samogłoska

См. также в других словарях:

• samogłoska — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. samogłoskasce; lm D. samogłoskasek {{/stl 8}}{{stl 7}} głoska, której jedynym źródłem dźwięku są drgania wiązadeł głosowych, charakteryzująca się brakiem zwarcia lub szczeliny na drodze przepływającego przez… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• samogłoska — ż III, CMs. samogłoskasce; lm D. samogłoskasek jęz. «głoska dźwięczna, wymawiana przy znacznym otwarciu jamy ustnej, mogąca tworzyć sylabę» ∆ Samogłoska długa a) «samogłoska odznaczająca się dłuższym czasem trwania od przeciętnych samogłosek w… …   Słownik języka polskiego

• długi — dłudzy, dłuższy 1. «mający pewien wymiar liniowy (od punktu do punktu)» Rów długi na trzy kilometry a. rów trzy kilometry długi. Suknia długa po kostki. Warkocz długi do kolan. 2. «mający duży, znaczny wymiar wzdłuż; daleko ciągnący się,… …   Słownik języka polskiego

• okrągły — okrągłygli, okrągłyglejszy 1. «mający kształt koła, kuli, walca; zbliżony kształtem do koła, kuli, walca; zaokrąglony» Okrągły liść, stół, talerz. Okrągłe lusterko. Okrągła patera, puderniczka, taca. Okrągłe oczy. Okrągła twarz. Okrągła czekolada …   Słownik języka polskiego

• krótki — krótkitszy 1. «mający małą długość; niedługi» Krótka sukienka. Krótkie włosy. ∆ Krótki wzrok → krótkowzroczność ∆ Krótka seria «niewielka ilość czegoś (zwykle o produkcji odzieży)» ∆ Gotować, dusić w krótkim sosie mięso, jarzyny «gotować, dusić… …   Słownik języka polskiego

• nosowy — przym. od nos (zwykle w zn. 1) Jama, kość, chrząstka, przegroda nosowa. Otwory nosowe ptaka. ∆ Głos nosowy, odgłos, dźwięk itp. nosowy «głos człowieka mówiącego przez nos, głos stłumiony na skutek utrudnionego przepływu powietrza przez nos;… …   Słownik języka polskiego

• o — I 1. «litera oznaczająca samogłoskę o» ∆ O kreskowane «litera ó oznaczająca brzmienie u, stosowana przede wszystkim w wypadkach, gdy samogłoska ta wymienia się z o, np. wóz wozy» 2. «samogłoska ustna wymawiana przy niewielkim wzniesieniu tylnej… …   Słownik języka polskiego

• samogłoskowy — przym. od samogłoska System samogłoskowy jakiegoś języka. ∆ Temat, rzeczownik itp. samogłoskowy «temat, rzeczownik itp. zakończony samogłoską» …   Słownik języka polskiego

• sylaba — ż IV, CMs. sylababie; lm D. sylabaab jęz. «odcinek głośnej artykulacji, którego ośrodkiem jest samogłoska, mogący stanowić wyraz lub część wyrazu; zgłoska» Podzielić wyraz na sylaby. ∆ Sylaba otwarta «sylaba zakończona samogłoską, np. łza, gó ra» …   Słownik języka polskiego

• y — m a. n ndm a. m III (jako nazwa litery czytana: igrek), D. y a, N. y iem; lm M. y i rzad. m IV (jako nazwa litery czytana: ipsylon), D. y a, Ms. y ie; lm M. y y 1. tylko n ndm «samogłoska ustna pod względem artykulacyjnym i akustycznym pośrednia… …   Słownik języka polskiego

• zgłoska — ż III, CMs. zgłoskasce; lm D. zgłoskasek 1. jęz. «rytmiczny odcinek mowy, którego ośrodkiem jest samogłoska, mogący stanowić wyraz lub część wyrazu; sylaba» Zgłoska akcentowana, nieakcentowana. Podzielić wyraz na zgłoski. ∆ Zgłoska otwarta… …   Słownik języka polskiego