Перевод: с исландского на английский

с английского на исландский

segel

  • 1 SEGL

    * * *
    a. sail; draga, vinda (upp) segl, to hoist sail; leggja (ofan) s., to take in sail; hlaða seglum, to furl the sails.
    * * *
    n. [A. S. segel; Engl. sail; Germ. segel; Dan. seil]:—a sail, Sj. 135; vinda, draga segl, to hoist sail, Hkv. 1. 29, Ó. H. 136, 137, 170; setja upp segl, Fms. ix. 10; taka til segls, Ó. H. 140; leggja ofan segl, 170; hella ( to reef) segl, 182, Nj. 135, Fms. ix. 285, Fb. ii. 583; hleypa segli ór heflum, Ó. H. 182; hleypa ofan segli, id.; hlaða ( to furl) seglum, Fms. viii. 135; nú lægir seglin þeirra, Ó. H. 182, passim. The ancients took pride in costly sails woven or embroidered with stripes and figures in various colours (vöndr, segl stafað vendi), stafat segl, Fms. i. 301; segl blá-stafat, x. 345; stöfuð segl með ymsum litum, xi. 437; seglin vóru stöfuð öll með blá ok rauðu ok grænu, Ó. H. 161; segl stafat vendi blám ok rauðum, Eg. 68, Ó. H. 113, 124; var seglit hvítt sem drift ok stafat rauðu ok blá með vendi, 170, Orkn. ch. 116, and passim: such sails were a fit gift to a king, see the narrative in Fms. vi, Har. S. harðr. ch. 100; at menn sendi konungi vingjafir, hauka, hesta, tjöld eðr segl, Ó. H. 126; hence the poets call the sail a ‘tablet’ (skript): poët. a ship is called segl-hundr, -marr, -vigg, sail-hound, sail-steed, Lex. Poët.
    COMPDS: seglbót, seglbúinn, segllaun, seglrá, seglreiði, segltækr, seglviðr.

    Íslensk-ensk orðabók > SEGL

  • 2 HÁLS

    * * *
    (gen. háls, pl. hálsar), m.
    1) neck; taka höndum um háls e-m, to embrace one; beygja háls fyrir e-m, to bend the neck to one; liggja e-m á hálsi fyrir e-t, to reprove, blame one for; standa á hálsi e-m to put the foot on one’s neck;
    2) bow of a ship or boat (Hýmir reri í hálsinum fram);
    5) the tip of a bow (hann dregr svá bogann, at saman þótti bera hálsana);
    6) ridge, hill;
    7) pl., góðir hálsar, good men! fine fellows!.
    * * *
    m., prop. hals, [Goth., A. S., etc. hals; North. E. hause; cp. Lat. collum]:—the neck; dúkr á hálsi, Rm. 16; bjartr háls, 26, Fms. viii. 77; falla um háls e-m, to fall on one’s neck, embrace one, Luke xv. 20; leggja hendr um háls e-m, or taka höndum um háls e-m, id., Nj. 10, passim: phrases, beygja háls fyrir e-m, to bend the neck to one, Fms. ix. 446; liggja e-m á hálsi, to hang upon one’s neck, i. e. to reprove one, xi. 336, O. H. L. 36; standa á hálsi e-m, to put the foot on one’s neck, Hkv. 2. 28; and more mod., tapa hálsi, to forfeit one’s neck, Rétt. 61.
    COMPDS: hálsbeina, hálsbjörg, hálsbólga, hálsbrotna, hálsdigr, hálsfaðma, hálsfaðman, hálsfang, hálsfengja, hálsgjörð, hálshögg, hálshöggva, hálsjárn, hálsklútr, hálslangr, hálslausn, hálsliðr, hálsliðamjúkr, hálsmen, hálssár, hálsslag, hálsspenna, hálsstefni, hálsstig, hálsstuttr.
    B. Metaph.,
    I. naut. part of the forecastle or bow of a ship or boat, (höfuð, barki, háls, the head, weasand, neck, are all naut. terms); Hýmir reri í hálsinum fram, Edda 35; Þórðr Köttr sat á hálsi ok hélt vörð, Ísl. ii. 76; reri Þormóðr í hálsi en Þorgeirr í fyrir-rúmi en Grettir í skut, Grett. 125; Þorkell reri fram í hálsi en Þórðr í miðju skipi, Falgeirr í austr-rúmi, Fbr. 158; hence háls-rúm, n. = háls, Fms. ii. 252. 2. the front sheet of a sail, the tack of a sail, (cp. Swed. hals på ett segel):—Edda (Gl.) distinguishes between hefill (q. v.), háls, hanki, höfuðbendur ( stays); þá kom áfall svá mikit at frá laust vígin ok hálsana báða (brustu báðir hálsar in the verse), Fas. ii. 77; en ef sax brotnar, bæti tvær ertogar, ok svá fyrir háls hvern, ok svá tvær ertugar, N. G. L. ii. 283: in mod. usage, in tacking, the foresheet is called háls, the other skaut,—háls heitir á seglum skautið eðr skaut-klóin ( sheet clew) hvor um sig, sú er niðr liggr í hornunum, ok venjulega er fest í skipinu þar sem hentast þykkir fram eðr aptr, svo sem nú kalla sjómenn horn segla þau sem niðr horfa hvort sem aptr eptir skipinu er borit og þar fest, skaut (i. e. sheet), en hitt seglsins horn, sem fram eptir skipinu borit verðr, háls (i. e. tack), Skýr. 214. hálsa-skaut, n. pl. the front sheet, the tack, Vtkv.
    II. the end of a rope; þar sem jörðin lægist millum hálsanna, leitar vaðrinn at jörðunni, Fms. xi. 441.
    2. the tip of a bow to which the string is attached, Gr. κορώνη; þeir höfðu handboga, en jörðin var svá blaut, at bogahálsinn beit í jörðina niðr, Al. 142; báðir hrukku í sundr bogahálsarnir, Fas. ii. 88; hann dregr svá bogann, at saman þótti bera hálsana, Fb. iii. 406.
    3. one end of a drag-net (net-háls).
    4. the neck of a bottle, mod.
    III. the phrase, góðir hálsar, fine fellows! good men! is almost synonymous with drengr, q. v.; no doubt analogous to frjáls, frihals, see p. 174, qs. freemen, gentlemen; vil ek nú biðja yðr, góðir hálsar! at þér leggit til þat er yðr þykkir ráðligast, Sturl. iii. 71; séð nú, góðir hálsar! Fms. viii. 116; gefit til gott ráð, góðir hálsar! Stj. 437; hugsit um, góðir hálsar! 460; munda ek heldr þegja, góðir hálsar! Al. 97; sigrat hafit ér Serki, góðir hálsar! 119.
    IV. a hill, ridge, esp. in Icel. of the low fells dividing two parallel dales, cp. Lat. collis, Nj. 21, Eg. 544, Hrafn. 7, 11, Al. 93, Róm. 134, very freq.: as also in local names, Háls, Hálsar, Glýstaða-háls, Reynivalla-háls, Landn.: háls-brún, f. the edge of a hill, Eb. 176; cp. Fr. col.
    V. a pr. name, Landn.

    Íslensk-ensk orðabók > HÁLS

  • 3 lakk

    * * *
    n. sealing-wax, [cp. Dutch segel-lak, Germ. siegel-lack.]

    Íslensk-ensk orðabók > lakk

  • 4 SIGÐR

    m. sickle.
    * * *
    m., in mod. usage sigð, f.; in eastern Icel. (Skaptafells-sýsla) it is still used masc., þat verkfæri kallask fyrir austan mela-sigðr, en af öðrum mela-sigð, en sigðrinn má vera svá beittr … með sigðinum …, sigðinn (acc.), Fél. ii. 140, 141, of the year 1781: [A. S. sicol; Engl. sickle; O. H. G. sihila; Dutch zikkel; Dan. segel]:—a sickle; gref, leá ok sigða (acc. pl. sigðar v. l.), N. G. L. iii. 15; þrir sniðlar, item í nöfrum öxum ok sigdum, D. N. i. 321, Post. 26, Boldt 112: the word is now fem., beitt dauða-sigðin sárbeitt sker sóltögr blómstrin væn, Hallgr.

    Íslensk-ensk orðabók > SIGÐR

См. также в других словарях:

  • Segel — Sn std. (8. Jh.), mhd. segel m., ahd. segal m., as. segel Stammwort. Aus g. * segla n. Segel , auch in anord. segl, ae. segl m./n., afr. seil. Die gleichbedeutenden mir. séol und kymr. hwyl sind vielleicht aus dem Germanischen entlehnt. Herkunft… …   Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache

  • Segel — Segel: Das altgerm. Substantiv mhd. segel, ahd. segal, niederl. zeil, engl. sail, schwed. segel gehört wahrscheinlich im Sinne von »abgeschnittenes Tuchstück« zu der unter ↑ Säge behandelten Wortgruppe, vgl. die verwandten Wörter aisl. segi… …   Das Herkunftswörterbuch

  • Segel — Segel, 1) die aus starker u. sehr dichter Leinwand gemachten Tücher von drei od. viereckiger Form, welche an den Masten eines Schiffes aufgehängt werden, um das Schiff mittelst des Windes fortzutreiben. Die einzelne Breite des Segeltuches, deren… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Segel — Segel, bei der Binnenschiffahrt auf Seen und Strommündungen dient es zur Unterstützung des Schiffahrtsbetriebes (s. Fluß und Kanalschiffahrt),[39] und zwar des Treibens talab oder des Leinenzuges, zuweilen auch auf Flüssen und Kanälen. Bei der… …   Lexikon der gesamten Technik

  • Segel — Segel, an den Masten eines Schiffes und an dessen Takelung durch Taue ausgespannte Stücke Segeltuch zur Fortbewegung des Schiffes durch den Wind. Der Stoffstreifen des einzelnen Segeltuchs, deren mehrere aneinander genäht das S. bilden, heißt… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Segel — Segel, aus mehrern Breiten zusammengenähte Flächen von Hanftuch oder Baumwolltuch (Segeltuch), von starkem Tau oder Stahldrahttau (Liek) eingefaßt. Die eigentlichen S. dienen zur Vorwärtsbewegung des Schiffs: Rah S., trapezförmig mit dem Ober… …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Segel — Segel, große Tücher, aus mehren Streifen zusammengenäht, aus starkem Hanfgewebe und durch ein eingenähtes Seil (Leik, S.saum) verstärkt. Sie sind oben mit Querhölzern (Raen) zum Anhängen an die Masten versehen u. werden nach denselben u. deren… …   Herders Conversations-Lexikon

  • Segel — Segel,das:unterSegelgehen:⇨hinausfahren(2);dieSegelstreichen:⇨ergeben(II,1) …   Das Wörterbuch der Synonyme

  • Segel — [Aufbauwortschatz (Rating 1500 3200)] Auch: • segeln • auslaufen Bsp.: • Unser Schiff lief um Mitternacht aus …   Deutsch Wörterbuch

  • Segel — Ein Segel (von althochdeutsch segal: abgeschnittenes Tuchstück) ist ein Tuch, das dem Antrieb von Segelfahrzeugen durch den Wind dient. Je nach Konstruktion und Funktion werden Segel in verschiedene Gruppen eingeteilt. Die beiden Hauptgruppen… …   Deutsch Wikipedia

  • Segel — 1. Bei aufgespannten Segeln ist gut rudern. 2. Die Segel dürfen nicht zu gross sein für das Schiff. Der Aufwand darf das Einkommen nicht übersteigen. Engl.: Make not your sail too large for your ship. (Mair, 55.) 3. Ein kleines Segel genügt dem… …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»