Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

sepultura

  • 21 yacija

    f.
    1 bed (cama), couch.
    2 tomb, grave (sepultura).
    Ser de mala yacija to be a vagrant; to be restless; to have a bad bed
    * * *
    SF
    1) (=cama) bed; [mala] rough bed

    ser de mala yacija(=dormir mal) to sleep badly, be a restless sleeper; (fig) be a ne'er-do-well

    2) (=sepultura) grave, tomb
    * * *
    yacija nf
    1. [lecho] bed
    2. [tumba] grave
    3. Comp
    ser de mala yacija [dormir mal] to be a restless sleeper;
    [ser mala persona] to be a ne'er-do-well

    Spanish-English dictionary > yacija

  • 22 humatio

    hŭmātĭo, ōnis, f. [humo], a burying (very rare; cf.:

    sepultura, funus, exsequiae): de humatione et sepultura dicendum,

    Cic. Tusc. 1, 43, 102:

    locus qui recipiat humationem,

    Dig. 43, 24, 22, § 4.

    Lewis & Short latin dictionary > humatio

  • 23 invidendus

    1.
    in-vĭdĕo, vīdi, vīsum, 2, v. a.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen., i. q. baskainein (fascinare), to look askance at, to look maliciously or spitefully at, to cast an evil eye upon (only anteclass.).—With acc.: ut est in Menalippo: quisnam florem liberūm invidit meūm? Male Latine videtur; sed praeclare Attius; ut enim videre, sic invidere florem rectius, quam flori. Nos consuetudine prohibemur;

    poëta jus suum tenuit et dixit audacius,

    Cic. Tusc. 3, 9, 20.— Absol.:

    ne quis malus invidere possit,

    produce misfortune by his evil eye, Cat. 5, 12 sq. —
    B.
    Trop., to be prejudiced against one, to be influenced by prejudice:

    semper dignitatis iniquus judex est, qui aut invidet aut favet,

    Cic. Planc. 3, 7; cf.:

    cui nisi invidisset is, etc.,

    id. Fam. 5, 21, 2.—
    II.
    Transf.
    A.
    (I. q. phthonein tini tinos.) To envy or grudge one any thing.
    (α).
    With dat. of the person or thing exciting the feeling:

    malim mihi inimicos invidere quam inimicis me meis,

    Plaut. Truc. 4, 2, 30:

    invident homines maxime paribus aut inferioribus,

    Cic. de Or. 2, 52, 209; id. Ac. 2, 2, 7:

    probus invidet nemini,

    id. Univ. 3:

    bonis,

    Sall. C. 51, 38:

    invidet ipsa sibi,

    Ov. F. 2, 591:

    Troasin,

    id. H. 13, 137.— Pass. impers.:

    sibi ne invideatur,

    Plaut. Bacch. 3, 6, 15:

    illi, quibus invidetur,

    id. Truc. 4, 2, 32:

    invidia dicitur... etiam in eo cui invidetur,

    Cic. Tusc. 4, 7, 16:

    si is cui invidetur, et invidet,

    Sen. Ep. 84, 11. — Of the thing:

    eorum commodis,

    Plaut. Most. 1, 3, 149:

    honori,

    Verg. A. 5, 541; Cic. Agr. 2 fin.:

    virtuti,

    id. Balb. 6, 15; id. de Or. 2, 51, 208:

    virtuti vestrae,

    Sall. C. 58, 21:

    omnia tunc quibus invideas si lividulus sis,

    Juv. 11, 110.—
    (β).
    Alicui in aliqua re:

    in qua (purpura) tibi invideo, quod, etc.,

    Cic. Fl. 29, 70:

    in hoc Crasso,

    id. de Or. 2, 56, 228.—
    (γ).
    Alicui with gen. of the thing ( poet.):

    neque ille Sepositi ciceris nec longae invidit avenae,

    Hor. S. 2, 6, 84.—
    (δ).
    Alicui aliqua re:

    non inviderunt laude sua mulieribus viri Romani,

    Liv. 2, 40, 11:

    nobis voluptate,

    Plin. Ep. 2, 10, 2; so with abl. alone:

    ne hostes quidem sepulturā invident,

    Tac. A. 1, 22; id. Germ. 33:

    nec invidebo vobis hac arte,

    Sen. Q. N. 4 praef. §

    7: qua (ratione) nulli mortalium invideo,

    id. de Vit. Beat. 24, 6; cf.:

    si anticum sermonem nostro comparemus, paene jam quidquid loquimur figura est, ut hac re invidere, non ut omnes veteres et Cicero praecipue, hanc rem,

    Quint. 9, 3, 11. —
    (ε).
    With ob: ob secundas res malorum hominum, Sen. de Ira, 1, 16, 5. —
    (ζ).
    Absol.:

    qui invident, eorum, etc.,

    of envious men, Plaut. Most. 1, 3, 149; Cic. Tusc. 4, 8, 17:

    qui invidet minor est,

    Plin. Ep. 6, 17, 4; Cic. Brut. 50, 188:

    non equidem invideo,

    Verg. E. 1, 11; Ov. Tr. 1, 1, 1; id. P. 1, 8, 8:

    invidit Clytie,

    id. M. 4, 234.—
    (η).
    Alicui aliquid (mostly post-class.; not in Cic.; cf.

    Krebs, Antibarb. p. 624 sq.): fama fuit Monuni Dardanorum principis filiam pacto fratri eum invidisse,

    Liv. 44, 30, 4 Weissenb.:

    sibi laudem,

    Curt. 9, 4, 21:

    nobis caeli te regia, Caesar, invidet,

    Verg. G. 1, 504:

    mihi senectus invidet imperium,

    id. A. 8, 509; cf.:

    Liber pampineas invidit collibus umbras,

    i. e. deprives of, id. E. 7, 58 Forbig. ad loc.; cf. D. infra; Ov. F. 4, 86:

    homini misero medicinam,

    Petr. 129:

    sibi voluptatem,

    Spart. Hadr. 20 init.; Val. Max. 4, 3, ext. 1. —
    (θ).
    Alicui with object-clause:

    invidere alii bene esse, tibi male esse, miseriast,

    Plaut. Truc. 4, 2, 31:

    nullus est cui non invideant rem secundam optingere,

    id. Bacch. 3, 6, 14.—
    (ι).
    Aliquid alone, to envy the possession of, envy one on account of:

    oro vos id mihi dare quod multi invideant, plures concupiscant,

    Nep. Thras. 4, 2:

    nam quis invideat mala,

    Sen. Herc. Oet. 36; cf.: haec qui gaudent, gaudeant perpetuo suo bono;

    qui invident, etc.,

    Plaut. Most. 1, 3, 49. — Pass.: ego cur, acquirere pauca Si possum, invideor? (for cur mihi invidetur) am I envied? Hor. A. P. 56.— Impers.:

    invidetur enim commodis hominum ipsorum,

    Cic. de Or. 2, 51:

    non dixi invidiam, quae tum est, cum invidetur,

    id. Tusc. 3, 9, 20.— Hence, P. a., invĭdendus, a, um, enviable:

    aula,

    Hor. C. 2, 10, 7:

    postis,

    id. ib. 3, 1, 45; Sen. Const. Sap. 13, 3. —
    B.
    To be loath, be unwilling; with a foll. inf. ( poet.):

    invidens deduci triumpho,

    Hor. C. 1, 37, 30. —With abl.: invidere igne rogi miseris, to grudge, i. e. not grant a burning and burial, Luc. 7, 798.—With inf.:

    his te quoque jungere, Caesar, Invideo,

    am not willing, Luc. 2, 550.—
    C.
    To emulate, aspire to rival:

    Caesar et se illius gloriae invidere, et illum suae invidisse dixit,

    Val. Max. 5, 1, 10.—
    D.
    To hinder, prevent; to refuse, deny:

    plurima, quae invideant pure apparere tibi rem,

    Hor. S. 1, 2, 100:

    invidisse deos, ut Conjugium optatum viderem,

    Verg. A. 11, 269; cf.:

    tene invidit fortuna mihi, ne, etc.,

    id. ib. 11, 43:

    Cereri totum natura concessit, oleum ac vinum non invidit tautum,

    Plin. 15, 2, 3, § 8:

    nobis invidit inutile ferrum,

    Ov. P. 2, 8, 59: nec famam invidit Apollo, Sil. 4, 400.—With dat. and abl.:

    tibi laude, nobis voluptate,

    Plin. Ep. 2, 10, 2.— With abl. alone:

    ne hostes quidem sepulturā invident,

    Tac. A. 1, 22:

    exemplo,

    id. ib. 15, 63:

    spectaculo proelii,

    id. G. 33:

    bona morte,

    Plin. Ep. 2, 20, 8.—Hence,
    1.
    invĭdens, entis, P. a., envious:

    nocere invidenti,

    Cic. Tusc. 4, 8, 17; Hor. C. 1, 37, 30; Vell. 2, 73, 1:

    sive apud cupidos sive apud invidentes dicendum habuerit orator,

    Tac. Dial. 31 med.
    2.
    invīsus, a, um, P. a.
    a.
    Hated, hateful, detested (class.).
    (α).
    Of persons, animals, etc.:

    persona lutulenta, impura, invisa,

    Cic. Rosc. Com. 7, 20:

    Cato,

    id. Dom. 25, 65:

    suspectos alios invisosque efficere,

    Liv. 41, 24, 18:

    me invisum meo patri esse intellego,

    Plaut. Merc. 1, 1, 79:

    invisos nos esse illos,

    Ter. Hec. 3, 1, 48:

    deo,

    Cic. N. D. 2, 66, 167:

    caelestibus,

    Verg. A. 1, 387:

    divis,

    id. ib. 2, 647:

    Minervae,

    id. G. 4, 246; Ov. Am. 2, 6, 34:

    dominae deae,

    id. ib. 3, 13, 18:

    infamem invisumque plebei Claudium facere,

    Liv. 27, 20, 11:

    ne invisi apud incolas forent, caverunt,

    Just. 36, 2, 15; Quint. 3, 7, 19; 5, 13, 38:

    (Helena) abdiderat sese atque aris invisa sedebat,

    Verg. A. 2, 574 Forbig. ed. 4 ad loc.; cf.:

    Tyndaridis facies invisa,

    id. ib. 2, 601. — Comp.:

    quo quis versutior et callidior est, hoc invisior et suspectior,

    Cic. Off. 2, 9.— Sup.:

    ipsi invisissimus fuerat,

    Plin. Ep. 2, 20.—
    (β).
    Of inanim. and abstr. things:

    cupressus,

    Hor. C. 2, 14, 23:

    negotia,

    id. Ep. 1, 14, 17:

    dis inmortalibus oratio nostra,

    Cic. de Imp. Pomp. 16, 47:

    regna dis invisa,

    Verg. A. 8, 245:

    Troja jacet Danais invisa puellis,

    Ov. H. 1, 3:

    improbitas judici,

    Quint. 6, 4, 15:

    potestatem invisam facere,

    Liv. 3, 9, 10:

    nomen Romanum ad aliquem,

    id. 24, 32, 2:

    omnia invisa efficere,

    id. 42, 42, 5:

    lux,

    Verg. A. 4, 631:

    facies,

    id. ib. 9, 734:

    vita,

    id. ib. 11, 177:

    lumina,

    id. ib. 12, 62:

    aurum,

    Prop. 3, 5, 3:

    locus,

    Ov. P. 2, 8, 64:

    liberalitas,

    Curt. 8, 8, 9:

    Macedonum nomen,

    id. 10, 1, 4.—
    b.
    In act. sense = inimicus, hostile, malicious (rare and poet.):

    invisum quem tu tibi fingis,

    Verg. A. 11, 364; cf.:

    quae tanta licentia ferri, Gentibus invisis Latium praebere cruorem,

    Luc. 1, 9:

    invisa belli consulibus fugiens mandat decreta senatus,

    id. 1, 488.
    2.
    in-vĭdĕo, false reading for non vidit, App. Mag. p. 391 Oud.

    Lewis & Short latin dictionary > invidendus

  • 24 invideo

    1.
    in-vĭdĕo, vīdi, vīsum, 2, v. a.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen., i. q. baskainein (fascinare), to look askance at, to look maliciously or spitefully at, to cast an evil eye upon (only anteclass.).—With acc.: ut est in Menalippo: quisnam florem liberūm invidit meūm? Male Latine videtur; sed praeclare Attius; ut enim videre, sic invidere florem rectius, quam flori. Nos consuetudine prohibemur;

    poëta jus suum tenuit et dixit audacius,

    Cic. Tusc. 3, 9, 20.— Absol.:

    ne quis malus invidere possit,

    produce misfortune by his evil eye, Cat. 5, 12 sq. —
    B.
    Trop., to be prejudiced against one, to be influenced by prejudice:

    semper dignitatis iniquus judex est, qui aut invidet aut favet,

    Cic. Planc. 3, 7; cf.:

    cui nisi invidisset is, etc.,

    id. Fam. 5, 21, 2.—
    II.
    Transf.
    A.
    (I. q. phthonein tini tinos.) To envy or grudge one any thing.
    (α).
    With dat. of the person or thing exciting the feeling:

    malim mihi inimicos invidere quam inimicis me meis,

    Plaut. Truc. 4, 2, 30:

    invident homines maxime paribus aut inferioribus,

    Cic. de Or. 2, 52, 209; id. Ac. 2, 2, 7:

    probus invidet nemini,

    id. Univ. 3:

    bonis,

    Sall. C. 51, 38:

    invidet ipsa sibi,

    Ov. F. 2, 591:

    Troasin,

    id. H. 13, 137.— Pass. impers.:

    sibi ne invideatur,

    Plaut. Bacch. 3, 6, 15:

    illi, quibus invidetur,

    id. Truc. 4, 2, 32:

    invidia dicitur... etiam in eo cui invidetur,

    Cic. Tusc. 4, 7, 16:

    si is cui invidetur, et invidet,

    Sen. Ep. 84, 11. — Of the thing:

    eorum commodis,

    Plaut. Most. 1, 3, 149:

    honori,

    Verg. A. 5, 541; Cic. Agr. 2 fin.:

    virtuti,

    id. Balb. 6, 15; id. de Or. 2, 51, 208:

    virtuti vestrae,

    Sall. C. 58, 21:

    omnia tunc quibus invideas si lividulus sis,

    Juv. 11, 110.—
    (β).
    Alicui in aliqua re:

    in qua (purpura) tibi invideo, quod, etc.,

    Cic. Fl. 29, 70:

    in hoc Crasso,

    id. de Or. 2, 56, 228.—
    (γ).
    Alicui with gen. of the thing ( poet.):

    neque ille Sepositi ciceris nec longae invidit avenae,

    Hor. S. 2, 6, 84.—
    (δ).
    Alicui aliqua re:

    non inviderunt laude sua mulieribus viri Romani,

    Liv. 2, 40, 11:

    nobis voluptate,

    Plin. Ep. 2, 10, 2; so with abl. alone:

    ne hostes quidem sepulturā invident,

    Tac. A. 1, 22; id. Germ. 33:

    nec invidebo vobis hac arte,

    Sen. Q. N. 4 praef. §

    7: qua (ratione) nulli mortalium invideo,

    id. de Vit. Beat. 24, 6; cf.:

    si anticum sermonem nostro comparemus, paene jam quidquid loquimur figura est, ut hac re invidere, non ut omnes veteres et Cicero praecipue, hanc rem,

    Quint. 9, 3, 11. —
    (ε).
    With ob: ob secundas res malorum hominum, Sen. de Ira, 1, 16, 5. —
    (ζ).
    Absol.:

    qui invident, eorum, etc.,

    of envious men, Plaut. Most. 1, 3, 149; Cic. Tusc. 4, 8, 17:

    qui invidet minor est,

    Plin. Ep. 6, 17, 4; Cic. Brut. 50, 188:

    non equidem invideo,

    Verg. E. 1, 11; Ov. Tr. 1, 1, 1; id. P. 1, 8, 8:

    invidit Clytie,

    id. M. 4, 234.—
    (η).
    Alicui aliquid (mostly post-class.; not in Cic.; cf.

    Krebs, Antibarb. p. 624 sq.): fama fuit Monuni Dardanorum principis filiam pacto fratri eum invidisse,

    Liv. 44, 30, 4 Weissenb.:

    sibi laudem,

    Curt. 9, 4, 21:

    nobis caeli te regia, Caesar, invidet,

    Verg. G. 1, 504:

    mihi senectus invidet imperium,

    id. A. 8, 509; cf.:

    Liber pampineas invidit collibus umbras,

    i. e. deprives of, id. E. 7, 58 Forbig. ad loc.; cf. D. infra; Ov. F. 4, 86:

    homini misero medicinam,

    Petr. 129:

    sibi voluptatem,

    Spart. Hadr. 20 init.; Val. Max. 4, 3, ext. 1. —
    (θ).
    Alicui with object-clause:

    invidere alii bene esse, tibi male esse, miseriast,

    Plaut. Truc. 4, 2, 31:

    nullus est cui non invideant rem secundam optingere,

    id. Bacch. 3, 6, 14.—
    (ι).
    Aliquid alone, to envy the possession of, envy one on account of:

    oro vos id mihi dare quod multi invideant, plures concupiscant,

    Nep. Thras. 4, 2:

    nam quis invideat mala,

    Sen. Herc. Oet. 36; cf.: haec qui gaudent, gaudeant perpetuo suo bono;

    qui invident, etc.,

    Plaut. Most. 1, 3, 49. — Pass.: ego cur, acquirere pauca Si possum, invideor? (for cur mihi invidetur) am I envied? Hor. A. P. 56.— Impers.:

    invidetur enim commodis hominum ipsorum,

    Cic. de Or. 2, 51:

    non dixi invidiam, quae tum est, cum invidetur,

    id. Tusc. 3, 9, 20.— Hence, P. a., invĭdendus, a, um, enviable:

    aula,

    Hor. C. 2, 10, 7:

    postis,

    id. ib. 3, 1, 45; Sen. Const. Sap. 13, 3. —
    B.
    To be loath, be unwilling; with a foll. inf. ( poet.):

    invidens deduci triumpho,

    Hor. C. 1, 37, 30. —With abl.: invidere igne rogi miseris, to grudge, i. e. not grant a burning and burial, Luc. 7, 798.—With inf.:

    his te quoque jungere, Caesar, Invideo,

    am not willing, Luc. 2, 550.—
    C.
    To emulate, aspire to rival:

    Caesar et se illius gloriae invidere, et illum suae invidisse dixit,

    Val. Max. 5, 1, 10.—
    D.
    To hinder, prevent; to refuse, deny:

    plurima, quae invideant pure apparere tibi rem,

    Hor. S. 1, 2, 100:

    invidisse deos, ut Conjugium optatum viderem,

    Verg. A. 11, 269; cf.:

    tene invidit fortuna mihi, ne, etc.,

    id. ib. 11, 43:

    Cereri totum natura concessit, oleum ac vinum non invidit tautum,

    Plin. 15, 2, 3, § 8:

    nobis invidit inutile ferrum,

    Ov. P. 2, 8, 59: nec famam invidit Apollo, Sil. 4, 400.—With dat. and abl.:

    tibi laude, nobis voluptate,

    Plin. Ep. 2, 10, 2.— With abl. alone:

    ne hostes quidem sepulturā invident,

    Tac. A. 1, 22:

    exemplo,

    id. ib. 15, 63:

    spectaculo proelii,

    id. G. 33:

    bona morte,

    Plin. Ep. 2, 20, 8.—Hence,
    1.
    invĭdens, entis, P. a., envious:

    nocere invidenti,

    Cic. Tusc. 4, 8, 17; Hor. C. 1, 37, 30; Vell. 2, 73, 1:

    sive apud cupidos sive apud invidentes dicendum habuerit orator,

    Tac. Dial. 31 med.
    2.
    invīsus, a, um, P. a.
    a.
    Hated, hateful, detested (class.).
    (α).
    Of persons, animals, etc.:

    persona lutulenta, impura, invisa,

    Cic. Rosc. Com. 7, 20:

    Cato,

    id. Dom. 25, 65:

    suspectos alios invisosque efficere,

    Liv. 41, 24, 18:

    me invisum meo patri esse intellego,

    Plaut. Merc. 1, 1, 79:

    invisos nos esse illos,

    Ter. Hec. 3, 1, 48:

    deo,

    Cic. N. D. 2, 66, 167:

    caelestibus,

    Verg. A. 1, 387:

    divis,

    id. ib. 2, 647:

    Minervae,

    id. G. 4, 246; Ov. Am. 2, 6, 34:

    dominae deae,

    id. ib. 3, 13, 18:

    infamem invisumque plebei Claudium facere,

    Liv. 27, 20, 11:

    ne invisi apud incolas forent, caverunt,

    Just. 36, 2, 15; Quint. 3, 7, 19; 5, 13, 38:

    (Helena) abdiderat sese atque aris invisa sedebat,

    Verg. A. 2, 574 Forbig. ed. 4 ad loc.; cf.:

    Tyndaridis facies invisa,

    id. ib. 2, 601. — Comp.:

    quo quis versutior et callidior est, hoc invisior et suspectior,

    Cic. Off. 2, 9.— Sup.:

    ipsi invisissimus fuerat,

    Plin. Ep. 2, 20.—
    (β).
    Of inanim. and abstr. things:

    cupressus,

    Hor. C. 2, 14, 23:

    negotia,

    id. Ep. 1, 14, 17:

    dis inmortalibus oratio nostra,

    Cic. de Imp. Pomp. 16, 47:

    regna dis invisa,

    Verg. A. 8, 245:

    Troja jacet Danais invisa puellis,

    Ov. H. 1, 3:

    improbitas judici,

    Quint. 6, 4, 15:

    potestatem invisam facere,

    Liv. 3, 9, 10:

    nomen Romanum ad aliquem,

    id. 24, 32, 2:

    omnia invisa efficere,

    id. 42, 42, 5:

    lux,

    Verg. A. 4, 631:

    facies,

    id. ib. 9, 734:

    vita,

    id. ib. 11, 177:

    lumina,

    id. ib. 12, 62:

    aurum,

    Prop. 3, 5, 3:

    locus,

    Ov. P. 2, 8, 64:

    liberalitas,

    Curt. 8, 8, 9:

    Macedonum nomen,

    id. 10, 1, 4.—
    b.
    In act. sense = inimicus, hostile, malicious (rare and poet.):

    invisum quem tu tibi fingis,

    Verg. A. 11, 364; cf.:

    quae tanta licentia ferri, Gentibus invisis Latium praebere cruorem,

    Luc. 1, 9:

    invisa belli consulibus fugiens mandat decreta senatus,

    id. 1, 488.
    2.
    in-vĭdĕo, false reading for non vidit, App. Mag. p. 391 Oud.

    Lewis & Short latin dictionary > invideo

  • 25 Сепултура

    Mass media: Sepultura

    Универсальный русско-английский словарь > Сепултура

  • 26 cavar

    v.
    1 to dig (hoyo).
    2 to go deep, to delve deeply.
    * * *
    1 to dig
    1 (ahondar) to go deep
    2 figurado (meditar) to meditate (en, on)
    \
    cavar su propia tumba figurado to dig one's own grave
    * * *
    verb
    * * *
    1.
    VT [en el suelo] [+ fosa, hoyo] to dig; [+ pozo] to sink; (Agr) [+ tierra] to dig over; [+ cepas] to dig round
    2. VI
    1) [en el suelo] to dig
    2) (=investigar) to delve (en into)
    go deeply (en into)
    3) (=meditar) to meditate profoundly (en on)
    * * *
    verbo transitivo
    a) <fosa/zanja> to dig; < pozo> to sink
    b) <tierra/huerto> to hoe

    cavar su propia fosa or tumba — to dig one's own grave

    * * *
    = dig, dig + deep, burrow.
    Ex. The factory worker compensates for his noisy and dirty work environment by digging his allotment.
    Ex. Are we prepared to dig deep into our well of humanity & humility in order to uplift ourselves?.
    Ex. Anecdotal records describe habitat destruction through soil erosion due to burrowing by puffins, shearwaters and stoats.
    ----
    * cavar los cimientos = dig + foundations.
    * cavarse su propia tumba = another nail in + Posesivo + coffin.
    * cavar una zanja = dig + ditch.
    * * *
    verbo transitivo
    a) <fosa/zanja> to dig; < pozo> to sink
    b) <tierra/huerto> to hoe

    cavar su propia fosa or tumba — to dig one's own grave

    * * *
    = dig, dig + deep, burrow.

    Ex: The factory worker compensates for his noisy and dirty work environment by digging his allotment.

    Ex: Are we prepared to dig deep into our well of humanity & humility in order to uplift ourselves?.
    Ex: Anecdotal records describe habitat destruction through soil erosion due to burrowing by puffins, shearwaters and stoats.
    * cavar los cimientos = dig + foundations.
    * cavarse su propia tumba = another nail in + Posesivo + coffin.
    * cavar una zanja = dig + ditch.

    * * *
    cavar [A1 ]
    vt
    1 ‹fosa/zanja› to dig; ‹pozo› to sink
    2 ‹tierra/huerto› to hoe
    * * *

    cavar ( conjugate cavar) verbo transitivo
    a)fosa/zanja to dig;

    pozo to sink
    b) tierra to hoe

    cavar verbo transitivo to dig
    ♦ Locuciones: cavar uno su propia tumba, to dig one's own grave
    ' cavar' also found in these entries:
    Spanish:
    tumba
    - pala
    - pica
    - tierra
    English:
    burrow
    - deep
    - dig
    - hoe
    - work
    * * *
    vt
    [hoyo] to dig; [con azada] to hoe;
    cavar un pozo to sink a well;
    está cavando su propia tumba she is digging her own grave
    vi
    [hacer hoyo] to dig; [con azada] to hoe
    * * *
    v/t dig
    * * *
    cavar vt
    : to dig
    cavar vi
    cavar en : to delve into, to probe
    * * *
    cavar vb to dig [pt. & pp. dug]

    Spanish-English dictionary > cavar

  • 27 cristiano

    adj.
    Christian.
    m.
    1 Christian.
    2 Cristiano.
    pres.indicat.
    1st person singular (yo) present indicative of spanish verb: cristianar.
    * * *
    1 RELIGIÓN Christian
    2 familiar (vino) watered-down
    nombre masculino,nombre femenino
    1 RELIGIÓN Christian
    1 familiar person, soul
    \
    hablar en cristiano familiar (claro) to speak plainly 2 (en español) to speak Spanish
    cristiano,-a nuevo,-a HISTORIA Moor or Jew converted to Christianity
    cristiano,-a viejo,-a HISTORIA Christian without Moorish or Jewish ancestors
    ————————
    1 familiar person, soul
    * * *
    (f. - cristiana)
    noun adj.
    * * *
    cristiano, -a
    1. ADJ
    1) (Rel) Christian
    2)
    2.
    SM / F (Rel) Christian

    cristiano nuevo — ( Hist) converted Jew or Moor

    cristiano viejo — ( Hist) Christian with no Jewish or Moorish blood

    3. SM
    1) (=persona) person

    este cristiano* yours truly *

    2)

    hablar en cristiano(=claramente) to talk sense; (=en español) to speak Spanish

    * * *
    I
    - na adjetivo Christian

    ¿eres cristiano? — are you a Christian?

    II
    - na masculino, femenino
    a) (Relig) Christian
    b) (fam) ( persona)

    en cristiano — (fam) ( en español) in Spanish; ( sin tecnicismos) in plain Spanish (o English etc)

    * * *
    Ex. In 1971 Sanford Berman demonstrated the subject heading list's bias toward an American/Western-European, Christian, white, male point-of-view.
    ----
    * Ciencia Cristiana, la = Christian Science.
    * era cristiana, la = common era, the (C.E.).
    * misionero cristiano = Christian missionary.
    * * *
    I
    - na adjetivo Christian

    ¿eres cristiano? — are you a Christian?

    II
    - na masculino, femenino
    a) (Relig) Christian
    b) (fam) ( persona)

    en cristiano — (fam) ( en español) in Spanish; ( sin tecnicismos) in plain Spanish (o English etc)

    * * *

    Ex: In 1971 Sanford Berman demonstrated the subject heading list's bias toward an American/Western-European, Christian, white, male point-of-view.

    * Ciencia Cristiana, la = Christian Science.
    * era cristiana, la = common era, the (C.E.).
    * misionero cristiano = Christian missionary.

    * * *
    cristiano1 -na
    Christian
    ¿eres cristiano? are you a Christian?
    sus restos recibirán cristiana sepultura mañana a las diez she will be laid to rest o buried tomorrow at 10 o'clock, the funeral will take place at 10 o'clock tomorrow
    cristiano2 -na
    masculine, feminine
    1 ( Relig) Christian
    2 ( fam)
    (persona): le habla al perro como si fuera un cristiano he talks to the dog as if it were human o a person
    ¡no hay cristiano que la entienda! absolutely no one can understand her!, she's absolutely impossible to understand!
    en cristiano ( fam) (en español) in Spanish; (sin tecnicismos) in plain Spanish ( o English etc)
    ahora estamos en España, así que habla en cristiano we're in Spain now, so speak Spanish
    Compuestos:
    cristiano renacido, cristiana renacida
    masculine, feminine born-again Christian
    * * *

    Del verbo cristianar: ( conjugate cristianar)

    cristiano es:

    1ª persona singular (yo) presente indicativo

    cristianó es:

    3ª persona singular (él/ella/usted) pretérito indicativo

    cristiano
    ◊ -na adjetivo/ sustantivo masculino, femenino

    Christian;
    ¿eres cristiano? are you a Christian?;
    cristiano renacido born-again Christian
    cristiano,-a adjetivo & sustantivo masculino y femenino Christian

    ' cristiano' also found in these entries:
    Spanish:
    cristiana
    - gentil
    English:
    Christian
    - plain
    - practicing
    - practising
    - Sabbath
    - born
    * * *
    cristiano, -a
    adj
    Christian
    nm,f
    1. [religioso] Christian;
    Fam
    esto no hay cristiano que lo soporte this is more than flesh and blood can stand;
    Fam
    hablar en cristiano [en castellano] to speak (proper) Spanish;
    [en lenguaje comprensible] to speak clearly;
    no estar o [m5] andar muy cristiano [estar de mal humor] not to be in the best of moods;
    [encontrarse mal] to be a bit out of sorts Hist cristiano nuevo person converted to Christianity as an adult; Hist cristiano viejo = person with no Moorish, Jewish or non-Christian ancestry
    2. CAm [bonachón] good soul
    * * *
    I adj Christian
    II m, cristiana f Christian
    III m
    :
    hablar en cristiano use everyday language, talk plain English
    * * *
    cristiano, -na adj & n
    : Christian
    * * *
    cristiano adj n Christian

    Spanish-English dictionary > cristiano

  • 28 profano

    adj.
    profane, worldly, irreligious.
    f. & m.
    1 lay person, non-specialist.
    2 layman.
    pres.indicat.
    1st person singular (yo) present indicative of spanish verb: profanar.
    * * *
    1 (no sagrado) profane, secular
    nombre masculino,nombre femenino
    1 (hombre) layman; (mujer) laywoman
    \
    ser profano,-a en la materia to know nothing about the subject
    * * *
    profano, -a
    1. ADJ
    1) (=laico) profane, secular
    2) (=irrespetuoso) irreverent
    3) (=no experto) lay, uninitiated; (=ignorante) ignorant

    soy profano en música — I don't know anything about music, I'm a layman when it comes to music

    4) (=deshonesto) indecent, immodest
    2.
    SM / F (=inexperto) layman/laywoman; (=ajeno) outsider
    * * *
    I
    - na adjetivo
    1)
    a) ( no sagrado) <escritor/música> secular, profane (frml); < fiesta> secular
    b) ( antirreligioso) profane (frml), irreverent
    II
    - na masculino, femenino
    1) (Relig) (m) layman; (f) laywoman
    2) ( no especialista) non-specialist
    * * *
    = layman [laymen, -pl.], outsider, lay, lay person [layperson], unholy, pedestrian.
    Ex. Mechanization may yet force the issue, especially in the scientific field; whereupon scientific jargon would become still less intelligible to the layman.
    Ex. If we look at a totally different sort of book, romantic fiction, we find here a form of novel which, to the outsider who has never read one of them, may seem to be endlessly repetitious.
    Ex. Most public libraries in western countries are under local control and the smaller the local government unit, the more all embracing is the lay, and therefore uninformed, control.
    Ex. This is an evaluative tool which brings lay people together with experts, under pressure of limited time, for study of specific problems.
    Ex. The unholy and more holy sources of community information are mentioned from pimps and prostitutes to the preacher and the policeman.
    Ex. The article 'Modems: an overview for the pedestrian' offers help in selecting a modem for a personal computer.
    ----
    * profano en la materia = non-scholar.
    * representación de personas profanas en la materia = lay representation.
    * * *
    I
    - na adjetivo
    1)
    a) ( no sagrado) <escritor/música> secular, profane (frml); < fiesta> secular
    b) ( antirreligioso) profane (frml), irreverent
    II
    - na masculino, femenino
    1) (Relig) (m) layman; (f) laywoman
    2) ( no especialista) non-specialist
    * * *
    = layman [laymen, -pl.], outsider, lay, lay person [layperson], unholy, pedestrian.

    Ex: Mechanization may yet force the issue, especially in the scientific field; whereupon scientific jargon would become still less intelligible to the layman.

    Ex: If we look at a totally different sort of book, romantic fiction, we find here a form of novel which, to the outsider who has never read one of them, may seem to be endlessly repetitious.
    Ex: Most public libraries in western countries are under local control and the smaller the local government unit, the more all embracing is the lay, and therefore uninformed, control.
    Ex: This is an evaluative tool which brings lay people together with experts, under pressure of limited time, for study of specific problems.
    Ex: The unholy and more holy sources of community information are mentioned from pimps and prostitutes to the preacher and the policeman.
    Ex: The article 'Modems: an overview for the pedestrian' offers help in selecting a modem for a personal computer.
    * profano en la materia = non-scholar.
    * representación de personas profanas en la materia = lay representation.

    * * *
    profano1 -na
    A
    1 (no sagrado) ‹escritor/música› secular, profane ( frml); ‹fiesta› secular
    2 (antirreligioso) profane, irreverent
    B
    (no especializado): soy profano en la materia I'm not an expert on the subject
    profano2 -na
    masculine, feminine
    A ( Relig) ( masculine) layman; ( feminine) laywoman
    B (no especialista) non-specialist
    su nombre no dice demasiado a los profanos his name doesn't mean much to the non-specialist o the layperson o the layman
    * * *

    Del verbo profanar: ( conjugate profanar)

    profano es:

    1ª persona singular (yo) presente indicativo

    profanó es:

    3ª persona singular (él/ella/usted) pretérito indicativo

    Multiple Entries:
    profanar    
    profano
    profanar ( conjugate profanar) verbo transitivotemplo/sepultura to desecrate, defile
    profano
    ◊ -na adjetivo

    1
    a) ( no sagrado) ‹escritor/música secular, profane (frml);

    fiesta secular

    2 ( no especializado):

    ■ sustantivo masculino, femenino
    1 (Relig) (m) layman;
    (f) laywoman
    2 ( no especialista) non-specialist
    profanar verbo transitivo to desecrate
    profano,-a
    I adjetivo
    1 (no sacro) profane, secular
    2 (no experto) ignorant, lay
    II sustantivo masculino y femenino layperson
    (hombre) layman
    (mujer) laywoman
    ' profano' also found in these entries:
    Spanish:
    profana
    - temporal
    English:
    lay
    - profane
    - secular
    * * *
    profano, -a
    adj
    1. [no sagrado] profane, secular;
    literatura/música profana secular literature/music
    2. [ignorante] ignorant, uninitiated;
    soy profano en la materia I'm a layman when it comes to that subject, I know nothing about the subject
    nm,f
    layman, f laywoman;
    soy un profano en cuestiones de economía I'm a layman when it comes to economics, I know nothing about economics
    * * *
    I adj fig
    lay atr
    II m layman
    * * *
    profano, -na adj
    1) : profane
    2) : worldly, secular
    profano, -na n
    : nonspecialist

    Spanish-English dictionary > profano

  • 29 grave

    adj.
    1 serious.
    estar grave to be seriously ill
    presenta heridas graves he is seriously injured
    su semblante grave impone respeto her serious features inspire respect
    2 low, deep (sonido, voz).
    3 stressed on the second-last syllable (grammar) (palabra).
    4 seriously ill.
    5 grave, deep, low-pitched.
    6 paroxytone, paroxytonic, with a stronger phonetic accent on the next to the last syllable.
    f.
    1 word stressed on the second-last syllable (grammar).
    2 paroxytone word, word with second-to-last syllable stress, paroxytone.
    pres.subj.
    1st person singular (yo) Present Subjunctive of Spanish verb: gravar.
    * * *
    1 (pesado) heavy
    2 (serio) grave, serious
    los últimos acontecimientos suponen un grave empeoramiento de la situación recent events pose a grave threat to the situation
    3 (difícil) difficult
    4 (solemne) solemn
    5 (voz, nota) deep, low
    6 LINGÚÍSTICA (acento) grave; (palabra) paroxytone
    \
    estar grave to be seriously ill
    * * *
    adj.
    * * *
    ADJ
    1) (Med) [enfermedad, estado] serious
    2) (=serio) serious; (=importante) important, momentous
    3) [carácter] serious, dignified
    4) (Mús) [nota, tono] low, deep; [voz] deep
    5) (Ling) [acento] grave; [palabra] stressed on the penultimate syllable
    * * *
    1) < enfermo> seriously ill; <herida/enfermedad> serious
    2) <situación/asunto/error> serious
    3)
    a) <tono/expresión/gesto> grave, solemn
    b) < voz> deep
    4) (Ling) < acento> grave; < palabra> paroxytone
    * * *
    1) < enfermo> seriously ill; <herida/enfermedad> serious
    2) <situación/asunto/error> serious
    3)
    a) <tono/expresión/gesto> grave, solemn
    b) < voz> deep
    4) (Ling) < acento> grave; < palabra> paroxytone
    * * *
    grave1
    1 = gross [grosser -comp., grossest -sup.], severe [severer -comp., severest -sup.], serious, grievous, acute.

    Ex: She notes some gross inadequacies of these schemes in classifying African subjects, especially in the social sciences and humanities.

    Ex: Obviously if it were not for the fact that such indexes also have severe limitations there would be little need to produce any other type of subject index.
    Ex: Library users may not all be scholars -- they often do not have a particular title in mind -- but they do have serious information needs and they seriously need access to the library's collection.
    Ex: How should restitution be made across generations for grievous harms suffered in the distant past?.
    Ex: In some areas of study, notably the social sciences, the problems vocabulary are acute.
    * causar graves daños a = bring + ruin to.
    * culpa grave = gross negligence.
    * delito grave = serious offence.
    * herida grave = serious injury, severe injury.
    * infección grave = acute infection.
    * infracción grave = serious offence.
    * lesión grave = serious injury, severe injury.
    * miastenia grave = myasthenia gravis.
    * negligencia grave = gross negligence.
    * SARS (Síndrome Respiratorio Agudo y Grave) = SARS (Severe Acute Respiratory Syndrome).

    grave2
    2 = grave [graver -comp., gravest -sup.].

    Ex: I believe that literature is certainly in one sense 'play' -- grave and absorbed play.

    * acento grave = grave.

    * * *
    A ‹enfermo› seriously ill; ‹herida› serious; ‹enfermedad› serious
    está en estado grave or está grave she is seriously ill
    su estado es grave his condition is serious
    B ‹situación/suceso› serious; ‹problema/asunto› serious
    fue un error grave it was a serious o ( frml) grave error
    C ‹tono/expresión/gesto› grave, solemn
    D ‹voz› deep
    E ( Ling) ‹acento› grave; ‹palabra› paroxytone
    * * *

     

    Del verbo gravar: ( conjugate gravar)

    gravé es:

    1ª persona singular (yo) pretérito indicativo

    grave es:

    1ª persona singular (yo) presente subjuntivo

    3ª persona singular (él/ella/usted) presente subjuntivo

    3ª persona singular (él/ella/usted) imperativo

    Multiple Entries:
    gravar    
    grave
    gravar ( conjugate gravar) verbo transitivo ( con impuesto) ‹ingresos/productos to tax
    grave adjetivo
    1
    a) [estar] ‹ enfermo seriously ill

    b) [ser] ‹herida/enfermedad serious

    2situación/asunto/error serious
    3
    a)tono/expresión/gesto grave, solemn

    b) voz deep

    c)sonido/nota low

    4 (Ling) ‹ acento grave;
    palabra paroxytone
    gravar vtr Jur (cargar con impuestos) to tax
    grave adjetivo
    1 (peligroso, crítico) serious: está muy grave, he's seriously ill
    2 (voz, nota, tono) low: siempre le reconocía por su voz grave, I always recognized him by his low voice
    ' grave' also found in these entries:
    Spanish:
    cavar
    - cogida
    - consideración
    - deforestación
    - desforestación
    - enfrentarse
    - extracorpórea
    - extracorpóreo
    - fosa
    - hoya
    - hoyo
    - pronóstico
    - renacer
    - revolverse
    - sedición
    - sepultura
    - seria
    - serio
    - tumba
    - ultratumba
    - vivir
    - afectado
    - asustar
    - bajo
    - crimen
    - esperar
    - frente
    - herida
    - profundo
    English:
    acute
    - Armageddon
    - bad
    - critical
    - dangerous
    - deep
    - deepen
    - deficiency
    - dire
    - felony
    - grave
    - grievous
    - life-threatening
    - low
    - major
    - mark
    - mass grave
    - nasty
    - serious
    - severe
    - danger
    - desperate
    - felon
    - less
    - sober
    - solemn
    - tend
    - violate
    * * *
    adj
    1. [enfermedad] serious;
    estar grave to be seriously ill;
    presenta heridas graves he is seriously injured
    2. [situación] serious;
    cometió un grave error he made a serious mistake
    3. [serio] serious;
    su semblante grave impone respeto her serious features inspire respect
    4. [estilo] formal
    5. [sonido, voz] low, deep
    6. Gram [palabra] stressed on the second-last syllable, Espec paroxytone
    7. Gram [tilde] grave
    nm
    graves [sonidos] bass;
    el control de los graves the bass control
    nf
    Gram word stressed on the second-last syllable, Espec paroxytone
    * * *
    adj
    1 serious; tono grave, solemn;
    estar grave be seriously ill
    2 voz deep; nota low
    3 LING acento grave
    * * *
    grave adj
    1) : grave, important
    2) : serious, somber
    3) : serious (of an illness)
    * * *
    grave adj
    1. (enfermedad, crisis, problema) serious
    2. (expresión) grave / solemn
    3. (sonido, nota) low
    4. (voz) deep

    Spanish-English dictionary > grave

  • 30 hoya

    f.
    1 hole, cavity, pit in the earth (agujero).
    2 bed of a river. (America, Peru)
    3 ditch, trench.
    4 hoya.
    * * *
    1 (hoyo) hole, pit
    2 (sepultura) grave
    3 GEOGRAFÍA valley, dale
    * * *
    SF
    1) (=agujero) pit, hole

    hoya de arena — (Golf) bunker, sand trap (EEUU)

    2) (=tumba) grave
    3) (Geog) vale, valley; LAm [de río] riverbed, river basin
    4) (Agr) seedbed
    * * *
    femenino (AmL) river basin
    * * *
    femenino (AmL) river basin
    * * *
    ( AmL)
    river basin
    * * *

    hoya f Geog hollow, pit, grave
    ' hoya' also found in these entries:
    English:
    trough
    * * *
    hoya nf
    1. [llanura] plain [surrounded by mountains]
    2. Am [cuenca de río] river basin
    * * *
    f
    1 hole
    2 de tumba grave
    3 GEOG plain
    4 S.Am.
    river basin

    Spanish-English dictionary > hoya

  • 31 huaca

    SF = guaca
    * * *
    * * *
    * * *
    * * *
    huaca nf
    1. Am [sepultura] = pre-Columbian Indian tomb
    2. Am [tesoro] hidden treasure

    Spanish-English dictionary > huaca

  • 32 īn-sepultus

        īn-sepultus adj.,     unburied: acervi civium: membra, H.: insepultos proiecit, L.: sepultura, without funeral rites.

    Latin-English dictionary > īn-sepultus

  • 33 nauarchus

        nauarchus ī, m, ναύαρχοσ, a ship-master, captain: sepultura nauarchi.
    * * *
    master/captain of a ship; skipper

    Latin-English dictionary > nauarchus

  • 34 pōscō

        pōscō popōscī, —, ere, inch.    [PREC-], to ask urgently, beg, demand, request, desire: Impius es cum poscis, ait: sed pensio clamat, Posce, beg, Iu.: Fauno immolare, Seu poscat agnā sīve malit haedo, if he require it, H.: argentum: pugnam, L.: peccatis veniam, H.: accusant ei, quos populus poscit, demands for punishment: dictatorem reum, require the prosecution of, L.: ego poscor Olympo, it is I that Olympus summons, V.: tua numina, invoke, V.: abs te litteras: parentes pretium pro sepulturā liberūm poscere: non ita creditum Poscis Quintilium deos, H.: Quid dedicatum poscit Apollinem Vates? H.: gravidae posceris exta bovis, they ask you for the entrails, O.: poscor meum Laelapa, they demand of me, O.: Parilia poscor, O.: poscimus, ut cenes civiliter, Iu.: poscat sibi fabula credi, H.: Esse sacerdotes delubraque vestra tueri Poscimus, O.: poscunt maioribus poculis (sc. bibere), challenge with larger goblets.—Of things, to make necessary, demand, require, need, call for: quod res poscere videbatur, Cs.: quod negotium poscebat, S.: terrae semina poscunt, V.
    * * *
    poscere, poposci, - V
    ask, demand

    Latin-English dictionary > pōscō

  • 35 profana

    adj.
    1 profane, irreverent (irrespetuoso).
    2 worldly, irreligious.
    3 extravagant, flashy, loud, immodest or unchaste in dress and outward show.
    4 wanting in knowledge or authority upon a subject.
    pres.indicat.
    3rd person singular (él/ella/ello) present indicative of spanish verb: profanar.
    imperat.
    2nd person singular (tú) Imperative of Spanish verb: profanar.
    * * *

    Del verbo profanar: ( conjugate profanar)

    profana es:

    3ª persona singular (él/ella/usted) presente indicativo

    2ª persona singular (tú) imperativo

    Multiple Entries:
    profana    
    profanar
    profanar ( conjugate profanar) verbo transitivotemplo/sepultura to desecrate, defile
    profano,-a
    I adjetivo
    1 (no sacro) profane, secular
    2 (no experto) ignorant, lay
    II sustantivo masculino y femenino layperson
    (hombre) layman
    (mujer) laywoman
    profanar verbo transitivo to desecrate
    * * *
    f laywoman

    Spanish-English dictionary > profana

  • 36 kirats

    iz.
    1. ( usain txarra) stench, reek, stink, smell, odour (GB), odor (USA) ; \kiratsa zerion ur geldiari the stagnant water reeked; ahoko \kiratsa kentzeko in order to get rid of bad breath
    2. ( lohia) filth, muck, slime
    3. ( nahigabea) dismay, disappointment; oroit ezazu Jainkoak guregatik hartu izan zuen \kiratsaz remember the disappointment which God has suffered because of us io.
    1. reeking, stinking, foul-smelling, smelly; sepultura \kiratsak baino \kiratsagoa da it is more foul-smelling than any grave
    2. bitter, tart, acrid; edari \kirats bat a bitter drink

    Euskara Ingelesa hiztegiaren > kirats

  • 37 adficio

    af-fĭcĭo (better adf-), affēci (adf-), affectum (adf-), 3, v. a. [facio], to do something to one, i. e. to exert an influence on body or mind, so that it is brought into such or such a state (used by the poets rarely, by Hor. never).
    1.
    Aliquem.
    A.
    Of the body rarely, and then commonly in a bad sense:

    ut aestus, labor, fames, sitisque corpora adficerent,

    Liv. 28, 15:

    contumeliis adficere corpora sua,

    Vulg. Rom. 1, 24:

    non simplex Damasichthona vulnus Adficit,

    Ov. M. 6, 255:

    aconitum cor adficit,

    Scrib. Comp. 188:

    corpus adficere M. Antonii,

    Cic. Phil. 3:

    pulmo totus adficitur,

    Cels. 4, 7; with abl. of spec.:

    stomacho et vesicā adfici,

    Scrib. Comp. 186. —In bon. part.:

    corpus ita adficiendum est, ut oboedire rationi possit,

    Cic. Off. 1, 23.—
    B.
    More freq. of the mind:

    litterae tuae sic me adfecerunt, ut, etc.,

    Cic. Att. 14, 3, 2:

    is terror milites hostesque in diversum adfecit,

    Tac. A. 11, 19:

    varie sum adfectus tuis litteris,

    Cic. Fam. 16, 2:

    consules oportere sic adfici, ut, etc.,

    Plin. Pan. 90:

    adfici a Gratiā aut a Voluptate,

    Cic. Fam. 5, 12; id. Mil. 29, 79:

    sollicitudo de te duplex nos adficit,

    id. Brut. 92, 332:

    uti ei qui audirent, sic adficerentur animis, ut eos adfici vellet orator,

    id. de Or. 1, 19, 87 B. and K.:

    adfici animos in diversum habitum,

    Quint. 1, 10, 25.—
    2.
    With acc. and abl., to affect a person or (rarely) thing with something; in a good sense, to bestow upon, grace with; in a bad sense, to visit with, inflict upon; or the ablative and verb may be rendered by the verb corresponding to the ablative, and if an adjective accompany the ablative, this adjective becomes an adverb.—Of inanimate things (rare): luce locum adficiens, lighting up the place, Varr. ap. Non. p. 250, 2:

    adficere medicamine vultum,

    Ov. Med. Fac. 67:

    factum non eo nomine adficiendum,

    designated, Cic. Top. 24, 94:

    res honore adficere,

    to honor, id. N. D. 1, 15, 38:

    non postulo, ut dolorem eisdem verbis adficias, quibus Epicurus, etc.,

    id. Tusc. 2, 7, 18.—
    3.
    Very freq. of persons.
    (α).
    In a good sense:

    Qui praedā atque agro adoreāque adfecit populares suos,

    Plaut. Am. 1, 1, 38:

    quem sepulturā adficit,

    buries, Cic. Div. 1, 27, 56:

    patres adfecerat gloriā,

    id. Tusc. 1, 15, 34:

    admiratione,

    id. Off. 2, 10, 37:

    voluptate,

    id. Fin. 3, 11, 37:

    beneficio,

    id. Agr. 1, 4, 13:

    honore,

    id. Rosc. Am. 50, 147:

    laude,

    id. Off. 2, 13, 47:

    nomine regis,

    to style, id. Deiot. 5, 14:

    bonis nuntiis,

    Plaut. Am. prol. 8:

    muneribus,

    Cic. Fam. 2, 3; Nep. Ages. 3, 3:

    praemio,

    Cic. Mil. 30, 82:

    pretio,

    Verg. A. 12, 352:

    stipendio,

    Cic. Balb. 27, 61.—
    (β).
    In a bad sense: injuriā abs te adficior indignā, pater, am wronged unjustly, Enn. ap. Auct. ad Heren. 2, 24, 38; so Ter. Phorm. 5, 1, 3:

    Quantā me curā et sollicitudine adficit Gnatus,

    id. ib. 2, 4, 1; so Cic. Att. 1, 18:

    desiderio,

    id. Fam. 2, 12:

    timore,

    to terrify, id. Quint. 2, 6:

    difficultate,

    to embarrass, Caes. B. G. 7, 6:

    molestiā,

    to trouble, Cic. Att. 15, 1:

    tantis malis,

    Vulg. Num. 11, 15:

    maculā,

    Cic. Rosc. Am. 39, 113:

    ignominiā,

    id. ib. 39, 123:

    contumeliis,

    Vulg. Ezech. 22, 7; ib. Luc. 20, 11:

    rerum et verborum acerbitatibus,

    Suet. Calig. 2:

    verberibus,

    Just. 1, 5:

    supplicio,

    Cic. Brut. 1, 16; so Caes. B. G. 1, 27:

    poenā,

    Nep. Hann. 8, 2:

    exsilio,

    to banish, id. Thras. 3:

    morte, cruciatu, cruce,

    Cic. Verr. 3, 4, 9:

    morte,

    Vulg. Matt. 10, 21:

    cruce,

    Suet. Galb. 9:

    ultimis cruciatibus,

    Liv. 21, 44:

    leto,

    Nep. Regg. 3, 2.—And often in pass.:

    sollicitudine et inopiā consilii,

    Cic. Att. 3, 6:

    adfici aegritudine,

    id. Tusc. 3, 7, 15:

    doloribus pedum,

    id. Fam. 6, 19:

    morbo oculorum,

    Nep. Hann. 4, 3:

    inopiā rei frumentariae,

    Caes. B. G. 7, 17:

    calamitate et injuriā,

    Cic. Att. 11, 2:

    magnā poenā, Auct. B. G. 8, 39: vulneribus,

    Col. R. R. 4, 11:

    torminibus et inflationibus,

    Plin. 29, 5, 33, § 103:

    servitute,

    Cic. Rep. 1, 44.—Hence, affectus ( adf-), a, um, P. a.
    I.
    In a peculiar sense, that on which we have bestowed labor, that which we are now doing, so that it is nearly at an end; cf.: Adfecta, sicut M. Cicero et [p. 67] veterum elegantissime locuti sunt, ea proprie dicebantur, quae non ad finem ipsum, sed proxime finem progressa deductave erant, Gell. 3, 16:

    bellum adfectum videmus et paene confectum,

    Cic. Prov. Cons. 8, 19:

    in provinciā (Caesar) commoratur, ut ea. quae per eum adfecta sunt, perfecta rei publicae tradat,

    id. ib. 12, 29: cum adfectā prope aestate uvas a sole mitescere tempus, etc., near the end of summer, id. ap. Gell. l. c.:

    Jamque hieme adfectā mitescere coeperat annus,

    Sil. 15, 502:

    in Q. Mucii infirmissimā valetudine adfectāque jam aetate,

    Cic. de Or. 1,45,200; id. Verr. 2,4,43, § 95.—
    II.
    In nearly the same sense as the verb, absol. and with abl.
    A.
    Absol.
    (α).
    Of persons laboring under disease, or not yet quite recovered:

    Qui cum ita adfectus esset, ut sibi ipse diffideret,

    was in such a state, Cic. Phil. 9, 1, 2:

    Caesarem Neapoli adfectum graviter videam,

    very ill, id. Att. 14, 17; so Sen. Ep. 101:

    quem adfectum visuros crediderant,

    ill, Liv. 28, 26:

    corpus adfectum,

    id. 9, 3:

    adfectae vires corporis,

    reduced strength, weakness, id. 5, 18:

    puella,

    Prop. 3, 24, 1:

    aegra et adfecta mancipia,

    Suet. Claud. 25:

    jam quidem adfectum, sed tamen spirantem,

    id. Tib. 21.—
    (β).
    Of things, weakened, sick, broken, reduced:

    partem istam rei publicae male adfectam tueri,

    Cic. Fam. 13, 68:

    adfecta res publica,

    Liv. 5, 57:

    Quid est enim non ita adfectum, ut non deletum exstinctumque esse fateare?

    Cic. Fam. 5, 13, 3:

    sic mihi (Sicilia) adfecta visa est, ut hae terrae solent, in quibus bellum versatum est,

    id. Verr. 5, 18, 47:

    adfecta res familiaris,

    Liv. 5, 10:

    opem rebus adfectis orare,

    id. 6, 3; so Tac. H. 2, 69:

    fides,

    id. ib. 3, 65:

    spes,

    Val. Fl. 4, 60.—
    (γ).
    Of persons, in gen. sense, disposed, affected, moved, touched:

    Quonam modo, Philumena mea, nunc te offendam adfectam?

    Ter. Hec. 3, 1, 45:

    quomodo sim adfectus, e Leptā poteris cognoscere,

    Cic. Fam. 14, 17:

    ut eodem modo erga amicum adfecti simus, quo erga nosmetipsos,

    id. Lael. 16, 56; id. Fin. 1, 20, 68:

    cum ita simus adfecti, ut non possimus plane simul vivere,

    id. Att. 13, 23; id. Fin. 5, 9, 24:

    oculus conturbatus non est probe adfectus ad suum munus fungendum,

    in proper state, id. Tusc. 3, 7, 15:

    oculi nimis arguti, quem ad modum animo adfecti simus, loquuntur,

    id. Leg. 1, 9, 27; id. Off. 3, 5, 21; id. Att. 12, 41, 2.—
    (δ).
    As rhet. t. t.: affectus ad, related to, resembling:

    Tum ex eis rebus, quae quodam modo affectae sunt ad id, de quo quaeritur,

    Cic. Top. 2, 8 Forcellini.—
    B.
    With abl. chiefly of persons, in indifferent sense, in good or bad sense (cf.:

    Animi quem ad modum adfecti sint, virtutibus, vitiis, artibus, inertiis, aut quem ad modum commoti, cupiditate, metu, voluptate, molestiā,

    Cic. Part. Or. 10, 35).
    (α).
    In indifferent sense, furnished with, having:

    validos lictores ulmeis affectos lentis virgis,

    Plaut. As. 3, 2, 29:

    pari filo similique (corpora) adfecta figurā,

    Lucr. 2, 341:

    Tantāne adfectum quemquam esse hominem audaciā!

    Ter. Phorm. 5, 7, 84:

    omnibus virtutibus,

    Cic. Planc. 33, 80.—
    (β).
    In bad sense:

    aegritudine, morbo adfectus,

    Col. R. R. 7, 5, 20:

    aerumnis omnibus,

    Lucr. 3, 50:

    sollicitudine,

    Caes. B. G. 7, 40:

    difficultatibus,

    Cic. Fam. 7, 13:

    fatigatione,

    Curt. 7, 11:

    frigore et penuriā,

    id. 7, 3:

    adfecta sterilitate terra, Col. R. R. praef. 1, 2: vitiis,

    Cic. Mur. 6, 13:

    ignominiā,

    id. Att. 7, 3:

    supplicio,

    Tac. A. 15, 54:

    verberibus,

    Curt. 7, 11:

    vulnere corpus adfectum,

    Liv. 1, 25:

    morbo,

    Ter. Hec. 3, 3, 6:

    dolore,

    Cic. de Or. 2, 49, 201:

    febre,

    Suet. Vit. 14:

    pestilentiā,

    Liv. 41, 5:

    desperatione,

    Cic. Att. 14, 22:

    clade,

    Curt. 10, 6:

    senectute,

    Cic. de Or. 3, 18, 68:

    aetate,

    id. Cat. 2, 20; id. Sen. 14, 47:

    morte,

    Serv. ad Cic. Fam. 4, 12.— Sup.:

    remiges inopiā adfectissimi,

    Vell. 2, 84.—
    (γ).
    In good sense:

    beneficio adfectus,

    Cic. Fam. 14, 4:

    aliquo honore aut imperio,

    id. Off. 1, 41, 149:

    valetudine optimā,

    id. Tusc. 4, 37, 81:

    laetitiā,

    id. Mur. 2, 4, and ad Brut. 1, 4:

    munere deorum,

    id. N. D. 3, 26, 67:

    praemiis,

    id. Pis. 37, 90.— Adv.: affectē ( adf-), with (a strong) affection, deeply:

    oblectamur et contristamur et conterremur in somniis quam adfecte et anxie et passibiliter,

    Tert. Anim. 45.

    Lewis & Short latin dictionary > adficio

  • 38 afficio

    af-fĭcĭo (better adf-), affēci (adf-), affectum (adf-), 3, v. a. [facio], to do something to one, i. e. to exert an influence on body or mind, so that it is brought into such or such a state (used by the poets rarely, by Hor. never).
    1.
    Aliquem.
    A.
    Of the body rarely, and then commonly in a bad sense:

    ut aestus, labor, fames, sitisque corpora adficerent,

    Liv. 28, 15:

    contumeliis adficere corpora sua,

    Vulg. Rom. 1, 24:

    non simplex Damasichthona vulnus Adficit,

    Ov. M. 6, 255:

    aconitum cor adficit,

    Scrib. Comp. 188:

    corpus adficere M. Antonii,

    Cic. Phil. 3:

    pulmo totus adficitur,

    Cels. 4, 7; with abl. of spec.:

    stomacho et vesicā adfici,

    Scrib. Comp. 186. —In bon. part.:

    corpus ita adficiendum est, ut oboedire rationi possit,

    Cic. Off. 1, 23.—
    B.
    More freq. of the mind:

    litterae tuae sic me adfecerunt, ut, etc.,

    Cic. Att. 14, 3, 2:

    is terror milites hostesque in diversum adfecit,

    Tac. A. 11, 19:

    varie sum adfectus tuis litteris,

    Cic. Fam. 16, 2:

    consules oportere sic adfici, ut, etc.,

    Plin. Pan. 90:

    adfici a Gratiā aut a Voluptate,

    Cic. Fam. 5, 12; id. Mil. 29, 79:

    sollicitudo de te duplex nos adficit,

    id. Brut. 92, 332:

    uti ei qui audirent, sic adficerentur animis, ut eos adfici vellet orator,

    id. de Or. 1, 19, 87 B. and K.:

    adfici animos in diversum habitum,

    Quint. 1, 10, 25.—
    2.
    With acc. and abl., to affect a person or (rarely) thing with something; in a good sense, to bestow upon, grace with; in a bad sense, to visit with, inflict upon; or the ablative and verb may be rendered by the verb corresponding to the ablative, and if an adjective accompany the ablative, this adjective becomes an adverb.—Of inanimate things (rare): luce locum adficiens, lighting up the place, Varr. ap. Non. p. 250, 2:

    adficere medicamine vultum,

    Ov. Med. Fac. 67:

    factum non eo nomine adficiendum,

    designated, Cic. Top. 24, 94:

    res honore adficere,

    to honor, id. N. D. 1, 15, 38:

    non postulo, ut dolorem eisdem verbis adficias, quibus Epicurus, etc.,

    id. Tusc. 2, 7, 18.—
    3.
    Very freq. of persons.
    (α).
    In a good sense:

    Qui praedā atque agro adoreāque adfecit populares suos,

    Plaut. Am. 1, 1, 38:

    quem sepulturā adficit,

    buries, Cic. Div. 1, 27, 56:

    patres adfecerat gloriā,

    id. Tusc. 1, 15, 34:

    admiratione,

    id. Off. 2, 10, 37:

    voluptate,

    id. Fin. 3, 11, 37:

    beneficio,

    id. Agr. 1, 4, 13:

    honore,

    id. Rosc. Am. 50, 147:

    laude,

    id. Off. 2, 13, 47:

    nomine regis,

    to style, id. Deiot. 5, 14:

    bonis nuntiis,

    Plaut. Am. prol. 8:

    muneribus,

    Cic. Fam. 2, 3; Nep. Ages. 3, 3:

    praemio,

    Cic. Mil. 30, 82:

    pretio,

    Verg. A. 12, 352:

    stipendio,

    Cic. Balb. 27, 61.—
    (β).
    In a bad sense: injuriā abs te adficior indignā, pater, am wronged unjustly, Enn. ap. Auct. ad Heren. 2, 24, 38; so Ter. Phorm. 5, 1, 3:

    Quantā me curā et sollicitudine adficit Gnatus,

    id. ib. 2, 4, 1; so Cic. Att. 1, 18:

    desiderio,

    id. Fam. 2, 12:

    timore,

    to terrify, id. Quint. 2, 6:

    difficultate,

    to embarrass, Caes. B. G. 7, 6:

    molestiā,

    to trouble, Cic. Att. 15, 1:

    tantis malis,

    Vulg. Num. 11, 15:

    maculā,

    Cic. Rosc. Am. 39, 113:

    ignominiā,

    id. ib. 39, 123:

    contumeliis,

    Vulg. Ezech. 22, 7; ib. Luc. 20, 11:

    rerum et verborum acerbitatibus,

    Suet. Calig. 2:

    verberibus,

    Just. 1, 5:

    supplicio,

    Cic. Brut. 1, 16; so Caes. B. G. 1, 27:

    poenā,

    Nep. Hann. 8, 2:

    exsilio,

    to banish, id. Thras. 3:

    morte, cruciatu, cruce,

    Cic. Verr. 3, 4, 9:

    morte,

    Vulg. Matt. 10, 21:

    cruce,

    Suet. Galb. 9:

    ultimis cruciatibus,

    Liv. 21, 44:

    leto,

    Nep. Regg. 3, 2.—And often in pass.:

    sollicitudine et inopiā consilii,

    Cic. Att. 3, 6:

    adfici aegritudine,

    id. Tusc. 3, 7, 15:

    doloribus pedum,

    id. Fam. 6, 19:

    morbo oculorum,

    Nep. Hann. 4, 3:

    inopiā rei frumentariae,

    Caes. B. G. 7, 17:

    calamitate et injuriā,

    Cic. Att. 11, 2:

    magnā poenā, Auct. B. G. 8, 39: vulneribus,

    Col. R. R. 4, 11:

    torminibus et inflationibus,

    Plin. 29, 5, 33, § 103:

    servitute,

    Cic. Rep. 1, 44.—Hence, affectus ( adf-), a, um, P. a.
    I.
    In a peculiar sense, that on which we have bestowed labor, that which we are now doing, so that it is nearly at an end; cf.: Adfecta, sicut M. Cicero et [p. 67] veterum elegantissime locuti sunt, ea proprie dicebantur, quae non ad finem ipsum, sed proxime finem progressa deductave erant, Gell. 3, 16:

    bellum adfectum videmus et paene confectum,

    Cic. Prov. Cons. 8, 19:

    in provinciā (Caesar) commoratur, ut ea. quae per eum adfecta sunt, perfecta rei publicae tradat,

    id. ib. 12, 29: cum adfectā prope aestate uvas a sole mitescere tempus, etc., near the end of summer, id. ap. Gell. l. c.:

    Jamque hieme adfectā mitescere coeperat annus,

    Sil. 15, 502:

    in Q. Mucii infirmissimā valetudine adfectāque jam aetate,

    Cic. de Or. 1,45,200; id. Verr. 2,4,43, § 95.—
    II.
    In nearly the same sense as the verb, absol. and with abl.
    A.
    Absol.
    (α).
    Of persons laboring under disease, or not yet quite recovered:

    Qui cum ita adfectus esset, ut sibi ipse diffideret,

    was in such a state, Cic. Phil. 9, 1, 2:

    Caesarem Neapoli adfectum graviter videam,

    very ill, id. Att. 14, 17; so Sen. Ep. 101:

    quem adfectum visuros crediderant,

    ill, Liv. 28, 26:

    corpus adfectum,

    id. 9, 3:

    adfectae vires corporis,

    reduced strength, weakness, id. 5, 18:

    puella,

    Prop. 3, 24, 1:

    aegra et adfecta mancipia,

    Suet. Claud. 25:

    jam quidem adfectum, sed tamen spirantem,

    id. Tib. 21.—
    (β).
    Of things, weakened, sick, broken, reduced:

    partem istam rei publicae male adfectam tueri,

    Cic. Fam. 13, 68:

    adfecta res publica,

    Liv. 5, 57:

    Quid est enim non ita adfectum, ut non deletum exstinctumque esse fateare?

    Cic. Fam. 5, 13, 3:

    sic mihi (Sicilia) adfecta visa est, ut hae terrae solent, in quibus bellum versatum est,

    id. Verr. 5, 18, 47:

    adfecta res familiaris,

    Liv. 5, 10:

    opem rebus adfectis orare,

    id. 6, 3; so Tac. H. 2, 69:

    fides,

    id. ib. 3, 65:

    spes,

    Val. Fl. 4, 60.—
    (γ).
    Of persons, in gen. sense, disposed, affected, moved, touched:

    Quonam modo, Philumena mea, nunc te offendam adfectam?

    Ter. Hec. 3, 1, 45:

    quomodo sim adfectus, e Leptā poteris cognoscere,

    Cic. Fam. 14, 17:

    ut eodem modo erga amicum adfecti simus, quo erga nosmetipsos,

    id. Lael. 16, 56; id. Fin. 1, 20, 68:

    cum ita simus adfecti, ut non possimus plane simul vivere,

    id. Att. 13, 23; id. Fin. 5, 9, 24:

    oculus conturbatus non est probe adfectus ad suum munus fungendum,

    in proper state, id. Tusc. 3, 7, 15:

    oculi nimis arguti, quem ad modum animo adfecti simus, loquuntur,

    id. Leg. 1, 9, 27; id. Off. 3, 5, 21; id. Att. 12, 41, 2.—
    (δ).
    As rhet. t. t.: affectus ad, related to, resembling:

    Tum ex eis rebus, quae quodam modo affectae sunt ad id, de quo quaeritur,

    Cic. Top. 2, 8 Forcellini.—
    B.
    With abl. chiefly of persons, in indifferent sense, in good or bad sense (cf.:

    Animi quem ad modum adfecti sint, virtutibus, vitiis, artibus, inertiis, aut quem ad modum commoti, cupiditate, metu, voluptate, molestiā,

    Cic. Part. Or. 10, 35).
    (α).
    In indifferent sense, furnished with, having:

    validos lictores ulmeis affectos lentis virgis,

    Plaut. As. 3, 2, 29:

    pari filo similique (corpora) adfecta figurā,

    Lucr. 2, 341:

    Tantāne adfectum quemquam esse hominem audaciā!

    Ter. Phorm. 5, 7, 84:

    omnibus virtutibus,

    Cic. Planc. 33, 80.—
    (β).
    In bad sense:

    aegritudine, morbo adfectus,

    Col. R. R. 7, 5, 20:

    aerumnis omnibus,

    Lucr. 3, 50:

    sollicitudine,

    Caes. B. G. 7, 40:

    difficultatibus,

    Cic. Fam. 7, 13:

    fatigatione,

    Curt. 7, 11:

    frigore et penuriā,

    id. 7, 3:

    adfecta sterilitate terra, Col. R. R. praef. 1, 2: vitiis,

    Cic. Mur. 6, 13:

    ignominiā,

    id. Att. 7, 3:

    supplicio,

    Tac. A. 15, 54:

    verberibus,

    Curt. 7, 11:

    vulnere corpus adfectum,

    Liv. 1, 25:

    morbo,

    Ter. Hec. 3, 3, 6:

    dolore,

    Cic. de Or. 2, 49, 201:

    febre,

    Suet. Vit. 14:

    pestilentiā,

    Liv. 41, 5:

    desperatione,

    Cic. Att. 14, 22:

    clade,

    Curt. 10, 6:

    senectute,

    Cic. de Or. 3, 18, 68:

    aetate,

    id. Cat. 2, 20; id. Sen. 14, 47:

    morte,

    Serv. ad Cic. Fam. 4, 12.— Sup.:

    remiges inopiā adfectissimi,

    Vell. 2, 84.—
    (γ).
    In good sense:

    beneficio adfectus,

    Cic. Fam. 14, 4:

    aliquo honore aut imperio,

    id. Off. 1, 41, 149:

    valetudine optimā,

    id. Tusc. 4, 37, 81:

    laetitiā,

    id. Mur. 2, 4, and ad Brut. 1, 4:

    munere deorum,

    id. N. D. 3, 26, 67:

    praemiis,

    id. Pis. 37, 90.— Adv.: affectē ( adf-), with (a strong) affection, deeply:

    oblectamur et contristamur et conterremur in somniis quam adfecte et anxie et passibiliter,

    Tert. Anim. 45.

    Lewis & Short latin dictionary > afficio

  • 39 asinus

    ăsĭnus, i, m. [acc. to Benfey, I. p. 123, and Hehn foll. by Curtius, an oriental word, perh. the Heb., asina; cf. Goth. asilus; Lith. asilas; Erse, assul; Celt. asen or assen; Engl. ass; and Gr. onos, which latter two forms the Lat. seems to have in combination], an ass.
    I.
    Lit., Cato, R. R. 10, 1; 11, 1; Varr. R. R. 2, 1, 14; 2, 6, 1 al.; Col. 6, 37, 8; 6, 7, 1 al.; Plin. 8, 43, 68, § 167 sqq. et saep.; Vulg. Gen. 12, 6; ib. Isa. 1, 3; ib. Luc. 13, 15; 14, 5 et persaepe.—Prov.:

    qui asinum non potest, stratum caedit,

    i. e. he, that cannot find the offender, avenges himself on the unoffending, Petr. 45, 8:

    in tegulis, of an odd appearance,

    id. 45, 63: ad lyram, of an awkward man, acc. to Varr. ap. Gell. 3, 16:

    sepulturā asini sepelietur, of a contemptible and unworthy man,

    Vulg. Jer. 22, 19.—
    II.
    Trop., an ass, a dolt, simpleton, blockhead:

    neque ego homines magis asinos umquam vidi,

    Plaut. Ps. 1, 2, 4; Ter. Heaut. 5, 1, 4. —Hence, as a term of insult:

    Quid tu autem huic, asine, auscultas?

    Ter. Ad. 5, 8, 12; id. Eun. 3, 5, 50:

    Quid nunc te, asine, litteras doceam? Non opus est verbis, sed fustibus,

    Cic. Pis. 30.

    Lewis & Short latin dictionary > asinus

  • 40 collaticius

    collātĭcĭus ( conl-) or - tĭus, a, um, adj. [confero], brought together, raised by contribution, mingled (post-Aug.):

    instrumenta,

    Sen. Cons. ad Marc. 10, 1:

    stipe,

    App. M. 8, p. 213, 36:

    myrrha,

    Plin. 12, 16, 35, § 69:

    aere,

    Tert. adv. Val. 12:

    sepultura,

    effected by contributions, Quint. Decl. 6, 11:

    PECVNIA,

    Inscr. Orell. 3730.

    Lewis & Short latin dictionary > collaticius

См. также в других словарях:

  • Sepultura — Sepultura …   Википедия

  • Sepultura — en concert en 2005 Pays d’origine Belo Horizonte …   Wikipédia en Français

  • sepultura — sustantivo femenino 1. Acción y resultado de sepultar: La sepultura se realizó con una sencilla ceremonia. 2. Hoyo hecho en la tierra para enterrar uno o más cadáveres: Las sepulturas del pueblo las hace el sacristán. sepultura perpetua.… …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • sepultură — SEPULTÚRĂ, sepulturi, s.f. (Rar) Loc de înmormântare; mormânt. – Din fr. sépulture, lat. sepultura. Trimis de claudia, 21.07.2004. Sursa: DEX 98  SEPULTÚRĂ s. v. groapă, îngropare, îngro pat, înhumare, înmormântare, mormânt. Trimis de siveco, 13 …   Dicționar Român

  • SEPULTURA — triplex olim. Quidam enim cremabantur, quidam terrâ obruebantur, nonnulli in lapideis arcis cum melle condebantur: de quibus omnibus sepeliendi modis vide Salmas. ad Solin. p. 1307. et hîc supra. Addo, in Rep. Atheniensium non ius fuisse ornare… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Sepultura — Sepultura …   Deutsch Wikipedia

  • sepultura — sepultura, estar con un pie en la sepultura ► mundo, ► estar con un pie en el otro mundo (en la sepultura, en el hoyo) …   Diccionario del Argot "El Sohez"

  • sepultura — (Del lat. sepultūra). 1. f. Acción y efecto de sepultar. 2. Hoyo que se hace en tierra para enterrar un cadáver. 3. Lugar en que está enterrado un cadáver. 4. Sitio que en la iglesia tenía señalado una familia para colocar la ofrenda por sus… …   Diccionario de la lengua española

  • sepultura — s. f. 1. Ato de sepultar. 2. Cova, lugar onde se sepultam os cadáveres. 3. Sepulcro; jazigo. 4.  [Figurado] O fim da vida, a morte. 5. Lugar onde morre muita gente ou onde há grandes perdas …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • Sepultura — Infobox musical artist Name = Sepultura Img capt = Sepultura live at Metalmania 2007 Img size = 250 Landscape = Yes Background = group or band Origin = Belo Horizonte, Minas Gerais, Brazil Years active = 1984–present Label = Cogumelo, Roadrunner …   Wikipedia

  • Sepultura — (Del lat. sepultura.) ► sustantivo femenino 1 Hoyo hecho en la tierra para enterrar un cadáver: ■ profanaron varias sepulturas del cementerio. SINÓNIMO fosa tumba 2 Lugar donde está enterrado un cadáver: ■ cada semana lleva flores a la sepultura… …   Enciclopedia Universal

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»