Перевод: со всех языков на латинский

с латинского на все языки

sepulcri

  • 1 dauern [1]

    1) dauern, I) fortfahren zu sein, währen: durare. manere. permanere (sowohl = lange verweilen, als = lange bestehen). – morari. commorari (lange verweilen). – stare (lange, dauernd bestehen). – tenere (anhalten, w. s.). – exstare (noch vorhanden sein, v. Schriften etc.). – vigere (sich lebendig erhalten, im Schwange sein). – lange d., longum, longinquum, diuturnum esse: nicht lange d., non diu manere od. permanere (z. B. vom Frieden, Zorn etc.): gleich lange, ebenso lange d. als etwas, tam diu vigere quam etc.; aequalem esse alci rei: d. bis etc., permanere ad etc. (z. B. ad extremos rogos): vigere usque ad etc. (z. B. usque ad nostram aetatem); manare usque ad etc. (reichen bis etc., z. B. usque ad aetatem Pythagorae, von einem Namen): über das Grab hinaus d., sepulcri esse expertem; cum omni posteritate adaequari (bis in alle Ewigkeit dauern). – es wird am längsten gedauert haben, iamiam finis aderit: es dauert nur einen Augenblick, fit ad punctum temporis: der Kampf dauerte fünf Stunden ununterbrochen fort, horis quinque continenter pugnatum est. dauernd, diutinus (langwierig); diuturnus (lange dauernd, bestehend). – ein d. Ruf, constantia et fama; constans rumor od. fama: ein d. Ruhm, perpetuitas laudis. – II) unversehrt bleiben: durare. integrum manere (in seinem Zustande, unversehrt etc. bleiben). – perennare (viele Jahre dauern, in demselben Zustande bleiben, von Tieren u. Gewächsen).

    deutsch-lateinisches > dauern [1]

  • 2 Aufschrift

    Aufschrift, inscriptio (die Aufschrift, Inschrift, die über das Beschriebene nähere Auskunft gibt, z. B. libri, monumenti, statuae). – titulus (der Titel, die Aufschrift. an der man erkennt, was eine Sache enthalte od. sei, z. B. libelli: bes. Au. auf ein Grabmal, mit u. ohne den Zus. sepulcri: endlich Au. auf einem Brettchen an etw. gehängt, als Zeichen, daß dieses verkauft od. vermietet werden solle, wie ein Sklave, ein Haus). – index (der Anzeiger, die Aufschrift, die den Inhalt angibt, z. B. libri: u. tabulae). – epigramma, ătis,n. (ἐπίγραμμα), für das rein lat. inscriptio (Aufschrift, Inschrift an der Basis einer Statue, auf einem Weihgeschenk, auf Leichensteinen etc.). – elogium (jede kleine Auf- od. Inschrift, sie mag lobend, tadelnd od. gleichgültig sein). – carmen (Au. in Versen, z. B. über dem Eingang eines Tempels). – praescriptio (Au. eines Briefes). – eine Au. auf etwas machen, setzen, titulum inscribere alci rei; inscribere alqd: die Au. auf einen Brief machen, epistulam inscribere (mit dem Dativ dessen, an den der Brief lautet): die Schrift führt die Au. »über das Lächerliche«, liber inscriptus est de ridiculis: mit der Au., titulo od. epigrammate scripto; in quo inscriptum est; qui (quae, quod) inscriptus (a, um) est; alle mit folg. direkter Rede.

    deutsch-lateinisches > Aufschrift

  • 3 Grabschrift

    [1159] Grabschrift, supremus titulus, gew. bl. titulus (einfache Aufschrift, den Namen, das Gewerbe etc. des Toten enthaltend). – elogium monumenti od. sepulcri od. tumuli (die Inschrift auf Grabmälern und Leichensteinen, in Prosa od. in Versen, lobend, tadelnd od. gleichgültig). – carmen in sepulcro incisum (G., die in einem Liede die Trauer um den Verstorbenen ausdrückt, eine Nenie). – jmdm. eine G. setzen, inscribere sepulcro alcis: sich die G. setzen lassen, iubere inscribi sepulcro suo: jmdm. einen Stein mit einer G. setzen, lapidem alcis memoriae inscribere.

    deutsch-lateinisches > Grabschrift

См. также в других словарях:

  • Ordre du Saint-Sépulcre — L’ordre du Saint Sépulcre est un ordre religieux de chevalerie créé par Godefroy de Bouillon après la prise de Jérusalem en 1099. Constitué de chanoines, cet ordre a pour fonction la protection du Saint Sépulcre mais aussi la vie liturgique du… …   Wikipédia en Français

  • ДИМИТРИЙ ДОКИАН — [ греч. Ϫημήτριος Ϫοκειανός] , визант. мелург (XIV в.). Упоминается в визант. и поствизант. рукописях, чаще с обозначением доместик, что свидетельствует о том, что Д. Д. был искусным и выдающимся музыкантом среди совр. ему мелургов. Примечательно …   Православная энциклопедия

  • ИОАНН КЛАДА — [греч. ᾿Ιωάννης ὁ Κλαδᾶς] (2 я пол. XIV нач. XV в.), лампадарий Великой ц. в К поле, визант. мелург, учитель пения. Впервые упоминается в каталоге архиеп. Кирилла Мармаринского (сер. XVIII в.) (БАН. РАИК. № 63. Л. 19 об., рубеж XVIII и XIX вв.).… …   Православная энциклопедия

  • ИОАКИМ САЛАБАСИС — [Алабасис, Родосский (Линдосский); греч. ᾿Ιωακεμ Ροδίτης (Λινδίος) ὁ Σαλαμπάσης (᾿Αλαμπάσης)] (сер. XVII в., близ Линдоса, о в Родос 15.08. 1720, Адрианополь (ныне Эдирне, Турция)?), митр. Визийский, греч. мелург. Сведений о жизни И. С. на Родосе …   Православная энциклопедия

  • ИОАНН ГЛИКА — Иоанн Глика. Миниатюра из певч. рукописи XV в. (Ath. Laur. Л. 165. Fol. 10v Иоанн Глика. Миниатюра из певч. рукописи XV в. (Ath. Laur. Л. 165. Fol. 10vИоанн Глика [Иоанн Гликис; греч. ᾿Ιωάννης Γλυκύς] (сер. XIII в. ок. 1320), протопсалт,… …   Православная энциклопедия

  • АНАПОДИЗМ — [греч. ἀναποδισμός от ἀναποδίζω двигаться назад, возвращаться], вид визант. церковно певч. композиции эпохи калофонического пения. А., как и анаграмматизм (в рукописях эти термины часто смешиваются и взаимозаменяются), обозначает перестановку… …   Православная энциклопедия

  • ЕВНУХ ФИЛАНТРОПИНСКИЙ — Евнух Филантропский. Стихира «Ныне пророческое проречение». Матиматарий. Сер. XIV в. (Athen. Bibl. Nat. 2500. Fol. 100v) Евнух Филантропский. Стихира «Ныне пророческое проречение». Матиматарий. Сер. XIV в. (Athen. Bibl. Nat. 2500. Fol. 100v)… …   Православная энциклопедия

  • КАЛОФОНИЧЕСКОЕ ПЕНИЕ — Аколуфии. 1336 г. (Athen. Bibl. Nat. 2458. Fol. 1) Аколуфии. 1336 г. (Athen. Bibl. Nat. 2458. Fol. 1) [калофония; греч. καλοφωνία, от καλός прекрасный и φωνή голос, звук], греч. певч. стиль, расцвет которого приходится на 2 последних столетия… …   Православная энциклопедия

  • Княжество Себорга — Проверить информацию. Необходимо проверить точность фактов и достоверность сведений, изложенных в этой статье. На странице обсуждения должны быть пояснения …   Википедия

  • АНДРЕЙ СИГИР — [греч. Σιγηρός Молчаливый] (1 я пол. XIV в.), визант. мелург. Его сочинения содержатся в древнейшем кодексе Пападики 1336 г. (Athen. Bibl. Nat. gr. 2458) с надписаниями: «Андрея» (Fol. 119v), «кир Андрея» (Fol. 172), «доместика кир Андрея» (Fol.… …   Православная энциклопедия

  • Вольноотпущенник — вольноотпущенный раб или крепостной, получивший свободу. В древнем Риме В. назывался libertus относительно того, кто дал ему волю и libertinus относительно своего гражданского и политического положения. В знак своей свободы он надевал тогу, брил… …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»