Liv.: iudicio turpi convictus, Cic.: scelere (durch das V., d.i. auf Grund des V.) convictus, Suet. Ner. 31, 3. Lact. de ira 17, 6: so auch istius vita tot vitiis flagitiisque convicta, belastetes, Cic. I. Verr. 10. – m. in u. Abl., si quo in pari ante peccato convictus sit, Cic.: convictus in hoc scelere, Cic., in aliquo scelere servus, Sen.: convinci in crimine incendii, Tac.: homo convictus vulgo in mendaciis, Erzgauner, Gell. – m. Genet., homines tanti facinoris convicti, Sall.: alter latrocinii, alter caedis convictus est, Suet.: convicti maleficii servi, Cic.: coniurationis adversum se convictus, Eutr.: haec duo levitatis et infirmitatis plerosque convincunt, Cic.: convinci summae neglegentiae alcis iudicio, Cic.: simplici iudicio multorum maleficiorum convictus, Cornif. rhet.: eius devotionis esse convictum iudicio deorum immortalium, testimonio senatus, Cic.: te in isto ipse convinco non inhumanitatis solum, sed etiam amentiae, Cic. – m. Infin. od. Acc. u. Infin., decretum (est), ut, qui pro Perseo adversos Romanos dixisse quid aut fecisse convincerentur, capitis condemnarentur, Liv.: multa avare ac superbe fecisse convictus, Curt.: indicio T. Volturci convicti confessique sunt caedem... in cives paravisse, Sall.
II) eine Sache siegreich, unwiderleglich dartun, -erweisen, a) etw. als nichtig erweisen, in seiner Blöße darstellen, siegreich widerlegen, (vor Gericht u. im Privatleben), c. falsa, Cic.: c. errores Epicuri, Cic.: c. haec poëtarum et pictorum portenta, Cic.: oratio talis sit, qualis illa, quae neque redargui neque convinci potest, Cic.: male convicti memor furoris (κακῶς ελεγχθείσης μανίας), Ov.: voluptas superiore libro (im v. B.) convicta, Cic. – m. Abl., falsum veris rebus c., Lucr. 4, 762. – b) als wahr, unwiderlegbar beweisen, siegreich begründen, von etw. überzeugen, α) m. Acc.: mitto, quod possessa (praedia) per vim, quod convicta ab Apollonidensibus, daß dies (diese gewaltsame Besitzergreifung) von den A. unwiderlegbar erwiesen worden ist, Cic.: convictis virorum bonorum testimoniis, Cic.: quod (welcher Anklagepunkt) neque convictum noxae reo, neque defensum absolutioni erat, Tac. – m. apud u. Akk., quod apud patres convictum, Tac. ann. 14, 40. – m. Abl., c. factum congregatione argumentorum, Quint.: volo inauditum facinus ipsius, qui commisit, voce convinci, Cic.: argumentis peccata convinci, Cic.: aliquo facinore comperto avaritiam esse convictam, Caes. – β) m. Acc. u. Infin.: Stoicos nihil de dis explicare convincit, Cic.: u. (von lebl. Subjj.) eum ne liberum quidem esse ratio et veritas convincit, Cic.
-
9 convinco
con-vinco, vīcī, victum, ere, gleichs. ersiegen, d.i. I) eine Pers. eines Irrtums od. einer Schuld siegreich überführen, so daß sie der Sache geständig wird, a) eines Irrtums überführen, siegreich widerlegen, verum enim invenire volumus, non tamquam adversarium aliquem convincere, Cic. de fin. 1, 13: Aristonis iam fracta et convicta secta, Cic. de legg. 1, 38. – b) einer Schuld (vor Gericht od. im Privatleben) überführen, überweisen (Ggstz. absolvere), alqm mores ipsius ac vita convincunt, Cic.: reprehensus, convictus fractusque discessit, Cic.: mox Corneliam maximam virginem absolutam olim, deinde longo intervallo repetitam (wieder angeklagt) atque convictam defodi iussit, Suet.: ad convincendum eum conisi, Tac. – mit Abl. (durch), quo teste me convincas? an chirographo? Cic.: quā lege multi semel accusati, semel dictā causā, semel auditis testibus condemnati sunt, nequaquam tam manifestis neque tantis criminibus, quantis tu convinceris, Cic.: convictus multis avaritiae criminibus, Cic.: nec ullo umquam crimine convictus, Val. Max.: conscientiā convictus, Cic.: convictus veris (durch die Wahrheit, d.i. durch Darlegung, Nachweisung der W.), Liv.: iudicio turpi convictus, Cic.: scelere (durch das V., d.i. auf Grund des V.) convictus, Suet. Ner. 31, 3. Lact. de ira 17, 6: so auch istius vita tot vitiis flagitiisque convicta, belastetes, Cic. I.————Verr. 10. – m. in u. Abl., si quo in pari ante peccato convictus sit, Cic.: convictus in hoc scelere, Cic., in aliquo scelere servus, Sen.: convinci in crimine incendii, Tac.: homo convictus vulgo in mendaciis, Erzgauner, Gell. – m. Genet., homines tanti facinoris convicti, Sall.: alter latrocinii, alter caedis convictus est, Suet.: convicti maleficii servi, Cic.: coniurationis adversum se convictus, Eutr.: haec duo levitatis et infirmitatis plerosque convincunt, Cic.: convinci summae neglegentiae alcis iudicio, Cic.: simplici iudicio multorum maleficiorum convictus, Cornif. rhet.: eius devotionis esse convictum iudicio deorum immortalium, testimonio senatus, Cic.: te in isto ipse convinco non inhumanitatis solum, sed etiam amentiae, Cic. – m. Infin. od. Acc. u. Infin., decretum (est), ut, qui pro Perseo adversos Romanos dixisse quid aut fecisse convincerentur, capitis condemnarentur, Liv.: multa avare ac superbe fecisse convictus, Curt.: indicio T. Volturci convicti confessique sunt caedem... in cives paravisse, Sall.II) eine Sache siegreich, unwiderleglich dartun, - erweisen, a) etw. als nichtig erweisen, in seiner Blöße darstellen, siegreich widerlegen, (vor Gericht u. im Privatleben), c. falsa, Cic.: c. errores Epicuri, Cic.: c. haec poëtarum et pictorum portenta, Cic.: oratio talis sit, qualis illa, quae neque redargui neque convinci potest, Cic.: male convicti memor furoris————(κακῶς ελεγχθείσης μανίας), Ov.: voluptas superiore libro (im v. B.) convicta, Cic. – m. Abl., falsum veris rebus c., Lucr. 4, 762. – b) als wahr, unwiderlegbar beweisen, siegreich begründen, von etw. überzeugen, α) m. Acc.: mitto, quod possessa (praedia) per vim, quod convicta ab Apollonidensibus, daß dies (diese gewaltsame Besitzergreifung) von den A. unwiderlegbar erwiesen worden ist, Cic.: convictis virorum bonorum testimoniis, Cic.: quod (welcher Anklagepunkt) neque convictum noxae reo, neque defensum absolutioni erat, Tac. – m. apud u. Akk., quod apud patres convictum, Tac. ann. 14, 40. – m. Abl., c. factum congregatione argumentorum, Quint.: volo inauditum facinus ipsius, qui commisit, voce convinci, Cic.: argumentis peccata convinci, Cic.: aliquo facinore comperto avaritiam esse convictam, Caes. – β) m. Acc. u. Infin.: Stoicos nihil de dis explicare convincit, Cic.: u. (von lebl. Subjj.) eum ne liberum quidem esse ratio et veritas convincit, Cic.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > convinco
-
10 triumphant
adjective1) (victorious) siegreich2) (exulting) triumphierend [Blick]triumphant shouts — Triumphgeschrei, das
* * *adjective ((glad and excited because of) having won a victory, achieved something difficult etc: He gave a triumphant shout.) triumphierend* * *tri·um·phant[traɪˈʌm(p)fənt]1. (victorious) siegreich\triumphant return triumphale Rückkehr2. (successful) erfolgreich3. (exulting) smile triumphierend* * *[traɪ'ʌmfənt]adj(= victorious) siegreich; (= rejoicing) triumphierend; moment triumphalto be triumphant ( over sth) — triumphieren (über etw acc )
he was triumphant in his success — er jubelte triumphierend or triumphierte über seinen Erfolg
in our triumphant hour — in unserer Stunde des Triumphs
* * *triumphant adj (adv triumphantly)1. triumphierend:a) den Sieg feierndb) sieg-, erfolg-, glorreichc) frohlockend, jubelnd2. triumphal, glanzvoll, großartig* * *adjective1) (victorious) siegreich2) (exulting) triumphierend [Blick]triumphant shouts — Triumphgeschrei, das
* * *adj.erfolgreich adj.siegestrunken adj.triumphierend adj. -
11 victoriously
-
12 victorioso
bikto'rǐosoadj( femenino victoriosa) adjetivovictoriosovictorioso , -a [bikto'rjoso, -a]siegreich -
13 devinco
dē-vinco, vīcī, victum, ere, I) völlig besiegen, überwinden,Galliam, Caes.: Poenos classe, Cic.: Crotoniatas maximo proelio, Cic.: unā insigni pugnā Hernicos, Liv. – prägn., bella devicta, siegreich durchkämpfte Kr. = erfochtene Siege, Verg. Aen. 10, 370. – II) übtr., völlig die Oberhand behalten, es siegreich durchsetzen, m. folg. ut u. Konj., Catonis sententia devicit (al. evicit), ut in decreto perstaretur, Liv. epit. 49.
-
14 ἐπι-κρατής
ἐπι-κρατής, ές, Etwas in seiner Gewalt habend, mächtig, siegreich, nur im compar., ἐπικρατέστεροι τῇ μάχῃ ἐγένοντο Thuc. 6, 88; Sp., wie D. Cass. ὅσα τῆς βουλῆς ἐπικρατέστεροι ἦσαν 36, 26; διεπολέμησαν κατὰ τὸ ἐπικρατέστερον D. Sic., siegreich. – Adv. ἐπικρατέως, z. B. ἔμπεσ' ἐπικρ., mit Uebermacht, gewaltsam, ungestüm, Il. 16, 81. 23, 863; πάλλεν Hes. Sc. 521; sp. D., wie Ap. Rh.1, 367.
-
15 triomphateur
tʀijɔ̃fatœʀ
1. adj
2. mSieger m, Triumphator mtriomphateurtriomphateur , -trice [tʀijõfatœʀ, -tʀis]I Adjectifair triumphierend; nation, parti siegreichII Substantif masculin, fémininSieger(in) masculin, féminin -
16 victorieux
viktɔʀjøadjvictorieuxvictorieux , -euse [viktɔʀjø, -jøz]1 (vainqueur) siegreich2 (fanfaron) siegessicher -
17 conquering
['kɒÎkərIŋ]adjhero siegreich* * *conquering adj (adv conqueringly) erobernd, siegreich* * *adj.besiegend adj.erobernd adj. -
18 ganador
gana'đɔrm (f - ganadora)Gewinner(in) m/f————————ganadorI adjetivonum1num (de ganar) siegend, Sieges-num2num (victorioso) siegreichGewinner(in) masculino (femenino) -
19 triunfante
trǐum'fanteadjadjetivotriunfantetriunfante [trju98780C67ɱ98780C67'faDC489F9Dn̩DC489F9Dte]triumphierend, siegreich, triumphgekrönt -
20 devinco
dē-vinco, vīcī, victum, ere, I) völlig besiegen, überwinden,Galliam, Caes.: Poenos classe, Cic.: Crotoniatas maximo proelio, Cic.: unā insigni pugnā Hernicos, Liv. – prägn., bella devicta, siegreich durchkämpfte Kr. = erfochtene Siege, Verg. Aen. 10, 370. – II) übtr., völlig die Oberhand behalten, es siegreich durchsetzen, m. folg. ut u. Konj., Catonis sententia devicit (al. evicit), ut in decreto perstaretur, Liv. epit. 49.
См. также в других словарях:
siegreich — siegreich … Deutsch Wörterbuch
Siegreich — Siegreich, 1) so v.w. Sigerich; 2) die Ignatiusbohne, s.d … Pierer's Universal-Lexikon
Siegreich — Siegreich, er, ste, adj. & adverb. reich am Siege, mit dem Siege in einem hohen Grade begabt, in einem hohen Grade sieghaft. Die siegreichen Truppen, das siegreiche Heer … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
siegreich — Adj. (Mittelstufe) gesiegt habend Beispiel: Die siegreiche Mannschaft wurde von ihren Fans auf dem Flughafen begrüßt … Extremes Deutsch
Siegreich — wie ein Wörterbuch. – Gutzkow, Ritter vom Geist, VIII, 287 … Deutsches Sprichwörter-Lexikon
siegreich — erfolgreich, erfolgsverwöhnt, sieggewohnt; (geh.): erfolggekrönt; (bildungsspr.): arriviert, triumphant; (veraltet): sieghaft. * * * siegreich:erfolgreich;sieghaft(veraltet)+preisgekrönt♦gehoben:erfolggekrönt·sieggekrönt siegreich→erfolgreich … Das Wörterbuch der Synonyme
siegreich — triumphal; erfolgreich; triumphierend * * * sieg|reich 〈Adj.〉 gesiegt habend ● das siegreiche Heer; die siegreiche Mannschaft; siegreich (vom Wettkampf) zurückkehren * * * sieg|reich <Adj.> [mhd. sigerīche]: a) den Sieg errungen habend:… … Universal-Lexikon
siegreich — sieg·reich Adj; 1 (besonders in einem Wettbewerb) erfolgreich: die siegreiche Schwimmerin; Sie haben das Turnier siegreich beendet 2 so, dass es mit einem Sieg endet: eine siegreiche Schlacht … Langenscheidt Großwörterbuch Deutsch als Fremdsprache
siegreich — Sieg: Das gemeingerm. Substantiv mhd. sic, sige, ahd. sigi, sigu, got. sigis, aengl. sige, schwed. seger geht auf die idg. Wurzel *seg̑h »festhalten, im Kampf überwältigen; Sieg« zurück, vgl. z. B. aind. sáhatē »er bewältigt, vermag, erträgt«… … Das Herkunftswörterbuch
siegreich — sieg|reich … Die deutsche Rechtschreibung
triumphal — siegreich * * * tri|um|phal 〈Adj.〉 Triumph bereitend, herrlich, großartig ● ein triumphaler Erfolg * * * tri|um|phal <Adj.> [lat. triumphalis, zu: triumphus, ↑ Triumph]: a) einen ↑ Triumph (1) darstellend, durch seine Großartigkeit… … Universal-Lexikon