Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

siccitas

  • 1 siccitas

    siccĭtās, ātis, f. [st2]1 [-] sécheresse, état de sécheresse, siccité. [st2]2 [-] temps de sécheresse. [st2]3 [-] siccité du corps, absence d'humeur, état dispos (d'une personne sobre). [st2]4 [-] sécheresse (de la bouche). [st2]5 [-] sécheresse (du style).
    * * *
    siccĭtās, ātis, f. [st2]1 [-] sécheresse, état de sécheresse, siccité. [st2]2 [-] temps de sécheresse. [st2]3 [-] siccité du corps, absence d'humeur, état dispos (d'une personne sobre). [st2]4 [-] sécheresse (de la bouche). [st2]5 [-] sécheresse (du style).
    * * *
        Siccitas, penul. corr. huius siccitatis, foem. gen. Cic. Seicheresse, Essor, Siccité.

    Dictionarium latinogallicum > siccitas

  • 2 siccitas

    siccĭtas, ātis ( gen. plur. siccitatium, Plin. 17, 24, 37, § 222), f. [siccus], dryness, siccity (freq. and class.; used alike in sing. and plur.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.: ab lippitudine usque siccitas ut sit tibi, * Plaut. Rud. 3, 2, 18:

    uvae,

    Plin. 18, 31, 74, § 315:

    palmarum,

    id. 13, 4, 9, § 47.—
    B.
    In partic.
    1.
    Of places, dryness:

    in Sipontinā siccitate,

    Cic. Agr. 2, 27, 71:

    siccitates paludum,

    Caes. B. G. 4, 38.—
    2.
    Of the weather, dryness, drought:

    siccitate et inopiā frugum insignis annus fuit: sex menses numquam pluisse, memoriae proditum est,

    Liv. 40, 29; cf. id. 4, 30; Cic. Q. Fr. 3, 1, 1, § 1; Plin. 31, 4, 28, § 51.— Plur.:

    frumentum in Galliā propter siccitates angustius provenerat,

    Caes. B. G. 5, 24; Varr. R. R. 1, 31 fin.:

    in siccitatibus acutae febres oriuntur,

    Cels. 2, 1 med.; Quint. 11, 3, 27; Col. 12, 44, 8; Plin. 10, 65, 85, § 186; 31, 4, 28, § 50. —
    3.
    Of the human body, dryness, siccity, as a state of health; freedom from gross humors (opp. rheum, catarrh, tumefaction, etc.), firmness, solidity: Persae eam sunt consecuti corporis siccitatem, ut neque spuerent neque emungerentur suffiatoque corpore essent, Varr. ap. Non. 395, 7: adde siccitatem, quae consequitur hanc continentiam in victu;

    adde integritatem valetudinis,

    Cic. Tusc. 5, 34, 99:

    corporis,

    id. Sen. 10, 34.—
    II.
    Trop., dryness, jejuneness, want of ornament (very rare):

    isti (magistri) cum non modo dominos se fontium, sed se ipsos fontes esse dicant, et omnium rigare debeant ingenia, non putant fore ridiculum, si, cum id polliceantur aliis, arescant ipsi siccitate,

    Auct. Her. 4, 6, 9:

    orationis siccitas,

    Cic. N. D. 2, 1, 1; cf.:

    jejunitatem et siccitatem et inopiam,

    id. Brut. 82, 285.

    Lewis & Short latin dictionary > siccitas

  • 3 siccitas

    siccitas siccitas, atis f сухость

    Латинско-русский словарь > siccitas

  • 4 siccitas

    siccitas siccitas, atis f засуха

    Латинско-русский словарь > siccitas

  • 5 siccitās

        siccitās ātis, f    [siccus], dryness, drought: in Sipontinā siccitate: siccitates paludum, Cs.: siccitate et inopiā frugum insignis annus, L.—Of the body, dryness, freedom from humors, firmness, solidity: siccitas, quae consequitur hanc continentiam in victu.—Fig., of style, dryness, jejuneness, want of ornament: orationis.
    * * *
    dryness; drought; dried up condition

    Latin-English dictionary > siccitās

  • 6 siccitas

    siccitās, ātis f. [ siccus ]
    1) (тж. pl.) сухость ( palūdum Cs)
    2) засуха (s. et inopia frugum L)
    3) крепость, крепкое телосложение, коренастость ( corporis C)
    4) сухость, сжатость, простота ( orationis C)

    Латинско-русский словарь > siccitas

  • 7 siccitas

    siccitās, ātis, f. (siccus), I) die Trockenheit, a) eig.: uvae, Plin.: paludum, Caes.: labrorum, Arnob. – b) meton., die trockene Witterung, Dürre, Cic. u. Liv.: Plur. siccitates, Caes. u.a.: post longas siccitates, Colum.: siccitatum vapor, Plin. 17 222. – II) übtr., a) die Geistesarmut, Cornif. rhet. 4, 9 (bildl.). – b) die Festigkeit, Gedrungenheit, die kernhafte Gesundheit des Körpers (im Gegensatz zu dem aufgedunsenen, schwammigen Körper), corporis, Cic. de sen. 34: so auch absol. b. Cic. Tusc. 5, 99. – c) die trockene Derbheit, Trockenheit der Rede, der körnige, schlichte, knappe Ausdruck, orationis, Cic. de nat. deor. 2, 1: Attici generis, Cic. Brut. 285.

    lateinisch-deutsches > siccitas

  • 8 siccitas

    siccitās, ātis, f. (siccus), I) die Trockenheit, a) eig.: uvae, Plin.: paludum, Caes.: labrorum, Arnob. – b) meton., die trockene Witterung, Dürre, Cic. u. Liv.: Plur. siccitates, Caes. u.a.: post longas siccitates, Colum.: siccitatum vapor, Plin. 17 222. – II) übtr., a) die Geistesarmut, Cornif. rhet. 4, 9 (bildl.). – b) die Festigkeit, Gedrungenheit, die kernhafte Gesundheit des Körpers (im Gegensatz zu dem aufgedunsenen, schwammigen Körper), corporis, Cic. de sen. 34: so auch absol. b. Cic. Tusc. 5, 99. – c) die trockene Derbheit, Trockenheit der Rede, der körnige, schlichte, knappe Ausdruck, orationis, Cic. de nat. deor. 2, 1: Attici generis, Cic. Brut. 285.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > siccitas

  • 9 siccitas

    - atis s f 3as
    séché (état siccitas)

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > siccitas

  • 10 siccitas

    сухость (1. 18 D. 8, 5).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > siccitas

  • 11 Сухость

    - siccitas; inopia (sermonis); ariditas; sitis; jeunitas; exilitas;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Сухость

  • 12 persevero

    per-sevēro, āvī, ātum, āre
    1) быть настойчивым, постоянным, упорствовать (in aliquā re C, L, Su, aliquā re QC и aliquid L, bAfr etc.)
    perseverabat se esse Orestem C — (Пилад) настаивал на том (упорно утверждал), что он Орест
    persevēra, ut coepisti Sen — продолжай, как начал
    3) (sc. ire) продолжать путь ( navis perseverat Cs)
    4) продолжаться, длиться ( dignitas tribunorum non diu perseveravit Eutr)
    5) упорно держаться, не прекращаться ( siccitas perseverat Pt)

    Латинско-русский словарь > persevero

  • 13 Sipontinus

    Sīpontīnus, a, um [ Sipontum ]

    Латинско-русский словарь > Sipontinus

  • 14 squalidus

    squālidus, a, um [ squaleo ]
    1) шероховатый, шершавый (corpora, membra Lcr)
    2) грубый, простой (haec, sc. verba C)
    3)
    а) грязный, неопрятный (corpora L; homo Ter)
    4) запущенный, невозделанный ( humus O)

    Латинско-русский словарь > squalidus

  • 15 absorbeo

    ab-sorbeo, buī, ēre, hinunterschlürfen, schlürfend hinunterschlucken, verschlucken, verschlingen, v. leb. Wesen, omnem umorem, Plin.: placentas, Hor.: grana frugum, Mela: supervolantes aves (v. der Schlange), Mela: unionem, Macr. – v. Gewässern, oceanus vix videtur tot res absorbere potuisse, Cic.: quidquid ingerebatur, praealtum absorbebat mare, Curt.: imperitiā nandi gurgite fluminis absorbebantur, Amm.: absorberi terras et maria siccari, Sen. – v. trocknen Ggstdn., eine Feuchtigkeit einschlürfen, aufsaugen, omnem naturalem absorbet umorem siccitas, Curt.: lens optima, quae omnem aquam absorbet, Plin. – übtr., hunc absorbuit aestus gloriae, verschlang gleichs. = riß mit sich fort, Cic.: tribunatus absorbet meam orationem, verschlingt gleichs. (= nimmt für sich allein in Anspruch), Cic. – / Perf. absorbsi, Lucan. 4, 100. Macr. sat. 5, 1, 8. Ven. Fort. carm. 3, 9, 83; vgl. Vel. Long. (VII) 73, 15 (von Caper [VII] 94, 15 verworfen).Partiz. absorptus, Cypr. ep. 3, 1: absortus, Oros. apol. 32, 9. – Infin. Präs. Pass. ungew. absorbi, Iren. 4, 38, 4.

    lateinisch-deutsches > absorbeo

  • 16 inalbesco

    inalbēsco, ere (inalbeo), eine weißliche Farbe annehmen, weißlich werden, abblassen, venae sub lingua inalbescunt, Cels. 2, 7. p. 44, 9 D.: totum corpus cum pallore quodam inalbescit, Cels. 3, 24: id vitium (carbunculus) supra quoque procedens inalbescit, Cels. 5, 28. no. 1: et ex verbis ardentibus labrorum siccitas inalbescat, Arnob. 1, 17 extr.

    lateinisch-deutsches > inalbesco

  • 17 inopinus

    in-opīnus, a, um (in u. opinus [v. opinor], wie necopinus v. nec u. opinus), unvermutet, visus, Ov.: quies, Verg.: siccitas, Plin. pan.: hosti sonus tubarum, fulgor armorum, quanto inopina, tanto maiora offunduntur, Tac. – v. Pers., inopina labĕre, Val. Flacc.: inopini visebantur, Amm.

    lateinisch-deutsches > inopinus

  • 18 Sipontum

    Sīpontum, ī, n. (Σιποῦς), eine bedeutende Hafenstadt in Apulien, j. Maria de Siponto ( bei Manfredonia), Cic. ad Att. 9, 15, 1. Liv. 8, 24, 4. – griech. Form Sīpūs, ūntis, f., Sil. 8, 633. Lucan. 5, 377: Sipontum aut, ut Grai dixere, Sipus, Mela 2, 4, 7 (2. § 66). – Dav. Sīpontīnus, a, um, sipontinisch, siccitas, Cic. de lege agr. 2, 71.

    lateinisch-deutsches > Sipontum

  • 19 umigo

    ūmigo (hūmigo), ātus, āre (umor u. ago), befeuchten, benetzen, ut lavacro eius (sc. aegri) siccitas umigetur, Vindic. epist. ad Valentin. praem. Marc. Emp. p. 87, 12 Ald.: cespes libamine umigatus, Apul. flor. 1 Helm.

    lateinisch-deutsches > umigo

  • 20 Ausdruck

    Ausdruck, I) die Handlung des Ausdrückens: enuntiatio (eines Gedankens). – significatio die Andeutung, Kundgebung, z. B. exiguae tuae erga me voluntatis). – die Kunst des Au. (der Gedanken), ars enuntiatrix: seinen Gedanken Au. verleihen, sententiam verbis efferre: den Gedanken aller Au. verleihen, efferre (verbis) quae omnes animo agitant. – II) jedes Zeichen einer Vorstellung unserer Seele od. einer Empfindung, a) ein hörbares: vox. verbum. vocabulum (ein Wort, s. das. die Synon.). – nomen. appellatio (Name, Benennung). – oratio (der Inbegriff vieler Ausdrücke, Worte, die Rede). – ein gerichtlicher Au., vocabulum forense: ein Au. der Soldaten, vocabulum militare od. castrense: ein Au. der Schiffer, vocabulum nauticum: fremde u. ausländische Ausdrücke, peregrina et externa verba: schmutzige Au., verba sordida: zierliche Au., verba exculta: gewählte Au., verba lecta, quaesita od. exquisita. – einen Au. gebrauchen, s. gebrauchen: einen bestimmten Au. für etwas haben, certo nomine alqd appellare: nur einen Au. für alles haben, omnia unā appellatione significare: für beide Begriffe haben die Griechen einen Au., haec duo Graeci uno nomine appellant: sich die beleidigendsten Ausdrücke über jmd. gegen einen erlauben, nullis verborum contumeliis parcere de alqo in alqm: es geht etwas über allen Au., verbis alqd dici non potest: ich habe keinen rechten (gehörigen) Au. (für etwas), verbis satis dicere non possum: ich bin um den Au. nicht verlegen, quemadmodum dicam, non laboro: um mich dieses (gemeinern) Ausdrucks zu bedienen, ut dicam ita: um mich des gelindesten Ausdrucks zu bedienen, ut levissime dicam: ich weiß keinen bessern Au. (dafür zu finden), magis proprie nihil possum dicere: das war dein Au., sie enim dixisti: nach eurem Au., ut vobis in ore est od. esse solet. – Ost wird »dieser, jener etc. Ausdruck« im Latein. bl. durch die Pronomina bezeichnet, z. B. diese beiden Au., haec duo: jener Au. des Aristipp, ill ud Aristippeum. – b) sichtbares: vigor (Lebhaftigkeit, Feuer, viel Ausdruck, *in eius vultu magna vis vigorque eminet. – III) die Ausdrucksart, -weise, Redeweise: loquendi mos (die Sitte. Art zu reden, z. B. communis). dicendi modus (die Art u. Weise. die Manier, wie jmd. sich ausdrückt, z. B. priscus ille dicendi et horridus modus). – dictio dicendi genus (die Art der Darstellung der Gedanken durch [249] die mündliche Rede übh.). – scribendi od. scripturae genus (die Schreibart). – elocutio. eloquendi genus (der rednerische, den Gedanken gehörig entsprechende Ausdruck). – oratio (die Rede als Ausdrucksweise, im Ggstz. zu einzelnen Worten). – sermo (die Sprache = die Sprech-, Redeweise). – stilus (die charakteristische Darstellungsweise, Manier eines Schriftstellers, seine Schreibart). – verba (die einzelnen Worte). – ein geschmackvoller Au., sermo elegans; orationis elegantia: ein schlichter, knapper Au., orationis siccitas: Fülle im Au., copia dicendi: Abwechselung im Au., eloquendi varietas: Anmut im Au., suavitas dicendi od. orationis: Erhabenheit im Au., verborum granditas od. maiestas od. splendor. – im Au. gewandt, verbis expeditus.

    deutsch-lateinisches > Ausdruck

См. также в других словарях:

  • siccità — {{hw}}{{siccità}}{{/hw}}s. f. Periodo di tempo caratterizzato da scarsezza o mancanza di pioggia: la siccità ha rovinato il raccolto | (gener.) Aridità, secchezza: la siccità dell aria; CONTR. Umidità …   Enciclopedia di italiano

  • siccité — [ siksite ] n. f. • 1380; lat. siccitas, de siccus « sec » ♦ Didact. État de ce qui est sec. ⇒ sécheresse. ⊗ CONTR. Aquosité. ● siccité nom féminin (latin siccitas, de siccus, sec) Qualité de ce qui est sec. siccité …   Encyclopédie Universelle

  • SORBIODUNUM — urbs Angliae Episcopalis alias Belgarum, in regione Wiltoniae, inter Wintoniam ad ortum, et Exoniam ad occasum, vulgo Salisbury. Duplex autem fuit Sarisberia (ut loquitur Bochartus) quarum vetustior collem occupabat aridissimum et prorsus… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • secetă — SÉCETĂ, secete, s.f. Insuficienţă a umidităţii solului şi a atmosferei faţă de valorile minimale necesare creşterii şi dezvoltării normale a plantelor (cultivate). ♦ Vreme, perioadă caracterizată printr o astfel de insuficienţă; vreme uscată,… …   Dicționar Român

  • Siccity — Sic ci*ty, n. [L. siccitas, fr. siccus dry.] Dryness; aridity; destitution of moisture. [Obs.] [1913 Webster] The siccity and dryness of its flesh. Sir T. Browne. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Irminsul — An Irminsul (Old Saxon, probably great/mighty pillar or arising pillar ) was a kind of pillar which is attested as playing an important role in the Germanic paganism of the Saxon people. The oldest chronicle describing an Irminsul refers to it as …   Wikipedia

  • Johann Daniel Titius — (auch: Tietz, Tietze; * 2. Januar 1729 in Konitz; † 11. Dezember 1796 in Wittenberg) war ein deutscher Astronom, Physiker und Biologe …   Deutsch Wikipedia

  • Тициус — Тициус, Иоганн Даниэль И. Д. Тициус Иоганн Даниэль Тициус (нем. Johann Daniel Titius, 2 января 1729, Кёнитц, Восточная Пруссия  16 декабря 1796, Виттенберг)  нем …   Википедия

  • Trockenheit — (Siccitas), der Zustand eines Körpers, welcher ohne in seine Substanz eingehende, od. auch nur ohne ihm äußerlich anhängende Feuchtigkeit ist …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Тициус, Иоганн Даниэль — И. Д. Тициус Иоганн Даниэль Тициус (нем. Johann Daniel Titius, 2 января 1729, Кёнитц, Восточная Пруссия  16 декабря 1796, Виттенберг)  немецкий физик и математик. Работал в Лейпцигском ( …   Википедия

  • COULEURS (histoire de l’art) — Il n’existe pas aujourd’hui de théorie définitive de la couleur. L’approche du phénomène de la vision chromatique hésite entre des systèmes physiques et des systèmes psychologiques; elle en appelle aujourd’hui à l’optique, science qu’elle avait… …   Encyclopédie Universelle

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»