Перевод: с латинского на немецкий

с немецкого на латинский

salūtātor

  • 1 salutator

    salūtātor, ōris, m. (saluto), I) der Grüßer, Begrüßer, Stat. silv. 2, 4, 29. – II) insbes., der einem Vornehmen täglich früh seine Aufwartung Machende, der Aufwartende Cic., Sen. u.a.

    lateinisch-deutsches > salutator

  • 2 salutator

    salūtātor, ōris, m. (saluto), I) der Grüßer, Begrüßer, Stat. silv. 2, 4, 29. – II) insbes., der einem Vornehmen täglich früh seine Aufwartung Machende, der Aufwartende Cic., Sen. u.a.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > salutator

  • 3 corvus

    corvus (arch. corvos), ī, m. (κόραξ; Fem. corva als ungebr. bei Varro LL. 9, 55 sq.), der Rabe, I) eig. u. meton.: A) eig.: niger tamquam corvus, Petron.: c. loquax, Ov.: c. oscen, Hor.: corvi cantus, Krächzen, Gekrächze, Cic.: miluis est quoddam bellum quasi naturale cum corvis, Cic. – als weissagender Vogel dem Apollo geweiht, Ov. met. 5, 329: sein Flug od. Gekrächze (corvi cantus) bedeutete zur Rechten Glück, zur Linken Unglück, Plaut. asin. 260; aulul. 624. Cic. de div. 1, 85. – Sprichw., in cruce pascere corvos, eine Speise der Raben sein (v. Gehängten), Hor. ep. 1, 16, 48. – B) meton.: 1) v. der Ähnlichkeit mit dem Rabenschnabel: a) eine lange Stange vorn mit einem Widerhaken (uncus) als Kriegswerkzeug, um Mauern usw. einzureißen, eine Art Mauerbrecher, corvus demolitor gen. b. Vitr. 10, 13, 3, od. feindliche Belagerungswerke zu zerstören, Curt. 4, 2 (9), 12 (im Ggstz. zu den manus ferreae, die vorn falces hatten). – b) ein chirurgisches hakenförmiges Schneidewerkzeug, der Rabenschnabel, Cels. 7, 19. p. 299, 28 D. – 2) im Doppelsinn = vir spurcus, fellator (weil nach einer alten Volkssage corvi ore coëunt), Iuven. 2, 63; vgl. Corve salutator, quare fellator haberis? Mart. 14, 74. – II) übtr.: 1) Corvus, ī, m., das Rabengestirn, Vitr. 9, 7 (5), 1. Hyg. astr. 3, 39. – 2) der Rabe, ein Seefisch, nach Oken die See schwalbe (Trigla hirundo, L.), Cels. 2, 18. Plin. 32, 146. Auson. ep. 4, 62. p. 161, 13 Schenkl. – 3) Corvus, ein Beiname der gens Valeria.

    lateinisch-deutsches > corvus

  • 4 salutatorius

    salūtātōrius, a, um (salutator), zum Begrüßen gehörig, I) zum Empfange gehörig, cubicula, Empfangszimmer, Plin. 16, 38. – subst., salūtātōrium, iī, n., das Begrüßungszimmer, Empfangszimmer, Cassiod. hist. eccl. 9, 30. Anthol. Lat. 203 lemm. (R.). – II) als gramm. t. t., casus salut., der Vokativ, Prisc. 5, 73.

    lateinisch-deutsches > salutatorius

  • 5 salutatrix

    salūtātrīx, trīcis, f. (Femin. zu salutator), I) grüßend, begrüßend, pica, Mart. 7, 87, 6: charta, Mart. 9, 99, 2. – II) insbes., die Aufwartung-, (den Hof) machend, turba, Iuven. 5, 21.

    lateinisch-deutsches > salutatrix

  • 6 corvus

    corvus (arch. corvos), ī, m. (κόραξ; Fem. corva als ungebr. bei Varro LL. 9, 55 sq.), der Rabe, I) eig. u. meton.: A) eig.: niger tamquam corvus, Petron.: c. loquax, Ov.: c. oscen, Hor.: corvi cantus, Krächzen, Gekrächze, Cic.: miluis est quoddam bellum quasi naturale cum corvis, Cic. – als weissagender Vogel dem Apollo geweiht, Ov. met. 5, 329: sein Flug od. Gekrächze (corvi cantus) bedeutete zur Rechten Glück, zur Linken Unglück, Plaut. asin. 260; aulul. 624. Cic. de div. 1, 85. – Sprichw., in cruce pascere corvos, eine Speise der Raben sein (v. Gehängten), Hor. ep. 1, 16, 48. – B) meton.: 1) v. der Ähnlichkeit mit dem Rabenschnabel: a) eine lange Stange vorn mit einem Widerhaken (uncus) als Kriegswerkzeug, um Mauern usw. einzureißen, eine Art Mauerbrecher, corvus demolitor gen. b. Vitr. 10, 13, 3, od. feindliche Belagerungswerke zu zerstören, Curt. 4, 2 (9), 12 (im Ggstz. zu den manus ferreae, die vorn falces hatten). – b) ein chirurgisches hakenförmiges Schneidewerkzeug, der Rabenschnabel, Cels. 7, 19. p. 299, 28 D. – 2) im Doppelsinn = vir spurcus, fellator (weil nach einer alten Volkssage corvi ore coëunt), Iuven. 2, 63; vgl. Corve salutator, quare fellator haberis? Mart. 14, 74. – II) übtr.: 1) Corvus, ī, m., das Rabengestirn, Vitr. 9, 7 (5), 1. Hyg. astr. 3, 39. – 2) der Rabe, ein Seefisch, nach Oken die See-
    ————
    schwalbe (Trigla hirundo, L.), Cels. 2, 18. Plin. 32, 146. Auson. ep. 4, 62. p. 161, 13 Schenkl. – 3) Corvus, ein Beiname der gens Valeria.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > corvus

  • 7 salutatorius

    salūtātōrius, a, um (salutator), zum Begrüßen gehörig, I) zum Empfange gehörig, cubicula, Empfangszimmer, Plin. 16, 38. – subst., salūtātōrium, iī, n., das Begrüßungszimmer, Empfangszimmer, Cassiod. hist. eccl. 9, 30. Anthol. Lat. 203 lemm. (R.). – II) als gramm. t. t., casus salut., der Vokativ, Prisc. 5, 73.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > salutatorius

  • 8 salutatrix

    salūtātrīx, trīcis, f. (Femin. zu salutator), I) grüßend, begrüßend, pica, Mart. 7, 87, 6: charta, Mart. 9, 99, 2. – II) insbes., die Aufwartung-, (den Hof) machend, turba, Iuven. 5, 21.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > salutatrix

См. также в других словарях:

  • salutator — …   Useful english dictionary

  • saludador — ► adjetivo/ sustantivo 1 Que saluda. ► sustantivo 2 OCULTISMO Persona que cura la rabia u otros males con el aliento, la saliva y ciertas deprecaciones o fórmulas. * * * saludador, a n. *Curandero que pretende curar la rabia y otros males. * * *… …   Enciclopedia Universal

  • CHARTA Vossio aliud — aliud papyrus vel biblus. Papyrus materia, ex qua charta fieret: cui nomen non datum, nisi cum Epistolis salutatricibus inservire coepit. Etenim Χάρτης Graecum a χαίρειν, i. e. gaudere, salvere, ut ad verbum notet salutator. Unde Epistolam sic… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PAPYRUS — a charta differt: materies namque fuit, ex qua charta, quod circa Alexandri M. aetatem primum repertum quibusdam, fieret. Necilli chartae datum nomen, nisi cum Epistolis salutatricibus inserviret. Est enim χάρτης Graecum a χαίρειν, gaudere,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • SPORTA — an ex accusativo ςποράδα, an quia ex sparto? indeque Sportula, proprie ciborum vel pecuniarum olim fuit receptaculum. Unde Turnebus l. 6. Adversar. c. 1. Sportellas, vitiles ait esse, quibus bellaria ferebantur. Et notum, pecuniam Veteres in… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • court — I. On court, Impersonaliter, Curritur. II. Court, Breuis, Curtus, {{t=g}}kurtos.{{/t}} Temps court, Breue tempus. C estoit le plus court et le plus aisé de les renvoyer, Expeditum erat eos remittere. Pour le faire court, Ad summam, Ne multa, Ne… …   Thresor de la langue françoyse

  • saluer — aucun, Salutare, Persalutare, Salutationem facere, Salutem alicui dicere, Dare salutem, Ferre salutem alicui, Salutem impertire. Saluer, et se recommander à aucun par lettres, Salutem alicui scribere et ascribere, Nuntiare salutem. Saluer aucun… …   Thresor de la langue françoyse

  • salueur — Salueur. Qui salue, Salutator …   Thresor de la langue françoyse

  • saludador — saludador, ra (Del lat. salutātor, ōris). 1. adj. Que saluda. U. t. c. s.) 2. m. Embaucador que se dedica a curar o precaver la rabia u otros males, con el aliento, la saliva y ciertas deprecaciones y fórmulas. ☛ V. dedo saludador …   Diccionario de la lengua española

  • sa|luta|to|ri|an — «suh LOO tuh TR ee uhn, TOHR », noun. the student who delivers the address of welcome at the graduation of a class. The salutatorian is often the student who ranks second in the class. ╂[American English < salutator(y) + ian] …   Useful english dictionary

  • saludador — ‖ saludador Spanish form of salutator. Evelyn Diary 16 Sept …   Useful english dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»