Перевод: с исландского на все языки

со всех языков на исландский

scale

  • 1 hreisturflaga

    Íslensk-ensk orðabók > hreisturflaga

  • 2 klifra, klífa

    Íslensk-ensk orðabók > klifra, klífa

  • 3 mælikvarîi

    Íslensk-ensk orðabók > mælikvarîi

  • 4 òrep, flokkur, stigi

    Íslensk-ensk orðabók > òrep, flokkur, stigi

  • 5 skali, mælikvarîi

    Íslensk-ensk orðabók > skali, mælikvarîi

  • 6 tónstigi

    Íslensk-ensk orðabók > tónstigi

  • 7 MAGN

    * * *
    n. strength, power; eptir öllu magni, to the best of one’s power.
    * * *
    n. [cp. megin and mega], main (as in ‘might and main’), strength; hver Guð hafa þér magn gefit? Bær. 9; trúa magni, Fas. i. 438 (in a verse); þótt magnit væri litið, Bs. i; sina-magn, the strength of the houghs, Vkv. 16; fyrir sakir magns munar, by main force, Bs. i. 679; vinds magn, Barl. 63; mátt ok magn, Fb. i. 259; meira magn, Bs. ii. 18; vera e-t um magn, to be beyond one’s power, too strong for one, Stj. 395; bera e-n magni, to overpower by main force, 512; hón segir at máttr skal at magni um liðveizlu við hann, she says that might shall go with main in helping him, Ó. H. 144; af magni, with might and main, Lex. Poët.; eptir öllu magni, id., Fms. viii. 104; er þat við meira magni, at þú gengr við slíkar meiðingar, it is a sorer thing that …, Bs. i. 531; magn flóttans = megin, Fb. ii. 615; magn ríkis síns, Al. 53: plur. goð-mögn (q. v.), see megin.

    Íslensk-ensk orðabók > MAGN

  • 8 HNÍGA

    (hníg; hné and hneig, hnigum; hniginn), v.
    1) to fall gently, sink down (hné Guðrún höll við bólstri); h. at armi e-m, to sink into one’s arms;
    2) to flow (hnigu heilög vötn af himinfjöllum);
    3) to sink down, fall dead (= h. at velli); h. at grasi, í gras, to bite the grass;
    4) to incline, turn; eigi mátti sjá hvernig h. mundi, which way the scale would turn (in a battle);
    5) h. til e-s, to turn towards (var jafnan þeirra hlutr betri, er til hans hnigu); h. til liðs, hjálpar við e-n, to side with one pp., hniginn, advanced (stricken) in years, = h. á aldr, h. at aldri; of a door, shut; var hurð hnigin, the door was down; hurð hnigin á hálfa gátt, á miðjan klofa, half shut, half down.
    * * *
    pres. hníg; pret. hné, hnétt, hné, pl. hnigu; sing. hneig is very rare in old vellum, e. g. Sks. 112, Fms. vi. 280, viii. 21, Mork. 60, Fb. i. 106, Ó. H. 89, else always hné, as also in mod. poets—Jesú blóð hér til jarða hné | jörðin aptur svo blessuð sé, Pass. 3. 10; part. hniginn: with neg. suff., pret. hnék-at, Og. 11; pres. hnígr-a, Hm. 159, Eg. (in a verse); [Ulf. hneivan = κλίνειν, Luke ix. 12; A. S. hnîgan, pret. hnâh; O. H. G. hnîgan; cp. hneig-ja]:—to bow down, sink, fall gently; of a stream, the sun, a felled tree, a dying man, etc., heilög vötn hnigu af fjöllum, Hkv. 1. 1; fóru þar til er vötn hnigu til vestr-ættar af fjöllum, Orkn. 4; tré tekr at hníga ef höggr tág undan, Am. 56: to sink, fall dead, h. at velli, Hkv. 2. 8; Baldr er hné við bana-þúfu, Hdl.; Hamðir hné at húsbaki, Hðm. 32; hnígra sá halr fyrir hjörum, Hm. 159, Skm. 25, Hkm., Nj. 191; hniginn fyrir oddum, Darr.; hniginn í hadd jarðar, Bm.; hné hans um dólgr til hluta tveggja, hendr ok höfuð hné á annan veg, Skv. 3. 23; ok kvað annan-hvárn verða at h. fyrir öðrum, Ísl. ii. 263; sinn veg hné hvárr þeirra af húsmæninum, 195; síðan hné hann aptr ok var þá dauðr, Ó. H. 223; þá hné (hneig Ed.) hann á bak aptr ok var þá andaðr, Lv. 70; Hjálmarr hnígr at (þúfunni) upp, Fas. ii. 216; þá hné hann aptr ok sprakk af harmi, i. 357 (Fb. i. 106); hné margr maðr fyrir honum ok lét sitt líf, Fb. i. 193: the phrase, hníga at velli, h. í gras, h. at grasi, to sink to the ground, bite the grass, Hkv. 2. 8; áðr en ek hníga í gras, Ísl. ii. 366; mann mun ek hafa fyrir mik áðr ek hníg at grasi, Njarð. 378; mannfólkit greipsk í bráða-sótt, svá at innan fárra nátta hnigu ( died) sjau menn, Bs. ii. 35; Einarr sat svá at hann hneig upp at dýnunum, ok var þá sofnaðr, Fms. vi. 280, (hneg, Mork. 60, l. c.); hann hné niðr höfði sínu, he drooped with his head, Karl. 489; þá hné Guðrún höll við bólstri, G. sank back in the bed, Gkv. 1. 15.
    2. poët.,
    α. of ships, to rise and fall, toss on the waves; skip hnigu um lög, Lex. Poët., Fms. vi. (in a verse).
    β. hníga at rúnum, Gkv. 3. 4; h. at armi e-m, to sink into his arms, Hkv. 2. 23.
    3. with prepp.; h. til e-s, to swerve towards; þeim er hníga vilja til hans vináttu, Fms. viii. 239; sá er yður þjónosta hneig til, whom you served, 21; var jafnan þeirra hlutr betri er til hans hnigu, 47, vi. 414; ok því á hann heldr til vár at hníga en yðar, Stj. 540; allir konungar þeirra landa hnigu undir hans vald, 560: to bow down, pay homage to another, allir menn er þar vóru hnigu þeim manni, Eb. 330; Emundr gekk fyrir hann ok hneig honum ok kvaddi hann, Ó. H. 85; hinir hæstu turnar hafa nú numit honum at hníga, Al. 90; hann hnígr ( yields) eigi fyrir blíðu né stríðu, 625. 95.
    II. metaph., h. til liðs, hjálpar við e-n, to side with one; þessir hnigu allir til liðs við Karl inn Rauða, Lv. 137; hnékat ek af því til hjálpar þér, Og. 11; hneig mikill fjölði engla til hans, Sks. 112 new Ed.: to incline, turn, of a scale in the balance, þá hnígr mannfallit í þeirra lið, of a battle, Al. 134; ok var þat lengi at eigi mátti sjá hvernig hníga myndi, which way the scale would turn (in a battle), Orkn. 70, 148; hnígr nú sýnt á Frankismenn, the day turns visibly against the F., Karl. 193.
    III. part. act., at hníganda degi, at the fall of day, Sks. 40; vera hnígandi, to be failing, on the decline, Karl. 162; með hníganda yfirbragði, with a falling, drooping face, 542.
    2. pass. hniginn, stricken in years; Þorsteinn var þá hniginn, Ld. 24; mjök h., well stricken in years, Fms. ix. 501; hann görðisk þá heldr hniginn at aldri, Eg. 187; hniginn á aldr, id., Orkn. 216, 346; h. í efra aldr, Fb. i. 346.
    β. of a door, shut; the word hnigin shews that in olden times the door was shut up and down, as windows at the present time, and not moved on hinges; var hurð hnigin, Rm. 23; hnigin á gátt, sunk in the groove, Gísl. 16; h. á hálfa gátt, half shut, half down the groove; hurð h. á miðjan klofa, id., Fms. iii. 74; h. eigi allt í klofa, 125; hnigin er helgrind, Fas. i. (in a verse).

    Íslensk-ensk orðabók > HNÍGA

  • 9 flagna

    * * *
    * * *
    að, to flake off, as skin or slough. Bs. i. 618.

    Íslensk-ensk orðabók > flagna

  • 10 giptu-munr

    m. the turn of the scale, the crisis of one’s luck, Fas. iii. 312.

    Íslensk-ensk orðabók > giptu-munr

  • 11 GLAM

    n. noise, din, clash.
    * * *
    mod. glamr, m. [cp. glaumr], a tinkling sound, Finnb. 348, Fms. xi. 129: noise, Hom. 34; gný ok glamm, a clash of weapons, Fms. vi. 156; ára-glam, a dash of oars; orða-glamr, tinkling words; Skála-glam, a nickname, ‘Tinkling-scale,’ xi. 128, 129. Glammaðr or Glömmuðr, m. a nickname, Tinkler, Landn.

    Íslensk-ensk orðabók > GLAM

  • 12 HERSIR

    (-is, -ar), m. a local chief lord (in Norway).
    * * *
    m. [akin to hérað and herr], a chief, lord, the political name of the Norse chiefs of the earliest age, esp. before the time of Harold Fairhair and the settlement of Iceland: respecting the office and authority of the old hersar the records are scanty, as they chiefly belonged to the prehistorical time; they were probably not liegemen, but resembled the goðar (vide goði) of the old Icel. Commonwealth, being a kind of patriarchal and hereditary chiefs: in this matter the old Landnáma is our chief source of information;—Björn Buna hét hersir ágætr í Noregi, son Veðrar-Gríms hersis í Sogni, móðir Gríms var Hervör dóttir Þorgerðar Eylaugs-dóttur hersis ór Sogni, Landn. 39; Arinbjörn h. ór Fjörðum, 66; Ási h., 76, 303, and another of the same name, 109; Ketill Veðr h. af Hringaríki, 94; Hrólfr h. af Ögðum, 48, 126; Ketill Raumr hét h. ágætr í Raumsdal, 173; Gormr h. ágætr í Svíþjóð, 195; Grímr h., 204; Þorsteinn Höfði h. á Hörðalandi, 228; Þórir Hauknefr h., 237; Úlfr Gildir h. á Þelamörk, 292; Veðr-Ormr h., 314; Arinbjörn h., Eg., Ad. 3; Vigfúss h. af Vörs, Glúm.; Klyppr h. á Hörðalandi, Fb. i. 19; Dala-Guðbrandr h., Ó. H. 106; Björn h. á Örlandi, Eg. 154; Þórir h. í Fjörðum, 155, cp. Rm. 36; hann var sem konungr væri yfir Dölunum, ok var þó h. at nafni, Ó. H. l. c., cp. Fb. i. 23; hersar hafa verit fyrri frændr mínir, ok vil ek ekki bera hærra nafn en þeir, Fms. i. 299: it is also prob. that by ágætr and göfugr (q. v.) the Landnáma means a hersir. At the time of Harold Fairhair the old hersar gradually became liegemen (lendir menn) and were ranked below a jarl ( earl), but above a höldr ( yeoman), the scale being konungr, jarl, hersir, höldr, búandi, see the record in Hkr. i. 80 (Har. S. Hárf. ch. 6), as also Edda 93; the name then becomes rare, except that hersir and lendr maðr are now and then used indiscriminately, heita þeir hersar eða lendir menn, Edda l. c. The old Norse hersar were no doubt the prototype of the barons of Normandy and Norman England.
    COMPDS: hersisheiti, hersisnafn.

    Íslensk-ensk orðabók > HERSIR

  • 13 SKÁL

    * * *
    from skulu.
    * * *
    f., pl. skálir and skálar, Vkv. 24, 35 (Bugge), and so in mod. usage; [Germ. schale; Dan.-Swed. skål]:—a bowl; skál fulla vatns, Stj. 392; skál full mjaðar, Fms. vi. 52; þær skálir er Þórr var vanr at drekka, Edda 57.
    2. a hollow, whence as a local name, Landn.
    II. [Engl. scale], scales, 643 B; eyri fyrir bein hvert er ór leysir, ef skellr í skálum, N. G. L. i. 67; taka skálir ok vega gullit, Fms. vii. 145; skálir góðar, xi. 128; leggja í skálir, Fb. ii. 79; vega í skálum með metum, Gþl. 523; skálir ok met, Fms. vi. 183; þá verðu vit at leita at skálum ok vega hringinn, 249.
    2. metaph. phrase, stóð sú ógn af honum, at engi lagði í aðra skál enn hann vildi, Ó. H. 111; engir menn gátu nær í aðra skál lagt enn þeir vildu, þar sem þeir stóðu einn veg at málum, Bs. i. 716; þorðu þeir ekki orð í aðra skál at leggja enn konungr vildi, Fb. i. 549: gull-skálir, Bret. 59; meta-skalir, q. v.
    COMPDS: skálaglam, skálamark, skálapund, skálaveginn.

    Íslensk-ensk orðabók > SKÁL

  • 14 í fullri stærî

    Íslensk-ensk orðabók > í fullri stærî

См. также в других словарях:

  • SCALE-UP — is a learning environment specifically created to facilitate active, collaborative learning in a studio like setting. Some people think the rooms look more like restaurants than classrooms [ J. Gaffney, E. Richards, M.B. Kustusch, L. Ding, and R …   Wikipedia

  • scale — scale1 [skāl] n. [ME < LL scala (in Vulg., Jacob s ladder) < L, usually as pl., scalae, flight of stairs, ladder < * scandsla < scandere, to climb: see DESCEND] 1. Obs. a) a ladder or flight of stairs b) any means of ascent 2 …   English World dictionary

  • Scale — Scale, n. [Cf. AS. scealu, scalu, a shell, parings; akin to D. schaal, G. schale, OHG. scala, Dan. & Sw. skal a shell, Dan. ski[ae]l a fish scale, Goth. skalja tile, and E. shale, shell, and perhaps also to scale of a balance; but perhaps rather… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Scale — Scale, n. [L. scalae, pl., scala staircase, ladder; akin to scandere to climb. See {Scan}; cf. {Escalade}.] 1. A ladder; a series of steps; a means of ascending. [Obs.] [1913 Webster] 2. Hence, anything graduated, especially when employed as a… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • scale — Ⅰ. scale [1] ► NOUN 1) each of the small overlapping plates protecting the skin of fish and reptiles. 2) a thick dry flake of skin. 3) a white deposit formed in a kettle, boiler, etc. by the evaporation of water containing lime. 4) tartar formed… …   English terms dictionary

  • Scale — (sk[=a]l), n. [AS. sc[=a]le; perhaps influenced by the kindred Icel. sk[=a]l balance, dish, akin also to D. schaal a scale, bowl, shell, G. schale, OHG. sc[=a]la, Dan. skaal drinking cup, bowl, dish, and perh. to E. scale of a fish. Cf. {Scale}… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Scale — Scale, v. t. [imp. & p. p. {Scaled}; p. pr. & vb. n. {Scaling}.] To weigh or measure according to a scale; to measure; also, to grade or vary according to a scale or system. [1913 Webster] Scaling his present bearing with his past. Shak. [1913… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Scale — Scale, v. t. 1. To strip or clear of scale or scales; as, to scale a fish; to scale the inside of a boiler. [1913 Webster] 2. To take off in thin layers or scales, as tartar from the teeth; to pare off, as a surface. If all the mountains were… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Scale — Scale, v. t. [Cf. It. scalare, fr. L. scalae, scala. See {Scale} a ladder.] To climb by a ladder, or as if by a ladder; to ascend by steps or by climbing; to clamber up; as, to scale the wall of a fort. [1913 Webster] Oft have I scaled the craggy …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Scale-up —   [skeɪl ʌp, englisch] das, , Bezeichnung für die Maßstabsvergrößerung bei Anlagen der Verfahrenstechnik. Nach der häufig angewandten Ähnlichkeitstheorie werden bei der Übertragung von Laborergebnissen in den großtechnischen Maßstab möglichst… …   Universal-Lexikon

  • scale — [n1] graduated system calibration, computation, degrees, extent, gamut, gradation, hierarchy, ladder, order, pecking order*, progression, proportion, range, ranking, rate, ratio, reach, register, rule, scope, sequence, series, spectrum, spread,… …   New thesaurus

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»