-
1 saeculāris
saeculāris e (sēc-), adj., of a saeculum: ludi, Ta.* * *Isaecularis, saeculare ADJof/belonging to seculum/century/generation; of Roman century games/hymnsIIsaecularis, saeculare ADJsecular, of world not church; ecclesiastics not member of order (Bee); gentile -
2 saecularis
saecularis saecularis, e столетний -
3 saecularis
saecularis saecularis, e вековой -
4 saecularis
saeculāris, e [ saeculum ]1) вековой, столетний(ludi) saeculares PM, T, Su — секулярные игры ( устраиваемые обычно раз в столетие)carmen saeculare H — песня, исполнявшаяся во время секулярных игр, тж. песня в честь столетнего юбилея2) мирской, светский ( homines Hier) или языческий (sc. Dido, Lucretia Tert) -
5 saecularis
saeculāris (sēculāris), e (saeculum), I) hundertjährig, ludi, Spiele, die in der Regel alle hundert Jahre abgehalten wurden, Val. Max. u. Suet.: dah. carmen, Lied, das bei der Jahrhundertfeier von Knaben u. Mädchen gesungen wurde, wie Horaz eins zur Säkularfeier des Augustus dichtete. – II) im Gegensatz zum Geistlichen = zeitlich, weltlich, heidnisch, litterae, Tert.: historia, Sidon.: litteratura, Hieron.: homines (Ggstz. monachi), Hieron.
-
6 saecularis
saeculāris (sēculāris), e (saeculum), I) hundertjährig, ludi, Spiele, die in der Regel alle hundert Jahre abgehalten wurden, Val. Max. u. Suet.: dah. carmen, Lied, das bei der Jahrhundertfeier von Knaben u. Mädchen gesungen wurde, wie Horaz eins zur Säkularfeier des Augustus dichtete. – II) im Gegensatz zum Geistlichen = zeitlich, weltlich, heidnisch, litterae, Tert.: historia, Sidon.: litteratura, Hieron.: homines (Ggstz. monachi), Hieron.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > saecularis
-
7 saecularis
saecŭlāris ( sēcŭ-), e, adj. [saeculum], of or belonging to a saeculum: ludi, secular games, celebrated at very long intervals (the interval was fixed, in the time of Augustus, at one hundred and twenty years), and continuing three days and nights, Varr. and Liv. ap. Censor. de Die Nat. 17; Suet. Aug. 31; id. Dom. 4; id. Vit. 2; Plin. 7, 48, 49, § 159; Tac. A. 11, 11: carmen, a hymn sung at the secular games, a secular hymn; the best known hymn of this character is that composed by Horace, at the command of Augustus, to be sung at the secular games, A. U. C. 737; cf. Suet. Vit. Hor.—Hence, substt.A.saecŭlāres, ium, m. (sc. ludi), the secular games, Suet. Claud. 21.—B.saecŭlārĭa, ium, n. (sc. sacra), the secular games, Val. Max. 2, 4, 4 al.—II.Worldly, temporal, profane, lay, secular; pagan, heathen (eccl. Lat.):homines (opp. monachi),
Hier. Ep. 60, 11:historia,
Sedul. in Conc. post Ep. 7, 9:exempla,
Tert. Exhort. ad Cast. 13 (al. saeculi):feminae quaedam (Dido, Lucretia),
id. ib. 13 fin. —As subst.: saecŭlārĭa, ium, n., worldly matters:redditur in culpā pastor saecularia servans,
Commod. 94, 69.— Hence, adv.: saecŭlārĭter, in a worldly manner (eccl. Lat.):mulierem saeculariter ornari,
Cypr. Testim. 3, 36. -
8 saecularis
см. saeculum s. 3.Латинско-русский словарь к источникам римского права > saecularis
-
9 saecularis
, saeculare (m = f,n)вековой -
10 saeculares
saecŭlāris ( sēcŭ-), e, adj. [saeculum], of or belonging to a saeculum: ludi, secular games, celebrated at very long intervals (the interval was fixed, in the time of Augustus, at one hundred and twenty years), and continuing three days and nights, Varr. and Liv. ap. Censor. de Die Nat. 17; Suet. Aug. 31; id. Dom. 4; id. Vit. 2; Plin. 7, 48, 49, § 159; Tac. A. 11, 11: carmen, a hymn sung at the secular games, a secular hymn; the best known hymn of this character is that composed by Horace, at the command of Augustus, to be sung at the secular games, A. U. C. 737; cf. Suet. Vit. Hor.—Hence, substt.A.saecŭlāres, ium, m. (sc. ludi), the secular games, Suet. Claud. 21.—B.saecŭlārĭa, ium, n. (sc. sacra), the secular games, Val. Max. 2, 4, 4 al.—II.Worldly, temporal, profane, lay, secular; pagan, heathen (eccl. Lat.):homines (opp. monachi),
Hier. Ep. 60, 11:historia,
Sedul. in Conc. post Ep. 7, 9:exempla,
Tert. Exhort. ad Cast. 13 (al. saeculi):feminae quaedam (Dido, Lucretia),
id. ib. 13 fin. —As subst.: saecŭlārĭa, ium, n., worldly matters:redditur in culpā pastor saecularia servans,
Commod. 94, 69.— Hence, adv.: saecŭlārĭter, in a worldly manner (eccl. Lat.):mulierem saeculariter ornari,
Cypr. Testim. 3, 36. -
11 saecularia
saecŭlāris ( sēcŭ-), e, adj. [saeculum], of or belonging to a saeculum: ludi, secular games, celebrated at very long intervals (the interval was fixed, in the time of Augustus, at one hundred and twenty years), and continuing three days and nights, Varr. and Liv. ap. Censor. de Die Nat. 17; Suet. Aug. 31; id. Dom. 4; id. Vit. 2; Plin. 7, 48, 49, § 159; Tac. A. 11, 11: carmen, a hymn sung at the secular games, a secular hymn; the best known hymn of this character is that composed by Horace, at the command of Augustus, to be sung at the secular games, A. U. C. 737; cf. Suet. Vit. Hor.—Hence, substt.A.saecŭlāres, ium, m. (sc. ludi), the secular games, Suet. Claud. 21.—B.saecŭlārĭa, ium, n. (sc. sacra), the secular games, Val. Max. 2, 4, 4 al.—II.Worldly, temporal, profane, lay, secular; pagan, heathen (eccl. Lat.):homines (opp. monachi),
Hier. Ep. 60, 11:historia,
Sedul. in Conc. post Ep. 7, 9:exempla,
Tert. Exhort. ad Cast. 13 (al. saeculi):feminae quaedam (Dido, Lucretia),
id. ib. 13 fin. —As subst.: saecŭlārĭa, ium, n., worldly matters:redditur in culpā pastor saecularia servans,
Commod. 94, 69.— Hence, adv.: saecŭlārĭter, in a worldly manner (eccl. Lat.):mulierem saeculariter ornari,
Cypr. Testim. 3, 36. -
12 saeculariter
saecŭlāris ( sēcŭ-), e, adj. [saeculum], of or belonging to a saeculum: ludi, secular games, celebrated at very long intervals (the interval was fixed, in the time of Augustus, at one hundred and twenty years), and continuing three days and nights, Varr. and Liv. ap. Censor. de Die Nat. 17; Suet. Aug. 31; id. Dom. 4; id. Vit. 2; Plin. 7, 48, 49, § 159; Tac. A. 11, 11: carmen, a hymn sung at the secular games, a secular hymn; the best known hymn of this character is that composed by Horace, at the command of Augustus, to be sung at the secular games, A. U. C. 737; cf. Suet. Vit. Hor.—Hence, substt.A.saecŭlāres, ium, m. (sc. ludi), the secular games, Suet. Claud. 21.—B.saecŭlārĭa, ium, n. (sc. sacra), the secular games, Val. Max. 2, 4, 4 al.—II.Worldly, temporal, profane, lay, secular; pagan, heathen (eccl. Lat.):homines (opp. monachi),
Hier. Ep. 60, 11:historia,
Sedul. in Conc. post Ep. 7, 9:exempla,
Tert. Exhort. ad Cast. 13 (al. saeculi):feminae quaedam (Dido, Lucretia),
id. ib. 13 fin. —As subst.: saecŭlārĭa, ium, n., worldly matters:redditur in culpā pastor saecularia servans,
Commod. 94, 69.— Hence, adv.: saecŭlārĭter, in a worldly manner (eccl. Lat.):mulierem saeculariter ornari,
Cypr. Testim. 3, 36. -
13 saeclaris
saeclāris, e MA = saecularis -
14 saecularius
saeculārius, a, um Eccl = saecularis -
15 devius
dē-vius, a, um (de u. via), von der (eigentlichen) Straße abgehend, = abführend, außerhalb der Straße liegend, wohin keine Straße führt, entlegen, I) eig.: A) v. Örtl.: oppidum, Cic.: saltus, Liv.: calles, Liv.: tugurium, Liv.: posticum, Liv.: itinera, Schleichwege, ungebahnte Wege, Cic.: limina, unzugängliche, Prop.: devii anfractus (Ggstz. iter rectum), Lact.: derupta, devia loca, Abgründe u. ungangbare Wege (Ggstz. planiora), Arnob.: iter (Zug, Marsch) tam longum ac tam devium, Liv.: devium est (Tusculanum) τοις ἀπαντῶσιν, liegt ab vom Wege, Cic. – subst., a) dēvia, ōrum, n., Schleichwege, ungebahnte Wege, invia ac devia assueti, Liv.: devia montis, Tibull.: per devia, Amm. – b) dēvia, ae, f., der Abweg (übtr.), im Wortspiel, nihil dubium est, quin hae ad beatitudinem viae deviae quaedam sint, Boëth. de cons. phil. 3, 8 in. – prägn., v. leb. Wesen, außer der Straße-, seitwärts- od. abwärts wohnend, nicht leicht zugänglich, entlegen, gens, montani, Liv.: scortum, nicht jedem zugängliche, Hor.: avis, einsam lebend, Ov.: esse devios (Ggstz. in via habitare), Cic. – od. (poet.) pfadlos irrend, -weidend usw., mihi devio, Hor.: uxores (i.e. capellae), Hor.: equus, seitwärts springend, Stat. – II) übtr.: A) v. Thema abschweifend, nihil quasi devium loqui, Plin. ep. 5, 6, 44. – od. von einer Lehre, noster Plato nihil ab hac secta vel paululum devius, Apul. flor. 15 extr. p. 19, 17 Kr. – B) sich nicht treu bleibend, unstet, in Gesinnung u. Handlung, homo in omnibus consiliis praeceps et devius, Cic.: vita d., unstetes, ausschweifendes, Cic. fr.: vita saecularis ac devia, Lact. – poet. m. Genet., devius aequi, Sil. 1, 57: devia recti pectora, Sil. 8, 316.
-
16 saeculariter
saeculāriter, Adv. (saecularis), dem Zeitalter gemäß, allgemein üblich, ornari, Cypr. test. 3, 36 lemm. Augustin. epist. 27, 5 u.a.
-
17 secularis
sēculāris, s. saeculāris.
-
18 devius
dē-vius, a, um (de u. via), von der (eigentlichen) Straße abgehend, = abführend, außerhalb der Straße liegend, wohin keine Straße führt, entlegen, I) eig.: A) v. Örtl.: oppidum, Cic.: saltus, Liv.: calles, Liv.: tugurium, Liv.: posticum, Liv.: itinera, Schleichwege, ungebahnte Wege, Cic.: limina, unzugängliche, Prop.: devii anfractus (Ggstz. iter rectum), Lact.: derupta, devia loca, Abgründe u. ungangbare Wege (Ggstz. planiora), Arnob.: iter (Zug, Marsch) tam longum ac tam devium, Liv.: devium est (Tusculanum) τοις ἀπαντῶσιν, liegt ab vom Wege, Cic. – subst., a) dēvia, ōrum, n., Schleichwege, ungebahnte Wege, invia ac devia assueti, Liv.: devia montis, Tibull.: per devia, Amm. – b) dēvia, ae, f., der Abweg (übtr.), im Wortspiel, nihil dubium est, quin hae ad beatitudinem viae deviae quaedam sint, Boëth. de cons. phil. 3, 8 in. – prägn., v. leb. Wesen, außer der Straße-, seitwärts- od. abwärts wohnend, nicht leicht zugänglich, entlegen, gens, montani, Liv.: scortum, nicht jedem zugängliche, Hor.: avis, einsam lebend, Ov.: esse devios (Ggstz. in via habitare), Cic. – od. (poet.) pfadlos irrend, -weidend usw., mihi devio, Hor.: uxores (i.e. capellae), Hor.: equus, seitwärts springend, Stat. – II) übtr.: A) v. Thema abschweifend, nihil quasi devium loqui, Plin. ep. 5, 6, 44. – od. von einer Lehre, noster Plato nihil ab hac————secta vel paululum devius, Apul. flor. 15 extr. p. 19, 17 Kr. – B) sich nicht treu bleibend, unstet, in Gesinnung u. Handlung, homo in omnibus consiliis praeceps et devius, Cic.: vita d., unstetes, ausschweifendes, Cic. fr.: vita saecularis ac devia, Lact. – poet. m. Genet., devius aequi, Sil. 1, 57: devia recti pectora, Sil. 8, 316. -
19 saeculariter
saeculāriter, Adv. (saecularis), dem Zeitalter gemäß, allgemein üblich, ornari, Cypr. test. 3, 36 lemm. Augustin. epist. 27, 5 u.a.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > saeculariter
-
20 secularis
sēculāris, s. saecularis.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > secularis
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Conus saecularis — Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Mollusca Class: Gastr … Wikipedia
SAECLARIS — Saecularis … Abbreviations in Latin Inscriptions
SAECUL — Saecularis … Abbreviations in Latin Inscriptions
SAECLARISAUGL — Saecularis Augusti libertus … Abbreviations in Latin Inscriptions
säkular — sä|ku|lar 〈Adj.〉 1. weltlich 2. alle hundert Jahre wiederkehrend [<lat. saecularis „dem Zeitalter, dem irdischen Leben zugehörig“; zu saeculum; → Säkulum] * * * sä|ku|lar <Adj.> [mlat. saecularis = weltlich, heidnisch < (kirchen)lat.… … Universal-Lexikon
séculier — séculier, ière [ sekylje, jɛr ] adj. • 1260; seculer v. 1190; lat. relig. sæcularis « profane », de sæculum « monde » 1 ♦ Qui appartient au « siècle », à la vie laïque (opposé à ecclésiastique). ⇒ laïque, temporel. « Aucune autorité… … Encyclopédie Universelle
secular — SECULÁR, Ă, seculari, e, adj. 1. Care durează mai multe secole, care are o vechime de unul sau de mai multe secole; p. ext. extrem de vechi, străvechi. 2. (livr.) Laic. – Din fr. séculaire, lat. saecularis. Trimis de LauraGellner, 21.07.2004.… … Dicționar Român
Order of Penitents — The Christian movement known as the Penitents goes back to the 4th century. Those who had committed serious sins confessed their sins to the bishop or his representative and were assigned a penance that was to be carried out over a period of time … Wikipedia
секуляризация — и; ж. [от лат. saecularis светский] 1. Обращение государством церковной собственности в светскую (преимущественно о земле). С. монастырских земель. С. церковного имущества. 2. Изъятие чего л. из церковного, духовного ведения и передача светскому … Энциклопедический словарь
СЕКУЛЯРИЗАЦИЯ — (ново лат., от лат. secularis мирской). Обращение лица или вещи из духовного состояния в светское; преимущественно же обращение церковных имений в светские. Словарь иностранных слов, вошедших в состав русского языка. Чудинов А.Н., 1910.… … Словарь иностранных слов русского языка
Публий Корнелий Секуларис — Публий Корнелий Секуларий лат. Publius Cornelius Saecularis Префект Рима (258 – 260 гг. н.э.) … Википедия