-
1 salutator
salūtātor, ōris, m. (saluto), I) der Grüßer, Begrüßer, Stat. silv. 2, 4, 29. – II) insbes., der einem Vornehmen täglich früh seine Aufwartung Machende, der Aufwartende Cic., Sen. u.a.
-
2 salutator
salūtātor, ōris, m. (saluto), I) der Grüßer, Begrüßer, Stat. silv. 2, 4, 29. – II) insbes., der einem Vornehmen täglich früh seine Aufwartung Machende, der Aufwartende Cic., Sen. u.a.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > salutator
-
3 corvus
corvus (arch. corvos), ī, m. (κόραξ; Fem. corva als ungebr. bei Varro LL. 9, 55 sq.), der Rabe, I) eig. u. meton.: A) eig.: niger tamquam corvus, Petron.: c. loquax, Ov.: c. oscen, Hor.: corvi cantus, Krächzen, Gekrächze, Cic.: miluis est quoddam bellum quasi naturale cum corvis, Cic. – als weissagender Vogel dem Apollo geweiht, Ov. met. 5, 329: sein Flug od. Gekrächze (corvi cantus) bedeutete zur Rechten Glück, zur Linken Unglück, Plaut. asin. 260; aulul. 624. Cic. de div. 1, 85. – Sprichw., in cruce pascere corvos, eine Speise der Raben sein (v. Gehängten), Hor. ep. 1, 16, 48. – B) meton.: 1) v. der Ähnlichkeit mit dem Rabenschnabel: a) eine lange Stange vorn mit einem Widerhaken (uncus) als Kriegswerkzeug, um Mauern usw. einzureißen, eine Art Mauerbrecher, corvus demolitor gen. b. Vitr. 10, 13, 3, od. feindliche Belagerungswerke zu zerstören, Curt. 4, 2 (9), 12 (im Ggstz. zu den manus ferreae, die vorn falces hatten). – b) ein chirurgisches hakenförmiges Schneidewerkzeug, der Rabenschnabel, Cels. 7, 19. p. 299, 28 D. – 2) im Doppelsinn = vir spurcus, fellator (weil nach einer alten Volkssage corvi ore coëunt), Iuven. 2, 63; vgl. Corve salutator, quare fellator haberis? Mart. 14, 74. – II) übtr.: 1) Corvus, ī, m., das Rabengestirn, Vitr. 9, 7 (5), 1. Hyg. astr. 3, 39. – 2) der Rabe, ein Seefisch, nach Oken die See schwalbe (Trigla hirundo, L.), Cels. 2, 18. Plin. 32, 146. Auson. ep. 4, 62. p. 161, 13 Schenkl. – 3) Corvus, ein Beiname der gens Valeria.
-
4 salutatorius
salūtātōrius, a, um (salutator), zum Begrüßen gehörig, I) zum Empfange gehörig, cubicula, Empfangszimmer, Plin. 16, 38. – subst., salūtātōrium, iī, n., das Begrüßungszimmer, Empfangszimmer, Cassiod. hist. eccl. 9, 30. Anthol. Lat. 203 lemm. (R.). – II) als gramm. t. t., casus salut., der Vokativ, Prisc. 5, 73.
-
5 salutatrix
salūtātrīx, trīcis, f. (Femin. zu salutator), I) grüßend, begrüßend, pica, Mart. 7, 87, 6: charta, Mart. 9, 99, 2. – II) insbes., die Aufwartung-, (den Hof) machend, turba, Iuven. 5, 21.
-
6 corvus
corvus (arch. corvos), ī, m. (κόραξ; Fem. corva als ungebr. bei Varro LL. 9, 55 sq.), der Rabe, I) eig. u. meton.: A) eig.: niger tamquam corvus, Petron.: c. loquax, Ov.: c. oscen, Hor.: corvi cantus, Krächzen, Gekrächze, Cic.: miluis est quoddam bellum quasi naturale cum corvis, Cic. – als weissagender Vogel dem Apollo geweiht, Ov. met. 5, 329: sein Flug od. Gekrächze (corvi cantus) bedeutete zur Rechten Glück, zur Linken Unglück, Plaut. asin. 260; aulul. 624. Cic. de div. 1, 85. – Sprichw., in cruce pascere corvos, eine Speise der Raben sein (v. Gehängten), Hor. ep. 1, 16, 48. – B) meton.: 1) v. der Ähnlichkeit mit dem Rabenschnabel: a) eine lange Stange vorn mit einem Widerhaken (uncus) als Kriegswerkzeug, um Mauern usw. einzureißen, eine Art Mauerbrecher, corvus demolitor gen. b. Vitr. 10, 13, 3, od. feindliche Belagerungswerke zu zerstören, Curt. 4, 2 (9), 12 (im Ggstz. zu den manus ferreae, die vorn falces hatten). – b) ein chirurgisches hakenförmiges Schneidewerkzeug, der Rabenschnabel, Cels. 7, 19. p. 299, 28 D. – 2) im Doppelsinn = vir spurcus, fellator (weil nach einer alten Volkssage corvi ore coëunt), Iuven. 2, 63; vgl. Corve salutator, quare fellator haberis? Mart. 14, 74. – II) übtr.: 1) Corvus, ī, m., das Rabengestirn, Vitr. 9, 7 (5), 1. Hyg. astr. 3, 39. – 2) der Rabe, ein Seefisch, nach Oken die See-————schwalbe (Trigla hirundo, L.), Cels. 2, 18. Plin. 32, 146. Auson. ep. 4, 62. p. 161, 13 Schenkl. – 3) Corvus, ein Beiname der gens Valeria. -
7 salutatorius
salūtātōrius, a, um (salutator), zum Begrüßen gehörig, I) zum Empfange gehörig, cubicula, Empfangszimmer, Plin. 16, 38. – subst., salūtātōrium, iī, n., das Begrüßungszimmer, Empfangszimmer, Cassiod. hist. eccl. 9, 30. Anthol. Lat. 203 lemm. (R.). – II) als gramm. t. t., casus salut., der Vokativ, Prisc. 5, 73.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > salutatorius
-
8 salutatrix
salūtātrīx, trīcis, f. (Femin. zu salutator), I) grüßend, begrüßend, pica, Mart. 7, 87, 6: charta, Mart. 9, 99, 2. – II) insbes., die Aufwartung-, (den Hof) machend, turba, Iuven. 5, 21.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > salutatrix
См. также в других словарях:
salutator — … Useful english dictionary
saludador — ► adjetivo/ sustantivo 1 Que saluda. ► sustantivo 2 OCULTISMO Persona que cura la rabia u otros males con el aliento, la saliva y ciertas deprecaciones o fórmulas. * * * saludador, a n. *Curandero que pretende curar la rabia y otros males. * * *… … Enciclopedia Universal
CHARTA Vossio aliud — aliud papyrus vel biblus. Papyrus materia, ex qua charta fieret: cui nomen non datum, nisi cum Epistolis salutatricibus inservire coepit. Etenim Χάρτης Graecum a χαίρειν, i. e. gaudere, salvere, ut ad verbum notet salutator. Unde Epistolam sic… … Hofmann J. Lexicon universale
PAPYRUS — a charta differt: materies namque fuit, ex qua charta, quod circa Alexandri M. aetatem primum repertum quibusdam, fieret. Necilli chartae datum nomen, nisi cum Epistolis salutatricibus inserviret. Est enim χάρτης Graecum a χαίρειν, gaudere,… … Hofmann J. Lexicon universale
SPORTA — an ex accusativo ςποράδα, an quia ex sparto? indeque Sportula, proprie ciborum vel pecuniarum olim fuit receptaculum. Unde Turnebus l. 6. Adversar. c. 1. Sportellas, vitiles ait esse, quibus bellaria ferebantur. Et notum, pecuniam Veteres in… … Hofmann J. Lexicon universale
court — I. On court, Impersonaliter, Curritur. II. Court, Breuis, Curtus, {{t=g}}kurtos.{{/t}} Temps court, Breue tempus. C estoit le plus court et le plus aisé de les renvoyer, Expeditum erat eos remittere. Pour le faire court, Ad summam, Ne multa, Ne… … Thresor de la langue françoyse
saluer — aucun, Salutare, Persalutare, Salutationem facere, Salutem alicui dicere, Dare salutem, Ferre salutem alicui, Salutem impertire. Saluer, et se recommander à aucun par lettres, Salutem alicui scribere et ascribere, Nuntiare salutem. Saluer aucun… … Thresor de la langue françoyse
salueur — Salueur. Qui salue, Salutator … Thresor de la langue françoyse
saludador — saludador, ra (Del lat. salutātor, ōris). 1. adj. Que saluda. U. t. c. s.) 2. m. Embaucador que se dedica a curar o precaver la rabia u otros males, con el aliento, la saliva y ciertas deprecaciones y fórmulas. ☛ V. dedo saludador … Diccionario de la lengua española
sa|luta|to|ri|an — «suh LOO tuh TR ee uhn, TOHR », noun. the student who delivers the address of welcome at the graduation of a class. The salutatorian is often the student who ranks second in the class. ╂[American English < salutator(y) + ian] … Useful english dictionary
saludador — ‖ saludador Spanish form of salutator. Evelyn Diary 16 Sept … Useful english dictionary