Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

sciscĭtor

  • 1 sciscitor

    sciscitor sciscitor, atus sum, ari разузнавать

    Латинско-русский словарь > sciscitor

  • 2 sciscitor

    sciscitor sciscitor, atus sum, ari выведывать, разузнавать

    Латинско-русский словарь > sciscitor

  • 3 sciscitor

    scīscitor, ātus sum, ārī (scisco), I) etw. zu erfahren suchen, nach etw. od. jmd. sich erkundigen (fragen), nachforschen, etw. erforschen, erkunden, ausforschen, auskundschaften, a) alqd: consulis voluntatem, Liv.: imperia ducum, Tac.: alcis consilium, Tac.: cura diversa (die Vorgänge auf feindlicher Seite) sciscitandi, Tac. – b) alqd m. ex u. Abl.: Epicuri sententiam ex Velleio, Cic.: ex eo... eius sententiam, Cic. – c) m. de u. Abl.: de uno quoque nostrûm sciscitantur omnes, Cic.: sc. de victoria, Cic. – d) alqm = jmd. befragen, deos, Liv.: singulos, Suet. – e) m. folg. indir. Fragesatz: sciscitari, ad quem eorum regnum Romanum esset venturum, Liv.: sciscitari, quibus precibus suppliciisque deos possent placare, Liv.: prius quid sit sciscitari, Ter.: sciscitari, uter Porsena esset, Liv.: ut respiceret Burrum et sciscitaretur, an militi imperanda caedes esset, Tac.: de Domitio sciscitare, ubi sit, quid cogitet, Cic.: ab utroque sciscitor, cur etc., Cic. – f) absol.: sciscitandi gratiā, Quint.: elicuit comiter sciscitando, ut fateretur etc., Liv.: issem plane sciscitatum ad istos, Gell.: Epicharis quaedam, incertum quonam modo sciscitata (man weiß nicht, wie sie die Kunde davon erhalten hat), Tac. – II) versuchen, eine Probe machen, sciscitatus, an apti essent oneri ferendo, Capit. Anton, phil. 5, 2.

    lateinisch-deutsches > sciscitor

  • 4 sciscitor

    sciscĭtor, āri, ātus sum - tr. - questionner sur, s'informer de, demander, s'enquérir, interroger.    - avec acc. ex aliquo Epicuri sententiam sciscitari, Cic. Nat. 1, 17: s'informer auprès de qqn de l'opinion d'Epicure.    - aliquid ex aliquo sciscitari: chercher à savoir qqch de qqn.    - cf. Cic. de Or. 1, 105; Liv. 7, 26; Tac. H. 2, 33.    - avec int. indir.: sciscitari quid velim, Cic. Q. 2, 14, 2: s'informer de mes désirs.    - sciscitari ab aliquo, cur... Cic. Nat. 1, 21: demander à qqn pourquoi...    - absol de aliqua re sciscitari, Cic. Div. 1, 76: s'informer de qqch. --- cf. Cic. Phil. 14, 19    - deos sciscitari, Liv. 45, 27, 8: consulter les dieux.    - aliquem sciscitari, Suet. Cal. 28; Dom. 15: questionner qqn.
    * * *
    sciscĭtor, āri, ātus sum - tr. - questionner sur, s'informer de, demander, s'enquérir, interroger.    - avec acc. ex aliquo Epicuri sententiam sciscitari, Cic. Nat. 1, 17: s'informer auprès de qqn de l'opinion d'Epicure.    - aliquid ex aliquo sciscitari: chercher à savoir qqch de qqn.    - cf. Cic. de Or. 1, 105; Liv. 7, 26; Tac. H. 2, 33.    - avec int. indir.: sciscitari quid velim, Cic. Q. 2, 14, 2: s'informer de mes désirs.    - sciscitari ab aliquo, cur... Cic. Nat. 1, 21: demander à qqn pourquoi...    - absol de aliqua re sciscitari, Cic. Div. 1, 76: s'informer de qqch. --- cf. Cic. Phil. 14, 19    - deos sciscitari, Liv. 45, 27, 8: consulter les dieux.    - aliquem sciscitari, Suet. Cal. 28; Dom. 15: questionner qqn.
    * * *
        Sciscitari aliquem. Sueton. Interroguer.

    Dictionarium latinogallicum > sciscitor

  • 5 sciscitor

    scīscitor, ātus sum, ārī (scisco), I) etw. zu erfahren suchen, nach etw. od. jmd. sich erkundigen (fragen), nachforschen, etw. erforschen, erkunden, ausforschen, auskundschaften, a) alqd: consulis voluntatem, Liv.: imperia ducum, Tac.: alcis consilium, Tac.: cura diversa (die Vorgänge auf feindlicher Seite) sciscitandi, Tac. – b) alqd m. ex u. Abl.: Epicuri sententiam ex Velleio, Cic.: ex eo... eius sententiam, Cic. – c) m. de u. Abl.: de uno quoque nostrûm sciscitantur omnes, Cic.: sc. de victoria, Cic. – d) alqm = jmd. befragen, deos, Liv.: singulos, Suet. – e) m. folg. indir. Fragesatz: sciscitari, ad quem eorum regnum Romanum esset venturum, Liv.: sciscitari, quibus precibus suppliciisque deos possent placare, Liv.: prius quid sit sciscitari, Ter.: sciscitari, uter Porsena esset, Liv.: ut respiceret Burrum et sciscitaretur, an militi imperanda caedes esset, Tac.: de Domitio sciscitare, ubi sit, quid cogitet, Cic.: ab utroque sciscitor, cur etc., Cic. – f) absol.: sciscitandi gratiā, Quint.: elicuit comiter sciscitando, ut fateretur etc., Liv.: issem plane sciscitatum ad istos, Gell.: Epicharis quaedam, incertum quonam modo sciscitata (man weiß nicht, wie sie die Kunde davon erhalten hat), Tac. – II) versuchen, eine Probe machen, sciscitatus, an apti essent oneri ferendo, Capit. Anton, phil. 5, 2.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > sciscitor

  • 6 sciscitor

    sciscĭtor, ātus, 1, v. dep. a. [scisco], to inform one's self; to ask, inquire, question, examine, interrogate, etc. (class.; syn.: percontor, interrogo); constr. regularly, ex ( ab) aliquo aliquid, de aliquā re, with a rel.clause or absol.; also (post-Aug.) with aliquem quid.
    (α).
    With acc. rei:

    Epicuri ex Velleio sciscitabar sententiam,

    Cic. N. D. 1, 7, 17:

    sententiam ex aliquo (with requirere),

    id. de Or. 1, 23, 105:

    id sciscitari,

    id. Or. 16, 52:

    consulis voluntatem,

    Liv. 7, 26. consilium ejus, Tac. H. 2, 33:

    imperia ducum sciscitando,

    id. ib. 1, 84:

    diversa,

    id. ib. 2, 34:

    mores naturasque hominum,

    Gell. 1, 9, 2.—
    (β).
    With de:

    de victoriă sciscitantes,

    Cic. Div. 1, 34, 76:

    de unoquoque nostrum sciscitantur omnes,

    id. Phil. 14, 7, 19:

    de Domitio, ut facis, sciscitare, ubi sit,

    id. Att. 9, 15, 4.—
    (γ).
    With an indirect question:

    lubet prius sciscitari quid sit,

    Ter. Eun. 3, 4, 10; Liv. 1, 9; 1, 54; 1, 56; 2, 12 al.; Suet. Claud. 10; id. Ner. 48; id. Vit. 17 al.:

    ab utroque sciscitor, cur, etc.,

    Cic. N. D. 1, 9, 21.—
    (δ).
    Absol.:

    elicuit comiter sciscitando, ut fateretur, etc.,

    Liv. 6, 34; cf. id. 1, 5; Quint. 9, 2, 7:

    si de vetere jure discendum esset, issem plane sciscitatum ad istos,

    Gell. 12, 13, 3.—
    (ε).
    Aliquem:

    sciscitatum deos descendunt,

    Liv. 45, 27:

    ut mane singulos, anne jentassent, sciscitaretur,

    Suet. Vit. 7; so id. Calig. 28; id. Dom. 15.
    a.
    Act. collat. form:

    paucula etiam sciscitare prius volo,

    Plaut. Merc. 2, 3, 52. [p. 1645] —
    b.
    sciscĭtātus, a, um, pass.:

    omnium sententiis occultius sciscitatis,

    Amm. 25, 8, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > sciscitor

  • 7 sciscitor

    scīscitor, ātus sum, ārī depon. [intens. к scisco ]
    стараться узнать, разузнавать, выведывать (aliquid или de aliquā re C; sententiam ex aliquo C); расспрашивать (s. aliquem L, Su)

    Латинско-русский словарь > sciscitor

  • 8 scīscitor

        scīscitor ātus, ārī, dep.    [scisco], to inform oneself, seek to know, ask, inquire, question, examine, interrogate: sciscitando eodem pervenit, L.: elicuit comiter sciscitando, ut fateretur, etc., L.: Epicuri ex Valleio sciscitabar sententiam: consulis voluntatem, L.: de victoriā: lubet prius quid sit sciscitari, T.: multis sciscitantibus, cuinam eam (virginem) ferrent, L.: unum sciscitatum mittit, quidnam se facere vellet, L.: sciscitatum deos descendunt, L.
    * * *
    sciscitari, sciscitatus sum V DEP
    ask; question; consult

    Latin-English dictionary > scīscitor

  • 9 sciscitor

    sciscitor, 1, enquire, Mt. 2:4.*

    English-Latin new dictionary > sciscitor

  • 10 sciscitor

    , sciscitatus sum, sciscitari 1
      разузнавать, выведывать

    Dictionary Latin-Russian new > sciscitor

  • 11 sciscitatus

    sciscĭtor, ātus, 1, v. dep. a. [scisco], to inform one's self; to ask, inquire, question, examine, interrogate, etc. (class.; syn.: percontor, interrogo); constr. regularly, ex ( ab) aliquo aliquid, de aliquā re, with a rel.clause or absol.; also (post-Aug.) with aliquem quid.
    (α).
    With acc. rei:

    Epicuri ex Velleio sciscitabar sententiam,

    Cic. N. D. 1, 7, 17:

    sententiam ex aliquo (with requirere),

    id. de Or. 1, 23, 105:

    id sciscitari,

    id. Or. 16, 52:

    consulis voluntatem,

    Liv. 7, 26. consilium ejus, Tac. H. 2, 33:

    imperia ducum sciscitando,

    id. ib. 1, 84:

    diversa,

    id. ib. 2, 34:

    mores naturasque hominum,

    Gell. 1, 9, 2.—
    (β).
    With de:

    de victoriă sciscitantes,

    Cic. Div. 1, 34, 76:

    de unoquoque nostrum sciscitantur omnes,

    id. Phil. 14, 7, 19:

    de Domitio, ut facis, sciscitare, ubi sit,

    id. Att. 9, 15, 4.—
    (γ).
    With an indirect question:

    lubet prius sciscitari quid sit,

    Ter. Eun. 3, 4, 10; Liv. 1, 9; 1, 54; 1, 56; 2, 12 al.; Suet. Claud. 10; id. Ner. 48; id. Vit. 17 al.:

    ab utroque sciscitor, cur, etc.,

    Cic. N. D. 1, 9, 21.—
    (δ).
    Absol.:

    elicuit comiter sciscitando, ut fateretur, etc.,

    Liv. 6, 34; cf. id. 1, 5; Quint. 9, 2, 7:

    si de vetere jure discendum esset, issem plane sciscitatum ad istos,

    Gell. 12, 13, 3.—
    (ε).
    Aliquem:

    sciscitatum deos descendunt,

    Liv. 45, 27:

    ut mane singulos, anne jentassent, sciscitaretur,

    Suet. Vit. 7; so id. Calig. 28; id. Dom. 15.
    a.
    Act. collat. form:

    paucula etiam sciscitare prius volo,

    Plaut. Merc. 2, 3, 52. [p. 1645] —
    b.
    sciscĭtātus, a, um, pass.:

    omnium sententiis occultius sciscitatis,

    Amm. 25, 8, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > sciscitatus

  • 12 moror

    [st1]1 [-] mŏror, āri, ātus sum: a - intr. - s'attarder, agir avec lenteur, tarder à; s’arrêter, séjourner, demeurer, rester.    - eamus ergo ad cenam: quid stas? Thr. ubi vis: non moror, Ter. Eun. 3, 2, 6: eh bien, allons dîner: qu'attends-tu? Thr. quand tu voudras; je ne te retiens pas.    - quid multis moror? Ter. And. 1, 1, 87: pourquoi tarder à parler davantage? (= abrégeons).    - ne multis morer, Cic. Verr. 2, 4: bref!    - Brundisii moratus es, Cic. Fam. 15: tu as fait une halte à Brindes.    - haud multa moratus, Virg. En. 3: sans tarder, aussitôt.    - nec plura moratus, Virg. En. 5: sans tarder, aussitôt.    - rosa quo locorum Sera moretur, Hor.: où se trouve encore la rose tardive.    - Corycia semper qui puppe moraris, Juv. 14: toi qui restes toujours sur un navire corycien.    - ab omnibus sciscitor qui ex ista regione veniunt quid agas, ubi et cum quibus moreris, Sen. Ep. 32: à tous ceux qui viennent de ta région, je demande ce que tu fais, où et avec qui tu demeures.    - nec morati sunt quin decurrerent ad castra, Liv. 40, 31, 8: et ils ne tardèrent pas à fondre sur le camp.    - morati, ōrum, m. Liv.: les soldats laissés en arrière.    - ad sexcentos moratorum in citeriore ripā cepit, Liv.: il fit prisonniers environ six cents hommes, qui étaient restés sur l'autre bord.    - ad duo milia aut moratorum aut palantium per agros, Liv. 24: environ deux mille hommes, restés en arrière ou qui erraient dans les campagnes. b - tr. - retarder, retenir, empêcher, différer, s'opposer à.    - praemittit equites, qui primum impetum sustineant ac morentur, Caes. B. C. 2, 26: il envoya au-devant la cavalerie pour soutenir le premier choc et ralentir (l'attaque).    - morari ab itinere hostem, Liv. 23, 28, 9: retarder l'ennemi dans sa marche.    - argentum non morabor quin feras, Plaut. As.: je ne t'empêche pas d'emmener tout de suite l'argent.    - tribunos appellavit et, nullo morante arreptus a viatore, Liv. 3: il en appela aux tribuns et, personne n'intervenant, il fut arrêté par l'huissier.    - nihil morari aliquem: ne pas retenir qqn, le laisser partir.    - nihil amplius vos moramur, Capitol.: nous ne vous retenons plus (formule par laquelle le président congédiait l'assemblée).    - C. Sempronium nihil moror, Liv. 4: je ne retiens plus C. Sempronius ( = je retire mon accusation contre C. Sempronius). c - tr. - avec une négation ne pas s'opposer (à une chose), pas être attaché (à une chose), ne pas y tenir, ne pas s'en soucier (non moror, nihil moror...).    - aliquid nihil morari (aliquid non morari): ne pas être attaché à qqch, ne pas se soucier de qqch, ne pas faire cas de qqch.    - vina nihil moror illius orae, Hor. Ep. 1, 15, 16: je n'estime pas les vins de ce canton.    - nec dona moror, Virg. En. 5: et je n'attends pas de récompenses.    - nil ego istos moror faeceos mores, Plaut. Trin. 2: je n'ai aucun goût pour ces moeurs ignobles.    - nihil moror barbarico ritu esse, Plaut.: je ne me soucie pas de la nourriture des barbares.    - nihil moror mihi istius modi clientes, Plaut.: je ne me soucie pas des clients de cette espèce.    - i quo properabas, nihil moror, Plaut.: va où tu courais, je m'y oppose pas (= cela m'est égal).    - nihil moror eos salvos esse, Cic. Phil. 13: il m'est bien égal qu'ils aient la vie sauve.    - nil moror eum tibi esse amicum, Plaut. Trin. 2: il m'est bien égal que tu l'aies pour ami.    - nihil ego moror quominus decemviratu abeam, Liv. 3: ce n'est pas moi qui mettrai du retard à quitter le décemvirat. d - tr. - retenir l'attention de, intéresser, captiver, charmer.    - morari populum, Hor.: intéresser le peuple.    - morari oculos auresque, Hor.: charmer les yeux et les oreilles. [st1]2 [-] mōror, āri: Plaut. Suet. être fou, extravaguer, déraisonner.    - cf. grec. μωρός: sot, fou, insensé.
    * * *
    [st1]1 [-] mŏror, āri, ātus sum: a - intr. - s'attarder, agir avec lenteur, tarder à; s’arrêter, séjourner, demeurer, rester.    - eamus ergo ad cenam: quid stas? Thr. ubi vis: non moror, Ter. Eun. 3, 2, 6: eh bien, allons dîner: qu'attends-tu? Thr. quand tu voudras; je ne te retiens pas.    - quid multis moror? Ter. And. 1, 1, 87: pourquoi tarder à parler davantage? (= abrégeons).    - ne multis morer, Cic. Verr. 2, 4: bref!    - Brundisii moratus es, Cic. Fam. 15: tu as fait une halte à Brindes.    - haud multa moratus, Virg. En. 3: sans tarder, aussitôt.    - nec plura moratus, Virg. En. 5: sans tarder, aussitôt.    - rosa quo locorum Sera moretur, Hor.: où se trouve encore la rose tardive.    - Corycia semper qui puppe moraris, Juv. 14: toi qui restes toujours sur un navire corycien.    - ab omnibus sciscitor qui ex ista regione veniunt quid agas, ubi et cum quibus moreris, Sen. Ep. 32: à tous ceux qui viennent de ta région, je demande ce que tu fais, où et avec qui tu demeures.    - nec morati sunt quin decurrerent ad castra, Liv. 40, 31, 8: et ils ne tardèrent pas à fondre sur le camp.    - morati, ōrum, m. Liv.: les soldats laissés en arrière.    - ad sexcentos moratorum in citeriore ripā cepit, Liv.: il fit prisonniers environ six cents hommes, qui étaient restés sur l'autre bord.    - ad duo milia aut moratorum aut palantium per agros, Liv. 24: environ deux mille hommes, restés en arrière ou qui erraient dans les campagnes. b - tr. - retarder, retenir, empêcher, différer, s'opposer à.    - praemittit equites, qui primum impetum sustineant ac morentur, Caes. B. C. 2, 26: il envoya au-devant la cavalerie pour soutenir le premier choc et ralentir (l'attaque).    - morari ab itinere hostem, Liv. 23, 28, 9: retarder l'ennemi dans sa marche.    - argentum non morabor quin feras, Plaut. As.: je ne t'empêche pas d'emmener tout de suite l'argent.    - tribunos appellavit et, nullo morante arreptus a viatore, Liv. 3: il en appela aux tribuns et, personne n'intervenant, il fut arrêté par l'huissier.    - nihil morari aliquem: ne pas retenir qqn, le laisser partir.    - nihil amplius vos moramur, Capitol.: nous ne vous retenons plus (formule par laquelle le président congédiait l'assemblée).    - C. Sempronium nihil moror, Liv. 4: je ne retiens plus C. Sempronius ( = je retire mon accusation contre C. Sempronius). c - tr. - avec une négation ne pas s'opposer (à une chose), pas être attaché (à une chose), ne pas y tenir, ne pas s'en soucier (non moror, nihil moror...).    - aliquid nihil morari (aliquid non morari): ne pas être attaché à qqch, ne pas se soucier de qqch, ne pas faire cas de qqch.    - vina nihil moror illius orae, Hor. Ep. 1, 15, 16: je n'estime pas les vins de ce canton.    - nec dona moror, Virg. En. 5: et je n'attends pas de récompenses.    - nil ego istos moror faeceos mores, Plaut. Trin. 2: je n'ai aucun goût pour ces moeurs ignobles.    - nihil moror barbarico ritu esse, Plaut.: je ne me soucie pas de la nourriture des barbares.    - nihil moror mihi istius modi clientes, Plaut.: je ne me soucie pas des clients de cette espèce.    - i quo properabas, nihil moror, Plaut.: va où tu courais, je m'y oppose pas (= cela m'est égal).    - nihil moror eos salvos esse, Cic. Phil. 13: il m'est bien égal qu'ils aient la vie sauve.    - nil moror eum tibi esse amicum, Plaut. Trin. 2: il m'est bien égal que tu l'aies pour ami.    - nihil ego moror quominus decemviratu abeam, Liv. 3: ce n'est pas moi qui mettrai du retard à quitter le décemvirat. d - tr. - retenir l'attention de, intéresser, captiver, charmer.    - morari populum, Hor.: intéresser le peuple.    - morari oculos auresque, Hor.: charmer les yeux et les oreilles. [st1]2 [-] mōror, āri: Plaut. Suet. être fou, extravaguer, déraisonner.    - cf. grec. μωρός: sot, fou, insensé.
    * * *
        Moror, moraris, moratus sum, morari. Quintil. Retarder, Detenir, Amuser de parolles, Faire muser.
    \
        Gladium educere conantis dextram moratur manum. Caesar. Retient et arreste.
    \
        Egomet conuiuas moror. Terent. Je fay trop attendre ceulx que j'ay invité.
    \
        Longius morari in loco aliquo. Propert. Demeurer long temps.
    \
        Morari emori. Catull. Tarder de mourir.
    \
        Carmina morantur oculos alicuius, auresque. Horat. Retiennent.
    \
        Eamus intro. PH. non moror. Plaut. Il ne tient pas à moy que nous n'allions.
    \
        - ne affinem morer, Quin vt accersat me, meam, etc. Plaut. Que je ne le retarde, ou Que je ne le face trop attendre.
    \
        Ac ne pluribus moremur in re confessa, in regione Italiae octaua, etc. Plin. Que ne nous arrestions en, etc.
    \
        Diutius morari aut expectare praesidium, non necesse habui. Lentulus. Attendre.
    \
        Morari. Brutus ad Ciceronem. Demourer et s'arrester en quelque lieu.
    \
        Morari apud aliquem. Pomponius. Demeurer, Habiter.
    \
        Clamores, imperia, purpuram nihil moror. Plau. Je n'ay que faire, Il ne me chault, Je ne fay compte de, etc.
    \
        Mihi negauit eius operam se morarier. Plaut. Elle m'a dict qu'elle n'avoit que faire de son aide.
    \
        Nihil ne ego quidem moror quominus Decemuiratu abeam. Liu. Je n'empesche point, Je ne suis point delayant, Je ne refuse point.
    \
        Morari solutionem. Paulus. Differer, ou Delayer de payer.
    \
        Morandi, morando, morandum, Gerundium. Virgil. - ipsumque morando Sustinuit. En la retenant.

    Dictionarium latinogallicum > moror

  • 13 sciscitatio

    scīscitātio, ōnis f. [ sciscitor ]
    разузнавание, исследование
    diligentissimā sciscitatione quaerere Pt — осведомляться с живейшим интересом (о чём-л.)

    Латинско-русский словарь > sciscitatio

  • 14 sciscitator

    scīscitātor, ōris m. [ sciscitor ]
    исследователь (alicujus rei M, Eccl)

    Латинско-русский словарь > sciscitator

  • 15 sciscito

    scīscito, —, ātum, āre Pl, Amm, Aug = sciscitor

    Латинско-русский словарь > sciscito

  • 16 scitor

    scītor, ātus sum, ārī depon. V, H, O = sciscitor

    Латинско-русский словарь > scitor

  • 17 sciscitatio

    scīscitātio, ōnis, f. (sciscitor), die Nachforschung, Erforschung, Erkundigung, Chalcid. Tim. 153: diligentissima, Petron. 24, 5: m. obj. Genet., veri dei, Chalcid. Tim. 128: sapientiae, naturae, Chalcid. Tim. 166 u. 264: m. folg. Fragesatz, tua sciscitatio fuit, quae sint illa, quae nec oculus vidit nec auris audivit, Hieron. epist. 59, 1.

    lateinisch-deutsches > sciscitatio

  • 18 sciscitator

    scīscitātor, ōris, m. (sciscitor), der Nachforscher, Untersucher, delicatae urinae, Mart. 3, 82, 16. – in geistiger Beziehung, minutissimus artium, Amm. 22, 16, 16: absol., Prud. cath. 7, 193.

    lateinisch-deutsches > sciscitator

  • 19 sciscito

    scīscito, ātus, āre = sciscitor, sich erkundigen, paucula etiam sciscitare prius volo, Plaut. merc. 389 G.: ubi adhibito sanguine etiam inferos perhibet sciscitari, Augustin. de civ. dei 7, 35. p. 318, 14 D.2: omnium sententiis occultius sciscitatis, Amm. 25, 8, 12: ephemeride scrupulose sciscitatā (befragt), Amm. 28, 4, 24.

    lateinisch-deutsches > sciscito

  • 20 wissen

    wissen, scire (im allg.). – novisse oder nosse (kennen gelernt haben). – accepisse (durch Überlieferung wissen). – alcis rei scientiam habere. alqd cognitum habere (Kenntnis oder Wissenschaft von etw. haben). – non nescire. non ignorare. alcis rei non ignarum esse (in einer Sache nicht unerfahren sein). – didicisse (gelernt haben). – callēre (durch lange Beschäftigung damit sich auf etw. verstehen). – habere (haben = wissen od. = mündlich od. brieflich etc. erfahren haben, z.B. habes consilia mea). – me non fugit od. non praeterit alqd (es entgeht mir etwas nicht). – tenere. intellegere (innehaben, einsehen). – noscere. cognoscere (erfahren). – videre (mit dem Geiste sehen). – ich weiß nicht, nescio; non oder haud scio; ignoro; me fugit; me praeterit; incertus sum (ich bin ungewiß): ich weiß nicht, wohin ich mich wenden soll, nescio, quo me convertam: ich weiß nicht, was ich sagen soll, nescio od. non habeo od. nihil habeo, quid dicam: ich weiß gar nichts zu schreiben, plane non habeo, quid scribam: ich weiß nicht, ob nicht etc. (als bescheidene Behauptung), haud scio an etc.; nescio an etc. (z.B. haud scio an oder nescio an haec via brevior sit). – er wußte nicht recht, ob er... oder ob er etc., dubitavit, utrum... an etc. – wisse, du mußt wissen. scito; scias; sie scito oder habeto: wisse nur soviel, habeto tantum: du mußt wissen, daß etc., scire licet mit Akk. u. Infin.: ihr möget demnach wissen, wisset daher, proinde sciatis licet: weißt du (nicht)? weißt du wohl? scin? scisne? nostin?videsne? (dieses bes. bei durch Fragen eingeführten Beispielen). – ich weiß wohl, bene, probe scio; haud ignoro; haud ignarus sum: wohl weiß ich, daß etc., non dubito mit Akk. u. Infin.: ich weiß schon (als Antwort), scio. teneo. in memoria habeo (im allg.); dictum puta (wenn man eines andern Gedanken erratend ihn nicht ausreden läßt). – soviel ich weiß (meines Wissens), quod scio; quantum scio; quod sciam. – er sagte (vor Gericht), daß er nichts davon wisse, negavit se quicquam comperisse. – ich weiß recht wohl, was ich sage, intellego quid loquar: ich weiß (recht gut), was ich hierauf zu antworten habe, certum est, quod respondeam. – ich weiß (ich erinnere mich) nicht mehr, non amplius memini; non amplius scio.um etw. wissen, alcis rei u. de alqa reconscium esse. von etwas wissen, scire de alqa re. von jmd. wissen, a) was jmd. betrifft: de alqo scire; auch durch videre (bei Anführung von Beispielen, z.B. wie wir es von Alexander wissen, der etc., ut Alexandrum regem videmus, qui etc.). b) durch jmd. erfahren haben: ex od. de alqo scire. ab oder ex alqo comperisse (von jmd. in Ersa hrung gebracht haben); ex [2719] alqo audivisse (von jmd. gehört haben); ab alqo accepisse (von jmd. überliefert bekommen haben). c) Nachricht über jmd. haben: de alqo audivisse. – er läßt nichts von sich wissen, nihil de eo auditur: litteras non scribit (er schreibt nicht). – von etw. nichts wissen, alqd ignorare; alcis rei ignarum esse; verb. (gar nichts) a lcis rei rudem ignarumque esse. von jmd. nichts wissen, alqm ignorare (z.B. haec gens deum ignorat). von etwas nichts wissen wollen, abnuere od. recusare alqd od. de alqa re (auf etw. nicht eingehen wollen), alqd spernere od. aspernari od. respuere od. repudiare (etw. verschmähen); alqd contemnere (nicht beachten, gleichgültig hinwegsehen über etc., z.B. Adherbalis dicta); abhorrere ab alqa re (einer Sache abgeneigt sein): davon will ich nichts wissen (= das gebe ich nicht zu), non oder nil audio. von jmd. nichts wissen wollen, alcis aditum sermonemque defugere (jmds. Umgang meiden); alqm non agnoscere (jmd. nicht als denseinigen anerkennen, z.B. ein Kind); alqm aspernari od. repudiare od. respuere, verb. aspernari et respuere (jmd. verschmähen). – jmdm. etwas zu wissen tun, ihn etw. wissen lassen, alqm certiorem facere alcis rei oder de alqa re; alci alqd indicare od. significare; facere, ut alqs sciat alqd: das habe ich dir zu wissen tun wollen, id te scire volui: laß mich deine Meinung wissen, fac intellegam, tu quid de hac re sentias: zu wissen sei jedermann, omnes sciant, quorum interest.wissen wollen, -mögen, zu wissen wün schen, a) zu erfahren wünschen: volo od. cupio od. concupisco scire; volo od. cupio discere (ich möchte lernen); volo od. cupio videre (ich möchte sehen); volo od. cupio audire (ich möchte hören); sciscitor, von jmd., ab oder ex alqo (ich forsche, frage nach, z.B. uter Porsenna sit: und ab alqo, cur etc.); miror (bei Fragen, deren Beantwortung Bewunderung erregen würde, z.B. se mirari, quā re etc.: u. miror, unde sit). b) wollen, daß etwas unfehlbar geschehe: velle mit Akk. und Infin. des Perfekts im Passiv (z.B. sie wollten Korinth zerstört wissen, Corinthum exstinctam esse voluerunt).

    wer weiß? quis scit? (eig.); fortasse (vielleicht). – Gott weiß oder weiß Gott, welcher etc., nescio qui. – sich viel wissen auf etwas, iactare alqd (etwasimmerim Munde führen); gloriari alqā re (sich einer Sache rühmen). – andere wissen doch, weo aus oder ein, ich nicht, habet aliorum ratio exitum, mea nullum: vor vielen Geschäften weder aus noch ein w., plurimis oder maximis occupationibus distineri.

    Siehe Außerdem merke man noch: a) ist »wissen« = »können«, so wird es übersetzt: α) durch scire (die Kenntnis haben, worin erfahren sein), z.B. die Freiheit weder zu verachten noch zu gebrauchenwissen, libertatem nec spernere nec habere scire. – Ebenso »nicht wissen«; nescire, z.B. er weiß nicht zu zürnen, irasci nescit. – β) durch habere (die Mittel haben, in dem Falle sein, z.B. du weißt nicht anzugeben, wie du die Statue gekauft hast, non habes, quo modo emeris signum: ich weiß einen zu nennen (anzuführen), der etc., habeo dicere, [2720] qui etc.: das wußte ich etwa über das Wesen der Götter zu sagen, haec fere dicere habui de natura deorum. – γ) durch posse (imstande sein), z.B. einer in diesem Staate, wenigstens weiß ich nur diesen anzuführen, unus in hac civitate, quem quidem ego possum dicere. – δ) durch das bloße Tempus des dabeistehenden Verbums, wenn weder von einer wirklichen Kenntnis, noch davon, daß man die Mittel dazu habe, die Rede ist, z.B. er weiß sich in sein. Unglück zu schicken, rem adversam aequo animo fert: ich weiß mich nicht zu erinnern, non memini: er wußte es dahin zu bringen, daß etc., perfecit, ut etc.: ich bedarf des Trostes nicht; ich weiß mich selbst zu trösten, non egeo medicinā; me ipse consolor. – b) in der Verbindung »was das betrifft... so wisse« wird »so wisse« nicht übersetzt, s. Cic. ep, 1, 7, 2: quod scire vis, quā quisque in te fide sit et voluntate. difficile dictu est de singulis, so wisse, daß es schwierig ist etc. – Ebenso nach Absichtssätzen wie: damit dir nicht unbekannt bleibt... so wisse etc., s. Cic. de nat. deor. 1, 17: sed ut hic qui intervenit ne ignoret, quae res agatur, de natura agebamus deorum, so wisse er, wir verhandelten über etc.

    deutsch-lateinisches > wissen

См. также в других словарях:

  • ՀԱՐՑԱՆԵՄ — (հարցի, հա՛րց.) NBH 2 0068 Chronological Sequence: Early classical, 10c, 11c, 12c ն. ἑρωτάω, πυνθάνομαι, ἑξετάζω interrogo, sciscitor. Հայցել զտեղեկութիւն. խնդրել զլուծումն բանի կամ զհրաման կամ զպատգամ. յուզել խուզել. փորձել զբերան այլոյ. որոնել …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»