Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

satire

  • 1 satura

    satire.

    Latin-English dictionary of medieval > satura

  • 2 satura

        satura (less correctly satira, not satyra), ae, f    [fem. of satur; sc. lanx], a mixture, hotchpotch ; only in the phrase, per saturam, at random, confusedly, pell-mell: quasi per saturam sententiis exquisitis, S.— A satire, poetic medley set to music and sung on the stage: inpletae modis saturae, L.: ab saturis, i. e. after the appearance of satires, L.— A satire, poem of manners, didactic poem: in saturā nimis acer, H.
    * * *

    Latin-English dictionary > satura

  • 3 Lucilianus

    Lūcīlĭus, a, the name of a Roman gens, whose most celebrated members were,
    A.
    The poet C. Lucilius, a native of the Campanian Suessa, formerly Aurunca (hence, Auruncae alumnus, Juv. 1, 19), the father of Roman satire, Cic. de Or. 1, 16, 72; Quint. 10, 1, 92:

    vis Lucilii,

    Arn. 5, 169 (alluding to the verse of Lucilius: vis est vita, vides, vis nos facere omnia cogit, Lucil. ap. Varr. L. L. 5, § 63 Müll.); cf. Hor. S. 1, 4, 6; 1, 10, 1; 2, 1, 62; Juv. 1, 65.—
    B.
    Q. Lucilius Balbus, an eminent Stoic, Cic. N. D. 1, 6, 15; id. Div. 1, 5, 9; Lact. 2, 5, 7.—
    C.
    Lucilius Bassus, a writer of no merit, Cic. Att. 12, 5.—Hence,
    II.
    Lūcĭlĭānus, a, um, adj., Lucilian, of the poet Lucilius:

    character,

    Varr. R. R. 3, 2:

    versus,

    Plin. 36, 25, 61, § 185:

    aetas,

    Macr. S. 2, 12: fornix, prob. a satire bearing this title, Arn. 2, 45.

    Lewis & Short latin dictionary > Lucilianus

  • 4 Lucilius

    Lūcīlĭus, a, the name of a Roman gens, whose most celebrated members were,
    A.
    The poet C. Lucilius, a native of the Campanian Suessa, formerly Aurunca (hence, Auruncae alumnus, Juv. 1, 19), the father of Roman satire, Cic. de Or. 1, 16, 72; Quint. 10, 1, 92:

    vis Lucilii,

    Arn. 5, 169 (alluding to the verse of Lucilius: vis est vita, vides, vis nos facere omnia cogit, Lucil. ap. Varr. L. L. 5, § 63 Müll.); cf. Hor. S. 1, 4, 6; 1, 10, 1; 2, 1, 62; Juv. 1, 65.—
    B.
    Q. Lucilius Balbus, an eminent Stoic, Cic. N. D. 1, 6, 15; id. Div. 1, 5, 9; Lact. 2, 5, 7.—
    C.
    Lucilius Bassus, a writer of no merit, Cic. Att. 12, 5.—Hence,
    II.
    Lūcĭlĭānus, a, um, adj., Lucilian, of the poet Lucilius:

    character,

    Varr. R. R. 3, 2:

    versus,

    Plin. 36, 25, 61, § 185:

    aetas,

    Macr. S. 2, 12: fornix, prob. a satire bearing this title, Arn. 2, 45.

    Lewis & Short latin dictionary > Lucilius

  • 5 satyricus

    1.
    sătyrĭcus, a, um, adj., = saturikos.
    I.
    Of or belonging to Satyrs, like Satyrs:

    signa,

    i. e. misshapen figures resembling Satyrs, Plin. 19, 4. 19, § 50.—
    II.
    Of or belonging to (Greek) satire, satiric (cf. satiricus, with which the word is often confounded):

    genus scenarum (with tragicum and comicum),

    Vitr. 5, 6, 9.—
    III.
    Trop., heating, exciting:

    medicamenta,

    Cael. Aur. Acut. 2, 18.
    2.
    sătyrĭcus, a, um, adj., of or belonging to (Roman) satire, satiric, satirical; v. satiricus init.

    Lewis & Short latin dictionary > satyricus

  • 6 campus

        campus ī, m    [SCAP-], a plain, field, open country, level place: campi patentes: virentes, H.: aequor campi, V.: in aequo campi, L.: campos peragrantes: redeunt iam gramina campis, H.: campi frumenti opulenti, L.: pigri, H.: planus lateque patens, O.: in campo sui facere potestatem, in the open field, N.: ut ignes in campo obstare queratur, in the open plain, H.: agros cum suis opimis campis: tantum campi, so vast a plain, V.: Aëris in campis latis, i. e. the Elysian fields, V.: campis atque Neptuno super, on land and sea, H.—Esp., a grassy plain in Rome, along the Tiber (dedicated to Mars; hence called Campus Martius), the place of assemblage for the people at the comitia centuriata, L.: quorum audaciam reieci in Campo: Descendat in Campum petitor, H.: consularibus comitiis consecratus; it was used for games, exercise, and military drills; hence, campus noster: ludere in campo, H.: uti Et ludis et post decisa negotia Campo, H.: Quantos virūm Campus aget gemitūs (at the funeral of Marcellus), V. — A level surface (of a sea, a rock, etc., poet.): campi liquentes, V.: campus aquae, O.: inmotā attollitur undā Campus (i. e. saxum), V.— Fig., a place of action, field, theatre, arena: aequitatis: magnus in re p.: campus Per quem magnus equos Auruncae flexit alumnus, i. e. the kind of composition practised by Lucilius ( satire), Iu.— The comitia held in the Campus Martius: fors domina Campi.
    * * *
    plain; level field/surface; open space for battle/games; sea; scope; campus

    Latin-English dictionary > campus

  • 7 cruentus

        cruentus adj.    [CRV-], spotted with blood, bloody, stained: sanguine civium: sanguine fraterno, H.: cadaver: vehiculum, L.: manūs, S.— Plur n. as subst: gaudens Bellona cruentis, in gory deeds, H.—Delighting in blood, bloodthirsty, cruel (poet.): Mars, H.: bello cruentior ipso, O.: dens, of satire, H.: cos, pitiless, H. — Blood - red, red: myrta, V.
    * * *
    cruenta -um, cruentior -or -us, cruentissimus -a -um ADJ
    bloody/bleeding/discharging blood; gory; blood red; polluted w/blood-guilt; bloodthirsty, insatiably cruel, savage; accompanied by/involving bloodshed

    Latin-English dictionary > cruentus

  • 8 libellus

        libellus ī, m dim.    [3 liber], a little book, pamphlet, manuscript, writing: scripsi illud quodam in libello: libellis operam dare, to books, L.: comīs garrire libellos, clever comedies, H.: nostri farrago libelli, Iu.: te quarere in libellis, i. e. in the booksellers' shops: meus (a satire), H.— A memorandum-book, journal, diary: si quid memoriae causā retulit in libellum.— A memorial, petition: libellam composuit: vitem posce libello, Iu.— A notice, programme, placard, handbill: gladiatorum libelli: libellos deicit, auction handbills: vestitur tota libellis Porticus, Iu.— A letter: libellum ipsius habeo in quo, etc.— A written accusation, indictment, complaint: Sulcius Ambulat cum libellis, H.: Componunt libellos, Iu.— A lawyer's brief: magno in fasce libelli, Iu.
    * * *
    little/small book; memorial; petition; pamphlet, defamatory publication

    Latin-English dictionary > libellus

  • 9 lūdus

        lūdus ī, m    [LVD-], a play, game, diversion, pastime: novum sibi excogitant ludum: campestris: Nec lusisse pudet, sed non incidere ludum, H.: pueri Intenti ludo, V.— Plur, public games, plays, spectacles, shows, exhibitions: delectant homines ludi: festi dies ludorum: ludos aspicere, O.: ludi Olympiae: ludi Consualia, L.: ludi Cerialia, L.—Rarely sing: haec ultra quid erit, nisi ludus, Iu.— A place for exercise, place for practice, school: In eodem ludo doctae, T.: litterarum ludi, L.: discendi: Isocrates, cuius e ludo principes exierunt: gladiatores in ludo habebat, in training, Cs.: militaris, L.: quem puerum in ludo cognorat, N.: sic veniunt ad miscellanea ludi, Iu. — Play, sport, child's play: oratio ludus est homini non hebeti: quibus (Graecis) ius iurandum iocus est, testimonium ludus.— Sport, jest, joke, fun: ad honores per ludum pervenire: amoto quaeramus seria ludo, H.: Nil per ludum simulabitur, Iu.: narrare, quos ludos praebueris, how you made yourself ridiculous, T.: mihi ludos reddere, play tricks on, T.: frui ludo aetatis, L.— A play, entertaining exhibition, playful writing, satire: veteres inëunt proscaenia ludi, V.: ut est in Naevi Ludo.
    * * *
    game, play, sport, pastime, entertainment, fun; school, elementary school

    Latin-English dictionary > lūdus

  • 10 nāsus

        nāsus ī, m    [1 NA-], the nose: aduncus, T.: nasus quasi murus oculis interiectus: pravus, H.— The nose, sense of smell: non quia nasus Illis nullus erat, H.— The nose (as expressing scorn or satire): naso suspendis adunco Ignotos, H.: suspendens omnia naso, H.— A nozzle, spout: calix nasorum quattuor, Iu.
    * * *
    nose; sense of smelling

    Latin-English dictionary > nāsus

  • 11 sermō

        sermō ōnis, m    [1 SER-], continued speech, talk, conversation, discourse: vis orationis est duplex, altera contentionis, altera sermonis: Multa inter sese vario sermone serebant, V.: illa cum illo sermonem occipit, T.: sermones caedimus, T.: in nostris sermonibus: longior, Cs.: familiaris et cottidianus: erat in sermone omnium: Referre sermones deorum, H.: Detinuit sermone diem, O.: sermo litterarum tuarum, conversation by correspondence with you.—A set conversation, learned talk, discourse, disputation, discussion: num sermonem vestrum aliquem diremit noster interventus?: rebus iis de quibus hic sermo est: inter nos habitus: de philosophiā, N.— An utterance, declaration, speech, remark: sermones (eius) ansas dabant, quibus reconditos eius sensūs tenere possemus: qui (voltus) sermo quidam tacitus mentis est, i. e. expression: refertur eius sermo ad Apronium: hic sermo Abdalonymi, Cu.— Ordinary speech, talk, conversational language: oratio philosophorum sermo potius quam oratio dicitur: si quis scribat, uti nos, Sermoni propiora, H.— Prose: comoedia nisi quod pede certo Differt sermoni, sermo merus, H.— Conversational verse, satire: (delectari) Bioneis sermonibus, H.: sermones Repentes per humum, H.— Common talk, report, rumor: numquam de vobis eorum gratissimus sermo conticescet: sermo totā Asiā dissipatus, Cn. Pompeium, etc.: in sermonem hominum venire: in hoc pervagato civitatis sermone versantur, this talk of the town: sermones iniquorum effugere: aliquid oratione meā sermonis in sese esse quaesitum, calumny: dabimus sermonem iis, qui, etc., occasion for talk.—A manner of speaking, mode of expression, language, style, diction: sermone eo uti, qui innatus est nobis: elegantia sermonis.— A language, speech: cives et sermonis et iuris societate iuncti: in Latino sermone: patrius, H.
    * * *
    conversation, discussion; rumor; diction; speech; talk; the word

    Latin-English dictionary > sermō

  • 12 sub-scrībō

        sub-scrībō īpsī, īptus, ere,    to write underneath, inscribe below, write down: statuis inauratis subscripsit, Reges a se in gratiam esse reductos: Si quaeret ‘Pater urbium’ Subscribi statuis, H.: numerus aratorum apud magistratūs subscribitur, is registered: meo haec subscribe libello, i. e. add this (satire) to my little book, H.—Of the censor's note added to a name, to write down, set down, note down, subjoin: quod censores de ceteris subscripserunt: quae de iudicio conrupto subscripserunt. —To sign an accusation, indict, join in indicting, charge, accuse, prosecute: in Popillium, quod is pecuniam accepisset, etc.: Gabinium reum fecit Sulla, subscribente privigno, as an associate prosecutor: neminem neque suo nomine neque subscribens accusavit, N.: cum suspiria nostra accusarentur, were made grounds of accusation, Ta.— Fig., to assent to, agree to, approve: Caesaris irae, O.: odio suo, Ph.: odiis accusatorum Hannibalis, L.

    Latin-English dictionary > sub-scrībō

  • 13 Difficile est saturam non scribere

    It is hard not to write satire. (Juvenalis)

    Latin Quotes (Latin to English) > Difficile est saturam non scribere

  • 14 Caesius

    1.
    caesĭus, a, um, adj. [cf. caeruleus], bluish gray; very rare, and only of the eyes, cat-eyed: virgo caesia, Ter Heaut. 5, 5, 18; v. Don. in h. l. and Gell. 2, 26, 19:

    isto modo dicere licebit caesios oculos Minervae, caeruleos esse Neptuni,

    Cic. N. D. 1, 30, 83 (cf. in Gr. glaukôpis Athênê): caesia, Palladion, has she gray eyes? she is the impersonation of Pallas, * Lucr. 4, 1161:

    caesius, Ter Hec. 3, 4, 26 (glaucis oculis, quasi felis oculos habens et glaucos, Don.): hunc, judices, dico, rubrum, brevem, incurvum, canum, subcrispum, caesium,

    Auct. Her. 4, 49, 63:

    leo,

    Cat. 45, 7:

    sub septentrionibus nutriuntur gentes immanibus corporibus oculis caesiis,

    Vitr. 6, 1.— Sup. caesissimus, acc. to Varr. L. L. 8, § 76 Müll.— Comp. not in use.
    2.
    Caesĭus, i, m., a Roman cognomen.
    I.
    M. Caesius, Cic. Fam. 13, 11.—
    II.
    Another M. Caesius, Cic. Verr. 2, 1, 50, § 130.—
    III.
    P. Caesius, Cic. Balb. 22, 50.—
    IV.
    Sex. Caesius, Cic. Fl. 28, 68.—
    V.
    Caesius Bassus, the friend to whom Persius addressed his sixth satire; cf. Quint. 10, 1, 96.

    Lewis & Short latin dictionary > Caesius

  • 15 caesius

    1.
    caesĭus, a, um, adj. [cf. caeruleus], bluish gray; very rare, and only of the eyes, cat-eyed: virgo caesia, Ter Heaut. 5, 5, 18; v. Don. in h. l. and Gell. 2, 26, 19:

    isto modo dicere licebit caesios oculos Minervae, caeruleos esse Neptuni,

    Cic. N. D. 1, 30, 83 (cf. in Gr. glaukôpis Athênê): caesia, Palladion, has she gray eyes? she is the impersonation of Pallas, * Lucr. 4, 1161:

    caesius, Ter Hec. 3, 4, 26 (glaucis oculis, quasi felis oculos habens et glaucos, Don.): hunc, judices, dico, rubrum, brevem, incurvum, canum, subcrispum, caesium,

    Auct. Her. 4, 49, 63:

    leo,

    Cat. 45, 7:

    sub septentrionibus nutriuntur gentes immanibus corporibus oculis caesiis,

    Vitr. 6, 1.— Sup. caesissimus, acc. to Varr. L. L. 8, § 76 Müll.— Comp. not in use.
    2.
    Caesĭus, i, m., a Roman cognomen.
    I.
    M. Caesius, Cic. Fam. 13, 11.—
    II.
    Another M. Caesius, Cic. Verr. 2, 1, 50, § 130.—
    III.
    P. Caesius, Cic. Balb. 22, 50.—
    IV.
    Sex. Caesius, Cic. Fl. 28, 68.—
    V.
    Caesius Bassus, the friend to whom Persius addressed his sixth satire; cf. Quint. 10, 1, 96.

    Lewis & Short latin dictionary > caesius

  • 16 Canis

    1.
    cănis ( cănes, Plaut. Men. 5, 1, 18; id. Trin. 1, 2, 133; 1, 2, 135; Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 32 Müll., or Ann. v. 518 Vahl.; Lucil. ap. Varr. ib.; cf. Charis. 1, 17, p. 118 P.; abl. always cane; gen. plur. canum; v. Neue, Formenl. pp. 223, 258 sq.), comm. [Sanscr. cvan; Gr. kuôn, kunos; Germ. Hund; Engl. hound].
    I.
    Lit., a dog.
    A.
    In gen., v. Varr. R. R. 1, 21; 2, 9, 1 sqq.; Plin. 8, 40, 61, § 142 sqq.; Col. 7, 12, 1: tantidem quasi feta canes sine dentibus latrat, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 32 Müll. (Ann. v. 518 Vahl.):

    introiit in aedĭs ater alienus canis,

    Ter. Phorm. 4, 4, 25: inritata canes, Lucil. ap. Charis. 1, p. 100 P.:

    canem inritatam imitarier,

    Plaut. Capt. 3, 1, 25:

    in Hyrcaniă plebs publicos alit canes, optumates domesticos: nobile autem genus canum illud scimus esse, etc.,

    Cic. Tusc. 1, 45, 108:

    si lupi canibus similes sunt,

    id. Ac. 2, 16, 50:

    canes ut montivagae persaepe ferai Naribus inveniunt quietes,

    Lucr. 1, 405:

    canis acer,

    Hor. Epod. 12, 6:

    acres,

    Varr. R. R. 1, 21:

    acriores et vigilantiores,

    Cato, R. R. 124:

    assiduus,

    Col. R. R. 7, 12, 5:

    catenarius,

    Sen. Ira, 3, 37, 2:

    catenă vinctus,

    Petr. 29:

    Molossi,

    Hor. S. 2, 6, 115; cf. Lucr. 5, 1063:

    obscenae,

    Verg. G. 1, 470; Ov. F. 4, 936:

    pastoralis,

    Col. 7, 12, 3:

    pecuarius,

    id. 7, 12, 8:

    pulicosa,

    id. 7, 13, 2:

    rabidi,

    Lucr. 5, 892; Sen. Oedip. 932:

    rabiosus,

    Plin. 29, 4, 32, § 98:

    saeva canum rabies,

    Prop. 3, 16 (4, 15), 17; Plin. 8, 40, 63, § 152:

    est verunculus in linguă canum, quo exempto nec rabidi fuint, etc.,

    id. 29, 4, 32, § 100: rabiosa. Hor. Ep. 2, 2, 75:

    venatici,

    Cic. Verr. 2, 4, 13, § 31; Nep. Pel. 2, 5:

    alere canes ad venandum,

    Ter. And. 1, 1, 30; Curt. 9, 1, 31:

    vigiles,

    Hor. C. 3, 16, 2:

    canum fida custodia,

    Cic. N. D. 2, 63, 150:

    fida canum vis,

    Lucr. 6, 1222:

    levisomna canum fido cum pectore corda,

    id. 5, 864:

    caput mediae canis praecisae,

    Liv. 40, 6, 1; cf. Curt. 10, 9, 12:

    saepe citos egi per juga longa canes,

    Ov. H. 5, 20:

    canibus circumdare saltus,

    Verg. E. 10, 57:

    hos non inmissis canibus agitant,

    id. G. 3, 371:

    leporem canibus venari,

    id. ib. 3, 410.—
    B.
    Esp.
    1.
    As a term of reproach, to denote,
    a.
    A shameless, vile person, Plaut. Most. 1, 1, 40; Ter. Eun. 4, 7, 33 Donat. ad loc.; Hor. Epod. 6, 1; cf. id. S. 2, 2, 56; Petr. 74, 9; Suet. Vesp. 13. —
    b.
    A fierce or enraged person, Plaut. Men. 5, 1, 14, 5, 1, 18; Hyg. Fab. 3; cf. Cic. Rosc. Am. 20, 57; Sen. Cons. Marc. 22, 5.—
    2.
    As the regular designation of the hangers-on or parasites of an eminent or rich Roman; a follower, dog, creature:

    multa sibi opus esse, multa canibus suis quos circa se habuit,

    Cic. Verr. 2, 1, 48, § 126:

    cohors ista quorum hominum est? Volusii haruspices et Canelii medici et horum canum quos tribunal meum vides lambere,

    id. ib. 2, 3, 11, §

    28: apponit de suis canibus quendam,

    id. ib. 2, 4, 19, § 40; 2, 5, 56, § 146; id. Att. 6, 3, 6; id. Pis. 10, 23.—
    3.
    In mythical lang.
    a.
    Tergeminus, i. e. Cerberus. Ov. A. A. 3, 322; id. Tr. 4, 7, 16;

    called also viperius,

    id. Am. 3, 12, 26:

    Tartareus,

    Sen. Herc. Fur. 649:

    triformis,

    id. Herc. Oet. 1202: Echidnaea. Ov. M. 7, 409; cf.:

    infernae canes,

    Hor. S. 1, 8, 35; Verg. A. 6, 257; Luc. 6, 733. —
    b.
    Semidei canes, Anubis, Luc. 8, 832.—
    4.
    Prov.
    a.
    Stultitia est venatum ducere invitas canes, Plaut. Stich. 1, 2, 82.—
    b.
    Cane pejus et angui Vitare aliquid, Hor. Ep. 1, 17, 30.—
    c.
    Ut canis a corio numquam absterrebitur uncto, will never be frightened from the greasy hide, Hor. S. 2, 5, 83.—
    d.
    Canis caninam non ēst (cf. Engl. dog won ' t eat dog), Auct. ap. Varr. L. L. 7, § 32 Müll.—
    e.
    A cane non magno saepe tenetur aper, Ov. R. Am. 422.—
    5.
    CAVE CANEM, beware of the dog, a frequent inscription of warning to trespassers on doors, etc., Petr. 29; Varr. ap. Non. p. 153, 1; Inscr. Orell. 4320. —Hence:

    Cave Canem,

    the title of a satire by Varro, Non. p. 75, 22.—
    II.
    Transf. [p. 279]
    A.
    A constellation; the Dog.
    1.
    Esp.:

    Canis Major, or simply Canis,

    a constellation of twenty stars, Hyg. Astr. 3, 34; of which the brighest is Sirius or Canicula, Cic. N. D. 2, 44, 114; id. Arat. 108 (349); 123 (367); 138 (382); 276 (522); Vitr. 9, 5, 2; Verg. G. 1, 218; 2, 353; Hor. S. 1, 7, 25; id. Ep. 1, 10, 16; Tib. 3, 5, 2; Ov. F. 4, 904; Plin. 18, 26, 64, § 234 sqq.—
    2.
    Canis Minor, or Minusculus, the Little Dog, = Prokuôn, commonly called Antecanis (hence the plur. canes), Vitr. 9, 52; Plin. 18, 28, 68, § 268; Ov. F. 4, 904.—Acc. to the fable, the dog of Erigone, daughter of Icarius;

    hence, Erigoneïus,

    Ov. F. 5, 723, and Icarius, id. ib. 4, 939.—
    B.
    The sea-dog, called canis marinus, Plin. 9, 35, 55, § 110; and mythically, of the dogs of Scylla, Lucr. 5, 890; Verg. A. 3, 432; Tib. 3, 4, 89; Cic. Verr. 2, 5, 56, § 146; Luc. 1, 549 Cort.; Sen. Med. 351.—
    C.
    The worst throw with dice, the dog-throw (cf. canicula and alea):

    damnosi,

    Prop. 4 (5), 8, 46; Ov. Tr. 2, 474:

    canem mittere,

    Suet. Aug. 71; cf. Isid. Orig. 18, 65.—Prov.:

    tam facile quam canis excidit,

    Sen. Apocol. 10, 2.—
    D.
    A Cynic philosopher:

    Diogenes cum choro canum suorum,

    Lact. Epit. 39, 4.—
    E.
    A kind of fetter, Plaut. Cas. 2, 6, 37 dub. (al. camum; v. camus); cf. 1. catulus.
    2.
    Cănis, is, m., a small river tributary to the Po, Plin. 3, 16, 20, § 117.

    Lewis & Short latin dictionary > Canis

  • 17 canis

    1.
    cănis ( cănes, Plaut. Men. 5, 1, 18; id. Trin. 1, 2, 133; 1, 2, 135; Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 32 Müll., or Ann. v. 518 Vahl.; Lucil. ap. Varr. ib.; cf. Charis. 1, 17, p. 118 P.; abl. always cane; gen. plur. canum; v. Neue, Formenl. pp. 223, 258 sq.), comm. [Sanscr. cvan; Gr. kuôn, kunos; Germ. Hund; Engl. hound].
    I.
    Lit., a dog.
    A.
    In gen., v. Varr. R. R. 1, 21; 2, 9, 1 sqq.; Plin. 8, 40, 61, § 142 sqq.; Col. 7, 12, 1: tantidem quasi feta canes sine dentibus latrat, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 32 Müll. (Ann. v. 518 Vahl.):

    introiit in aedĭs ater alienus canis,

    Ter. Phorm. 4, 4, 25: inritata canes, Lucil. ap. Charis. 1, p. 100 P.:

    canem inritatam imitarier,

    Plaut. Capt. 3, 1, 25:

    in Hyrcaniă plebs publicos alit canes, optumates domesticos: nobile autem genus canum illud scimus esse, etc.,

    Cic. Tusc. 1, 45, 108:

    si lupi canibus similes sunt,

    id. Ac. 2, 16, 50:

    canes ut montivagae persaepe ferai Naribus inveniunt quietes,

    Lucr. 1, 405:

    canis acer,

    Hor. Epod. 12, 6:

    acres,

    Varr. R. R. 1, 21:

    acriores et vigilantiores,

    Cato, R. R. 124:

    assiduus,

    Col. R. R. 7, 12, 5:

    catenarius,

    Sen. Ira, 3, 37, 2:

    catenă vinctus,

    Petr. 29:

    Molossi,

    Hor. S. 2, 6, 115; cf. Lucr. 5, 1063:

    obscenae,

    Verg. G. 1, 470; Ov. F. 4, 936:

    pastoralis,

    Col. 7, 12, 3:

    pecuarius,

    id. 7, 12, 8:

    pulicosa,

    id. 7, 13, 2:

    rabidi,

    Lucr. 5, 892; Sen. Oedip. 932:

    rabiosus,

    Plin. 29, 4, 32, § 98:

    saeva canum rabies,

    Prop. 3, 16 (4, 15), 17; Plin. 8, 40, 63, § 152:

    est verunculus in linguă canum, quo exempto nec rabidi fuint, etc.,

    id. 29, 4, 32, § 100: rabiosa. Hor. Ep. 2, 2, 75:

    venatici,

    Cic. Verr. 2, 4, 13, § 31; Nep. Pel. 2, 5:

    alere canes ad venandum,

    Ter. And. 1, 1, 30; Curt. 9, 1, 31:

    vigiles,

    Hor. C. 3, 16, 2:

    canum fida custodia,

    Cic. N. D. 2, 63, 150:

    fida canum vis,

    Lucr. 6, 1222:

    levisomna canum fido cum pectore corda,

    id. 5, 864:

    caput mediae canis praecisae,

    Liv. 40, 6, 1; cf. Curt. 10, 9, 12:

    saepe citos egi per juga longa canes,

    Ov. H. 5, 20:

    canibus circumdare saltus,

    Verg. E. 10, 57:

    hos non inmissis canibus agitant,

    id. G. 3, 371:

    leporem canibus venari,

    id. ib. 3, 410.—
    B.
    Esp.
    1.
    As a term of reproach, to denote,
    a.
    A shameless, vile person, Plaut. Most. 1, 1, 40; Ter. Eun. 4, 7, 33 Donat. ad loc.; Hor. Epod. 6, 1; cf. id. S. 2, 2, 56; Petr. 74, 9; Suet. Vesp. 13. —
    b.
    A fierce or enraged person, Plaut. Men. 5, 1, 14, 5, 1, 18; Hyg. Fab. 3; cf. Cic. Rosc. Am. 20, 57; Sen. Cons. Marc. 22, 5.—
    2.
    As the regular designation of the hangers-on or parasites of an eminent or rich Roman; a follower, dog, creature:

    multa sibi opus esse, multa canibus suis quos circa se habuit,

    Cic. Verr. 2, 1, 48, § 126:

    cohors ista quorum hominum est? Volusii haruspices et Canelii medici et horum canum quos tribunal meum vides lambere,

    id. ib. 2, 3, 11, §

    28: apponit de suis canibus quendam,

    id. ib. 2, 4, 19, § 40; 2, 5, 56, § 146; id. Att. 6, 3, 6; id. Pis. 10, 23.—
    3.
    In mythical lang.
    a.
    Tergeminus, i. e. Cerberus. Ov. A. A. 3, 322; id. Tr. 4, 7, 16;

    called also viperius,

    id. Am. 3, 12, 26:

    Tartareus,

    Sen. Herc. Fur. 649:

    triformis,

    id. Herc. Oet. 1202: Echidnaea. Ov. M. 7, 409; cf.:

    infernae canes,

    Hor. S. 1, 8, 35; Verg. A. 6, 257; Luc. 6, 733. —
    b.
    Semidei canes, Anubis, Luc. 8, 832.—
    4.
    Prov.
    a.
    Stultitia est venatum ducere invitas canes, Plaut. Stich. 1, 2, 82.—
    b.
    Cane pejus et angui Vitare aliquid, Hor. Ep. 1, 17, 30.—
    c.
    Ut canis a corio numquam absterrebitur uncto, will never be frightened from the greasy hide, Hor. S. 2, 5, 83.—
    d.
    Canis caninam non ēst (cf. Engl. dog won ' t eat dog), Auct. ap. Varr. L. L. 7, § 32 Müll.—
    e.
    A cane non magno saepe tenetur aper, Ov. R. Am. 422.—
    5.
    CAVE CANEM, beware of the dog, a frequent inscription of warning to trespassers on doors, etc., Petr. 29; Varr. ap. Non. p. 153, 1; Inscr. Orell. 4320. —Hence:

    Cave Canem,

    the title of a satire by Varro, Non. p. 75, 22.—
    II.
    Transf. [p. 279]
    A.
    A constellation; the Dog.
    1.
    Esp.:

    Canis Major, or simply Canis,

    a constellation of twenty stars, Hyg. Astr. 3, 34; of which the brighest is Sirius or Canicula, Cic. N. D. 2, 44, 114; id. Arat. 108 (349); 123 (367); 138 (382); 276 (522); Vitr. 9, 5, 2; Verg. G. 1, 218; 2, 353; Hor. S. 1, 7, 25; id. Ep. 1, 10, 16; Tib. 3, 5, 2; Ov. F. 4, 904; Plin. 18, 26, 64, § 234 sqq.—
    2.
    Canis Minor, or Minusculus, the Little Dog, = Prokuôn, commonly called Antecanis (hence the plur. canes), Vitr. 9, 52; Plin. 18, 28, 68, § 268; Ov. F. 4, 904.—Acc. to the fable, the dog of Erigone, daughter of Icarius;

    hence, Erigoneïus,

    Ov. F. 5, 723, and Icarius, id. ib. 4, 939.—
    B.
    The sea-dog, called canis marinus, Plin. 9, 35, 55, § 110; and mythically, of the dogs of Scylla, Lucr. 5, 890; Verg. A. 3, 432; Tib. 3, 4, 89; Cic. Verr. 2, 5, 56, § 146; Luc. 1, 549 Cort.; Sen. Med. 351.—
    C.
    The worst throw with dice, the dog-throw (cf. canicula and alea):

    damnosi,

    Prop. 4 (5), 8, 46; Ov. Tr. 2, 474:

    canem mittere,

    Suet. Aug. 71; cf. Isid. Orig. 18, 65.—Prov.:

    tam facile quam canis excidit,

    Sen. Apocol. 10, 2.—
    D.
    A Cynic philosopher:

    Diogenes cum choro canum suorum,

    Lact. Epit. 39, 4.—
    E.
    A kind of fetter, Plaut. Cas. 2, 6, 37 dub. (al. camum; v. camus); cf. 1. catulus.
    2.
    Cănis, is, m., a small river tributary to the Po, Plin. 3, 16, 20, § 117.

    Lewis & Short latin dictionary > canis

  • 18 Exdemeticus

    Exdemeticus, i, m., the title of a satire by Varro, Gell. 19, 8, 17.

    Lewis & Short latin dictionary > Exdemeticus

  • 19 Fuscinus

    Lewis & Short latin dictionary > Fuscinus

  • 20 libellus

    lĭbellus, i, m. dim. [3. liber].
    * I.
    The inner bark of a tree, used for writing-tablets: levis in aridulo malvae descripta libello (carmina), Cinna ap. Isid. Orig. 6, 12. —
    II.
    Transf., a little book, pamphlet, esp. a book written in pages, and not in long rolls:

    epistulae, quas primus videtur ad paginas et formam memorialis libelli convertisse (opp. transversa charta),

    Suet. Caes. 56.
    A.
    In gen.:

    scripsi etiam illud quodam in libello,

    Cic. de Or. 1, 21, 94:

    in quodam joculari libello,

    Quint. 8, 6, 73; 2, 13, 15:

    quoi dono lepidum novum libellum,

    Cat. 1, 1:

    horribilis et sacer,

    id. 14, 12:

    quicquid hoc libelli est,

    id. 1, 8:

    libellis eum (Scipionem) palaestraeque operam dare,

    to books, Liv. 29, 19 fin.:

    nostri farrago libelli,

    Juv. 1, 86.—Of a single satire, Hor. S. 1, 10, 92.—
    2.
    In plur., poet., a bookseller's shop:

    te (quaesivimus) in omnibus libellis,

    Cat. 55, 4 (dub.; al. labellis); Mart. 5, 20, 8.—
    B.
    In partic., a writing of any kind.
    1.
    A memorandumbook, journal, diary:

    si quid memoriae causā retulit in libellum,

    Cic. Phil. 1, 8, 19:

    in commentariolis et chirographis et libellis,

    id. ib. 1, 7, 16; Quint. 12, 8, 5; cf. id. 10, 7, 31; 11, 3, 142; 6, 2, 5.—
    2.
    A memorial:

    non illi in libellis laudationum decreta miserunt,

    Cic. Clu. 69, 197.—
    3.
    A petition:

    Atticus libellum composuit: eum mihi dedit, ut darem Caesari,

    Cic. Att. 16, 16, A, 4:

    libellum alicui porrigere,

    Suet. Aug. 53:

    supplices libelli,

    Mart. 8, 31, 3:

    vitem posce libello,

    Juv. 14, 193: libellos signare, subnotare, to answer petitions:

    libellos signare,

    Suet. Aug. 50:

    subnotare libellos,

    Plin. Ep. 1, 10, 9; so,

    ad libellum rescribere, Mos. et Rom. Leg. Coll. 3, 3, 5: libellos agere,

    to have the charge of answering petitions, Dig. 20, 5, 12: a libellis, the officer charged with receiving petitions:

    Epaphroditum a libellis capitali poena condemnavit,

    Suet. Dom. 14; Inscr. Grut. 587, 9:

    A LIBELLIS ADIVTOR,

    ib. 587, 7.—
    4.
    A note of invitation, to hear a lecture, see a play, etc., a notice, programme:

    gladiatorum libellos venditare,

    Cic. Phil. 2, 38, 97:

    domum mutuatur et subsellia conducit et libellos dispergit,

    Tac. Or. 9: munerarius, the programme of a festival, Treb. Claud. 5.—
    5.
    A public notification, announcement, placard, handbill:

    edere per libellos,

    Suet. Caes. 41:

    libellos Sex. Alfenus, procurator P. Quincti, deicit,

    tears down the auction handbills, Cic. Quint. 6, 27:

    suspensum amici bonis libellum,

    Sen. Ben. 4, 12:

    vestitur tota libellis porticus,

    Juv. 12, 100.—
    6.
    A letter:

    (laetitias) in libello hoc opsignato quas tuli pausillulo,

    Plaut. Ps. 2, 4, 16 (cf. epistulam, id. ib. v. 26):

    libellum ipsius habeo in quo, etc.,

    Cic. Att. 6, 1, 5: ut ex libellis ejus animadverti, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 11, 1.—
    7.
    A libel, lampoon, pasquinade (post-Aug.):

    libellos aut carmina ad infamiam cujuspiam edere,

    Suet. Aug. 55; id. Caes. 80; id. Vit. 14:

    sparsos de se in Curia famosos libellos,

    id. Aug. 55:

    sive quis ad infamiam alicujus libellum aut carmen scripserit,

    Gai. Inst. 3, 220:

    injuriam patimur... famosis libellis,

    Paul. Sent. 5, 4, 1.—
    8.
    A written accusalion or complaint (post-Aug.):

    componunt ipsae per se formantque libellos,

    Juv. 6, 244; Dig. 48, 2, 3.—
    9.
    A lawyer's brief:

    quid causidicis praestent magno comites in fasce libelli?

    Juv. 7, 107.—
    10.
    An attestation, certificate:

    significent id libello manu sua subscripto,

    Dig. 39, 4, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > libellus

См. также в других словарях:

  • Satire — ist eine Spottdichtung, die mangelhafte Tugend oder gesellschaftliche Missstände anklagt. Historische Bezeichnungen sind im Deutschen auch Spottschrift, Stachelschrift und Pasquill (gegen Personen gerichtete satirische Schmähschrift). Das Wort… …   Deutsch Wikipedia

  • SATIRE — Il ne s’agira dans cet article que de la satire littéraire. Or, même littéraire, la satire est une des formes les plus difficiles à cerner. Où la tragédie et la comédie, voire le roman, offrent l’appui, même incertain, d’une formule consacrée, et …   Encyclopédie Universelle

  • Satire VI — is the most famous of the sixteen Satires by the Roman author Juvenal written in the late 1st or early 2nd century CE. In English translation, this satire is often titled something in the vein of Against Women due to the most obvious reading of… …   Wikipedia

  • satire — late 14c., work intended to ridicule vice or folly, from L. satira satire, poetic medley, earlier satura, in lanx satura mixed dish, dish filled with various kinds of fruit, lit. full dish, from fem. of satur sated (see SATURATE (Cf. saturate)).… …   Etymology dictionary

  • Satire — Sf erw. fach. (16. Jh.) Entlehnung. Entlehnt aus l. satira (älter: satura), zu l. satura (lanx) Allerlei, Gemengsel, Fruchtschüssel , zu l. satur satt, gesättigt, reichlich, fruchtbar (verwandt mit l. satis genug ). So bezeichnet als… …   Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache

  • Satire — Sat ire (?; in Eng. often ?; 277), n. [L. satira, satura, fr. satura (sc. lanx) a dish filled with various kinds of fruits, food composed of various ingredients, a mixture, a medley, fr. satur full of food, sated, fr. sat, satis, enough: cf. F.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Satire — (v. lat., nach unrichtiger Ableitung aus dem griechischen Satyre), eine zur didaktischen Gattung gehörende Dichtungsart, welche Thorheiten, Eitelkeiten, Gebrechen, Laster in der socialen Gesellschaft in launigem Tone von ihrer lächerlichen u.… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Satire — Satire: Die Bezeichnung für eine literarische Gattung kritischen Charakters, die die Schwächen einer entarteten ‹Um›welt mit den Stilmitteln der Ironie verspottet und geißelt, wurde im 16. Jh. aus lat. satira entlehnt. Die moderne Satire ist… …   Das Herkunftswörterbuch

  • satire — ► NOUN 1) the use of humour, irony, exaggeration, or ridicule to expose and criticize people s stupidity or vices. 2) a play, novel, etc. using satire. 3) (in Latin literature) a literary miscellany, especially a poem ridiculing prevalent vices… …   English terms dictionary

  • satire — [sa′tīr΄] n. [Fr < L satira or satura, satire, poetic medley < ( lanx) satura, (dish) of various fruits, prob. < Etr, of Thracian orig.] 1. a) a literary work in which vices, follies, stupidities, abuses, etc. are held up to ridicule and …   English World dictionary

  • Satire — (lat.) ist eine Grundform der subjektiven ästhetischen Auffassung, die sich in allen Künsten, vor allem aber in der Poesie, und in dieser in allen Gattungen (Epos, Roman, Novelle, Lyrik, Drama) geltend machen kann; insbes. aber versteht man unter …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»